Czy jakikolwiek sąd należy do rozumu? A może w ogóle nie ma z tego pożytku?

Treść pytania

I. Musimy tu unikać dwóch skrajności:

Pierwszą skrajność tych, którzy grzeszą w nadmiarze, przypisując zbyt wiele rozumowi i uważając go za regułę religii i wiary (co czynią Socynianie, przeciwko którym argumentowaliśmy w poprzednim pytaniu);

Drugą skrajność tych, którzy błądzą w defekcie, którzy (aby nie wyglądało na to, że uważają rozum za regułę wiary) przypisują mu niewiele lub nic. Do tego sposobu myślenia należą nie tylko anabaptyści i weigelianie, ale także luteranie i papiści [a współcześnie zielonoświątkowcy].

Uważają oni, że nie należy słuchać świadectwa rozumu, gdy osądza on pewne tajemnice wiary. Na przykład, gdy odrzucamy doktrynę przeistoczenia lub wszechobecności, ponieważ jest to odrażające w świetle zdrowego rozsądku.

A ponieważ nie odrzucamy całkowicie używania rozumu, piszą o nas tak, jakbyśmy uczynili siebie sędziami i ostatecznymi rozjemcami w sprawach wiary i w ten sposób zwodzili świat uczciwym pozorem, podczas gdy my chlubimy się uznaniem Pisma Świętego za jedynego sędziego.

Hebr. 4:12 Słowo Boże bowiem jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne rozsądzić myśli i zamiary serca.

(więcej…)

Czy rozum ludzki jest zasadą i regułą, według której należy mierzyć doktryny religii i teologii chrześcijańskiej (będące przedmiotem wiary)? Zaprzeczamy Socynianom

 

Treść pytania

I. Aby stan sprawy mógł być postrzegany jaśniej, przede wszystkim należy wyjaśnić terminy i ustanowić pewne wcześniejsze zasady.

Psalmy 14:2 PAN spojrzał z niebios na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest ktoś rozumny i szukający Boga.

Rozum ludzki jest

  • albo subiektywnie rozumiany jako ta zdolność rozumnej duszy, za pomocą której człowiek rozumie i ocenia między przedstawionymi mu rzeczami zrozumiałymi (naturalnymi i nadprzyrodzonymi, boskimi i ludzkimi) i ocenia je;
    .
  • albo obiektywnie dla naturalnego światła, zarówno zewnętrznego, jak i wewnętrznie odciskanego na umyśle, dzięki któremu rozum jest skłonny do formowania pewnych koncepcji i wyciągania wniosków dotyczących Boga i rzeczy boskich.

Ponownie, rozum można postrzegać w dwóch aspektach:

  • albo jako zdrowy i trzeźwy przed Upadkiem pierwszych ludzi
    .
  • albo jako zepsuty i ślepy po nim.

Zasada, o którą tutaj chodzi, powinna być pierwszą i oczywistą (autopiston), z której wszystkie prawdy i artykuły wiary są pierwotnie zaczerpnięte i do której ostatecznie się odnoszą.

Jak we wszystkich sztukach, są to zasady, według których są one wznoszone i demonstrowane, i ponad które nie wolno im się wynosić. Przedmiot wiary (tutaj rozumiany) jest formalny, a nie z góry założony (tj. artykuły zbawczej wiary, osobliwe [oikeioi], właściwie i ściśle tzw.);

Nie są to odgórne założenia powszechne dla teologii naturalnej i zdrowego rozumu, takie jak te:

  • że Bóg istnieje;
    .
  • że jest sprawiedliwy, mądry, dobry;
    .
  • że dusza jest nieśmiertelna; itp.

(więcej…)

Teologia jest teoretyczna czy praktyczna?

Źródło pytania

I. Jako pierwsi podjęli tę kwestię scholastycy, wśród których była ona dawniej mocno i przez długi czas poruszana.

1) Niektórzy utrzymywali, że teologia jest po prostu spekulatywn, np.

  • Henryk z Gandawy, Summae Quaestionum Ordinarium, Art. 8, Q. 3 [1520/1953], l: fol. lxv;
    .
  • Durandus, „Prologi Sententiarum Quaestio Sexta”, w: Sententias Theologicas Petri Lombardi Commentariorum libri quatuor (1556], s. 9-10;
    .
  • Joannes Rada, Controversariarum theologicarum 3 [1620], s. 62-93).

2) Inni utrzymywali, że jest po prostu praktyczna, jak Scotus i jego zwolennicy.

3) Kolejni utrzymywali, że nie jest ani teoretyczna ani praktyczna, ale raczej afektywna lub dylektywna (tj. wyższa niż systemy teoretyczne i praktyczne), ponieważ jej celem jest miłość, która nie podlega praktyce, np.

  • Bonawentura
    .
  • Albertus Magnus
    .
  • Aegidius Romanus

4) Wreszcie inni utrzymywali, że jest mieszana (tj. jednocześnie spekulatywna i praktyczna),bardziej spekulatywna (jak tomiści) lub bardziej praktyczny (jak Thomas de Argentina) (więcej…)

Konfesje Reformowane o usprawiedliwieniu: wprowadzenie

Wprowadzenie

1 Piotra 4:11 Jeśli ktoś przemawia, niech mówi jak wyroki Boga

Wyjaśnienie i obronę ewangelicznej prawdy o usprawiedliwieniu rozpocznę od krótkiej analizy Wyznań Reformowanych w odniesieniu do doktryny. Powodem rozpoczęcia od Wyznań nie jest błędne przekonanie, że Wyznania są równie autorytatywne w odniesieniu do zdrowej doktryny jak natchnione Pismo Święte. Jako Reformowany kaznodzieja stwierdziłem, że przyjmuję sześćdziesiąt sześć ksiąg Starego i Nowego Testamentu „jako święte i kanoniczne, dla regulowania, założenia i potwierdzenia naszej wiary” [1].

Te natchnione, a zatem święte księgi są jedyną „nieomylną regułą” właściwej doktryny i pobożnego życia, które wywodzi się z ortodoksji..„Nie możemy też porównywać jakichkolwiek pism ludzkich, choćby najbardziej świętych, z tymi boskimi Pismami”[2]

Pismo Święte jest źródłem nauki o usprawiedliwieniu przez wiarę, jak i pobożnego życia we wdzięcznym posłuszeństwie prawu Bożemu, które jest owocem nauki o usprawiedliwieniu. Pismo Święte musi być ostateczną zasadą, która ustanawia usprawiedliwienie wyłącznie przez wiarę jako prawdę w obecnym sporze i ocenie jako kłamstwo nauczania o usprawiedliwieniu z uczynków.

2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
.
Filip. 3:9 I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę;
.
Rzym. 8:3-4 3. Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele; 4. Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.
.
1 Kor. 1:30 Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem;

Niemniej jednak istnieją dobre powody, aby rozstrzygać kontrowersje w Kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich dotyczące usprawiedliwienia, odwołując się najpierw do Wyznań Reformowanych.

(więcej…)

Jakiego rodzaju jest teologia?

Rodzaj teologii sytematycznej

I. Teologię można rozpatrywać

1) Albo w sposób systematyczny i obiektywny (w odniesieniu do tego, co jest nauczane)

2) Albo zwyczajowo i subiektywnie (w odniesieniu do nawyku tkwiącego w intelekcie).

W pierwszym sensie żaden inny rodzaj niż doktryna nie może być jej dokładniej przypisany, ponieważ doktryna jest nauczana przez Boga i nauczana w kościele. Ale doktryna (dosłownie taka) jest znacznie lepsza od każdej ludzkiej doktryny, zarówno pod względem pochodzenia, jak i materii, formy i celu.

Tak więc jest to opisane w Piśmie Świętym przez didachen

Jan. 7:17 Jeśli ktoś chce wypełniać jego wolę, ten będzie umiał rozeznać, czy ta nauka (διδαχῆς  didaches – doktryna) jest od Boga, czy ja mówię sam od siebie. 
.
1 Tym. 4:6 Przedkładając to braciom, będziesz dobrym sługą Chrystusa Jezusa, wykarmionym słowami wiary i dobrej nauki (διδασκαλίας didaskalias – doktryny), za którą poszedłeś. 
.
1 Tym. 6:3 Jeśli ktoś inaczej naucza i nie trzyma się zdrowych słów naszego Pana Jezusa Chrystusa i nauki (διδασκαλίᾳ  didaskalia – doktryny) zgodnej z pobożnością; 

Przez formę doktryny (typon didaches) tak jak w Starym Testamencie thvrh oznacza całą doktrynę zbawienia.

Rzym. 6:17 Ale chwała Bogu, że gdy byliście sługami grzechu, usłuchaliście z serca wzoru tej nauki (τύπον διδαχῆς typon didaches), której się poddaliście; 

W tym drugim znaczeniu jest właściwie opisana przez pewien nawyk umysłowy.

(więcej…)

Obiekt teologii

Bóg i rzeczy boskie

I. Przedmiotem każdej nauki jest wszystko, co jest w niej szczegółowo omawiane i do czego odnoszą się wszystkie jej wnioski; ale można to rozpatrywać

  • albo materialnie (co do rozważanej rzeczy),
    .
  • albo formalnie (co do sposobu rozważania).
    .

II. Chociaż teologowie różnią się co do przedmiotu teologii, bardziej powszechna i prawdziwa jest opinia tych, którzy odnoszą ją do Boga i rzeczy boskich (Bóg jako pierwszy, a rzeczy boskie jako drugorzędne, niezależnie od tego, czy są dziełem Boga, czy też ludzie mają w nie wierzyć i czynić), Bóg bezpośrednio i pośrednio, tj.

  • Bóg i jego rzeczy [jako jego dzieła]
    .
  • poddanie mu się [jako stworzenia]
    .
  • zajmowanie się nim [jako obowiązki człowieka]).

Tak więc wszystkie rzeczy są omawiane w teologii albo dlatego, że dotyczą samego Boga, albo mają do Niego stosunek (schesin) jako pierwszej zasady i ostatecznego celu.

Rzym. 11:36 Z niego bowiem, przez niego i w nim jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen

(więcej…)

Prostota Boga a Trynitaryzm

Wstęp

Izaj. 56:5 Do kogo mnie porównacie i z kim mnie zestawicie albo do kogo uczynicie mnie podobnym, abyśmy byli sobie równi?

Upadły ludzki umysł poszukuje Boga po omacku i instynktownie (Jer. 23:23; Dzieje 17:27; 14:17; Rzym. 1:20), tworząc naturalną religię próbuje zbudować obraz Boga poprzez analogię do stworzenia. I tak chociaż poprzez stworzenie co można wiedzieć o Bogu, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił (Rzym. 1:19) religijni myśliciele nigdy nie mogą dojść do poznania Boga Trójjedynego dzięki naturalnej religii. Wszelkie wysiłki poznania Boga są skazane na porażkę ściągając gniew Boży, który objawia się przeciwko wszelkiej bezbożności i niesprawiedliwości ludzi, którzy zatrzymują prawdę w niesprawiedliwości. (Rzym. 1:18).

W ten sposób Boża Istota pozostaje niepojęta dla naturalnego człowieka i konieczne jest zewnętrzne objawienie (teologia), które zapewnia Spisane Słowo Boże (Psalm 2:1-5; Jan 1:18; 1 Kor. 1:21; 2 Kor. 10:5; Tyt. 1:1; 2 Tym. 3:15-17). Bóg jest poznawalny przez Swoje Imiona odnoszące się do Jego atrybutów. Bóg posiada szereg atrybutów, które  określają Jego Istotę. Generalnie podzielić je można na dwie kategorie:

Komunikowalne atrybuty Boga to te, które ludzie mogą również posiadać, chociaż tylko w ograniczonym stopniu. Jeśli coś jest komunikowalne, można to przekazać lub przekazać innym. Niektóre z komunikowalnych atrybutów Boga to mądrość, świętość, dobroć, miłość, itd.

Niekomunikowalne atrybuty Boga są atrybutami wyłącznymi dla Niego. Ludzie nie mogą dzielić nieprzekazywalnych atrybutów boskości. Należą do nich

  • Suwerenność – Bóg jako najwyższa Istota we wszechświecie zarządza całym wszechświatem
    .
  • Wszechmoc – Bóg dokonuje wszystkiego co zechce bez żadnych ograniczeń
    .
  • Wszechwiedza – Bóg wie wszystko o Sobie oraz o wszystkim poza Nim (zarówno rzeczywistym jak i potencjalnym)
    .
  • Wszechobecność – Bóg jest obecny wszędzie
    .
  • Transcendentność – Bóg istnieje poza sferą stworzenia
    .
  • Immanentność – Bóg jest poznawalny, dostrzegalny czy też uchwytny
    .
  • Niezmienność – Bóg jest kompletny i doskonały
    .
  • Wieczność – Bóg nie ma początku i końca
    .
  • Samoistność – Bóg istnieje sam z siebie, jest samowystarczalny i niezależy od wszystkiego co jest poza Nim.
    .
  • Prostota – w Bogu nie ma podziałów i sprzeczności

Odrzucenie atrybutu prostoty Boga skutkuje szerokim wachlarzem herezji, z których najbardziej rozpoznawalnymi są antytrynitaryzm, następnie dobrointencyjna oferta ewangelii, gdzie Bóg z jednej strony nienawidzi tych, których nie wybrał do zbawienia, z drugiej zaś pragnie zbawienia tej samej grupy, co do której zdecydował o potępieniu. Drugą, niemniej ważną jest herezja paradoksów czy też paralelnych prawd, według której Bóg przekazuje sprzeczne i wzajemnie się wykluczające logicznie doktryny.

W niniejszym rozważaniu przedstawiona zostanie dokładniej prostota Boga, atrybut zapomniany lub pomijany przez wielu „nieomylnych” teologów największego neo-ewangelikalnego kalibru.

(więcej…)

Czy teologia naturalna wystarcza do zbawienia; czy też istnieje wspólna religia, dzięki której wszyscy bez wyjątku mogą być zbawieni? Zaprzeczamy Socynianom i Remonstrantom.

Przyczyna pytania

I. Do tego pytania dała powód bezbożna doktryna pelagian, że każdy dobrze ugruntowany w jakiejkolwiek religii będzie zbawiony. Nie tylko libertyni, David Jorist i im podobni (którzy, zadowalając się uczciwym i cywilnym życiem, uważają religię za sprawę obojętną) zachowują ją, ale także współcześni Socynianie ją aprobują.

Czynią to po części bezpośrednio, nauczając, że ci, którzy czczą Boga zgodnie ze światłem natury jako rodzajem bardziej ukrytego słowa, przebłagają Go i podobają Mu się oraz znajdą u Niego nagrodę (Socinus, Praelections theologica 2 [1627], s. 3-7);

Częściowo pośrednio i pośrednio redukują doktryny religijne absolutnie niezbędne do zbawienia do najniższej liczby i czyniąc je wspólnymi dla wszystkich w ich trybie i stopniu (o czym dalej).

Jan 14:6 Jezus mu odpowiedział: Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przeze mnie.

Remonstranci najwyraźniej się z nimi zgadzają: niektórzy bardziej otwarcie, jak Curcellaeus i Adolphus Venator (Adolf de Jager), którzy w swojej obronie przed ministrami Dort (por. Een besonder Tractaet … der Predicanten der Stadt Dordrecht [1612]), wyraźnie zaprzecza twierdzeniu, że

„nikt nie może być zbawiony, kto nie jest umieszczony w Chrystusie przez prawdziwą wiarę”;

Inni ostrożniej, jak Arminiusz, Korvinus, Episcopius (którzy wprawdzie nie natychmiast, ale pośrednio) dopuszczają pogan i innych do zbawienia, uważając, że przez właściwe używanie światła natury można uzyskać światło łaski i przez dopuszczenie łaski do chwały (Arminiusz, „The Apology or Defense of James Arminius Against Certain Theological Articles”, 15, 16, 17 w The Writings of James Arminius [1956], 1:322-29; i Amoldus [Johannes Amoldus Corvinus], Defensio sententiae … I. Arminii [1613] przeciwko Tilenusowi).

Wielu papistów popełnia ten sam błąd, nie wahając się bronić zbawienia pogan bez znajomości Chrystusa; jak Abulensis, Durandus, Capreolus, Andradius, Vega, Soto, Erasmus i inni.

(więcej…)

Czy można uznawać teologię naturalną?

Założenie zawarte w pytaniu

I. Pytanie nie dotyczy teologii w ogólności, ale w szczególności teologii naturalnej. Nie dotyczy to również tego, co było w Adamie przed upadkiem (gdyż to, co było w nim, jest wystarczająco oczywiste na podstawie obrazu Boga, według którego został stworzony).

Dotyczy to raczej tego, co pozostało po upadku.

(więcej…)

Czy słowo „teologia” powinno być używane w szkołach chrześcijańskich i na ile sposobów można je rozumieć?

Słowo „teologia” jest uyżwane prawidłowo

I. Ponieważ zgodnie z prawami dokładnej metody należy najpierw wyjaśnić użycie i prawdziwy sens terminów (proton exetazein ta onomata), jak to twierdzi filozof Arystoteles, słowa są bowiem typami (typoi) rzeczy, niektóre rzeczy muszą zostać założone co do słowa „teologia” zanim przejdziemy do samej rzeczy.

Ale chociaż proponowane pytanie może się wydawać mało konieczne (w zdrowym rozsądku i w rozumieniu przyjętym przez prawie wszystkich, którzy uważają, że powinno ono zostać zachowane jako słowo techniczne [technikon] właściwie i dobitnie deklarujące jego przedmiot), to jednak musimy spotkać się z opinią tych, którym się to nie podoba, ponieważ nie występuje w Piśmie i jest używane do określenia fałszywego systemu pogan i którzy uważają, że bardziej odpowiednie byłoby użycie innych słów zaczerpniętych z Pisma.

(więcej…)

Katechizm Heidelberski część 18c – modlitwa

Pytanie 126: Jak brzmi piąta prośba?

„Odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”, to znaczy: zechciej nam, biednym grzesznikom, nie pamiętać ze względu na krew Jezusa Chrystusa naszych win i zła, do którego bezustannie lgniemy.

Psalm 51:2-6 Obmyj mnie zupełnie z mojej nieprawości i oczyść mnie z mego grzechu. Uznaję bowiem moje występki, a mój grzech zawsze jest przede mną. Przeciw tobie, tobie samemu, zgrzeszyłem i zło uczyniłem na twoich oczach, abyś okazał się sprawiedliwy w swoich słowach i czysty w swoim sądzie. Oto zostałem zrodzony w nieprawości i w grzechu poczęła mnie moja matka. Oto miłujesz prawdę wewnętrzną i w głębi serca dasz mi poznać mądrość
.
Hiob 15:16 Tym bardziej obrzydły i nikczemny jest człowiek, który pije nieprawość jak wodę
.
Rzym. 8:1 Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha
.
Efez. 1:7 W którym mamy odkupienie przez jego krew, przebaczenie grzechów, według bogactwa jego łaski;
.
1 Jana 1:9 Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości
.
1 Jana 2:1-2 Moje dzieci, piszę wam to, abyście nie grzeszyli. Jeśli jednak ktoś zgrzeszy, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. I on jest przebłaganiem za nasze grzechy, a nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata.

A my, odnajdując w sobie świadectwo Twojej łaski, ze wszystkich sił postanawiamy całym sercem przebaczać drugiemu człowiekowi (bliźniemu).

Mat. 6:14-15 Bo jeśli przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy wasz Ojciec niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom ich przewinień, to i wasz Ojciec nie przebaczy wam waszych przewinień.
.
Mat. 5:7 Błogosławieni miłosierni, ponieważ oni dostąpią miłosierdzia.

(więcej…)

Katechizm Heidelberski część 18b – modlitwa

Pytanie 122: Jak brzmi pierwsza prośba Modlitwy Pańskiej?

Święć się imię Twoje”, to znaczy:

1) Boże pozwól się naprawdę poznać

Jer. 9:23-24 Tak mówi PAN: Niech się nie chlubi mądry swoją mądrością, niech się nie chlubi mocarz swoją siłą i niech się nie chlubi bogaty swoim bogactwem; Ale kto chce się chlubić, niech się chlubi tym, że rozumie i zna mnie, wie, że ja jestem PAN, który okazuje miłosierdzie, sąd i sprawiedliwość na ziemi. To bowiem mi się podoba, mówi PAN.
.
Jer. 31:33-34 Ale takie będzie przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi PAN: Włożę moje prawo w ich wnętrzu i wypisze je na ich sercach. I będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I nikt nie będzie już uczył swego bliźniego ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj PANA, bo wszyscy będą mnie znali, od najmniejszego aż do największego z nich, mówi PAN. Przebaczę bowiem ich nieprawość, a ich grzechów nigdy więcej nie wspomnę
.
Mat. 16:17Wtedy Jezus powiedział do niego: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie objawiły ci tego ciało i krew, ale mój Ojciec, który jest w niebie
.
Jan 17:3 A to jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa

(więcej…)

Katechizm Heidelberski część 18a – modlitwa

Pytanie 116: Dlaczego modlitwa jest niezbędna chrześcijaninowi?

Dlatego, że jest ona najważniejszym wyrazem wdzięczności, jakiej Bóg od nas wymaga.

Psalm 50:14-15 Ofiaruj Bogu dziękczynienie i spełnij swoje śluby wobec Najwyższego; I wzywaj mnie w dniu utrapienia; wtedy cię wybawię, a ty mnie uwielbisz
.
Psalm 116:12-19 Cóż oddam PANU za wszystkie jego dobrodziejstwa, które mi wyświadczył? Wezmę kielich zbawienia i będę wzywać imienia PANA. Moje śluby złożone PANU wypełnię teraz przed całym jego ludem. Cenna jest w oczach PANA śmierć jego świętych. O PANIE, jestem twoim sługą; jestem twoim sługą i synem twojej służącej; rozerwałeś moje więzy. Tobie złożę ofiarę chwały i będę wzywać imienia PANA. Moje śluby złożone PANU wypełnię teraz przed całym jego ludem; W dziedzińcach domu PANA, pośrodku ciebie, Jeruzalem! Alleluja.
.
1 Tes. 5:16-18 Zawsze się radujcie. Nieustannie się módlcie. Za wszystko dziękujcie. Taka jest bowiem wola Boga w Chrystusie Jezusie względem was.

Także i dlatego, że chce On swą łaskę i Ducha Świętego dać jedynie tym, którzy nieustannie i gorąco Go o to proszą i za to Mu dziękują.

Łuk. 11:9-13 I ja wam mówię: Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie, pukajcie, a będzie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a temu, kto puka, będzie otworzone. I czy jest wśród was ojciec, który, gdy syn prosi go o chleb, da mu kamień? Albo gdy prosi o rybę, czy zamiast ryby da mu węża? Albo gdy prosi o jajko, czy da mu skorpiona? Jeśli więc wy, będąc złymi, umiecie dawać dobre dary waszym dzieciom, o ileż bardziej wasz Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą?

(więcej…)

Katechizm Heidelberski część 17– II część Dekalogu X przykazanie

Pytanie 113: Jakie żądanie zawarte jest w dziesiątym przykazaniu?

Aby nigdy nie powstało w nas najmniejsze pragnienie czy nawet myśl o sprzeciwie wobec któregokolwiek przykazania Bożego i abyśmy zawsze odczuwali wstręt do grzechu, a radość z tego, co sprawiedliwe.

Psalm 19:7-11 Prawo PANA jest doskonałe, nawracające duszę; świadectwo PANA pewne, dające mądrość prostemu. Nakazy PANA są prawe, radujące serce; przykazanie PANA czyste, oświecające oczy. Bojaźń PANA jest czysta, trwająca na wieki; sądy PANA prawdziwe, wszystkie są słuszne. Bardziej pożądane niż złoto, niż mnóstwo szczerego złota, i słodsze niż miód, nawet niż plaster miodu. Także twój sługa jest przez nie pouczony, a kto ich przestrzega, otrzymuje wielką nagrodę.
.
Psalm 139:23-24 Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce; wypróbuj mnie i poznaj moje myśli; I zobacz, czy jest we mnie droga nieprawości, a prowadź mnie drogą wieczną.
.
Rzym. 6:18 A będąc uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości.
/
Rzym. 7:7-8 Cóż więc powiemy? Że prawo jest grzechem? Nie daj Boże! Przeciwnie, nie poznałem grzechu jak tylko przez prawo, bo i o pożądliwości nie wiedziałbym, gdyby prawo nie mówiło:Nie będziesz pożądał.Lecz grzech, gdy zyskał okazję przez przykazanie, wzbudził we mnie wszelką pożądliwość. Bez prawa bowiem grzech jest martwy.

(więcej…)

Katechizm Heidelberski część 16e – II część Dekalogu IX przykazanie

Pytanie 112: Jakie żądania zawarte są w dziewiątym przykazaniu?

A) Abym przeciwko nikomu nie świadczył fałszywie, cudzych słów nie przekręcał, nikogo nie obmawiał, nie oczerniał, nie przyczyniał się lekkomyślnie do potępienia kogokolwiek bez uprzedniego wysłuchania go,

Psalm 15:1-2 PANIE, kto będzie przebywał w twoim przybytku? Kto zamieszka na twojej świętej górze? Ten, kto postępuje nienagannie i czyni sprawiedliwość, a w swoim sercu mówi prawdę; Kto nie obmawia swym językiem, nie wyrządza bliźniemu nic złego, nie znieważa bliźniego;
.
Przysłów.4:24 Odsuń od siebie przewrotność ust, oddal od siebie złośliwe wargi.
.
Przysłów 19:5 Fałszywy świadek nie uniknie kary, a kto mówi kłamstwa, nie ujdzie.

(więcej…)

Katechizm Heidelberski część 16d – II część Dekalogu VIII przykazanie

Pytanie 110: Jaki zakaz zawarty jest w ósmym przykazaniu?

Bóg zakazuje nie tylko kradzieży i rabunku, które karane są przez władzę;

2 Mojż. 22:1 Jeśli ktoś ukradnie wołu lub owcę i zabije je albo sprzeda, odda pięć wołów za jednego wołu i cztery owce za jedną owcę
.
1 Kor. 5:9-10 Napisałem wam w liście, żebyście nie przestawali z rozpustnikami; Ale nie z rozpustnikami tego świata w ogóle lub chciwymi, zdziercami czy bałwochwalcami, bo inaczej musielibyście opuścić ten świat.
.
1 Kor. 6:9-10 Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą królestwa Bożego? Nie łudźcie się: ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani zniewieściali, ani mężczyźni współżyjący ze sobą; Ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani złorzeczący, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego.

Kradzieżą nazywa również wszystkie nieuczciwe sposoby, za pomocą których mamy zamiar – bądź to siłą, bądź pod pozorem prawa – zagarnąć własność drugiego człowieka.

(więcej…)

Katechizm Heidelberski część 16c – II część Dekalogu VII przykazanie

Pytanie 108: Czego uczy nas siódme przykazanie?

Bóg potępia każdą nieczystość

3 Mojż. 18:30 Przestrzegajcie więc moich ustaw, aby nie czynić żadnego z obrzydliwych zwyczajów, które były czynione przed wami, abyście nie skalali się nimi. Ja jestem PAN, wasz Bóg

Pprzeto i my powinniśmy odczuwać wobec niej wstręt

Judy 1:22-23 I rozróżniając, nad jednymi zmiłujcie się; Innych zaś ratujcie przez strach, wyrywając ich z ognia, mając w nienawiści nawet szatę, która została skalana przez ciało

I pozostając bądź to w świętym stanie małżeńskim, bądź też w stanie wolnym – żyć w czystości i powściągliwości.

1 Kor. 7:1-9 Co do spraw, o których mi pisaliście: Dobrze jest mężczyźnie nie dotykać kobiety. Jednak aby uniknąć nierządu, niech każdy ma swoją żonę i każda niech ma swojego męża. Niech mąż oddaje powinność żonie, podobnie i żona mężowi. Żona nie ma władzy nad własnym ciałem, lecz mąż. Podobnie i mąż nie ma władzy nad własnym ciałem, lecz żona. Nie okradajcie się z tego, chyba że za obopólną zgodą, na pewien czas, aby oddać się postowi i modlitwie. Potem znów się zejdźcie, żeby was szatan nie kusił z powodu waszej niepowściągliwości. Lecz to, co mówię, jest z pozwolenia, a nie z rozkazu. Chciałbym bowiem, aby wszyscy ludzie byli tacy jak ja, ale każdy ma swój własny dar od Boga, jeden taki, a drugi inny. A do nieżonatych i wdów mówię: Dobrze będzie dla nich, jeśli pozostaną jak ja. Lecz jeśli nie mogą się wstrzymać, niech wstąpią w stan małżeński. Lepiej jest bowiem wstąpić w stan małżeński, niż płonąć.
.
1 Tes.4:3-5 Taka jest bowiem wola Boga, wasze uświęcenie, żebyście powstrzymywali się od nierządu; Aby każdy z was umiał utrzymać swoje naczynie w świętości i poszanowaniu; Nie w namiętności żądzy jak poganie, którzy nie znają Boga
.
Hebr.13:4 Małżeństwo jest godne czci u wszystkich i łoże nieskalane. Rozpustników zaś i cudzołożników osądzi Bóg

(więcej…)

Katechizm Heidelberski część 16b – II część Dekalogu VI przykazanie

Pytanie 105: Jakie żądanie zawarte jest w szóstym przykazaniu?

Abym myślą, słowem, postawą i tym bardziej czynem – bezpośrednio lub pośrednio – nie krzywdził, nie nienawidził, nie obrażał i nie zabijał drugiego człowieka,

3 Mojż. 19:17-18 Nie będziesz w swoim sercu nienawidził swego brata. Będziesz upominał swego bliźniego i nie zniesiesz u niego grzechu. Nie będziesz się mścił i nie będziesz chować urazy do synów swego ludu, lecz będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie. Ja jestem PAN.
.
Mat. 5:21-22 Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie będziesz zabijał, a kto by zabił, podlega sądowi. Lecz ja wam mówię: Każdy, kto się gniewa na swego brata bez przyczyny, podlega sądowi, a kto powie swemu bratu: Raka, podlega Radzie, a kto powie: Głupcze, podlega karze ognia piekielnego.

Lecz wyrzekł się zemsty

(więcej…)

Katechizm Heidelberski część 16a – II część Dekalogu V przykazanie

Pytanie 104: Jakie żądanie zawarte jest w piątym przykazaniu?

1) Szacunku, miłości i wierności należnych ojcu, matce oraz wszystkim przełożonym; także posłuszeństwo ich poleceniom

2 Mojż. 21:17 Kto złorzeczy swemu ojcu lub swojej matce, poniesie śmierć.
.
Przysłów 1:8 Synu mój, słuchaj pouczenia swego ojca i nie odrzucaj nauki swojej matki;
.
Rzym. 13:1-2 Każda dusza niech będzie poddana władzom zwierzchnim. Nie ma bowiem władzy innej, jak tylko od Boga, a te władze, które są, zostały ustanowione przez Boga. Tak więc kto się sprzeciwia władzy, sprzeciwia się postanowieniu Boga. Ci zaś, którzy się sprzeciwiają, sami na siebie ściągają potępienie
.
Efez. 5:21-22 Będąc poddani sobie nawzajem w bojaźni Boga. Żony, bądźcie poddane swoim mężom jak Panu.

(więcej…)

Katechizm Heidelberski część 15d – I część Dekalogu IV przykazanie

Pytanie 103: Jakie żądania zawarte są w czwartym przykazaniu?

Po pierwsze,

a) aby przestrzegane było głoszenie Ewangelii i nauczanie,

5 Mojż. 6:4-9 Słuchaj, Izraelu! PAN, nasz Bóg, PAN jest jeden. Będziesz miłował PANA, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i z całej swej siły; A te słowa, które ja dziś nakazuję tobie, będą w twoim sercu; I będziesz je często przypominał swoim synom i rozmawiał o nich, przebywając w swoim domu, idąc drogą, kładąc się i wstając. Przywiążesz je jako znak do swoich rąk i będą jako przepaski między twymi oczami. Wypiszesz je też na odrzwiach swego domu i na swoich bramach
.
1 Kor. 9:13-14 Czy nie wiecie, że ci, którzy służą w tym, co jest święte, żyją ze świątyni, a ci, którzy służą przy ołtarzu, mają w ofiarach wspólny udział z ołtarzem? Tak też Pan postanowił, aby ci, którzy ewangelię głoszą, z ewangelii żyli
.
2 Tym. 2:2 A co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to powierz wiernym ludziom, którzy będą zdolni nauczać także innych.
.
2 Tym. 3:14-17 Ty zaś trwaj w tym, czego się nauczyłeś i co ci powierzono, wiedząc, od kogo się tego nauczyłeś; I ponieważ od dziecka znasz Pisma święte, które cię mogą uczynić mądrym ku zbawieniu przez wiarę, która jest w Chrystusie Jezusie. Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości; Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany

b) pilne uczestnictwo w nabożeństwach, zwłaszcza w dniu odpoczynku,

Psalm 40:10 Twojej sprawiedliwości nie kryłem w głębi serca, opowiadałem twoją wierność i zbawienie; nie taiłem twego miłosierdzia i prawdy w wielkim zgromadzeniu.
.
Psalm 68:26 W zgromadzeniach błogosławcie Boga, Pana, wy, którzy pochodzicie ze źródła Izraela.
.
Dzieje 2:42-47 Trwali oni w nauce apostołów, w społeczności, w łamaniu chleba i w modlitwach. Każdego dnia trwali zgodnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z radością i w prostocie serca; Chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością wszystkich ludzi. A Pan dodawał kościołowi każdego dnia tych, którzy mieli być zbawieni
.
Hebr. 10:23-25 Trzymajmy wyznanie nadziei niechwiejące się, bo wierny jest ten, który obiecał. I okazujmy staranie jedni o drugich, by pobudzać się do miłości i dobrych uczynków; Nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień

(więcej…)