Czym różni się posługa Ducha Świętego w Starym i Nowym Testamencie?
Czy w wierzących w Starym Testamencie na stałe zamieszkiwał Duch Święty, czy też po prostu Duch zstąpywał na nich do specjalnych zadań?
Jakie jest znaczenie Pięćdziesiątnicy?
Czy to było wtedy, gdy wierzący byli zamieszkiwani przez Ducha?
Jak wierzący w Starym Testamencie byli uświęceni?
Czy to przez przestrzeganie prawa, działanie Ducha, czy też przez jedno i drugie?
Kol. 1:10 Abyście postępowali w sposób godny Pana, by podobać mu się we wszystkim, w każdym dobrym uczynku wydając owoc i wzrastając w poznawaniu Boga;
Apostolska modlitwa zapoczątkowana w wersie 9 dotyczyła udzielenia zbawionym kolosanom Bożej łaski osobistej mądrości, poznania, zrozumienia, oświecenia i uświęcenia. Łaski, bez której byliby głupi, trwający w ciemności, niewiedzy i ślepocie oraz grzechu,
wers 9 Dlatego i my od tego dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy za was się modlić i prosić,
.
a. abyście byli napełnieni poznaniem jego woli
b. we wszelkiej mądrości
c. i duchowym zrozumieniu
Okazuje się, że człowiek narodzony na nowo nawet posiadając dostęp do prawdy nie jest w stanie sam z siebie dokonać czegokolwiek, co Bogu mogłoby się podobać lub wydawać jakikolwiek dobry owoc. Świadczy o tym potrzeba modlitwy o oświecenie umożliwiające praktyczną aplikację poznanej prawdy w życiu osobistym wierzącego. Tym bardziej niedorzecznym i wręcz heretyckim jest stwierdzenie, że istota martwa w swoich grzechach, gdy prawda zostanie jej przedstawiona, ma jakąkolwiek możliwość wyboru między dobrem a złem, Bogiem a grzechem, życiem w świętości a zepsuciu, życiem wiecznym a potępieniem. W Księdze Hioba czytamy, iż mądrość, która ma wartość dla Boga dla żywego człowieka jest po prostu nieosiągalna
Hiob 28:12-13 13. Ale gdzie można znaleźć mądrość? Gdzie znajduje się miejsce rozumu? 13. Człowiek nie zna jej ceny ani nie można jej znaleźć w ziemi żyjących
Bóg Duch Święty od momentu narodzenia z góry jest podtrzymującym egzystencję „duchowym respiratorem” każdego zbawionego, bez dzieła którego nie jest możliwym chrześcijańskie życie.
Kol. 1:9 Dlatego i my od tego dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy za was się modlić i prosić, abyście byli napełnieni poznaniem jego woli we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu;
Kto modlił się o Kolosan i z jakiego powodu? Dlaczego modlitwa jest ekstremalnie ważna dla duchowego wzrostu? Kim byli współpracownicy Apostoła? Czym jest oświecenie? Co ma z tym wszystkim wspólnego Duch Święty?
Termin „spiracja” oznacza tchnąć i został wprowadzony przez Kościół łaciński dla określenia sposobu procesji Ducha Święteg, kiedy nasz Pan przekazał Ducha Świętego swoim uczniom, Jan 20:22 tchnął na nich i powiedział: Weźcie Ducha Świętego.
W dalszej części artykułu zostaną przedstawione argumenty o spiracji Ducha Świętego tak od Ojca jak i od Syna. Tym samym potwierdzone zostaną
1 Kor. 2:9 Ale głosimy, jak jest napisane: Czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, ani nie wstąpiło do serca człowieka, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują.
Bóg przygotował dla wszystkich prawdziwie wierzących mądrość, którą ci z radością przyjmują i chwytając się jej jak pochodni, biegną wytrwale do celu, którym jest zbawienie. Biegną do swojego Boga, objawionego w Piśmie (które nie może być naruszone, Jan 10:35) jako Jeden Bóg lecz trzy Osoby.
Tej objawionej przez Ducha a spisanej w Biblii mądrości nie są w stanie przyjąć idący na zatracenie. Dlatego też wiele mitów i herezji powstało w odniesieniu do Osoby Ducha Świętego. Niektórzy nauczają, że Duch został stworzony, inni że jest tylko jedną z części składowych Boga, czyli Bogiem niepełnym, inni jeszcze, że bezosobową mocą, jeszcze inni, że jedną z możliwych form Boga. A wszystkie one powstają w upadłych umysłach nienarodzonych z góry ludzi, którzy czytając Słowo Boże na siłę starają się Boga w jakiś sposób zrozumieć na zasadzie analogii, przyrównując Stwórcę do stworzenia.
Zwróćmy uwagę na główne aberacje doktryny w odniesieniu do naszego wspaniałego Boga Ducha Świętego
Biblia mówi o trzech rzeczach, w których Duch Święty pracuje razem z Ojcem i Synem w dziele naszego odkupienia. Te działania wskazują na to, że i On jest sprawcą naszego zbawienia.
Po pierwsze
Ludzkie ciało, które przyjął Syn, kiedy został człowiekiem zostało w ciele Marii stworzone przez Ducha Świętego
Mat. 1:18 A z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak: Gdy Maria, jego matka, została zaślubiona Józefowi, zanim się zeszli, okazało się, że jest brzemienna z Ducha Świętego.
Według „teologii” wyznawców ducha zielonoświątkowstwa biblijna fraza „modlić się w Duchu Świętym” oznacza mówienie „na językach” czyli w rzeczywistości mówienie przez nikogo niezrozumiałym bełkotem. Zatem za każdym razem gdy w Piśmie znajdziemy referencję do modlitwy w Duchu, zielonoświątkowiec wczyta tutaj swoje osobiste doświadczenie i powie, że taki fragment dotyczy pentekostalnych glossolaliów. Za chwilę wykazany zostanie absurd takiej interpretacji.
Rolą Boga-Ducha Świętego jest prowadzenie wybranych do Chrystusa. Duch Święty, podobnie jak Bóg-Ojciec i Bóg-Syn, eksponują Chrystusa (Ojciec Świadczy o Chrystusie, Duch świadczy o Chrystusie, Syn świadczy o sobie). Idąc w ślady swojego Wielkiego Boga, kościół, małżonka Chrystusa, również jest świadkiem Chrystusa. Obserwując świat duchowy, jesli chodzi o świadczenie, zauważamy pozycjonalną podrzędną względem Boga-Syna rolę:
W przeciwieństwie do dzieł Ducha Świętego dokonywanych w procesie zbawienia,takich jak: regeneracja, zamieszkanie, zapieczętowanie i chrzest, pełnia albo inaczej napełnienie Duchem związane jest z doświadczeniami chrześcijanina w jego duchowej mocy oraz w posłudze (w służbie Bogu, zborowi i braciom w wierze). Dzieła Ducha związane ze zbawieniem mają miejsce tylko jeden raz w życiu wierzącego, i raz na zawsze. Natomiast bycie napełnionym Duchem jest powtarzalnym doświadczeniem, które często wspomniane jest w Biblii.
W ograniczonym zakresie możemy zaobserwować pełnię Ducha w niektórych osobach przed dniem Pięćdziesiątnicy,w którym nastąpiło Jego zesłanie
Gdybyśmy zostali poproszeni o przedstawienie w zrozumialej formie, co stanowi (zgodnie z naszym poglądem Pisma), błogosławieństwo ludu Pańskiego na ziemi, po tym, jak dzieło Jego łaski zaczęło się w ich duszach, nie zawahalibyśmy się powiedzieć, że musi całkowicie składać się z osobistej wiedzy i duchowej bliskości z chwalebną Trójcą ich Osobach w Bóstwie – ponieważ tak jak Kościół jest wybrany, aby być wiecznie świętym i wiecznie szczęśliwym w nieprzerwanej duchowej bliskości chwały z Bogiem, jak to życie się zakończy, oczekiwanie na nie teraz przez wiarę musi stanowić najczystsze źródło teraźniejszej radości.
Ale tej jedności z Bogiem w Trójcy Jego Osób nie można czerpać bez wyraźnego zrozumienia. Musimy wiedzieć pod Boskim nauczaniem Boga w Trójcy Jego Osób i musimy również z tego samego źródła poznać szczególne i osobiste akty łaski, dzięki którym każda chwalebna Osoba w Bóstwie pozwala się poznać Swojemu ludowi, zanim będziemy mogli osobiście cieszyć się duchową bliskością z każdym z osobna i ze wszystkimi.
Język Samuela Chadwicka nie był za silny, kiedy powiedział:
„Dar Ducha jest ukoronowaniem miłosierdzia Bożego w Chrystusie Jezusie. To właśnie dlatego była cała reszta. Wcielenie i Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie to wszystko było przygotowaniem do zesłania Ducha Świętego. Bez daru Ducha Świętego cała reszta byłaby bezużyteczna. Wielką rzeczą w Chrześcijaństwie jest dar Ducha Świętego. Niezbędnym, żywotnym, centralnym elementem życia duszy i pracą Kościoła jest Osoba Ducha ” (Joyfull News, 1911).
Bardzo ważne pełne szacunku i modlitwy znaczenie studiowania tego przedmiotu powinno być oczywiste dla każdego prawdziwego dziecka Bożego. Powtarzające się odniesienia do Ducha przez Chrystusa w Swoim ostatecznym wykładzie (Jan 14 do 16) od razu na to wskazują. Ta szczególna praca, którą Mu powierzono jest jasnym dostarczeniem dowodu. Nikt nie przekazuje komukolwiek duchowego dobra, jak tylko poprzez Ducha; jakkolwiek w Swojej łasce Bóg w nas działa, to przez Ducha. Jedynym grzechem dla którego nie ma przebaczenia, to ten, który został popełniony przeciwko Duchowi.
Powszechne zamieszkiwanie Ducha Świętego w wierzącychPomimo tego, że chrześcijanie mogą w znaczący sposób różnić się od siebie jeśli chodzi o moc ducha i jego widoczny owoc, to jednak Pismo Święte jednoznacznie stwierdza, że każdy wierzący posiada Ducha Świętego w nim mieszkającego.
Stara dyspensacja nie jest różni pod względem przebywania Ducha w zbawionych. Jozue był pełen Ducha Świętego: A Jozue, syn Nuna, był pełen Ducha mądrości (5 Mojż. 34:9), identycznie jak chrześcijanie posiadają Ducha mądrości: Prosząc, aby Bóg naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości (Efez. 1:17). Nie ma tu żadnej różnicy jakości.
Zresztą istnieje jednoznaczny fragment stwierdzający, że zbawieni posiadali w sobie Ducha Świętego, czego przykładem był Mojżesz:
Izaj. 63:11 Wówczas wspomniał dawne dni, Mojżesza i jego lud, mówiąc: Gdzież jest ten, który ich wyprowadził z morza, z pasterzem swojej trzody? Gdzież jest ten, który włożył w jego wnętrze swego Świętego Ducha.
Nawet starożytni poganie rozumieli, że Duch Święty mieszkał w człowieku, a przykładem tego jest wypowiedź króla Nabuchodonozora względem Daniela.
Dan. 4:8 Aż w końcu przyszedł przede mnie Daniel, którego imię brzmi Belteszassar, zgodnie z imieniem mojego boga, a w którym jest duch świętych bogów, i przed nim opowiedziałem sen;
Jan Chrzciciel, ostatni i zarazem największy prorok Starego Przymierza był pełen Ducha Świętego od łona matki.
Łuk. 16:16 Prawo i Prorocy byli do Jana. Odtąd jest głoszone królestwo Boże i każdy się do niego gwałtem wdziera.
.
Łuk. 1:15 Będzie bowiem wielki w oczach Pana. Nie będzie pił wina ani mocnego napoju i zostanie napełniony Duchem Świętym już w łonie swojej matki.
παλινγενεσίᾳ paliggenesia – stan lub akt ponownych narodzin / duchowa odnowa, regeneracja.
Ponieważ życie chrześcijanina w wierze zaczyna się od momentu nowego narodzenia, regeneracja jest jedną z fundamentalnych doktryn dotyczących zbawienia. Dokładna definicja tego dzieła Ducha Świętego i jego zrozumienie odnośnie całego życia chrześcijanina jest ważnym czynnikiem umożliwiającym efektywną ewangelizację a następnie osiągnięcie dojrzałości duchowej.
Definicja regeneracji
Słowo „regeneracja„ występuje w Biblii tylko dwa razy. W Ewangelii Mateusza użyte jest w odniesieniu do renowacji wszystkiego po Sądzie Ostatecznym o i nie ma to nic wspólnego z kwestią zbawienia chrześcijanina.
Mat. 19:28 A Jezus im powiedział: Zaprawdę powiadam wam, że przy odrodzeniu παλινγενεσίᾳ paliggenesia, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na tronie swojej chwały, i wy, którzy poszliście za mną, zasiądziecie na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela
Natomiast w Liście do Tytusa czytamy następującą deklarację:
Tyt. 3:5 Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia (παλινγενεσίας palingenesias) i odnowienie Ducha Świętego
Na bazie tego tekstu słowo „regeneracja„ zostało wybrane przez teologów dla wyrażenia pojęcia nowego życia, nowego narodzenia, duchowego zmartwychwstania, nowego stworzenia i ogólnie rzecz biorąc w odniesieniu do nowego, nadprzyrodzonego życia które otrzymują wierzący jako Boże dzieci. Prawidłowo rozumiejąc, oznacza źródło życia wiecznego, które zostaje udzielone wierzącemu w Chrystusa w momencie gdy w Niego uwierzy. Jest to natychmiastowe przejścieze stanu duchowej śmierci do stanu duchowego życia..
(więcej…)
W nauczaniu fundamentalnych prawd dotyczących Ducha Świętego powinno się położyć nacisk na kwestię jego osobowości. Jest to związane z tym, że Duch nie mówi sam od siebie; mówi to, co usłyszy
Jana 16:13 Lecz gdy przyjdzie on, Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę. Nie będzie bowiem mówił sam od siebie, ale będzie mówił to, co usłyszy, i oznajmi wam przyszłe rzeczy
Dzieje 13:2 A gdy jawnie pełnili służbę Panu i pościli, p1 mowiedział im Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do dzieła, do którego ich powołałem
i przyszedł aby uwielbić Chrystusa
Jana 16:14 On mnie uwielbi, bo weźmie z mojego i wam oznajmi
W przeciwieństwie do tego, Pismo przedstawia Ojca i Syna jako mówiących od siebie samych i z autorytetem podkreślonym użyciem zaimka osobowego „Ja”, a także jako znajdujących się w stałej współpracy, kontakcie, łączności i wzajemnej zgodności. Pismo jest absolutnie jasne kiedy mówi, że Duch Święty jest Osobą, tak samo jak Bóg Ojciec i Bóg Syn i, jak widzimy badając doktrynę Trójcy Świętej, te trzy Osoby są jednym Bogiem.
Hebr. 6:1-2 1 Dlatego zostawmy podstawowe nauki o Chrystusie i przejdźmy do tego, co doskonałe, nie zakładając ponownie fundamentu, którym jest pokuta od martwych uczynków i wiara w Boga; 2 Nauka o chrztach i nakładaniu rąk, o zmartwychwstaniu umarłych i sądzie wiecznym.
Oto jak w typowy sposób tekst Hebrajczyków interpretuje wpływowy i charyzmatyczny pastor zielonoświątkowy:
„Spójrzmy na list do Hebrajczyków, rozdział 6, wersety 1, aż do momentu, gdy dowiemy się, że istnieje sześć podstawowych doktryn Chrystusowych, o których powiedział autor Listu do Hebrajczyków. Musiał to powtórzyć wierzącym, ponieważ oni odsunęli się od doktryny upamiętania z martwych uczynków i wiary w Boga. Mamy tu więc doktrynę chrztów (liczba mnoga) podaje również doktrynę nakładania rąk, doktrynę zmartwychwstania i doktrynę wiecznego sądu. Są to doktryny Chrystusa, fundamentalne doktryny, o których wszyscy wierzący powinni wiedzieć, a jedną z fundamentalnych doktryn jest doktryna chrztu, w liczbie mnogiej jest więcej niż jeden chrzest w Biblii. Jest doktryna kładzenia rąk, istnieje cała nauka o tym, że nie jest to tylko coś, co obserwujemy w ewangelii, to znaczy być praktykowane, więc to, co proponuję wam.” – Ante Pavkovic źródło od 21:33 do 22:39
Postulaty zielonoświątkowców
Nauczamy że Duch Święty jest boską Osobą, wieczną, nie mającą początku, posiadającą wszystkie atrybuty osobowości i bóstwa, włączając w to
Intelekt
1 Kor. 2:10-13 10 Nam zaś Bóg objawił to przez swojego Ducha. Duch bowiem bada wszystko, nawet głębokości Boga. 11 Bo kto z ludzi wie, co jest w człowieku oprócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo i tego, co jest w Bogu, nikt nie zna, oprócz Ducha Bożego. 12 My zaś nie przyjęliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, żebyśmy wiedzieli, które rzeczy są nam od Boga darowane. 13 A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe.
Najpierw wyjaśnijmy sobie słowo – „Ewangelia”. Słowo to znaczy dosłownie – „Dobra Nowina”.
Używano tego słowa szczególnie w wojskowych określeniach. „Dobra Nowina” czyli „Zwycięstwo”. Używano tego słowa na określenie wielkiego ważnego zwycięstwa (militarnego, królewskiego). Słowo to ma bardzo wzniosłe konotacje.
To herezja, która rozwinęła się pod koniec II wieku. Oparta była na koncepcji patrypasjanistycznej. Naucza, że Bóg to jedna osoba, czasem przybierająca postać Ojca, czasem Syna, a czasem Ducha Świętego. Pogląd ten został zapoczątkowany przez Sabeliusza. Tłumaczył on jedność Boga za pomocą analogii słońca, tj. ciała, które emanuje światłem i ciepłem. Istotą Bóstwa jest Ojciec, natomiast Syn i Duch Święty są sposobami jego samowyrażania się. Jedynym Bogiem jest Ojciec, który narodził się jako Syn, a następnie pojawił się jako Duch Święty
Zatem według tej herezji Syn Boży był swoim Ojcem a obecnie jest Duchem Świętym. To jedna osoba. Koniec kropka.
2 Kor. 1:21 Tym zaś, który utwierdza nas razem z wami w Chrystusie, i który nas namaścił, jest Bóg;
.
Izaj. 61:1 Duch Panującego Pana jest nademną; przeto mię pomazał Pan, abym opowiadał Ewangeliję cichym, posłał mię, abym związał rany tych, którzy są skruszonego serca, abym zwiastował pojmanym wyzwolenie, a więźniom otworzenie ciemnicy
.
Dan. 9:24 Siedmdziesiąt tego dni zamierzono ludowi twemu i miastu twemu świętemu na zniesienie przestępstwa, i na zagładzenie grzechów i na oczyszczenie nieprawości, i na przywiedzienie sprawiedliwości wiecznej, i na zapieczętowanie widzenia i proroctwa, a na pomazanie Świętego świętych
Duch Święty to nie bezosobowa moc Boża, energia czy też przejaw działania Boga. Duch Święty jest Bożą osobą. Oto Biblijne argumenty:
Jan 15:26 Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który wychodzi od Ojca, on będzie świadczył o mnie.
Pochodzenie Ducha Świętego jest wieczne. Tak jak promienie światła wychodzą ze słońca, tak Duch Święty pochodzi od Ojca, a ponieważ pochodzenie jest od całej wieczności, Ojciec nie jest w czasie przed Duchem – Obaj są współwieczni.
Hebr. 9:14To o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego (αἰωνίου aiōniou) ofiarował Bogu samego siebie bez skazy, oczyści wasze sumienie z martwych uczynków, by służyć Bogu żywemu?
αἰώνιος aionos – wiekuisty, wieczny, bez początku i bez końca, który zawsze był, jest i będzie
Współwieczność Ducha i Ojca jest dowodem na Boską naturę Ducha. Niewyobrażalnym jest, aby określenie współwieczny mogło zostać użyte w stosunku do kogokolwiek (czy też czegkokolwiek) innego niż Bóg. Nie ma współwiecznych aniołów, nie ma współwiecznych ludzi, nie ma współwiecznego stworzenia.
