utworzone przez Reformowani | wrz 8, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Mądrzejsi od Słowa Bożego
2 Tym. 2:17-19
17. A ich mowa szerzy się jak gangrena. Do nich należą Hymenajos i Filetos;
18. Którzy pobłądzili w sprawie prawdy, mówiąc, że zmartwychwstanie już nastąpiło, i wywracają wiarę niektórych.
19. Mimo to fundament Boży stoi niewzruszony, mając taką pieczęć: Zna Pan tych, którzy należą do niego, oraz: Niech odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Chrystusa.
Mieszkający w Efezie w latach 60 tych I wieku Hymenajos i Filetos byli wyznawcami dość interesującej (w negatywnym sensie) herezji, zgodnie z którą Chrystus powrócił na ziemię ale nie nastąpił Sąd Ostateczny. Byli to, można tak to ująć, prekursorzy a wręcz bohaterowie dla wielu błądzących religii.
Świadkowie Strażnicy są dobrym przykładem religijnej iluzji, gdyż głosząc powtórne przyjście swojego chrystusa w 1876 roku, zmieniając datę na 1914 musieli wyznać wbrew swoim poprzednim przewidywaniom, że głoszony przez nich chrystus wprawdzie przyszedł w 1914 ale jedynie niewidzialnie [1]. Poza matematyczną gimnastyką i kilkoma upiększonymi obrazkami wyznawcy Russella nie mają żadnych dowodów na poparcie swojej herezji.
Podobnie zwiedzeniu uległa Ellen G. White, założycielka sekty Adwentystów Dnia Siódmego. Schorowana, nieco autystyczna i młoda jeszcze dziewczyna będąc pod wielkim wpływem nauk Williama Millera całkowicie popadła w szaleństwo oczekiwania na powtórne przyjście Chrystusa, wyznaczone na 22 października 1844 roku. Gdy Jezus nie przyszedł w oznaczonym dniu, rozczarowanie zwolenników sekty było ogromne. Po nim nastąpiło totalne zamieszanie, a w jego efekcie podziały i przejawy najdzikszego fanatyzmu: sny i wizje, mówienie niezrozumiałym bełkotem, ekstatyczne tańce, wmawianie sobie daru proroczego oraz tym podobne zjawiska [2].
Współczesną sektą głoszącą iż powtórne przyjście Chrystusa miało już miejsce jest tzw. Kościół Boga Wszechmogącego. Tutaj Jezus Chrystus powracając na ziemię postanowił zamieszkać w Chinach jako wyznająca komunizm kobieta. Sektę założył były nauczyciel fizyki Zhao Weishan. Osoby Jezusa dopatrzył się w swojej partnerce – Yang Xiangbin. [3]
Hymenajos, Filetos, oraz idący w ich ślady T.Z. Russel, E.G. White, Zhao Wieshan i wielu innych zwodzicieli okazało się mądrzejszych od Słowa Bożego. Rzecz przez nich głoszona jest bowiem całkowicie sprzeczna z nauczaniem Biblii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 7, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Obietnica dla zwycięzców
Ob. 2:10 Nic się nie bój tego, co masz cierpieć. Oto diabeł wtrąci niektórych z was do więzienia, abyście byli doświadczeni, i będziecie znosić ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę życia.
Obietnica ostatecznego zbawienia i chwały w królestwie niebieskim jest dla tych, którzy odniosą zwycięstwo w walce wiary.
Wielokrotnie czytamy w Liście Chrystusa do siedmiu kościołów Azji, zachowanym dla nas w drugim i trzecim rozdziale Księgi Apokalipsy, że Pan wypełni swą obietnicę daną zwycięzcy. „Temu, kto zwycięży, dam jeść z drzewa życia, które jest pośrodku raju Boga.”.(Objawienie 2:7).
Chrystus zwycięzcy da koronę życia (Obj. 2:10) Da mu jeść mannę ukrytą i da mu biały kamień, a na kamieniu wypisane nowe imię, którego nie zna nikt oprócz tego, który je otrzymuje. (Obj. 2:17) I da mu władzę nad narodami, tak jak Chrystus otrzymał od swego Ojca i gwiazdę poranną. (Obj. 2:26-28).
- Zwycięzca będzie ubrany w białą szatę; i imię jego nie zostanie wymazane z księgi żywota, i Chrystus wyzna jego imię przed Ojcem swoim i przed świętymi aniołami. (Obj. 3:5)
.
- Zwycięzca stanie się filarem w świątyni Bożej, aby już stamtąd nie wychodził, i nowe imię, imię Boga i imię niebieskiego Jeruzalem, i nowe imię Chrystusa, będzie na nim napisane (Obj. 3:12)
.
- I będzie mu dane zasiąść z Chrystusem na Jego tronie, jak i Chrystus zwyciężył i zasiadł wraz ze swoim Ojcem na Jego tronie. (Obj. 3:21)
.
- Zaprawdę, tylko zwycięzca odziedziczy wszystko (Obj. 21:7)
..
- A kto wytrwa do końca, będzie zbawiony. (Mat. 10:22)
Wszystko to zakłada oczywiście, że wierzący na tym świecie ma do stoczenia bitwę i że tylko drogą bitwy może odnieść zwycięstwo i zdobyć koronę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 6, 2023 | Eklezjologia: nauka o kościele, Historia chrześcijaństwa
Historia dokumentu
Rzym. 15:6 Abyście jednomyślnie, jednymi ustami wysławiali Boga, Ojca naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Francuskie wyznanie wiary (1559) lub Confession de La Rochelle lub galijskie wyznanie wiary (Confessio Gallicana) jest Reformowanym wyznaniem wiary.
W 1555 r. zorganizowano pod patronatem Genewy kościół kalwiński w Paryżu o formalnej organizacji i regularnych nabożeństwach. Później w innych częściach Francji zorganizowano inne kościoły kalwińskie. Wyznanie galijskie zaczęło się jako wyznanie wiary wysłane przez Reformowane kościoły Francji do Jana Kalwina w 1557 r., w okresie prześladowań. Na tej podstawie, prawdopodobnie z pomocą Teodora Bezy i Pierre’a Vireta, Kalwin i jego uczeń De Chandieu napisali dla nich wyznanie w formie trzydziestu pięciu artykułów.
Kiedy prześladowania ucichły, dwudziestu delegatów reprezentujących siedemdziesiąt dwa kościoły spotkało się potajemnie w Paryżu od 23 do 27 maja 1559 r. Pod przewodnictwem François de Morela delegaci przygotowali Konstytucję dyscypliny kościelnej i Wyznanie Wiary: wykorzystano trzydzieści pięć artykułów Kalwina w konfesji, z wyjątkiem dwóch pierwszych, które zostały rozszerzone do sześciu. Zatem Wyznanie galijskie liczyło czterdzieści artykułów.
W 1560 r. konfesja została przedstawiona Franciszkowi II z przedmową wzywającą do zaprzestania prześladowań. Wyznanie zostało potwierdzone na siódmym narodowym synodzie kościołów francuskich w La Rochelle w 1571 r. i uznane przez synody niemieckie w Wesel w 1568 r. i Emden w 1571 r.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 5, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Sprawiedliwość jako fundament
2 Mojż. 34:7 Zachowujący miłosierdzie nad tysiącami, przebaczający nieprawość, przestępstwo i grzech, lecz nieusprawiedliwiający winnego, nawiedzający nieprawość ojców na synach i na synach ich synów do trzeciego i czwartego pokolenia.
Aspekt usprawiedliwienia, który składa się z podstawy usprawiedliwienia grzesznika, jest fundamentalny, ponieważ usprawiedliwiający Bóg
- jest,
- musi być
- i nie może nie być sprawiedliwy,
Czyli musi być sprawiedliwy. Palące pytanie, które nieuchronnie pojawia się w umyśle bogobojnego mężczyzny lub kobiety, kiedy prawda o usprawiedliwieniu jest właściwie głoszona lub nauczana, brzmi:
„Jak Bóg może być sprawiedliwy, skoro dobrowolnie umarza dług grzechu temu, kto zaatakował najwyższy majestat Boga, gdy uzna za sprawiedliwego tego, który w rzeczywistości jest winny i zdeprawowany? Jak Bóg może być Bogiem sprawiedliwym, skoro usprawiedliwia kogoś, kto nie tylko nie zasługuje na stan sprawiedliwości w obecności Boga, ale także zasługuje na coś przeciwnego — potępienie, przekleństwo i zatracenie?”
Cud łaski usprawiedliwienia – dobrowolne uniewinnienie winnego i usprawiedliwienie niesprawiedliwego – podkreśla wielkość trudności: jak sam usprawiedliwiający Bóg może być sprawiedliwy w tym zbawczym akcie?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 4, 2023 | Herezja Remonstrancji, Zgubna droga
Biblijna zachęta
Dzieje 17:10-11
10. Zaraz w nocy bracia wysłali Pawła i Sylasa do Berei. Kiedy tam przybyli, weszli do synagogi żydowskiej.
11. Ci byli szlachetniejsi od tych w Tesalonice, gdyż przyjęli słowo Boże z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się sprawy mają.
Przebywając w Berei Paweł mógł przekonywać tamtejszych Żydów do Ewangelii powołując się na swój apostolski autorytet, władzę, jaką otrzymał bezpośrednio od Boga ku budowaniu Kościoła (2 Kor. 10:8; 13:10). Doktryny przekazywane przez Apostoła określone zostały jako fundament, na którym kościół jest zbudowany (Efez. 2:20; 1 Kor. 3:10) stąd miał on pełne prawo żądać od słuchaczy posłuszeństwa głoszonej Ewangelii. Paweł nie uczynił tego.
Berejczycy nie zostali przekonani argumentem apostolskiego autorytetu lecz siłą argumentu, który, czego należało się spodziewać, wynikał z mocy Słowa Bożego (Rzym. 1:16; 1 Tes. 1:5). Berejczycy sprawdzali za pomocą Pisma czy to, co głosi Apostoł jest zgodne z nauczaniem Boga. Pismo Święte jest bowiem jedynym i ostatecznym probierzem prawdy (2 Tym. 3:15-17). Żydzi w Berei znali Słowo Boże, w którym czytali ostrzeżenie przeciw fałszywym prorokom, oraz nakaz aby sprawdzać ich nauczanie:
Izaj. 8:20 Do prawa i do świadectwa! Jeśli nie będą mówić według tego słowa, to w nim nie ma żadnej światłości.
Gdyby głoszono im odstępczą naukę mieli pilny, Boży nakaz: Nie usłuchasz słów tego proroka ani tego (5 Mojż. 13:3). Nakaz ten zresztą został powtórzony przez Apostoła: Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty (Gal. 1:8). To mocne słowa ale też dotyczą rzeczy niebagatelnej, kluczowej. Dotyczą Ewangelii, a zatem kwestii zbawienia.
Praktyka chrześcijańska to codzienne badanie Pisma i konfrontowanie z nim nauczania najbardziej nawet prominentnych i lubianych kaznodziei. Tak postępują szlachetni chrześcijanie. Niestety ludzie mniej szlachetni, zapatrzeni i omotani charyzmą, zahipnotyzowani sposobem wysławiania okazują się pokonani intelektualnie przez wyznawanego guru, za którym ślepo podążają.
Aiden Wilson Tozer był takim guru. Do dziś ten posiadający dwa teologiczne doktoraty, wielki kaznodzieja, dla wielu mentor duchowy i klasyk twórczości chrześcijańskiej jest przyjmowany bezkrytycznie przez rzesze swoich wyznawców.
Jednak bliższe zbadanie teologii Tozera obnaża go jako Arminianina i Pelagianina. W tej części rozważania zwrócimy uwagę na Arminianizm.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 1, 2023 | Soteriologia: nauka o zbawieniu
Pokuta czy upamiętanie? (do pobrania tutaj) – to książka, która traktuje o różnicy między pokutą a upamiętaniem oraz wskazuje na relację między tym ostatnim a wiarą, uczuciami i uczynkami. Pozycja obala także współczesną neo-kalwińską definicję upamiętania zrównującą jej znaczenie z rzymsko katolicką pokutą.
Kiedy 29 maja 1453 roku Konstantynopol został zdobyty przez wojska Mehmeda II, chrześcijaństwo wschodnie znalazło się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Uczeni w Piśmie i teologowie często salwowali się ucieczką na zachód, zabierając ze sobą swój dorobek, w tym greckie manuskrypty Biblii. Ponieważ kościół na zachodzie opierał się głównie na Wulgacie, łacińskim tłumaczeniu Hieronima z przełomu IV i V wieku, manuskrypty sprowadzone przez uciekinierów dały podstawę do krytycznego spojrzenia na ówczesną edycję tekstu.
Korzystając z tych nowych źródeł, Erazm z Roterdamu stworzył dwójęzyczną wersję Nowego Testamentu, Novum Instrumentum omne, łacińską i grecką, która stała się podstawą do tłumaczenia Biblii przez Lutra na język niemiecki.
Łacina Erazma zawierała kilka kontrowersyjnych tłumaczeń słów – odmiennych lub uzupełniających Wulgatę – (z filologicznymi lub historycznymi uzasadnieniami w adnotacjach), które stały się znaczące w okresie Reformacji. Grecka metanoia była znaczącym problemem: każde wydanie Nowego Testamentu przez Erazma przyjmowało inne tłumaczenie z łaciny Wulgaty: poenitentiam agite (czyńcie pokutę), poeniteat vos (obyś pokutował), poenitemini (żal za grzechy) i poenitentiam agite vitae prioris (pokuta za dawne życie).
Jednak wydanie z 1519 r. – używane przez niemieckie tłumaczenie Marcina Lutra, w szczególności przyjęło sugestię sekretarza papieskiego Lorenza Valli: resipiscere (upamiętać się, ponownie stać się mądrym, wyzdrowieć z szaleństwa lub starości lub odzyskać przytomność) z historycznym uzasadnieniem od Laktancjusza i o konotacji intelektualnej, a nie afektywnej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 31, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Teologia reformowana, Teologia systematyczna
Czy wszyscy ludzie noszą obraz Boga?
1 Mojż. 1:26-27
.
26. Potem Bóg powiedział: Uczyńmy człowieka na nasz obraz według naszego podobieństwa; niech panuje nad rybami morskimi i ptactwem niebieskim, nad bydłem i całą ziemią oraz nad wszelkimi zwierzętami pełzającymi, które pełzają po ziemi.
27. Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boga go stworzył; stworzył ich mężczyzną i kobietą.
Biblia uczy nas, że człowiek, Adam i Ewa, mężczyzna i kobieta, zostali stworzeni na obraz i na podobieństwo Boga. Tu warto zadać pytanie: czym był obraz Boży w stworzonym człowieku?
- Czy jest to odniesienie do cielesności Boga, tak jakby Bóg nie tylko był duchem, ale też posiadał swoją fizyczność?
.
- Czy chodzi raczej o władzę nad światem, tak jakby Bóg nie był jedynym władcą wszechrzeczy?
.
- Czy jest to jakieś wewnętrzne dobro, które pozostało po upadku, tak jakby natura ludzka nie była całkowicie i absolutnie zdeprawowana?
.
- Czy chodzi o zdolności intelektualne, moralne i wolność woli, tak jakby naturalny człowiek nie był niewolnikiem grzechu a jego umysł był całkowicie zaciemniony na światło Bożej prawdy?
A może obraz i podobieństwo Boże to jeszcze coś innego? Jak jest on zdefiniowany biblijnie? Czy wszyscy go posiadają?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 30, 2023 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Chrzest
1 Kor. 1:17 Bo Chrystus nie posłał mnie, abym chrzcił, ale abym głosił ewangelię,
Teologia systematyczna to ten przedmiot, który korzystając z informacji dostarczanych przez teologię biblijną, egzegetyczną i historyczną, stara się splotć je w całość, mającą zastosowanie w „teologii praktycznej”. Możemy to porównać do ogromnego drzewa wyrastającego z podstawy Pisma Świętego.
Pień to „teologia właściwa” – czego dowiadujemy się o Bogu, a następnie główne gałęzie są zazwyczaj następujące:
- „antropologia” (doktryna człowieka)
- „Chrystologia” (doktryna Chrystusa)
- „soteriologia” (doktryna zbawienia)
- „eschatologia” (nauka o rzeczach ostatecznych)
- oraz gałąź, która nas obecnie interesuje, „eklezjologia” (nauka o Kościele) a ta dzieli się na różne podgałęzie:
.
- „idee”
- „atrybuty”
- „rząd”
- „środki łaski” i ponownie odkrywamy, że to samo w sobie dzieli się na
.
- „modlitwę”
- „głoszenie”
- i „sakramenty”, które znowu się dzielą na
.
- „Wieczerzę Pańską” i
- „chrzest”, którym się zajmiemy
Celem tego nieco skomplikowanego wprowadzenia jest próba zaszczepienia w temacie poczucia proporcji! W sumie mamy tu do czynienia z dość drobną sprawą. Cytat Pawła na początku tego rozdziału wprawia w smutne zakłopotanie „sakramentalistów” [1].
Warto zauważyć, że ze zbioru słów odnoszących się do chrztu znajduje się jedynie dwadzieścia odniesień w listach apostolskich i Apokalipsie św. Jana – z których pięć pojawia się we fragmencie 1 Listu do Koryntian, który już cytowaliśmy, i co najmniej pięć, które w ogóle nie dotyczą chrztu chrześcijańskiego!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 29, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wieczne usprawiedliwienie
4 Mojż. 23:21 Nie dostrzegł nieprawości w Jakubie ani nie widział przestępstwa w Izraelu. PAN, jego Bóg, jest z nim, a okrzyk króla – przy nim
Bardziej dzielący, jeśli chodzi o czas usprawiedliwienia, jest spór między tymi teologami Reformowanymi, którzy wyznają wieczne usprawiedliwienie, a tymi teologami Reformowanymi, którzy zaprzeczają wiecznemu usprawiedliwieniu.
Aby właściwie zrozumieć kontrowersję, konieczne jest jasne zrozumienie problemu. Problemem nie jest to, czy Bóg w wieczności postanowił usprawiedliwić wybranych w czasie i historii. Żaden Reformowany teolog nie zaprzecza, że Bóg odwiecznie postanowił usprawiedliwić wybranych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 28, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Środowisko Kolosan
Kol. 4:6
5. Postępujcie mądrze wobec tych, którzy są z zewnątrz, odkupując czas.
6. Wasza mowa niech zawsze będzie miła, zaprawiona solą, abyście wiedzieli, jak należy każdemu odpowiedzieć.
7. O wszystkim, co się ze mną dzieje, opowie wam Tychik, umiłowany brat, wierny sługa i współsługa w Panu.
Rozważając werset 6 czwartego rozdziału Listu do Kolosan musimy mieć na uwadze, że kościół w Kolosach znajdował się w poważnym zagrożeniu. Z jednej strony wdarli się do niego nauczyciele fałszywych doktryn, legaliści nakazujący powrót do żydowskich przesądów, nauczający swoistej formy gnozy, gdzie obiektem kultu miał być anioł z nieba, zaś jako forma pobożności promowany był ascetyczny i wymagający poddania żywiołom sposób życia pełen zakazów ludzkiej religii, natarczywie promowanej przez jej zwolenników – judaizantów.
Z drugiej strony otaczający świat gardził chrześcijaństwem uznając je religią sprzeczną z naturalnym porządkiem rzeczy, wiarę ludzi słabych, biednych, generalnie pozbawionych nie tylko dóbr materialnych ale i zdolności intelektualnych, co po części jest prawdą: Bóg bowiem wybrał do zbawienia to co jest wzgardzone na tym świecie aby świat zawstydzić.
1 Kor. 1:26 Przypatrzcie się bowiem, bracia, waszemu powołaniu, że niewielu jest mądrych według ciała, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych.
Ponownie, płynące ze strony judaizantów oskarżenie wobec chrześcijan dotyczyło ich moralności. Zarzucano przede wszystkim niemoralne prowadzenie się i zniszczenie przez to instytucji małżeństwa i rodziny, lenistwo, podwójną moralność.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 25, 2023 | Teologia systematyczna
Twierdzenie pytania
Biblijna zasada dobrej i koniecznej konsekwencji
Rzym. 3:28 Zatem dochodzimy do wniosku (λογιζόμεθα logizometha), że…
λογίζομαι logizomai (41 użycia w Nowym Testamencie) – rozumować, wnioskować, implikować na podstawie przesłanek.
I. Pytanie to zawdzięcza swoje powstanie nowej metodzie dysputy, właściwej żonglerom i hochsztaplerom wśród papistów, którzy, aby łatwiej uniknąć argumentów, za pomocą których w sposób niezwyciężony ustaliliśmy na podstawie Pisma Świętego nasz pogląd i obalili ich błędy, przypuszczali, że nie mieli lepszego sposobu na wyjście z tej trudności, niż zmuszając nas do udowodnienia, że wszystkie nasze doktryny są zawarte w tak wielu słowach Pisma Świętego, odrzucając wszelkie konsekwencje. [czyli konieczne implikacje]
Wydaje się, że kardynał Perronius jako pierwszy opracował tę metodę (odpowiedź… kardynała z Perron do Answeare… króla Wielkiej Brytanii [1630/1975]).
Poszło za nim wielu innych z tej samej bezwartościowej klasy – Gontery, Cotton, Amoldus (Arnoux), a zwłaszcza Veron, który spowodował, że osobliwa metoda dysputy została nazwana od niego „werońską”. Do nich dołączyli Bracia Wallenburgowie w Niemczech oraz inni unikający światła misjonarze.
Ale inni heretycy zaciemnili świat wcześniej, gdyż arianie często używali tego argumentu, aby obalić homoousję [czyli współistotność Trójcy].
Macedończycy również zaprzeczali boskości Ducha Świętego tylko dlatego, że nigdzie w Piśmie Świętym nie jest wyraźnie powiedziane, że Duch Święty jest Bogiem (patrz Grzegorz z Nazjanzu, Oration 31 [5], „O Duchu Świętym”, 1.1 [NPNF2, 7:3181).
Mnich Maksym świadczy, że Apollinarianie i Monofizyci używali tej samej broni (w jego dwudziestu przemówieniach+, które powszechnie, choć fałszywie, przypisuje się Atanazemu).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 24, 2023 | Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura, Zgubna droga
Duchowy rzeźnik i zakała
Judy 1:12 Oni są zakałami na waszych ucztach braterskich, którzy z wami bez bojaźni ucztują, pasąc samych siebie. Są to bezwodne chmury wiatrami unoszone; drzewa zwiędłe, bez owoców, dwukrotnie obumarłe i wykorzenione
John Piper to obok Johna MacArthura i Paula Washera, jedna z najbardziej rozpoznawalnych twarzy neo-kalwinizmu. Otóż ten guru dla tysięcy pozbawionych prawdy Ewangelii wyznawców ogłosił publicznie, że zbawienie jest z wiary oraz z uczynków. W szczególności Piperowi chodzi o tzw. „drugie” usprawiedliwienie na Sądzie Ostatecznym, gdzie według niego dobre uczynki staną się podstawą usprawiedliwienia grzesznika przed Bogiem.
Piper okazał się nominalnym chrześcijaninem, jednym z tych przywódców, którzy nie przeszli przez drzwi czyli Chrystusa, przed którymi też Pismo ostrzega ustami Apostoła Pawła
Dzieje 20:29 Gdyż wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, które nie będą oszczędzać stada
.
Jan 10:1 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni drzwiami, ale wchodzi inną drogą, ten jest złodziejem i bandytą
Ten, który miał pilnować stada Pańskiego przed zwiedzeniem (1 Piotra 5:2; Efez. 4:11-13; Tyt. 1:9) stał się jego rzeźnikiem. Proklamując herezję zbawienia z uczynków dowiódł tym samym, że nie tylko nie zna i nigdy nie znał Ewangelii, ale też utwierdził w drodze zatracenia wielu swoich bezkrytycznych zwolenników. Ci ostatni bronią go jako ortodoksyjnego chrześcijanina posługując się przy tym szeregiem zmyślnych zarzutów.
Ponieważ Słowo naucza, że kto myśli, że stoi, niech uważa, aby nie upadł (1 Kor. 10:12) wyznawcom Johna Pipera, zgodnie z duchem Berejczyków (Dzieje 17:11) zalecamy zapoznanie się z niniejszym artykułem celem zbadania i sprawdzenia własnej pozycji względem pozycji Biblijnej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 23, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia historyczna
Czym jest Ewangelia?
Rzym. 1:16-17
.
16. Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka
17. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.
Termin Ewangelia oznacza:
1) Radosne przesłanie lub dobrą nowinę.
2) Ofiara składana Bogu za tę dobrą nowinę.
3) Nagroda, która jest dana temu, kto ogłasza te radosne nowiny.
Tutaj oznacza doktrynę, czyli radosną nowinę o Chrystusie objawionym w ciele;
Łuk. 2:10-11 10. I powiedział do nich anioł: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam wielką radość, która będzie udziałem całego ludu. 11. Dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 22, 2023 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Islam, Trynitologia
Bój o prawdę
Przysłów 30:4 Któż wstąpił do nieba i zstąpił? Któż zebrał wiatr w swoje garście? Któż zgarnął wody do swej szaty? Któż utwierdził wszystkie krańce ziemi? Jakie jest jego imię? A jakie jest imię jego Syna? Czy wiesz?
Ponieważ Pismo Święte jest zachowane (Psalm 119:89, 152, 160; Izaj. 40:8; Mat. 5:18; 24:35; Gal. 3:15; 1 Piotra 1:25) w całkowitej czystości (2 Sam. 22:31; Psalm 12:6; 18:30; 119:140; Przysłów 30:5) chrześcijańskie przekonanie co do prawdy przekazywanej przez Słowo Boże jest pewne, fundamentalne, trwałe i niezmienne. Pismo naucza nas o Bogu Trójjedynym: jednej Boskiej Istocie współdzielonej przez trzy Boskie Osoby.
Wbrew prawdziwej, nieomylnej i niezawodnej Biblijnej doktrynie wyznawcy kłamliwego allaha zarzucają chrześcijanom, że Jezus nigdy nie powiedział o sobie, że jest Synem Bożym i że jest to wyłącznie zmyślone świadectwo diabła, uczniów Jezusa i Jego wrogów. Muzułmanie czynią tak, ponieważ uznają Jezusa za proroka ale odrzucają Jego Boskość.
Inni znowóż dowodzą, że nawet jeśli Jezus jest nazwany Synem Bożym, chodzi tu po prostu o jego relację jako człowieka względem Boga, zupełnie podobną do tej, jaką mają wszyscy wierzący.
Rozważmy to.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 21, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Powtórzone usprawiedliwienie
1 Jana 1:8-9
8. Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości.
9. Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy.
To, że stan usprawiedliwienia nie może zostać stracony lub utracony, nie oznacza jednak, że akt usprawiedliwienia nie powtarza się przez całe życie wybranego dziecka Bożego lub że nie ma potrzeby tego powtarzania. Wręcz przeciwnie, Bóg utrzymuje stan usprawiedliwienia, wielokrotnie, nawet codziennie, usprawiedliwiając swoje umiłowane, wybrane dziecko.
Usprawiedliwienie jest zasadniczo przebaczeniem grzechów. Jest to Boża deklaracja w świadomości wierzącego:
„Przebaczam winę za twoje grzechy ze względu na odkupieńczą śmierć Jezusa Chrystusa”.
Jednocześnie usprawiedliwienie to przypisanie winnemu grzesznikowi sprawiedliwości Jezusa Chrystusa – poprzez wiarę wierzącego i jego własne doświadczenie. Codziennie każdy wierzący potrzebuje tego boskiego, zbawczego działania Boga. Codziennie otrzymuje ten łaskawy dar. Ilekroć wierzący żałuje, wyznaje i woła do Boga: „Przebacz mi moje grzechy i grzeszną naturę”, jest usprawiedliwiony.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 17, 2023 | Teologia biblijna
Białe kłamstwa wyższej krytyki tekstu (do pobrania tutaj) to Biblijna, eklezjalna i historyczna odpowiedź na tekstualne alegacje Jamesa White’a i Johna MacArthura
Pozycja obala próbę zmiany treści Pisma Świętego przez współczesnych krytyków tekstu.
Historycznie pierwszy atak na Słowo Boże nie polegał na dodaniu do Słów Boga. Ten pierwszy i fatalny w skutkach dla całej ludzkiej rasy zamach naprawdę był redukcją, ujęciem ze Słowa Bożego. “Czy Bóg rzeczywiście powiedział?” – poddający w wątpliwość szept węża, wyraźnie obecny jest w ideologii wyższego krytycyzmu.
Posłuszni temu głosowi zrywając zakazany owoc “nie odejmuj od Jego słów”, pragną być jak Bóg. Pragną decydować, co jest, a co nie jest Słowem Bożym. Uzurpują sobie Boski autorytet.
Tak jak na początku historii szatan ustami węża poddał w wątpliwość autorytet Boga, kwestionując zakaz spożywania owocu poznania dobra i zła, doprowadzając do upadku Adama i Ewę, pierwszy kościół, tak też współcześnie przez usta wyższych krytyków kościół czasów ostatecznych zostaje postawiony w sytuacji zakwestionowania Bożej opatrzności w zachowaniu Pisma Świętego i zachęcony do wyrywania z Pisma Świętego wielu jego natchnionych fragmentów.
Nie jedno, a szereg pytań wyższej krytyki tekstu podważa autorytet Słowa Bożego, deprecjonując, a nawet obalając wiele z doktryn.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 17, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Przypomnienie
2 Tym. 1:9 Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.
Biblijna prawda jest jedna, nie ma w Biblii dwóch różnych, paralelnych czy też przeciwstawnych sobie doktryn. Ponieważ Pismo naucza nas, że zbwienie jest tylko z łaski i tylko z wiary oraz nie jest z uczynków, nie jest możliwym aby jakakolwiek interpretacja dowolnego fragmentu tworzyła doktrynę przeciwną. A jednak…
W ujęciu historycznym, a mówiąc bardziej precyzyjnie, w historii kościoła, wyraźnie zarysowuje się linia frontu wielkiej bitwy o prawdę, której znamiennym elementem jest właściwwa definicja kluczowych dla soteriologii słów.
Fałszywy kościół atakuje wiarę dodając uczynki do wiary, dwa niezbędne komponenty zbawienia. Kościół prawowierny odpiera ataki powołując się na Słowo Boże i Biblijne znaczenie słów.
Przedmiotem niniejszego rozważania jest utwierdzenie chrześcijan w ortodoksji poprzez wskazanie na zakres znaczeniowy słowa μετάνοια metanoia oznaczającego „upamiętanie”, a tłumaczonego przez odstępców jako „pokuta”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 16, 2023 | Bohaterowie wiary, Historia chrześcijaństwa
Życiorys
2 Sam. 18:8 Chuszaj dodał: Znasz swego ojca i jego ludzi. Są dzielnymi wojownikami rozjuszonymi w sercu jak niedźwiedzica na polu, której zabrano młode…
Zachariasz Ursinus (18 lipca 1534 – 6 maja 1583) był XVI-wiecznym niemieckim teologiem Reformowanym i Reformatorem protestanckim, urodzonym jako Zacharias Baer we Wrocławiu. Stał się czołowym teologiem Reformowanego ruchu Protestanckiego w Palatynacie, służąc zarówno na Uniwersytecie w Heidelbergu, jak i w Kolegium Mądrości (Collegium Sapientiae).
Najbardziej znany jest jako główny autor i interpretator Katechizmu Heidelberskiego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 15, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Reformowany dylemat
1 Piotra 1:18-20
.
18. Wiedząc, że nie tym, co zniszczalne, srebrem lub złotem, zostaliście wykupieni z waszego marnego postępowania przekazanego przez ojców;
19. Lecz drogą krwią Chrystusa jako baranka niewinnego i nieskalanego;
20. Przeznaczonego do tego przed założeniem świata, a objawionego w czasach ostatecznych ze względu na was.
Pod jednym względem na pytanie: „kiedy wybrany grzesznik jest usprawiedliwiony?” łatwo odpowiedzieć: Kiedy on lub ona wierzy w Jezusa Chrystusa głoszonego w Ewangelii.
Pod innymi ważnymi względami kwestia jest trudna, wręcz kontrowersyjna i być może z tego powodu często ignorowana. Kontrowersyjne aspekty pytania obejmują kwestię wiecznego usprawiedliwienia:
- czy zbawczy akt Boga usprawiedliwienia winnego, ale wybranego grzesznika dokonuje się tylko w czasie – za pośrednictwem wiary grzesznika?
.
- czy też usprawiedliwienie grzesznika przez wiarę w czasie i historii ma swój początek i realizuje się w usprawiedliwiającym dekrecie Boga w wieczności?
W tej kwestii wiecznego usprawiedliwienia Reformowani teologowie i kościoły energicznie walczyli. Do dziś toczą się kontrowersje wokół kwestii wiecznego usprawiedliwienia wśród tych, którzy są jednomyślni w wyznawaniu usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 14, 2023 | Teologia biblijna
Ukrywając prawdę
Argumentum ad novitam Błąd ten polega na tym, że ktoś powołuje się w swej argumentacji na fakt, że jego rozumowanie jest nowsze, nowocześniejsze, postępowe itd.
W zasadzie niniejszy artykuł dotyka najmniej istotnej kwestii, jaką jest przyjęta przez krytyków tekstu nowa, żelazna w ich systemie zasada „starsze jest lepsze”. Ta nowoprzyjęta reguła zakłada, że im manuskrypty starsze, tym ich przekaz bardziej wiarygodny, bliższy treści zawartej w autografach.
Oczywiście treści autografów wyżsi krytycy tekstu nie znają, jednakże twierdzą, że można ją odtworzyć właśnie przez porównywanie i zestawienie najstarszych manuskryptów, co przy założeniu domniemanej „czystości” najstarszych z manuskryptów poprowadzić ma do oczyszczenia treści Pisma Świętego z rzekomych naleciałości, czy też zanieczyszczeń, jakie zostały do niego dodane na przestrzeni wieków.
(więcej…)
