utworzone przez SebTer | paź 24, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Zarys problemu interpretacyjnego
Obj. 20:10; 13-14
–
10. A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie jest bestia i fałszywy prorok. I będą męczeni we dnie i w nocy na wieki wieków…
13. I wydało morze umarłych, którzy w nim byli, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich byli. I zostali osądzeni każdy według swoich uczynków.
14. A śmierć i piekło zostały wrzucone do jeziora ognia. To jest druga śmierć.
Objawienie 20:10 mówi, że diabeł, bestia i fałszywy prorok zostają wrzuceni do jeziora ognia, gdzie będą męczeni dniem i nocą na wieki wieków. Werset 14 mówi, że śmierć i piekło zostały wrzucone do jeziora ognia, werset opisuje to jako drugą śmierć.
- Czy to oznacza, że piekło jest tymczasowe?
.
- I co oznacza druga śmierć.
Księga Objawienia 20 to trudny rozdział i istnieje duża różnica zdań co do jego właściwej interpretacji. Dwie najważniejsze interpretacje to interpretacje premilenialistów, którzy wyjaśniają tysiąc lat (Obj. 20:2) jako dosłowne tysiąc lat, podczas których Chrystus będzie panował na ziemi z Żydami w ziemi Kanaan. Amilenialiści interpretują ten rozdział jako symboliczny i odrzucają ideę dosłownego tysiąca lat lub, jeśli o to chodzi, szczególnego ustalenia Boga z Żydami jako Jego „ludem królestwa”.
Ale nie jest naszą intencją wchodzenie w tę kontrowersję, chociaż te dwa stanowiska mają pewien wpływ na znaczenie omawianych wersetów. Nie ulega wątpliwości, że stanowisko amilenijne jest właściwe, a wersety, o których mowa są, jak mi się wydaje, zrozumiałe tylko w ramach amillenialnej interpretacji rozdziału
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 13, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Cielesny błąd
1 Kor. 15:25-27 25. Bo on musi królować, aż położy wszystkich wrogów pod swoje stopy. 26. A ostatni wróg, który zostanie zniszczony, to śmierć. 27. Wszystko bowiem poddał pod jego stopy. A gdy mówi, że wszystko jest mu poddane, jest jasne, że oprócz tego, który mu wszystko poddał.
Wielkim błędem postmilenializmu jest to, że błędnie postrzega zwycięstwo Chrystusa w historii jako cielesne, a nie duchowe. Gary North nie ma racji, mówiąc:
„To nie jest kwestia »władzy kontra brak władzy«; jest to kwestia przynależności władzy” (Unconditional Surrender – Bezwarunkowe Poddanie, ICE, 1988, s. 317).
Zdecydowanie nie jest to kwestia „przynależności władzy”. Pan Jezus Chrystus ma władzę. Jezus Chrystus ma panowanie w świecie w historii. Jezus Chrystus ma teraz władzę. Jezus Chrystus nie tylko panuje teraz nad wszystkimi stworzeniami, w tym nad swoimi wrogami, dzięki Swojej mocy, lecz także ma zwierzchnictwo w swoim Kościele przez Swojego Ducha i Słowo.
Pytanie nie brzmi: „Czyje to panowanie?”
Lecz pytanie brzmi: „Jakiego rodzaju to panowanie?”
W szczególności pytanie brzmi: „Czy to władza cielesna, czy władza duchowa?”
(więcej…)
utworzone przez SebTer | paź 3, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Rzymski katolicyzm
Symbolika
Obj. 12:1-2 1. I ukazał się wielki cud na niebie: Kobieta ubrana w słońce i księżyc pod jej nogami, a na jej głowie korona z dwunastu gwiazd. 2. A była brzemienna i krzyczała w bólach porodowych i w mękach rodzenia.
Kim jest kobieta z Objawienia 12:1-2? Powinniśmy zacząć od zwrócenia uwagi, że mamy tu do czynienia z symboliką.
- Po pierwsze kobieta „ukazała się” w niebie (wers 1). To jest język objawionych wizji: pojawia się coś, co widzi prorok.
.
- Po drugie, kobieta nie jest dosłownie „ubrana w słońce”, z „księżycem pod jej nogami” i „koroną z dwunastu gwiazd” na głowie (wers 1). To jest symbolika wizji.
.
- Po trzecie, jest to „cud”, a dokładniej „znak” (wers 1).
Obraz kobiety sam w sobie nie jest rzeczywistością; to znak wskazujący na rzeczywistość. Jakie jest ogólne wrażenie tego „znaku” kobiety? Kobieta promieniuje wspaniałym światłem! Ogarnia ją światło słońca, światło księżyca świeci pod jej stopami, a w jej koronie błyszczy światło 12 gwiazd (wers 1).
To jest wyraźnie niebiańskie światło. Kobieta jest znakiem „na niebie” (wers 1), a ciała niebieskie słońca, księżyca i gwiazd emitują niebiańskie światło. To światło z niebiańskich luminarzy tworzy strój kobiety (słońce jest jej strojem), wskazuje na jej panowanie (księżyc jest pod jej stopami) i deklaruje jej królewskość (12 gwiazd jest osadzonych w jej koronie).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 21, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Hamartiologia: nauka o grzechu
Odnowienie rzeczy
1 Mojż. 3:16-19
16. A do kobiety powiedział: Wielce pomnożę twoje cierpienia i twoje poczęcia, w bólu będziesz rodzić dzieci. Twoje pragnienie będzie ku twemu mężowi, a on będzie nad tobą panować.
17. Do Adama zaś powiedział: Ponieważ usłuchałeś głosu swojej żony i zjadłeś z drzewa, o którym ci przykazałem, mówiąc: Nie będziesz z niego jadł – przeklęta będzie ziemia z twego powodu, w trudzie będziesz z niej spożywać po wszystkie dni twego życia.
18. Ona będzie ci rodzić ciernie i oset i będziesz spożywał rośliny polne.
19. W pocie czoła będziesz spożywał chleb, aż wrócisz do ziemi, gdyż z niej zostałeś wzięty. Bo jesteś prochem i w proch się obrócisz.
Bóg obiecuje nam „nowe niebo i nową ziemię” (Obj. 21:1). Niektórzy ludzie dochodzą do wniosku, że Bóg po prostu wyrzuci obecne stworzenie na śmietnik i zacznie od nowa. Ale to nie może być prawda. My sami jesteśmy częścią tego obecnego stworzenia. A jeśli ufamy Chrystusowi, wiemy, że nie wylądujemy na śmietniku!
W Liście do Rzymian 8:18-25 Bóg pokazuje nam, jak myśleć o naszej przyszłości. My, którzy należymy do Chrystusa, jesteśmy „synami Bożymi”
Rzym. 8:14-15, 19 14. Wszyscy bowiem ci, którzy są prowadzeni przez Ducha Bożego, są synami Bożymi. 15. Gdyż nie otrzymaliście ducha niewoli, aby znowu się bać, ale otrzymaliście Ducha usynowienia, przez którego wołamy: Abba, Ojcze! 19. Stworzenie bowiem z gorliwym wypatrywaniem oczekuje objawienia synów Bożych.
Duch Chrystusowy mieszka w nas, gwarantując nasze ostateczne odkupienie
Rzym. 8:23 A nie tylko ono, ale i my, którzy mamy pierwsze plony Ducha, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała.
Już teraz mamy życie wieczne
Rzym. 6:10 Ale jeśli Chrystus jest w was, to ciało jest martwe z powodu grzechu, a duch jest żywy z powodu sprawiedliwości.
.
Jan 5:24 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słucha mego słowa i wierzy temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie będzie potępiony, ale przeszedł ze śmierci do życia.
Ale pragniemy także pełnego nadejścia życia i pokoju w przyszłości.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 14, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Christus Victor
Hebr. 2:8 Wszystko poddałeś pod jego stopy. A skoro poddał mu wszystko, nie pozostawił niczego, co nie byłoby mu poddane. Lecz teraz jeszcze nie widzimy, aby wszystko było mu poddane.
Jezus Chrystus jest zwycięzcą. Już teraz jest zwycięzcą. Jest zwycięzcą na tym świecie. Tego jeszcze nie widzimy. Ale wierzymy w to, co wynika z jasnego świadectwa Biblii. W swoim ukrzyżowaniu, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu stał się Panem. Siedzi teraz po prawicy Boga. Sprawuje władzę opatrzności podtrzymując i rządząc wszystkim
Efez. 1:19-23 19. I czym jest przemożna wielkość jego mocy wobec nas, którzy wierzymy, według działania potęgi jego siły. 20. Okazał ją w Chrystusie, gdy go wskrzesił z martwych i posadził po swojej prawicy w miejscach niebiańskich; 21. Wysoko ponad wszelką zwierzchnością i władzą, mocą, panowaniem i ponad wszelkim imieniem wypowiadanym nie tylko w tym świecie, ale i w przyszłym. 22. I wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi; 23. Który jest jego ciałem i pełnią tego, który wszystko we wszystkich napełnia.
.
Hebr. 1:3 Który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z naszych grzechów przez samego siebie, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach;
.
Kol. 2:15 I rozbroiwszy zwierzchności i władze, jawnie wystawił je na pokaz, gdy przez niego odniósł triumf nad nimi.
.
Obj. 5:13 A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, słyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków.
Jezus Chrystus jest zwycięzcą jako Pośrednik przymierza i Głowa Kościoła. Swoją zadośćczyniącą śmiercią i cielesnym zmartwychwstaniem
- pokonał grzech, szatana, śmierć i bezbożny świat
.
- i stał się suwerennym, wszechmocnym, życiodajnym Panem w imieniu Swojego Kościoła.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 1, 2022 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Przedmowa
Mat. 15:14 Zostawcie ich! To są ślepi przewodnicy ślepych, a jeśli ślepy prowadzi ślepego, obaj w dół wpadną.
Zasada progresywnego objawienia naucza nas, że to, co w Starym Testamencie przedstawiane było na sposób obrazowy (Hebr. 8:5), w postaci cieni (Kol. 2:17) i alegorii (Gal. 4:24) czyli za pomocą odniesienia do świata materialnego i relacji istniejących na tym świecie (fizyczna świątynia w Jerozolimie, urząd kapłana i lewirat, krwawe ofiary z rzeczywistych zwierząt, itp.) – obecnie, w okresie Nowego Testamentu ukazane zostaje jako duchowa rzeczywistość:
- uwielbienie odbywa się w duchu i prawdzie a nie w fizycznej świątyni (Jan 4:20-24) – gdzie Chrystus, głowa Kościoła jest świątynią Boga (Jan 2:21), a mówiąc bardziej szczegółowo każdy chrześcijanin jest świątynią Boga poprzez zamieszkującego w nim Ducha (1 Kor. 6:19)
.
- Chrystus jest najwyższym Arcykapłanem według niezniszczalnej, duchowej mocy życia (Hebr. 3:1; 4:14), który zastąpił i zniósł kapłanów powoływanych według cielesnego przykazania (Hebr. 7:11-16) stąd każdy chrześcijanin, niezależnie od genetycznego pochodzenia jest kapłanem Boga żywego (1 Piotra 2:9; Hebr. 7:28; Obj. 1:6; 5:10; 20:6)
.
- ofiara Chrystusa, Jego krew (Dzieje 20:28) posiada wymiar duchowy ponieważ całkowicie zmazała wszystkie grzechy wszystkich wybranych do zbawienia czyniąc ich na zawsze czystymi duchowo, duchowo zjednoczonymi z Chrystusem w Jego mistycznym Ciele, którym jest duchowy, organiczny Kościół (Mat. 26:28; 1 Kor. 10:16-17; Hebr. 9:22; 10:14, 25-26; Kol. 2:13; Rzym. 5:9; Obj. 1:5)
Niestety ogromna rzesza neo-ewangelickich i co gorsza, pseudo-reformowanych „pastorów” głosi potrzebę powrotu do przestarzałego systemu wierzeń okazując się tym samym ślepymi przewodnikami ślepych i prowadząc wielu na bezdroża kłamstwa.
Zwodziciele zamieniają prawdę o Kościele Chrystocentrycznym głosząc w jej miejsce konieczność przywrócenia fizycznej świątyni, krwawych ofiar ze zwierząt oraz urzędu kapłańskiego. Wszystko to ma się odbyć w rzekomym milenijnym królestwie, gdzie poganie będą lizać proch ze stóp fizycznych potomków Abrahama i staną się ich niewolnikami (Izaj. 2:2-4; 14:2; 49:23; 60:14-16; Zach. 8:23; Psalm 2:8-9).
Ten przyszły Żydocentryczny twór ma wyraźnie syjonistyczny charakter i stanowi spełnienie marzeń sekty faryzeuszy, w systemie tym obecny Kościół to wyłączona z jakiegokolwiek przymierza z Bogiem prostytutka.
Oto dyspensacjonalizm.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 15, 2022 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Przedmowa
Obj. 3:9 Oto dam ci ludzi z synagogi szatana, którzy mówią, że są Żydami, a nimi nie są, lecz kłamią. Oto sprawię, że przyjdą i pokłonią się przed twoimi nogami, i poznają, że ja ciebie umiłowałem.
W poprzedniej części artykułu wykazane zostało, że dyspensacjonalizm jako system wierzeń został wymyślony w 1830 roku oraz że samo jego istnienie, przy założeniu iż to system prawdziwy, dowodzi jedynie niezdolności chrześcijan do prawidłowego zrozumienia Biblii ani do pojęcia podstawowej struktury Pisma Świętego przez niebagatelny okres 1800 lat.
Również przedstawione zostały przesłanki korelujące powstanie dyspensacjonalizmu z odrodzeniem się ruchu syjonistycznego, gdzie kamieniem milowym było utworzenie w 1948 roku państwa Izrael. Dyspensacjonalizm promujący teologię supremacji Żydów nad poganami zaszczepiając tą koncepcję w umysłach milionów teologicznie niedoinformowanych „chrześcijan”, odegrał istotną, wspierającą rolę w tym procesie.
Celem teologii dyscpensacjonalizmu jest psychologiczne uwarunkowanie i przygotowanie wyznawców do przyjęcia żydowskiej supremacji, gdzie wszyscy poganie będą lizać proch z butów genetycznych Żydów i kłaniać się im twarzą ku ziemi. Taki jest oczekiwany stan świata w rzekomym literalnym „milenijnym królestwie” co głoszone jest w oparciu o katastrofalnie źle (bo literalnie) zinterpretowany tekst Izajasza:
Izaj. 49:23 I królowie będą twoimi piastunami, a ich księżne – twoimi mamkami. Z twarzą ku ziemi będą się tobie kłaniać i pył twoich nóg będą lizać.
Innymi słowy jest to wskrzeszenie wiary faryzeuszów współczesnych Chrystusowi z jej dwoma osobliwymi przymiotami:
- Supremacji Hebrajczyków (1 Mojż. 49:10; Ezech. 37:24-24; Izaj. 4:1; 43:3; 49:23; Łuk. 17:20; Dzieje 1:6)
.
- Zbawienia dostępnego Hebrajczykom (Zach. 8:23; Mat. 3:9; Łuk. 3:8; Dzieje 15:5)
Stąd oczywistym jest, że obecny Kościół to tylko stan przejściowy, projekt rezerwowy Pana Boga i platforma umożliwiająca powrót do pierwotnego żydowskiego założenia: centrum historii zbawienia stanowią od zawsze fizyczni, a nie duchowi, potomkowie Abrahama. W centrum dyspensacjonalizmu z całą pewnością nie jest Chrystus. Środkiem skupienia tej herezji jest naród żydowski, który wyparł Chrystusa z jego centralnej pozycji w Piśmie Świętym.
Przejdźmy do rozważenia niektórych z cech dyspensacjonalizmu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 16, 2022 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Narzędzie diabła
1 Kor. 10:21 Nie możecie pić kielicha Pana i kielicha demonów. Nie możecie być uczestnikami stołu Pana i stołu demonów.
Od czasu niepozbawionego kontrowersji powstania nowożytniego pańśtwa Izrael znajduje się ono w stanie wojny. Wystarczy wspomnieć, że od 1948 roku toczone były na jego terytorium liczne konflikty, których łączny czas trwania to blisko 30 lat.
- 1948 Wojna arabsko-izraelska (wojna o niepodległość) w latach 1947–1949
- Kryzys sueski (wojna sueska) w roku 1956
- Wojna sześciodniowa w roku 1967
- Wojna Jom Kippur (wojna październikowa) 1973
- Pierwsza wojna libańska w latach 1982-2000
- Druga Intifada w latach 2000 – 2005
- Druga wojna libańska w roku 2006
- Wojny w Gazie w roku 2008
- Konflikt z Hamasem w 2023 roku
Rok 2025 to kolejnym rokiem wojny, nowy konflikt rozgrywa się z Iranem. Skutki wojen to nie tylko ofiary wojskowe ale też cywilne, po obu stronach giną kobiety, dzieci, starcy. Ważne pytanie jakie rodzi się w głowie każdego rozsądnie myślącego człowieka jest jak tak zróżnicowane etnicznie i niewielkie, bo liczące 9 milionów mieszkańców społeczeństwo, jest w stanie przez 77 lat istnieć będąc otoczonym w zasadzie przez samych wrogów? Jak kraj, który do 1948 nie istniał, nagle stał się solą w oku Palestyńczyków, i to pomimo braku moralnego i duchowego wsparcia Żydów ortodoksyjnych, zamieszkujących od pokoleń tamte tereny?
Otóż stało się możliwe dzięki syjonizmowi – żydowskiemu ruchowi politycznemu zrodzonemu na wygnaniu, zmyślnie przeniesionemu na kanwę chrześcijaństwa przez teologiczny podstęp zwany dyspensacjonalizmem. W rezultacie włączenia dyspensacjonalizmu do kanonu wiary „chrześcijańskiej”, oraz propagacji tego systemu w kręgach „reformowanych” przez Johna MacArthura, niczym zwiedzeni Koryntianie praktykujący spożywanie posiłków ofiarowanych demonom wiele osób uznając się za „kalwinistów” czy też wyznawców teologii Reformowanej popełnia dramatyczny w konsekwencjach błąd i karmi się naukami spłodzonymi przez diabła. Mowa konkretnie o wrogiej chrześcijaństwu syjonistycznej w swych korzeniach doktrynie dyspensacjonalizmu, systemie eschatologicznym przed którym nasi Refomorwani ojcowie ostrzegali wprost.
Należał do nich między innymi Artur Pink (1886 – † 1952), żywiołowo zwalczający także Arminianizm, za co był odrzucony przez ówczesne kościelnictwo, kalwinista, który bez zbędnego obijania w bawełnę stwierdził:
„Dyspensacjonalizm jest narzędziem przeciwnika, mającym na celu ograbienie dzieci z niemałej części chleba, w który ich niebiański Ojciec zaopatrzył ich dusze; to narzędzie, dzięki któremu przebiegły wąż pojawia się jako anioł światła, udając, że „uczyni Biblię nową księgą”, upraszczając wiele w niej, co wprawia w zakłopotanie duchowo nieuczonych. Przykro jest widzieć, jak wielki sukces odniósł diabeł dzięki tej subtelnej innowacji”. – A. W. Pink, A study of Dispensationalism, źródło
Zapamiętajmy: zgodnie z nauką teologów Reformowanych dyspensacjonalizm to
- narzędzie przebiegłego węża, diabła, przeciwnika Boga
- uproszczony system fałszywych wierzeń
- czyniący Biblię księgą rozumianą w nowy sposób
- dociera w swym przekazie do osób niedouczonych
- jest przyczyną wielu duchowych kłopotów
Zbadajmy jak powstała i skąd się wzięła herezja dyspensacjonalizmu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 12, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Podstawa rozważania
Izaj. 65:17-20
.
17. Oto bowiem stworzę nowe niebiosa i nową ziemię i nie będą wspominane pierwsze rzeczy ani nie przyjdą na myśl.
18. Lecz weselcie się i radujcie na wieki wieków z tego, co ja stworzę, bo oto stworzę Jerozolimę radością i jej lud weselem.
19. I będę się radować z powodu Jerozolimy i weselić z powodu mojego ludu, a nie będzie już słychać w nim głosu płaczu ani narzekania.
20. Nie będzie tam już ani niemowlęcia żyjącego tylko kilka dni, ani starca, który by nie dożył swoich dni, bo dziecko umrze jako stuletni, ale grzesznik, choćby miał i sto lat, będzie przeklęty.
21. Pobudują też domy i będą w nich mieszkać, zasadzą winnice i będą jeść z nich owoce.
22. Nie będą budować, by ktoś inny tam mieszkał, nie będą sadzić, by ktoś inny jadł, bo dni mojego ludu będą jak dni drzewa i moi wybrani długo będą korzystać z dzieła swoich rąk.
23. Nie będą trudzić się na próżno ani rodzić, aby się bać, gdyż są potomstwem błogosławionym przez PANA, oni i ich potomkowie wraz z nimi.
24. I będzie tak, że zanim zawołają, ja się odezwę, gdy jeszcze będą mówić, ja wysłucham.
25. Wilk z barankiem paść się będą razem, lew jak wół będzie jeść słomę i proch będzie pokarmem węża. Nie będą szkodzić ani niszczyć na całej mojej świętej górze, mówi PAN.”
Postmilenialny sen o „schrystianizowanym” świecie w przyszłości opiera się ostatecznie na proroctwie Starego Testamentu o nadchodzącym, chwalebnym królestwie Chrystusa Postmilenializm, który nie znajdując poparcia dla swoich tez w obszernym nauczaniu Nowego Testamentu, gdzie raczej czytamy o odstępstwie od kościoła i prześladowaniu go w dniach ostatecznych (Mat. 24:24; Łuk. 21:8; 2 Tes. 2:3; 2 Tym. 3:1-7), odwołuje się do proroctw Starego Testamentu, ponieważ postmilenializm nalega na dosłowną interpretację tego proroctwa.
Według dosłownej interpretacji Izajasza 65 nastąpi ziemskie wypełnienie proroctwa:
- ziemskie królestwo Chrystusa
- z cielesnymi rozkoszami,
- zwłaszcza długim życiem fizycznym
We wcześniejszych artykułach wykazane zostało, że interpretacja Izajasza 65 nie może być ani nie powinna być dosłowna. Proroctwo musi być interpretowane duchowo i zgodnie z tym ma duchowe wypełnienie.
Jaka jest teraz duchowa interpretacja i wypełnienie tego tekstu?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 5, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Zakręty dosłowności
Izaj. 65:17-20
.
17. Oto bowiem stworzę nowe niebiosa i nową ziemię i nie będą wspominane pierwsze rzeczy ani nie przyjdą na myśl.
18. Lecz weselcie się i radujcie na wieki wieków z tego, co ja stworzę, bo oto stworzę Jerozolimę radością i jej lud weselem.
19. I będę się radować z powodu Jerozolimy i weselić z powodu mojego ludu, a nie będzie już słychać w nim głosu płaczu ani narzekania.
20. Nie będzie tam już ani niemowlęcia żyjącego tylko kilka dni, ani starca, który by nie dożył swoich dni, bo dziecko umrze jako stuletni, ale grzesznik, choćby miał i sto lat, będzie przeklęty.
Dosłowna interpretacja proroctw Starego Testamentu kończy się na cielesnym królestwie mesjańskim. Dosłowna interpretacja proroctwa Izajasza 65, popierana przez postmillenialistyczny, chrześcijański rekonstrukcjonizm, kończy się ziemskim królestwem Chrystusa.
Poza tym konsekwentnie dosłowna interpretacja prowadzi do absurdu. Nawet najbardziej zagorzały zwolennik i praktykujący dosłowną interpretację może to zrozumieć, jak wykazano w poprzednim artykule.
Ale starotestamentowe proroctwo o nadchodzącym mesjańskim królestwie nie może być interpretowane dosłownie. Zrobienie tego oznacza w najlepszym razie stanie się premilenialistą w systemie dyspensacyjnym, zamieniając eschatologię w odbudowę starotestamentowego Izraela i jego ziemskiej chwały, a w najgorszym, jak ostrzegał nas Herman Bavinck, popadnięcie w judaizm.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | kwi 4, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Teologia reformowana
Herezja dyspensacjonalizmu
Hebr. 8:7-13
.
7. Gdyby bowiem to pierwsze było nienaganne, to nie szukano by miejsca na drugie.
8. Tymczasem, ganiąc ich, mówi: Oto nadchodzą dni, mówi Pan, gdy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze.
9. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ująłem ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej. Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, ja też przestałem o nich dbać, mówi Pan.
10. Takie zaś jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Dam moje prawa w ich umysły i wypiszę je na ich sercach. I będę im Bogiem, a oni będą mi ludem.
11. I nikt nie będzie uczył swego bliźniego ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj Pana, bo wszyscy będą mnie znali, od najmniejszego aż do największego z nich.
12. Będę bowiem łaskawy dla ich występków, a ich grzechów i nieprawości więcej nie wspomnę.
13. A gdy mówi „nowe”, uznaje pierwsze za przedawnione; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zaniku.
Jak odpowiedzieć dyspensacjonalistom, którzy wskazują na fakt, że Boże przymierze jest nazywane „nowym przymierzem” w odróżnieniu od przymierza starej dyspensacji, które nazywa się „starym”?
Należy rozumieć, że dyspensacjonaliści muszą dokonać rozdziału między przymierzem Boga z Izraelem w starej dyspensacji a Jego przymierzem z Jego ludem w nowej dyspensacji, kościołem zgromadzonym nie tylko z Żydów, ale także ze wszystkich narodów pogan. Szukają wsparcia w odmowie chrztu niemowląt.
Dyspensacjonaliści przyznają, że chrzest jest znakiem przymierza, ale zaprzeczają, że przymierze Boga z Abrahamem jest zasadniczo tym samym, co przymierze Boga ustanowione w nowej dyspensacji.
Oba przymierza mają różne znaki:
- w starej dyspensacji przymierze miało za swój znak obrzezanie,
.
- a nowe przymierze ma za znak chrzest.
To pierwsze to „stare” przymierze; to drugie to „nowe” przymierze. Stąd według dyspensacjonalistów, chociaż nasieniem Abrahama, z którym zostało ustanowione stare przymierze, był naród izraelski, to nowe przymierze zawiera się tylko z wierzącymi. A niemowlęta nie mogą być wierzącymi. Nawet starotestamentowe obietnice przymierza dotyczyły tylko narodu izraelskiego; nowe przymierze ma różne obietnice — tak samo dzieje się z argumentem dyspensacjonalizmu.
Pytanie to, jest kluczowe w odniesieniu do całej herezji dyspensacjonalizmu. Czy słowa „stare” i „nowe” odnoszą się do zupełnie różnych przymierzy, niezwiązanych ze sobą i całkowicie różniących się od siebie? A może odnoszą się do tego samego przymierza?
Dyspensacjonaliści zawieszają swoje stanowisko na złamanym haku. Cały system dyspensacjonalizmu zależy od tego, czy Biblia mówi o dwóch fundamentalnie różniących się od siebie przymierzach.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 1, 2022 | Charyzmania, Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Podstawa rozważania
Dzieje 2:16-21
.
16. Ale to jest to, co zostało przepowiedziane przez proroka Joela:
17. I stanie się w ostatecznych dniach – mówi Bóg – że wyleję z mego Ducha na wszelkie ciało i będą prorokować wasi synowie i córki, wasi młodzieńcy będą mieć widzenia, a starcy będą śnić sny.
18. Nawet na moje sługi i służebnice wyleję w tych dniach z mego Ducha i będą prorokować.
19. I ukażę cuda na niebie w górze i znaki na ziemi na dole, krew, ogień i kłęby dymu.
20. Słońce zamieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie ten dzień Pański, wielki i okazały.
21. I stanie się, że każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.
Pogaństwo, mające swoje źródło w doktrynach ojca kłamsta (Jan 8:44; 1 Jana 2:22), to wróg chrześcijaństwa, które jako jedyne jest prawdziwą religią Boga tak prostą, że, jak mówi Izajasz, nawet głupcy na niej nie pobłądzą (Izaj. 35:8-9; Mat. 11:27; Jan 10:1; 14:6; 2 Jana 1:10).
Na tej prostej drodze dziełem Ducha Świętego jest udzielić nam dostępu do Ojca (Efez. 2:18) stąd oczywistym jest, że fałszywy, zwodniczy duch nie tylko tego przystępu nie udziela ale też, poprzez szereg kłamliwych doktryn, prowadzi na zatracenie (Mat. 7:13; 1 Jana 4:1; 1 Tym. 4:1-2; 2 Piotra 2:3; 3:16; Obj. 16:13).
Zapamiętajmy: do fałszywego chrystusa prowadzi fałszywy duch, zaś fałszywy duch rozpoznawany jest po fałszywej doktrynie i fałszywych darach rzekomo uwiarygadniających fałszywą doktrynę.
Każdy spłodzony przez diabła ruch będzie odrzucał prawdę Ewangelii na rzecz obłędu, który określony został jako moce, znaki i cuda szatana (2 Tes. 2:9-12, 5 Mojż. 13:1-5). Tak więc temat jaki zostanie poruszony w niniejszym rozważaniu jest najwyższej wagi i nie można przejść nad nim po prostu obojętnie, lekceważąc wieczne konsekwencje trwania w zwiedzeniu. Aby właściwie rozłożyć zagadnienie koniecznym jest odpowiedź na dwa zasadnicze pytania:
- Pierwszym, barzdziej ogólnym pytaniem jakie należy zadać jest: czy szeroko rozumiany ruch zielonoświątkowy rzeczywiście jest w posiadaniu cudownych darów-znaków apostolskich, jak twierdzą o tym ich rozmaite „wyznania wiary” opierając się przy tym, między innymi, na tekście Dziejów 2?
.
- Drugim, bardziej szczegółowym pytaniem jest: czy tekst Dziejów 2 naucza iż cudowne apostolskie dary-znaki będą towarzyszyć przez cały okres istnienia Kościoła?
.
- Trzecim, pobocznym pytaniem jest: czy dyspensacjonalizm ma prawo twierdzić iż tekst Dziejów 2 jest proroctwem podwójnej referencji i częściowo wypełnić się w dniu pięćdziesiątnicy, następnie znaki i cuda miałyby ulec czasowej cesacji do momentu powstania rzekomego milenijnego królestwa?
Negujemy powyższe alegacje fanatyków i entuzjastów we wwszystkich przypadkach.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 31, 2022 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Duchowy wpływ Antychrysta
Obj. 13:2 A bestia, którą widziałem, podobna była do pantery, a jej łapy jak u niedźwiedzia, a jej paszcza jak paszcza lwa. I dał jej smok swoją moc, swój tron i wielką władzę.
Czytamy, że bestia otrzymuje moc od smoka. Trzeba to oczywiście rozumieć nie w absolutnym znaczeniu tego słowa, jako że wszelka władza należy tylko do Boga, a bez Niego nawet Antychryst nie ma władzy
Psalm 22:28 Do PANA bowiem należy królestwo (הַמְּלוּכָ֑ה melukach – władza) i on panuje nad narodami.
.
Psalm 24:1 Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia i to, co ja napełnia, Świat i ci, którzy na nim mieszkają.
.
Psalm 135:6 Wszystko, co PAN chce, to czyni na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich głębinach.
.
Dan. 4:35 A wszyscy obywatele ziemi jako za nic poczytani są. Według woli swojej postępuje, z wojskiem niebieskiem i z obywatelami ziemi, a niemasz, ktoby wstręt uczynił ręce jego i rzekł mu: Cóż to czynisz?.
Trzeba to raczej rozumieć w duchowym znaczeniu tego słowa. Antychryst jest sługą diabła i spełnia jego wolę. W Antychryście diabeł zdaje się urzeczywistniać swoje własne panowanie, a przez niego szatan jest rzeczywiście księciem tego świata.
Jan 14:10 Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata, a on we mnie nic nie ma.
.
Jan 12:31 Teraz odbywa się sąd tego świata, teraz władca tego świata będzie wyrzucony precz.
.
Jan 5:19 Wiemy, że jesteśmy z Boga, a cały świat tkwi w niegodziwości.
W imperium antychrześcijańskim wszyscy czynią wolę szatana… z wyjątkiem świętych. Dlatego mówi się, że bestia ma usta, by wypowiadać bluźnierstwa przeciwko Bogu,
- Jego imieniu,
- Jego przybytkowi
- i mieszkańcom nieba.
I wszyscy podziwiają i czczą bestię, z wyjątkiem świętych. Dla nich będzie to czas prześladowań i wielkiego ucisku.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 10, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Prześladowania
Obj. 13:15-18
.
15. I pozwolono jej tchnąć ducha w wizerunek bestii, tak żeby przemówił wizerunek bestii i sprawił, że ci, którzy nie oddali pokłonu wizerunkowi bestii, zostali zabici.
16. I sprawia, aby wszyscy, mali i wielcy, bogaci i biedni, wolni i niewolnicy, przyjęli znamię na prawą rękę lub na czoło;
17. I aby nikt nie mógł kupić ani sprzedać, tylko ten, kto ma znamię, imię bestii lub liczbę jej imienia.
18. Tu jest mądrość. Kto ma rozum, niech obliczy liczbę bestii, gdyż jest to liczba człowieka. A liczba jej: sześćset sześćdziesiąt sześć.
Prześladowanie ze względu na Chrystusa zawsze wiąże się z wyborem
- między tym, co widzialne, a tym, czego nie widać
.
- między obecnym światem a światem przyszłym
.
- między zachowaniem a utratą życia.
I zawsze tylko dzięki łasce jest możliwe dokonanie wyboru między Chrystusem i cierpieniem, Antychrystem i światem wraz z jego przyjemnościami. W czasach wczesnego Kościoła było prawem cesarstwa, że cześć miała być oddawana Cezarowi. Chrześcijanie byli czasami stawiani przed wyborem oddania hołdu wizerunkowi Cezara lub bycia wrzuconymi do kotła z wrzącym olejem; to dzięki łasce niezmiennie wybierali to drugie. W czasach Reformacji i Hiszpańskiej Inkwizycji ludzie byli
- rozciągani na kole,
- powoli rozrywani na strzępy
- zadawano im najbardziej nieznośny ból i straszliwą mękę.
I na tym kole tortur byli stawiani przed wyborem: Chrystusa i ciągłej agonii do końca albo zaparcia się Chrystusa i natychmiastowego wyzwolenia. Tylko łaska uzdolniła wiernych do wytrwania aż do końca.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | mar 8, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Czarny koń
Obj. 6:5-8
.
5. A gdy otworzył trzecią pieczęć, usłyszałem trzecie stworzenie mówiące: Chodź i zobacz. I zobaczyłem, a oto koń czarny, ten zaś, który na nim siedział, miał w swojej ręce wagę.
6. I usłyszałem głos pośród czterech stworzeń mówiący: Miara pszenicy za grosz i trzy miary jęczmienia za grosz. A nie krzywdź oliwy i wina.
7. A gdy otworzył czwartą pieczęć, usłyszałem głos czwartego stworzenia mówiący: Chodź i zobacz.
8. I zobaczyłem, oto koń płowy, a temu, który na nim siedział, było na imię Śmierć, a Piekło szło za nim. I dano im władzę nad czwartą częścią ziemi, aby zabijali mieczem i głodem, i zarazą, i przez zwierzęta ziemi.
Po omówieniu konia białego i rudego w ostatnim artykule (więcej tutaj), teraz zwracamy się do konia czarnego i płowego. Czarny koń mówi o jedzeniu i piciu w kategoriach utrzymania, głodu i luksusu. „Para wag” lub waga służy do dokładnego ważenia żywności (wers 5). „Miara” (po grecku: Χοῖνιξ choinix) była suchą miarą wynoszącą około 2 litrów, co odpowiada dziennemu zapotrzebowaniu dorosłego mężczyzny na jedzenie (wers 6). „Grosz” (gr. δηνάριον denarion) był dziennym wynagrodzeniem robotnika (wers 6).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 2, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Czas wojny
Obj. 13:15-18
.
15. I pozwolono jej tchnąć ducha w wizerunek bestii, tak żeby przemówił wizerunek bestii i sprawił, że ci, którzy nie oddali pokłonu wizerunkowi bestii, zostali zabici.
16. I sprawia, aby wszyscy, mali i wielcy, bogaci i biedni, wolni i niewolnicy, przyjęli znamię na prawą rękę lub na czoło;
17. I aby nikt nie mógł kupić ani sprzedać, tylko ten, kto ma znamię, imię bestii lub liczbę jej imienia.
18. Tu jest mądrość. Kto ma rozum, niech obliczy liczbę bestii, gdyż jest to liczba człowieka. A liczba jej: sześćset sześćdziesiąt sześć.
Artykuł napisany w czasie trwania II Wojny Światowej
Powiedzieć, że żyjemy w poważnych czasach, byłoby zwykłym frazesem. Obecny czas jest oczywiście zawsze poważny, gdyż w nim Bóg sprawuje Swoją radę i realizuje Swój cel w odniesieniu do zbawienia Swojego Kościoła i nadejścia Jego Królestwa. Ale są okresy, w których znaczenie czasów jest bardziej oczywiste niż w innych okresach historii, ponieważ są one tak przepełnione ogromnymi wydarzeniami, że ich znaczenie jest wyryte w umysłach i sercach ludzi, a także dlatego, że bardziej niż w innych okresach przypominają ludowi Bożemu, że jest to ostatnia godzina i że zbliża się ich odkupienie.
To właśnie w takich czasach uważani jesteśmy za godnych, by żyć dzisiaj. Rudy koń (Obj. 6:4) biegnie po ziemi we wszystkich kierunkach, oczywiście poza kontrolą jakiegokolwiek człowieka lub władzy na świecie, a świat jest w ferworze wojny, jakiej nigdy przedtem nie odnotowano.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 25, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Wstęp do rozważania
Izaj. 65:17-20
./
17. Oto bowiem stworzę nowe niebiosa i nową ziemię i nie będą wspominane pierwsze rzeczy ani nie przyjdą na myśl.
18. Lecz weselcie się i radujcie na wieki wieków z tego, co ja stworzę, bo oto stworzę Jerozolimę radością i jej lud weselem.
19. I będę się radować z powodu Jerozolimy i weselić z powodu mojego ludu, a nie będzie już słychać w nim głosu płaczu ani narzekania.
20. Nie będzie tam już ani niemowlęcia żyjącego tylko kilka dni, ani starca, który by nie dożył swoich dni, bo dziecko umrze jako stuletni, ale grzesznik, choćby miał i sto lat, będzie przeklęty.
Tekst Izajasza jest bardzo ważny z punktu widzenia eschatologicznego i zarazem to jeden z najtrudniejszych fragmentów do zinterpretowania. Niezależnie bowiem od przyjętej pozycji, amilenializmu, premilenializmu czy też postmilenializmu, nastręcza on wielu problemów, ponieważ pozornie zdaje się on nie pasować do żadnego z systemów (owa „pozorność” jest oczywiście sztuczna co wykaże dogłębne studium tekstu).
„Zarówno premilenialiści, jak i postmilenialiści często odwołują się do Izajasza 65 w obronie królestwa Chrystusa tu na ziemi, albo po przyjściu Chrystusa (premilenializm), albo przed przyjściem Chrystusa (postmilenializm). Obie interpretacje są błędne.Obie nie biorą pod uwagę typologicznego charakteru Pism Starego Testamentu;tj. w szczególności obie nie uznają, że Izrael w Starym Testamencie był typem całego kościoła Chrystusowego zebranego od początku do końca czasów, a Kanaan był starotestamentowym obrazem nieba.” – Herman Hanko, Is there Death in Heaven? źródło
Rozważmy zatem fragment Izajasza stosując do tego właściwą metodę interpretacji.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lut 15, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Czterej jeźdźcy
Obj. 6:1-4
.
1. I zobaczyłem, gdy Baranek otworzył pierwszą z pieczęci, i usłyszałem pierwsze z czterech stworzeń mówiące jakby głosem gromu: Chodź i zobacz.
2. I zobaczyłem, a oto biały koń, ten zaś, który na nim siedział, miał łuk. I dano mu koronę, i wyruszył jako zwycięzca, żeby zwyciężać.
3. A gdy otworzył drugą pieczęć, usłyszałem drugie stworzenie mówiące: Chodź i zobacz.
4. I wyszedł inny koń, rudy, a temu, który na nim siedział, pozwolono odebrać ziemi pokój, aby ludzie zabijali się nawzajem. I dano mu wielki miecz.
Czterej jeźdźcy w Objawieniu 6:1-8 stanowią jedność w obrębie siedmiu pieczęci. W przeciwieństwie do pozostałych trzech, pierwsze cztery pieczęcie dotyczą koni. Każdy koń jest określonego koloru: biały, rudy, czarny i płowy. Każdy koń ma jeźdźca, a każdy jeździec ma broń lub narzędzie. Pierwszy z nich nosi łuk, drugi miecz, a trzeci trzyma zestaw odważników lub wagę. Nieco inaczej jest w przypadku czwartego konia: „a temu, który na nim siedział, było na imię Śmierć, a Piekło szło za nim” (w.8).
W odróżnieniu od pozostałych trzech, w pierwszych czterech pieczęciach każdy z czterech koni wraz ze swymi jeźdźcami jest przedstawiony przez „stworzenie” słowami: „Chodź i zobacz” (w.1, w.3, w.5, w.7). Kiedy słuchamy uderzeń kopyt białego,rudego, czarnego i płowego konia wysłanych przez Baranka, słuchamy czterech różnych zestawów kopyt.
Dlaczego konie i ich jeźdźcy? Są używani w Piśmie Świętym, aby mówić o potężnych i tajemniczych Bożych opatrznościach, jak w Księdze Zachariasza 1 i 6. Konie to stworzenia o imponującej sile i odwadze. Tak więc Pan zapytał Hioba:
Hiob 39:19-20 19. Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję? 20. Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy jest straszne.
Dlaczego na rumakach z Objawienia 6:1-8 jeżdżą jeźdźcy? Konie bez jeźdźców idą tam, gdzie chcą, ponieważ ich moc nie jest wykorzystywana. Ale koń z jeźdźcem jest zarządzany i kierowany — odpowiedni obraz potężnej i głębokiej opatrzności Jahwe.
Rozważmy teraz kolejno każdego z czterech koni, zaczynając od białego konia.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | sty 7, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Zarys Księgi Daniela 7
Nocna wizja z siódmego rozdziału Księgi Daniela ukazuje wielki zarys historii świata od królestwa Babilonu do sądu ostatecznego, okres 2500 lat i więcej. Ta niezwykła wizja obejmuje
- cztery straszne bestie (lub królestwa świata),
- dziesięć rogów, które wyłaniają się z czwartej bestii,
- mały róg (lub Antychryst), który wyłania się spośród dziesięciu rogów,
- sąd ostateczny,
- wieczne panowanie Syna Człowieczego
- wieczne królestwo świętych.
Rozdział 7 Księgi Daniela jest używany w Nowym Testamencie w szczególności na trzy sposoby.
Po pierwsze, w Ewangeliach tytuł „Syn Człowieczy” jest charakterystycznym określeniem naszego Pana.
Dan. 7:13 Widziałem też w nocnym widzeniu: Oto w obłokach nieba przybył ktoś podobny do Syna Człowieka, przyszedł aż do Odwiecznego i przyprowadzono go przed niego.
Po drugie, w 2 Liście do Tesaloniczan 2 i w innych miejscach, opis małego rogu z Daniela 7 (o którym mowa także w późniejszych rozdziałach Daniela) jest użyty w nowotestamentowym przedstawieniu Antychrysta.
Po trzecie, księga Objawienia, być może, nawiązuje bardziej do nocnej wizji Daniela niż do jakiegokolwiek innego rozdziału jego proroctwa.
Podsumujmy treść siódmego rozdziału Księgi Daniela. Rozdział dzieli się zgrabnie na dwie równe części: wersety 1-14 zawierają wizję, a wersety 15-28 dostarczają interpretacji wizji. Pierwsza połowa rozdziału również składa się z dwóch części. W wersetach 1-8 widzimy cztery bestie, cztery rogi i mały róg. Wersety 9-14 mówią o Odwiecznym, Synu Człowieczym i sądzie ostatecznym. Interpretacja w wersetach 15-28 traktuje o czterech bestiach, a następnie bardziej szczegółowo o czwartej bestii, i o małym rogu. Druga połowa Księgi Daniela wielokrotnie stwierdza, że święci Najwyższego otrzymają królestwo na wieki wieków.
Dan. 7:18 Ale święci Najwyższego wezmą królestwo i posiądą je na wieki, aż na wieki wieków.
.
Dan. 7:22 Aż przyszedł Odwieczny i oddano sąd świętym Najwyższego; i nadszedł czas, aby święci otrzymali królestwo.
.
Dan. 7:27 A królestwo, władza i wielkość królestwa pod całym niebem zostaną oddane ludowi świętych Najwyższego, którego królestwo będzie królestwem wiecznym, a wszystkie zwierzchności będą mu służyć i jego słuchać.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 15, 2021 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Nieco o autorze
Obj. 8:12 I zatrąbił czwarty anioł, i rażona została trzecia część słońca i trzecia część księżyca, i trzecia część gwiazd, tak że zaćmiła się trzecia ich część i dzień przez jedną trzecią swoją część nie jaśniał, podobnie i noc.
Matthew Poole (1624–1679) był angielskim purytańskim, nonkonformistycznym teologiem i komentatorem biblijnym. Jego największe dzieło to komentarz biblijny przygotowanie którego ułatwiła wcześniejsza pięcio tomowa kompilacja dzieł komentatorów biblijnych ze wszystkich wieków i krajów, nad któą pracował przez 10 lat od zmierzchu do świtu. Jako wierny chrześcijanin sprzeciwial się narzuconej odgórnie formie prowadzenia nabożeństwa, niebezpiecznie zbliżającej anglikanizm do herezji katolicyzmu, za co został ukarany przez króla Charlesa II Stuarta.
„Po restauracji Stuartów w 1660 roku Poole opublikował kazanie wygłoszone przed burmistrzem Londynu, w którym argumentował, że nie należy przywracać liturgii Kościoła anglikańskiego. W 1662 roku Poole odrzucił postanowienia Ustawy o ujednoliceniu i w efekcie został usunięty z urzędu pastora. Prawdopodobnie przez następne 20 lat nie założył zboru, lecz pracował głównie w samotności.” – Joel R. Beeke, Purytanie Tolle Lege s. 385
Pomimo iż korzystał z dorobku rabinów a nawet komentatorów rzymskokatolickich, nigdy nie stracił zdrowego dystansu do religii antychrystsa (KRK) często pisząc traktaty skierowane przeciwko katolicyzmowi. Dzięki temu Poole znalazł się na opublikowanej w 1679 roku przez Titutasa Oatesa liście śmierci, jako osoba przeznaczona do zamordowania w czasie „spisku papieskiego”. Poole cudem uniknął śmierci i uciekł do Niderlandów.
Poniżej komentarz Matthew Poola do tekstu Objawienia, jakżeż odbiegający od przyjętego przez obecnie panującą, dyspensacjonalistyczną popularną religię.
(więcej…)
