utworzone przez Reformowani | cze 12, 2025 | Teologia biblijna
Prolegomena
Obj. 22:19 A jeśli ktoś odejmie coś ze słów księgi tego proroctwa, odejmie też Bóg jego dział z księgi życia i ze świętego miasta, i z rzeczy, które są opisane w tej księdze.
James White w swój przebiegły sposób starając się obalić zachowany opatrznościowo przez Boga i przyjęty przez Reformację tekst Pisma Świętego (Textus Receptus), użył w tym celu wielu zmyślnych środków. W trzecim rozdziale swojej książki próbował wmówić czytelnikom, że
- obrona Textus Receptus (TR) rozwija się z powodu powszechnej niewiedzy na temat historii i przekazu Biblii.
.
- języki oryginalne są bardziej natchnione niż tłumaczenia Pisma (choć zauważa też, że greka koine przewyższa pod tym względem hebrajski)
.
- parafraza może przewyższać tłumaczeniedosłowne
.
- zaleca krytykę tekstualną Pisma każdemu czytelnikowi
.
- a to wszystko w sosie twierdzenia o „braku kompletnego kanonu Pisma w I wieku” dostępnego czytelnikom jako podstawy narastania z czasem błędów w kopiowaniu i tłumaczeniach
Po omówieniu pierwszych sześciu alegacji Jamesa White i wstępnym odrzuceniu jego asercji przejdźmy do kolejnej części anal
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 30, 2025 | Teologia biblijna
Prolegomena
Obj. 22:19 A jeśli ktoś odejmie coś ze słów księgi tego proroctwa, odejmie też Bóg jego dział z księgi życia i ze świętego miasta, i z rzeczy, które są opisane w tej księdze.
Chrześcijańska reguła wiary zawarta jest w spisanym i kompletnym kanonie Słowa Bożego. Określony w nim został nie tylko obiekt wiary (teologia), zbiór moralnych zasad postępowania (Prawo) ale i niezmienność przekazu (kanon). Jak stwierdził Apostoł: Bracia, mówię po ludzku: Przecież nawet zatwierdzonego testamentu człowieka nikt nie obala ani do niego nic nie dodaje (Gal. 3:15). Zasada od mniejszego do większego jest tu widoczna.
- jeśli do testamentu człowieka nie można nic dodać, to tym bardziej do Słowa Bożego
.
- jeśli nie można obalić testamentu ludzkiego, tym bardziej Testamentu Najwyższego Boga, który jest niezmienny i wieczny
O tym, że Pismo Święte jest nienaruszalne, świadczy sam Bóg w swoim Słowie, które nazwane jest wiecznym, niezmiennym, zachowanym przez wszystkie pokolenia, jest Słowem, z którego nie zginie nawet najmniejsza litera. Takim właśnie jest natchnione Słowo – doskonałym i wiernym świadkiem Boga żywego
Mat. 24:35 Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.
.
Mat. 5:18 Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z prawa, aż wszystko się wypełni.
.
Jan 10:35 Jeśli nazwał bogami tych, do których doszło słowo Boże, a Pismo nie może być naruszone;
.
Psalm 119:89 Na wieki, o PANIE, twoje słowo trwa w niebie.
.
1 Piotra 1:23 Będąc odrodzeni nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego, przez słowo Boże, które jest żywe i trwa na wieki.
.
Izaj. 40:8 Trawa usycha, kwiat więdnie, ale słowo naszego Boga trwa na wieki.
Niestety, pomimo jasnej zapowiedzi Najwyższego o opatrznościowym zachowaniu kanonu Pisma, ziemscy głupcy, pseudo-kalwińscy „uczeni” zaślepieni przez ducha racjonalizmu nie przyjmują tej objawionej prawdy i twierdzą raczej, że kościół do XVIII wieku nie posiadał w swoich zasobach „oczyszczonego Słowa Bożego”. Ktoś mógłby spytać, skąd takie przekonanie? Otóż racjonaliści swoje wywody uzasadniają wynikającą z pracy Westcotta i Horta tezą:
„Starsze jest lepsze, dlatego też, aby dojść do pierwotnego brzmienia Biblii, do tego co w rzeczywistości napisali Apostołowie, musimy zbadać najstarsze zachowane manuskrypty i na ich podstawie odrzucić brud, jaki przedostał się do Biblii na przestrzeni wieków, od czasów apostolskich aż do teraz.” [1]
Wśród pseudo-kalwińskich racjonalistów wyróżnia się jedna postać: James White. W tej części artykułu zbadamy trzeci rozdział jego książki pt. „The King James Only Controversy”, która na Sądzie Ostatecznym będzie świadczyć przeciwko jej autorowi, stawiając go w sytuacji zagrożenia określonego przez tekst Objawienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 16, 2025 | Egzegezy, Teologia biblijna
Historyczny spór
Psalm 12:5-7
5. Ze względu na ucisk ubogich i jęk nędzarzy teraz powstanę – mówi PAN – zapewnię bezpieczeństwo temu, na kogo zastawiają sidła.
6. Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone.
7. Ty, PANIE, zachowasz ich, będziesz ich strzegł od tego pokolenia aż na wieki.
Osią sporu między tłumaczami, komentatorami i wykładowcami Słowa Bożego jest werset 7. Czytamy w nim o zachowaniu przez Boga „ich”. Pytanie jednak pozostaje otwarte, kogo konkretnie Bóg zachowa od złego pokolenia? Czy chodzi o
- słowa?
- ubogich nędzarzy?
- a może o słowa i ubogich nędzarzy?
Kwestia sporna ma bardzo duży wpływ na współczesne debaty teologiczne. Pomijając niekwestionowaną w środowiskach ortodoksji kalwińskiej doktrynę wytrwania świętych (wszyscy zbawieni i powołani dotrą do nieba), walka rozgrywa się o czystość tekstu Biblijnego. Spór toczy się pomiędzy pobożnymi wyznawcami opatrznościowego zachowania Słowa Bożego (po której to stronie się opowiadamy), a racjonalistami, którzy swoje przekonania opierają o XVIII wieczny sceptycyzm (pozycję potępiamy).
Precyzując zagadnienie: jeśli Bóg obiecał zachować jedynie ubogich jedynie, Psalm 12 nie może i nie powinien być używany na poparcie opatrznościowego zachowania czystości Słowa Bożego a racjonaliści muszą mieć rację – kościół nigdy nie miał i mieć nie będzie dostępnego do użycia, czystego Słowa Bożego a jedynie zanieczyszczony wyrób „Bibliopodobny”.
Rozważmy argumenty racjonalistów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 8, 2025 | Teologia biblijna
Prolegomena
Mat. 5:18 Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z prawa, aż wszystko się wypełni.
Tradycyjnie, gdy tylko prawda Słowa Bożego ujrzy światło dzienne, czy to w formie artykułu, czy też dowolnej innej, zaraz aktywują się przeciwnicy Bożej opatrzności. Byłoby to być może jeszcze zrozumiałe, gdyby należeli do nich rzymscy katolicy, ateiści czy sataniści, gdyż są to ludzie prowadzeni przez obcego ducha, podlegli mocom księcia ciemności, sprzeciwiający się prawdzie synowie nieposłuszeństwa o wypaczonych umysłach (2 Tym. 3:8; Efez. 2:2).
Jednak co szokuje, to postawa współczesnych młodych i dość agresywnych obrońców wyższego krytycyzmu tekstu. Bunt utożsamiających się z kręgami kalwińskimi i protestanckimi fałszywych chrześcijan, którym przewodzi James White, „niekwestionowalny i nieomylny” guru. W celu obalenia natchnienia i zasadności korzystania z prawowiernych tłumaczeń Reformacji, do których należy zarówno Biblii Króla Jakuba (KJV) [1], jak i Biblia Gdańska (BG) oraz jej pochodna uwspółcześniona wersja (UBG) chwytają się każdego sposobu deprecjacji Bożej opatrzności w zachowaniu Jego Słowa nieskażonym.[2]
Spragnieni nowości wyznawcy systemu CBGM [3], z którego trzewi wydobyła się na świat już 29 wersja nieobecnego przed XVIII wiekiem w Kościele tekstu Nestle Alanda, podstawy wielu współczesnych tłumaczeń, owi fanatycznie oddani rozumowi cudacy argumentują przeciw Bibliom Reformacji:
„Co zrobisz za 500 lat, kiedy nasz język zmieni się tak bardzo, że będzie czytany jak język obcy?”
Zapominają przy tym, że teksty Reformacji są ciągle dobrze zrozumiałe dla współczesnego czytelnika i co najwyżej mogą wymagać drobnego, językowego uwspółcześnienia. Tak więc zamiast uwspółcześnienia dobrych tekstów proponują całkowicie nowe i oparte o złe źródła tłumaczenia.
Posłuchajmy dalszej argumentacji pana White.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 23, 2025 | Teologia biblijna
Przedmowa
Psalm 12:6-7 6. Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone. 7. Ty, PANIE, zachowasz je, będziesz ich strzegł od tego pokolenia aż na wieki.
Wersja Biblii Króla Jakuba nie była pierwszą anglojęzyczną wersją Biblii, ale kulminacją rozległej działalności tłumaczeniowej w XVI wieku. Rozpoczęła się ona od pracy Williama Tyndale’a i wydrukowania pierwszego angielskiego Nowego Testamentu w 1526 roku. Po burzliwych 75 latach król Jakub I doszedł do władzy w 1603 roku, jednocząc podzieloną Anglię.
W tym czasie w użyciu były trzy główne angielskie Biblie:
- Biskupia Biblia (Kościół Anglii),
- Biblia Genewska (protestanci)
- i Nowy Testament z Reims (kościół rzymskokatolicki)
To powodowało wiele zamieszania i niezgody. Aby rozstrzygnąć nieporozumienia dotyczące reform w Kościele Anglii i odpowiedzieć na naciski ze strony purytanów, król Jakub w 1604 roku zatwierdził nowe tłumaczenie Biblii, przede wszystkim dlatego, że wiedział, że wzmocni ono jego wizerunek jako politycznego i duchowego przywódcy. Powołał 6 komisji, w sumie 54 uczonych, aby przygotowali nowe tłumaczenie, wykorzystując wcześniejsze prace nad tłumaczeniem Biblii angielskiej oraz najlepsze teksty i rękopisy hebrajskie, greckie i łacińskie.
Ukończona wersja Króla Jakuba została opublikowana po raz pierwszy w 1611 roku. Te pierwsze wydania były dużymi Bibliami ambonowymi (folio) do czytania w kościołach, ale w ciągu roku wydrukowano mniejsze wersje (quartos) do użytku osobistego. Chociaż powoli przyjmowano je w świecie anglojęzycznym i zastępowano bardziej popularną Biblię genewską, od połowy XVII wieku do końca XX wieku, Wersja Króla Jakuba była Biblią kościoła anglojęzycznego. Chociaż wiele ostatnich współczesnych tłumaczeń zyskało na popularności kosztem KJV, pozostaje ona standardem dla wszystkich nowych tłumaczeń i nadal jest wybitnym arcydziełem języka angielskiego.
Poniższe rozważanie jest krytyką książki „The King James Only Controversy”. Jej autorem jest James White, neo-kalwiński guru i niekwestionowany przeciwnik Biblii Reformacji, także adwokat edycji tekstowej Nestle Alanda. Jego wielką zasługą jest poddanie w wątpliwość dziesiątek wersetów Pisma Świętego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 3, 2025 | Teologia biblijna
Logiczne, zrozumiałe Słowo
Hebr. 5:12 Chociaż bowiem ze względu na czas powinniście być nauczycielami, znowu potrzebujecie, żeby was ktoś uczył początkowych zasad słów [λογίων logion – logicznych wypowiedzi] Bożych, i staliście się ludźmi, którzy potrzebują mleka, a nie stałego pokarmu.
Biblia została spisana w ludzkim języku i nie przekazuje nonsensu. List do Hebrajczyków naucza nas, że Słowo Boże powinno być nauczane w oparciu o logiczne zasady (στοιχεῖα… τῶν λογίων stoicheia ton logion). Wierzymy zatem, że Biblia jest spisana zgodnie z prawami logiki i zawiera w sobie zasady językowych ekspresji. Zapisana w ludzkim, zrozumiałym i logicznym języku Biblia przekazuje nam prawdę. A ponieważ słowo „prawda” nie jest pozbawione znaczenia, implikuje ono prawa logiki.
Jan 17:17 Uświęć ich w twojej prawdzie. Twoje słowo [λόγος logos] jest prawdą [ἀλήθειά aletheia]
W kwestii hermeneutycznego użycia logiki Konfesja Westminsterska reprezentuje teologię Reformowaną z najwyższą dokładnością:
„Pełnia Bożego objawienia, dotycząca wszystkiego, co jest istotne dla Jego własnej chwały, zbawienia człowieka, wiary i życia jest albo bezpośrednio przedstawiona, albo też może zostać w sposób naturalny wywiedziona z Pisma. Niczego do Pisma Świętego dodać nie można, czy miałoby się to opierać na ponownym objawieniu Ducha, czy też na ludzkiej tradycji. „ [1]
Teolodzy wczesnej Reformacji dobrze używali zasad logiki.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 8, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna
Przypomnienie
Hebr. 1:1-2 1. Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków; 2. W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego też stworzył światy;
W pierwszych dwóch częściach rozważania zwróciliśmy uwagę na fakt, że każde spisane Słowo Pisma pochodzi z Bożego tchnienia (2 Tym. 3:16), tj. że Boży mężowie przemawiali, będąc prowadzeni przez Ducha (2 Piotra 1:21) i to cudowne prowadzenie należy rozumieć jako bezpośrednie dyktando Ducha Świętego i obroniona koncepcja bezpośredniego przekazu Ducha (causa efficiens) gdzie ludzcy autorzy uznani są za sekretarzy Ducha Świętego (causa instrumentalis).
- ponieważ każde słowo, jota i kreska Pisma pochodzi z Bożego natchnienia i Bożych ust
.
- to ludzkie współautorstwo jest wykluczone a naleciałości historyczne nie mają żadnego wpływu na natchniony przez Boga tekst
Z drugiej strony ludzcy pisarze, choć całkowicie nieistotni dla sensu złożonego (sensus compositius) nie byli całkowicie bierni jeśli chodzi o sens izolowany Pisma (sensus divisius). Ludzcy autorzy nie wpływali ani na całość ani na poszczególne fragmenty natomiast mieli wpływ na słowa użyte w tekście w oderwaniu od ich ogólnego związku z innymi słowami.
Dlatego w Piśmie Świętym można zaobserwować ludzką osobowość i styl, ale nie należy ich rozumieć jako charakterystycznych dla istoty Pisma Świętego, są one dla niego jedynie przypadkowe i całkowicie zbieżne z unoszeniem / prowadzeniem przez Ducha Świętego.
Święci mężowie byli instrumentami / sekretarzami Ducha, ale w pewnym sensie aktywni, jednak nie mamy na myśli, że byli sprawczą przyczyną. Siłą sprawczą był Duch Święty.
W tej części przeanalizujemy niektóre główne argumenty przeciwko natchnieniu rozumianemu jako dyktando i zbadamy u pewne fragmenty, które zdają się nauczać bardziej organicznego podejścia do natchnienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 18, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna
Cios w fundament chrześcijaństwa
2 Tym. 3:15-16
15. I ponieważ od dziecka znasz Pisma święte, które cię mogą uczynić mądrym ku zbawieniu przez wiarę, która jest w Chrystusie Jezusie.
16. Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości;
Współczesna, akademicka doktryna natchnienia jest całkowicie bezużyteczna. Kiedy krytycy mówią o natchnionym Słowie Bożym nie mają na myśli żadnego konkretnego Pisma Świętego, które można wziąć do ręki. A kiedy mówią, że wierzą w natchnienie Biblii, nie potrafią wskazać na fizyczną kopię Pisma Świętego. Czemu jest to tak ważne?
Otóż zatwardziali krytycy tekstu wprawdzie przyznają [1], że autentyczność i autorytet Biblii natchnionej przez Boga to fundament chrześcijaństwa. Bez natchnionej Biblii nie mamy pewnego sposobu poznania prawdy o Chrystusie, o drodze zbawienia, żadnej pewności nieba i wieczności, żadnych słodkich obietnic, żadnego sposobu poznania chrześcijańskiego obowiązku, rozwijania chrześcijańskiego charakteru ani głoszenia chrześcijańskiej Ewangelii.
Albo jest Biblia i jest Chrystus albo
- nie ma Biblii
,
- nie ma Chrystusa
,
- nie ma zbawienia
,
- nie ma chrześcijaństwa
Jednak ci sami ludzie zaprzeczają natchnieniu Pisma:
„Kiedy mówimy, że Biblia jest natchniona, nie mamy na myśli tłumaczeń ani kopii, lecz oryginalne autografy, spisane pod kierownictwem Boga […] natchnienie odnosi się do oryginalnych manuskryptów” [2]
Zatem zgodnie z twardym nauczaniem krytyki tekstu ponieważ obecnie nie posiadamy natchnionych, oryginalnych autografów, nie posiadamy natchnionej Biblii. Natchniona Biblia nie istnieje, to co pozostało to jedynie kopie i tłumaczenia. I konsekwentnie bez natchnionej Biblii nie posiadamy ani Chrystusa, ani zbawienia ani chrześcijaństwa. Rozumowanie krytyków, choć elokwentne i oparte o fantastyczny wręcz aparat naukowo-językowy, jest w rzeczywistości śmiertelnym ciosem zadanym wierze chrześcijańskiej.
Natchnione przez Dicha Świętego Słowo przeczy herezji wyższej krytyki tekstu
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 2, 2024 | Teologia biblijna
Problem z teologią
1 Tym. 1:1-2 1. Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa według nakazu Boga, naszego Zbawiciela, i Pana Jezusa Chrystusa, który jest naszą nadzieją; 2. Do Tymoteusza, mego własnego syna w wierze. Łaska, miłosierdzie i pokój od Boga, naszego Ojca, i Chrystusa Jezusa, naszego Pana.
Oto trzecia i zarazem ostatnia odsłona tekstu broniącego prawdy o apostolskim autorstwie obu Listów pastoralnych do Tymoteusza i Tytusa. Nieodrodzeni „uczeni filozofowie” mając za cel ustanowienie autorytetu kobiet jako pastorów w kościele zmuszeni zostali do zakwestionowania Apostoła Pawła jako autora Listów Pasterskich, w których znajdziemy całkowity zakaz sprawowania funkcji starszego brata przez kobiety (por. 1 Tym. 2:11-14; 3:2; 5:17-18; Tyt. 1:5-7) podając przy tym szereg argumentów. Jak do tej pory obalone zostały rzekome dowody strony przeciwnej oparte o problemy, czy też kwestie
- chronologiczne: Listy napisane zostały w czasie czwartej podróży misyjnej mającej miejsce po okresie jaki obejmują Dzieje Apostolskie, stąd brak w nich wzmianki o dziejach uwięzienia Pawła
.
- eklezjologiczne: struktura kościoła instytucjonalnego nie odróżnia się od tej jaka istniała w kościele w I wieku i nie jest bardziej zaawansowana – biskup, startszy i pastor-nauczyciel to jeden i ten sam urząd istniejący wcześniej w Jerozolimie
.
- literackie: jak zostało dowiedzione różnice stylu wynikają z prostego faktu, że każdy List Apostoła pisany był w różnych okresach i sytuacjach życiowych oraz dotyczyły różnych problemów teologiczno-praktycznych kościołów, do któych się zwracał,
Jako chrześcijanie Reformowani wierzymy w natchnienie całego Pisma Świętego (2 Tym. 3:16; 2 Piotra 1:21), stąd uznajemy za prawdę stwierdzenie Pisma o Pawle jako autorze Listów Pastoralnych (1 Tym. 1:2; 2 Tym. 1:1; Tyt. 1:1) wbrew alegacjom krytyków tekstu. W ostatniej części odpowiemy na zarzuty o charakterze teologicznym oraz odniesiemy się do zarzutu o fałszerstwo Listów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 18, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna
Przypomnienie
Mat. 10:20 Bo nie wy mówicie, ale Duch waszego Ojca mówi w was.
W pierwszej części rozważania dokonane zostały niezbędne metafizyczne rozróżnienia niezbędne do omówienia roli ludzkich autorów w procesie przekazywania Pisma Świętego przez Ducha Świętego. Zgodnie z biblijnym nauczaniem, według którego każde Słowo Pisma pochodzi z Bożego tchnienia (θεόπνευστος theopneustos, por. 2 Tym. 3:16). Boży mężowie przemawiali będąc prowadzeni przez Ducha (2 Piotra 1:21) i to cudowne prowadzenie należy rozumieć jako bezpośrednie dyktando Ducha Świętego.
W ten sposób obalony został organiczny pogląd na natchnienie, składający się z trzech komponentów: Boga, ludzkiej osobowości i rozwoju historycznego a obroniona koncepcja bezpośredniego przekazu Ducha (causa efficiens) gdzie ludzcy autorzy uznani są za sekretarzy Ducha Świętego (causa instrumentalis). Na potwierdzenie tezy przytoczone zostały rozmaite teksty Pisma, z których warto przypomnieć kilka najbardziej znamiennych, zawierających informacje o bezpośrednim dyktandzie:
Przysłów 30:6 Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie strofował i abyś nie okazał się kłamcą|
.
2 Mojż. 4:12 Teraz więc idź, a ja będę przy twoich ustach i pouczę cię, co masz mówić.
.
2 Mojż. 34:27 Potem PAN powiedział do Mojżesza: Zapisz sobie te słowa, bo według tych słów ustanowiłem przymierze z tobą i Izraelem.
.
Jer. 1:9 Wtedy PAN wyciągnął swoją rękę i dotknął moich ust. I powiedział do mnie PAN: Oto wkładam moje słowa do twoich ust.
Inspiracja Ducha Świętego okazuje się być dosłowna. Żaden z sekretarzy Ducha nie dodał nic od siebie, nie zmanipulował przekazu czy to przy pomocy swojej osobowości czy też historycznych okoliczności, w jakich się znajdował. Duch Święty będący siłą sprawczą po prostu przemawiał przez osoby natchnione używając ich jako narzędzi:
Mat. 10:20 Bo nie wy mówicie, ale Duch waszego Ojca mówi w was.
Z tym poglądem na natchnienie zgadzali się Reformatorzy: Jan Kalwin (1509 – 1564), Petrus van Mastricht (1630 – 1706), Leonard van Rijssen (1636 – 1700), Matthew Henry (1662 – 1714) i inni. Pogląd ten reprezentuje tradycję Reformowaną na przestrzeni wieków, tradycję opartą o doskonałe świadectwo Pisma Świętego, w którym fraza „tak mówi Pan” (a nie człowiek, czy historia) została użyta aż 815 razy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 20, 2024 | Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Teologia biblijna
Narzędzia Ducha Świętego
2 Piotra 1:20-21
20. To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi.
21. Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.
Celem tego eseju jest krótkie przedstawienie reformowanej doktryny o sposobie natchnienia i zajęcie bezpardonowo zdecydowanego stanowiska w sprawie doskonałości, majestatu i niebiańskiego objawienia Bożego dla nas. Nie będzie to krytyka poglądu organicznego, raczej będzie to pozytywne potwierdzenie, że ludzcy autorzy są narzędziami, czyli sekretarzami Ducha Świętego.
- Dokonamy pewnych metafizycznych rozróżnień niezbędnych do dokładnego omówienia roli ludzkich autorów i Ducha Świętego.
.
- Zaczniemy od ustalenia wzoru dyktanda w Piśmie Świętym i przejdziemy do oceny ogólnych stwierdzeń, jakie Pismo Święte wypowiada na swój temat.
.
- Następnie, zanim zakończymy przestrogą i odpowiedzią na zastrzeżenia, zajmiemy się ludzką osobowością i stylem, które można zaobserwować w różnych księgach Biblii.
Komentując fragment Drugiego Listu Piotra William Perkins (1558 – 1602), purytanin kształtujący pobożność całej Anglii poczynił znamienną uwagę:
„Pismo jest Słowem Bożym, spisanym w języku odpowiednim dla Kościoła przez ludzi natychmiast powołanych na urzędników, czyli sekretarzy Ducha Świętego” [1]
Wszyscy ortodoksyjni chrześcijanie twierdzą, że każde słowo Pisma Świętego zostało całkowicie natchnione przez Boga i mamy tu na myśli tak słowne jak i plenarne natchnienie. Każde słowo Pisma jest natchnione przez Boga oraz całe Pismo jest natchnione przez Boga
Przysłów 30:5 Każde słowo Boga jest czyste; on jest tarczą dla tych, którzy mu ufają.
.
2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga (θεόπνευστος theopneustos – z Bożego tchnienia)
Istnieją jednak rozbieżne poglądy na temat sposobu jego inspiracji i roli, jaką ludzcy autorzy odegrali w pisaniu Pisma Świętego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 19, 2024 | Teologia biblijna
Problem ze stylem literackim
2 Piotra 1:21 Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.
Krytycy tekstualni stwierdzili, że Listy Pasterskie (1 i 2 Tymoteusza oraz Tytusa) nie zostały napisane przez Pawła, ponieważ brakowało w nich typowego słownictwa, zwrotów gramatycznych i stylu literackiego innych listów Pawła. Na przykład:
A) 1 Tymoteusza ma 356 z 529 słów, czyli 67%, które nie pojawiają się w dziesięciu listach Pawła, w tym 96 hapax legomenon (słowa, które pojawiają się tylko raz w Nowym Testamencie).
B) Typowe słowa Pawła użyte w dziesięciu listach Pawła nie znajdują się w 1 i 2 Liście do Tymoteusza.
C) W 1 i 2 Liście do Tymoteusza również użyto innych słów niż w pozostałych listach Pawła, aby wyrazić to samo.
D) 1 i 2 Tymoteusza mają formy gramatyczne, takie jak sposób używania przedimków określonych, przyimków i spójników, które są unikalne dla Listów Pasterskich i nie mają form gramatycznych typowych dla pozostałych dziesięciu Listów Pawła. Listom Pasterskim brakuje charakterystycznego stylu pisania Pawła.
E) Wiele aspektów jego stylu literackiego, takich jak użycie przyimków i zaimków, jest nieobecnych
W konsekwencji ton i charakter Listów Pasterskich różni się od pozostałych dziesięciu listów Pawła.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 11, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna, Teologia systematyczna
Trzy formuły komunikacji
Hebr. 1:1-2 1. Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków; 2. W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego też stworzył światy
Trzeci Artykuł Konfesji Belgijskiej można wykorzystać do przedstawienia nam trzyczęściowej historii objawienia werbalnego w kategoriach objawienia się Boga w ludzkim języku poprzez słowa wypowiedziane i / lub pisane.
Konfesja Belgijska 3 Zapisane Słowo Boże
.
Wyznajemy, że to Słowo Boże nie było posłane ani nie przychodziło z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym, jak to ujął apostoł Piotr (2 Piotra 1:21). Później Bóg, w swojej szczególnej trosce o nas i o nasze zbawienie, nakazał swoim sługom – prorokom (2 Mojż. 24:4; Psalm 102:18; Hab. 2:2) i Apostołom (2 Tym. 3:16; Obj. 1:11) – spisanie Jego objawionego Słowa; sam natomiast zapisał swoim palcem dwie tablice Prawa (2 Mojż. 31:18). Dlatego nazywamy te Pisma świętymi i Bożymi Księgami.
Rozważmy wszystkie trzy sposoby komunikacji Boga z człowiekiem w ujęciu historycznym
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 10, 2024 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Gdzie diabeł nie może…
1 Tym. 2:12 Nie pozwalam zaś kobiecie nauczać ani mieć władzy nad mężczyzną, lecz aby trwała w cichości.
Na początku XIX wieku wraz z rozwojem niemieckiej krytyki literackiej, idąc za duchem tego świata krytycy biblijnego tekstu zaczęli kwestionować Pawłowe autorstwo Listów Pasterskich (1 i 2 Tymoteusza i Tytusa). Ponieważ 1 Tymoteusza 2:8-15 nakłada wyraźne ograniczenia na rolę kobiety w służbie (zakaz nauczania mężczyzn oraz zakaz sprawowania duchowego autorytetu nad mężczyznami), kontrowersje trwają do dziś, zwłaszcza podnoszone są przez tych, którzy nie zgadzają się z tą rzekomą nierównością.
W Polsce głównym prowodyrem zamieszania i promotorem kobiecych autorytetów są dwa odszczepienia: luteranie oraz, tradycyjnie już zielonoświątkowcy. W obu sektach kobiety uzyskały sprzeczny ze Słowem Bożym autorytet nauczania. Krytycy tekstu, aby obalić biblijne zakazy, twierdzą, że 1 i 2 List do Tymoteusza nie zostały napisane przez Apostoła Pawła, lecz raczej są fałszerstwami i dlatego nie powinny być częścią Biblii.
Czy mają rację?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 3, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Teologia biblijna
Świadectwo Kościoła
Obj. 7:13-17
13. A jeden ze starszych odezwał się do mnie tymi słowy: Kim są ci, którzy są ubrani w białe szaty i skąd przybyli?
14. Odpowiedziałem mu: Panie, ty wiesz. I powiedział do mnie: To są ci, którzy przyszli z wielkiego ucisku i wyprali swoje szaty, i wybielili je we krwi Baranka.
15. Dlatego są przed tronem Boga i służą mu we dnie i w nocy w jego świątyni, a zasiadający na tronie osłoni ich sobą jak namiotem.
16. Nie zaznają już głodu ani pragnienia, nie porazi ich słońce ani żaden upał;
17. Ponieważ Baranek, który jest pośrodku tronu, będzie ich pasł i poprowadzi ich do żywych źródeł wód, i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu.
Rozważanie struktury ostatniej księgi Biblii rodzi pytanie o datę jej powstania, to znaczy datę jej napisania przez Apostoła Jana. Sam Jan informuje nas, że wizje zawarte w Księdze miał, gdy był „na wyspie, która nazywa się Patmos” i że był na tej wyspie „dla Słowa Bożego i dla świadectwa Jezusa Chrystusa”, czyli jako obiekt prześladowań (Obj. 1:9). Prześladowcą było bezbożne, antychrześcijańskie Imperium Rzymskie.
Chrześcijańska tradycja, która do niedawna była niemal powszechnie akceptowana, głosi, że prześladującym cesarzem odpowiedzialnym za wygnanie Jana na wyspę Patmos był Domicjan. Domicjan rządził Rzymem od 81 do 96 roku n.e. Kiedy w 87 r. n.e. zażądał, by czczono go jako „Pana i Boga”, rozpoczął okrutne prześladowania chrześcijan, którzy oczywiście odmówili tego kultu.
„Tradycja mówi, że tym, który został wygnany za swoją wiarę, był Apostoł Jan, który następnie napisał Apokalipsę na wyspie Patmos”. [1]
Jan napisał więc tę księgę około roku 95 n.e. Tradycja dotycząca daty napisania tej księgi opiera się w dużej mierze, choć niewyłącznie, na świadectwie ojca wczesnego Kościoła Ireneusza, który żył w latach 130-202 n.e. Był on nauczany przez Polikarpa, który znał Apostoła Jana. W książce napisanej około 180 roku n.e., czyli w ciągu osiemdziesięciu pięciu lub dziewięćdziesięciu lat po tym wydarzeniu, Ireneusz stwierdził, że księga Objawienia była
,„widziana nie tak dawno temu, lecz prawie w naszym pokoleniu, pod koniec panowania Domicjana” [2]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 20, 2024 | Teologia biblijna
James „guru” White i jego fanboye
Gal. 3:15 Bracia, mówię po ludzku: Przecież nawet zatwierdzonego testamentu człowieka nikt nie obala ani do niego nic nie dodaje.
Czy bizantyjski tekst grecki, który leży u podstaw Biblii tłumaczonych z Textus Receptus, jest tekstem „nowym” czy dawnym? Często słyszymy, jak zwolennicy współczesnych wersji, które zwykle opierają się na greckim tekście Westcotta-Horta, twierdzą, że tekst Nowego Testamentu, na którym opiera się Textus Receptus, jest tekstem późniejszym, a nie najwcześniejszym. Muszą oni słuchać ludzi takich jak James White i błędnie wnioskować, że James rzeczywiście wie, o czym mówi;
James White, w swojej książce The KJV Controversy, mówi [1]
„Każdy z papirusowych manuskryptów, które odkryliśmy, był przedstawicielem aleksandryjskiego, a nie bizantyjskiego typu tekstu”
.
„Wcześni Ojcowie, którzy pisali w tym czasie, nie używali bizantyjskiego typu tekstu”
.
„Wczesne tłumaczenia Nowego Testamentu ujawniają, że zostały one wykonane na podstawie manuskryptów typu aleksandryjskiego, a nie na tekście bizantyjskim”
.
„Wcześni ojcowie kościoła, którzy pisali w pierwszych wiekach, nie dają dowodów w swoich cytatach na znajomość tekstu bizantyjskiego„.
Szczerze mówiąc słowa pana White są szokujące ale on rzeczywiście to napisał. Ludzie, którzy czytają jego książkę, automatycznie zakładają, że ma rację. W końcu był w seminarium i jest autorytetem w takich sprawach, prawda? Cóż, przyjrzyjmy się, co inni uczeni, którzy są równie wykwalifikowani, mają do powiedzenia na temat starożytności Tradycyjnego Tekstu, Ojców Kościoła i starożytnych wersji…
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 8, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna
Argumentum ad hominem
Marek 1:22 I zdumiewali się jego nauką, uczył ich bowiem jak ten, który ma moc, a nie jak uczeni w Piśmie.
Argumentum ad hominem, ten łaciński termin oznacza argument odnoszący się do człowieka i nie odnosi się do jego osobowości lecz do twierdzenia adwersarza. Mówiąc o tym argumencie należy go odróżnić od obraźliwego argumentu ad hominem.
Rozważając użycia logiki przez Chrystusa zwrócimy uwagę na użycie logicznego argumentu ad hominem w konfrontacji przeciw sektom faryzeuszy i saduceuszy oraz odparcie przez Pana Jezusa obraźliwego argumentu ad hominem, jaki ci ostatni zastosowali wobec Niego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 2, 2024 | Teologia biblijna
Sola Scriptura: duchowa bitwa Reformacji
Reformowany Kościół Protestancki
1 Kor. 4:6 To wszystko zaś, bracia, odniosłem do samego siebie i do Apollosa ze względu na was, abyście się nauczyli na naszym przykładzie nie wykraczać ponad to, co jest napisane, żeby jeden nie pysznił się drugim przeciw innemu.
Apostoł Paweł reprezentując tradycję apostolską pod koniec swojego życia napisał znaczące z epistemologicznego punktu widzenia słowa: Nie piszemy wam nic innego, jak tylko to, co czytacie albo rozumiecie. Spodziewam się zaś, że też do końca zrozumiecie. (2 Tym. 2:15). W ten sposób wyraził dwie fundamentalne prawdy: materialną i formalną wystarczalność Pisma Świętego.
Na fundamencie Sola Scriptura spoczywają trzy masywne filary, które kształtują Ewangelię i ją podtrzymują w jej najprostszych i podstawowych twierdzeniach. Sola Gratia, Sola Fide, Solus Christus, zbawienie jest tylko dzięki łasce, tylko przez wiarę w Chrystusa jedynie.
Rzym pragnął dodać dobre uczynki, członkostwo kościelne, obecność, chrzest, małżeństwo, ostatnie namaszczenie, odpusty, Marię, skarbiec kościoła, itd., itd… Byli wsparciem dla swojej wywrotki, do której dodawali i dodawali i dodawali różnego rodzaju śmieci.
Reformatorzy, ponieważ powrócili do Bożego Słowa, tylko Pisma, sprzeciwili się temu. Jedyną prawdziwą Ewangelią jest ta tylko dzięki łasce, tylko przez wiarę jedynie w Chrystusa. I jeśli to znajduje się na swoim miejscu, jeśli fundament jest na swoim miejscu i jeśli te trzy niewzruszone filary są na miejscu, wtedy dach i iglicę stanowią Soli Deo Gloria – chwała tylko Bogu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 11, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna
Rozbieżność w latach?
Dzieje 13:17-21
17. Bóg tego ludu izraelskiego wybrał naszych ojców i wywyższył lud, gdy był na obczyźnie w ziemi egipskiej i wyprowadził go z niej wyciągniętym ramieniem.
18. Przez około czterdzieści lat znosił ich obyczaje na pustyni.
19. A gdy wytępił siedem narodów w ziemi Kanaan, rozdzielił przez losowanie między nich ich ziemię.
20. A potem przez około czterysta pięćdziesiąt lat dawał im sędziów, aż do proroka Samuela.
21. Później prosili o króla. I na czterdzieści lat dał im Bóg Saula, syna Kisza, męża z pokolenia Beniamina.
Na pierwszy rzut oka 450 lat rządów Sędziów nie wydaje się pasować do chronologii historii po wyjściu z Egiptu podanej w Pierwszej Księdze Królewskiej
1 Król. 6:1 W roku czterysta osiemdziesiątym po wyjściu synów Izraela z ziemi Egiptu, w czwartym roku panowania Salomona nad Izraelem, w miesiącu Ziw, to jest drugim miesiącu, Salomon rozpoczął budować dom PANA.
Uczeni próbowali rozwiązać tę pozorną trudność różnymi sposobami. Najbardziej popularnym sposobem było podążanie za odczytem aleksandryjskim i przeniesienie wyrażenia „około czterystu pięćdziesięciu lat” ze zdania odnoszącego się do czasów Sędziów do poprzedniego zdania dotyczącego czasu exodusu i podboju. Uczeni ci przypisują 450 lat połączonym latom niewoli (400 lat), wędrówki (40 lat) i podboju (10 lat).
Istnieje jednak inny sposób zrozumienia tych 450 lat. I nie ma w tym celu potrzeby poprawiania Textus Receptus ani UBG.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 3, 2023 | Teologia biblijna
Podstawy hermeneutyki
Czyli jak prawidłowo interpretować Słowo Boże
Jaka jest różnica między hermeneutyką a egzegezą? Egzegeza biblijna to rzeczywista interpretacja świętej księgi, wydobycie z jej znaczenia. Hermeneutyka to badanie i ustalanie zasad, według których należy interpretować Pismo.
Hermeneutyka należy do metody i myślenia także innych nauk, nauk humanistycznych, do których zalicza się historię, klasykę, filologię, językoznawstwo, antropologię, psychologię, socjologię, teologię biblijną, prawoznawstwo i filozofię. Podstawową potrzebą biblijnej hermeneutyki jest określenie i zrozumienie znaczenia tekstu biblijnego. Celem hermeneutyki jest wypełnienie luki pomiędzy naszymi umysłami a umysłami pisarzy biblijnych poprzez dogłębną znajomość języków oryginalnych, historii starożytnej i porównywanie Pisma Świętego z Pismem.
.
Właściwa, kontekstualna interpretacja Biblii ma ogromne znaczenie, jeśli chodzi o zapobieganie niewłaściwemu używaniu i błędnemu stosowaniu jej prawd. Interpretacja w kontekście ma na celu umożliwienie Biblii przemówienia w jej pierwotnym kontekście, zanim wyciągnie się wnioski na temat jej zastosowania w naszym współczesnym otoczeniu. Hermeneutyka to spotkanie badacza teraźniejszości, świadomego swoich historycznie uwarunkowanych kategorii rozumienia, z przeszłością poddającą się interpretacji.
.
Sekty i grupy fundamentalistyczne nie posiadają uporządkowanej nauki na temat zasad interpretacji Biblii. Czytają Biblię intuicyjnie i głoszą nieuporządkowane doktryny, często sprzeczne ze sobą a nawet herezje! Fundamentaliści i religijni fanatycy nie wierzą w potrzebę interpretacji Słowa Bożego. Zamiast tego proponują zwykłe cytowanie bez analizy. Z tej praktyki powstać może jedynie chaos.
(więcej…)
