utworzone przez Reformowani | gru 15, 2022 | Teologia biblijna, Teologia historyczna
Przedmowa
Przysłów 30:5 Każde słowo Boga jest czyste; on jest tarczą dla tych, którzy mu ufają..
Wbrew alegacjom „teologów” liberalnych Jezus Chrystus, wcielony Bóg, to postać historyczna. Również wbrew założeniom zwodzicieli wyznających neoortodoksję historia Jezusa Chrystusa nie wydarzyła się wyłącznie w „świecie Ducha Świętego” acz w oderwaniu od rzeczywistośći. Chrystus na stworzonym przez siebie świecie przebywał około 33 lat a Jego życie było tak prawdziwe, jak każdego czytelnika nieniejszego tekstu.
Praktycznie wszyscy badacze starożytności przyjmują, że Jezus był postacią historyczną. Również wśród starożytnych historyków znajdziemy głosy potwierdzające historyczność Jezusa Chrystusa. Wśród nich najbardziej znani są Żyd Józef Flawiusz (37 – † 100 A.D.) Rzymianin Publiusz Korneliusz Tacyt (55- † 120 A.D.).
- Zachowane rękopisy księgi Starożytności Żydów, napisanej przez żydowskiego historyka Józefa Flawiusza z I wieku (około 93-94 A.D.) zawierają dwie wzmianki o Jezusie z Nazaretu i jedno o Janie Chrzcicielu.
.
- Tacyt odniósł się do Jezusa, jego egzekucji przez Poncjusza Piłata i istnienia pierwszych chrześcijan w Rzymie w jego ostatnim dziele, Annals (spisanym ok. 116 A.D.), księga 15, rozdział 44.
Jednak najlepszym i jedynym obiektywnym dowodem na historyczność Jezusa Chrystusa jest Jego własne, spisane Słowo. Bowiem Chrystus w którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania (Kol. 2:3) ma absolutny epistemologiczny monopol na prawdę. Tak więc o ile Flawiusz i Tacyt mogli kłamać, wiemy z pewnością, że świadectwo czterech Ewangelii, spisanych przez czterech różnych świadków jest całkowicie wiarygodne.
Pierwszą osobą która dokonała próby harmonizacji czterech Ewangelii był Tacjan z Adiabeny (110 – † 172 A.D.), uczeń Justyna Męczennika. Dzieło to nazywa się Diatessaron a jego popularność była tak wielka, że tekst stał się standardowym tekstem w miejsce czterech Ewangelii w kościołach mówiących po syryjsku aż do V wieku, gdy został wyparty przez stanradowy tekst Peszitty.
Niniejsze zestawienie w postaci tabeli ukazuje doskonałą harmonię Ewangelii, zarówno do co czasoprzestrzennej ciągłości wydarzeń z życia Mesjasza oraz co do spójności świadectw, które przedstawiają cały czas tą samą historię życia kładąc nacisk na różne aspekty posługi Chrystusa.
Prezentowany materiał w dużej części jest zgodny z chronologią The Narrated Bible autorstwa F. LaGarda Smith, niektóre szczegóły opierają się na monumentalnym dziele Baker’s New Testament Commentary autorstwa Williama Hendriksena i Simona Kistemakera oraz Four Gospels Hendriksena.
Spisane przez różnych autorów Ewangelie scharmonizowane i rozpatrywane chronologicznie przekazują czytelnikowi całowicie spójną historię życia, śmierci, zmartwychwstania i wniebowzięcia Jezusa Chrystusa stanowiąc tym samym niezaprzeczalny dowód Jego historyczności.
Wartość zestawienia jest nieoceniona w egzegezie oraz przy pisaniu kazań opartych o cztery Ewangelie lub odnoszące się do nich. Dobrze jest bowiem wiedzieć gdzie i kiedy dane historyczne wydarzenie z życia Chrsytusa miało miejsce w danym momencie Jego posługi.
Jak dowodzi Księga Przysłów: każde słowo Boga okazuje się historyczną prawdą.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 6, 2022 | Teologia biblijna
Wyjątkowe Słowo Boże
Izaj. 8:20 Do prawa i do świadectwa! Jeśli nie będą mówić według tego słowa, to w nim nie ma żadnej światłości
Są takie okresy w roku, kiedy chrześcijaństwo i Słowo Boże zaczyna częściej niż zwykle pojawiać się w różnego rodzaju mediach, czy to tradycyjnych, czy też elektronicznych.
Tymi okresami są zwykle zbliżające się święta Bożego Narodzenia i okres Wielkanocny. różnego rodzaju programy i stacje radiowe, telewizyjne, czy portale internetowe, zaczynają publikować rozmaite materiały i wywiady dotyczące chrześcijaństwa jako jednej z największych religii, bezlitośnie wrzucając do jednego kotła wszystko co chociaż w opisie nauki ma słowo „chrześcijaństwo”.
Tworzy się w ten sposób swoisty konglomerat, może lepiej brzmiałoby synkretyzm różnego rodzaju wyznań, filozofii, doktryn, dogmatów, nauk, bez jakiegoś szczególnego rozróżnienia ich pochodzenia, źródła powstania czy też, przede wszystkim, oparcia w Żywym Słowie Bożym jakim jest 66 ksiąg Pisma Świętego.Zaproszeni goście, wyjaśniają swoje poglądy na temat nauki chrześcijańskiej, nawiązują do innych religii,
- ukazując podobieństwa
- i rzekome zapożyczenia
Warto w tym miejscu podkreślić rzecz bardzo istotną dla każdego chrześcijanina studiującego Pismo. Rzecz, która niestety często daje się zauważyć u osób mówiących piszących, dyskutujących o Biblii, które często powtarzają „według mnie…” „wydaje mi się że…” „moim zdaniem…”. Warto wspomnieć że Biblia, nie została napisana dla ich wyłącznej interpretacji (2 Piotra 1:20), a dyktujący Pismo Bóg, nie robił tego dla poddania Jego słowa interpretacji jednego konkretnego człowieka, gdyż wtedy znaczenie Jego słowa zmieniłoby się wraz ze śmiercią dyskutanta, jak mówi Psalm 119
Psalm 119:88-94 Według twego miłosierdzia ożyw mnie, abym strzegł świadectwa twoich ust. Na wieki, o PANIE, twoje słowo trwa w niebie. Z pokolenia na pokolenie twoja prawda; ugruntowałeś ziemię i trwa. Wszystko trwa do dziś według twego rozporządzenia; to wszystko służy tobie. Gdyby twoje prawo nie było moją rozkoszą, dawno zginąłbym w moim utrapieniu. Nigdy nie zapomnę twoich przykazań, bo nimi mnie ożywiłeś. Twoim jestem, wybaw mnie, bo szukam twoich przykazań.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 29, 2022 | Chrześcijańska moralność, Reformowany światopogląd, Teologia biblijna
Hipoteza ramowa
Hebr. 4:4 …I odpoczął Bóg siódmego dnia od wszystkich swoich dzieł.
Mit jest także implikacją „hipotezy ramowej”. To jest wyjaśnienie sześciu dni Księgi Rodzaju 1 i siódmego dnia Księgi Rodzaju 2:1-3. Przyczyną powstania tej teorii to wątpliwości co do dosłowności relacji z Księgi Rodzaju 1:1-2:3 z powodu głośnych świadectw współczesnych naukowców,
- że wszechświat ma miliardy lat
.
- i że jego obecna forma jest wynikiem ewolucji.
Hipoteza ramowa zaprzecza, jakoby Księga Rodzaju 1:1-2:3 wyjaśniała, co faktycznie miało miejsce na początku. Ten bardzo ludzki, ale natchniony autor opowiedział raczej historię, której celem jest to, że Bóg stworzył świat w nieznany sposób i na przestrzeni nieznanego czasu. (W rzeczywistości obrońcy hipotezy ramowej będą uważać, że Bóg stworzył świat dokładnie tak, jak dekretuje nauka ewolucyjna: w procesie ewolucyjnym trwającym miliardy lat).
[kreacjonizm sześciodniowy to] przejaw ignorancji i fanatyzmu […] nie wiem jak było naprawdę […] sześciodniowy kreacjonizm naukowy z geologią potopową jest po prostu błędny [… to] pseudonauka jakich wiele, żadna teologia, żadna pobożność, [lecz] ośli upór i brak wiedzy, górne rejestry Denninga-Krugera [tj. odniesienie do osoby niedouczonej i przeceniającej swoje intelektualne możlwości, przyp. red.], nic więcej. Kreacjonistów którzy […] nie są sześciodniowi […] nie atakuję, są odmiany kreacjonizmu nie tylko w sensie filozoficznym/teologicznym (bo ten sam wyznaję), które mogą mieć przynajmniej częściowo jakiś sens, których zostanie przejęty przez przyszłą teorię wyjaśniającą zmiany życia [czyli ewolucję, przyp. red.] – Janusz Kucharczyk, wykładowca greki i filozofii na Wyższym Seminarium Baptystycznym, mitolog, źródło
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 21, 2022 | Teologia biblijna
Argumenty za jednym Izajaszem
Izaj.28:13 I słowo PANA będzie im: przykazanie za przykazaniem, przykazanie za przykazaniem, przepis za przepisem, przepis za przepisem, trochę tu, trochę tam, po to, aby szli, padli na wznak i rozbili się, aby zostali uwikłani i pojmani.
Atak wyższej krytyki tekstu na Pismo Święte jest atakiem nieodrodzonych umysłów na Boga. Jeśli wrogom uda się podważyć wiarygodność spisanego tekstu, sam Bóg zostanie podważony. Jeśli bowiem Pismo nie jest natchnionym dziełem to jest ludzkiego autorstwa. Z tego płynie prosty wniosek, że jak każdy człowiek, tak i Pismo może się mylić. Zatem nic o Bogu nie można wiedzieć na pewno.
Tak „osłabiony” Bóg pozostaje mitycznym bytem, być może częściowo objawionym a już z pewnością częściowo będący wytworem ludzkiego umysłu. W ostateczności triumfująca ludzka mądrość na Bożym tronie sadza człowieka, aby suwerennie i wybriórczo okreśić co jest a co nie jest prawdą o Bogu.
Zabieg ten jest celowy i posiada ukrytą misję. Jest nią otworzenie nieupamiętanym grzesznikom furtki do życia wiecznego poza Chrystusem.
Ewentualnie chodzi o proste uspokojenie sumienia: jeśli Pismo się mylli to być może Bóg nie jest taki sprawiedliwy i jakimś sposobem przymknie oko na ludzkie grzechy praktykowane skrycie jak Karl Barth, który uprawiał bigamię za zgodą małżonki, a może nawet i otwarcie czego domagają się środowiska „chrześcijańskich” sodomitów i aborcjonistów?
Oczekiwanie, że będzie można udowodnić jedność autorstwa Księgi Izajasza jest równie nierozsądne, jak przypuszczenie, że jedność została obalona przez uczonych. Wewnętrzne dowody w obu przypadkach są nierozstrzygające.
Istnieją jednak argumenty, które potwierdzają przekonanie, że był tylko jeden autor, jeden Izajasz. Oto niektóre z nich:
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 15, 2022 | Reformowany światopogląd, Teologia biblijna
Przedmowa
“Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi” – Apostolski Symbol Wiary II wiek
Jest to pierwsze zdanie w chrześcijańskim wyznaniu wiary.
To bardzo proste: chrześcijanin poznaje Boga jako Stwórcę, a więc prawdę o pochodzeniu świata i o sobie samym przez wiarę – tylko przez wiarę. Zakłada się, że ta wiedza o Bogu jako Stwórcy pochodzi z Pisma Świętego, szczególnie z wybitnego objawienia Boga jako Stwórcy w 1 i 2 Księgi Rodzaju. Wiara bowiem patrzy na natchnione Słowo Boże i jest nim inspirowana.
Znajomość Boga jako Stwórcy jest nie tylko pierwsza. Jest również fundamentalna. Jest fundamentalna dla naszego poznania Boga jako Odkupiciela, a zatem dla poznania naszego odkupienia. Od obu tych artykułów, wiary w Boga jako Stwórcę i wiary w Boga jako Odkupiciela, zależy trzeci: „Wierzę w Ducha Świętego”. Tam, gdzie żywi się wątpliwość niewiary w stosunku do Stwórcy, ufność w odkupienie krzyża i nadzieja zmartwychwstania ciała są przegraną sprawą.
To jest kwestia obecnego sporu o historyczność Księgi Rodzaju 1-11 w rzekomo prawowiernych kościołach i seminariach. Słusznie, kontrowersje koncentrują się na dniach 1 i 2 Księgi Rodzaju.
Za kilka lat kościoły, które będą tolerować pytanie: „Księga Rodzaju 1-11: mit czy historia?” jako poważne pytanie (na które oczywiście odpowie „nauka„) będzie zmaganie się z pytaniem „Łukasza 1 i 2: mit czy historia?” Wkrótce potem 1 Koryntian 15 będzie problemem.
Czy kościoły Reformowane i Prezbiteriańskie wyznają pierwszy artykuł wiary chrześcijańskiej w obliczu
- scjentyzmu,
- ewolucjonizmu,
- wyższej krytyki Biblii
- i po prostu wyśmiewania wiary naszych czasów?
Oto rzeczywiste pytanie.
„Pierwsze 11 rozdziałów [Genesis] to na pewno mitologia, następne też w jakiejś mierze […] Mit to historia mówiąca o początkach świata, styku ludzi i bogów, o narodzinach narodów i miast. Często przywołuje się na dowód prawdziwości opowieści o potopie podobne historie innych narodów, tylko że to są mity, tak samo opowieści o stworzeniu, jeśli odpowiedniki biblijnych opowieści są mitami, to i dane opowieści biblijne nimi są. Tylko przyjęcie, że to są mity, pozwala zrozumieć ich treść w w takiej konwencji, w jakiej zostały napisane. Inaczej mamy do czynienia z gwałtem na Słowie w imię ideologii [czyli w imię chrześcijaństwa, przyp. red.]. ” – Janusz Kucharczyk, wykładowca greki i filozofii na Wyższym Seminarium Baptystycznym, mitolog, źródło
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 10, 2022 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Teologia biblijna
Źródło autorytetu Pisma
Jan 10:34-36 Jezus im odpowiedział: Czy nie jest napisane w waszym Prawie: Ja powiedziałem: Jesteście bogami? Jeśli nazwał bogami tych, do których doszło słowo Boże, a Pismo nie może być naruszone; To jakże do mnie, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat, mówicie: Bluźnisz, bo powiedziałem: Jestem Synem Bożym?
Co odpowiada za wyjątkowy autorytet Pisma Świętego? Wyjaśnieniem jest i może być tylko to, że Pismo Święte jest Słowem Bożym – spisanym Słowem Bożym. Tylko Słowo Boże
- jest nienaruszalne
.
- nie może być krytykowane
.
- jest nieomylne
.
- ma absolutną, ostateczną, najwyższą, wyłączną władzę nad kościołem i jego członkami
.
- jest niepodważalnym standardem wiary i życia
.
- jest sędzią wszelkich kontrowersji
.
- jest końcem wszelkiej debaty
Tylko Słowu Bożemu Mesjasz Boży podda swoje własne nauczanie w celu potwierdzenia. A Pismo Święte jest Słowem Bożym, ponieważ Pismo Święte zostało „dane z natchnienia Bożego”, jak czytamy w Autoryzowanym Przekładzie w 2 Tymoteusza 3:16, czyli jest „natchnione przez Boga”, jak jest to dosłowne tłumaczenie oryginalnej greki.
2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga (θεόπνευστος theopneustos) i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lis 9, 2022 | Teologia biblijna, Teologia systematyczna
Rola logiki w interpretacji
1 Piotra 2:2 Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie logicznego (λογικὸν logikon), czystego mleka (słowa Bożego), abyście dzięki niemu rośli;
Czy logika ma miejsce w studiowaniu Pisma Świętego?
Współcześni teologowie ewangeliccy w najlepszym razie udzelają bardzo niejednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Nie odrzucając całkowicie używania logiki — któż może? — odmawiają jednak stawienia czoła wielu logicznym konsekwencjom ich własnych nauk, nauczają wielu logicznie niespójnych doktryn, takich jak doktryna dwóch sprzecznych woli w Bogu, i tych, którzy się upierają na logicznej konstrukcji prawdy potępiają jako racjonalistów.
Kiedy wytyka się ich niespójności, szydzą ze „zwykłej ludzkiej logiki”. Uwielbiają mówić o „tajemnicy”, „antynomii”, „napięciu” i pozornych lub rzeczywistych sprzecznościach w Słowie Bożym.
„[O konflikcie między dobrointencyjną ofertą ewangelii a doktryną elekcji] Nie mogę tego wszystkiego zharmonizować. Nie mogę rozwiązać tego wszystkiego bardziej niż ty. Mój mózg jest ograniczony tak jak wszystkich innych, tak jak całej reszty z nas, ludzi. Bóg jest nieskończony. To nie jest dla Niego dylemat. Dla Boga nie ma pozornych paradoksów, nie ma On dylematów. Nie ma zamieszania. Nie ma nierozwiązanych problemów.
.
Myślę, że to wspaniałe świadectwo tego, że Bóg napisał Biblię, ponieważ gdyby komitet napisał Biblię, nie pozwoliliby na istnienie tak niemożliwych napięć, naprawiliby je. Wiesz, jesteś redaktorem, wszystko naprawiasz. A więc – ale fakt, że tam jest, oznacza, że książka jest transcendentna. Te sprawy nie są rozwiązane”. – John MacArthur, Answering the Key Questions About the Doctrine of Election źródło
Co mamy o tym wszystkim myśleć?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 2, 2022 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Teologia biblijna
Wprowadzenie
Jan 10:34-36 Jezus im odpowiedział: Czy nie jest napisane w waszym Prawie: Ja powiedziałem: Jesteście bogami? Jeśli nazwał bogami tych, do których doszło słowo Boże, a Pismo nie może być naruszone; To jakże do mnie, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat, mówicie: Bluźnisz, bo powiedziałem: Jestem Synem Bożym?
W tej książce przyjrzeliśmy się potężnym ruchom i zmianom w dzisiejszym świecie. Są to ruchy, które określają, w co ludzie wierzą i jak się zachowują. Ruchy kontrolują i rozprzestrzeniają kulturę popularną — radio, telewizję, filmy, internet, gazety, muzykę, książki i inne.
- Szkoły państwowe promują te ruchy, piorąc mózgi prawie całej populacji narodów.
.
- Rządy aktywnie i apodyktycznie wzmacniają te ruchy. Niedawno sędzia federalny w Kalifornii w Stanach Zjednoczonych unieważnił głos większości Kalifornijczyków, którzy uznali „małżeństwo” homoseksualne za nielegalne i niezgodne z prawem. W ten sposób sąd wsparł jeden z najbardziej przewrotnych ruchów naszych czasów.
.
- Wiele kościołów głosi, że te ruchy są chrześcijańskie, przez co manifestują się jako fałszywe lub odstępcze kościoły. Ponieważ rozwój i ruchy, które badamy, są atakami na wyznanie i życie prawdziwego Kościoła i jego członków.
.
Wszystkie te ruchy i rozwój łączy to, że odrzucają autorytet Pisma Świętego – Słowa Bożego – i potwierdzają autorytet umysłu, woli, uczuć, odkryć i celów człowieka – słowa człowieka. Szczególnie na Zachodzie ruchy te są buntem – zamierzonym buntem – przeciwko autorytetowi Pisma Świętego.
Ruch, o którym mowa, jest buntem przeciwko Słowu Bożemu
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 31, 2022 | Teologia biblijna
Kuriozalna kwestia
Izaj. 40:13-14 Kto kierował Duchem PANA, a kto był jego doradcą, aby go pouczać? Kogo się radził, aby nabyć rozumu? Kto pouczył go o ścieżkach sądu? Kto nauczył go wiedzy i wskazał mu drogę roztropności?
Czy historyczny prorok Izajasz z VII wieku p.n.e. był autorem całej Księgi Izajasza, czy też było trzech innych autorów?
„Przez około dwadzieścia pięć wieków nikomu nie śniło się wątpić, że Izajasz, syn Amosa, był autorem każdej części księgi, która występuje pod jego imieniem; a ci, którzy nadal utrzymują jedność autorstwa, są przyzwyczajeni z satysfakcją wskazywać na jednomyślność Kościoła chrześcijańskiego w tej sprawie, dopóki nie powstało kilku niemieckich uczonych, mniej więcej sto lat temu, i zakwestionowali jedność tej księgi.”
Tak napisał nieżyjący już dr A. B. Davidson, profesor hebrajskiego w New College w Edynburgu (Old Testament Prophecy, s. 244, 1903). Oto dlaczego stanowczo przeciwstawiamy się stanowisku niemieckich krytyków tekstu jako bezbożnemu atakowi na natchnioną i kanoniczną Księgę Izajasza.
W pierwszej części artykułu obalone zostaną zarzuty stawiane Księdze przez „uczonych” wyższej krytyki tekstu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 19, 2022 | Rzymski katolicyzm, Teologia biblijna
Centrum Ewangelii
2 Tes. 2:1-2 1. Prosimy was, bracia, przez wzgląd na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa i nasze zgromadzenie się przy nim; 2. Abyście nie tak łatwo dali się zachwiać w waszym umyśle i zatrwożyć się ani przez ducha, ani przez mowę, ani przez list rzekomo przez nas pisany…
Czymże jest Ewangelia i kto jest jej centrum? Mówimy – Dobra Nowina, to prawda, ale czego dotyczy i najważniejsze kto jest w jej centrum? Centrum Ewangelii jest Jezus Chrystus, Zbawiciel. Tu tkwi problem apokryfów ogólnie, a niżej opisanego szczególnie. Problem rozwijającego się przez wieki kultu maryjnego, nie ma uzasadnienia innego niż tradycja. W dodatku jest tradycja oderwana od żywego Słowa Bożego, wynikająca z przesłanek opartych na pogańskich kultach. Jak przyznaje Rzymsko katolicki historyk:
„Po soborze w Efezie [431 A.D.] kościoły Wschodu i Zachodu oddały cześć wiernych Maryi Dziewicy […] Narody były jakby olśnione obrazem tej boskiej matki, która połączyła w swojej osobie dwa najczulsze uczucia natury: zuchwałość dziewicy i miłość matki; symbol łagodności, rezygnacji i wszystkiego, co wzniosłe w cnocie; kto płacze z cierpiącymi, wstawia się za winnymi i nigdy nie pojawia się inaczej, jak jako posłaniec przebaczenia lub pomocy. Ludzie przyjmowali ten nowy kult z entuzjazmem, czasami zbyt wielkim, ponieważ u wielu chrześcijan stał się on całym chrześcijaństwem.” – A. Beugnot, Histoire de la Destruction du Paganisme en Occident, Paryż 1835 tom 2. księga 12, rozdz. 1 s 261-272
Kutlu Maryi próżno szukać w Biblii. Całe natchnione Pismo Święte które jest żywym Słowem Bożym, jest chrystocentryczne, w centrum każdej księgi obu Testamentów, jest Bóg Ojciec, Duch Święty i Syn który ma być wyznaczoną przed powstaniem czasu ofiarą za wszystkie grzechy wybranych.
Apokryfy odchodzą od tej podstawowej zasady, stanowiąc bazę do ludzkich nauk, filozofiii i prób wpisania w Słowo Boże dodatkowych, nieobjawionych „prawd”. W Ewangelii Mateusza czytamy że wszystko co miało związek z narodzinami Jezusa Chrystusa, stało się aby wypełniło się Boże Słowo i Jego wola
Mat. 1:22-23 22. A to wszystko się stało, aby się wypełniło, co powiedział Pan przez proroka: 23. Oto dziewica będzie brzemienna i urodzi syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, co się tłumaczy: Bóg z nami.
Czy zatem apokryf zwany protoewangelią Jakuba, naprawdę bardzo odchodzi od kanonu? Czy nie może stanowić uzupełnienia tradycji zgodnej z kanonem?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 6, 2022 | Prima Scriptura, Teologia biblijna
Wstęp
Przysłów 14:5 Wierny świadek nie kłamie, a fałszywy świadek mówi kłamstwa.
W „The King James Only Controversy” (drugie wydanie 2006), James White omówił pewne zewnętrzne dowody dotyczące Ewangelii Marka 16:9-20, na stronach 316-318. Stwierdził tam:
„Biorąc pod uwagę zewnętrzne dowody, wierzymy, że każde tłumaczenie powinno podać ten fragment. Jednakże uważamy również, że każde tłumaczenie powinno zauważyć, że istnieje dobry powód, aby wątpić w autentyczność tego fragmentu.”
To skutecznie niweczy doktrynalną siłę fragmentu, to tak jakby powiedzieć czytelnikowi:
„Może to jest natchnione i autorytatywne, albo może nie.”
Niektóre aspekty opisu dowodów zewnętrznych White’a wymagają korekty – nie mniej ważne jest to, czego White nie mówi:
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 29, 2022 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Teologia biblijna
Racjonalność to cnota
Rzym. 12:1-2 1. Proszę więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali wasze ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest wasza rozumna służba. 2. A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście mogli rozeznać, co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga.
Prawdy nie znajdziemy ani w doświadczeniach, ani w mistycznych przeżyciach. Prawdy nie poszukujemy zmysłami i w mistycyzmie. Prawda znajduje się w Chrystusie i jest ona poznawalna umysłem. Nie ma wątpliwości, że Kościół potrzebuje wyzwania, aby myślał Biblijnie, zwłaszcza w tym antyintelektualnym wieku, w którym żyjemy. Apostoł Paweł mówi nam, żeby nie upodabniać się do tego świata, ale przemieniać się przez odnowienie umysłu. Przypomnijmy wypowiedź Jonathana Edwardsa::
„Nie ma innego sposobu, przez który jakikolwiek środek łaski może przynieść wszelaką korzyść, jak tylko przez wiedzę… Żadna mowa nie może być środkiem łaski, jak tylko przekazywanie wiedzy. Biblia nie może nam przynieść żadnego pożytku inaczej, jak tylko przekazując umysłowi pewną wiedzę„ – Jonathan Edwards, Christian Knowledge, or The Importance and Advantage of a Thorough Knowledge of Divine Truth, Sekcja 3, The Works of Jonathan Edwards Tom 2, The Banner of Truth, [1834] 1976, s. 158
Edwards jest tutaj całkowicie zgodny z tym, co Paweł napisał w Liście do Rzymian: „nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu„. Odnowa umysłu to pierwszy krok w naszej transformacji. To także drugi krok w transformacji. To też trzeci krok. Odnowa umysłu jest niezbędnym środkiem transformacji. Następnie spójrzmy, co List do Koryntian mówi o dojrzałości w zrozumieniu. Paweł mówi:
1 Kor. 13:11 Dopóki byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, rozumiałem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Lecz gdy stałem się mężczyzną, zaniechałem tego, co dziecięce.
Porównajmy to z wypowiedzią w następnym rozdziale
1 Kor. 14:20 Bracia, nie bądźcie dziećmi w rozumieniu, ale bądźcie dziećmi w złośliwości, a w rozumieniu bądźcie dojrzali.
Niektórzy ludzie są z tym zdezorientowani. Kiedy słyszą o dziecięcej wierze, myślą, że oznacza to wiarę, która niewiele wie. Myślą o Chrystusie upominający uczniów za przepędzanie dzieci.
Mat. 19:14 Lecz Jezus powiedział: Zostawcie dzieci i nie zabraniajcie im przychodzić do mnie, bo do takich należy królestwo niebieskie.
W rzeczywistości dzieci są chwalone za wiarę, nie za ignorancję, ale za absolutne zaufanie. To jest punkt porównania. Paweł mówi nam bardzo wyraźnie: Nie bądźcie dziećmi w zrozumieniu, bądźcie dojrzali. Bądź dziećmi w złośliwości. Bądźcie tam nierozwinięci. Ale bądźcie dobrze rozwinięci w zrozumieniu. Dane jest nam takie właśnie polecenie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 25, 2022 | Teologia biblijna
Za, a nawet przeciw!
1 Piotra 1:25 Lecz słowo Pana trwa na wieki. A jest to słowo, które zostało wam zwiastowane.
Duch Święty poinformował wszystkie pokolenia czytelników Pisma Świętego, że to co jest zwiastowane, czyli spisane Słowo Boże, trwa na wieki. Trwałość jednoznacznie posiada dwa aspekty: niezniszczalność oraz niezmienność. Biblia jest niezmienna i w pełni zabezpieczona przez Boga, który w Swej opatrzności czuwa, aby słowo, które jest nam zwiastowane, Jego spisane Słowo, Biblia, zawsze była tym samym tekstem.
Nie jest zatem możliwe, aby współczesne Słowo mogło różnić się od tego, co Bóg objawił swoim sługom i co zostało spisane a następnie skanonizowane. Mimo tego niewiele osób, chrześcijan czy nie-chrześcijan, nie ma pojęcia, że „uczeni” od XIX wieku podjęli debatę na temat: gdzie kończy się Ewangelia Marka? Czy należy przyjąć długie zakończenie zawierające wersety 9-20, czy też krótkie?
Marek 16:8 Wyszły więc szybko i uciekły od grobu, bo ogarnął je lęk i zdumienie. Nikomu też nic nie mówiły, ponieważ się bały.
James White, jeden z największych celebrytów teologicznych współczesnego neo-ewangelikalizmu doszedł do wniosku, że
„biorąc pod uwagę zewnętrzne dowody, uważamy, że każde tłumaczenie powinno zawierać [ten] fragment. Uważamy jednak również, że w każdym tłumaczeniu należy zwrócić uwagę, że istnieje dobry powód, aby wątpić w autentyczność fragmentu” – [1]
Słowa te należy rozumieć ambiwalentinie: Marek 16:9-20 może jest natchniony i autorytatywny, ale może i nie. Biblia ostrzega: unikaj pospolitej, czczej gadaniny i sprzecznych twierdzeń rzekomej wiedzy (1 Tym. 6:20). Skąd zatem takie przeświadczenie u jednego z praktycznie „nieomylnych” teologów? (więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 17, 2022 | Egzegezy, Teologia biblijna
Błędne założenie hermeneutyczne
Przysłów 2:6 PAN bowiem daje mądrość, z jego ust pochodzi wiedza i rozum
Egzegeza to sztuka wydobywania prawdy z Pisma Świętego. To proces interpretacji Biblii, w którym stosowane są zasady hermeneutyki. Jedną z najbardziej spornych metod hermeneutycznych jest wnioskowanie dedukcyjne.
Rozumowanie dedukcyjne lub dedukcja polega na wnioskowaniu na podstawie powszechnie akceptowanych faktów lub przesłanek.
Stosując tą metodę do analizy Pisma Świętego uznajemy, że daną doktrynę konstytuuje szereg fragmentów. W ten sposób potwierdzone zostały np. następujące chrześcijańskie, historycznie prawdy teologiczne:
- Doktryna Trójjedyności Boga – jedna Boska istota jest współdzielona przez trzy współistotne Osoby, Ojca, Syna i Ducha|
.
- Unia hipostatyczna – zjednoczenie Bożej i ludzkiej natury w jednej Osobie, w Chrystusie
.
- Doktryna perychorezy – wzajemne zamieszkiwanie i przenikanie Trzech Osób Boga
.
- Doktryna spiracji – Duch Święty wiecznie pochodzi od Ojca i Syna
.
- Modlitwa do Ducha Świętego – odrzucana przez Arminian….
.
- Chrzest wodny dzieci – dzieci osób wierzacych są włączone do Przymierza i należą do Kościoła
Szczególnie ostatnia doktryna, chrzest niemowląt, budzi mocne kontrowersje, oparte o fałszywą przesłankę. Otóż zwolennicy credo-baptyzmu czyli chrztu osób wyznających swoją wiarę, zadają pytanie:
„pokaż mi, gdzie jest napisane w Biblii, że należy chrzcić dzieci? Albo podaj choć jeden przykład takiej praktyki?”
W pytaniu tym wyrażona została podstawowa hermeneutyczna zasada oznaczająca zasadnioczo to, że wszystkie niezbędne doktryny i praktyki muszą być jasno i wyraźnie określone w Biblii. Dodając do tego odrzucenie wnioskowania i rozumowania opartego o implikacje, zasada ta wymaga wskazania konkretnego wersetu, gdzie Biblia wyraźnie nakazuje danej praktyki albo pokazuje jej przykład. Proces ten w dalszej części artykułu nazwany będzie eksplicytyzmem.
Choć poszukiwanie potwierdzenia doktryn w konkretnych fragmentach Pisma nie jest złe samo w sobie, to jednak odrzucenie wnioskowania opartego o wiele przesłanek jest poważnym błędem hermeneutycznym prowadzącym do wielu groźnych konsekwencji.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 16, 2022 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Problem autorytetu
1 Jana 5:7 Trzej bowiem świadczą w niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są
Dzisiaj większość „reformowanych uczonych” i „pastorów” kwestionuje lub odrzuca ten werset jako nienatchniony i niegodny włączenia go jako dowodu wyznaniowego lub katechetycznego dla doktryny Trójcy Świętej. Ta znacząca zmiana doprowadziła do zamieszania wśród współczesnych chrześcijan. Problematyka tekstowego krytycyzmu odcisnęła swoje piętno między innymi na „największym teologu naszych czasów”, który odnośnie tekstu 1 Jana 5:7 stwierdza:
„…zewnętrzne źródła posiadają dowód na to, że słowa te nie znajdowały się w oryginalnym tekście Listu. Nie pojawiały się one bowiem w żadnym greckim manuskrypcie sprzed dziesiątego wieku po Chr. Tylko osiem, bardzo późno spisanych manuskryptów zawiera te słowa. Najprawdopodobniej zostały tam zamieszczone jako tłumaczenie słów zapisanych najprawdopodobniej w łacińskiej Wulgacie.” – John MacArthur, komentarz do NT
Debaty na temat natchnienia ustępu 1 Jana 5:7, znanego również jako tzw. Comma Johanneum, sięgają aż do IV wieku naszej ery. Niemniej jednak ważne jest, aby uznać, że uczeni epoki Reformacji świadomie i z uzasadnionych przyczyn włączyli Comma Johanneum do swoich deklaracji doktrynalnych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 23, 2022 | Teologia biblijna
Biografia autora
Jeremiasz rozpoczął swoją posługę w wieku około 20 lat, w 13 roku panowania Jozjasza, czyli w roku 626 przed Chrystusem. Przez większą część życia mieszkał w rodzinnym Anatot (pochodził bowiem z rodziny kapłańskiej) i pojawiał się w Jerozolimie w czasie dorocznych świąt żydowskiego roku religijnego.
Jer. 1:1 Słowa Jeremiasza, syna Chilkiasza, z rodu kapłanów, którzy byli w Anatot, w ziemi Beniamina;
Wydaje się, że dobrze powodziło mu się finansowo, gdyż bez widocznych trudności nabył utracony majątek po zbankrutowanym krewnym.
Jer. 32:7 Oto Chanameel, syn Szalluma, twego stryja, przyjdzie do ciebie i powie: Kup sobie moje pole, które jest w Anatot, bo do ciebie należy prawo wykupu, aby je nabyć.
Pod rządami bogobojnego Jozjasza nie był niepokojony przez władze i utrzymywał z nim tak serdeczne stosunki, że w chwili śmierci króla w bitwie pod Megiddo napisał wymowny lament.
2 Kronik 35:25 Jeremiasz też lamentował nad Jozjaszem, a wszyscy śpiewacy i śpiewaczki wspominają Jozjasza w swoich lamentacjach aż do dziś, i uczynili z tego zwyczaj w Izraelu. Oto są zapisane w lamentacjach.
Jednak nawet wśród swoich współkapłanów i krewnych Jeremiasz zaskarbił sobie znaczną niechęć ze względu na to, że otwarcie wypominał im niewierność Przymierzu i potępiał ich światowe praktyki.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 16, 2022 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Regulatywna zasada uwielbienia
Efez. 5:19 Rozmawiając ze sobą przez psalmy (ψαλμοῖς psalmois) i hymny (ὕμνοις hymnois), i pieśni (ᾠδαῖς odais) duchowe, śpiewając i grając w swoim sercu Panu
Kol 3:16 Słowo Chrystusa niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości, nauczajcie i napominajcie się wzajemnie przez psalmy (ψαλμοῖς psalmois) i hymny (ὕμνοις hymnois), i pieśni (ᾠδαῖς odais) duchowe, z wdzięcznością śpiewajcie w sercach waszych Panu.
Regulatywna zasada uwielbienia to chrześcijańska doktryna, według której Bóg nakazuje kościołom prowadzić publiczne nabożeństwa przy użyciu pewnych odrębnych elementów, potwierdzonych przez Pismo Święte i odwrotnie, Bóg zakazuje wszelkich innych praktyk kultu publicznego, tych, których nie znajdziemy w Piśmie. Innymi słowy: wszystko co nie jest dozwolone, jest zabronione (obiektywne kryterium)
Normatywna zasada uwielbienia uczy, że wszystko, co nie jest zabronione w Piśmie, jest dozwolone w kulcie, o ile jest to zgodne z pokojem i jednością Kościoła. Krótko mówiąc, musi istnieć zgoda z powszechną praktyką Kościoła i żaden zakaz w Piśmie Świętym dotyczący wszystkiego, co odbywa się w kulcie. Innymi słowy: dopuszczalne jest to, co większość uzna za dopuszczalne (subiektywne kryterium)
Aby to łatwo wykazać wystarczy podać prosty przykład paradoksu, do jakiego owa zasada prowadzi. Stosując normatywną zasadę uwielbienia (co nie jest zabronione, jest dozwolone) absolutnie nic nie stoi na przeszkodzie aby w czasie publicznego spotkania (zwanego nabożeństwem):
- głosić kazania oparte nie o Pismo Święte lecz o podania indiańskie czy filmy animowane (praktyka stosowana wśród metodystów)
.
- machać flagami, wydawać zwierzęce odgłosy, kopać ludzi w twarz, tarzać się po ziemi w drgawkach, modlić się niezrozumiałym bełkotem (zielonoświątkowcy)
.
- robić przedstawienia kukiełkowe a’ la muppet show, dramy, pokazy filmów, koncerty, dyskoteki (ewangelicy)
.
- śpiewać pieśni inne niż Psalmy
Normatywna zasada stanowi element kultury zachodnioeuropejskiej, a w szczególności koncepcji zaszczepionej jeszcze przez prawodawstwo Imperium Rzymskiego w myśl zasady „nullum crimen sine lege” i rozpowszechnionej przez demokrację. Prawdziwy Kościół stanowi element kontrkultury i nie rządzi się zasadami demokracji ani też, w odniesieniu do kultu Boga, nie stosuje zasady normatywnej.
Dlatego też zgodnie z Pismem Świętym i wynikającą z niego regulatywną zasadą uwielbienia, Kościół wierny Chrystusowi kładzie duży nacisk na śpiewanie Psalmów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 1, 2022 | Charyzmania, Egzegezy, Teologia biblijna, Teologia systematyczna
Wyzwanie dla urojeń kościelnictwa
1 Piotra 2:2 Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie logicznego, czystego mleka słowa Bożego, abyście dzięki niemu rośli;
Pismo Święte posiada objawioną przez Boga mądrość (Psalm 92:5; Izaj. 55:8-9; Oz. 14:9; Rzym. 2:20; 11:33; 1 Kor. 2:13-14), którą należy przyswoić aby móc zakosztować czystego mleka Słowa (Mat. 11:15; Jan 8:43; 1 Kor. 2:10, 14), co odnosi się do zdrowej, ortodoksyjnej nauki. Ponieważ jest tylko jedna logika, wszystkie nielogiczne rozumowania należy odrzucić.
Współczesne odstępcze „chrześcijaństwo” odrzuca Bożą koncepcję i jest raczej zamkniętą błędną pętlą logiczną gnostycznego objawienia. Oto wyzwanie: będziesz musiał podążać za ciągiem Bożej logiki.
Jeśli masz Ducha, On zaświadczy, że to prawda.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 24, 2022 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Przedmowa
3 Mojż. 10:1-2 1. A Nadab i Abihu, synowie Aarona, wzięli każdy swoją kadzielnicę, włożyli do nich ogień, nałożyli na nie kadzidła i ofiarowali przed PANEM obcy ogień, którego im nie nakazał. 2. Wtedy wyszedł ogień sprzed PANA i pochłonął ich, i pomarli przed PANEM.
Podstępnie wprowadzona do chrześcijaństwa doktryna wolnej woli człowieka, jak zauważył Jakub Arminiusz, główny jej propagator w kręgach protestanckich „posiada nieskończoną wartość jako narzędzie w różnych tematach teologicznej doktryny” [Disp. publ. 4:34]. Z perspektywy czasu trudno nie zgodzić się z tą tezą, rzeczywiście każdy obszar teologii został w mniejszym lub większym stopniu wypaczony naukami ludzkimi, które dla Boga nie mają żadnej wartości. Zepsucie dotknęło także formy wspólnego uwielbienia, przed czym ostrzegał pielgrzymujący Mesjasz.
Marek 7:7 Lecz na próżno mnie czczą, ucząc nauk, które są nakazami ludzkimi.
Podstęp doprowadził do bezbożnej anarchii, zupełnie jak w czasach bezkrólewia w Izraelu tak i obecnie każdy człowiek ogłaszający się chrześcijaninem czyni to, co słuszne w jego oczach (Sędziów 17:6). Samowolne wprowadzenie ludzkiego elementu do kultu Boga niesie ze sobą poważne niebezpieczeństwo Bożego gniewu, o czym boleśnie i na własnej skórze przekonali się kapłani Nadab i Abihu. Ich „jedyną winą” był nieuprawniony sposób oddania Bogu czci: Nadab i Abihu umarli, gdy ofiarowali inny ogień przed PANEM (4 Mojż. 26:61).
Kościół to nie demokracja i rządzi się Bożym prawem: wszystko co nie jest przez Boga nakazane, jest zabronione. Powszechnie przyjętej przez upadłe umysły principium popularis „wszystko co nie jest zabronione jest dozwolone” Pismo Święte przeciwstawia regulacyjną zasadę formy publicznego uwielbienia.
Mat. 28:19-20 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen.
Bóg nakazuje śpiewanie Psalmów. Bóg również nigdy nie dał ludziom wolnej ręki do tworzenia religijnych pieśni, aby były śpiewane w czasie nabożeństwa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 19, 2022 | Egzegezy, Greka Koine, Teologia biblijna
Nietuzinkowe pytanie
Jan 3:16 Tak bowiem Bóg umiłował świat (τὸν κόσμον ton kosmon), że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy (ὁ πιστεύων ho pisteuon), nie zginął, ale miał życie wieczne.
Pewien Bogobojny Brat po szeregu rozmów z przedstawicielami religii opartej o herezję uniwersalnego odkupienia zadał wielce interesujące pytanie:
„Jakie jest znaczenie greckiego słowa κόσμος kosmos czyli „świat”?. Wielu obrońców powszechnego odkupienia używa definicji słownikowej na obronę swojego stanowiska twierdząc, że „świat” oznacza każdą osobę głowa w głowę jaka żyła, żyje i będzie żyć od początku do końca świata. Czy słowo to posiada jedno a może różne znaczenia?”
Językowe zagadnienie, choć w szczególności dotyczy konkretnego słowa, w rzeczywistości odnosi się do ogólnej problematyki interpretacji tekstu dotykając swoim zakresem fundamentalnych dla chrześćijaństwa tematów będących przedmiotem zaciekłej dyskusji:
- Semantyki – rozumianej jako dyscyplina badająca problem znaczenia w języku, a także relacji formy znaku do treści oznaczanej, w ujęciu synchronicznym (tj. aktulane jego znaczenie w danym języku) i diachronicznym (rozwoju i zmiany znaczenia w czasie)
.
- Formalnej wystarczalności Pisma – tj. reguły według której wszystkie doktryny Pisma mogą być zrozumiane przez czytelnika bez udziału zewnętrznej tradycji (ustnej lub pisemnej)
.
- Zasady Scriptura Scripturam interpretarum – czyli interpretacji fragmentów Pisma w świetle innych fragmentów Pisma i w zgodzie z całością nauczania Słowa Bożego (Pismo nie może sobie zaprzeczać)
W artykule, obok teorii analizy jezykowej, przedstawiona zostanie praktyczna aplikacja wynikających z niej zasad.
(więcej…)
