utworzone przez Reformowani | cze 28, 2023 | Chrześcijańska moralność, Reformowany światopogląd
Czym jest Krytyczna Teoria Rasy (KTR)?
Jana 8:43-45
.
43. Dlaczego nie pojmujecie tego, co mówię? Dlatego że nie możecie słuchać mojego słowa.
44. Wy jesteście z waszego ojca – diabła i chcecie spełniać pożądliwości waszego ojca. On był mordercą od początku i nie został w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.
45. A ponieważ ja mówię prawdę, nie wierzycie mi.
Jak widzieliśmy w części 1, korzenie i wpływy KTR sięgają od teoretyków krytycznych ze Szkoły Frankfurckiej, przez Marksa i Engelsa, aż do jezuickich komunistów, a ostatecznie do ojca kłamstwa – szatana.
Teraz musimy zdefiniować, czym jest KTR. W skrócie, KTR to marksizm zastosowany do rasy zamiast do klasy. Konserwatywny aktywista Christopher Rufo definiuje KTR jako
Dyscyplinę akademicką, która twierdzi, że Stany Zjednoczone zostały założone na rasizmie, ucisku i białej supremacji – i że te siły nadal leżą u podstaw naszego społeczeństwa.
Tak właśnie definiuje się ją w praktyce. Ale biurokraci wdrażający krytyczną teorię rasy powiedzą, że jest to koncepcja akademicka, która twierdzi, że rasa jest konstruktem społecznym, a rasizm to nie tylko indywidualne uprzedzenia, ale także coś osadzonego w systemach prawnych i politycznych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 27, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Teologia reformowana
Przypomnienie
Kol. 4:4
3. Modląc się jednocześnie i za nas, aby Bóg otworzył nam drzwi słowa, żebyśmy mówili o tajemnicy Chrystusa, z powodu której też jestem więziony;
4. Abym ją objawił i mówił tak, jak powinienem.
5. Postępujcie mądrze wobec tych, którzy są z zewnątrz, odkupując czas.
Przed rozważeniem tekstu Kolosan 4:4 przypomnijmy problemy jakie nękały chrześcijan między 30 a 62 rokiem I wieku. Chrześcijaństwo i Paweł, jego krzewiciel, oskarżeni zostali w ostateczności o próbę obalenia władzy i zniszczenia konkurencyjnych religii:
- Ze względu na wieloletnie działania judaizujących, którzy nie tylko niszczyli od wewnątrz dzieło Boże jakie wykonywał Apostoł poprzez zakładanie nowych zborów na terenach wcześniej dla chrześcijaństwa dziewiczych (jak mówi Paweł: usiłowałem głosić ewangelię tam, gdzie imię Chrystusa nie było znane, aby nie budować na cudzym fundamencie; Rzym. 15:20),
.
- Ale także ze względu na stałe oskarżenia o wywracanie ustalonego porządku społecznego za pomocą religii, która nie uznaje innego króla jak Jezus, (przekaz całkowicie zmanipulowany),
W konsekwencji działań Żydów, największych wrogów chrześcijaństwa po dziś dzień, Apostoł znalazł się w więzieniu.
Miał stanąć przed Neronem, wyjątkowo podłym i zdeprawowanym tyranem i w obliczu doktrynalnego zagrożenia zborów w Kolosach, Hierapolis i Laodycei posiadając ograniczone pole działania (Pamiętajcie o moich więzach Kol. 4:18) oraz stał w obliczu dywersji wrogów, którzy nie zaprzestali niszczenia Apostoła nawet gdy był w więzieniu (Jedni ze sporu głoszą Chrystusa nieszczerze, sądząc, że dodadzą ucisku moim więzom; Filip. 1:16)
Apostoł śle list, w którym zawiera doktrynalne lekarstwo na fałszywe nauki Chrystologiczne oraz wyraża swoje całkowite zaufanie Bogu, Jego woli i suwerenności.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 26, 2023 | Egzegezy, Ekumenizm, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Doktrynalna przepaść Reformacji i papizmu
Gal. 3:11 A że przez prawo nikt nie jest usprawiedliwiony przed Bogiem, jest oczywiste, bo: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.
W kontrowersjach wokół nauki o usprawiedliwieniu słowo tylko zawsze wyrażało i broniło prawdy, demaskowało herezję dotyczącą usprawiedliwienia i odróżniało prawdziwy kościół od fałszywego.
„Tylko albo jedynie” w wyznaniu usprawiedliwienia oddzieliło protestantyzm, zarówno luterański, jak i Reformowany, od kościoła rzymskokatolickiego w czasach Reformacji. W swoich kazaniach na podstawie Listu do Galacjan Jan Kalwin głosił w swoim zborze w Genewie:
Albowiem papiści słusznie przyznają, że jesteśmy usprawiedliwieni przez wiarę ale oni dodają że tylko częściowo. Ale ten wtręt psuje wszystko. Tutaj bowiem zostało udowodnione, że nie możemy być uznani za sprawiedliwych przed Bogiem, jak tylko za pośrednictwem naszego Pana Jezusa Chrystusa i polegając na zbawieniu, które On dla nas nabył. Papiści dobrze to widzą i dlatego dla fasonu mówią, że usprawiedliwia nas wiara, ale nie sama wiara: nic z tego nie chcą. To jest rzecz, przeciwko której walczą: i to jest główny punkt sporu między nimi a nami. [1]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 23, 2023 | Teologia systematyczna
Przeciw sektom
Wierzymy, że powinniśmy pilnie i rozważnie studiować Boże Słowo, aby rozeznać się odnośnie prawdziwego Kościoła, ponieważ wiele sekt na świecie rości sobie pretensje do nazywania się Kościołem.
Lecz nie mówimy tu o obłudnikach, którzy znajdują się wśród prawdziwych wierzących w Kościele, choć tak naprawdę nie są jego częścią, chociaż na zewnątrz tak się to jawi – mówimy tu raczej o potrzebie rozróżnienia pomiędzy ciałem i społecznością prawdziwego Kościoła a sektami, które przywłaszczają sobie imię Kościół.
Mat. 13:22 A posiany między ciernie to ten, który słucha słowa, ale troski tego świata i ułuda bogactwa zagłuszają słowo i staje się on bezowocny.
.
2 Tym. 2:18-20 18. Którzy pobłądzili w sprawie prawdy, mówiąc, że zmartwychwstanie już nastąpiło, i wywracają wiarę niektórych. 19. Mimo to fundament Boży stoi niewzruszony, mając taką pieczęć: Zna Pan tych, którzy należą do niego, oraz: Niech odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Chrystusa. 20. W wielkim zaś domu znajdują się nie tylko naczynia złote i srebrne, lecz także drewniane i gliniane, niektóre do użytku zaszczytnego, a inne do niezaszczytnego.
.
Rzym. 9:6 Lecz nie jest możliwe, żeby miało zawieść słowo Boże. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą od Izraela, są Izraelem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 22, 2023 | Historia chrześcijaństwa
Luter przeciw herezji wolnej woli
Przysłów 26:5 Odpowiedz głupiemu według jego głupoty, aby nie był mądry we własnych oczach.
Niemcy lata 1523 – 1527
Nadszedł czas, by Luter i Erazm wymienili ciosy. Chociaż Luter pragnął, aby Erazm zjednoczył się z nim przeciwko Rzymowi, Erazm był zbyt nieśmiały, aby zostać Reformatorem. Początkowo Luter poinformował Erazma w liście, że jeśli Erazm nie napisze nic przeciwko niemu lub Reformacji, to on nie będzie pisał przeciwko Erazmowi.
List Lutra uderzył Erazma w serce i wywołał w nim gniew, ponieważ Luter uznał Erazma za pozbawionego kręgosłupa. Jednakże, po wielu naciskach ze strony rzymskiego dworu, Erazm, człowiek pokojowo nastawiony, chwycił za pióro przeciwko Lutrowi. Nie mógł bronić nadużyć Kościoła katolickiego. Co więc napisałby przeciwko Reformatorowi?
W 1524 Erazm ukończył i opublikował Diatrybę O wolności woli. Był to potężny cios Erazma przeciwko Reformacji, czyli frakcji, jak ją nazwał. Był to traktat podtrzymujący wolną wolę człowieka nad fundamentalną doktryną Reformacji, deprawacją duszy człowieka i niewolną wolą.
Luter wiedział, że musi odpowiedzieć temu uczonemu, ale zrobił to dopiero w 1525 roku. Luter napisał O niewolnej woli w odpowiedzi na Diatrybę Erazma. Bronił łaski Bożej ponad wolną wolą człowieka.
Erazm został obalony. Luter odpowiedział na każdy argument, a następnie wyłożył ewangeliczne doktryny o łasce Bożej, która ratuje człowieka od zepsucia jego własnej upadłej natury.
Erazm odpowiedział ponownie w swojej pracy Hyperaspistes, ale tylko szydził w niej z Lutra i jego rzekomych bluźnierstw i barbarzyństwa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 21, 2023 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Twierdzenie heretyków
2 Kor. 5:16 Dlatego my odtąd nikogo nie znamy według ciała, a chociaż znaliśmy Chrystusa według ciała, to teraz już więcej go takim nie znamy.
Zastanawiającym jest jak głęboko herezja potrafi zmienić i nagiąć interpretację biblijnych tekstów tylko po to, aby w umyśle zwiedzionego człowieka potwierdzały kłamstwo uznawane przez niego za świętą i objawioną prawdę. Tym razem do czynienia będziemy mieć z modalizmem, który naucza, że Bóg to jedna istota, która czasem objawia się jako Ojciec, czasem jako Syn, a czasem jako Duch Święty.
Według jednej ze współczesnych wersji modalizmu objawienia te mają charakter historyczny, gdzie każda z tak rozumianych „osób” czy też form ekspresji Boga była objawiona w zależności od dyspensacji:
- W Starym przymierzu Bóg objawiał się jako Ojciec
.
- W okresie między przymierzami Bóg objawił się jako Syn
.
- W nowej dyspensacji Bóg jest Duchem Świętym
Jednym z tekstów używanych przez nieodrodzonych zwodzicieli na poparcie teologii modalizmu jest Drugi List do Koryntian, gdzie Apostoł twierdząc iż „nie zna Chrystusa według ciała” dowodzi tym samym bezcielesności Boga. I choć samo wcielenie może być akceptowane przez neo-ewangelików, rozumiane jest jednak w sposób tymczasowy. Po dziele odkupienia Jezus pozbył się ciała i poszedł do nieba już jako Duch Święty.
Niniejszy artykuł stanowi obalenie tego bluźnierstwa
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 20, 2023 | Egzegezy, Teologia reformowana
Wstęp
1 Mojż. 9:9 A ja, oto ja ustanawiam moje przymierze z wami i z waszym potomstwem po was
Doktryna Przymierza, przedstawiona w kontekście teologii Reformowanej, była przedmiotem poważnej debaty i zrodziła różne poglądy. Jednym z decydujących głosów w tych dyskusjach był Herman Hoeksema (1886-1965), czołowy teolog Reformowany i założyciel Protestanckiego Kościoła Reformowanego w Ameryce Północnej.
Biblijny pogląd Hoeksemy na Przymierze i relację Boga z jednostkami kwestionuje popularne poglądy i ma na celu lepsze zrozumienie Przymierza zgodnie z zamierzeniami czy zamysłem Boga.
W tym eseju zagłębimy się w powody, dla których uważa się doktrynę Hoeksemy o Przymierzu za biblijną i udowodnimy, że popularny pogląd jest fałszywy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 19, 2023 | Chrześcijańska moralność, Historia chrześcijaństwa, Reformowany światopogląd
Wojna od zarania dziejów
1 Piotra 1:25 Lecz słowo Pana trwa na wieki. A jest to słowo, które zostało wam zwiastowane.
W całej historii ludzkości Słowo Boże było atakowane, najpierw przez szatana, a następnie przez tych, którzy za nim podążali. Pierwszym tego przykładem było kuszenie Ewy i upadek Adama w ogrodzie Eden, gdy szatan pod postacią węża zapytał Ewę: „Czy Bóg rzeczywiście powiedział: Nie wolno wam jeść ze wszystkich drzew tego ogrodu?” (1 Mojż. 3:1). Od tego czasu Słowo Boże było
- kwestionowane,
- atakowane,
- palone,
- ignorowane,
- fałszowane
- i zmieniane.
Przez całe ciemne wieki rzymskokatolicki fałszywy kościół-państwo zakazywał Biblii „świeckim” i palił jej kopie przetłumaczone na języki zwykłych ludzi. Następnie, na początku XVI wieku, Erazm „złożył jajo, z którego wykluł się Luter„, publikując swój grecki tekst Nowego Testamentu oparty na tekstach bizantyjskich, które ostatnio wyszły ze wschodniego kościoła prawosławnego po zajęciu Konstantynopola przez muzułmanów.
Stało się to znane jako Textus Receptus, czyli Tekst Przyjęty, który był podstawą wszystkich Reformacyjnych tłumaczeń Nowego Testamentu, od niemieckiego Lutra po angielski Tyndale’a, Genewę i wreszcie Wersję Króla Jakuba. To właśnie ta angielska Biblia rozeszła się po całym świecie, niesiona przez misjonarzy do narodów, co okazało się „śmiertelną raną” dla rzymskokatolickiego fałszywego kościoła-państwa.
Obj. 13:3 I zobaczyłem jedną z jej głów jakby śmiertelnie zranioną
Słowo Boże zostało uwolnione, a prawdziwy kościół Jezusa Chrystusa został zreformowany i wzrósł w potężnym wylaniu Ducha Świętego na lud Boży, a fałszywy kościół został zdemaskowany jako to, czym naprawdę był – Babilonem Wielkim, który prześladuje prawdziwych świętych Bożych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 16, 2023 | Egzegezy, Teologia systematyczna
Źródło pytania
I. Ta kontrowersja jest prowadzona przez naszą partię przeciwko luteranom (zwłaszcza uniwersalistom), którzy {kiedy mówimy, że ich opinia o obecności ciała Chrystusa w wielu miejscach [polytopia] lub wszędzie [pantachousia] jest sprzeczna) zwykle odpowiadają, że sąd o sprzeczności w sprawach wiary nie należy do rozumu, ale do Pisma Świętego, np.
– Lucas Osiander [starszy], Enchiridion controversiarum … Calvinianus 1.3 [1608), s. 25-45
– Balthasar Mentzer, Elencheus errorum Antonii Sadeelis, Arg. 6 [1609], s. 75-76
– Josua Stegmann, Photinianismus hoc est succincta refutatio errorum Photiniarum [1643], disp. 2, q. 3, s. 17-19).
Dlatego Balthasar Meisner mówi, że ten aksjomat czyli „rzeczy przeciwstawne są więc niemożliwe, ponieważ niemożliwe jest bycie i nieistnienie tej samej rzeczy [adynaton]”jest niezwykle niebezpieczny w rzeczach boskich (quaest. metaph. 3. contra Calvin. + ).
Aby właściwie poznać stan sprawy, należy tutaj rozróżnić trzy rzeczy: rozum sądzący, zasadę, z której sąd jest tworzony, oraz regułę konsekwencji, dzięki której jest on tworzony.
1) Rozum nie oznacza tutaj tego, co jest ślepe i zepsute przez grzech, ale to, co jest odnowione i oświecone przez Ducha Świętego.
1 Kor. 2:14 Lecz cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo.
2) Zasady są aksjomatami nie tyle znanymi z natury lub opartymi na ludzkim autorytecie, ale podanymi w Piśmie Świętym.
1 Kor. 2:13 A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe.
3) Regułą, według której rozum kieruje i umacnia się w śledzeniu i stosowaniu prawd Pisma Świętego, jest reguła słusznej konsekwencji, narzucona rozumnemu stworzeniu przez Boga. Ta reguła nie jest regułą samej prawdy (która jest jedynie Słowem Bożym i pierwszą normalną prawdą), ale tylko regułą konsekwencji, dzięki której możemy poznać i rozeznać z większą pewnością, co wynika z prawdy i co nie.
1 Kor. 2:15 Człowiek duchowy zaś rozsądza wszystko…
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 15, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Teologia biblijna
Źródło problemu
Dyspensacjonalizm będący nowym i nienznanym do XIX wieku prądem myślowym w kościele stwarza wiele problemów teologicznych. Wynikają one z błędnego założenia i reinwencji znaczenia dosłownej interpretacji Słowa. Zamiast poszukiwać właścwiego, duchowego znaczenia jakie przekazał Duch Święty czytelnikom, główny nacisk położony został na historyczną metodę analizy tekstu.
Jednak pomimo zarzutów jakimi dyspensacjonaliści obarczają Reformowanych, teologia przymierza jest bardziej dosłowna niż dyspensacjonalizm. Oto jak dyspensacjonaliści przestali dosłownie interpretować Pismo Święte, jednocześnie oskarżając Reformowaną ortodoksję o niewłaściwe postępowanie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 14, 2023 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Imperium Rzymskie a wolność słowa
Kol. 4:3 Modląc się jednocześnie i za nas, aby Bóg otworzył nam drzwi słowa, żebyśmy mówili o tajemnicy Chrystusa, z powodu której też jestem więziony
W okresie republikańskim Cesarstwa Rzymskiego (509-27 p.n.e.) obywatele posiadali uznaną zdolność do swobodnego wypowiadania się publicznie, ale nie cieszyli się równym statusem w chronionej prawem dziedzinie wypowiedzi. Oczywiście republikański Rzym znał prawa regulujące wolność słowa i być może nawet później uchwalono przepisy dotyczące iniurii czyli werbalnego afrontu wobec drugiej osoby. Jednak w tych przypadkach, podobnie jak później za Augusta, środki te działały jako ograniczające i hamujące i nie odnosiły się bezpośrednio do prawa jednostki do swobodnego wypowiadania się.
Chociaż nie wiemy, czy każdy obywatel, niezależnie od zajmowanej pozycji w społeczeństwie, miał możliwość wyrażania swojego zdania bez obawy odwetu lub represji wydaje się, że ludzie na ogół faktycznie nie cieszyli się znaczną swobodą mówienia własnego zdania.
Należy zauważyć, że publiczne oświadczenie własnego zdania można określić albo jako wyrażenie libertas, albo jako akt licentia, w zależności od zastosowania szerszych ram społeczno-kulturowych i etycznych w konkretnym kontekście. Ogólnie rzecz biorąc, na przykład w przypadku satyr,
- libertas, zastosowane do opisu aktu mowy, zawsze miało wartość pozytywną, podczas gdy
.
- licentia często oznaczała przekroczenie dopuszczalnej normy, wskazując na formę wolności słowa, którą można było zasadnie postrzegać jako groźby lub wywołujące dezaprobatę.
Wolność słowa w cesarstwie nie było kwestią prostą:
„Zagrożenie licentia i sposób, w jaki może ona skonfrontować widzów z nieprzyjemnymi prawdami, zawsze czai się za używaniem przez satyrę ich libertas. A krytycy satyry zobaczą tylko licentię” [1]
Waleriusz Maksymus, rzymski pisarz żyjący w pierwszej połowie I wieku twierdził, że wolność słowa w jego czasach znajdowała się pomiędzy cnotą a występkiem. Jeśli działała w swoich postrzeganych uzasadnionych granicach, była postrzegana jako zdolność do pozytywnej siły moralnej.
Jeśli z drugiej strony przekraczała swoje uznane granice, uważano ją raczej za zdolność o moralnie godnej ubolewania mocy opisowej. Granice te były częściowo ustalane, egzekwowane i regulowane przez publiczność. [2]
Imperium Rzymskie tolerowało wszystkie religie i bóstwa, których były setki, a to ze względu na ilość podbitych ludów włączonych przez działania wojenne. Zasada Pax Romana gwarantowała wolność wyznawanej religii, o ile ta była uznana za legalną czyli religio licita i nie naruszała uznanego porządku społecznego. Szczytowy okres okoju i dobrobytu gwarantowanego przez Pax Romana przypadał na lata 96-180, czyli miał się rozpocząć około 30 lat po napisaniu Listu do Kolosan.
Imperium zbliżało się do swojego złotego wieku, w którym dobrodziejstwa wolności słowa i wzrostu gospodarczego miał objąć dużą część jego populacji.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 13, 2023 | Egzegezy, Ekumenizm, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Usprawiedliwienie jako członkostwo w kościele
Rzym 8:3 Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele
Błądzący w kwestii sprawiedliwości Bożej w Jezusie Chrystusie i co do wiary, N.T. Wright i ludzie nowej perspektywy są w poważnym błędzie co do zbawczego aktu usprawiedliwienia. Dla nich usprawiedliwienie nie jest oświadczeniem Boga sędziego wobec wierzącego, że jego grzechy są przebaczone i że jest on sprawiedliwy przed Bogiem dzięki sprawiedliwości Jezusa Chrystusa, który był posłuszny zamiast grzesznika, zwłaszcza ponosząc karę grzesznika na krzyżu.
Wedug nich usprawiedliwienie wcale nie jest aktem zbawienia. Jest to jedynie Boża deklaracja, że grzesznik jest pełnoprawnym członkiem kościoła Nowego Testamentu. Zbawienie może być zasugerowane w tej deklaracji, chociaż bez żadnego przypisania sprawiedliwości, ale boski akt usprawiedliwienia nie jest przede wszystkim zbawczym aktem Boga. Jest to raczej obserwacja ze strony Boga.
Jakże nowa perspektywa podkreśla to nowe spojrzenie na usprawiedliwienie!
„„Usprawiedliwiony” [nie jest] stwierdzeniem o tym, jak ktoś staje się chrześcijaninem [to jest przez przebaczenie grzechów i stwierdzenie, że jest się sprawiedliwym w Chrystusie], ale… stwierdzeniem o tym, kto należy do ludu Bożego i jak możesz to stwierdzić w teraźniejszości”[16].
.
„Usprawiedliwienie… nie polega na tym, jak ktoś wchodzi do społeczności prawdziwego ludu Bożego, ale na tym, jak rozpoznajesz, kto należy do tej wspólnoty”[17].
To usprawiedliwienie nie jest zbawczym aktem Boga, przebaczającym grzechy usprawiedliwionego, ale raczej stwierdzeniem lub obserwacją Boga, że ktoś jest członkiem kościoła, Wright wyraża w pełniejszym opisie własnej nauki i nauki nowej perspektywy o usprawiedliwieniu w swojej książce Justification: God’s Plan & Paul’s Vision.
„Być usprawiedliwionym” tutaj [w klasycznym fragmencie Listu do Galacjan 2, szczególnie werset 16] nie oznacza „otrzymania darmowego przebaczenia grzechów”, „dojścia do właściwej relacji z Bogiem” ani jakiegoś innego bliskiego synonimu „być uważanym za sprawiedliwego” przed Bogiem”, ale raczej, i bardzo konkretnie, „być uznanym przez Boga za prawdziwego członka jego rodziny, a zatem z prawem do wspólnego stołu” [to znaczy uczestniczyć w Wieczerzy Pańskiej] [18]
Nic nie zostało z konfesyjnej, reformacyjnej Ewangelii usprawiedliwienia przez wiarę. Każdy element tej Ewangelii, która jest Ewangelią Biblii, jest zepsuty:
- sprawiedliwość
- wiara
- i akt usprawiedliwienia
Tyle co do prawdy o usprawiedliwieniu przez wiarę!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 12, 2023 | Egzegezy, Teologia biblijna, Teologia reformowana
Kwestia definicji
5 Mojż. 28:1-2, 15
.
1. Jeśli będziesz pilnie słuchał głosu PANA, swego Boga, by przestrzegać i wypełniać wszystkie jego przykazania, które ci dziś nakazuję, to PAN, twój Bóg, wywyższy cię ponad wszystkie narody ziemi.
2. I spłyną na ciebie te wszystkie błogosławieństwa, i dosięgną cię, jeśli będziesz słuchał głosu PANA, swego Boga:
15. Lecz jeśli nie będziesz słuchał głosu PANA, swego Boga, by przestrzegać wszystkich jego przykazań i ustaw, które ci dziś nakazuję, i wypełniać je, to spadną na ciebie wszystkie te przekleństwa i cię dosięgną
Kiedy mówimy o właściwym użyciu terminu „warunek”, nie możemy odwoływać się do użycia tego terminu w Piśmie Świętym, ponieważ nigdy się tam nie pojawia. W tym sensie nie jest to termin biblijny. Nie oznacza to jeszcze, że jest to sprzeczne z Pismem Świętym, ponieważ jest wśród nas wiele przyjętych terminów, takich jak
- „atrybut”
- „sakrament”
- „opatrzność”
Kiedy używamy takich terminów, zawsze upewniamy się, że kościół z przeszłości dawał im biblijną konotację i że nadajemy im biblijną konotację, aby nie było nieporozumień. Nie możemy jednak odwoływać się do Pisma Świętego, aby dowiedzieć się, w jaki sposób Pismo Święte używa tego terminu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 9, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Droga do otchłani
Łuk. 10:20-22
.
20. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, ale cieszcie się raczej, że wasze imiona są zapisane w niebie.
21. W tej godzinie Jezus rozradował się w duchu i powiedział: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te sprawy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je niemowlętom. Tak, Ojcze, bo tak się tobie upodobało.
22. Wszystko zostało mi przekazane od mego Ojca i nikt nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec, ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić.
Zgodnie z naukami Remonstrancji, czyli zgodnie z antychrześcijańskim, zakorzenionym w jezuictwie buntem i herezją z początku XVII wieku, człowiek stał się współodpowiedzialny za swoje zbawienie. Bóg objawiony w Piśmie Świętym, co do kwestii zbawienia, został zdetronizowany. Musiał ustąpić władzy człowiekowi, ponieważ decyzja o wybraniu do zbawienia, powołaniu i odrodzeniu nie jest decyzją Boga.
W konsekwencji zarówno wiara jak i następujące po niej: usprawiedliwienie, adopcja, uświęcenie i ostatecznie uwielbienie w wiecznej chwale – to rezultat współpracy człowieka z wyznawanym bóstwem. Choć praktycznie rzecz ujmując ta współpraca całkowicie wyklucza Boga Pisma i nakłada cały ciężar zbawienia na samego człowieka, ponieważ nie Bóg a człowiek odpowiada za
Katastrofalne w skutkach jest również zastąpienie biblijnej podstawy usprawiedliwienia ludzkim syntetykiem. W herezji podstawą usprawiedliwienia jest nie tyle przypisanie czy też poczytanie wierzącemu zadośćczyniącego dzieła Chrystusa na krzyżu, jego posłuszeństwa, przelania krwi i cierpienia za grzechy (Rzym. 3:25; 5:9; Hebr. 5:9; 1 Piotra 3:18), ale podstawą usprawiedliwienia jest sam akt wiary wyznawcy, wbrew temu co określone zostało wieki temu przez Pismo (Jer. 23:6; 1 Kor. 1:30; 2 Tym. 1:2; Łuk. 1:77; Rzym. 3:24-25; 4:5; Psalm 32:1-2; Filip. 3:9; Tyt. 3:5; 2 Tym. 1:9) a podsumowane przez Reformację
„Jednakże, by wyrazić to jaśniej, nie twierdzimy, że wiara sama z siebie nas usprawiedliwia, gdyż to tylko narzędzie, z pomocą którego możemy uchwycić się Chrystusa – naszego usprawiedliwienia. Jezus Chrystus poczytujący na naszą korzyść wszystkie swoje zasługi i wszystkie swoje święte dzieła, jakich dokonał dla nas i zamiast nas, jest naszą sprawiedliwością” [1]
Wbrew logice, wbrew zdrowemu rozsądkowi i co najważniejsze, wbrew autorytetowi Słowa Bożego Arminianie twierdzą, że ich (fałszywy!) chrystus jedynie pomaga przyjść do siebie bo wszystkich łagodnie do siebie przyciąga oraz obdarza afektem wszystkich jednakowo i pragnie zbawienia wszystkich. Fałszywy bożek Arminianizmu to zaiste zgodny kochanek, ale nie małżonek. On kocha wszystkich bez wyjątku a nie tylko Swoją oblubienicę. To duchowy cudzołożnik.
Dla obrony chrześcijańskiej Ewangelii ważnym jest odpowiedzieć na tezy heretyków opierając się o Słowo Boże.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 8, 2023 | Egzegezy, Teologia reformowana
Wstęp
Izaj. 54:10 A choćby i góry się poruszyły i pagórki się zachwiały, moje miłosierdzie nie odstąpi od ciebie, a przymierze mojego pokoju nie zachwieje się, mówi PAN, który lituje się nad tobą.
Wiara i teologia często uwzględniają wiele perspektyw dotyczących relacji przymierza Boga z Jego wybranymi. Niektórzy twierdzą, że przymierze jest warunkowe i wymaga przestrzegania pewnych zobowiązań, obowiązków lub odpowiedzialności, podczas gdy inni utrzymują, że przymierze jest bezwarunkowo ustanowione na podstawie łaskawego wyboru Boga. John MacArthur w swoim Komentarzu do Nowego Testamentum na stronie 707 stwierdza:
Wszystkie przymierza, oprócz przymierza z Mojżeszem, są wieczne lecz unilateralne. Prawo Mojżeszowe z kolei nie było ani takim, ani takim przymierzem, zostało ono bowiem uchylone w wyniku grzechu Izraela i zastąpione Nowym Przymierzem
Poniżej podkreślone i przeanalizowane zostaną poszczególne fragmenty Biblii, aby wykazać, że w przymierzu Boga z Jego wybranymi nie ma żadnych warunków. W związku z tym aby przedstawić wszechstronne zrozumienie bezwarunkowości Bożego przymierza zbadamy:
- przymierze Boga z Abrahamem,
- prorocze Pisma Starego Testamentu,
- odkupieńcze dzieło Jezusa Chrystusa
- oraz nauki Apostoła Pawła,
Zademonstrujmy, że przymierze Boga z Jego ludem jest zawsze bezwarunkowe.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 7, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Problematyczne stwierdzenie
Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.
Zanim przejdziemy do Protestanckiego i Reformowanego wyznania, że usprawiedliwienie jest wyłącznie przez wiarę, należy rozważyć współczesne wypaczenie doktryny o usprawiedliwieniu przez wiarę, polegające na błędnej interpretacji biblijnego wyrażenia „wiara Jezusa”. To zdanie ma fundamentalne znaczenie dla nauki o usprawiedliwieniu przez wiarę.
O znaczeniu „wiary Jezusa Chrystusa” i właściwego zrozumienia jej prawdziwości świadczy fakt, że zgodnie z Listem do Galacjan 2:16, dzięki tej wierze jesteśmy usprawiedliwieni. Kościół musi właściwie wiedzieć, czym jest wiara Jezusa Chrystusa, aby jego członkowie mogli szukać usprawiedliwienia tam, gdzie można je znaleźć, jak również szukać usprawiedliwienia we właściwy sposób, aby sam Kościół mógł słusznie głosić usprawiedliwienie i rzeczywiście, aby dzieci Boże mogły wiedzieć, czym właściwie jest usprawiedliwienie.
Błądzić co do znaczenia „wiary Jezusa Chrystusa” jest fałszowaniem fundamentalnej prawdy o usprawiedliwieniu przez wiarę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 6, 2023 | Greka Koine
Definicja
Przymiotnik określa cechy rzeczownika (istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów). Koresponduje z łacińskim adicicĕre oznaczającym „rzucić do” lub „dodać do tego, co zostało powiedziane”.
Przymiotnik modyfikuje rzeczownik. Jako taki przymiotnik musi zgadzać się z rzeczownikiem, który modyfikuje pod względem
- rodzaju,
- liczby
- i przypadku.
Dr Richard Young dostarcza ciekawej uwagi dotyczącej użycia przymiotnika, w swojej gramatyce dla średnio zauważa, że Mat. 26:27 brzmi: „Pijcie z tego wszyscy (πάντες pantes)” a niektórzy tłumaczą to „pijcie wszystko z tego”
Można by pomyśleć, że w takim razie Jezus kazał Swoim uczniom wypić cały kubek. Jeśli tak, to następna osoba nie miałaby nic do picia, ponieważ dzieliła ten sam kielich.
Przymiotnik πάντες pantes jest mianownikiem rodzaju męskiego liczby mnogiej i modyfikuje podmiot; nie może modyfikować kielicha: Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες piete ex autou pantes. Zatem znaczenie jest takie:
„Wszyscy z niego pijcie”.
Ten przykład służy zilustrowaniu jednego ważnego zastosowania przymiotnika, a mianowicie jego podstawowego zastosowania jako modyfikatora rzeczownika, ale przymiotnika można używać też na inne sposoby.
Grecki przymiotnik posiada szereg zastosowań.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 5, 2023 | Egzegezy, Teologia biblijna, Trynitologia
Słowo wzgardzone przez uczonych
1 Jana 5:7-8
7. Trzej bowiem świadczą w niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są.
8. A trzej świadczą na ziemi: Duch, woda i krew, a ci trzej są zgodni.
Wyrazy podkreślone, zwane Johannine Comma są pomijane we współczesnych tekstach greckich i wersjach polskich. Termin „comma” określa „grupę słów wyodrębnionych jako jedna grupa”. W rzeczywistości wydaje się, że współcześni krytycy tekstu gardzą tradycyjnym stwierdzeniem trynitarnym w 1 Jana 5:7-8 bardziej niż jakimkolwiek innym fragmentem otrzymanego tekstu (Textus Receptus).
Bruce Metzger nazwał go „fałszywym” [1]
Kurt i Barbara Aland nie mieli wątpliwości, że jest on nieautentyczny, mówiąc o „niemożliwości, aby w ogóle był powiązany z oryginalną formą tekstu 1 Listu Jana”[2]
Jest to typowy sposób traktowania, 1 Jana 5:7 przez krytyków tekstu.
Począwszy od wydania Angielskiej Wersji Poprawionej w 1881 roku, Comma Johannine została pominięta praktycznie w każdym współczesnym przekładzie angielskim jak i polskim, w tym w Biblii Warszawskiej, ASV, RSV, NASV, NIV, TEV, Living Bible, The Message, New Living Translation, CEV oraz Holman Christian Standard Bible.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 2, 2023 | Historia chrześcijaństwa, Rzymski katolicyzm
Pierwsza papieska Rzesza
Obj. 13:3 I zobaczyłem jedną z jej głów jakby śmiertelnie zranioną, lecz jej śmiertelna rana została uleczona. I cała ziemia zdziwiła się, i poszła za bestią.
Papież to Antychryst. To podstępny wróg chrzescijaństwa Reformowanego. Papieżowi nie udało się zniszczyć Protestantyzmu militarnie, czego dowodzi Wojna Trzydziestoletnia – europejski konflikt trwający od 23 maja 1618 do 24 października 1648 pomiędzy protestanckimi państwami Świętego Cesarstwa Rzymskiego (I Rzeszy) wspieranymi przez inne państwa europejskie (takie jak Szwecja, Dania, Republika Zjednoczonych Prowincji, Francja), a katolicką dynastią Habsburgów.
Wojnę Trzydziestoletnią zakończył Pokój Westfalski. Podpisany w 1648 roku przez zwaśnione strony traktat zakończył tyranię rządów papieskich w dużej części Europy i ustanowił zupełnie nowy system stosunków międzynarodowych znany jako Westfalski Porządek Świata. Na jego mocy papieżowi-Antychrystowi zadano śmiertelną ranę: autorytet papieski został dramatycznie ogranioczny, podobnie jak jego wpływy na państwa narodowe Europy.
Wbrew temu, co ogłasza papieska tiara, dla większości narodów papież przestał być „ojcem królów, namiestnikiem świata i wikariuszem Chrystusa”
Bóg w swojej opatrzności wyznaczył czas pokoju dla Swojego Kościoła. Ale bestia, choć śmiertelnie ranna, nie została zabita. Poniewaz papieże nie mają mocy walczyć ze świętymi militarnie, obecnym celem Antychrysta jest rozwodnienie doktryny. Użytym do tego celu narzędziem był, i jest Arminianizm, z jego herezjami:
Startegia okazała się nad wyraz skuteczna. W kwestii Ewangelii, a w szczególności w odniesieiu do nauki o usprawiedliwieniu, współczesnym „protestantom” bliżej do Rzymu niż do Reformacji.
Niech przykład Lutra i jego zmagań z nieposkromionym papiestwem posłużą ku otrzeźwieniu wszystkim ekumaniakom… Papiestwo bowiem, choć zmieniło sposoby działania, nie zmieniło swojej zdeprawowanej natury
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 1, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wola Chrystusa
Psalm 40:6-8
.
6. Ofiary i daru nie chciałeś, lecz otworzyłeś mi uszy; nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzech.
7. Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę, na początku księgi jest napisane o mnie;
8. Pragnę czynić twoją wolę, mój Boże, a twoje prawo jest w moim wnętrzu
Już w Starym Testamencie Mesjasz głosił, że Jego misją i radością było posłuszeństwo woli Jahwe. Nowy Testament cytuje i objaśnia te słowa, przedstawiając wcielenie i ukrzyżowanie Chrystusa jako wykonanie zbawczej woli Jego Ojca:
Hebr. 10:5-10 5. Dlatego przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, ale przygotowałeś mi ciało. 6. Całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się tobie. 7. Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę – na początku księgi napisano o mnie – abym spełniał twoją wolę, o Boże. 8. Powiedziawszy wyżej: Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się tobie, choć składa się je zgodnie z prawem; 9. Następnie powiedział: Oto przychodzę, abym spełniał twoją wolę, o Boże. Znosi pierwsze, aby ustanowić drugie. 10. Za sprawą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.
W trzech kolejnych rozdziałach Ewangelii według Jana nasz Zbawiciel zwraca uwagę na to samo:
Jan 4:34 Jezus im powiedział: Moim pokarmem jest wypełniać wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła
.
Jan 5:30 Ja sam od siebie nie mogę nic czynić. Jak słyszę, tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy, bo nie szukam swojej woli, ale woli tego, który mnie posłał, Ojca
.
Jan 6:38 Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, żeby czynić swoją wolę, ale wolę tego, który mnie posłał
(więcej…)
