utworzone przez Reformowani | sie 31, 2020 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Hamartiologia: nauka o grzechu
Czy pomagasz grzeszyć swojemu pastorowi?
3 Mojż. 5:1 Gdyby ktoś zgrzeszył przez to, że usłyszał przekleństwo (אָלָ֔ה alah) i był tego świadkiem lub widział czy dowiedział się o tym, a tego nie oznajmił, będzie obciążony nieprawością;
Tekst Mojżesza bardzo wyraźnie ostrzega aby nie popełniać grzechów, przy jednoczesnym przeniesieniu środka ciężkości na te dużego kalibru, do których z pewnością zaliczają się opisywane przez hebrajskie słowo אָלָ֔ה alah
Grzechy te traktowane są na równi z kłamstwem, zabójstwem, kradzieżą, cudzołóstwem, czyli mowa o kategorii rzeczy przez Boga szczególnie znienawidzonych oraz w czasie Starego Przymierza bezwzględnie karanych śmiercią. Jest to szczególnie istotny fragment w ujęciu eklezjalnym, ponieważ o ile grzech osobisty rujnuje człowieka, to grzechy pastorów rujnują zbory oraz całe chrześcijaństwo.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 17, 2020 | Eklezjologia: nauka o kościele
Kościół a liderzy
Czwarta księga Instytutów Religii Chrześcijańskiej Jana Kalwina to klasyczne dzieło eklezjologii. Ta księga jest najdłuższą częścią Instytutów, ukazuje ona głębokie zainteresowanie i miłość Kalwina do Kościoła. Wśród wielu zbawiennych cech tej książki jest pełnowymiarowa ekspozycja tych przywódców kościelnych, których Kalwin nazywał „doktorami i ministrami” Kościoła. Kalwin podejmuje w niej tak istotne pytania, jak:
- Dlaczego potrzebny jest urząd kościelny?
- Jakie funkcje pełnią wyświęceni mężczyźni?
- W jaki sposób urząd duszpasterski odnosi się do przewodnictwa Chrystusa nad Kościołem i do kapłaństwa wszystkich wierzących?
Chociaż nie będziemy tutaj analizować całej teologii posługi Kalwina, istnieje kilka interesujących aspektów jego rozumienia przesłanek posługi, które zasługują na uważną uwagę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 12, 2020 | Charyzmania, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Cztery atrybuty Kościoła Chrystusa
Efez. 2:20 Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus
Od czasów Soboru w Konstantynopolu (381 r n.e), kościół chrześcijański wyznaje w swoim credo, że posiada cztery atrybuty prawdziwości (autentyczności). Jest
- jeden,
- święty,
- powszechny
- i apostolski
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 3, 2020 | Eklezjologia: nauka o kościele, Prima Scriptura
Wezwanie
Efez. 4:11-13 11. I on ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami; 12. Dla przysposobienia świętych, dla dzieła posługiwania, dla budowania ciała Chrystusa; 13. Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary dojrzałości pełni Chrystusa;
Poprzez ustanowienie ostatecznego celu jedności wiary i poznania Chrystusa Pismo Święte wzywa każdego wierzącego do prawidłowego rozeznawania Słowa, jest to obowiązek, a nie opcja. Ponieważ jednak nie każdy członek Kościoła został obdarowany przez Ducha w identycznym stopniu jeśli o zdolności rozumowania chodzi (por. 1 Kor. 12:7-8) szczególnie ważną jest rola pasterza-nauczyciela, osoby odpowiedzialnej za duchowy wzrost wierzących oparty o właściwie zinterpretowane Słowo (2 Tym. 2:15).
Bardzo istotnym zabezpieczeniem czystości doktryny jest pluralizm równorzędnych starszych (zwanych biskupami, pastorami czy też prezbiterami, por. Dzieje 20:28; 1 Piotra 5:1-2) w każdym lokalnym kościele instytucjonalnym (por. Dzieje 14:23; 21:18; 1 Tym. 5:17; Tyt. 1:5; Jakuba 5:14).
A co, gdy główny kaznodzieja lokalnego kościoła zdobędzie tak wielki autorytet, że żaden inny nauczyciel należący do tej samej wspólnoty nie będzie chętny kwestionować jego nauczania? Co jeśli nauczyciel jest tak dobry, że zdobęcie międzynarodową sławę i dołączy do „elity” teologów swojego pokolenia?
Czy to oznacza, że zwykli wierzący mają ślepo wierzyć w to, co jest głoszone zza kazalnicy? Historia Kościoła wskazuje na taki właśnie nadmierny wzrost autorytetu jako główną przyczynę upadku chrześcijaństwa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 15, 2020 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Pornifikacja kazalnicy
Tyt. 2:7-8 7. We wszystkim stawiaj samego siebie za wzór dobrych uczynków. W nauczaniu okazuj prawość, powagę; 8. Słowa zdrowe [λόγον ὑγιῆ logon hygie], nienaganne, aby ten, kto się sprzeciwia, był zawstydzony, nie mając o was nic złego do powiedzenia.
Dziś rano chcę spojrzeć na dwa wersety z Listu do Tytusa 2 – wersety 7-8. To jest napomnienie od Pawła do Tytusa, jego przyjaciela, partnera, protegowanego i prawdziwego syna w wierze. Tytus jest jednym z niedocenianych bohaterów wczesnego kościoła – młody pastor, którego wierne wsparcie i ciągła praca za kulisami uczyniły go niezwykle cennym dla Pawła.
Wybrałem ten tekst, szczerze mówiąc, ponieważ jestem głęboko zaniepokojony tendencją tak wielu pastorów do stosowania ostatnio
- bluźnierczych, ordynarnych i nieprzyzwoitych słów,
- haniebnej tematyki,
- cielesnych tematów,
- graficznych obrazów seksualnych,
- języka erotycznego
- i rynsztokowych żartów.
Wiem, że większość z was jest świadoma trendu, o którym mówię. Kusi mnie, by nazwać to pornifikacją kazalnicy
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 20, 2020 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Przykład ekspozycji
Po wielokrotnym przeczytaniu Listu do Rzymian, po zapoznaniu się z ogólnym wprowadzeniem do Księgi z kilku ortodoksyjnych komentarzy biblijnych, dokonajmy praktycznej ekspozycji tekstu.
List ten jest jednym z najważniejszych w historii całego Kościoła. Z okresu antycznego zachowanych zostało około 14 000 listów lecz żaden z nich nie równa się z dziełem Pawła. Nawet pośród wszystkich Listów Nowego Testamentu List do Rzymian wyróżnia się szczególnie, nie przypadkowo też został umieszczony w Kanonie jako pierwszy z wszystkich Listów. Spisany w 56 AD Nie był on ani pierwszym lecz szóstym Listem Apostoła, nie był też pierwszą lecz chronologicznie dziewiątą spisaną Księgą Nowego Testamentu
– Jakuba 44-49 AD (Jakub, przyrodni brat Pana Jezusa)
– Galacjan 49-50 AD (Ap. Paweł)
– 1 Tesaloniczan 50-51 AD (Ap. Paweł)
– Ew. Marka 50-60 AD (Jan Marek, pod nadzorem Ap. Piotra)
– Ew. Mateusza 50-60 AD (Ap. Mateusz)
– 2 Tesaloniczan 51-52 AD (Ap. Paweł)
– 1 Koryntian 55 AD (Ap. Paweł)
– 2 Koryntian 55-56 AD (Ap. Paweł)
Swoją pozycję w Kanonie zawdzięcza istocie oraz wadze poruszanych tematów, co przyznają nawet ludzie świeccy. Samuel Taylor Coleridge (1772 – † 1834) angielski poeta i mistrz angielskiej literatury klasycznej nazywa List do Rzymian:
„najgłębszą Księgą jaka istnieje” – źródło
Przez lata wielu najznamienitszych wykładowców prawa USA używało Listu Rzymian jako wzór hermeneutycznego i logicznego argumentu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 16, 2020 | Chrześcijańska moralność, Eklezjologia: nauka o kościele
Słowem wstępu
1 Jana 3:17 A kto miałby majętność tego świata i widziałby swego brata w potrzebie, a zamknąłby przed nim swoje serce, jakże może mieszkać w nim miłość Boga?
Komunikat: uruchamia się program pomocy ekonomicznej dla braci reformowanych, których kryzys związany z pandemią dotknął najdotkliwiej, prosząc przy tym, aby zgłaszali się do nas zarówno darczyńcy jak i osoby potrzebujące.
Już w tej chwili zgromadzone deklaracje pomocy oferowanej przez Społeczność Reformowanych to 5000 koron norweskich, 2000 złotych i 200 dolarów USA. To jednak kropla w morzu potrzeb.
Bracie i Siostro w Chrystusie, przyszedł kryzys i już jest ten czas, gdy niektórzy potrzebują wsparcia. Pan nie pozostawił nam możliwości wyboru lecz dał jasny nakaz: kto ma zasoby i widzi osobę zbawioną w potrzebie, jeśli tylko Duch Święty w nim mieszka, ma obowiązek wsparcia.
Artykuł ten składa się dwóch odrębnych części. Zawiera on w sobie biblijne podstawy przeciwdziałania niebezpieczeństwu biedy i ubóstwu oraz praktyczny sposób tego rozwiązania. Jako Społeczność Reformowani w trosce o wszystkich biblijnie wierzących przygotowaliśmy swego rodzaju „fundusz” zapomogowy dla osób najbardziej dotkniętych przez obecny kryzys.
Praktyczne rozwiązanie znajduje się się w rozwijalnej zakładce „Propozycja zorganizowania pomocy finansowej dla potrzebujących” w dalszej części artykułu.
Deklaracja pomocy finansowej dostępna tutaj
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 17, 2020 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Schorowany, zbity człowiek
Na przełomie dekad, między 49 a 50 rokiem Anno Domini z ust Apostoła Pawła padają znamienne słowa zapisane w Liście do Galacjan.
Gal. 4:13 Wiecie przecież, że pierwszy raz głosiłem wam ewangelię w słabości (ἀσθένειαν astheneian – chorobie) ciała.
Paweł chorował i nikt nie był w stanie go uzdrowić. Jeszcze pięć lat później słyszymy jak echo o postępującym schorzeniu ciała, które prowadziło tego bohatera wiary do osłabienia psychicznego, już nie tylko podległy był niemocy ale też cierpiał w duszy strach przechodzący niemal w cielesny paraliż.
1 Kor. 2:3 I byłem u was w słabości (ἀσθενείᾳ astheneia – chorobie), w bojaźni (φόβῳ fobo – strach, terror) i z wielkim drżeniem (τρόμῳ πολλῷ trome pollo – często powracające drgawki).
.
τρόμος tromos – dosł. wywołane strachem drgawki – zwrot używany do opisania niepokoju tego, kto całkowicie nie ufa swojej zdolności do spełnienia wszystkich wymagań, ale religijnie robi wszystko, co w jego mocy, aby wypełnić swój obowiązek
.
πολύς polus – nacisk położony jest na powracające i powtarzające się liczne wystąpienia, tutaj: strachu
Na przestrzeni 5 lat nikt nie uzdrowił Pawła z tej wielkiej choroby, choć był to człowiek pełen wiary i poruszał się w środowisku wierzących chrześcijan. Mimo słabości ciała wielkie dzielo krzewienia Ewangelii (Dzieje 9:15; Rzym. 1:14-15; 1 Kor. 1:17; 9:16), slużba zakladania zborów (Dzieje 14:23; 19:9; Tyt. 1:5) raczej nabrały tempa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 25, 2020 | Eklezjologia: nauka o kościele
Płaska struktura organizacyjna
1 Piotra 5:1-2 1. Starszych (Πρεσβυτέρους Presbyterous) , którzy są wśród was, proszę jako również starszy i świadek cierpień Chrystusa oraz uczestnik chwały, która ma się objawić: 2. Paście (ποιμάνατε poimate) stado Boga, które jest wśród was, doglądając (ἐπισκοποῦντες episkopountes) go nie z przymusu, ale dobrowolnie, nie dla brudnego zysku, ale z ochotą;
Mając na uwadze trzy słowa mianowicie 1) πρεσβύτερος presbuteros – starszy, 2) ποιμήν poimen – pasterz, pastor, 3) ἐπίσκοπος episkopos – biskup, nadzorca, rozumiemy, że wszystkie one odnoszą się do tego samego urzędu sprawowanego przez jedną osobę.
Dzieje 20:17 Z Miletu posłał do Efezu, wzywając do siebie starszych (πρεσβυτέρους presbiterous – liczba mnoga) kościoła (jednego lokalnego, o czym świadczy liczba pojedyńcza słowa ἐκκλησίας ekklesias)
Przemawiając do tej grupy, Apostoł stwierdza:
Dzieje 20:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami (ἐπισκόπους episkopous), abyście paśli (ποιμαίνειν poimainein) kościół Boga, który on nabył własną krwią.
Widzimy, że wszystkie trzy terminy odnoszą się do tego samego urzędu. Powyższe podsumowanie niesie ze sobą następujące informacje
- Termin starszy odnosi się do charakteru – duchowej dojrzałości
- Terminy pasterz i nadzorca (biskup) referuje do funkcji
.
– pasterz karmi, chroni, leczy swoich ludzi
– nadzorca zarządza i dowodzi tak ludźmi jak i wszystkim, co się dzieje w kościele
Zatem lider to osoba dojrzała duchowo oraz fizycznie, która naucza prawdy, refutuje herezje i prowadzi do duchowego wzrostu podwładnych, w tym samym czasie zarządza i nadzoruje wszystkim, co się dzieje w kościele. Dlatego właśnie jedna osoba nie jest w stanie podołać temu zadaniu i potrzebna jest grupa pastorów.
Biblia przedstawia najbardziej płaską formę organizacji Kościoła opartej o lokalne struktury, poza które nie ma możliwości wykroczenia (nie istnieje coś takiego jak rada naczelna denominacji, funkcja prezbitera naczelnego itd.). Każdy kościół jest w pełni niezależny i autonomiczny, zarządzany kolektywnie przez grupę starszych, którzy wszystkie decyzje podejmują w całkowitej jedności poprzez aklamację. Ani demokracja, ani władza ludu nie ma miejsca w biblijnym modelu zarządzania.
Przedmiotem dalszych rozważań nie będzie pasterzowanie (czyli nauka egzegezy i ekspozycji), lecz nadzorowanie nad kościołem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 28, 2020 | Eklezjologia: nauka o kościele
Kościelne BMW: bierny, mierny ale wierny
Kazn. 9:10 Wszystko, cokolwiek twoja ręka postanowi czynić, czyń z całej swojej siły; nie ma bowiem żadnej pracy ani zamysłu, ani wiedzy, ani mądrości w grobie, do którego zmierzasz.
Chrześcijaństwo w Polsce trzeba naprawić, a robić nie ma komu. Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało mówi Pismo (Łuk. 10:2). Tragiczną zdaje się być wizja zmarnowanego życia, gdzie po okresie kilkudziesięciu lat uśpienia i biernej służby na rzecz lojalnego systemowi pastora-aparatczyka, śmierć członka zboru tak naprawdę nie przyniesie mu żadnej zmiany jakości egzystencji (w niebie przecież mozołu nie będzie, por. Obj. 21:4 gdzie πόνος ponos oznacza pracę aż do bólu)
Nie można również posiadać Ducha Świętego, być wyposażonym w Jego wyjątkowy dar służący do budowania braci (1 Kor. 12:7; 1 Piotra 4:10; Kol. 3:16; 1 Tes. 5:11; Rzym. 14:19) i marnować czas na sprawy doczesne. Praca zawodowa, kariera, dzieci, choroba i inne wymówki powodują, że dla wielu współczesnych bycie chrześcijaninem ogranicza się do dwóch czy trzech niedzielnych godzin, gdzie rutynowo najpierw trzeba śpiewać, potem słuchać, następnie dać na tacę a na koniec nagroda: kawa, ciastka i uspokojone sumienie na kolejny tydzień.
W ostateczności człowiek umiera zabierając do grobu bagaż komfortowego lecz nijakiego i pozbawionego owoców Ducha życia. To nie jest chrześcijaństwo.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 23, 2020 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Zbadanie ogólnego wprowadzenia do Księgi
W tym momencie należy sprawdzić ogólne wprowadzenie do studiowanej Księgi aby poznać zarys poruszanych w niej tematów teologicznych oraz najważniejsze ich kategorie. Celem ekspozycji jest dotarcie do istoty zagadnienia.
Pomocne narzędzie: Jak czytać książkę, Mortimer Adler, wersja pdf
a) Warto skorzystać ze streszczeń zawartych w Bibliach przygotowanych do studiowania, napisanych przez ekspozytorów Słowa, np. w j. polslkim dostępna jest pozycja pt. Komentarz do Nowego Testamentu Johna Gilla. To pozwoli uniknąć zabłądzenia w gąszczu poruszanych zagadnień teologicznych w konkretnych sekcjach danej Księgi.
.
b) Należy przeczytać wstępy w wybranych komentarzach do danej Księgi Nowego Testamentu
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 30, 2019 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Egzegeza: studiowanie biblijnego tekstu
Tyt. 2:7-8 7. We wszystkim stawiaj samego siebie za wzór dobrych uczynków. W nauczaniu okazuj prawość, powagę; 8. Słowa zdrowe, nienaganne, aby ten, kto się sprzeciwia, był zawstydzony, nie mając o was nic złego do powiedzenia.
Do tej pory większość czasu spędziliśmy na wprowadzeniu do tematu, wskazując na biblijne założenia oraz wartości Pisma, które prowadzą nas do głoszenia Biblii co jest przeciwieństwem dzielenia się rzekomo zainspirowaną paplaniną ludzkiego umysłu.
Biblia to produkt Bożego oddechu, w 2 Tym. 3:16 czytamy: Całe Pismo jest natchnione przez Boga (θεόπνευστος theopneustos – pochodzące z tchnienia Boga). Pismo jest adekwatne w każdym miejscu, czasie, jest wystarczające. Ludzkie dusze nie potrzebują niczego więcej poza tym co Bóg objawił w swoim spisanym Słowie – tradycja i pozabiblijne objawienie są zbędne.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 27, 2019 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Przygotowanie otoczenia
Jakuba 3:1 Niech niewielu z was zostaje nauczycielami, moi bracia, gdyż wiecie, że czeka nas surowszy sąd.
Praca ekspozytora jest obarczona wielką odpowiedzialnością nałożoną przez Boga. Ponieważ Bóg przekazał w swoim Słowie konkretne informacje, zadaniem nauczyciela jest dotarcie do autorskiej intencji i wyeksponowanie jej. Ponieważ pierwotni odbiorcy oryginalnych tekstów mówili innym językiem oraz żyli w odmiennych warunkach historyczno-kultorowo-politycznych decydujące znaczenie będzie miało właściwe zinterpretowanie rozpatrywanych fragmentów. To, że praca eskpozytora jest nie tylko ciężka, ale i odpowiedzialna dowodzi tekst Tymoteusza
2 Tym. 2:15 Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo prawdy.
Do tego zadania ekspozytor Słowa musi być dobrze przygotowany. Istotnym jest odnotowanie kilku ważnych rzeczy takich jak odpowiedni wybór miejsca na studium Słowa, optymalny czas studium, oraz narzędzia umożliwiające dotarcie do głębi przesłania Pisma Świętego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 1, 2019 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Przygotowanie osobiste
Jest to pierwszy krok w ekspozycji Słowa Bożego. Wydaje się to oczywistym, ale jest bardzo często pomijanym elementem studium. W niniejszym rozważaniu wskażemy na istotne czynniki przygotowania jak
- odrodzenie
- upamiętanie
- modlitwa
- oraz ciężka praca,
To skieruje studium na właściwe tory prawidłowego zrozumienia Świętego Tekstu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 13, 2019 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Podstawowe argumenty ekspozycji konsekutywnej
Jedynym sposobem, dzięki któremu kazania mogą być zgodne z Biblią i konsekwentnie jasne jest stworzenie i wdrożenie zdefiniowanego, powtarzalnego i zrównoważonego procesu, dzięki któremu każdy rozważany fragment następujący po poprzednim będzie rozważany w identyczny sposób.
To prowadzi do konsekwentnej egzegezy i przejrzystego kazania.
(więcej…)
utworzone przez Reformujący | wrz 20, 2019 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Ekumenizm
Gruba kreska
„Ci, którzy nie wyznają Chrystusa, którzy naprawdę nie potwierdzają prawdziwej Ewangelii, nie mają miejsca na udział w żadnym przedsięwzięciu, które zamierza popierać Boży zamiar i królestwo Boże na świecie.” – źródło
Nie ma miejsca w Kościele dla fałszywych braci, nie ma miejsca w Kościele na współpracę ze schizmatykami, odstępcami i heretykami. Stawką jest Ewangelia nękana przez innego ducha zielonoświątkowców, wewnętrznego wroga czyli arminianizm, rzymski legalizm, muzułmanów, ekumenię, wyższą krytykę tekstu, teologię liberalną, sceptycyzm, pragmatyzm i wszelkie inne odstępstwo.
Słowo Boże ustanawia normatywną zasadę trzymania się z daleka od wszelkiej substancji zła.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 16, 2019 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia systematyczna
Wstęp
Biblia pięciokrotnie wspomina o koronach przygotowanych dla prawdziwie wierzących chrześcijan. Korony te będą im przyznane przez Boga i według Jego suwerennej woli. Koronę zawsze otrzymuje się od kogoś, kto ją przyznał drugiej osobie. W tym wypadku Osobą przyznającą korony jest sam Bóg, a dostaną je ci, którzy zwyciężają, zaliczają próbę, zawsze jednak w kontekście triumfu osiągniętego przez Chrystusa i nigdy poza tym kontekstem. Dlatego mogłoby się wydawać, że jest to akt, na który zasługujemy, ale jest to tylko pewna część prawdy, ponieważ Boża łaska ma tutaj priorytetowe znaczenie. Bez Bożej łaski nasze zwycięstwo byłoby po prostu niemożliwe.
Korony reprezentują zwycięstwo Chrystusa osiągnięte w nas samych, my zaś jesteśmy odbiorcami tego zwycięstwa. Biblia porównuje życie wieczne do diademu, który wręcza się za zwycięstwo w zawodach sportowych.
Zobaczmy owych pięć koron w sposób szczegółowy.
- 1) Niezniszczalna korona upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad wszystkim tym, co ulega zniszczeniu i przemijaniu: (1 Kor. 9:25)
- 2) Korona sprawiedliwości upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad nieprawością: (2 Tym. 4:8)
- 3) Niewiędnąca korona chwały upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad nieczystością i skażeniem duchowym: (1 Piotra 5:4)
- 4) Korona życia upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad śmiercią duchową i fizyczną: (Jakuba 1:12; Obj. 2:10)
- 5) Korona radości (chluby) upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad prześladowaniem wierzących ze strony szatana oraz ludzi idących na zatracenie (1 Tesaloniczan 2:19)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 12, 2019 | Eklezjologia: nauka o kościele
Być albo nie być, oto jest pytanie
Zasadniczo nie popieram przechodzenia z kościoła do kościoła. Należy jednak stwierdzić, że zdarzają się sytuacje, gdy chrześcijanie powinni przenieść się z jednego kościoła do drugiego. Jeśli zajdzie taka konieczność, należy zrobić to we właściwy sposób i w odpowiednim momencie.
- Jakie są uzasadnione powody do opuszczenia zboru?
- Kiedy jest właściwy czas na opuszczenie zboru?
- W jaki sposób opuścić zbór aby dołączyć do innego?
W niniejszym artykule odpowiemy na powyższe, jakże istotne pytania.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 28, 2019 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Pracować dla Pana, czy służyć Panu…?
Sprawia nam przykrość, gdy widzimy ludzi mówiących, że kochają Boga oraz Jego dzieła, nazywających się „sługami” Boga Najwyższego, ale w momencie, gdy trzeba przystąpić do działania zachowują się jak pracownicy, całkowicie ignorując pojęcie służby oraz bycia Bożym sługą.
Dlatego postaram się zdefiniować różnicę pomiędzy sługą Bożym, powołanym do służby oraz pracownikiem, który domaga się swoich praw, ponieważ został zatrudniony. W życiu codziennym możemy zauważyć, że istnieją funkcje i zawody, podczas wykonywania których konieczne jest zrezygnowanie z różnego typu praw i przywilejów w momencie wykonywania czynności służbowych lub zawodowych.
Należą do nich na przykład lekarze, którzy muszą otoczyć swoich pacjentów całodobową opieką. Dotyczy to również policjantów, żołnierzy, strażaków itd. Wprawdzie wszyscy oni posiadają prawa na tych samych zasadach jak reszta społeczeństwa, to jednak prawa te są uzależnione i podporządkowane potrzebom społecznym oraz poleceniom przełożonych. Może się zatem zdarzyć, że w pewnym momencie ich prawa i przywileje mogą zostać zawieszone, w celu wykonania misji specjalnej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 15, 2019 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Gdy brakuje tchu
„Obawiam sie,że wszelkie łaski, które otrzymałem w czasach wygodnych i przyjemnych mogę policzyc na palcach.Natomiast,dobra,które stały sie moim udziałem w wyniku smutku, bólu i problemów są nie do zliczenia. Czego nie zawdzięczam młotowi i kowadłu, obcęgom i ogniowi? Udręki to jedne z najlepszych mebli w moim domu.” – Ch. H. Spuergon „Choice Gleanings Calendar”
Praktycznie w życiu każdego apologety, pastora i bojownika o prawdę Słowa następuje trudny okres, w czasie którego staje się on apatyczny i przestaje widzieć sens dalszej pracy. Patrząc na przeciwności, jakie napiętrzyły się gdy walczył, może dojść do wniosku, że im więcej pracuje dla Pana, tym gorzej:
- adwersarze atakują grupami,
- herezja wlewa się do społeczności z każdej strony,
- dławią naciski i zagrożenia ze strony świata,
- swój ohydny łeb podnosi wewnętrzny wróg – fałszywi bracia (por. 2 Kor. 11:23-29)
Natychmiast pojawia się pokusa porzucenia służby i zwrócenia się ku cielesności. Pismo Święte ma na to lekarstwo.
(więcej…)
