Najmniejsi i najwięksi w królestwie niebieskim

utworzone przez | sie 8, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Niezmienny, Boży standard

Mat. 5:19 Kto by więc złamał jedno z tych najmniejszych przykazań i uczyłby tak ludzi, będzie nazwany najmniejszym w królestwie niebieskim. A kto by je wypełniał i uczył, ten będzie nazwany wielkim w królestwie niebieskim.

Czy Jezus w Ewangelii Mateusza naucza, że nawet jeśli prawdziwie wierzący łamie przykazania, nadal będzie zbawiony, ale będzie miał niższą rangę w niebie? Czy to oznacza, że wszyscy będziemy mali w porównaniu z Jezusem?

Ten fragment jest mocnym przypomnieniem o znaczeniu i trwałości prawa Bożego. Ci, którzy sugerują, że prawo Boże nie ma miejsca w życiu chrześcijan Nowego Testamentu, mylą się, patrząc na ten jeden werset, choć niektórzy z nich twierdzą również, że królestwo, o którym mówi tu Jezus, jest tylko dla Żydów, a nie dla nas wszystkich.

To nie dotyczy zbawienia

Cóż za uderzające słowa pouczenia dotyczące przestrzegania i łamania prawa Bożego. Ma to związek z naszym miejscem w Królestwie Niebios! Przestrzeganie i łamanie prawa nigdy nie może być powodem mojego znalezienia się w Królestwie. Nie może nawet być powodem mojego statusu w Królestwie, niezależnie od tego, czy jestem najmniejszy, czy wielki. Niemniej jednak ma to związek z moim miejscem w Królestwie. Nie jestem zbawiony przez przestrzeganie prawa ani z powodu mojego przestrzegania prawa, z powodu moich dobrych uczynków

Efez. 2:8-9 8. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9.Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.

Rzym. 11:6 A jeśli przez łaskę, to już nie z uczynków, inaczej łaska już nie byłaby łaską. Jeśli zaś z uczynków, to już nie jest łaska, inaczej uczynek już nie byłby uczynkiem.

Gal. 2:21 Nie odrzucam łaski Boga. Jeśli bowiem przez prawo jest sprawiedliwość, to Chrystus umarł na próżno.

Ale będę osądzony według moich uczynków.

Jak ważne są dla nas te słowa Jezusa, gdy mamy okazję mówić innym o prawie Bożym lub być dla nich przykładem przestrzegania przykazań. Jeśli moje słowa sugerują, że prawo Boże lub którekolwiek z Jego przykazań nie ma znaczenia, być może czwarte lub dziesiąte, czyż nie jestem jednym z tych, o których mówi Jezus? Jeśli swoim przykładem zachęcam innych do łamania któregokolwiek z przykazań, czyż nie jestem jednym z tych, którzy są nazywani najmniejszymi w Królestwie?

To jednak nie odpowiada na pytanie.
.

Chrystus a my

Nie ma wątpliwości, że wszyscy jesteśmy mali w porównaniu z Jezusem. Moje życie, moje osiągnięcia, moje dzieła, moja osoba są niczym w oczach Boga w porównaniu z moim Zbawicielem. On jest moim wszystkim, wszystkim, czego potrzebuję, wszystkim, co posiadam. On jest

  • moją sprawiedliwością,
  • moim przyjęciem,
  • moją nadzieją,
  • moim życiem,
  • moim pokojem,
  • moją radością.

1 Kor. 1:30 Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem;

Kol. 3:11 Gdzie nie ma Greka ani Żyda, obrzezanego ani nieobrzezanego, cudzoziemca ani Scyty, niewolnika ani wolnego, ale wszystkim i we wszystkich Chrystus.

Bez Niego jestem niczym i nic nie mam. W porównaniu z Nim każdy wierzący jest najmniejszy w Królestwie Niebios, a On jest największy. To prawda teraz i będzie prawdą na zawsze, ale nie tego naucza Ewangelia Mateusza 5:19.
.

Wyjaśnienie znaczenia

Ewangelia Mateusza 5:19 dotyczy stopni chwały w wiecznym i niebiańskim Królestwie Chrystusa. Niektórzy będą wielcy w Królestwie, a inni mniejsi. To jest jasne nauczanie Pisma Świętego. Będziemy wywyższeni ponad aniołów i będziemy ich sądzić w dniu ostatecznym, choć jesteśmy uczynieni nieco mniejszymi od nich

1 Kor. 6:3 Czy nie wiecie, że będziemy sądzić aniołów? A cóż dopiero sprawy doczesne?

Psalm 8:5-6 5. Uczyniłeś go bowiem niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią go ukoronowałeś. 6. Dałeś mu panowanie nad dziełami twoich rąk, wszystko poddałeś pod jego stopy:

Istnieją zatem stopnie chwały między ludźmi a aniołami. Jezus mówi swoim uczniom, że będą „zasiadać na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela” – kolejny przykład stopni chwały wśród ludzi.

Mat. 19:28 A Jezus im powiedział: Zaprawdę powiadam wam, że przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na tronie swojej chwały, i wy, którzy poszliście za mną, zasiądziecie na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela.

Z pewnością istnieją różnice w chwale wśród świętych w niebie, tak jak we wszystkich dziełach Bożych, co Apostoł wyjaśnia, porównując ciała ziemskie i niebieskie oraz względną jasność słońca, księżyca i gwiazd

1 Kor. 15:40-41 40. Są też ciała niebieskie i ciała ziemskie, lecz inna jest chwała ciał niebieskich, a inna ziemskich. 41. Inna chwała słońca, inna chwała księżyca, a inna chwała gwiazd. Gwiazda bowiem od gwiazdy różni się jasnością.

Rozważając to, musimy pamiętać o kilku rzeczach.
,

To, co lepsze

Po pierwsze, Psalm 84 przypomina nam, że lepiej być „odźwiernym” w domu Bożym, lepiej stać u bramy i tylko zaglądać do środka, „niż mieszkać w namiotach niegodziwości”.

Psalm 84:10 Lepszy bowiem jest jeden dzień w twoich przedsionkach niż tysiąc gdzie indziej; wolę raczej stać w progu domu mego Boga, niż mieszkać w namiotach niegodziwców.

Moje miejsce w królestwie niebieskim będzie zawsze powodem do zdumienia. To zdumiewające, że grzesznik taki jak ja odziedziczył wieczne królestwo światła i szczęśliwości! Moje miejsce w królestwie jest całkowicie z łaski. Kim jestem, żeby sądzić, że zasługuję na coś więcej, niż mi dano, czy to teraz, czy w przyszłym wieku?
.

Boży sposób osądzenia

Po drugie, musimy pamiętać, że Bóg ocenia rzeczy zupełnie inaczej niż my.

1 Kor. 4:5 Dlatego nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który oświetli to, co ukryte w ciemności, i ujawni zamiary serc. Wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga.

Ci, którzy mają o sobie wysokie mniemanie, albo odkryją, że nie liczą się zbytnio, albo w ogóle nie liczą się w oczach Boga.

  • Pokorny ojciec lub matka, będący błogosławieństwem dla własnej żony lub męża, albo dla swoich dzieci, jest więcej wart niż wielu, których ludzie uważają za wielkich.
    .
  • Biedny robotnik, który codziennie nosi kanapkę do pracy w papierowej torbie, ale wiernie pracuje, aby utrzymać rodzinę i mieć coś do ofiarowania Kościołowi i ubogim, jest z pewnością bardzo wielki w Królestwie Niebieskim, znacznie większy niż wielu, którzy cieszą się uznaniem ludzi.
    .
  • Człowiek, który zadowala się zbieraniem śmieci innych, ponieważ takie jest miejsce i powołanie dał mu Chrystus, a jego talenty dane mu przez Boga pozwalają mu to robić, jest o wiele większym obywatelem wiecznego Królestwa niż ten, który marnuje swoje talenty i czas, choć ma o wiele większe zdolności od drugiego.
    .
Nasza radość

Po trzecie, to, że będą stopnie chwały, nie oznacza, że jest miejsce na zazdrość czy niezadowolenie z tego, co Bóg mi daje. Jeśli rozumiem, że moje zbawienie jest całkowicie z łaski i całkowicie z Chrystusa, to nie ma miejsca na zazdrość, a jedynie na pokorną wdzięczność. Co więcej, skoro mój kielich jest przepełniony, czego więcej mógłbym chcieć niż tego, co mam?

W Ewangelii Mateusza 5:19 te stopnie chwały są związane z przestrzeganiem lub łamaniem przykazań Bożych i nauczaniem innych, słowem lub przykładem, aby je przestrzegali lub łamali. Innymi słowy, stopnie chwały w niebie są wynikiem naszego osądzenia według uczynków. To, że będziemy sądzeni według uczynków, jest jasnym nauczaniem Pisma Świętego

Psalm 62:12 I do ciebie, Panie, należy miłosierdzie, bo ty oddajesz każdemu według jego uczynków.

Mat. 16:27 Syn Człowieczy przyjdzie bowiem w chwale swego Ojca ze swoimi aniołami i wtedy odda każdemu według jego uczynków.

Obj. 20:12 I zobaczyłem umarłych, wielkich i małych, stojących przed Bogiem, i otwarto księgi. Otwarto też inną księgę, księgę życia. I osądzeni zostali umarli według tego, co było napisane w księgach, to znaczy według ich uczynków.

To nie może oznaczać, że nasze uczynki mają jakąkolwiek wartość lub że są powodem, dla którego unikniemy gniewu Bożego. Nigdy, w żaden sposób, nie wolno mi polegać na własnych uczynkach, lecz jedynie na dokonanym dziele mojego Zbawiciela. Niemniej jednak moje uczynki, chociaż zawsze niedoskonałe i bez zasług, pokazują, że Chrystus umarł za mnie i że należę do Niego, ponieważ On odkupił te dobre uczynki dla mnie i działa we mnie przez swego Ducha zarówno przez chęć, jak i czynienie tych uczynków.

Efez. 2:10 Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.

2 Kor. 9:8 A Bóg ma moc udzielić wam obficie wszelkiej łaski, abyście, mając zawsze wszystkiego pod dostatkiem, obfitowali we wszelki dobry uczynek;

1 Kor. 15:10 Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a jego łaska względem mnie nie okazała się daremna, ale pracowałem więcej od nich wszystkich, jednak nie ja, lecz łaska Boga, która jest ze mną.

Jan 15:5 Ja jestem winoroślą, a wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a ja w nim, ten wydaje obfity owoc, bo beze mnie nic nie możecie zrobić.

2 Kor. 3:5 Nie żebyśmy sami z siebie byli w stanie pomyśleć coś jakby z samych siebie, lecz nasza możność jest z Boga.

Filip. 1:6 Będąc tego pewien, że ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Jezusa Chrystusa.

Boża suwerenność

To, że jesteśmy sądzeni według uczynków i że te uczynki są związane z naszym miejscem i chwałą w niebie, świadczy o suwerenności, mocy i miłosierdziu Boga. To Bóg sprawia w nas zarówno chęć, jak i czynienie tego, co Jemu się podoba

Filip. 2:13 Bóg bowiem sprawia w was i chęć, i wykonanie według jego upodobania.

Następnie łaskawie nagradza tę chęć i to działanie większą lub mniejszą chwałą w niebie, i czyni to według tego, co uczyniliśmy, czy to dobre, czy złe. Moje grzechy są moją własną winą, podobnie jak moje łamanie Jego przykazań i nauczanie innych, aby to czynili. Jestem odpowiedzialny za moje złe uczynki, ale On przyjmuje całą chwałę i uznanie za moje dobre uczynki i za wszystko, co otrzymuję jako nagrodę za dobre uczynki.

Suwerenność Boga w nagradzaniu naszych dobrych uczynków będzie słuszna i sprawiedliwa, ale będzie również świadectwem Jego suwerenności, jak uczy przypowieść o robotnikach w winnicy (Mat. 20:1-16). Wszyscy otrzymują to samo, choć niektórzy pracowali tylko godzinę. Tam, w odpowiedzi na krytykę niektórych, właściciel winnicy mówi:

15. Czyż z tym, co moje, nie wolno mi robić, co chcę? Czy twoje oko jest złe dlatego, że ja jestem dobry?

Zarówno sądząc nas według naszych uczynków, jak i nagradzając nasze uczynki wieczną chwałą i błogosławieństwem, Bóg postępuje tak, jak Mu się suwerennie podoba i nie jest nikomu nic winien.

  • Któż zatem śmie narzekać, że Bóg sądzi według uczynków?
    .
  • Kto śmie domagać się od Niego rachunku za łaskawe nagradzanie naszych dobrych uczynków?
    .
  • Kto, sam zbawiony łaską, może narzekać na swoje miejsce w Królestwie Bożym?
    .
  • Kto, pamiętając o własnych grzechach, uważałby się za kogoś więcej niż najmniejszego ze wszystkich świętych?
    .

W obliczu Boga

Wiedząc, że przestrzeganie przykazań podoba się Bogu i jest przez Niego nagradzane, staram się być święty i żyć dobrymi uczynkami. Wiedząc, że sam nic nie mogę zrobić, modlę się codziennie, aby Bóg udzielił mi niezbędnej łaski. Ale rozumiem również, że posłuszeństwo, świętość i dobre uczynki są dla mnie sposobem na okazanie wdzięczności Bogu, a mam tak wiele powodów do wdzięczności! Dlatego, choć moje najlepsze uczynki są niedoskonałe i pełne mojej własnej grzeszności, nie porzucam życia chrześcijańskiego ani nie rezygnuję z walki z grzechem i szatanem, lecz z wieloma łzami kontynuuję walkę aż do dnia śmierci, kiedy to ostatecznie zostanę uwolniony z tego ciała.

Izaj. 64:6 My wszyscy jednak jesteśmy jak nieczyści, a wszystkie nasze sprawiedliwości są jak szata splugawiona; wszyscy opadliśmy jak liść, a nasze nieprawości uniosły nas jak wiatr.

1 Kor. 9:25-27 25. Każdy, kto staje do zapasów, powściąga się we wszystkim. Oni, aby zdobyć koronę zniszczalną, my zaś niezniszczalną. 26. Ja więc tak biegnę, nie jakby na oślep, tak walczę, nie jakbym uderzał w powietrze. 27. Lecz poskramiam swoje ciało i biorę w niewolę, abym przypadkiem, głosząc innym, sam nie został odrzucony.

Rzym. 7:24-25 24. Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci? 25. Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Tak więc ja sam umysłem służę prawu Bożemu, lecz ciałem prawu grzechu.

Dążąc, zmagając się, pracując, modląc się i żałując za swoje grzechy, nie zazdroszczę tym, którzy mogą mieć większą chwałę w Królestwie niż ja, ale jestem wdzięczny, że w ogóle mam w nim miejsce. W istocie, z przyjemnością byłbym odźwiernym, ponieważ nie zasługuję na nic lepszego, naprawdę na nic. Nawet jeśli tylko odźwiernym, i tak o wiele lepiej jest rzucić okiem na cudowne Królestwo Boże niż żyć w najbogatszych namiotach niegodziwości.

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

 

Print Friendly, PDF & Email