Poligamia, część 1: przyczyny i konsekwencje

utworzone przez | wrz 1, 2025 | Chrześcijańska moralność

 

Definicja problemu

Mal. 2:13-15

13. A oto kolejna rzecz, którą uczyniliście: okrywacie ołtarz PANA łzami, płaczem i wołaniem, tak że już nie patrzy na ofiarę ani już nie przyjmuje chętnie ofiary z waszej ręki.

14. Wy jednak mówicie: Dlaczego? Dlatego że PAN jest świadkiem między tobą a żoną twojej młodości, którą zdradziłeś. Ona przecież jest twoją towarzyszką i żoną twego przymierza.

15. Czy nie uczynił jednej, choć mu jeszcze zostało ducha? A czemu jedną? Aby szukał potomstwa Bożego. Tak więc strzeżcie swego ducha i niech nikt nie postępuje zdradliwie z żoną swojej młodości.

Czy Bóg zezwolił na poligamię w Starym Testamencie?”. Niektórzy wykorzystują rzekomą tolerancję dla poligamii w Starym Testamencie, aby podważyć jasne nauczanie Nowego Testamentu o małżeństwie. Zdarzają się nawet przypadki, gdy misjonarze dopuszczali poligamię w społeczeństwach, w których była już praktykowana, tj. pozwalali tym, którzy mieli już więcej niż jedną żonę w momencie nawrócenia, na dalsze utrzymywanie wielu żon.

Pewien człowiek mówi:

„W Piśmie Świętym ideałem małżeństwa jest związek jednego mężczyzny z jedną kobietą na całe życie. Poligamia była tolerowana, ale prawie zawsze niosła ze sobą niepożądane konsekwencje. Rozwód jest wstrętny Bogu i dozwolony tylko w najbardziej restrykcyjnych okolicznościach. Dlatego ci, którzy uwierzyli jako poligamiści, powinni pozostać w małżeństwie i zostać przyjęci (wraz z żonami i dziećmi) do kościoła. Nie powinni jednak być mianowani przywódcami, a ideał małżeństwa monogamicznego powinien być głoszony, aby przyszłe pokolenia mogły podążać „lepszą drogą”.

Twierdzenie, że Bóg dopuszczał poligamię w Starym Testamencie, jest nieprawdziwe, a małżeństwo jednego mężczyzny i jednej kobiety to nie tylko „lepsza droga”.  To Boże prawo dotyczące małżeństwa.

Reguła wiary

Zasada ta sięga stworzenia człowieka i Księgi Rodzaju

1 Mojż. 2:24 Dlatego opuści mężczyzna swojego ojca i swoją matkę i połączy się ze swoją żoną, i będą jednym ciałem.

Jezus nawiązuje do tego w Ewangelii Mateusza, choć w kontekście rozwodu i ponownego małżeństwa:

Mat. 19:4-6 4. A on im odpowiedział: Nie czytaliście, że ten, który stworzył ich na początku, uczynił ich mężczyzną i kobietą? 5. I powiedział: Dlatego opuści mężczyzna ojca i matkę i połączy się ze swoją żoną, i będą dwoje jednym ciałem. 6. A tak już nie są dwoje, ale jedno ciało. Co więc Bóg złączył, człowiek niech nie rozłącza.

Nowy Testament wyraźnie zabrania poligamii.

A) Starszy lub diakon powinien być „mężem jednej żony” i dawać przykład pozostałym członkom Kościoła

1 Tym. 3:2 Biskup więc ma być nienaganny, mąż jednej żony, czujny, trzeźwy, przyzwoity, gościnny, zdolny do nauczania;
.
1 Tym. 3:12 Diakoni niech będą mężami jednej żony, rządzący dobrze dziećmi i własnymi domami.
.
Tyt. 1:6 [o biskupie] Jeśli ktoś jest nienaganny, mąż jednej żony, mający dzieci wierne, nieobwiniane o hulaszcze życie lub niekarność.
.
1 Tym. 4:12 Niech nikt nie lekceważy twego młodego wieku; lecz bądź dla wierzących przykładem w mowie, w postępowaniu, w miłości, w duchu, w wierze, w czystości.

B) Nowy Testament zawsze mówi o jednym mężu i jednej żonie

Marek 10:6 Lecz od początku stworzenia Bóg uczynił ich mężczyzną i kobietą.
.
Rzym. 7:2-3 2. Zamężna kobieta bowiem, dopóki mąż żyje, jest z nim związana prawem, a jeśli mąż umrze, zostaje uwolniona od prawa męża. 3. Tak więc, dopóki mąż żyje, będzie nazywana cudzołożnicą, jeśli zostanie żoną innego mężczyzny. Jeśli jednak jej mąż umrze, jest wolna od tego prawa, tak że nie będzie cudzołożnicą, choćby została żoną innego mężczyzny.
.
Efez. 5:33 Niech więc każdy z was z osobna miłuje swoją żonę jak samego siebie, a żona niech poważa swego męża.
.
1 Piotra 3:1 Podobnie żony, bądźcie poddane swoim mężom, aby nawet ci, którzy nie wierzą słowu, przez postępowanie żon zostali pozyskani bez słowa;

C) Jeszcze ważniejsza jest relacja między Chrystusem a Jego Kościołem, wspaniały wzór małżeństwa. W tym wiecznym wzorze jest tylko jeden Oblubieniec i jedna Oblubienica. Chrystus nie jest poligamistą i my też nie możemy nim być, jeśli w Niego wierzymy.

Efez. 5:31-32 31. Dlatego opuści człowiek swego ojca i matkę i połączy się ze swoją żoną, i będą dwoje jednym ciałem. 32. Tajemnica to wielka, lecz ja mówię w odniesieniu do Chrystusa i kościoła.

Źródło i skala grzechu

Jeśli chodzi o Stary Testament, interesujące jest, że pierwszym mężczyzną w Piśmie Świętym, który poślubił więcej niż jedną żonę, był zdeprawowany Lamech. Wierzący w Starym Testamencie podążali za jego przykładem, a nie za tym, co Bóg ustanowił dla małżeństwa, gdy mieli więcej niż jedną żonę.

1 Mojż. 4:19-24 19. I Lamek pojął sobie dwie żony. Imię jednej było Ada, a drugiej – Silla. 20. Ada urodziła Jabala, który był ojcem mieszkających w namiotach i pasterzy. 21. Jego brat miał na imię Jubal, a był on ojcem wszystkich grających na harfie i na flecie. 22. Silla urodziła Tubalkaina, który był rzemieślnikiem wszelkiej roboty od miedzi i żelaza. Siostrą Tubalkaina była Noema. 23. I Lamek powiedział swym żonom, Adzie i Silli: Słuchajcie mego głosu, żony Lameka, posłuchajcie moich słów; zabiłem mężczyznę za zranienie mnie i młodzieńca za siniec. 24. Jeśli Kain ma być pomszczony siedem razy, to Lamek siedemdziesiąt siedem razy.

W historii kościoła jedynie sekty i kulty, takie jak radykalni anabaptyści, dopuszczały małżeństwa wielożeńskie. Nawet teraz w krajach zachodnich, gdzie biblijne zasady dotyczące małżeństwa są niemal zapomniane, poligamię promują jedynie dziwaczne kulty, takie jak mormonizm.

Plamą na kartach historii kościołów reformacyjnych jest zgoda Lutra i innych niemieckich teologów na bigamiczne małżeństwo Filipa, landgrafa Hesji. Sam Luter był w tej kwestii nieugięty i, choć generalnie opowiadał się za zasadą „jeden mężczyzna, jedna kobieta”, dopuszczał dodatkowe małżeństwa w skrajnych przypadkach. Luter jednak się mylił, a sprawa Filipa Heskiego stała się skandalem i nadal nim jest.
.

Argument z praktyki

Fakt, że wielu przywódców Izraela poślubiło więcej niż jedną żonę, nie czyni tej praktyki słuszną. Salomon miał 300 żon i 700 konkubin. Abraham, Jakub, Dawid, Gedeon, Elkana i Dawid również dopuścili się tego wykroczenia. A jednak w przypadku przywódców Izraela Słowo Boże wyraźnie zabraniało królom Izraela, którzy byli głównymi winowajcami, poślubiania wielu żon

5 Mojż. 17:17 Nie będzie też pomnażał sobie żon, aby jego serce się nie odwróciło; niech nie nabywa zbyt wiele srebra i złota.

Dzieje się to tuż przed wymogiem, aby król był gruntownie obeznany ze Słowem Bożym

5 Mojż. 17:18-20 18. A gdy już zasiądzie na swym królewskim tronie, napisze sobie w księdze odpis tego prawa od kapłanów Lewitów. 19. I będzie go miał przy sobie, i będzie go czytał po wszystkie dni swego życia, aby się nauczył bać PANA, swego Boga, by przestrzegał wszystkich słów tego prawa oraz tych ustaw i aby je wykonywał; 20. Aby jego serce nie wynosiło się ponad jego braci i żeby nie odstąpił od tego przykazania ani na prawo, ani na lewo, aby żył długo w swoim królestwie, on i jego synowie, pośród Izraela.

Nie ma wątpliwości, że Salomon i Dawid zgrzeszyli, poślubiając inne żony; Salomon również, poślubiając pogańskie żony. W istocie, liczne żony Salomona odwróciły jego serce od Boga

1 Król. 11:1-4 1. Król Salomon jednak oprócz córki faraona kochał wiele obcych kobiet:Moabitki,Ammonitki,Edomitki,Sydonitki i Chetytki; 2. Spośród tych narodów, o których PAN powiedział synom Izraela: Nie łączcie się z nimi i niech one nie łączą się z wami; z pewnością bowiem skłonią wasze serca ku swoim bogom. Salomon przylgnął do nich miłością. 3. Miał więc siedemset żon, księżniczek, i trzysta nałożnic. A jego żony odwiodły jego serce. 4. Gdy bowiem Salomon się zestarzał, jego żony skłoniły jego serce ku innym bogom. Jego serce nie było więc doskonałe wobec PANA, jego Boga, jak serce Dawida, jego ojca.

Koszmarne konsekwencje

Dalszym dowodem Bożego niezadowolenia z tej praktyki są konsekwencje, jakie ponieśli ci, którzy praktykowali poligamię. Nasz sprawiedliwy Pan nie daje się wyśmiewać z grzechu i choć Stary Testament nie potępia tej praktyki wprost, problemy rodzinne Abrahama, Jakuba, Gedeona, Elkany i Dawida powinny dać do myślenia każdemu, kto rozważał pobranie kolejnej żony.

A) Abraham odesłał Hagar i Ismaela z powodu konfliktu między dwiema żonami i ich dziećmi.

1 Mojż. 21:9-10 9. Gdy Sara zobaczyła syna Egipcjanki Hagar, którego ta urodziła Abrahamowi, szydzącego; 10. Powiedziała do Abrahama: Wyrzuć tę niewolnicę i jej syna, bo syn tej niewolnicy nie będzie dziedziczyć z moim synem Izaakiem.

B) Rodzina Jakuba została rozdarta nienawiścią dzieci Lei do Józefa, syna Racheli.

1 Mojż. 37:18-20 18. Gdy ujrzeli go z daleka, zanim do nich przyszedł, naradzali się, aby go zabić. 19. I mówili jeden do drugiego: Oto idzie mistrz od snów. 20. Teraz więc chodźcie, zabijmy go i wrzućmy do jakiejś studni, i powiemy: Pożarł go zły zwierz. I zobaczymy, co będzie z jego snów.

C) Syn Gedeona, urodzony przez konkubinę, zamordował swoich 70 braci.

Sędz. 8:31 Również jego nałożnica, która była w Sychem, urodziła mu syna i nadała mu imię Abimelek.
.
Sędz. 9:24 Aby została pomszczona krzywda dokonana na siedemdziesięciu synach Jerubbaala, aby ich krew spadła na ich brata Abimeleka, który ich zabił, i na mężczyzn Sychem, którzy pomogli mu zabić swoich braci.

D) Rodzina Elkany nie żyła w pokoju

1 Sam. 1:2 Miał on dwie żony, jednej było na imię Anna, a drugiej – Peninna. Peninna miała dzieci, Anna zaś była bezdzietna.
.
1 Sam. 1:6 Jej przeciwniczka zaś bardzo jej dokuczała, aby tylko ją rozgniewać z tego powodu, że PAN zamknął jej łono.

E) Dzieci Dawida, urodzone z różnych żon, walczyły między sobą o pierwszeństwo, a wśród jego synów doszło do jednego gwałtu i kilku nienaturalnych zgonów.

2 Sam. 13:10-11 10. Wtedy Amnon powiedział do Tamar: Przynieś jedzenie do sypialni, abym jadł z twojej ręki. Tamar wzięła więc placki, które przyrządziła, i przyniosła je swemu bratu Amnonowi do sypialni. 11. A gdy podawała mu je do jedzenia, pochwycił ją i powiedział do niej: Chodź, połóż się ze mną, moja siostro.
.
2 Sam. 13:22 Absalom zaś nie rozmawiał z Amnonem ani źle, ani dobrze. Absalom bowiem nienawidził Amnona za to, że zhańbił jego siostrę Tamar.
.
2 Sam. 13:28 Absalom zaś nakazał swoim sługom: Zauważcie, kiedy serce Amnona podochoci się winem, a gdy powiem wam: Zabijcie Amnona, zabijcie go, nie bójcie się. Ja bowiem nakazuję to wam. Bądźcie odważni i sprawcie się dzielnie.

Wnioski

1 Mojż. 2:24 Dlatego opuści mężczyzna swojego ojca i swoją matkę i połączy się ze swoją żoną, i będą jednym ciałem.

Fakt, że w Starym Testamencie istnieją zasady dotyczące małżeństw poligamicznych (2 Mojż. 21:10-11; 5 Mojż. 21:15-17), nie oznacza, że ​​poligamia była właściwa nawet w tamtych czasach. To samo można powiedzieć o przepisach, które Jezus podał w odniesieniu do rozwodu i ponownego małżeństwa:

Mat. 19:8 Odpowiedział im: Z powodu zatwardziałości waszego serca Mojżesz pozwolił wam oddalić wasze żony, ale od początku tak nie było.

Chrystus, jak wiemy, z wyjątkiem nierządu potępia i zabrania rozwodu i ponownego małżeństwa, a to samo potępienie dotyczy poligamii: jest ona naruszeniem tego, co Bóg nakazał na początku.

Mat. 5:32 Lecz ja wam mówię: Kto oddala swoją żonę – poza przypadkiem nierządu – prowadzi ją do cudzołóstwa, a kto żeni się z oddaloną, cudzołoży.

Tak jak można argumentować, że ponowne małżeństwo po bezprawnym rozwodzie jest cudzołóstwem, a nie małżeństwem, tak samo można argumentować, że kolejne małżeństwa poligamiczne w ogóle nie są małżeństwami w oczach Boga. To rozwiązuje problem, z jakim borykają się misjonarze niosący Ewangelię do społeczeństw poligamicznych. Poligamia nie powinna być tolerowana w żadnym wypadku. Brak wyraźnego potępienia poligamii w Starym Testamencie można zatem wytłumaczyć

1) nauką z Księgi Rodzaju 2 oraz

2) jaśniejszym objawieniem Nowego Testamentu.

Dalsze słowa od Boga nie powinny być potrzebne w świetle 1 Mojż. 2:24, ale wyraźne potępienie poligamii pojawiło się dopiero w Nowym Testamencie. Piękna relacja między Chrystusem a Jego Oblubienicą, Kościołem, jest tak wspaniałym obrazem małżeństwa, że ​​naruszenie Bożej władzy nie może być dłużej tolerowane. Jaśniejsze objawienie niesie ze sobą większą odpowiedzialność (por. Łuk. 12:48)

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email