Zapomniane zasady Reformacji, część 1

utworzone przez | sty 13, 2025 | Historia chrześcijaństwa, Reformowany światopogląd

Powiew Ewangelii

2 Tym. 2:8-9 8. Pamiętaj, że Jezus Chrystus, potomek Dawida, powstał z martwych według mojej ewangelii; 9. Dla której znoszę cierpienia jak złoczyńca, aż do więzów, ale słowo Boże nie jest związane.

Każdego października, podczas gdy świat naśladuje i świętuje czarownice, upiory, duchy i magię w dobrym pogańskim i średniowiecznym stylu, chrześcijanie wspominają chrześcijańską Reformację XVI wieku, kiedy to Ewangelia Jezusa Chrystusa przetoczyła się przez Europę, rozbijając całkowicie zepsute chrześcijaństwo i udzielając wiecznego życia milionom zagubionych dusz.

Ostatniego dnia października 1517 roku Marcin Luter, profesor uniwersytecki w Niemczech, opublikował 95 propozycji do debaty na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdze. Ktoś wziął łacińskie propozycje Lutra, przetłumaczył je na niemiecki, wydrukował i rozprowadził wśród ludzi. Luter zamierzał przeprowadzić kościelną i akademicką debatę; Bóg zamierzał zbawić dusze, rozwijać swoje królestwo i radykalnie zmienić bieg historii świata.

Niecały rok później Luter został wezwany do stawienia się przed legatem papieskim, Włochem o nazwisku Jacopo di Vio de Gaeta, który nazywał siebie kardynałem Tomaszem Kajetanem, w Augsburgu. Gabriel Venetus w Rzymie nakazał pojmać Lutra, „zakuć w łańcuchy, kajdany i kajdanki” i natychmiast odesłać do Rzymu, ale elektor Fryderyk interweniował, kierując się zasadą, że Niemcy nie powinni być sądzeni w obcych sądach.

W Augsburgu Kajetan zażądał, aby Luter wycofał wszelką krytykę odpustów. Kiedy Luter odmówił, Kajetan wybuchnął gniewem, ale Luter został ponownie chroniony przed gniewem „Świętego Kościoła Apostolskiego” przez elektora Fryderyka. ,

W 1520 roku Luter został ekskomunikowany przez papieża. 10 grudnia 1520 roku Luter publicznie spalił papieską bullę ekskomuniki i prawa kanonicznego w otwartym sprzeciwie wobec władzy kościelnej.
.

Wormacja

Mat. 10:17 I strzeżcie się ludzi. Będą was bowiem wydawać radom i będą was biczować w swoich synagogach.

20-letni cesarz Karol V, pobożny i lojalny poddany kościoła rzymskiego, wezwał Lutra na Sejm w Wormacji, aby stawił czoła zjednoczonemu gniewowi Kościoła i Państwa. Tam, przed zgromadzonymi książętami, szlachtą, biskupami i samym cesarzem, Luter stanął przed swoim największym wyzwaniem: zgromadzona pompa i potęga średniowiecznego Kościoła i Państwa stanęły przeciwko niemu.

Tradycje, dogmaty i praktyki tysiąclecia były tam, aby go osądzić, dzika szalejącego w winnicy Bożej, jak wyraził się o nim panujący papież. Rzecznik Mocarstw zażądał, aby Luter odwołał swoje pisma – eseje takie jak

  • Niewola babilońska Kościoła,
    .
  • Przemówienie do chrześcijańskiej szlachty narodu niemieckieg
    .
  • Wolność chrześcijanina.

Ku zaskoczeniu prawie wszystkich i oburzeniu przedstawiciela papieskiego, Luter poprosił o jednodniową zwłokę, na którą cesarz wyraził zgodę.
.

Potęga rzymskiej sekty

Obj. 18:7 Ile sama się rozsławiła i pławiła się w przepychu, tyle zadajcie jej udręki i smutku, bo mówi w swoim sercu: Zasiadam jak królowa, nie jestem wdową i nie zaznam smutku.

Luter, być może lepiej niż większość uczonych od tamtego czasu, rozumiał znaczenie tego zgromadzenia, tego pytania i tej odpowiedzi. Przez tysiąc lat kościół rzymski rościł sobie prawo do monopolu na Boga i prawdę, przynajmniej w tym małym dodatku lądu euroazjatyckiego zwanym Europą Zachodnią. Bezczelnie twierdził, że jest

  • jedynym depozytariuszem objawienia na Ziemi
    ,
  • autorem samego Pisma Świętego
    ,
  • wtajemniczonym w tradycje tak niebiańskie, że Apostołowie nawet ich nie spisali
    ,
  • strażnikiem teozofii ludzi chrześcijańskich
    ,
  • i przedstawicielem Boga na Ziemi.

Rozwój jego dogmatu był odsłanianiem się Samej Prawdy i nie kościół ten twierdził, że nie może się mylić. Przez tysiąc lat miliony ludzi wierzyło w te megalomańskie twierdzenia. Królowie, książęta i cesarze byli onieśmieleni i upokorzeni przez ten odstępczy kościół.
.

Sprawa Lutra

Dzieje 4:29 A teraz, Panie, spójrz na ich groźby i daj twoim sługom z całą odwagą głosić twoje słowo;

Kiedy Luter stanął przed zgromadzonymi mocami ciemności w Wormacji, konfrontował się nie tylko z obecnym cesarzem i panującym biskupem, ale z tysiącem lat historii. Chciał, aby jego odpowiedź była pamiętana przez kolejne tysiąc lat. Naciskany o prostą odpowiedź „tak” lub „nie”, Luter wygłosił mowę, którą wiedział, że musi wygłosić.

Po pierwsze, przyznał, że wszystkie omawiane książki były jego. Odmówił uniknięcia problemu poprzez zaprzeczenie swojemu autorstwu lub podjęcie próby innego wykrętu.

Po drugie, jak dobry teolog i logik, słusznie podzielił swoje książki. Podkreślił, że niektóre z jego pism były prostymi stwierdzeniami akceptowanej prawdy chrześcijańskiej, pasterskiej natury, i że nawet niektórzy z jego przeciwników przyznali, że każdy chrześcijanin mógłby skorzystać z ich lektury. Potępienie tych pism byłoby grzechem.

Po trzecie, Luter wyróżnił inne pisma, w których atakował doktryny i życie papiestwa i papistów. Ich skandale były dobrze znane, a potępienie tych pism również byłoby grzechem.

Po czwarte, powiedział, że niektóre z jego pism były atakami na osoby sprzeciwiające się jego teologii; przyznał, że czasami był surowy; i przeprosił za wszelką nieuzasadnioną surowość w tych pismach. Przyznał, że był tylko grzesznym człowiekiem, który mógł błądzić, ale jego błędy doktrynalne muszą być udowodnione na podstawie Pisma Świętego. Powiedział:

Tak więc z powodu mojego nauczania, niebezpieczeństwo, niezgoda i konflikty powstały na świecie. Wczoraj zostałem o nich napomniany w najmocniejszych słowach. Ale widziałem, co się wydarzyło i co się dzieje. I muszę powiedzieć, że dla mnie jest to radosny widok widzieć, że namiętności i konflikty powstają wokół Słowa Bożego. Bo tak właśnie działa Słowo Boże! 

Jak powiedział Pan Jezus:

Mat. 10:34-35 34. Nie sądźcie, że przyszedłem przynieść pokój na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. 35. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem i córkę z jej matką, a synową z teściową.

I dalej:

Dlatego musimy dokładnie rozważyć, jak cudowny i jak godny podziwu jest nasz Pan w swoich tajnych radach. Musimy być pewni, że te rzeczy, które czynimy, aby wygnać spory (jeśli w ten sposób podejmujemy się potępienia Słowa Bożego), nie prowadzą raczej do powodzi zła nie do zniesienia. Wtedy może się zdarzyć, że rząd tego młodego, szlachetnego księcia Karola (na którym pokładamy tak wielkie nadzieje po Bogu) zachoruje na śmierć. Mogę przytoczyć wiele przykładów z Pisma Świętego – faraona, króla Babilonu, królów Izraela – które pokazują, jak zostali oni całkowicie sprowadzeni na ziemię, gdy próbowali uwolnić swoje królestwa od konfliktów za pomocą własnej mądrości.

Analiza sprawy Lutra

Zauważmy, co zrobił Luter:

1) Nie cofnął się przed konfrontacją z połączonymi mocarstwami Europy; jego zwłoka tylko spotęgowała oczekiwanie i skupiła większą uwagę na jego słowach.

2) Szczerze przyznał, że omawiane książki były jego, gwarantując w ten sposób bezpośrednie i czołowe zderzenie z pretensjonalnymi potentatami chrześcijaństwa.

3) Starannie rozróżniał swoje książki, wskazując, że potępienie którejkolwiek z nich byłoby grzechem.

4) Cieszył się, że jego nauczanie spowodowało niebezpieczeństwo, niezgodę i konflikty na świecie, ponieważ jest to właśnie początkowy efekt, jaki Ewangelia ma na społeczeństwo; i ostrzegał przed próbą zachowania pokoju przez kompromis Słowa Bożego.

5) Luter sam zwrócił uwagę młodemu cesarzowi, że on również ma Króla w Niebie i że lepiej będzie, jeśli będzie ostrożny w swoich osądach, przypominając mu o faraonie, Baltazarze i wielu grzesznych królach Izraela.

Rzym. 9:17Pismo bowiem mówi do faraona: Po to właśnie cię wzbudziłem, aby okazać na tobie swoją moc i żeby moje imię było głoszone po całej ziemi.

Zwycięstwo Lutra

Mat. 10:26 Dlatego nie bójcie się ich. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć.

Ale jego prześladowcy nie ustąpili. Domagali się odpowiedzi „bez rogów i zębów”. Dostali ją.

„Ponieważ Wasza Wysokość i Wasze Lordowskie Moście pragną prostej odpowiedzi, odpowiem bez rogów i zębów. Jeśli nie zostanę przekonany przez Pismo Święte i przez prosty rozum (nie wierzę w autorytet ani papieży, ani soborów samych w sobie, ponieważ jest oczywiste, że często się mylili i zaprzeczali sobie nawzajem) w tych Pismach, które przedstawiłem, ponieważ moje sumienie jest więźniem Słowa Bożego, nie mogę i nie odwołam niczego, ponieważ sprzeciwianie się sumieniu nie jest ani słuszne, ani bezpieczne. Oto stoję; nie mogę zrobić nic innego. Boże, pomóż mi, Amen.”

Jeden z hiszpańskich obserwatorów powiedział, że Luter, w zapadającym mroku, podniósł ręce nad głowę w geście triumfu używanym przez niemieckich rycerzy. Niektórzy obserwatorzy krzyczeli:

„Do ognia! Do ognia!”

Uratowany

Jan 16:2 Będą was wyłączać z synagog; owszem, nadchodzi godzina, że każdy, kto was zabije, będzie sądził, że pełni służbę dla Boga.

Pomimo wysiłków „Świętego Kościoła Apostolskiego” Luter nie został spalony żywcem, jak wielu innych świętych zamordowanych przez kościół rzymski przez stulecia.

Przeżył kolejne 25 lat, pisząc, tłumacząc i organizując.
.

Fundament Reformacji

Z tych pism Lutra i pism innych Reformatorów wyłoniło się to, co ogólnie uważa się za zasady Reformacji:

1) Usprawiedliwienie samą wiarą, (Sola Fide)

Rzym. 3:28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.
.
Rzym. 4:5-7 5. Temu zaś, kto nie pracuje, lecz wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiara zostaje poczytana za sprawiedliwość. 6. Jak i Dawid mówi, że błogosławiony jest człowiek, któremu Bóg przypisze sprawiedliwość bez uczynków, mówiąc: 7. Błogosławieni, których nieprawości są przebaczone i których grzechy są zakryte.

2) Zbawienie samą łaską przez zasługi samego Chrystusa, (Sola gratia)

Efez. 2:8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.
.
2 Tym. 1:9 Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.

3) Wszystko na chwałę samego Boga (Soli Deo gloria)

2 Piotra 3:18 Wzrastajcie zaś w łasce i poznaniu naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i teraz, i na wieczne czasy. Amen.
.
Judy 1:25 Jedynemu mądremu Bogu, naszemu Zbawicielowi, niech będzie chwała i majestat, moc i władza, teraz i po wszystkie wieki. Amen.

A te zasady są najważniejszymi prawdami chrześcijańskimi, które były tłumione przez Antychrysta przez tysiąc lat. Są to prawdy, które są dziś atakowane przez ludzi, którzy twierdzą, że są chrześcijanami i protestantami, z których niektórzy są pastorami nominalnie Reformowanych kościołów.

Ale to nie wszystkie zasady Reformacji. Obok trzech Sola istnieją dwie jeszcze ważniejsze: Sola Scriptura i Solus Christus!

c.d.n.

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email