Poligamia, część 2: obalenie argumentów

utworzone przez | wrz 10, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy

 

Czy poligamia cieszy się aprobatą Boga?

Marek 10:5 Jezus odpowiedział im: Z powodu zatwardziałości waszego serca napisał wam to przykazanie.

Częstym argumentem za wielożeństwem jest twierdzenie, że od czasów Starego Testamentu Bóg nie zabraniał wyraźnie posiadania mężczyźnie więcej niż jednej żony. Wydaje się, że wśród niektórych osób nazywających siebie chrześcijanami wzrasta poparcie dla poligamii.  Czy zatem poligamia jest grzechem, skoro istnieje tak wiele fragmentów zdających się ją popierać?

Rozważmy argumenty zwolenników poligamii.

Argumenty zwolenników poligamii i ich obalenie

Jeśli prawdą jest, że promowanie poligamii narasta wśród niektórych wyznających chrześcijaństwo, to jest to plama na imieniu Chrystusa, który ma tylko jedną żonę, i kolejny dowód na prawdziwość słów Ozeasza:

Oz. 4:6 Mój lud ginie z braku poznania; 

Współczesne chrześcijaństwo jest w przeważającej mierze płytkie i nie szanuje Słowa Bożego. Jego aprobata dla poligamii jedynie po raz kolejny potwierdza ten smutny fakt. Poruszymy zatem argumenty i kwestie, rzekomo przemawiającymi za poligamią.
.

Poligamiczny Bóg

Czyż sam Bóg nie utożsamiał się z mężem więcej niż jednej żony?

Jer. 31:32 Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, kiedy ująłem ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi Egiptu. Oni bowiem złamali moje przymierze, chociaż ja byłem ich mężem, mówi PAN.
.
Ezech. 23:1-4 1. I doszło do mnie słowo PANA mówiące: 2. Synu człowieczy, były dwie kobiety, córki jednej matki; 3. One uprawiały nierząd w Egipcie, w swojej młodości uprawiały nierząd; tam ściskano ich piersi i tam przygniatano piersi ich dziewictwa. 4. A ich imiona: starsza Ohola, a jej siostra – Oholiba. One były moje i urodziły synów i córki. Ich imiona: Samaria to Ohola, a Jerozolima to Oholiba.

Odpowiedź brzmi najprościej: „Nie”, ale pozwólcie, że wyjaśnię. Faktem jest, że Bóg nigdy nie uznał ani nie zaakceptował podziału między Izraelem a Judą, Kościołem Starego Testamentu,  tak samo jak nie zatwierdził podziałów i schizm w Kościele Nowego Testamentu.  Jest tylko jeden Kościół, jedna Oblubienica Chrystusa, zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie.

Dzieje 7:38 On to był w kościele na pustyni z aniołem, który mówił do niego na górze Synaj i z naszymi ojcami. On przyjął żywe słowa Boże, aby nam je przekazać.

Użycie Księgi Jeremiasza 31:32 w obronie poligamii jest zatem nieuzasadnione i rozciąga ten fragment do punktu krytycznego. Istniały dwa domy – dom Izraela i dom Judy – ale w oczach Boga stanowiły jeden naród. Przymierze, o którym mówi Bóg, przedstawione jako małżeństwo, zostało zawarte nie z dwiema żonami, lecz z jedną – gdy Bóg

„ujął  ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi Egiptu”.

Ezechiel 23:1-4, zamiast zaprzeczać właściwemu rozumieniu Jeremiasza 31:32, wręcz je wspiera. Dwie kobiety, Ohola i Oholiba, Izrael i Juda, są opisane jako córki jednej matki! Tą matką musi być naród Izraela, Kościół Starego Testamentu, a te dwie kobiety nie są dwiema żonami Boga, lecz dwiema córkami Jego jednej żony.

Bóg jest jeden i Jego przymierze jest jedno.
.

Boży dar dla Dawida

Czyż Bóg sam nie dał królowi Dawidowi wielu żon?

2 Sam. 12:8 Dałem ci dom twego pana i żony twego pana na twe łono, dałem ci dom Izraela i Judy, a gdyby tego było za mało, dałbym ci jeszcze więcej.

Bóg w swojej opatrzności i suwerenności „dał” Dawidowi jego liczne żony. Bóg kieruje i kontroluje wszystko. Ale Bóg nie „dał” Dawidowi jego żon, jakby to pokazywało, że aprobuje coś takiego. Zasada dla króla (a zatem dla wszystkich, którzy byli pod królem) brzmiała:

5 Mojż. 17:17 Nie będzie też pomnażał sobie żon, aby jego serce się nie odwróciło; niech nie nabywa zbyt wiele srebra i złota.

Dotyczy to również innych przykładów królów Starego Testamentu, w tym Joasza. Opatrzność nie jest aprobatą. Gdyby nią była, wszelka niegodziwość, która ma miejsce pod Jego suwerennym kierownictwem i kontrolą, spotkałaby się z Jego aprobatą. Należy tutaj zauważyć, że to, że Bóg coś daje, niekoniecznie oznacza, że ​​daje to ze swoim błogosławieństwem. Bóg obdarzył Izraelitów pokarmem, którego pożądali na pustyni, ale dał im go w swoim gniewie, ponieważ

Psalm 106:15 I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.

To, że Bóg w swojej opatrzności dał niektórym mężczyznom wiele żon, często okazywało się czymś więcej niż błogosławieństwem, jak w przypadku Abrahama, Jakuba, Dawida i Salomona.

Boża wola dekretu, spełniona w Jego opatrzności, nie jest tym samym, co Jego nakaz.
.

Prawne regulacje poligamii

Czyż Bóg sam nie ustanowił prawa dla mężczyzny posiadającego więcej niż jedną żonę?

2 Mojż. 21:10 Jeśli weźmie sobie za żonę jeszcze inną, nie umniejszy jej pożywienia, jej ubrania ani prawa małżeńskiego.
.
5 Mojż. 21:15-17 15. Gdyby mężczyzna miał dwie żony, jedną kochaną, a drugą znienawidzoną, i one urodzą mu synów – kochana i znienawidzona – a pierworodny będzie synem znienawidzonej; 16. To gdy będzie przydzielał dobra swoim synom w dziedzictwo, nie będzie mógł ustanowić pierworodnym syna kochanej przed pierworodnym synem znienawidzonej; 17. Ale za pierworodnego uzna syna znienawidzonej, dając mu podwójną część wszystkiego, co ma, gdyż on jest początkiem jego siły, jemu przysługuje prawo pierworództwa.

Rzeczywiście tak uczynił, ale regulowanie przez Boga grzesznego zachowania człowieka nie oznacza, że ​​On je pochwala. W Piśmie Świętym znajdujemy kilka przykładów na to.

A) Bóg z całą pewnością nie pochwalał prośby Izraela o króla, tak jak inne narody. Przecież odrzucili Boga jako swojego króla swoją niegodziwą prośbą!

1 Sam. 8:5-9 5. I powiedzieli mu: Oto zestarzałeś się, a twoi synowie nie chodzą twoimi drogami. Ustanów nam więc króla, aby nas sądził, jak to jest u wszystkich narodów. 6. Lecz Samuelowi nie podobało się to, że mówili: Daj nam króla, aby nas sądził. I modlił się Samuel do PANA. 7. Wtedy PAN powiedział do Samuela: Posłuchaj głosu tego ludu we wszystkim, co ci powiedzą, gdyż nie tobą wzgardzili, ale mną wzgardzili, abym nie królował nad nimi. 8. A zgodnie ze wszystkim, co uczynili od tego dnia, kiedy wyprowadziłem ich z Egiptu, aż do dziś, gdy mnie opuścili i służyli obcym bogom, tak też czynią z tobą. 9. Teraz więc posłuchaj ich głosu, ale stanowczo ostrzeż ich i oznajmij im prawo króla, który będzie nad nimi panować.

Jednak sam Bóg wybrał króla Saula — pomazańca Pańskiego — i nawet ustanowił przepisy dla takiego króla, na długo przed pojawieniem się syna Kisza (5 Mojż. 17:10-20)

1 Sam. 10:1 Wtedy Samuel wziął flakonik oliwy i wylał ją na jego głowę, pocałował go i powiedział: Czyż PAN nie namaścił cię na wodza nad swoim dziedzictwem?

B) Innym przykładem jest rozwód. W Księdze Powtórzonego Prawa Bóg dał przepisy dotyczące rozwodu, ale to nie znaczy, że je pochwala.

5 Mojż. 24:1-4 1. Jeśli mężczyzna poślubi kobietę i zostanie jej mężem, a potem zdarzy się, że nie znajdzie ona upodobania w jego oczach, gdyż znalazł u niej coś nieprzyzwoitego, wtedy wypisze jej list rozwodowy, wręczy go jej i odprawi ją ze swego domu. 2. A gdy ona opuści jego dom, może wyjść za mąż za innego. 3. A jeśli drugi mąż ją znienawidzi, wypisze jej list rozwodowy, wręczy go jej i odprawi ją ze swego domu, albo jeśli umrze ten drugi mąż, który pojął ją za żonę; 4. To ten pierwszy mąż, który ją odprawił, nie będzie mógł powtórnie pojąć jej za żonę, gdyż jest ona splugawiona; to bowiem jest obrzydliwością przed PANEM. Nie dopuszczaj do popełnienia takiego grzechu w ziemi, którą PAN, twój Bóg, daje ci w dziedzictwo.

Jak wskazuje Jezus w Ewangelii Mateusza, te przepisy Mojżeszowe zostały dane tylko dlatego, że niektórzy Izraelici, w „zatwardziałości serc swoich”, nalegali na oddalanie swoich żon. Chrystus dodaje, że „od początku tak nie było”  Jego stanowisko jest następujące: „Co więc Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela” (6), i ta zasada obowiązuje.

Mat. 19:7-9 7. Zapytali go: Dlaczego więc Mojżesz nakazał dać list rozwodowy i oddalić ją? 8. Odpowiedział im: Z powodu zatwardziałości waszego serca Mojżesz pozwolił wam oddalić wasze żony, ale od początku tak nie było. 9. Lecz ja wam mówię: Kto oddala swoją żonę – z wyjątkiem przypadku nierządu – i żeni się z inną, cudzołoży, a kto żeni się z oddaloną, cudzołoży

Postawa Jahwe wobec rozwodu została zapisana najmocniejszym możliwym językiem w Księdze Malachiasza.

Mal. 2:16 Mówi bowiem PAN, Bóg Izraela, że nienawidzi oddalania, gdyż ten, kto to robi, okrywa swoim płaszczem okrucieństwo, mówi PAN zastępów. Tak więc strzeżcie swego ducha i nie postępujcie zdradliwie.

Zatem przepisy nie są świadectwem boskiej pobłażliwości, ale niegodziwości ludzkich serc. Przepis nie jest aprobatą.
.

Boża pochwała poligamii

Czyż sam Bóg nie pochwnalił króla Joasza, który miał wiele żon i i króla Dawida, który też miał wiele żon?

2 Kronik 24:2-3 2. I Joasz czynił to, co dobre w oczach PANA, przez wszystkie dni kapłana Jehojady. 3. A Jehojada dał mu dwie żony; i spłodził synów i córki.

 

1 Król. 15:5 Ponieważ Dawid czynił to, co było prawe w oczach PANA, i nie odstąpił od niczego, co mu rozkazał, przez wszystkie dni swego życia, z wyjątkiem sprawy Uriasza Chetyty.

A) To naciąganie granic ponad wszelkie uzasadnienie, by twierdzić, że Boże uznanie dla człowieka jest uznaniem wszystkiego, co mówi i robi. Joasz w rzeczywistości okazał się bezbożny i niegodziwy

2 Kron. 24:17-22 17. Po śmierci Jehojady przyszli książęta Judy i pokłonili się królowi. Wtedy król ich usłuchał. 18. Opuścili dom PANA, Boga swoich ojców, i służyli gajom oraz posągom. Spadł więc gniew na Judę i Jerozolimę z powodu tego występku. 19. I posyłał do nich proroków, żeby ich nawrócić do PANA. A choć świadczyli przeciwko nim, nie usłuchali ich. 20. Wówczas Duch Boży zstąpił na Zachariasza, syna kapłana Jehojady, który stanął przed ludem i powiedział im: Tak mówi Bóg: Czemu przekraczacie przykazania PANA? Nie powodzi się wam. Skoro wy opuściliście PANA, on też was opuścił. 21. Wtedy sprzysięgli się przeciwko niemu i ukamienowali go na rozkaz króla na dziedzińcu domu PANA. 22. I nie pamiętał król Joasz o dobrodziejstwie, jakie wyświadczył mu jego ojciec Jehojada, ale zabił jego syna. Kiedy ten umierał, powiedział: Niech PAN to zobaczy i zemści się.

Druga Księga Kronik nie może być rozumiana jako Boże uznanie dla jego poślubienia więcej niż jednej żony, ani jako ogólne uznanie wszystkiego, co robił. Nic, co zrobił, nie spotkało się z uznaniem Boga, a jego służba Bogu za dni Jehojady była jedynie udawaniem. Nie wszystko, co zostało opisane (jak w przypadku Joasza), jest przepisane.

B) Dawid jest nazywany mężem według serca Bożego (1 Sam. 13:14; Dzieje 13:22), ale to nie znaczy, że Bóg aprobował wszystko, co robił Dawid. Jego cudzołóstwo z Batszebą i zabójstwo Uriasza z pewnością nie spotkały się z aprobatą, a nawet zasłużyły na śmierć

2 Sam. 12:13 Wtedy Dawid powiedział do Natana: Zgrzeszyłem przeciw PANU. Natan zaś odpowiedział Dawidowi: PAN też przebaczył ci twój grzech, nie umrzesz.

Jego grzech spisania ludu sprowadził nieszczęście na cały naród i konieczne było złożenie ofiar, aby zadośćuczynić za jego grzech (2 Sam. 24:1-25).

Zbawienie człowieka nie polega na aprobacie wszystkich jego czynów.
.

Zasada regulatywna

Rzym. 12:2 A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście mogli rozeznać, co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga.

Zastanówmy się teraz nad stwierdzeniem, że od czasów Starego Testamentu Bóg nigdy nie powiedział, że mężczyzna nie może mieć więcej niż jednej żony. To fundamentalnie błędny argument. Gdyby bowiem wszystko, czego Bóg wyraźnie nie potępił, było dozwolone, to dozwolone byłyby takie rzeczy jak

  • pornografia
  • eutanazja
  • zmiana płci
  • i pedofilia

Milczenie nie jest aprobatą. To ważna zasada w każdej dziedzinie życia, a zwłaszcza w kulcie. To, co nazywamy zasadą regulatywną kultu, to zasada, że ​​tylko to, co Bóg wyraźnie nakazuje, jest dozwolone w kulcie. To użyteczna zasada na resztę naszego życia.

Wolność to nie dowolność. Fakt, że Słowo Boże nie odnosi się konkretnie do danej kwestii, nie dowodzi, że możemy robić, co nam się podoba. O ileż lepiej i ostrożniejsi bylibyśmy, gdybyśmy bardziej przejmowali się tym, co Bóg nakazał, niż tym, czego nie powiedział.

Wielkim argumentem przeciwko poligamii jest jednak to, że chrześcijańskie małżeństwo jest obrazem chwalebnej relacji między Chrystusem a Jego Kościołem, a On ma tylko jedną Oblubienicę

Obj. 19:7-8 7. Cieszmy się i radujmy, i oddajmy mu chwałę, bo nadeszło wesele Baranka, a jego małżonka się przygotowała. 8. I dano jej ubrać się w bisior czysty i lśniący, bo bisior to sprawiedliwość świętych.

Nie będzie wielu uczt weselnych Baranka dla kilku żon, lecz tylko jedna, i to tylko dla tych, którzy z Bożej łaski uwierzyli w Niego i poszli za Nim. Chrześcijańskie małżeństwo jest bowiem cieniem, a relacja między Chrystusem a Jego Oblubienicą (nie oblubienicami) – wieczną rzeczywistością. Jakże haniebne jest chrześcijaństwo, które powołuje się na Jego imię, ale swoimi poglądami i postępowaniem ośmiesza Go i Jego Oblubienicę.

Chrześcijaństwo, które opowiada się za poligamią, to płytkie chrześcijaństwo, tak charakterystyczne dla naszych czasów. Bardziej skupione na zadowalaniu siebie niż Boga, nieustannie szukające sposobów, by upodobnić się do świata, i niechętne do wyróżniania się i odmienności, nie jest religią Biblii. Tolerancyjne wobec wszystkiego poza prawdą i świętością, niewiele przypomina chrześcijaństwo Apostołów i wczesnego Kościoła i ostatecznie podda się straszliwemu sądowi po trzykroć świętego Boga.

Na podstawie, źródlo

Zobacz w temacie

 

Print Friendly, PDF & Email