Czas przeszły niedokonany wyraża działanie jako ciągłe lub ciągłe działanie w przeszłości. Odnosi się do niekompletnego działania i wraz z czasem teraźniejszym posaiada aspektu niedokonania. Opisywana akcja jest w toku i nie została jeszcze doprowadzona do zamierzonego celu.
Wyróżniamy następujące rodzaje czasu przeszłego dokonanego:
Czas teraźniejszy w języku greckim może wyrażać czas przeszły, teraźniejszy lub przyszły. Dr Young identyfikuje trzy aspekty czasowe w następujący sposób:
Czas teraźniejszy w trybie oznajmującym
.
⇒ w Jana 1:29 odnosi się do przeszłości: A nazajutrz Jan zobaczył (βλεπει blapei – widzi) Jezusa przychodzącego do niego
.
⇒ w Dziejach 16:18 odnosi się do teraźniejszości: Rozkazuję (παραγγελλω parangello) ci w imię Jezusa Chrystusa, abyś z niej wyszedł. I w tej chwili wyszedł.
.
⇒ w Łuk. 19:8 odnosi się do przyszłości: Zacheusz zaś stanął i powiedział do Pana: Panie, oto połowę mojego majątku oddam (διδωμι didomi – daję) ubogim
.
⇒ w Jana 3:18 odniesienie ponadczasowe: Kto wierzy w niego, nie będzie potępiony (κρινεται krinetai – jest sądzony)”
.Richard Young, Intermediate New Testament Greek (Nashville: Broadman & Holman, 1994) s. 105
Podstawową koncepcją czasu teraźniejszego jest przedstawienie czynności w ujęciu czasowym w stronie oznajmującej.
Tryb życzeniowy jest trybem silnej ewentualności. Podobnie jak tryb przypuszczający (subjunctive), jest to tryb możliwości, jednakże tryb optatywny wyraża życzenie lub pragnienie. Słowo „optatywny” pochodzi od łacińskiego „optātīvus”, co oznacza „wybrano [życzenie]”.
Tryb przypuszczający jest trybem możliwości i potencjalności, wyraża czynność nie jako pewną lecz jako prawdopodobną. W najprostszej formie tryb ten jest tłumaczony słowem „może” lub „mógł”.
Grecki czas aorist wyraża działanie jako mające miejsce w przeszłości i postrzegane jednocześnie jako dokonane (czas przeszły dokonany). Aorist jest niekiedy nazywany ponadczasowym, ponieważ aspekt czasu znajduje się tylko w trybie oznajmującym i w imiesłowiu.
Czas aorist określa działanie po prostu jako zachodzące bez odniesienia do postępu. Aorist definiuje akcję jako zdarzenie, nie określając sposobu jego wystąpienia ani jego kompletności. Wyraża fakt działania lub zdarzenia bez względu na czas jego trwania.
Dr Young przedstawia cas aorist w ten sposób:
„Najlepiej postrzegać czas aorist jako gramatyczną percepcję jakiegoś wydarzenia przez mówcę widzianego w jego całości lub jako jedną całość… różnica pomiędzy aspektem dokonanym (czas aorist) a niedokonanym (czas teraźniejszy i preszły niedokonany) to róznica między postrzeganiem całej parady z helikopteru (aspekt dokonany) a postrzeganiem jednego pływaka przez osobę idącą wzdłuż krawędzi basenu lub też oglądającą to z trybuny.”
Lekcja 4: Strona Bierna, Strona Medialna, Czasowniki Deponencyjne, Czas Przyszły εἰμί, Celownik Instrumentalny, ὑπό z Dopełniaczem
Wbrew temu, czego moglibyśmy się domyślać, uważa się, że strona bierna rozwinęła się po stronie medialnej. (Robertson, s. 798; Zerwick, s. 72) Jednakże, ponieważ stronę bierną można opisać prościej, omówimy ją najpierw.
Pamiętajmy, że Strona ma związek z relacją czasownika i jego podmiotu. W stronie czynnej podmiot wykonuje akcję. W stronie biernej podmiot jest odbiorcą akcji.
W kursie 1 lekcji 2, rozważaliśmy następujące dwa zdania:
W pierwszym zdaniu podmiotem jest „byk”, i to byk aktywnie depta. Czasownik „depta” jest w stronie czynnej. W drugim zdaniu podmiotem jest „ziemia”, i ziemia jest biernie deptana. Czasownik „jest deptana” jest w stronie biernej.
W trybie oznajmującym bierne końcówki dia czasów pierwotnych są następujące:
Lekcja 3 Omówienie czasów, Przeszły dokonany strona czynna, Zaprzeszły dokonany strona czynna , οἶδα i ᾔδειν , Warunek przeciwny faktowi
Poniższa matryca może pomóc w koncepcyjnym organizowaniu czasów w użyteczny sposób. Na potrzeby tej matrycy Czas Akcji dzieli się tylko na dwie kategorie, jedna kategoria dla czasów związanych z czasem teraźniejszym lub przyszłym w trybie oznajmującym oraz jedna kategoria dla czasów związanych z czasem przeszłym w trybie oznajmującym. Jest to rozróżnienie na czasy pierwotne i wtórne, i ogólnie rzecz biorąc, jest to rozróżnienie ze zwględu na obecność lub brak augmentacji.
.
* Pamiętajmy, że ani Czas Przyszły ani Czas Aorist nie sugerują, że opisana czynność jest właściwie punktualna lub punktem w czasie, chociaż można powiedzieć, że mówca uważa akcję za punkt w czasie.
** Augmentacja występuje tylko w trybie oznajmującym i jest to jedyny tryb, w którym czas bezwzględny wskazywany jest przez czas czasownika. W czasie zaprzeszłym pluperfekt augmentacja jest często pomijana.
Czas Zaprzeszły, Plusquamperfectum – czas stosowany dla podkreślenia uprzedniości czasowej danego zdarzenia.
Lekcja 2: Afiks alfa , Czas Aoryst , 1-szy Aoryst strony czynnej , 2-gi Aoryst strony czynnej , 1-szy i 2-gi Aoryst strony biernej
Słowo teista określa osobę, która wierzy w Boga.
Ateista nie wierzy w Boga.
Gnostyk twierdzi, że posiada specjalną wiedzę.
Agnostyk zakłada, że nie może wiedzieć.
Zwróć uwagę na afiks a w słowach ateista i agnostyk.
To jest coś, co język polski odziedziczył po grecku. Przedrostek α dodany do słowa neguje jego znaczenie. Nazywa się to alfa privative . Naucz się następujących słów
| δόλος, ου, ὁ | rzeczownik | zwiedzenie |
| ἄδολος, ον | przymiotnik | niezwiedziony |
| δυνατός, ην, ον | przymiotnik | potężny |
| ἀδύνατος, ον | przymiotnik | bezsilny |
| θάνατος, ου, ὁ | rzeczownik | śmierć |
| ἀθάνατος, ον | przymiotnik | nieśmiertelny |
| πιστός, η, ον | przymiotnik | wierny |
| ἄπιστος, η, ον | przymiotnik | niewierny |
Różne zastosowania przedimek określony ὁ ho i spójnika και kai wyrażone w pięciu ostatnich regułach i ich wyjątkach, muszą obszernie zilustrować każdemu uważnemu czytelnikowi różnicę i szczegółowość tych zdań, które podlegają pierwszej zasadzie głównej; i dlatego można teraz bardziej pewnie wskazać kilka ważnych poprawek, które powinny być dokonane w tłumaczeniu Nowego Testamentu, jeśli kilka zdań, które wchodzą w zakres pierwszej zasady, będą należycie rozważone – poprawki, które mogą być sprawiedliwie bronione, przez autorytet kilku przykładów, z których te zasady zostały utworzone.
Pierwsza reguła gramatyczna w jasny i precyzyjny sposób dowodzi, że Jezus Chrystus to Bóg Jahwe, Syn lecz nie Ojciec, tym samym potwierdza ona doktrynę Trójjedyności Boga i rozbija w pył heretyckie nauki antytrynitarian.
Definicja: Kiedy spójnik łączny καί kai łączy dwa rzeczowniki w tym samym przypadku, [viz. rzeczowniki (materialne lub przymiotnikowe lub przymiotniki / imiesłowy) opisu osobistego odnoszące się do urzędu, godności, powinowactwa lub związku oraz atrybutów, właściwości lub jakości, dobrych lub złych, jeśli przedimek określony ὁ ho lub którykolwiek z jego przypadków poprzedza pierwszy tych rzeczowników, przymiotników lub imiesłów i nie jest powtarzany przed drugim rzeczownikiem, przymiotnikiem lub imiesłowem, ten ostatni odnosi się zawsze do tej samej osoby, która jest wyrażana lub opisywana przez pierwszy rzeczownik, przymiotnik lub imiesłów: tj. oznacza dalszy opis osoby o tej samej nazwie.
Konstrukcja gramatyczna
.
przedimek określony / pierwszy rzeczownik / spójnik καί kai / drugi rzeczownik
.
Tyt. 2:13 Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa;
| του | μεγαλου | θεου | και | σωτηρος |
| tou | megalou | theou | kai | sōtēros |
| wielkiego | Boga | i | Zbawiciela | |
| t_ Gen Sg m | a_ Gen Sg m | n_ Gen Sg m | n_ Gen Sg m | |
| przedimek określony w dopełniaczu | przymiotnik | rzeczownik w dopełniaczu poprzedzany przez του | spójnik | rzeczownik w dopełniaczu nie poprzedzany przez του |
Pierwsza reguła gramatyczna w jasny i precyzyjny sposób dowodzi, że Jezus Chrystus to Bóg Jahwe, Syn lecz nie Ojciec, tym samym potwierdza ona doktrynę Trójjedyności Boga i rozbija w pył heretyckie nauki antytrynitarian.
Definicja: Kiedy spójnik łączny καί kai łączy dwa rzeczowniki w tym samym przypadku, [viz. rzeczowniki (materialne lub przymiotnikowe lub przymiotniki / imiesłowy) opisu osobistego odnoszące się do urzędu, godności, powinowactwa lub związku oraz atrybutów, właściwości lub jakości, dobrych lub złych, jeśli przedimek określony ὁ ho lub którykolwiek z jego przypadków poprzedza pierwszy tych rzeczowników, przymiotników lub imiesłów i nie jest powtarzany przed drugim rzeczownikiem, przymiotnikiem lub imiesłowem, ten ostatni odnosi się zawsze do tej samej osoby, która jest wyrażana lub opisywana przez pierwszy rzeczownik, przymiotnik lub imiesłów: tj. oznacza dalszy opis osoby o tej samej nazwie.
Konstrukcja gramatyczna
.
przedimek określony / pierwszy rzeczownik / spójnik καί kai / drugi rzeczownik
Tyt. 2:13 Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa;
| του | μεγαλου | θεου | και | σωτηρος |
| tou | megalou | theou | kai | sōtēros |
| wielkiego | Boga | i | Zbawiciela | |
| t_ Gen Sg m | a_ Gen Sg m | n_ Gen Sg m | n_ Gen Sg m | |
| przedimek określony w dopełniaczu | przymiotnik | rzeczownik w dopełniaczu poprzedzany przez του | spójnik | rzeczownik w dopełniaczu nie poprzedzany przez του |
Pierwsza reguła gramatyczna w jasny i precyzyjny sposób dowodzi, że Jezus Chrystus to Bóg Jahwe, Syn lecz nie Ojciec, tym samym potwierdza ona doktrynę Trójjedyności Boga i rozbija w pył heretyckie nauki antytrynitarian.
Definicja: Kiedy spójnik łączny καί kai łączy dwa rzeczowniki w tym samym przypadku, [viz. rzeczowniki (materialne lub przymiotnikowe lub przymiotniki / imiesłowy) opisu osobistego odnoszące się do urzędu, godności, powinowactwa lub związku oraz atrybutów, właściwości lub jakości, dobrych lub złych, jeśli przedimek określony ὁ ho lub którykolwiek z jego przypadków poprzedza pierwszy tych rzeczowników, przymiotników lub imiesłów i nie jest powtarzany przed drugim rzeczownikiem, przymiotnikiem lub imiesłowem, ten ostatni odnosi się zawsze do tej samej osoby, która jest wyrażana lub opisywana przez pierwszy rzeczownik, przymiotnik lub imiesłów: tj. oznacza dalszy opis osoby o tej samej nazwie.
Konstrukcja gramatyczna
.
przedimek określony / pierwszy rzeczownik / spójnik καί kai / drugi rzeczownik
Uwagi na temat zastosowań przedimka określonego w greckim tekścieNowego Testamentu, zawierające wiele nowych dowodów Boskości Chrystusa z fragmentów błędnie przetłumaczonych w powszechnych wersjach Pisma – Granville Sharp, 10 czerwca 1778
Analiza Świętego Tekstu oparta być powinna o język, w jakim zostały spisane dane księgi, w przypadku Nowego Testamentu będzie to greka koine. I nie wystarczy sama znajomość znaczenia słów. Samo otwarcie tekstu Interlinearnego jeszcze o niczym nie przeświadcza. Potrzebna jest również dokładna znajomość zasad gramatycznych, które nadają słową odpowiednie znaczenie w zdaniu.
Pierwsza gramatyczna reguła Granvile Sharpa obala mity fałszywych kutlów takich jak Świadkowie Strażnicy, Badacze Pisma i Unitarianie, którzy odrzucają Boskość Chrsytusa. Zobaczmy zatem co wyniknie, gdy zastosujemy pierwszą zasadę do analizy oryginalnego greckiego tekstu Pisma:
Definicja: Kiedy spójnik łączny καί kai łączy dwa rzeczowniki w tym samym przypadku, [viz. rzeczowniki (materialne lub przymiotnikowe lub przymiotniki / imiesłowy) opisu osobistego odnoszące się do
oraz
jeśli przedimek określony ὁ ho lub którykolwiek z jego przypadków poprzedza pierwszy tych rzeczowników, przymiotników lub imiesłów i nie jest powtarzany przed drugim rzeczownikiem, przymiotnikiem lub imiesłowem, ten ostatni odnosi się zawsze do tej samej osoby, która jest wyrażana lub opisywana przez pierwszy rzeczownik, przymiotnik lub imiesłów: tj. oznacza dalszy opis osoby o tej samej nazwie,
Konstrukcja gramatyczna
.
przedimek określony / pierwszy rzeczownik / spójnik καί kai / drugi rzeczownik
Lekcja 1: Czasy wtórne , Czas Niedokonany Czynny Oznajmujący, Rozszerzanie czasowników złożonych, Nieodkonany czas słowa εἰμί , Warunki sprzeczne ze stanem faktycznym
Pamiętaj, że czasy pierwotne to Teraźniejszy, Przyszły i Przeszły Dokonany. Czasy wtórne jest związane z czasem przeszłym.
Czasy wtórne są następujące:
Czas niedokonany, chociaż odnosi się do czasu przeszłego, ma ten sam rodzaj działania, co czas teraźniejszy. Jest liniowy (zwany także trwjącym, ciągłym, lub progresywnym; może być reprezentowany graficznie przez linię; W tym przypadku mówca pojmuje czynność jako dziejącą się)
Lekcja 9 – Przyimki , Czasowniki złożone , ὅτι
W języku polskim przyimki to takie słowa jak: z, do, na, bez, za, pod, u, w, nad, o, od, po, itd.
Przyimek wprowadza frazę przyimkową. W poniższych przykładach wyróżnione frazy to wyrażenia przyimkowe.
Siedział na krześle.
Mężczyzna w samochodzie jest kierowcą.
W każdej frazie przyimkowej istnieje podmiot przyimka. W pierwszym przykładzie krzesło jest podmiotem przyimka na. W drugim przykładzie samochód jest podmiotem przyimka w.
Lekcja 8 – Zaimki wskazujące , Zaimek zwrotny
οὗτος , ten
|
Zaimek demonstracyjny: „ten” |
||||||
| r. męski | r. żeński | r. nijaki | ||||
| l. poj. | l. mnoga | l. poj. | l. mnoga | l. poj. | l. mnoga | |
| Nom. / Mian. | οὗτος / ten | οὗτοι / ci | αὕτη / ta | αὗται / te | τοῦτο / to | ταῦτα / te |
| Gen. / Dop. | τούτου / tego | τούτων / tych | ταύτης / tej | τούτων / tych | τούτου / tego | τούτων / tych |
| Dat. / Cel. | τούτῳ / temu | τούτοις / tym, | ταύτῃ / tej, z tą | ταύταις / tym | τούτῳ / temu, | τούτοις / tym, |
| z tymi, o tych | z tymi, o tych | z tymi, o tych | ||||
| Acc. / Bier. | τοῦτον / tego | τούτους / tych | ταύτην / tę, tą | ταύτας / te | τοῦτο / to | ταῦτα / te |
Tak jak widzieliśmy w przedimku określonym, wszystkie formy zaczynają się od τ z wyjątkiem mianownika liczby pojedynczej i liczby mnogiej w rodzaju męskim i żeńskim. Zwróć uwagę na szorstki znak oddechowy w formach, które nie zaczynają się od τ . To, wraz z akcentem na penulcie, jest jedyną rzeczą, która odróżnia zaimek wskazujący αὕτη od zaimka osoby trzeciej αὐτή
Lekcja 7 – Zaimki względne: paradygmat , rodzaj i liczba , przypadek , przyciąganie , odwrotne przyciąganie
Słowa, który , która i jaki są zaimkami względnymi, gdy są używane do wprowadzenia zdania względnegoj. Rozważ następujące zdanie:
Mężczyzna, który mieszka obok mnie, ma kozę.
Proste zdanie składa się ze zdania głównego, Mężczyzna ma kozę. Ale istnieje też zdanie względne określające, który to jest człowiek (który ma kozę). To jest ta część, która jest podświetlona. Względny zaimek, który referuje do człowieka. Człowiek jest antecedentem słowa który.
Lekcja 6 – Postpositus , Zaimki osobowe , Zastosowania αὐτός , Obiekty bezpośrednie w przypadkach innych niż biernik
Postpositus – (słowo, partykuła lub afiks) umieszczony po słowie, aby je zmodyfikować lub pokazać jego związek z innymi elementami zdania.
Klauzula – to grupa słów, która zawiera czasownik (i zazwyczaj również inne składniki). Klauzula może stanowić część zdania lub może być osobnym zdaniem. Np. On zjada bekon (pierwsza klauzula zdania) ale (postpositus – spójnik łączący dwie klauzule) nigdy nie tyje (druga klauzla zdania)
Słowa, które nigdy nie zaczynają klauzuli w języku greckim, są nazywane postpositus. Postpositus jest pozycjonowany (positus) po (post) innych słowach w klauzuli. Często postpositus będzie drugim słowem w swojej klauzuli. Poniższe spójniki to postpositus. Zwróć uwagę na ich pozycję w przykładowych frazach.
Lekcja 5 – 1-sza Deklinacja, Formy żeńskie przedimka określonego, Rzeczowniki żeńskie 2-giej deklinacji, Rzeczowniki rodzaju męskiego 1-szej deklinacji, Rzeczowniki w pozycji atrybucyjnej, Zdania warunkowe
Większość rzeczowników pierwszej deklinacji jest rodzaju żeńskiego. Pamiętajcie, że ściśle mówiąc, rdzeń drugiej odmiany rzeczownika ἄνθρωπος to ἀνθρωπο-, a rdzeń λόγος to λογο- . Z tego powodu druga deklinacja jest czasami nazywana deklinacją omikronową. Podobnie pierwsza deklinacja jest czasami nazywana deklinacją alfa . Jej trzony często kończą się na α. Ale tak jak w przypadku drugiej deklinacji, nauczymy się końcówek traktując ostatnią samogłoskę rdzenia jako część zakończenia, a słowo „rdzeń” będziemy używać odnosząc się do rdzenia bez tej końcowej samogłoski.
Lekcja 4 – Przymiotniki drugiej deklinacji , Pozycje atrybucyjne i orzecznicze , Przymiotniki jako rzeczowniki, Zasada Granvile Sharpa
Przymiotnik …
Konwencja o zapisywaniu przymiotników w leksykonie
Podobnie jak w przypadku rzeczowników, po każdym przymiotniku występuje kilka liter.Ale znaczenie tych liter jest inne w przypadku przymiotników.Pierwszy przymiotnik na liście słów wygląda następująco:
ἀγαθός, -όν
Słowo to ἀγαθός . Jest rodzaju męskiego, w mianowniku, liczbie pojedynczej. Jednak przy modyfikowaniu rzeczownika rodzaju nijakiego miałby on końcówkę rodzjau nijakiego ἀγαθόν . Wskazuje na to końcówka -όν.
