Phil Johnson: konfuzja skompromitowanego “kalwinisty”, część 5

utworzone przez | gru 11, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura, Teologia reformowana

Johnson wytacza ciężkie działa

W naszym ostatnim artykule zdefiniowaliśmy łaskę Bożą i pokazaliśmy jej specyfikę. Teraz zamierzamy zająć się głównymi tekstami, do których odwołuje się Phillip R. Johnson, prawa ręka i ghost writer Johna MacArthura, w obronie tzw. „powszechnej łaski”, której zaprzeczenie, zdaniem Johnsona, stawia człowieka w budzącym postrach obozie hiperkalwinistów.

Zanim zajmiemy się tymi tekstami, zajmijmy się pewną niejasnością. Wielu wierzących w „powszechną łaskę” robi to, ponieważ Bóg w swojej opatrzności daje dobre dary potępionym niegodziwcom, na które oni nie zasługują. Jednak wielu twierdzi, że

„każdy dzień życia niegodziwego na tym świecie jest dla niego łaską, bo wszystko oprócz piekła jest łaską”

Całkowicie zgadzamy się, że potępieni niegodziwcy nie zasługują na nic — nie zasługują nawet na życie. Jednak to nie to samo, co łaska. Aby uniknąć nieporozumień, ważne jest, aby używać słów w sposób, w jaki używa ich Pismo Święte. W tym przypadku ważne jest, aby nie mylić łaski z opatrznością. Czasami ci, którzy wierzą w „powszechną łaskę”, i ci, którzy w nią nie wierzą, dyskutują między sobą, ponieważ nie definiują właściwie swoich pojęć.

Łaska w Piśmie Świętym jest łaską Bożą. Problemem nie jest to, czy Bóg daje niegodziwym dobre rzeczy, na które oni nie zasługują, ale jaki jest w tym cel Boga, a zwłaszcza jaki jest Jego stosunek do niegodziwych, którym daje tak dobre dary. Jeśli Bożym celem w przedłużaniu życia potępionych niegodziwców jest umożliwienie im gromadzenia gniewu na dzień gniewu (Rzym. 2:5) lub postawienie ich na śliskich miejscach, aby zostali strąceni na zagładę (Psalm 73:18) lub aby zostali zniszczeni na zawsze (Psalm 92:7), nie możemy nazwać tego łaską.

Rzym. 2:5 Ty jednak przez swoją zatwardziałość i niepokutujące serce gromadzisz sobie samemu gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga
.
Psalm 73:18 Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.
.
Psalm 92:7 Gdy niegodziwi wyrastają jak ziele i kwitną wszyscy czyniący nieprawość, to tylko po to, aby byli wykorzenieni aż na wieki; 

Rozważmy te teksty

Psalm 145:9

Psalm 145:9 Dobry jest PAN dla wszystkich, a jego miłosierdzie nad wszystkimi jego dziełami.

Po pierwsze Johnson nalega, aby łaską powszechną była „dobroć Boga dla ludzkości w ogóle” i cytuje Psalm 145:9: Choć tutaj Psalmista nie pisze „łaska”, wychwala „tkliwe miłosierdzie” Boga, a w poprzednim wersecie pisze:

werset 8 Łaskawy (hebr. חַנּ֣וּן hanun) jest PAN i litościwy, nieskory do gniewu i bardzo miłosierny.

Pytanie brzmi: kim są „wszyscy” z wersetu 9? „Kalwinista” taki jak Johnson nie powinien sprzeciwiać się takiemu pytaniu, ponieważ staje przed nim w innym miejscu, na przykład w 2 Koryntian 5:14-15 („jeden umarł za wszystkich… umarł za wszystkich”). Jeśli Johnson nie chce zaprzeczać ograniczonemu zakresowi odkupienia, musi w określony sposób zinterpretować słowo „wszyscy” w 2 Koryntian 5:14-15. Egzegeza tego tekstu nie jest tu jednak przedmiotem dyskusji.

Dość powiedzieć, że kontekst determinuje znaczenie słowa „wszyscy” w konkretnym tekście. Psalm 145 to poezja hebrajska. Dlatego spodziewalibyśmy się zjawiska zwanego „hebrajskim paralelizmem”, w którym drugie zdanie wersetu jest dalszym wyjaśnieniem pierwszego wyrażenia. „Pan jest dobry dla wszystkich” zostało wyjaśnione w następujący sposób: „a jego miłosierdzie nad wszystkimi jego dziełami.”. Zatem „wszyscy” odnosi się do „wszystkich jego dzieł”.

Ale co oznaczają „wszystkie jego dzieła”? Czy „wszystkie jego dzieła” obejmują potępionego niegodziwca? Z pewnością Bóg stworzył potępionych niegodziwców, ale czy są oni tutaj uwzględnieni, czy wykluczeni? Nie jesteśmy pozostawieni spekulacji, gdyż werset 10 wyjaśnia dokładniej werset 9:

werset 10 Twoje dzieła będą cię wysławiać, PANIE, a twoi święci będą ci błogosławić

Zatem „wszyscy” z wersetu 9 równają się „wszystkim twoim dziełom” z wersetu 10, co równa się „wszystkim twoim świętym” z wersetu 10.

Czy potępieni niegodziwcy (którzy, jak twierdzi Johnson, zaliczają się do „wszystkich” z wersetu 9) wychwalają Boga? Czy błogosławią Go? Czy mówią o chwale Jego królestwa ?

werset 11 Będą opowiadać o chwale twego królestwa i mówić o twojej potędze;

Czy oczy potępionych niegodziwców („oczy wszystkich”) zwrócone są na Boga?

werset 15 Oczy wszystkich oczekują ciebie, a ty im dajesz pokarm we właściwym czasie.

Potępieni niegodziwcy pojawiają się w Psalmie 145, ale oto, co Psalmista mówi o nich: „ale wszystkich bezbożnych zniszczy”

werset 20 PAN strzeże wszystkich, którzy go miłują; a wytraci wszystkich niegodziwych.

Czy Bóg jest dla nich dobry, gdy ich niszczy, i czy Bóg okazuje im miłosierdzie, gdy ich niszczy? Zadawać takie pytania oznacza odpowiadać na nie. Dlatego też Psalm 145 nie naucza w sposób pośredni ani bezpośredni o „powszechnej łasce”. W rzeczywistości z Psalmu 145 widzimy, że postawa Boga wobec potępionych niegodziwych jest nienawiścią, a nie miłością (werset 20).
.

Powtórzonego Prawa 10:15

5 Mojż. 10:15 Jednak PAN upodobał sobie twoich ojców i umiłował ich, i wybrał ich potomstwo po nich, czyli was, ze wszystkich narodów, jak to jest dzisiaj.

Następny tekst Johnsona będący dowodem na powszechną łaskę pochodzi z 10 rozdziału Księgi Powtórzonego Prawa. W tym rozdziale Bóg zapewnia Izrael o swojej miłości. Ta miłość jest miłością szczególną, gdyż Bóg nie kochał innych, nie miał upodobania w innych i nie wybierał ich

5 Mojż. 7:6-10
.
6. Ty bowiem jesteś świętym ludem dla PANA, swego Boga: PAN, twój Bóg, wybrał cię, abyś był dla niego szczególnym ludem spośród wszystkich narodów, które są na ziemi.

7. PAN umiłował was i wybrał was nie dlatego, że byliście liczniejsi od innych narodów, gdyż byliście najmniej liczni ze wszystkich narodów;

8. Lecz ponieważ PAN was umiłował i chciał dochować przysięgi, którą złożył waszym ojcom, PAN wyprowadził was potężną ręką i wykupił was z domu niewoli, z ręki faraona, króla Egiptu.

9. Uznaj więc, że PAN, twój Bóg, jest Bogiem, Bogiem wiernym, który zachowuje przymierze i miłosierdzie do tysiącznego pokolenia względem tych, którzy go miłują i przestrzegają jego przykazań;

10. A odpłaca w twarz tym, którzy go nienawidzą, aby ich zniszczyć. Nie zwleka z karą dla tego, który go nienawidzi; odpłaci mu w twarz.

W odpowiedzi na swoją miłość Bóg żąda miłości od Izraela, gdyż

5 Mojż. 10:18-19 On wymierza sprawiedliwość sierocie i wdowie i miłuje przybysza, dając mu chleb i odzież. Miłujcie więc i wy przybysza, bo sami byliście przybyszami w ziemi Egiptu.

Na podstawie tych wersetów Johnson stara się udowodnić dwa twierdzenia.

Po pierwsze, Bóg kocha wszystkich ludzi, przynajmniej w pewnym sensie. Zauważmy jednak, że w tekście nie ma słowa „łaska” i że Johnson próbuje udowodnić „powszechną łaskę”, a nie powszechną miłość. Zaciera tu nieco różnicę pomiędzy hiperkalwinizmem „typu 4” i „typu 5”. Według Johnsona hiperkalwinista „typu 4” „zaprzecza istnieniu czegoś takiego jak powszechna łaska”, a hiperkalwinista „typu 5” „zaprzecza temu, że Bóg darzy niewybranych jakimkolwiek rodzajem miłości. ”

Po drugie, miłość Boga do wszystkich ludzi objawia się w rzeczach „wspólnych”, „w dawaniu im pożywienia i odzienia”. Jednakże Johnson musi wykazać egzegetycznie, że „obcy” z wersetu 18 obejmuje wszystkich obcych.

  • Czy Bóg kocha, okazuje miłosierdzie i zapewnia pożywienie i odzienie absolutnie wszystkim obcym?
    .
  • Czy niektórzy obcy nie umierają z głodu i czy niektórzy nie pozostają bez ubrania?

Bóg nakarmił i przyodział wdowę z Sarepty, lecz w Sydonie było wiele innych wdów z synami, których Bóg nie nakarmił i nie przyodział; a w Izraelu było wiele wdów, których Bóg nie nakarmił i nie przyodział

Łuk. 4:25-26 25. Ale mówię wam zgodnie z prawdą, że wiele wdów było w Izraelu za dni Eliasza, gdy niebo było zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował na całej ziemi; 26. Jednak Eliasz nie został posłany do żadnej z nich, tylko do pewnej wdowy z Sarepty Sydońskiej.

Czy nawet część ludu Bożego nie umiera z głodu?

Łuk. 16:22 I umarł żebrak, i został zaniesiony przez aniołów na łono Abrahama.

Czy Bóg ich nie kochał?

Kiedy Paweł mówi w Liście do Rzymian 5:6, że „Chrystus umarł za bezbożnych”, nie ma na myśli wszystkich bezbożnych. Chodzi mu po prostu o to, że ci, za których Chrystus umarł, są bezbożni. Podobnie ci, których Bóg kocha, to wierzący obcy, którzy dołączyli do ludu Bożego, Izraela, i On nakazuje Izraelowi, aby dbał o obcokrajowców. Nie oznacza to, że Bóg kocha absolutnie wszystkich obcych lub że ma miłosierdzie, łaskę i przychylność dla wszystkich obcych.

I z pewnością nie oznacza to, że Bóg kocha potępionych obcych lub że jest dla nich łaskawy. Co więcej, to, że Bóg kocha niektórych, dając im pożywienie i odzienie, nie oznacza, że ilekroć Bóg daje pożywienie i odzienie, zawsze daje to w miłości (lub w „powszechnej łasce”), a ilekroć Bóg odmawia pożywienia i odzienia, zawsze powstrzymuje je w gniewie na znak swego niezadowolenia. Bezbożny bogacz, na którym ciąży przekleństwo Boże w Księdze Przysłów  ma dom wypełniony jedzeniem i odzieżą, a biedak, w którego domu mieszka błogosławieństwo Boże, jest pozbawiony dużej ilości pożywienia i odzienia.

Przysłów 3:33 Przekleństwo PANA jest w domu niegodziwego, lecz PAN błogosławi mieszkanie sprawiedliwych. 

Albowiem

Przysłów 15:16 Lepiej mieć mało z bojaźnią PANA niż wielki skarb z kłopotem.

W Liczb 11 Bóg zaopatrzył Izrael w przepiórki, ale czytamy:

4 Mojż. 11:33 Lecz gdy mięso było między ich zębami, jeszcze nieprzeżute, gniew PANA zapłonął przeciw ludowi i uderzył go wielką plagą.

Komentarzem do tej historii jest Psalm 106:15: „I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie. ”

Wielu „kalwinistów”, takich jak Johnson, ma krótkowzroczność w swoim spojrzeniu na opatrzność: jedzenie i ubranie nigdy same w sobie nie są oznakami łaski Bożej. Katechizm Heidelberski dokonuje tu mądrego rozróżnienia, ponieważ w naszych modlitwach uczymy się uznawać, że

„bez Twego błogosławieństwa nasze starania, nasza praca, a nawet Twoje dary nie będą służyły naszemu dobru. ” (Odp. 125). ).

Wnioski

Bóg może i daje chleb powszedni niegodziwcom bez swego błogosławieństwa czy tak zwanej „powszechnej łaski”. Podobnie, kiedy Bóg „uczynił dobro” w Dziejach Apostolskich 14:17 (inny tekst, do którego odnosi się Johnson), było to w formie „świadka”, ale bezbożni poganie nie powinni nigdy wyobrażać sobie, że Bóg „zesłał im deszcz z nieba i urodzajne pory roku, napełniając [ich] serca pokarmem i radością”, że był to dowód, że Stwórca ich kochał, faworyzował ich lub starał się ich błogosławić.

Dzieje 14:17 Nie przestawał jednak dawać o sobie świadectwa, czyniąc dobrze. Zsyłał nam z nieba deszcz i urodzajne lata, karmił nas i napełniał radością nasze serca.

Rzeczywiście Paweł pisze w innym miejscu, że gniew Boży – a nie Jego miłość i łaska – objawia się z nieba poprzez stworzenie, które Bóg stworzył

Rzym. 1:18-20 18. Gniew Boży bowiem objawia się z nieba przeciwko wszelkiej bezbożności i niesprawiedliwości ludzi, którzy zatrzymują prawdę w niesprawiedliwości. 19. Ponieważ to, co można wiedzieć o Bogu, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił. 20. To bowiem, co niewidzialne, to znaczy jego wieczna moc i bóstwo, są widzialne od stworzenia świata przez to, co stworzone, po to, aby oni byli bez wymówki.

Bóg objawia swoją miłość, łaskę, miłosierdzie i przychylność w Jezusie Chrystusie! Tylko w Jezusie Chrystusie!

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email