Urząd wierzącego a Pięćdziesiątnica

utworzone przez | wrz 24, 2025 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele

Wierzący sprawuje urząd!

Dzieje 2:1-4

1. A gdy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, wszyscy byli jednomyślnie na tym samym miejscu.

2. Nagle powstał odgłos z nieba, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i wypełnił cały dom, w którym siedzieli.

3. Ukazały się im rozdzielone języki jakby z ognia, które spoczęły na każdym z nich.

4. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić zagranicznymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

Wyrażenie urząd wierzącego nie występuje w Piśmie Świętym. Nie pojawia się również w naszych Wyznaniach Wiary Reformowanej. I prawdopodobnie, myśląc o urzędach w kościele, skłonni jesteśmy od razu pomyśleć o urzędach pastora, starszego i diakona. Być może potrzeba nawet przypomnienia, abyśmy uświadomili sobie fakt istnienia urzędu wierzącego i fakt, że wszyscy wierzący sprawują urząd.

Niezależnie od przyczyny tego stanu rzeczy i czy wynika to z faktu, że w dzisiejszym kościele brakuje wiedzy i świadomości na ten temat, faktem jest, że wierzący pełnią potrójny urząd:

1) Proroka
2) Kapłana
3) Króla

Co więcej, powinni być tego w pełni świadomi. W przeciwnym razie mogłoby to przynieść szkodę kościołowi w świecie.

Implikacje Katechizmu Heidelberskiego

Nasz Katechizm Heidelberski mówi o tym w XII Niedzieli Pańskiej, choć w tym kontekście nie używa terminu „urząd”, lecz mówi o namaszczeniu. W pytaniu i odpowiedzi 32 czytamy:

Na jakiej podstawie twierdzisz, że jesteś chrześcijaninem?
.
Na podstawie mojej wiary, dzięki której należę do Chrystusa, a to oznacza, że mam udział w Jego namaszczeniu, abym wyznawał Jego imię, z wdzięczności ofiarował Mu siebie samego jako żywą ofiarę, walczył z grzechem i diabłem, a potem, w wieczności, razem z Chrystusem panował nad całym stworzeniem. Mat.10:32-33; Rzym.12:1; 1 Piotra.2:9; Obj. 3:21 [1]

Zauważmy, że w 32 odpowiedzi trzy aspekty tego urzędu nie są wymienione z nazwy; wymieniona jest ich funkcja, czyli działanie. Ale czytając pytanie i odpowiedź 32 w powiązaniu z pytaniem i odpowiedzią 31, staje się jasne, że mowa tu o proroku, kapłanie i królu. Zgodnie z pytaniem i odpowiedzią 31, nasz Zbawiciel nazywany jest Chrystusem, tj. Namaszczonym,

„Ponieważ z postanowienia Boga Ojca, namaszczony Duchem Świętym, wyznaczony został na naszego najwyższego Proroka i Nauczyciela, który w pełni objawił nam ukryty zamysł i wolę Boga, dotyczącą naszego zbawienia; na naszego jedynego najwyższego Kapłana, który odkupił nas ofiarą złożoną z własnego ciała i ustawicznie wstawia się za nami u Ojca, na naszego wiecznego Króla, który rządzi nami za pośrednictwem Słowa i Ducha, strzeże nas, byśmy nie utracili zdobytego przezeń zbawienia.” Dzieje 3:22; Hebr.7:20-21; Rzym 8:34; Mat.28:18; Psalm 2:6 [2]

Chrześcijanie, wierzący, uczestniczą w tym namaszczeniu. Dlatego

  • są prorokami, aby wyznawać imię Chrystusa
    .
  • są kapłanami, aby składać siebie jako żywe ofiary wdzięczności i
    .
  • są królami, aby walczyć z grzechem i szatanem w tym życiu, a później aby panować z Chrystusem wiecznie nad wszystkimi stworzeniami.
    .

Świadectwo Słowa Bożego

Można by przytoczyć w tym kontekście wiele fragmentów Pisma Świętego, ale pozwólcie, że przytoczę tylko dwa, które dosłownie mówią o tej potrójnej posłudze wierzących.

W Objawieniu czytamy:

Obj. 1:5-6 5. I od Jezusa Chrystusa, który jest wiernym świadkiem i pierworodnym z umarłych, i władcą królów ziemi. Temu, który nas umiłował i obmył nas z naszych grzechów swoją krwią; 6. I uczynił nas królami i kapłanami dla Boga, swego Ojca, jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.

A według Dziejów Apostolskich jesteśmy prorokami. Piotr bowiem głosi, że w dniu Pięćdziesiątnicy spełnia się proroctwo Joela:

Dzieje 2:16-18 16. Ale to jest to, co zostało przepowiedziane przez proroka Joela: 17. I stanie się w ostatecznych dniach – mówi Bóg – że wyleję z mego Ducha na wszelkie ciało i będą prorokować wasi synowie i córki, wasi młodzieńcy będą mieć widzenia, a starcy będą śnić sny. 18. Nawet na moje sługi i służebnice wyleję w tych dniach z mego Ducha i będą prorokować.

Urzędy Chrystusa

Aby to zrozumieć, musimy przede wszystkim pamiętać, że Jezus jest Pomazańcem. Jest obiecanym Mesjaszem, Chrystusem. Spośród wszystkich pomazańców starego porządku, On jest Pomazańcem, wypełnieniem ich wszystkich. On jest Tym, który jest ustanowiony przez Boga i bosko wykwalifikowany do pełnienia urzędu Bożego, do działania z autorytetem w Królestwie Bożym w imieniu Boga, jako sługa Boży. Stąd centralną ideą urzędu Chrystusa jest urząd Króla-Sługi.

Jest On Królem jako Głowa w Królestwie Niebieskim. Albowiem odwiecznym zamysłem Boga jest uczynienie ze wszystkich stworzeń w niebie i na ziemi Jego Królestwa, w którym wszystko w niebie i na ziemi będzie Mu poddane w dobrowolnym posłuszeństwie. Zamiarem Boga jest uczynienie Jego Syna w ludzkiej naturze Głową i Królem tego Królestwa.

1 Kor. 15:27-28 27. Wszystko bowiem poddał pod jego stopy. A gdy mówi, że wszystko jest mu poddane, jest jasne, że oprócz tego, który mu wszystko poddał. 28. Gdy zaś wszystko zostanie mu poddane, wtedy i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.
.
Kol. 1:18 On też jest głową ciała – kościoła; on jest początkiem i pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy;

Ale On jest też Sługą Jahwe, reprezentującym sprawę Bożą na świecie. Wszystko musi być podporządkowane i poddane Chrystusowi, aby On mógł być poddany Bogu, aby w ten sposób Bóg mógł być wszystkim we wszystkich. Chrystus osiągnął teraz tę wywyższoną pozycję Pierworodnego wszelkiego stworzenia w całym wszechświecie, stoczywszy walkę z grzechem i śmiercią i pokonawszy wszelkie moce ciemności.

Kol. 1:15 On jest obrazem Boga niewidzialnego i pierworodnym wszelkiego stworzenia.
.
Kol. 2:15 I rozbroiwszy zwierzchności i władze, jawnie wystawił je na pokaz, gdy przez niego odniósł triumf nad nimi.

Ma On imię ponad wszelkie imię. Jest Królem królów i Panem panów. Bóg „uczynił Go Panem i Chrystusem”.

Dzieje 2:36 Niech więc cały dom Izraela wie z pewnością, że tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście, Bóg uczynił i Panem, i Chrystusem

Jest On Sługą-Królem z umysłem, by poznać Boga i mówić w Jego imieniu: to Prorok. Jest Sługą-Królem z sercem i wolą, by kochać Boga, poświęcić się Jemu i poświęcić się Jemu: to Kapłan. I jest Sługą-Królem z mocą, by walczyć z grzechem i szatanem i panować nad wszystkim: to Król. Zatem Chrystus jest naszym Najwyższym Prorokiem, naszym jedynym Arcykapłanem i naszym wiecznym Królem.

Udział wierzących w Chrystusie

Po drugie, jesteśmy uczestnikami Jego namaszczenia. Oznacza to, że przez Niego wierzący są ustanawiani i kwalifikowani przez Chrystusa poprzez Jego Ducha do pełnienia urzędu. W Nim mają nie tylko obowiązek i powołanie (konieczność), ale także przywilej i prawo (możność), mają wolę (wola) i zdolność (uzdolnienie) do bycia i działania jako przyjaciele-słudzy Boga pośród tego świata i na wieki. Wszystko to mamy, pamiętajcie, tylko w i przez naszego Pana Jezusa Chrystusa oraz przez wiarę w Niego.

1 Jana 2:27 Ale to namaszczenie, które otrzymaliście od niego, pozostaje w was …
.
Kol. 1:12 Dziękując Ojcu, który nas zakwalifikował (ἱκανώσαντι hikanosanti) do uczestnictwa w dziedzictwie świętych w światłości;

Potrójny urzad wierzącego

Po trzecie, tak jak urząd Chrystusa jest potrójny, tak poprzez uczestnictwo w Jego namaszczeniu przez wiarę stajemy się sługami Boga w tym samym potrójnym sensie.

1 Piotra 2:9 Lecz wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do swej cudownej światłości;

On przemienia nas w prawdziwych proroków Boga, pouczając nas przez swojego Ducha i Słowo, wyzwalając nas z ciemności naszego zrozumienia, oświecając nas swoją łaską, abyśmy posiedli prawdziwe poznanie Boga. Czyni to teraz; lecz wkrótce to poznanie zostanie dopełnione w niebiańskiej chwale, abyśmy mogli zobaczyć twarzą w twarz i poznać tak, jak jesteśmy poznani.

1 Kor. 13:12 Teraz bowiem widzimy w zwierciadle, niewyraźnie, ale wówczas twarzą w twarz. Teraz poznaję cząstkowo, ale wtedy poznam tak, jak jestem poznany.

Kiedy to czyni, wyznajemy Jego imię i ogłaszamy chwałę Tego, który powołał nas z ciemności do swojej cudownej światłości, i to również, przeciwnie, pośród świata pogrążonego w ciemności i miłującego kłamstwo.

On przemienia nas w święte kapłaństwo, abyśmy stali się kapłanami Boga. On bowiem wszczepia w nasze serca miłość Bożą, oczyszcza nas z nieczystości grzechu, poświęca nas Sobie w prawdziwej świętości – ponownie, tutaj co do zasady, ale doskonale i całkowicie na płaszczyźnie niebiańskiej chwały, kiedy cały uwielbiony Kościół stanie się doskonałą świątynią Boga.

2 Kor. 7:1 Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkiego brudu ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej.
.
1 Tes. 5:23 A sam Bóg pokoju niech was w pełni uświęci, a cały wasz duch, dusza i ciało niech będą zachowane bez zarzutu na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Kiedy On to czyni, wówczas poświęcamy się Jemu i oddajemy się jako żywe ofiary, całym sercem, umysłem, duszą i siłą, i to również pośród świata oddanego służbie diabłu i grzechowi.

Jako nasz wieczny Król, ustanawia nas ludem królewskim, narodem królów pod Bogiem wraz z Nim. Wybawia nas od naszej niesprawiedliwości i przewrotności woli i daje nam nową sprawiedliwość, abyśmy z radością pełnili wolę Bożą. Umożliwia nam toczenie walki wiary z grzechem i szatanem; i czyni nas uczestnikami, przez wiarę, Jego zwycięstwa, nawet w samym środku bitwy. I choć jeszcze nie weszliśmy do chwały naszego królewskiego panowania z Chrystusem, i choć wciąż toczymy codzienną walkę z grzechem i cierpimy ucisk pośród świata, tak że nawet na zewnątrz ponosimy klęskę, On zapewnia nas, że jesteśmy więcej niż zwycięzcami dzięki Temu, który nas umiłował.

1 Jana 5:4 Bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat. A tym zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara.
.
2 Kor. 2:14 Lecz dzięki Bogu, który nam zawsze daje zwycięstwo w Chrystusie i roznosi przez nas woń swojego poznania w każdym miejscu.

A w Jego dniu pojawimy się z Nim w chwale i będziemy królować z Nim na wieki wieków w nowym stworzeniu. A kiedy to czyni, wtedy walczymy z wolnym i czystym sumieniem przeciwko grzechowi i szatanowi, i wkrótce wejdziemy do chwalebnego zwycięstwa naszego Pana.

Oto urząd wierzącego!
.

Relacja urzędu do Pięćdziesiątnicy

A co to wszystko ma wspólnego z Pięćdziesiątnicą? A może powinniśmy postawić pytanie w ten sposób: co Pięćdziesiątnica ma wspólnego z tym wszystkim?

Odpowiedź brzmi: to właśnie w dniu Pięćdziesiątnicy wszystko, co opisaliśmy na temat urzędu wierzącego, stało się rzeczywistością poprzez wylanie Ducha Świętego, Ducha wywyższonego Chrystusa, na Kościół. Wskazuje na to w szczególności Apostoł Piotr w odniesieniu do urzędu proroka, zgodnie z fragmentem z Dziejów Apostolskich 2, który zacytowaliśmy na początku tej dyskusji. Kiedy Duch Święty został wylany jako Duch wywyższonego Chrystusa, wypełniło się proroctwo z Księgi Joela

Joel 2:28-29 28. I stanie się potem, że wyleję swojego Ducha na wszelkie ciało, i będą prorokować wasi synowie i wasze córki, …. 29. Nawet na sługi i służebnice wyleję w tych dniach swojego Ducha.

Skutek był taki, że cały lud Boży stał się prorokami – synami i córkami, starcami i młodzieńcami, sługami i służebnicami. To samo dotyczyło urzędu kapłana i króla.

To oznaczało ogromną zmianę w życiu Kościoła. Wprowadziło coś, co było dotąd niespotykane i nigdy wcześniej niedoświadczone. Przyzwyczailiśmy się do tego, że wszyscy ludzie Boży pełnią potrójną funkcję – być może czasami aż za bardzo. Z tego też powodu prawdopodobnie nie zawsze doceniamy Pięćdziesiątnicę tak, jak powinniśmy. Często zauważałem w kazaniach, że dla ludu Bożego, który rzeczywiście przeszedł przejście ze starego do nowego porządku, musiało to być zdumiewające doświadczenie.

Można by z łatwością poświęcić temu tematowi cały dodatkowy artykuł; pozwólcie jednak, że zwrócę uwagę na kilka kwestii.
.

Kwestia zbawienia w starej dyspensacji

Po pierwsze, z Pisma Świętego jasno wynika, że ​​również w starym systemie rzeczy lud Boży był zasadniczo królewskim kapłaństwem. Czytamy na przykład w Księdze Wyjścia

2 Mojż. 19:5-6 5. Dlatego teraz, jeśli posłuchacie mego głosu i będziecie przestrzegać mojego przymierza, będziecie moją szczególną własnością ponad wszystkie narody, bo do mnie należy cała ziemia. 6. A wy będziecie mi królestwem kapłanów i narodem świętym. To są słowa, które będziesz mówić do synów Izraela.

W związku z tym prawdą było również, że lud Boży w starym systemie rzeczy został zbawiony tak jak my, i że Duch Święty, który został odwiecznie ustanowiony Duchem odkupienia, prowadził lud Boży przez cienie ku nadziei na rzeczywistość, która miała nadejść. Lud Boży był zatem zdecydowanie zbawiony przez nadzieję. Rzeczywistość zadośćuczynienia i odkupienia oraz wszystkich błogosławieństw zbawienia jeszcze się nie urzeczywistniła; a lud Boży mógł je jedynie mgliście pojąć, kryjąc się w cieniu i w świetle obietnicy przyjścia Chrystusa.
.

Specjalne urzędy starego przymierza

Po drugie, w ścisłym związku z poprzednimi, w starym systemie, ta nadzieja i zbawienie ludu Bożego były nierozerwalnie związane ze specjalnymi urzędnikami; a ci specjalni urzędnicy byli niezbędni dla ludu Bożego w starym systemie.

A) Byli pewni mężczyźni, którzy byli prorokami; a aby poznać Słowo Pańskie, należało uchwycić się szaty proroka.

1 Król. 22:7 Ale Jehoszafat zapytał: Czy nie ma tu jeszcze jakiegoś proroka PANA, abyśmy mogli go zapytać?

B) Niektórzy mężczyźni byli kapłanami; i nie można było składać ofiar ani poznać przebłagania, przebaczenia i poświęcenia na służbę Bożą bez tych kapłanów.

Hebr. 5:1 Każdy bowiem najwyższy kapłan wzięty spośród ludzi, dla ludzi jest ustanowiony w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy;

C) To samo dotyczyło urzędu króla: można go było poznać i doświadczyć jedynie za pośrednictwem specjalnych, namaszczonych przez Boga królów.

1 Sam. 15:1 Potem Samuel powiedział do Saula: PAN zesłał mnie, abym cię namaścił na króla nad jego ludem, nad Izraelem. Teraz więc posłuchaj głosu słów PANA.

Prawne regulacje

Po trzecie, wszystko to było ściśle regulowane prawem narzuconym obietnicą z Synaju – prawem, które ściśle regulowało każdy etap życia dzieci Bożych. Bez tego prawa lud Boży nie mógłby się poruszać w starym porządku.
.

Zmiana

Ale wszystko to zmieniło się w dniu Pięćdziesiątnicy. Kościół nie jest już w niewoli prawa, lecz wolny. I nie jest już zależny od żadnych szczególnych ludzi, szczególnych urzędników, by prowadzić swoje życie religijne, lecz wyłącznie od Chrystusa. Cały lud Boży ma Ducha Chrystusa i Jego błogosławieństwa. A cały lud Boży jest prorokami, kapłanami i królami. Wszyscy oni mają namaszczenie Świętego!

Obj. 5:10 I uczyniłeś nas dla naszego Boga królami i kapłanami, i będziemy królować na ziemi.

[1] Katechizm Heidelberski Pyt. i Odp. 32
[2] Tamże, 31

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email