utworzone przez SebTer | mar 14, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Wszechobecność Boga
Izaj. 30:33 Od dawna bowiem przygotowane jest piekło, także dla samego króla jest przygotowane; uczynił je głębokim i szerokim, jego stos to ogień i wiele drew. Tchnienie Jahwe, jak strumień siarki, rozpala je
Jeden z naszych czytelników zadał pytanie: „Jak Bóg, będąc immanentny, może nadal znajdować się w piekle, które jest miejscem całkowitego oddzielenia od Niego?”
Być może bierze pod uwagę Hioba 26:6: „Piekło jest odkryte przed nim i zatracenie nie ma przykrycia.”. Może szczególnie wspomina Psalm 139:8: „Jeśli wstąpię do nieba, jesteś tam; jeśli przygotuję sobie posłanie w piekle, tam też jesteś.”.
Ostatni werset zasługuje na przytoczenie w jego kontekście:
Psalm 139:7-10 7. Dokąd ujdę przed twoim Duchem? Dokąd ucieknę przed twoim obliczem? 8. Jeśli wstąpię do nieba, jesteś tam; jeśli przygotuję sobie posłanie w piekle, tam też jesteś. 9. Gdybym wziął skrzydła zorzy porannej, aby zamieszkać na krańcu morza; 10. I tam twoja ręka prowadziłaby mnie i twoja prawica by mnie podtrzymała.
- Po pierwsze, zauważmy, gdzie jest obecny Jahwe: ląd i morze (nawet najbardziej odległe regiony) oraz niebo i piekło.
.
- Po drugie, zauważmy, że Bóg jest obecny wszędzie we wszystkich Swoich Osobach, łącznie z Duchem Świętym (wers 7), a zatem jest obecny duchowo i niewidzialnie.
.
- Po trzecie, korzystajmy z pocieszenia, jakie przynosi to ludowi Jahwe, ponieważ nasz Bóg jest z nami wszędzie w swej dobroci przymierza. Wywołało to podziw i zdumienie psalmisty Dawida wyrażone w formie retorycznego pytania: „Dokąd ujdę przed twoim Duchem? Dokąd ucieknę przed twoim obliczem?” (wers 7).
Wróćmy jednak do pytania, tym razem postępując bardziej teologicznie.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lut 18, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Oskarżyciel w niebie
Hiob 1:6 Zdarzyło się pewnego dnia, gdy synowie Boży przybyli, aby stanąć przed PANEM, że też szatan pojawił się wśród nich.
Bóg wezwał „synów Bożych”, w tym przypadku odnosi się to do aniołów, z nimi przyszedł również i szatan. Jak grzeszny szatan może wejść do nieba, kiedy „grzesznik” nie może tego zrobić? Wiemy, że Bóg jest suwerenny i może robić, co chce, ale czy to nie splugawiłoby nieba?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 3, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Rozkosz Prawa
Psalm 119:97 O, jakże miłuję twoje prawo! Przez cały dzień o nim rozmyślam.
Dlaczego ktoś miałby kochać Prawo Boże? Dlaczego mielibyśmy kochać to, co
- nieustannie nam mówi, jakimi jesteśmy nędznikami,
.
- codziennie wytyka wszystkie nasze niedociągnięcia,
.
- nieustannie przypomina nam o wszystkich naszych grzechach zasługujących na śmierć
.
- i rzuca nas na kolana, pozostawiając nas wołających o pomoc?
Prawda jest taka, że nie każdy kocha Prawo Boże, lecz tylko ci, którzy zostali wyzwoleni przez naszego nadającego, przestrzegającego Prawo i wyzwalającego od Prawa Zbawiciela.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | gru 21, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Dobrointencyjna oferta zbawienia
Łuk. 19:41:44 41. A gdy się przybliżył i zobaczył miasto, zapłakał nad nim; 42. Mówiąc: O gdybyś i ty poznało, przynajmniej w tym twoim dniu, co służy twemu pokojowi! Lecz teraz zakryte jest to przed twoimi oczami. 43. Przyjdą bowiem na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. 44. Zrównają z ziemią ciebie i twoje dzieci, które są w tobie, i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu, dlatego żeś nie poznało czasu twego nawiedzenia.
Niektórzy próbują wykorzystać ten tekst, aby powiedzieć, że Bóg płacze nad zniszczeniem potępionych. Podobny fragment znajdujemy w Ewangelii Mateusza
Mat. 23:37 Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy są do ciebie posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, tak jak kokoszka gromadzi swe kurczęta pod skrzydła, a nie chcieliście!
Biblijnym kluczem do właściwej interpretacji tego tekstu jest zauważenie – jak to uczynił Augustyn – rozróżnienia pomiędzy „Jerozolimą” (której religijnymi przywódcami byli niewierzący faryzeusze) a „dziećmi Jerozolimy” (prawdziwymi, duchowymi, wybranymi Żydami), których Jezus pragnął zbawić i zbawił.
Oba teksty są błędnie cytowane jako dowód na to, że Ewangelia jest łaskawym wyrazem miłości Boga do wszystkich ludzi i Jego pragnienia zbawienia wszystkich ludzi, włączając w to potępionych. Jest ona tak nieugięcie promowana przez jej zwolenników, że każdy, kto się z nią nie zgadza, jest obiektem nieprzyjemnego wyzywania: „Hiper-kalwiniści! Niezdolni do prowadzenia ewangelizacji!”
(więcej…)
utworzone przez SebTer | gru 8, 2021 | Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Niezmienność Boga
Czy wierzący byli kiedyś dziećmi gniewu, tak jak i inni?
Efez 2:3 Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni.
Wierzymy, że Bóg jest niezmienny w swojej istocie, atrybutach, dziełach. Ale jak wytłumaczyć „zmianę” w życiu wybranych Bożych, którzy wcześniej znajdowali się w stanie gniewu, a teraz są w stanie łaski? Czy nie wskazuje to na „zmianę” w relacji Boga do nas? W jednej chwili jest On gniewny wobec nas tylko dlatego, że nie jesteśmy jeszcze w Chrystusie i jesteśmy w ciągłym buncie, a potem, kiedy jesteśmy zbawieni, nie jesteśmy już w tym stanie? Czy nie wskazuje to na zmianę w Bożym usposobieniu wobec ludzi? (I dlatego On nie jest absolutnie niezmienny, ale jest zmienny w jednym sensie?)
W odpowiedzi na to pytanie należy podkreślić kilka rzeczy.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | gru 2, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Tekst źródłowy
Obj. 3:14-22
14. A do anioła kościoła w Laodycei napisz: To mówi Amen, świadek wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego:
15. Znam twoje uczynki: nie jesteś ani zimny, ani gorący. Obyś był zimny albo gorący.
16. A tak, ponieważ jesteś letni i ani zimny, ani gorący, wypluję cię z moich ust.
17. Mówisz bowiem: Jestem bogaty i wzbogaciłem się, i niczego nie potrzebuję, a nie wiesz, że jesteś nędzny i pożałowania godny, biedny, ślepy i nagi.
18. Radzę ci kupić u mnie złota w ogniu wypróbowanego, abyś się wzbogacił, i białe szaty, abyś się ubrał i żeby nie ujawniła się hańba twojej nagości, a swoje oczy namaść maścią, abyś widział.
19. Ja wszystkich, których miłuję, strofuję i karcę. Bądź więc gorliwy i upamiętaj się.
20. Oto stoję u drzwi i pukam. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wejdę do niego i spożyję z nim wieczerzę, a on ze mną.
21. Temu, kto zwycięży, dam zasiąść ze mną na moim tronie, jak i ja zwyciężyłem i zasiadłem z moim Ojcem na jego tronie.
22. Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów.
Objawienia 3:20 – „Oto stoję u drzwi i pukam…” to tekst często cytowany na poparcie wolnej woli i odpartej łaski. Jest to część słowa Bożego skierowanego do kościoła w Laodycei, które przeanalizujemy dowodząc, że nie odnosi się ani do wolnej woli człowieka ani też nie potwierdza doktryny odpartej łaski.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 2, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Gdy poganin czyta Pismo
Przysłów 14:16 Szyderca szuka mądrości, a nie znajduje, lecz rozumnemu wiedza przychodzi łatwo.
Człowiek upadły i nieodrodzony nienawidzi Boga i jest Jego wrogiem (Filip. 3:18; Kol. 1:21; Psalm 5:5; 11:5; Izaj. 63:3). Człowiek nieodrodzony czytając Słowo Boże nie tylko nie akceptuje zawartej w nim prawdy (Jan 10:26; 14:17; 1 Kor. 2:14) ale też celowo wykrzywia Boże ścieżki (Dzieje 13:10; Efez. 4:14; 2 Piotra 2:15; Kazn. 9:3) aby móc oskarżyć Boga o bycie złym i niesprawiedliwym bóstwem (Łuk. 19:21; Psalm 10:11). Tym samym elewacji ulega moralność człowieka, czyniąc go sprawiedliwszym od Najwyższego (Hiob 4:17; Rzym. 10:3).
Ostatecznym celem działania nieodrodzonego człowieka jest utworzenie demonicznej doktryny (1 Tym. 4:1; Jakuba 3:15; Obj. 2:24) a przez to osobiste zatracenie wynikające z przekręcania Słowa (2 Piotra 2:1; 3:16; Filip. 3:19) oraz zatracenie swoich naśladowców (Mat. 23:15; 2 Piotra 2:1-3).
Posłuchajmy przykładu takiego działania
„Jeśli chodzi o horrory to zastanawiam się co stało się z 32 dziewczynkami z Rozdziału 31 Księgi Liczb które wraz ze zwierzętami oddane zostały kapłanowi jako ofiarę dla Pana i dalej jest napisane „Wreszcie szesnaście tysięcy osób, z czego oddali Panu trzydzieści dwie osoby„. Wychodzi z tego, że te 32 dziewczynki zostały złożone przez kapłanów w ofierze Bogu. Tak w sumie co za różnica, czy było je jedynie zabić, jak postąpiono z ich starszymi koleżankami, czy dodatkowo przemienić je w woń miłą Jahwe (1 Mojż. 8:21; 2 Mojż. 29:18; 3 Mojż. 1:9; itd. itd.) Kto by się zresztą przejmował kobietami wrogów?”
.
Inaczej się sprawa miała z własnymi bliźnimi, jedynie raz w Biblii można znaleźć opis ofiary z człowieka – bliźniego, który jest aprobowany. Chodzi o córkę Jeftego, Sędziów 11:30-40. List do Hebrajczyków uznaje Jeftego za pozytywny przykład człowieka wiary, (Hebr. 11:32), może autor nie chciał pamiętać o jego córce, a może właśnie pamiętał.„
Zarzut postawiony przez nieodrodzony umysł jest jest następujący:
- istnieją fragmenty Pisma Świętego, które wskazują na składanie ofiar z ludzi
.
- dzieje się to na zasadzie ofiary całopalnej
.
- ukrytą implikacją zarzutu jest wniosek iż tak jak Bogu miłe były ofiary całopalne ze zwierząt, tak też i z istot rozumnych
.
- dodatkowo domniemany koncept ofiar z ludzi uznany zostaje za przykład wiary, skąd już tylko krok do rytualnych „chrześcijańskich” całopaleń, czyli stosów.
Stosując do tego co duchowe duchową miarę Pisma Świętego dajmy odpór diabłu
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 27, 2021 | Hamartiologia: nauka o grzechu, Prima Scriptura
Reformowany panteon
Mat. 20:26-28 26. Lecz nie tak ma być wśród was, ale kto między wami chce być wielki, niech będzie waszym sługą. 27. I kto wśród was chce być pierwszy, niech będzie waszym sługą. 28. Tak jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służyć i oddać swoje życie na okup za wielu.
Traktat o relikwiach, rozdział 1 pt. „Pochodzenie kultu relikwii i obrazów w Kościele chrześcijańskim” Jana Kalwina zawiera szereg cennych wskazówek, które właściwie zastosowane pozwolą nam zidentyfikować źródło i przyczyny plagi kultu „wielkich teologów” , jaka toczy współczesną Reformację.
„Kult bohaterów jest wrodzony w ludzkiej naturze – pisze Kalwin – i opiera się na niektórych z naszych najszlachetniejszych uczuć — wdzięczności, miłości i podziwie — ale które, podobnie jak wszystkie inne uczucia, gdy nie są kontrolowane przez zasady i rozum, mogą łatwo przerodzić się w najdziksze przesady i prowadzą do najgroźniejszych konsekwencji.”
Cześć i podziw oddawane „wielkim Bożym mężom”, choć oparte o szacunek dla ich pracy i zaangażowania, czego rezultatem bywają bardzo obszerne i wyczerpujące wykłady, kazania i komentarze, prowadzą do przesadnej egzaltacji i gloryfikacji, co przy jednoczesnym bagatelizowaniu krytyki głoszonej przez „tytanów” teologii (jakie „śmią” podnosić niektórzy uczniowie) przeradza się w kult jednostki. Niebezpieczeństwo jest realne, stawką zaś idolatria.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 27, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Religijna konfuzja
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
Grzech Adama przypisywany jest całemu światu, przypisywanie grzechu wybranych Chrystusowi i Sprawiedliwość Chrystusa przypisywana wybranym. Przypisywana sprawiedliwość Chrystusa jest bardzo „rzeczywista”.
Sprawiedliwość Boża objawiona w Ewangelii (Rzym. 1:16-17) ustanowiona i wniesiona przez naszego Pana Jezusa Chrystusa (Dan. 9:24) jest czymś, na co On zasłużył i jest prawnie przeniesiona przez Boga w drodze przypisania na konto Jego ludu. To jest coś, czego nie można zobaczyć ludzkim okiem. Innymi słowy, jest to niewidzialne. Czy to oznacza, że nie jest prawdziwe ani rzeczywiste? Potrzeba oka wiary, aby zobaczyć i uwierzyć, że to wystarczy (Rzym. 9:30-33). Niektórzy ludzie religijni mówią, że to nie wystarczy i jest potrzebne „wlanie” sprawiedliwości.
To właśnie mają na myśli katolicy:
„Jeżeli ktoś mówi, że ludzie są usprawiedliwieni albo przez samo przypisanie sprawiedliwości Chrystusowej, albo przez samo odpuszczenie grzechów, z wyłączeniem łaski i miłości, które są rozlane w ich sercach przez Ducha Świętego i są im wrodzone; albo nawet, że łaska, dzięki której jesteśmy usprawiedliwieni, jest jedynie przychylnością Bożą: niech będzie obłożony anatemą” – Kanon XI Soboru Trydenckiego
Oraz inni ludzie religijni, nazywając tym samym biblijną doktrynę prawną fikcją.
„Nie tylko jesteśmy uznani za prawych; jesteśmy uczynieni sprawiedliwymi” […] „Wierzący grzesznik jest usprawiedliwiony przez wlaną w niego sprawiedliwość” – John MacArthur, Usprawiedliwienie przez wiarę, 1988, s. 98, 122
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 15, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Pozorna sprzeczność
Izaj. 26:14-15
14. Umarli oni [nasi panowie] i nie ożyją, są martwi i nie powstaną, ponieważ nawiedziłeś ich i wytępiłeś, i zgładziłeś wszelką pamięć o nich.
15. Rozmnożyłeś naród, PANIE, rozmnożyłeś naród. Jesteś uwielbiony, choć go wypędziłeś na wszystkie krańce ziemi.
Teraz posłuchajmy, co dalej mówi prorok. Od wersetu 14 wydaje się, że prorok nie przestrzega żadnego porządku; tak, że mówi rzeczy bezpośrednio sprzeczne ze sobą;
- najpierw bowiem mówi: „Umarli nie ożyją”,
.
- a potem stwierdza: „Twoi umarli ożyją”.
.
- po drugie, mówi: „nawiedziłeś ich i wytępiłeś, i zgładziłeś wszelką pamięć o nich”
.
- zaraz potem mówi: „Rozmnożyłeś swój naród… ciebie szukali; gdy ich karałeś, wylewali swoje modlitwy.”.
Któż, jak powiadam, nie pomyślałby, że są to rzeczy nie tylko wypowiedziane bez właściwego porządku i celu, ale także jawnie sprzeczne ze sobą? Albowiem żyć, a nie żyć, być tak zniszczonym, aby nie pozostała żadna pamięć, i tak rozmnożyć, że brzegi ziemi zostaną wypełnione, wydaje się nieść ze sobą jawną sprzeczność.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lip 8, 2021 | Chrześcijańska moralność, Hamartiologia: nauka o grzechu
Wstęp
Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, nauczył nas, że naszym obowiązkiem wobec Boga i człowieka jest przede wszystkim miłowanie Pana Boga naszego całym sercem, duszą, siłą i umysłem; a po drugie, kochać bliźniego jak siebie samego.
Mat. 22:37-39 37. A Jezus mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i całym swym umysłem. 38. To jest pierwsze i największe przykazanie. 39. A drugie jest do niego podobne: Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie.
Miłowanie Trójjedynego Boga sercem, duszą i umysłem obejmuje poznanie Jego prawdy — całej prawdy przedstawionej w Piśmie Świętym, w tym dotyczącej homoseksualizmu — wiary w nią, dawania świadectwa i jeśli to konieczne, cierpienia z jej powodu.
Miłowanie naszych bliźnich, a zwłaszcza w tym przypadku naszych homoseksualnych bliźnich, oczywiście obejmuje nieatakowanie ich, nie prześladowanie, nie wykonywanie nieprzyjemnych telefonów do nich, nie wysyłanie nienawistnych listów, nie niszczenie ich własności i tym podobne. Jesteśmy natomiast wezwani do czynienia im dobra, do modlitwy za nich, a zwłaszcza do niesienia im Ewangelii przebaczenia grzechów we krwi Pana Jezusa Chrystusa.
Wiara w Niego skutkuje nie tylko przebaczeniem wszelkich przewinień, ale także wyzwoleniem spod panowania grzechu, w tym homoseksualizmu. Krzyż jest jedyną dobrą nowiną dla grzeszników, także tych, którzy zostali usidleni przez ten niegodziwy występek.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 27, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Przyczynek dyskusji
Joshua De La Place (1596-1665) był profesorem Akademii w Saumur, W 1631 roku tworzył zespół z Mojżeszem Amyrautem (odpowiedzialnym za herezję hipotetycznego uniwersalnego odkupienia) i Luisem Cappelem (podważał wiarygodność Słowa Bożego). W tak zacnym towarzystwie jego umysł powołał do życia ciekawą doktrynę, mianowicie w dość przebiegły sposób zanegował on grzech pierworodny doktryną pośredniego przypisania:
„Nie jesteśmy winni grzechu Adama; raczej Bóg przypisuje nam winę z powodu obecności w nas deprawacji… Adam zgrzeszył; dlatego wszyscy są zdeprawowani; dlatego wszyscy są winni”- Stanley J. Grenz, Theology for the Community of God
Chrześćijańska pozycja odnośnie grzechu pierworodnego jest następująca:
- Adam w Edenie reprezentował całą ludzką rasę.
.
- Dlatego gdy zgrzeszył, w Adamie zgrzeszyli wszyscy ludzie sami nie popełniając grzechu Adama.
.
- Karą, jaką Bóg zsyła na wszystkich ludzi, którzy w Adamie popełnili grzech jest grzeszna natura.
.
- Ta grzeszna natura nie jest dziedziczona genetycznie (jak twierdzą rzymscy katolicy).
.
- Grzech Adama jest przypisany każdemu od momentu poczęcia i zaliczany tak, jakby to on go popełnił
Niestety rzeczywistość ta odrzucana jest przez wielu teologów, W sposób zakamuflowany pozycja chrześcijańska odrzucana jest także przez niektóych prominentnych teologów Reformowanych poprzez twierdzenie, iż wszystkie nienarodzone dzieci idą do nieba.
W konsekwencji odrzucenie doktryny bezpośredniego przypisania grzechu Adama wszystkim ludziom jest równoznaczne z zanegowaniem doktryny przypisania sprawiedliwości Chrsytusa wybranym do zbawienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 1, 2021 | Chrześcijańska moralność, Hamartiologia: nauka o grzechu
Konsekwencje grzechu
Tak wiele można by powiedzieć o konsekwencjach grzechu i nieczystości dla chrześcijanina. I powinniśmy o nich mówić – Biblia z pewnością to robi. Dawid w Psalmie 32 opisał nieszczęście wynikające z niepokutowania za grzech, jako usychanie jego kości
Psalm 32:3 Gdy milczałem, kości moje schły od moich całodziennych narzekań.
Jego energia została wysuszona, ponieważ czuł Boże niezadowolenie. Ale ostrzeżenia przed nieszczęściem dla wierzącego, który popadł w odstępstwo, powinny być również połączone z radością świętości. Jest prawdziwa radość, kiedy odwracamy się od zła i zachwycamy się Panem i Jego drogami.
Biblia opisuje ten zachwyt w kategoriach doświadczenia – egzystencjalnej rzeczywistości, której należy skosztować, poczuć i zobaczyć. Księga Przysłów tak opisuje to doświadczenie:
Przysłów 3:7-8 7. Nie bądź mądrym we własnych oczach, ale bój się PANA i odstąp od zła. 8. To da twemu ciału zdrowie i pokrzepienie twoim kościom.
Jeśli czytasz to powoli, na tyle wolno, by smakować prawdę w miarę jej upływu, czyż nie pragniesz tego poczucia odświeżenia? Nic dziwnego, że Boże plany dotyczące naszego uświęcenia są najbardziej satysfakcjonujące. Dla kontrastu, życie w grzechu jest męczące i sprawia, że radość jest poza naszym zasięgiem.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 21, 2021 | Chrześcijańska moralność, Hamartiologia: nauka o grzechu
Kłamstwo aborcyjne
Przysłów 6:16-17 16. Jest sześć rzeczy, których nienawidzi PAN, siedem budzi w nim odrazę: 17.Wyniosłe oczy, kłamliwy język i ręce, które przelewają krew niewinną;
Temat aborcji często wywoływał wiele obelżywych debat. Chrześcijanie są głównymi bastionami ruchu pro-life, podczas gdy działacze pro-choice tworzą wrzaskliwe tłumy, aby stanowczo się im sprzeciwić. Chrześcijanie, którzy jednoznacznie potwierdzają, że życie zaczyna się od poczęcia, wierzą, że wszystkie dzieci w łonie są nosicielami obrazu Boga. Według Pisma Świętego dzieci są nieocenionym darem od Boga
Psalm 127:3 Oto dzieci są dziedzictwem od PANA, a owoc łona nagrodą.
Ale ci, którzy przypisują sobie miano pro-choice, wymyślą kłamstwa, aby zdekonstruować aksjomat anty-wyboru. Propagandziści wolnego wyboru będą uparcie odnosić się do dziecka w łonie jako do
- skupiska komórek,
- plamki, która nie jest w pełni ludzka,
- lub wyboru kobiety, aby zrobiła to, co sama dowolnie wybierze
Jeśli myślisz o zabiciu swojego dziecka [tj. aborcja] lub jeśli przyjęłaś kłamstwo, że aborcja jest wolnym wyborem kobiety, będziesz zbierać to, co siejesz.
Gal. 6:7 Nie łudźcie się, Bóg nie da się z siebie naśmiewać. Co bowiem człowiek sieje, to też żąć będzie.
Dodatkowo zdasz Bogu rachunek za podjętą z premedytacją decyzję o zabiciu dziecka lub wsparciu tych, którzy to robią. Ze względu na Twoją duszę przedstawię kilka powodów, dla których musisz ponownie przemyśleć i porzucić swoje bezrozumne przekonanie o Twoim wolnym wyborze.
Rzym. 14:12 Tak więc każdy z nas sam za siebie zda rachunek Bogu.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 4, 2021 | Eklezjologia: nauka o kościele, Hamartiologia: nauka o grzechu
Wstęp i modlitwa
Ojcze Mój, Boże mój, proszę Ciebie przez Chrystusa i w Chrystusie abyś kierował myślami mymi, abyś przewodził językowi memu i moim ustom, abym mówił Słowo prawdy dane przez Ducha Twego. Pełny ufności i wiary. Alleluja.
Ale nie zawsze w życiu Chrześcijanina tak jest. Niestety zdarza się, że nie idziemy do Niego, ani pełni ufności ani pełni wiary i dzisiaj chciałbym wam powiedzieć o tym jak bardzo kocha Nas Ojciec i w jaki sposób Nas prostuje kierując na właściwe ścieżki.
1 Piotra 1:5 Którzy jesteście strzeżeni mocą Boga przez wiarę ku zbawieniu, przygotowanemu do objawienia się w czasie ostatecznym.
…którzy Bożą mocą strzeżeni jesteście, mocą Bożą strzeżeni jesteśmy moi drodzy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 1, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Przedmowa
W czasie gdy w Szkocji panuje skłaniający się ku herezji papistów Henry Darnley (biorąc nawet udział w bluźnierstwie mszy świętej) John Knox wygłasza wstrząsające kazanie. Na przykładzie Izraela ukaranego przez Boga za odejście od prawdziwej wiary i bratanie się z obcymi religiami, wskazuje na oczekujący Szkocję nieunikniony Boży sąd.
W pierwszej części nauczania Knox przypomniał iż władza nie może być absolutna lecz posiada konkretne ograniczenia:
- Bóg jest najwyższym suwerenem każdej władzy
- Celem władzy jest przestrzeganie Bożych nakazów
- Władza łamiąca Boże nakazy jest nielegalna
Kazania wysłuchał sam król Henry i dotarło ono do jego duszy oskarżając sumienie. Wzburzony pospiesznie opuścił Edynburg, zaś Knox został postawiony przed radą miasta.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 18, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Słodki smak zabójczej trucizny
2 Mojż. 20:15 Nie będziesz kradł.
Jeśli naprawdę wierzymy w Bożą opatrzność, jeśli naprawdę wierzymy, że nasz bliźni jest stworzony na obraz Boga, jeśli naprawdę bardziej troszczymy się o wspólnotę niż o siebie, to nigdy nie będziemy wątpić w Bożą Opatrzność aby odebrać komuś coś, co do nas nie należy. Nigdy nie będziemy okradać naszych bliźnich, aby zapewnić sobie dóbr. Nigdy nie wyrządzimy szkody dobru naszego bliźniego,
- wiedząc, że grzech jest grzechem przeciwko wspólnocie,
- wiedząc, że Bóg nas zaopatruje.
Chcę dzisiaj skupić się na sposobach, w jakie najprawdopodobniej sami łamiemy to przykazanie. Łatwo jest oburzyć się na nich, tam, na tych, którzy rażąco łamią statuty i prawa naszego społeczeństwa poprzez kradzieże, rabunki, złodziejstwo i tym podobe i usprawiedliwiamy się. Skupię się na chrześcijanach, a nie ogólnie na społeczeństwie. Chcę, abyśmy przyjrzeli się sposobom, w jakie sami możemy uczestniczyć w kradzieży, która stała się społecznie akceptowana i szanowana.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 20, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Bierność prowadzi ku zatraceniu
1 Kor. 6:9-10 9. Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą królestwa Bożego? Nie łudźcie się: ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani zniewieściali (μαλακοὶ malakoi – pasywni homoseksualiści), ani mężczyźni współżyjący ze sobą (ἀρσενοκοῖται arsenokoitai – aktywni homoseksualiści) 10. Ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani złorzeczący, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego.
Jeśli obserwowaliście nagłówki gazet w ciągu ostatnich kilku lat, być może zauważyliście niesamowity wzrost zainteresowania potwierdzaniem homoseksualizmu. Niezależnie od tego, czy jest to sedno skandalu religijnego, korupcji politycznej, radykalnego ustawodawstwa czy przedefiniowania małżeństwa, Amerykę charakteryzują interesy homoseksualne. To wskazuje na sukces programu gejowskiego.
Niektórzy chrześcijanie, w tym przywódcy kościołów religijnych, wahali się w tej kwestii nawet niedawno. Niestety, kiedy ludzie odmawiają uznania grzeszności homoseksualizmu – nazywając zło dobrem, a dobro złem – czynią to kosztem wielu dusz.
Izaj. 5:20 Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem; którzy ciemność uważają za światłość, a światłość za ciemność; którzy gorycz uważają za słodycz, a słodycz za gorycz!
Jak powinniśmy zareagować na sukces programu gejowskiego? Czy powinniścmy zaakceptować niedawny trend w kierunku tolerancji? A może powinniśmy stanąć po stronie tych, którzy wykluczają homoseksualistów z wrogością i pogardą?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 22, 2020 | Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Poważne ostrzeżenie
„Strzeż się, być nie przychodził do Boga bez Chrystusa, a z Chrystusem na swych ramionach” – William Bridge
Prawdziwi Boży kaznodzieje zawsze są solą w oku odstępczej religii, są także problematyczni dla konformistów, czyli tych spośród ortodoksyjnie wierzących, którzy idą na układy czy to z systemem kościelnictwa czy też z herezją, której w zmyślny sposób starają się nadać pozory prawowierności. Nie inaczej było w przypadku Williama Bridge, angilikańskiego duchownego, który w 1634 roku jako 34 letni pastor postawiony został przed sądem biskupim i zawieszony w obowiązkach za dwa „grzechy główne”:
1) głoszenie prawdy czyli doktryny ograniczonego odkupienia
2) potępianie herezji czyli arminianizmu
W ostateczności Brat Bridge przy aplauzie króla Karola I został usunięty z urzędu przez nowego biskupa Norwitch Matthew Wrena, człowieka układu i serwilistę, surowo zwalczającego nonkonformizm czyli chrześcijan którzy nie chcieli podporządkować się systemowi. W dobie współczesnej teologicznej degeneracji i zamieszania ostrzeżenie pozostaje w mocy: nie wolno przychodzić do Boga bez Chrystusa, ponieważ Bóg nie akceptuje cielesnej ignorancji:
Rzym. 8:5-8 5. Ci bowiem, którzy żyją według ciała, myślą o tym, co cielesne, ale ci, którzy żyją według Ducha, myślą o tym, co duchowe. 6. Gdyż zamysł ciała to śmierć, ale zamysł Ducha to życie i pokój; 7. Dlatego, że zamysł ciała jest nieprzyjacielem Boga, bo nie poddaje się prawu Bożemu, gdyż i nie może. 8. Ci więc, którzy są w ciele, nie mogą podobać się Bogu.
Ci, którzy są w ciele, choć może i poszukują lub też wyznają jakiegoś boga, żyją w stałej ignorancji Boga objawionego w Piśmie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 16, 2020 | Hamartiologia: nauka o grzechu
Grzeszność grzechu
„Grzeszność grzechu” brzmi jak próżna redundancja (czyli cecha komunikatu zawierającego więcej informacji, niż jest to niezbędne do przekazania jego treści), która nie dodaje żadnych informacji do omawianego tematu. Jednak konieczność mówienia o grzeszności grzechu została narzucona nam przez kulturę, a nawet Kościół, który umniejszył znaczenie samego grzechu.
W naszych czasach grzech jest definiowany jako popełnianie błędów lub dokonywanie złych wyborów. Kiedy przystępuję do egzaminu lub sprawdzianu pisowni, jeśli się pomylę, brakuje mi określonego słowa. Pomyłka to jedna rzecz. Czymś innym jest patrzeć na pracę mojego sąsiada i kopiować jego odpowiedzi, aby uzyskać dobrą ocenę. W tym przypadku mój błąd wzrósł do poziomu wykroczenia moralnego.
Chociaż grzech może wiązać się z popełnianiem błędów w wyniku lenistwa w przygotowaniach, to jednak oszukiwanie przenosi sprawę na poważniejszy poziom. Nazywanie grzechu „dokonywaniem złych wyborów” jest prawdą, ale jest to również eufemizm, który może pomijać powagę czynu. Decyzja o popełnieniu grzechu jest rzeczywiście zła, ale po raz kolejny to więcej niż błąd. To akt moralnego wykroczenia.
(więcej…)
