Pokój ze sprawującymi urzędy w Kościele, część 1

utworzone przez | lis 17, 2025 | Chrześcijańska moralność, Eklezjologia: nauka o kościele

Boży nakaz

1 Tes. 5:12-13

12. I prosimy was, bracia, abyście darzyli uznaniem tych, którzy pracują wśród was, którzy są waszymi przełożonymi w Panu i was napominają;

13. Ze względu na ich pracę darzcie ich jak najgorętszą miłością. Zachowujcie pokój między sobą.

Pismo nakazuje nam unikania szemrania, sporów i niezgody przeciwko osobom sprawującym funkcje kościelne

2 Tym. 3:8 Jak Jannes i Jambres sprzeciwiali się Mojżeszowi, tak też oni sprzeciwiają się prawdzie, ludzie o wypaczonym umyśle, odrzuceni jeśli chodzi o wiarę.

Jan 6:43 Wtedy Jezus im odpowiedział: Nie szemrajcie między sobą.

1 Kor. 10:10 Ani nie szemrajcie, jak niektórzy z nich szemrali i zostali wytraceni przez niszczyciela.

Judy 1:16 Oni to zawsze szemrają, narzekają, postępują według swoich pożądliwości. Ich usta wypowiadają zuchwałe słowa i schlebiają ludziom dla korzyści.

Od strony pozytywnej oznacza to:

„Bądźcie w pokoju z osobami sprawującymi funkcje kościelne, o ile to możliwe!”.

Sformułowanie to pochodzi z ostatniego akapitu Wyznania Belgijskiego 31, zatytułowanego „pastorzy, starsi i diakoni”: W Konfesji Belgijskiej 31 czytamy

Ponadto, aby nie pogwałcić czy uchybić temu świętemu ustanowieniu Bożemu, stwierdzamy, że każdy powinien szanować pastorów wykładających Boże Słowo oraz starszych Kościoła ze względu na ich pracę, a także żyć z nimi w pokoju bez szemrania, sporów czy walk , o ile to tylko możliwe. [1]

Urzędnicy kościelni

Załóżmy, że twój duchowny, starszy lub diakon „nie robi na tobie wrażenia”.  W rzeczywistości kusi cię, by nim gardzić i krytykować go wobec innych. Co powinieneś zrobić? Jak powinieneś zareagować?

Po pierwsze, powinniśmy zważać na ostre ostrzeżenie naszego Zbawiciela: zanim osądzisz innych, wyjmij drzazgę ze swego oka (Mat. 7:1-5)! Podobnie Apostoł Paweł często napomina nas do pokory umysłu, która czci brata

Rzym. 12:10 Miłujcie się wzajemnie miłością braterską, wyprzedzając jedni drugich w okazywaniu szacunku.

Filip. 2:3 Nie czyńcie nic z kłótliwości ani z próżnej chwały, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie.

Po drugie, musimy ostrożnie i spokojnie ocenić względną powagę problemu.

  • Czy wady urzędnika kościelnego są prawdziwe, czy urojone?
    .
  • Czy są one trafnie oceniane, czy też wyolbrzymiane?
    .
  • Jak poważne są?
    .
  • Na tyle poważne, by je zawiesić lub usunąć ze stanowiska, czy też nie osiągają tego poziomu?
    .

Właściwa postawa

Ta część artykułu będzie dotyczyć właściwej postawy i zachowania członka Kościoła wobec osoby sprawującej funkcje kościelne, którą postrzega (słusznie lub niesłusznie, sprawiedliwie lub niesprawiedliwie) jako słabą.

Musimy przypomnieć sobie podstawowe zasady biblijnego i Reformowanego zarządzania Kościołem, które Wyznanie Belgijskie 31 nazywa „świętym ustanowieniem Bożym”.

Jezus Chrystus, nasz ukrzyżowany i wywyższony Zbawiciel, jest jedyną Głową Swojego Kościoła. Jako jedyny powszechny biskup, powołuje On duchownych, starszych i diakonów jako Swoich przedstawicieli.

Czyni to poprzez nominowanie przez radę wykwalifikowanych mężczyzn, w czym uczestniczy zgromadzenie i objęcie przez nich urzędu kościelnego (Dzieje 6; 1 Tym. 3; Konfesja Belgijska 30-31). W związku z tym mężczyźni ci są prawnie powołani przez Kościół Boży, a zatem przez samego Boga.

Po ustaleniu prawdy o prawowitym powołaniu, musimy przypomnieć sobie i przestrzegać Pisma Świętego, które dotyczy obowiązków wierzącego wobec osób sprawujących urząd w jego kościele.

Oto kilka takich napomnień:

1 Tes. 5:12-13 12. I prosimy was, bracia, abyście darzyli uznaniem tych, którzy pracują wśród was, którzy są waszymi przełożonymi w Panu i was napominają; 13. Ze względu na ich pracę darzcie ich jak najgorętszą miłością. Zachowujcie pokój między sobą.

1 Tym. 5:17 Starsi, którzy dobrze przewodzą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, a zwłaszcza ci, którzy pracują w słowie i w nauce.

Hebr. 13:17 Bądźcie posłuszni waszym przywódcom i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad waszymi duszami jako ci, którzy muszą zdać z tego sprawę. Niech to czynią z radością, a nie ze wzdychaniem, bo to nie byłoby dla was korzystne.

Istotne jest wyjaśnienie piątego przykazania, (czcij ojca i matkę),  w Katechizmie Heidelberskim:

Pytanie 104: Jakie żądanie zawarte jest w piątym przykazaniu?
.
Szacunku, miłości i wierności należnych ojcu, matce oraz wszystkim przełożonym; także posłuszeństwo ich poleceniom i napomnieniom oraz okazywanie cierpliwości wobec ich wad. Za ich to bowiem pośrednictwem Bóg pragnie nami kierować. (Efez. 6:1-4; Przysłów 1:8; 23:22; Rzym.13:1; Mat. 22:21) [2]

Wnioski

Zwróćmy uwagę na kluczowe elementy dotychczasowego rozważania:

  • Urzędnik kościelny ma nade mną władzę, ponieważ podoba się Bogu rządzić nami Jego ręką.
    .
  • Jestem powołany, aby okazywać Mu wszelką cześć, miłość i wierność oraz poddawać się jego dobremu napomnieniu i napomnieniu z należnym posłuszeństwem.
    .
  • Obejmuje to cierpliwe znoszenie jego słabości i ułomności.
    .
  • Dlatego też moim uroczystym obowiązkiem przed Bogiem, jak głosi Wyznanie Belgijskie, jest zachowywać pokój ze [wszystkimi urzędnikami kościelnymi] bez szemrania, waśni i sporów, na ile to możliwe.

Zachowujmy jak najwięcej pokoju z osobami piastującymi stanowiska kościelne!

Rzym. 16:17 A proszę was, bracia, abyście wypatrywali tych, którzy powodują rozłamy i zgorszenia przeciwko tej nauce, którą przyjęliście; unikajcie ich.

Nauczanie wygłoszone dnia 23.11.2025

Przypisy

[1] Konfeska Belgijska 31
[2] Katechizm Heidelberski Pyt. i Odp. 104

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email