Życiorys

Izaj. 57:1 Sprawiedliwy ginie, a nikt nie bierze sobie tego do serca. Ludzie pobożni odchodzą, a nikt nie zważa na to, że sprawiedliwy jest zabierany przed nadejściem zła.

Cyryl Lukaris (1572 – † 1638), znany także jako Cyryl III był patriarchą Aleksandrii (1602-1620) i patriarchą Konstantynopola od 1620 r. aż do swojej śmierci w 1638 roku. Do Polski został wysłany przez patriarchę Melecijusza Pigasa z misją powstrzymania uni brzeskiej, czyli połączenia cerkwi prawosławnej z kościołem łacińskim w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Na miejscu Cyryl skontaktował się z rektorem Akademii Wileńskiej, który wyłożył mu podstawy teologii Reformowanej.

Jako patriarcha Aleksandrii nawiązał kontakt z kościołem anglikańskim, w tamtym czasie mocno jeszcze broniącym teologii Reformowanej, później natomiast, już jako patriarcha Konstantynopola współpracował z holenderskimi kalwinistami przez co popadł w konflikt z herezją rzymskiego katolicyzmu. Współpraca z kalwinistami przejawiała się na różne sposoby. Nie tylko wysyłał wielu młodych, greckich teologów na uniwersytety do Szwajcarii, Anglii i Holandii ale także przez wiele lat korespondował z kilkoma europejskimi protestantami, co ostatecznie doprowadziło do przyjęcia przez niego wiary Reformowanej i napisania konfesji.

Poniżej spisana w  1629 roku Reformowana Konfesja Cyryla Lukarisa, Reformowanego patriarchy Konstantynopola!


Wschodnie wyznanie chrześcijańskiej wiary

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

Cyryl, Patriarcha Konstantynopola, tym, którzy pytają o wiarę i kult Kościoła Greków, czyli Kościoła Wschodniego, jak on myśli o wierze prawosławnej, we wspólnym imieniu wszystkich chrześcijan publikuje tą zwięzzłą Konfesję na świadectwo zarówno przed Bogiem, jak i przed człowiekiem, ze szczerym sumieniem i pozbawionym wszelkich zatajeń.
.

Rozdział 1 – o naturze Boga

Wierzymy w jednego Boga, prawdziwego, wszechmogącego i nieskończonego, trójosobowego, Ojca, Syna i Ducha Świętego: Ojca niezrodzonego; Syn zrodzony przed wiekami przez Ojca i współistotny Mu; i Duch Święty, pochodzący od Ojca przez Syna i współistotny Ojcu i Synowi. Te trzy Osoby w jednej istocie nazywamy Trójcą Przenajświętszą – aby całe stworzenie mogło Go zawsze błogosławić, uwielbiać i adorować.

Biblijna podstawa

5 Mojż. 4:35 Tobie to ukazano, abyś wiedział, że PAN jest Bogiem i nie ma innego oprócz niego.

5 Mojż. 6:4 Słuchaj, Izraelu! PAN, nasz Bóg, PAN jest jeden.

1 Kor. 8:4-6 A więc co do spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, wiemy, że bożek na świecie jest niczym i że nie ma żadnego innego Boga oprócz jednego. Bo chociaż są tacy, którzy są nazywani bogami, czy to na niebie, czy na ziemi – bo wielu jest bogów i wielu panów; To dla nas jest jeden Bóg, Ojciec, z którego wszystko, a my w nim, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko, a my przez niego.

Mat. 19:26 A Jezus, spojrzawszy na nich, powiedział im: U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe.

Jer. 23:24 Czy może się kto schować w ukryciu, abym go nie widział? – mówi PAN. Czy nie wypełniam nieba i ziemi? – mówi PAN

Rzym. 11:33 O głębokości bogactwa zarówno mądrości, jak i poznania Boga! Jak niezbadane są jego wyroki i niedocieczone jego drogi!

1 Mojż. 1:26 Potem Bóg powiedział: Uczyńmy człowieka na nasz obraz według naszego podobieństwa; niech panuje nad rybami morskimi i ptactwem niebieskim, nad bydłem i całą ziemią oraz nad wszelkimi zwierzętami pełzającymi, które pełzają po ziemi.

Mat. 28:19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego;

Efez. 4:4-6 Jedno jest ciało i jeden Duch, jak też zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i w was wszystkich

Gal. 4:6 A ponieważ jesteście synami, Bóg posłał do waszych serc Ducha swego Syna, wołającego: Abba, Ojcze!

Izaj. 40:4-6Każda dolina niech będzie podniesiona, a każda góra i każdy pagórek – obniżone. To, co krzywe, niech się wyprostuje, a wyboiste miejsca niech będą równiną. Wtedy objawi się chwała PANA i ujrzy to razem wszelkie ciało. Tak bowiem mówiły usta PANA. Głos przemówił: Wołaj. I zapytano: Co mam wołać? Wszelkie ciało jest trawą, a cały jego wdzięk jak kwiat polny

Izaj. 46:9 Wspomnijcie rzeczy dawne i odwieczne, bo ja jestem Bogiem, nie ma żadnego innego, jestem Bogiem i nie ma nikogo podobnego do mnie

Łuk. 1:37 Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego

1 Król. 8:27 Czyż naprawdę jednak Bóg zamieszka na ziemi? Oto niebiosa i niebiosa niebios nie mogą cię ogarnąć, a cóż dopiero ten dom, który zbudowałem?

1 Tym. 1:17 A Królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, jedynemu mądremu Bogu niech będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen

1 Jana 5:7 Trzej bowiem świadczą w niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są

1 Kor. 12:4 A różne są dary, lecz ten sam Duch

Jan 15:26 Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który wychodzi od Ojca, on będzie świadczył o mni


Rodział 2 – o Piśmie Świętym

Wierzymy, że Pismo Święte jest nauczane przez Boga; którego autorem jest Duch Święty i nikt inny. W co powinniśmy wierzyć bez wątpienia; napisano bowiem: Mamy też mocniejsze słowo prorockie, a wy dobrze czynicie, trzymając się go jak lampy, która świeci w ciemnym miejscu;” (2 Piotra 1:19). Dlatego świadectwo Pisma Świętego ma większą władzę niż świadectwo Kościoła.

Nie jest bowiem tym samym, że jesteśmy nauczani przez Najświętszego Ducha i abyśmy byli przez człowieka; albowiem człowiek z powodu swojej niewiedzy może się mylić, oszukiwać i dać się zwieść, lecz Pismo Święte nie oszukuje, nie jest zwiedzione, ani nie podlega błędowi; lecz jest nieomylne i posiada wieczną władzę.

Biblijna podstawa

2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości

Jan 16:13 Lecz gdy przyjdzie on, Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę. Nie będzie bowiem mówił sam od siebie, ale będzie mówił to, co usłyszy, i oznajmi wam przyszłe rzeczy.

1 Tes. 2:13 Dlatego też nieustannie dziękujemy Bogu, że gdy przyjęliście słowo Boże, które słyszeliście od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale – jak jest naprawdę – jako słowo Boże, które też w was, którzy wierzycie, skutecznie działa.

1 Kor. 3:10 Według łaski Boga, która została mi dana, jak mądry budowniczy położyłem fundament, a inny na nim buduje. Jednak każdy niech uważa, jak na nim buduje

Jan 3:31 Kto przyszedł z góry, jest nad wszystkimi. Kto jest z ziemi, jest ziemski i mówi ziemskie rzeczy. Ten, który przyszedł z nieba, jest nad wszystkimi

Dzieje 5:29 Wtedy Piotr i apostołowie odpowiedzieli: Bardziej trzeba słuchać Boga niż ludz

Mat. 15:9 Lecz na próżno mnie czczą, ucząc nauk, które są przykazaniami ludzkimi

Gal. 1:8 Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty.

Psalm 12:6 Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone

Psalm 119:86 Wszystkie twoje przykazania są prawdą; bez powodu mnie prześladują; pomóż mi

Psalm 119:104 Dzięki twoim przykazaniom nabywam rozumu; dlatego nienawidzę wszelkiej ścieżki fałszywej

Psalm 119:142 Twoja sprawiedliwość jest sprawiedliwością wieczną, a twoje prawo jest prawdą

Psalm 119:160 Podstawą twego słowa jest prawda, a wszelki wyrok twojej sprawiedliwości trwa na wieki.

Rzym. 1:17 W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary

Rzym. 15:4 Wszystko bowiem, co przedtem napisano, ku naszej nauce napisano, abyśmy przez cierpliwość i pociechę z Pism mieli nadzieję

Mat. 5:18 Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z prawa, aż wszystko się wypełni.

Mat. 24:35 Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.

2 Piotra 1:8 Gdy bowiem będą one w was, i to w obfitości, to nie uczynią was bezczynnymi ani bezowocnymi w poznawaniu naszego Pana Jezusa Chrystusa

Mat. 10:20 Bo nie wy mówicie, ale Duch waszego Ojca mówi w was.

Gal. 1:11 A oznajmiam wam, bracia, że głoszona przeze mnie ewangelia nie jest według człowieka

Efez. 2:20 Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus;

Jer. 23:28 Prorok, który ma sen, niech ten sen opowiada, ale ten, który ma moje słowo, niech wiernie mówi moje słowo. Cóż plewie do pszenicy? – mówi PAN

Rzym. 3:4 Nie daj Boże! Przeciwnie, niech Bóg będzie prawdziwy, a każdy człowiek – kłamcą, jak jest napisane: Abyś okazał się sprawiedliwy w swoich słowach i żebyś zwyciężył, gdy będziesz sądzony.

Kol. 2:8 Uważajcie, żeby was ktoś nie obrócił na własną korzyść przez filozofię i próżne oszustwo, oparte na ludzkiej tradycji, na żywiołach świata, a nie na Chrystusie.

Przysłów 30:5 Każde słowo Boga jest czyste; on jest tarczą dla tych, którzy mu ufają

Psalm 19:8 Nakazy PANA są prawe, radujące serce; przykazanie PANA czyste, oświecające oczy.

Hebr. 4:12 Słowo Boże bowiem jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne rozsądzić myśli i zamiary serca.

Jan 20:31 Lecz te są napisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w jego imieniu.

Jan 10:35 … Pismo nie może być naruszone;

Izaj. 40:7 Trawa usycha, kwiat więdnie, gdy wiatr PANA powieje na nie. Zaprawdę ludzie są trawą.

1 Piotra 1:23–25 Będąc odrodzeni nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego, przez słowo Boże, które jest żywe i trwa na wieki. Gdyż wszelkie ciało jest jak trawa, a wszelka chwała człowieka jak kwiat trawy. Trawa uschła, a jej kwiat opadł; Lecz słowo Pana trwa na wieki. A jest to słowo, które zostało wam zwiastowane


Rodział 3 – o predestynacji

Wierzymy, że najlepszy Bóg przed założeniem świata przeznaczył do chwały tych, których wybrał, nie mając żadnego rozsądnego względu na ich dzieła i nie mając żadnego motywującego powodu do tego wyboru, z wyjątkiem Jego upodobania, miłosierdzia Bożego. W podobny sposób, zanim świat powstał, odrzucił tych, których On odrzucił.

i jeśli ktoś spojrzy na absolutną moc i autorytet Boga, jeśli ktoś spojrzy na to odrzucenie, niewątpliwą przyczyną będzie wola Boża; i jeśli ktoś ponownie zwróci się ku prawom i regułom dobrego porządku, których powyższa opatrzność używa w rządzeniu światem, uzna, że przyczyną jest Jego sprawiedliwość. Albowiem Bóg jest miłosierny i sprawiedliwy.

Biblijna podstawa

Efez. 1:4 Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.

Rzym. 9:11-12 Gdy dzieci jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje; Powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu

Rzym. 3:9 Cóż więc? Czy przewyższamy ich? Żadną miarą! Ponieważ przedtem dowiedliśmy, że zarówno Żydzi, jak i Grecy, wszyscy są pod grzechem

Rzym. 5:12 Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli

Efez. 2:3 Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni.

Jan 17:6 Objawiłem twoje imię ludziom, których mi dałeś ze świata. Twoimi byli i dałeś mi ich, a oni zachowali twoje słowa.

Jan 17:9 Ja proszę za nimi. Nie proszę za światem, ale za tymi, których mi dałeś, bo są twoi

Dzieje 13:48 Kiedy poganie to usłyszeli, radowali się i wielbili słowo Pańskie, a uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego

Tyt. 1:1 Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa według wiary wybranych Bożych i poznania prawdy, która jest zgodna z pobożnością

Mat. 13:10 Wtedy uczniowie podeszli i zapytali go: Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?

Jan 6:37 Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie, nie wyrzucę precz

Jan 6:44 Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie mój Ojciec, który mnie posłał. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym

Jan 12:37 A choć tak wiele cudów uczynił wobec nich, jednak nie uwierzyli w niego;

2 Tym. 2:19 Mimo to fundament Boży stoi niewzruszony, mając taką pieczęć: Zna Pan tych, którzy należą do niego, oraz: Niech odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Chrystusa

Mat. 15:13 A on odpowiedział: Każda roślina, której nie zasadził mój Ojciec niebieski, będzie wykorzeniona

Rzym. 9:13 Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem

Rzym. 9:18 A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni zatwardziałym

Psalm 147:20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja

2 Tym. 1:9 Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy

1 Kor. 4:7 Kto bowiem czyni cię różnym? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśli otrzymałeś, to dlaczego się chlubisz, jakbyś nie otrzymał?

Tyt. 3:3 Niegdyś bowiem i my byliśmy głupi, oporni, błądzący, służący rozmaitym pożądliwościom i rozkoszom, żyjący w złośliwości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący jedni drugich

Rzym. 8:28-29 A wiemy, że wszystko współdziała dla dobra tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga. Tych bowiem, których on przedtem znał, tych też przeznaczył, aby stali się podobni do obrazu jego Syna, żeby on był pierworodny między wieloma braćmi

2 Tes. 3:2 I abyśmy byli wybawieni od przewrotnych i złych ludzi; nie wszyscy bowiem mają wiarę

Łuk. 10:21 W tej godzinie Jezus rozradował się w duchu i powiedział: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te sprawy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je niemowlętom. Tak, Ojcze, bo tak się tobie upodobało

Rzym. 11:7 Cóż więc? Czego Izrael szuka, tego nie osiągnął, ale wybrani osiągnęli, a inni zostali pogrążeni w zatwardziałości

1 Jana 2:19 Wyszli spośród nas, ale nie byli z nas. Gdyby bowiem byli z nas, zostaliby z nami. Lecz wyszli spośród nas, aby się okazało, że nie wszyscy są z nas

Mat. 20:16  Tak to ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi. Wielu bowiem jest wezwanych, ale mało wybranych.

5 Mojż. 10:14 Oto do PANA, twego Boga, należą niebiosa, niebiosa niebios, ziemia i wszystko, co jest na niej.

5 Mojż. 7:6 Ty bowiem jesteś świętym ludem dla PANA, swego Boga: PAN, twój Bóg, wybrał cię, abyś był dla niego szczególnym ludem spośród wszystkich narodów, które są na ziemi

Rzym. 11:33-36 O głębokości bogactwa zarówno mądrości, jak i poznania Boga! Jak niezbadane są jego wyroki i niedocieczone jego drogi! Któż bowiem poznał myśl Pana albo kto był jego doradcą? Lub kto pierwszy mu coś dał, aby otrzymać odpłatę? Z niego bowiem, przez niego i w nim jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen


Rodział 4 – o stworzeniu

Wierzymy, że trójosobowy Bóg, Ojciec, Syn i Duch Święty, jest Stwórcą stworzeń widzialnych i niewidzialnych. A przez niewidzialne rozumiemy moce anielskie, ale przez widzialne niebo i to, co pod niebem. A ponieważ Stwórca jest z natury dobry, uczynił dobrymi wszystko, co stworzył; ani też nie może nigdy być Twórcą zła.

Jeśli jednak w przyrodzie jest jakieś zło, jest ono albo od diabła, albo od człowieka. Prawdziwą i nieomylną zasadą jest bowiem to, że Bóg w żadnym wypadku nie jest sprawcą zła i którego na podstawie słusznego rozumowania nie można zła przypisać Bogu.

Biblijna podstawa

1 Mojż. 1:1 Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.

Kol. 1:16 Przez niego bowiem wszystko zostało stworzone, to, co w niebie i to, co na ziemi, to, co widzialne i co niewidzialne, czy trony, czy panowania, czy zwierzchności, czy władze. Wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone

Dzieje 17:24 Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, ten, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką.

Jan 1:1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo.

Psalm 33:6 Słowem PANA zostały uczynione niebiosa i tchnieniem jego ust wszystkie ich zastępy

1 Mojż. 1:27 Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boga go stworzył; stworzył ich mężczyzną i kobietą.

Koh. 7:29 Oto to tylko odkryłem: Bóg stworzył człowieka prawego, ale oni szukali rozlicznych wymysłów

Jakuba 1:13 Niech nikt, gdy jest kuszony, nie mówi: Jestem kuszony przez Boga. Bóg bowiem nie może być kuszony do złego ani sam nikogo nie kusi.

5 Mojż. 32:4 On jest Skałą, a jego dzieło jest doskonałe, bo wszystkie jego drogi są sprawiedliwe. Jest Bogiem prawdziwym i bez nieprawości, sprawiedliwym i prawym

Psalm 8:4 Wtedy mówię: Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, albo syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Jan 8:44 Wy jesteście z waszego ojca – diabła i chcecie spełniać pożądliwości waszego ojca. On był mordercą od początku i nie został w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.

1 Jana 2:16 Wszystko bowiem, co jest na świecie – pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha życia – nie pochodzi od Ojca, ale od świata


Rodział 5 – o Bożej opatrzności

Wierzymy, że wszystkim rządzi Opatrzność Boża, którą powinniśmy uwielbiać, ale nie wtrącać się z ciekawością, uznając ją za przekraczającą nasze zrozumienie; sami też nie jesteśmy w stanie dokładnie zrozumieć przyczyn tego zjawiska. Dlatego w tej sprawie uważamy, że powinniśmy raczej z pokorą zachować ciszę, niż bezproduktywnie oddawać się próżnym dyskursom.

Biblijna podstawa

Psalm 115:3 A nasz Bóg jest w niebie, czyni wszystko, co zechce

Hebr. 1:3 Który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z naszych grzechów przez samego siebie, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach

2 Mojż. 7:3 A ja zatwardzę serce faraona i pomnożę moje znaki i cuda w ziemi Egiptu.

2 Sam. 24:1 Potem ponownie rozgorzał gniew Pana na Izraela, tak iż pobudził Dawida przeciwko nim, mówiąc: Nuże, policz Izraela i Judę! .

1 Kronik 21:1 Wtedy szatan powstał przeciwko Izraelowi i pobudził Dawida, aby policzył Izraela

Jan 1:12 Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię

Jan 19:11 Jezus odpowiedział: Nie miałbyś żadnej władzy nade mną, gdyby ci jej nie dano z góry. Dlatego ten, który mnie tobie wydał, ma większy grzech.

Rzym. 1:24 Dlatego też Bóg wydał ich nieczystości przez pożądliwości ich serc, aby hańbili swoje ciała między sobą.

Rzym. 11:33 O głębokości bogactwa zarówno mądrości, jak i poznania Boga! Jak niezbadane są jego wyroki i niedocieczone jego drogi!

Efez. 1:9 Oznajmiając nam tajemnicę swojej woli, według swego upodobania, które sam w sobie postanowił;

2 Sam. 12:11 Tak mówi PAN: Oto wzbudzę przeciwko tobie nieszczęście z twego własnego domu, wezmę twoje żony sprzed twoich oczu i dam je twemu bliźniemu, a on położy się z twoimi żonami wobec tego słońca

Izaj. 10:5 Ach, Asyryjczyk, rózga mego gniewu; w jego ręku jest kij mojego oburzen

Dzieje 2:23 Wydanego zgodnie z powziętym postanowieniem Boga oraz tym, co przedtem wiedział, wzięliście i rękami bezbożników ukrzyżowaliście i zabiliście

Dzieje 4:27 Rzeczywiście bowiem Herod i Poncjusz Piłat z poganami i ludem Izraela zebrali się przeciwko twemu świętemu Synowi, Jezusowi, którego namaściłeś

Jer. 32:19 Wielki w radzie i potężny w dziele, ponieważ twoje oczy są otwarte na wszystkie drogi synów ludzkich, by oddać każdemu według jego dróg i według owoców jego uczynków.

5 Mojż. 29:29 Rzeczy tajemne należą do PANA, naszego Boga, a objawione – do nas i naszych synów na wieki, abyśmy wypełniali wszystkie słowa tego prawa


Rodział 6 – o Upadku

Wierzymy, że pierwszy człowiek stworzony przez Boga upadł w raju, gdy lekceważąc Boże przykazanie, poddał się zwodniczej radzie węża. I dlatego dziedziczny grzech spłynął na jego potomstwo; aby nikt nie narodził się według ciała, kto nie nosi tego ciężaru i nie doświadcza jego owoców na tym świecie.

Biblijna podstawa

Koh. 7:29 Oto to tylko odkryłem: Bóg stworzył człowieka prawego, ale oni szukali rozlicznych wymysłów

Psalm 51:5 Oto zostałem zrodzony w nieprawości i w grzechu poczęła mnie moja matka

Jan 3:6 Co się narodziło z ciała, jest ciałem, a co się narodziło z Ducha, jest duchem

1 Mojż. 8:21 I PAN poczuł miłą woń, i PAN powiedział w swoim sercu: Nie będę więcej przeklinał ziemi z powodu człowieka, bo myśl serca człowieka jest zła od jego młodości. Nie wytracę więcej wszystkiego, co żyje, jak teraz uczyniłem

Gal. 3:22 Lecz Pismo zamknęło wszystko pod grzech, aby obietnica z wiary Jezusa Chrystusa została dana wierzącym.

Jan 3:3 Odpowiedział mu Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć królestwa Bożego

Rzym. 3:12 Wszyscy zboczyli z drogi, razem stali się nieużyteczni, nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego

1 Jana 1:8 Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy

Przysłów . 20:9 Któż może powiedzieć: Oczyściłem swoje serce, jestem czysty od swego grzechu?

Rzym. 5:12 Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.

Rzym. 5:15 Lecz z przestępstwem nie jest tak, jak z darem łaski. Jeśli bowiem przez przestępstwo jednego wielu umarło, tym obficiej spłynęła na wielu łaska Boga i dar przez łaskę jednego człowieka, Jezusa Chrystusa.

Rzym. 5:19 Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stało się sprawiedliwymi.

Hiob 14:4 Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden

Hiob 5:14 Za dnia napotykają ciemność, a w południe idą po omacku jak w nocy

Efez. 2:3 Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni.

Rzym. 8:7 Dlatego, że zamysł ciała jest nieprzyjacielem Boga, bo nie poddaje się prawu Bożemu, gdyż i nie może.

Rzym. 3:9 Cóż więc? Czy przewyższamy ich? Żadną miarą! Ponieważ przedtem dowiedliśmy, że zarówno Żydzi, jak i Grecy, wszyscy są pod grzechem;

Rzym. 3:26 Aby okazać swoją sprawiedliwość w obecnym czasie po to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, kto wierzy w Jezusa

Koh. 7:20 Doprawdy, nie ma człowieka sprawiedliwego na ziemi, który czyniłby dobrze i nie grzeszył.

1 Król. 8:46 Jeśli zgrzeszą przeciw tobie – bo nie ma człowieka, który by nie zgrzeszył – i rozgniewasz się na nich, i podasz ich wrogowi, który uprowadzi ich w niewolę, do ziemi nieprzyjaciół, dalekiej czy bliskiej;

Jakuba 3:2 Wszyscy bowiem w wielu sprawach upadamy. Jeśli ktoś nie upada w mowie, jest człowiekiem doskonałym, który też może utrzymać na wodzy całe ciało.

Rzym. 7:7 Cóż więc powiemy? Że prawo jest grzechem? Nie daj Boże! Przeciwnie, nie poznałem grzechu jak tylko przez prawo, bo i o pożądliwości nie wiedziałbym, gdyby prawo nie mówiło: Nie będziesz pożądał

Rzym. 6:23 Zapłatą bowiem za grzech jest śmierć, ale darem łaski Boga jest życie wieczne w Jezusie Chrystusie, naszym Panu


Rodział 7 – o wcieleniu Syna Bożego

Wierzymy, że Syn Boży, Pan nasz Jezus Chrystus, ogołocił samego siebie, to znaczy przyjął ludzkie ciało, poczęty z Ducha Świętego w łonie zawsze Dziewicy Maryi; i stając się człowiekiem, narodził się aby cierpieć, zostać pogrzebanym i zmartwychwstać w chwale, i w ten sposób zapewnić wszystkim wierzącym zbawienie i chwałę.

Którego też wyczekujemy, aby przyszedł sądzić żywych i umarłych.

Biblijna podstawa

Filip. 2:6

Łuk. 1:35

Rzym. 1:3

Hebr. 2:14

Rzym. 4:25

Mat. 1:22

Gal. 4:4

Jan 1:14

1 Kor. 15:3

1 Tym. 3:16

2 Tym. 4:1


Rodział 8 – o mediacji Chrystusa

Wierzymy, że nasz Pan Jezus Chrystus, siedzący po prawicy Ojca, jest tam pośrednikiem i wstawia się za nami, jako jedyny sprawując urząd prawdziwego i prawdziwego arcykapłana i pośrednika; dlatego też On sam troszczy się o swoich i przewodniczy Kościołowi, ozdabiając go wszelkiego rodzaju błogosławieństwami i zawsze go ubogacając.

Biblijna podstawa

1 Jana 2:1

1 Tym. 3:5

Mat. 11:28

Mat. 18:19

Dzieje 4:12

Efez. 2:18

Efez. 3:12

Rzym. 8:34

Jan 14:6

Jan 10:9

Jan 16:23

Jan 14:13

Rzym. 5:1

Rzym. 5:5

Rzym. 5:9

Hebr. 4:15

Hebr. 5:4

Hebr. 12:22

Hebr. 7:24

Hebr. 10:12

Hebr. 10:18


Rodział 9 – o wierze

Wierzymy, że bez wiary nikt nie zostanie zbawiony. I to nazywamy wiarą, która usprawiedliwia w Chrystusie Jezusie, którą życie i śmierć Pana naszego Jezusa Chrystusa nam zapewniła, i którą głosi Ewangelia, i bez której nie można podobać się Bogu.

Biblijna podstawa

Hebr. 11:6

Hebr. 11:1

Jan 5:24

Jan 20:31

Gal. 5:6

Efez. 2:8

Rzym. 5:2

Rzym. 8:16

Hebr. 10:22

Jakuba 1:6

Rzym. 14:23

Rzym. 10:17

Łuk. 8:11

Jakuba 2:14

Jakuba 2:17

Jakuba 2:22

Filip. 1:29

Efez. 3:12

Efez. 1:13

1 Jana 4:13

1 Jana 3:19

Rzym. 14:5

Jan 3:18


Rodział 10 – o Kościele

Wierzymy, że to, co nazywa się Kościołem katolickim, obejmuje ogół wiernych w Chrystusie, niezależnie od tego, czy zasnęli i są w swoim domu w Ojczyźnie, czy też pielgrzymują w drodze; którego to Kościoła żaden człowiek śmiertelny w żaden sposób nie może być głową. Pan nasz Jezus Chrystus jest Sam jedyną Głową i sam dzierżący ster, stoi na czele zarządzania Kościołem.

Niemniej jednak, ponieważ przebywające tam Kościoły partykularne tutaj są widoczne i dla porządku każdy ma swojego Prezydenta. Nie jest on właściwie nazywany głową tego konkretnego kościoła, ale przez nadużycie, ponieważ jest jego wiodącym członkiem.

Biblijna podstawa

Gal. 4:26

Efez. 2:14

Efez. 1:10

Efez. 4:4

Gal. 3:26

Dzieje 4:32 2:42

Mat. 18:20

Mat. 28:20

Efez. 4:5

Hebr. 5:4

Efez. 5:23

Kol. 1:18

Matt. 16:18

Psalm 118:20

1 Kor. 3:11

Matt. 23:8

1 Tym. 3:1

1 Kor. 14:32

Hebr. 13:17

2 Kor. 5:20

2 Kor. 12:11

Hebr. 12:23

Kol. 3:11

1 Kor. 12:12

Hebr. 10:24

Jana 10:24

Jakuba 4:12

Jan 3:27

1 Kor. 11:3

Efez. 1:22

Efez. 4:15

Efez. 2:19

1 Piotra 2:6

Dzieje 4:11–12

Mat. 20:25

Łuk. 22:25

1 Piotra 5:2

2 Kor. 1:24

1 Kor. 4:1

Gal. 2:16


Rodział 11 – o dyscyplinie

Wierzymy, że członkowie Kościoła katolickiego są świętymi wybranymi do życia wiecznego; z którego losu i wspólnoty wykluczeni są hipokryci; chociaż dostrzegamy i widzimy, że w poszczególnych kościołach plewy mieszają się z pszenicą.

Biblijna podstawa

Rzym. 8:29

Ryzm. 9:23

Dzieje 2:39

Dzieje 13:48

Mat. 7:21

Rzym. 2:18

Obj. 21:27

Gal. 4:26

Rzym. 9:19

Jan 5:35-36

Jan 12:32

Mat. 20:16

Mat. 13:24

Mat. 13:47

Łuk. 13:26

Izaj. 4:7

Hebr. 12:22

Jan 17:6

Jan 17:10

Jan 17:28

1 Jana 2:19

2 Tym. 2:19


Rodział 12 – o Duchu Świętym

Wierzymy, że podczas swego pobytu tutaj Kościół jest uświęcany i nauczany przez Ducha Świętego. On jest bowiem prawdziwym Pocieszycielem, którego Chrystus posyła od Ojca, aby nauczał prawdy i usuwał ciemność z umysłów wiernych. Prawdą jest bowiem i pewne, że Kościół w drodze może się mylić i zamiast prawdy wybrać fałsz. Z których błędu i zwiedzenia wybawia nas jedynie nauka i światło Przenajświętszego Ducha, a nie śmiertelnego człowieka; chociaż może się to dokonać za pośrednictwem takich, którzy wiernie pełnią służbę w Kościele.

Biblijna podstawa

1 Kor. 3:16

1 Kor. 6:11

Jan 17:17

Jan 6:45

Jer. 31:32

Efez. 1:13

Joel 2

1 Kor. 2:10

Rzym. 8:9

Efez. 4:4

Sędziów 2:12

2 Kron. 29:6

Dan. 9:11

Jer. 18:18

Jer. 23:11

Jer. 2:8

1 Tym. 4:3

1 Jana 2:18

Rzym. 11:22

Obj. 2:2

Dzieje 5:29

Oz. 2:2

1 Tes. 5:19

Mat. 22:29

Gal. 1:8

2 Tes. 2:13

Izaj. 54:13

Ezech. 11:19

Jan 14:16

Jan 16:13

Dzieje 2:16

Dzieje 10:44

Dzieje 13:2

Dzieje 15:28

1 Jana 2:27

1 Kor. 12:7

2 Kron. 15:3

1 Król. 19:10

Jer. 11:10

Izaj. 1:21

Ezech. 7:26

1 Tym. 4:1

Dzieje 20:30

2 Tes. 2:3

1 Jana 4:1

Rzym. 3:4

Ezech. 2:18

Mat. 7:5

Dzieje 17:11

Jan 5:39

2 Jana 1:9

Jan 8:31


Rodział 13 – o usprawiedliwieniu

Wierzymy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, a nie przez uczynki. Kiedy jednak mówimy przez wiarę, mamy na myśli odpowiednik wiary, czyli sprawiedliwość Chrystusową; na którym opiera się wiara, pełniąc funkcję ręki, pochwyca tą sprawiedliwość i stosuje ją do nas dla zbawienia. Co deklarujemy, że służy podtrzymaniu, a nie szkodzie uczynkom. I że nie można zaniedbywać uczynków, gdyż są one niezbędnym środkiem do świadczenia wiary i potwierdzenia naszego powołania, czego uczy nas sama prawda.

Jednak uczynki w żaden sposób nie są wystarczające, aby dodać śmiałości przed trybunałem Chrystusowym i domagać się zapłaty na podstawie zasługi i zbawienia posiadacza; i że o tym świadczy ludzka słabość. Ale sprawiedliwość Chrystusa zastosowana do tych, którzy upamiętali się i przypisana im jako jedyna, usprawiedliwia i zbawia wierzącego.

Biblijna podstawa

Gal. 2:16

1 Kor. 1:30

1 Kor. 6:11

Izaj. 53:4-6

Jan 1:29 6:11

Dzieje 4:12

Efez. 1:7

Gal. 3:10

Gal. 3:13

Gal. 3:22

Gal. 3:24

Rzym. 9:31

Rzym. 10:3

Rzym.11:6

Tyt. 2:11

Rzym. 8:13

Rzym. 6:1

Rzym. 3:31

Filip. 3:8

Przysłów 29

Dan. 9:18

Łuk. 15:21

Łuk. 17:10

Łuk. 18:9

Rzym. 3:20

Rzym. 4:2

2 Kor. 5:21

1 Piotra 2:24

Mat. 20:29

Hebr. 9:12

1 Jana 1:7

Rzym. 5:9

Rzym. 10:4

Jakuba 2:10

Dzieje 13:38

Tyt. 3:5

Efez. 2:8

Jakuba 2:14

Jakuba 2:17

Jakuba 2:20

1 Kor. 4:4

Psalm 32:1-2

Izaj. 53:6

Izaj. 64:6

Mat. 8:8

Rzym. 8:8

Rzym. 5:20

Rzym. 6:23


Rodział 14 – o woli człowieka

Wierzymy, że u tych, którzy nie są odrodzeni, wolna wola jest martwa; w żaden sposób nie są w stanie czynić tego, co dobre; i cokolwiek czynią, jest grzechem; lecz u tych, którzy zostali odrodzeni przez Ducha Świętego, wolna wola odradza się i działa, choć nie bez pomocy łaski. Tak więc, aby odrodzony człowiek mógł czynić dobro, konieczne jest, aby był prowadzony i powstrzymywany przez łaskę, bez której jest zraniony i ma tyle ran, ile otrzymał od zbójców, którzy schodzili z Jerozolimy do Jerycha ; tak że sam z siebie jest bezsilny i nie może nic zrobić.

Biblijna podstawa

Mat. 7:18

Jan 15:5

1 Kor. 2:11

1 Kor. 2:14

1 Kor. 12:3

Efez. 2:1

Rzym. 3:9

Jan 1:5

Jan 6:44

Rzym. 6:17

Rzym. 14:23

Jan 3:3

Jan 8:34

Kol. 1:12

Kol. 2:13

2 Kor. 3:5

Efez. 2:10

Filip. 2:13

Filip. 1:29

Ezech. 11:19

Ezech. 36:26

1 Kor. 12:2

2 Piotra 1:3

Dzieje 16:14

2 Kor. 4:16

Rzym. 7:14

Marka 9:24

Rzym. 11:24

Rzym. 8:7

2 Kor. 3:5

Kol. 1:21

Mat. 16:17

Efez. 5:7

1 Piotra 2:19

Efez. 2:8

1 Piotra 1:3

Rzym. 6:18

Rzym. 8:2

Efez. 2:5

2 Kor. 5:17

5 Mojż. 30:6

Jer. 31:33

Jer. 32:39

Jakuba 1:17

1 Kor. 15:10

2 Tym. 2:25

1 Kor. 1:8

Gal. 5:17

Psalm 119:34

Psalm 119:36–37

Psalm 143:11-12

Psalm 86:10

Psalm 103:2-3


Rodział 15 – o sakramentach

Wierzymy, że w Kościele istnieją tajemnice ewangeliczne, które Pan przekazał w Ewangelii, i że są to dwie tajemnice. Bo tylko dwie zostały nam dane. I ten, który je ustanowił nie dostarczył nic więcej. I że składają się one ze słowa i elementu; i że są pieczęciami Bożych obietnic i przynoszą łaskę, mocno się tego trzymamy. Aby jednak Tajemnica była doskonała i pełna, konieczne jest, aby materia ziemska i akt zewnętrzny zgadzały się z użyciem tej rzeczy ziemskiej, która została ustanowiona przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, zjednoczonego ze szczerą wiarą; bo gdy w odbiorcach brakuje wiary, cała Tajemnica nie zostaje zachowana.

Biblijna podstawa

Matt. 28:19-20

1 Kor. 11:13

1 Kor. 10:23

1 Kor. 12:13

Efez. 5:25

1 Kor. 11:23

2 Mojż. 12:11

2 Mojż. 13:9

Kol. 2:11

Dzieje 8:36

Marka 16:16

Łuk. 22:19

Gal. 3:15

Marka 1:4

Rzym. 4:11

1 Piotra 3:21

Rzym. 2:28-29

Jan 3:5

Hebr. 10:22

1 Kor. 11:27


Rodział 16 – o chrzcie

Wierzymy, że chrzest jest tajemnicą ustanowioną przez Pana, której nikt, kto nie przyjmie, nie ma komunii z Chrystusem, z którego śmierci, pogrzebu i chwalebnego zmartwychwstania wypływa cała cnota i skuteczność chrztu; dlatego też tym, którzy zostali ochrzczeni, jak nakazano w Ewangelii, nie wątpimy, że ich grzechy, czy to dziedziczne, czy te, które popełnili ochrzczeni, zostały odpuszczone.

Aby ci, którzy obmywają się w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, zostali odrodzeni, oczyszczeni i usprawiedliwieni. Ale co do drugiego powtórzenia chrztu, nie mamy przykazania, abyśmy powtarzali chrzest. Dlatego powinniśmy powstrzymać się od tej nieprawidłowości.

Biblijna podstawa

Marka 1:4

Mat. 28:19

Rzym. 6:3

Gal. 3:12

Łuk. 3:13

Tyt. 3:5

Jan 1:6

Jan 1:33

Jan 3:32

Marka 16:16

Kol. 2:12

Gal. 3:26

Dzieje 2:38

Dzieje 10:47

Dzieje 22:16

Efez. 4:5

Hebr. 6:4


Rodział 17 – o Wieczerzy Pańskiej

Wierzymy, że inną tajemnicą ustanowioną przez Pana jest to, co nazywamy Eucharystią. Albowiem tej nocy, gdy Pan oddał samego siebie, biorąc chleb i błogosławieństwo, powiedział do Apostołów: „Bierzcie, jedzcie; To jest moje ciało.” A wziąwszy kielich i składając dziękczynienie, powiedział: „Pijcie z niego wszyscy. To jest moja Krew, która za was będzie wylana; to czyńcie na moją pamiątkę. Paweł dodaje:  Ilekroć bowiem będziecie jedli ten chleb i pili ten kielich, śmierć Pana zwiastujecie, aż przyjdzie.”.  (1 Kor. 11:24-26)

Oto prosta, prawdziwa i autentyczna tradycja tej cudownej Tajemnicy, w której sprawowaniu i administrowaniu uznajemy i wierzymy, że jest prawdziwa i rzeczywista obecność naszego Pana Jezusa Chrystusa; niemniej jednak takie, jakie przedstawia i oferuje nam nasza wiara, a nie takie, jakiego na próżno uczy przeistoczenie. Wierzymy bowiem, że wierni uczestniczący w wieczerzy spożywają Ciało naszego Pana Jezusa Chrystusa nie przez zmysłowe naciśnięcie i rozpuszczenie komunii zębami, ale przez duszę realizującą komunię.

Albowiem ciało Pańskie nie jest tym, co oczami widzi się w tajemnicy i co otrzymuje, ale tym, co wiara duchowo pojmowana nam przedstawia i czym obdarza. Skąd prawdą jest, że jemy, uczestniczymy i przyjmujemy komunię, jeśli wierzymy. Jeśli nie wierzymy, jesteśmy pozbawieni wszelkich korzyści płynących z Tajemnicy; zatem pić kielich w tajemnicy, to tak naprawdę pić krew naszego Pana Jezusa Chrystusa, w ten sam sposób, w jaki mówi się o ciele. Jak bowiem Założyciel dał przykazanie dotyczące swego własnego ciała, tak też uczynił to w sprawie swojej własnej krwi, przykazanie to nie powinno być okaleczone według upodobania każdego; raczej należy zachować w całości tradycję instytucji.

Kiedy zatem godnie uczestniczymy i całkowicie uczestniczymy w tajemnicy Ciała i Krwi Pana Jezusa Chrystusa, jesteśmy już, wyznajemy, pojednani z Głową naszą i zjednoczeni z Nim, stanowiąc z Nim jedno ciało, z pewnymi nadzieję, że także będziemy współdziedzicami w Królestwie.

Biblijna podstawa

Matt. 26:26

Łuk. 22:19

Dzieje 1:9 3:21

Efez. 3:17

1 Kor. 12:13

Hebr. 11:1

Marka 14:22

1 Kor. 11:23

1 Kor. 10:16

Kol. 3:1

Gal. 2:30

2 Kor. 5:7

Jan 6:35

Jan 6:53

Jan 6:56-58

Jan 6:60


Rodział 18 – o stanie pośmiertnym

Wierzymy, że dusze tych, które zasnęły, są albo w błogosławieństwie, albo w potępieniu, w zależności od tego, czego każdy dokonał. Gdy bowiem odejdą od swoich ciał, natychmiast odejdą albo do Chrystusa, albo na potępienie. Gdy ktoś zostanie znaleziony po śmierci, otrzymuje odpowiednią zapłatę, a po śmierci nie ma upamiętania. Albowiem czasem łaski jest życie teraźniejsze.

Dlatego ci, którzy są tutaj usprawiedliwieni, odtąd w żaden sposób nie będą podlegać potępieniu. I znowu, wszyscy, którzy nie zostaną usprawiedliwieni, gdy zapadną w sen, odziedziczą wieczne potępienie. Z tego wynika, że nie powinniśmy uznawać bajki o czyśćcu; ale utrzymywać w prawdzie, że każdy powinien upamiętać się w obecnym życiu i szukać przebaczenia grzechów przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, jeśli chce zostać zbawiony. I tak właśnie jest.

Biblijna podstawa

Hebr. 9:27

Ekkl. 11:3

Izaj. 57:1

Rzym. 14:8

Filip. 1:21-22

Łuk. 2:25

Łuk. 23:42

Psalm 32:6

Jan 9:4

Jan 11:9-10

Jan 12:35

Ekkl. 9:6

Hebr. 3:7

Hebr. 4:1

Hebr. 10:26

2 Kor. 5:10

Ezech. 18:4

1 Piotra 1:18

1 Jana 1:7

1 Jana 2:1

Hebr. 9:12

Hebr. 9:22

Hebr. 9:25

Hebr. 10:10

1 Kor. 6:11

Efez. 5:25

1 Kor. 1:30

Dzieje 15:9

Izaj. 43:25

Kol. 2:13

Łuk. 16:22

Obj. 14:13

1 Tes. 4:13

2 Kor. 5:1

2 Tym. 4:6

Izaj. 55:6

Mat. 25:1

Mat. 25:19

Mat. 24:42

Gal. 6:5

Mat. 16:26

Psalm 49:6

Hab. 2:4

Hebr. 1:3

Hebr. 7:25

Tyt. 2:13

Rzym. 3:24

Obj. 1:5

Jan 15:3

Psalm 103:12

Ezech. 18:21

Ezech. 36:25

Rzym. 5:1

Rzym. 8:1

Rzym. 8:30

Rzym. 8:38

Jan 3:16

Jan3:36

Jan 5:24


Posłowie

Przypuszczamy, że to nasze zwięzłe Wyznanie będzie znakiem, któremu będą sprzeciwiać się ci, którzy lubią nas niesprawiedliwie oczerniać i prześladować. Ale my, odważni w Panu, jesteśmy pewni, że On nie zaniedbuje swoich i nie porzuci ich, ani też nie pozostawi całkowicie laski złośliwej na losie sprawiedliwych.

Datowane w Konstantynopolu w marcu 1629 r. Cyryl, patriarcha Konstantynopola.
.


Zapomniany męczennik

Mat. 24:9 Wtedy wydadzą was na udrękę, będą was zabijać i będziecie znienawidzeni przez wszystkie narody z powodu mego imienia.

I rzeczywiście obawy Cyrla sprawdziły się. Jego Reformowane Wyznanie stało się powodem wielkiego sprzeciwu świata opanowanego przez diabła. W związku z napisaniem konfesji Cyryl został podstępnie oskarżony o zdradę stanu wobec Murada IV, sułtana Imperium Osmańskiego, następnie aresztowany i uduszony.

Jego wyznanie wiary zostało wyklęte przez kościoły prawosławne na Synodzie w Konstantynopolu (1638 i 1642), w Jassach (1640) i Soborze Jerozolimskim (1672). Wyznanie Dozyteusza jest bezpośrednią odpowiedzią i potępieniem podstawowych założeń teologii Reformowanej wyrażonych w wyznaniu Lukarisa. Poniżej znajduje się pełne wyznanie Cyryla Lukarisa.

Oto miłość tego świata do dzieci Bożych.

Na podstawie, źródło1źródło 2


Zobacz w temacie