Upoważnienie wiary a herezja dobrointencyjnej oferty ewangelii

utworzone przez | gru 21, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana

Ewangelia a oferta

Dzieje 16:31 A oni odpowiedzieli: Uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom.

Kolejnym argumentem, jaki wyznawcy tzw. dobrointencyjnej oferty ewangeli przedstawiają na poparcie ich poglądu na „ewangelię” jest następujący:

„Bóg kocha każdego z was i szczerze pragnie i obiecuje zbawić was wszystkich, jeśli tylko tylko uwierzycie!”

Według herezji jeśli przesłanie ewangelii nie jest takie, wówczas grzesznicy „nie mają podstaw, aby wierzyć…”. Wyznawcy dobrointencyjnej oferty mówią, że kiedy grzesznik słyszy wezwanie ewangelii ogłaszane jako: „uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony”,

  • w jaki sposób ten konkretny grzesznik (niezależnie od tego, czy jest wybrany, czy potępiony) miałby wiedzieć lub jakie miałby podstawy wierzyć, że jest to prawdą w jego przypadku?
    .
  • jak taki człowiek mógłby być być pewien, że Bóg go nie zwodzi, kiedy przychodzi do tego konkretnego grzesznika w głoszeniu, mówiąc: „A ty zostaniesz zbawiony”?

Zarzut jest taki: jeśli Bóg nie pragnie, aby wszyscy, którzy słyszą wezwanie Ewangelii, zostali zbawieni i jeśli Bożym pragnieniem nie jest to, co nakazuje ludziom, ale tylko to, co postanowił, to z pewnością usuwa to wszelkie podstawy, aby grzesznik wierzył.

Twierdzi się, że grzesznicy potrzebują „upoważnienia”, aby wierzyć w te rzeczy, w przeciwnym razie taka „wiara” z ich strony, byłaby zwykłym „domniemaniem”. Krótko mówiąc, tylko gdy herezja dobrointencyjnej oferty jest prawdziwa, tylko gdy Bóg szczerze pragnie, aby „wszyscy” słuchający kazania zostali zbawieni, oraz tylko gdy „w dobrych intencjach” oferuje Chrystusa wszystkim tym, którzy słyszą, grzesznicy mają prawo przypuszczać, że Bóg ich zbawi, jeśli tylko *oni* uwierzą w Pana Jezusa. 

Krótko mówiąc, wiara jest niemożliwa bez herezji „dobrointencyjnej oferty eangelii”

Omówienie argumentu

Zagadnienie dotyczy „upoważnienia”, wedug którego grzesznicy muszą wierzyć w Jezusa Chrystusa, co obejmuje rzekome „upoważnienie”, aby wierzyć, że konkretny człowiek zostanie zbawiony, jeśli uwierzy. To potwierdzenie upoważnienia wiary stosuje się do rzekomych implikacji tegoż upoważnienia, a mianowicie do herezji „dobrointencyjnej oferty ewangelii”.

W tym przypadku, podobnie jak w przypadku innych polemik, problem jest postawiony niewłaściwie i fałszywie, tak że w przedstawieniu zagadnienia sugeruje się fałszywą doktrynę. Użycie słowa i pojęcia „upoważnienie” jest w tym przypadku błędem, lub celową fałszywą doktryną.

Upoważnienie jest prawem do czegoś.

Żaden grzesznik nie ma prawa wierzyć ani przez wiarę otrzymać Chrystusa i bogactw zbawienia. Żaden grzesznik nie ma gwarancji wiary i Chrystusa. Ewangelia nie proponuje upoważneinia.
.

Nakaz Ewangeli

Dzieje 17:30 Bóg wprawdzie pomijał czasy tej nieświadomości, teraz jednak nakazuje wszędzie wszystkim ludziom upamiętać się;

Upamiętanie (metanoia) oznacza zmianę myślenia co do grzechu i Chrystusa i jest zasadniczo tym samym co wiara. Ewangelia wzywa do upamiętania i wiary jako nakaz lub napomnienie. Tego wymaga się od wszystkich grzeszników, do których przychodzi Ewangelia. W tej samej Ewangelii wszystkim wierzącym obiecane jest zbawienie nie jako coś gwarantowanego, ale jako łaskawy dar obiecującego Boga.

Każdy, kto wierzy, może z pewnością oczekiwać zbawienia nie jako czegoś do czego upoważnia go jego wiara. Raczej oczekuje tego jako „wypełnienia obietnicy Bożej”. Kiedy Bóg wzywa do wiary, obiecuje, że każdy, kto wierzy, otrzyma sprawiedliwość i życie jako łaskawy dar Boży, a nie coś uzasadnionego działaniem wiary grzesznika.

,

Ludzka niezdolność wypełnienia nakazu

Omawiany przez nas fragment Dziejów Apostolskich to zdanie zapisane w trybie rozkazującym

Uwierz (Πίστευσον Pisteuson) w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony

Słowo Πίστευσον Pisteuson to czas przeszły dokonany aorist trybu rozkazującego, co ma ogromne znaczenie dla teologii.

.

Argument Pisma

Po pierwsze kombinacja czasu przeszłego dokonanego z trybem rozkazującym to zwiazek niewystępujący w j. polskim, nie da sie bowiem niczego rozkazać aby było uczynione w dokonanej przeszłości. W grece koine związek ten oznacza konieczność dokończenie rozpoczętego w przeszłości dzieła. Ujmując to nieco inaczej, użyte w tekście słowo Πίστευσον Pisteuson nie nakazuje strażnikowi więziennemu uwierzyć w przeszłości ale raczej każe mu uwierzyć raz na zawsze, definitywnie.

Można to też zilustrować następująco: jeśli ktoś każe komuś orać i używa czasu teraźniejszego w trybie rozkazującym wtedy oczekuje, że ta osoba pójdzie orać nie przejmując się ile pracy zostanie wykonane. Jeśli jednak powie zaorałeś to pole i skorzysta z czasu aorist (przeszły dokonany) w trybie rozkazującym, wypowiadając to zadanie oczekuje jego dokończenia.

Strażnik więzienny otrzymał nakaz uwierzenia i dokończenia wiary. To jednoznacznie odnosi nas do Chrystusa, twórcy i dokończyciela wiary w każdym wybranym do zbawienia człowieku!

Hebr. 12:2Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary, który z powodu przygotowanej mu radości wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga.

Trzy istotne obserwacje należy poczynić względem relacji czlowieka i wiary

1) Odrodzenie uprzedza wiarę. Najpierw Bóg człowieka niewierzącego odradza aby ten wierzył (1 Kor. 2:2; 2:12-14; 1 Jana 5:1; Efez. 1:1-3; 2 Kor. 3:15-16; 2 Kor. 4:13; 1 Tym. 1:13)

2) Wiara jest darem łaski (2 Piotra 1:1; Filip. 1:29; Dzieje 18:27; Efez. 2:8; Efez. 6:23; 1 Kor. 3:5; Rzym. 12:3; Dzieje 13:48)

3) Wiara jest działaniem Boga w człowieku (Jan 6:29; Gal. 5:22; Dzieje 3:16; Kol. 2:12; Efez. 1:19-20)

Stąd nakaz wiary może być wypełniony jedynie przez Boga w uprzednio odrodzonym człowieku. Człowiek jest niezdolny do wiary. A to prowadzi nas do drugiego.
.

Argument logiczny

Po drugie heretyckie założenie wynika z interpretacji tekstu Dziejów, który brzmi: Uwierz a będziesz zbawiony, gdzie Uwierz to Πίστευσον Pisteuson trybu rozkazującego. Na podstawie tego założenia wyciągany jest wniosek, że każdy człowiek może uwierzyć w Boga. Jest to dramatyczny błąd logiczny

Otóż założenie jest znaczeniem tylko i wyłącznie zdania oznajmującego. Może być prawdziwe lub fałszywe; musi być jednym albo drugim i nie może być jednym i drugim. Logiczne założenie to każde zdanie oznajmujące, które można zredukować przez zastąpienie jego terminów składowych do zdania wyrażającego logiczną prawdę. Nie można tworzyć logicznych założeń ze zdań w trybie rozkazującym, przypuszczającym czy optatywnym. Tylko zdania w trybie oznajmującym stanowią podstawę do tworzenia założeń.

Stąd niezasadnym jest tworzenie założenia o możliwości uwierzenia w Boga na podstawie zdania zapisanego trybie rozkazującym. Boży rozkaz jest niemożliwy do wypełnienia przez człowieka, co wyraźnie potwierdza Słowo Boże

Mat. 19:25-26 25. Gdy jego uczniowie to usłyszeli, zdumieli się bardzo i pytali: Któż więc może być zbawiony? 26. A Jezus, spojrzawszy na nich, powiedział im: U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe..

Analogia Scriptura

Założenie herezji „dobrointencyjnej oferty ewangelii”tworząc argument o rzekomym upoważnieniu do wiary i przyjścia do Boga. przeczy Biblii i Bogu, To, że żaden człoiek nie może uwierzyć w Boga i przyjść do niego wyrażone jest w wielu fragmentach Pisma.

Jan 6:44 Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie mój Ojciec, który mnie posłał. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
.
Jan 6:65 I mówił: Dlatego wam powiedziałem, że nikt nie może przyjść do mnie, jeśli mu to nie jest dane od mojego Ojca.
.
Jan 8:43-45 43. Dlaczego nie pojmujecie tego, co mówię? Dlatego że nie możecie słuchać mojego słowa. 44. Wy jesteście z waszego ojca – diabła i chcecie spełniać pożądliwości waszego ojca. On był mordercą od początku i nie został w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa. 45. A ponieważ ja mówię prawdę, nie wierzycie mi.
.
Jan 10:26 Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec, jak wam powiedziałem.
.
Jan 12:37-41 37. A choć tak wiele cudów uczynił wobec nich, jednak nie uwierzyli w niego; 38. Aby się wypełniło słowo, które powiedział prorok Izajasz: Panie, któż uwierzył naszemu głoszeniu? I komu ramię Pańskie zostało objawione? 39. Dlatego nie mogli uwierzyć, bo jeszcze Izajasz powiedział: 40. Zaślepił ich oczy i zatwardził ich serce, aby oczami nie widzieli i sercem nie zrozumieli, aby się nie nawrócili, żebym ich nie uzdrowił. 41. To powiedział Izajasz, gdy widział jego chwałę i mówił o nim.

To Bóg aktywnie zaślepia oczy grzesznikom po to aby nie byli w stanie przyjść do Boga, aby nie widzieli, nie rozumieli i w ostateczności aby się nie nawwrócili. Jest to z pewnością wielki szok i cios dla herezji. W rzeczywistości herezja „dobrointencyjnej oferty ewangelii” jest zaprzeczeniem wiary Reformowanej, która na podstawie Pisma Świętego naucza o całkowitej i absolutnej deprawacji każdego człowieka. A to wprost implikuje niezdolność do wiary.
.

Podsumowanie

Pojęcie upoważnienianie jest ani konfesyjne ani Reformowane. W rzeczywistość daru usprawiedliwienia przez wiarę wprowadzają go niektórzy teolodzy, prawdopodobnie w interesie ich błędnej oferty [to znaczy ich ewangelicznego przesłania, że Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi].

Grzesznik nie ma żadnych praw, z wyjątkiem prawa do potępienia.

Wierzący grzesznik nie otrzymuje zbawienia jako swego prawa, nawet nie jako swego prawa poprzez wiarę. Raczej ma niezawodną nadzieję i otrzymuje zbawienie na mocy obietnicy Bożej i jako dar. Nie wolno mylić wielkiej kwestii wiernego wypełnienia swojej obietnicy przez Boga z niebiblijnym i pozawyznaniowym pojęciem „nakazu”. Nakaz w najlepszym przypadku jedynie mąci wodę, a w najgorszym odmawia łaski.

Skąd jednak grzesznik miałby wiedzieć, że jest wybrany i zbawiony oraz że wezwanie „uwierz a będziesz zbawiony” jest nakazem skierowanym do niego? Pismo odpowiada: wiara jest dowodem wybrania i zbaienia. Każdy kto uwierzy jest jest wybrany i z całą pewnością było koniecznością w jego przypadku, aby uwierzył.

Dzieje 13:48 Kiedy poganie to usłyszeli, radowali się i wielbili słowo Pańskie, a uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego.

W artykule wykorzystano przemyślenia prof. Daiwida Engelsmy.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email