utworzone przez Reformowani | mar 8, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Pytanie o przyszłość
1 Kor. 15:24-28
24. A potem będzie koniec, gdy przekaże królestwo Bogu i Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc.
25. Bo on musi królować, aż położy wszystkich wrogów pod swoje stopy.
26. A ostatni wróg, który zostanie zniszczony, to śmierć.
27. Wszystko bowiem poddał pod jego stopy. A gdy mówi, że wszystko jest mu poddane, jest jasne, że oprócz tego, który mu wszystko poddał.
28. Gdy zaś wszystko zostanie mu poddane, wtedy i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.
Powyższy tekst mówi, że pewnego dnia „wszyscy” wrogowie Chrystusa na ziemi zostaną poddani i znajdą się pod stopami (obecnie panującego) Króla Jezusa. Wszelka zwierzchność i wszelka władza i moc, wszystko będzie poddane pod stopy Chrystusa. Na tej podstawie tak postmilenialiści jak i milenialiści wyciągają wniosek o konieczności pewnego dnia gdzie wszyscy ludzie, całe społeczeństwo i kultura dobrowolnie podporządkują się Ewangelii i nawrócą się do Niego.
Tutaj przez proponentów obu herezji przywoływane są teksty, które w rzeczywistości przemawiają przeciwko fałszywej teologii postmilenializmu i amilenializmu (np. Mat.24; 2 Tes.2 itd.).
Co dokładnie oznacza to „powszechne poddanie wszystkiego pod stopy Chrystusa”, jeśli nie to, czego naucza pseudo-protestantyzm?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 12, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Milenijna, nowa baśń
2 Tym. 4:4 I odwrócą uszy od prawdy, a zwrócą się ku baśniom.
O tym, że teologia milenijna jest baśnią, absurdem i komedią dowodzi doskonały tekst obalający tę herezję autorstwa purytanina, Christophera Love. Autor, niczym sprzedawca cudownych eliksirów, „zachwala” walory tysiącletniego królestwa rubasznymi słowy:
„Zwróćcie uwagę na śmiałe i pełne przygód domysły na temat sposobu przyjścia Chrystusa, aby sądzić świat przez próżne i cielesne zepsucie doczesnego Królestwa Chrystusa.”
I rzeczywiście, biorąc pod uwagę ułomność rzekomego tysiącletniego królestwa nie sposób powstrzymać się od śmiechu.
- grzech nie zostaje w nim pokonany
.
- nie wszyscy zostają wskrzeszeni
.
- wrogowie wciąż spiskują przeciw Chrystusowi
.
- wszyscy prorocy milczą o tym dziwacznym królestwie
.
- Chrystus powraca powtórnie dwa razy
.
- a samo królestwo nie zostaje przekazane Ojcu.
Aczkolwiek, pomimo swego teologicznego komizmu, sprawa jest poważna. Herezja jest w rzeczywistości wyrafinowanym narzędziem zawładnięcia umysłami „chrześcijan” przez syjonistów. Poniżej cztery fragmenty Pisma obalające powszechną obecnie, pełną absurdów wiarę neo-ewangelików i pseudo-kalwinistów, którzy odwrócili uszy od prawdy i zwrócili się ku baśniom.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 4, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Wieczna chwała Bogu
1 Piotra 2:9 Lecz wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do swej cudownej światłości;
Tak jak w niebie jest wieczny odpoczynek, tak samo w niebie jest wieczne dzieło do wykonania. I dlatego powinniście przyzwyczajać się do tej pracy, póki jesteście tu na ziemi. Jeśli szczęście w zamyśle filozofa polega na działaniu, wówczas w niebie, gdzie panuje najdoskonalsze szczęście, musi istnieć najdoskonalsza czynność.
I dlatego cokolwiek zostało powiedziane o odpocznieniu, które pozostaje, jednak nie jesteście w stanie tego pojąć, ponieważ być może niektórzy na tyle wulgarni są skłonni do pragnień i wyobrażeń sobie, jak gdyby błogosławieni w niebie byli nieaktywni i cieszyli się tam tylko długimi wakacjami i tylko wylegiwali się na tym kwiecistym brzegu i tak pozbawieni trosk i lęków spali przez wieczność.
Nie. Są to zbyt niskie i brutalne obawy wobec chwały tego miejsca. Odpoczynek, którego można się spodziewać i którym można się cieszyć, jest odpoczynkiem czynnym, pracującym.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 14, 2023 | Ekumenizm, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Historyczność Antychrysta
Łuk. 16:8 … synowie tego świata w swoim pokoleniu są bardziej przebiegli od synów światłości.
W czasach Reformacji eschatologia z pewnością nie była kwestią dzielącą chrześcijan. Zarówno Luteranie jak i Kalwiniści wyznawali ortodoksyjną doktrynę zgodnie z którą tysiąc lat z Księgi Objawienia 20 interpretowano metaforycznie. Tysiąc lat z Księgi Objawienia 20 i oznaczało pełnię czasu od wniebowzięcia do powtórnego przyjścia Chrystusa na Sąd Ostateczny. Ponieważ kościół rzymski okazał wielkie okrucieństwo wobec chrześcijan a papież uzurpował sobie miano bycia głową kościoła, zgodnie z biblijnym ostrzeżeniem zarówno Luter jak i Reformowani uznali papieża i jego urząd za Antychrysta. Prawdę mówiąc
„Reformacja nie miałaby miejsca bez przekonania, że papież jest Antychrystem.” [1]
Ponieważ większość współczesnych protestantów odrzuciła to przekonanie, Philip Cary – amerykański filozof określający siebie jako „protestant o poglądach ekumenicznych” – rzuca wyzwanie:
„Jeśli papież nie jest Antychrystem, jakie macie prawo do bycia oddzielonymi od papiestwa?” [2]
Mateusz Wichary, inny prominentny „protestancki” ekumenista wzywa do rozważenia możliwości ujednolicenia doktryny, struktur i liturgii z rzymskim katolicyzmem [3]. Wicharemu wtóruje Paweł Bartosik, głowa Ewangelicznego Kościoła Reformowanego:
„Nie uważam że każdy papież to antychryst” [4]
Jak mogło dojść do tak drastycznej zmiany? Dlaczego porzucono pierwotny pogląd Reformacji o papiestwie jako instytucji Antychrysta?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 7, 2023 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Teologia historyczna
Żydowska herezja
2 Tes. 1:6-8
6. Ponieważ jest rzeczą sprawiedliwą u Boga, żeby odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają;
7. A wam, uciśnionym, dać odpoczynek wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swojej mocy;
8. W ogniu płomienistym wywierając zemstę na tych, którzy Boga nie znają i nie są posłuszni ewangelii naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Chiliazm to starożytna nazwa tego, co dziś nazywa się premilenializmem, czyli przekonaniem, że kiedy Jezus Chrystus powróci, nie wykona od razu Sądu Ostatecznego, ale najpierw ustanowi na ziemi tymczasowe królestwo, w którym zmartwychwstali święci będą z nim na ziemi przez tysiąc lat panować nad ocalałymi z wielkiego ucisku poddanymi.
Stwierdzenie, że Kościół „odrzucił chiliazm” może brzmieć dziwnie dzisiaj, kiedy premilenializm jest najbardziej znaną eschatologią neo-ewangelikalizmu. Przywiązując się do fundamentalizmu, chiliazm w swojej dyspensacjonistycznej formie był energicznie głoszony na ambonach, nauczany w szkołach biblijnych i seminariach i z powodzeniem promowany wśród mas poprzez studiowanie Biblii, książek, broszur, wykresów oraz licznych audycji radiowych i telewizyjnych kaznodziejów.
Dla wielu współczesnych premilenializm jest oznaką chrześcijańskiej ortodoksji. Był jednak okres znacznie przekraczający „tysiąclecie” (ponad połowa historii Kościoła), co najmniej od początku V wieku do XVI wieku, kiedy chiliazm był uśpiony i praktycznie nie istniał. Nawet w okresie Reformacji i przez większą część okresu poreformacyjnego zwolenników chiliazmu można było zwykle znaleźć wśród marginalnych grup, takich jak Münsterites.
Wyznanie Augsburskie zrobiło wszystko, co w jego mocy, aby potępić chiliazm (Art. XVII, „O powrocie Chrystusa na sąd”), a Jan Kalwin skrytykował „chiliastów, którzy ograniczyli panowanie Chrystusa do tysiąca lat” (Instytuty 3.25.5) .
Dopiero w XIX wieku chiliazm powrócił w sposób budzący respekt, jako ulubiona doktryna „chrześcijańskich” nauczycieli, którzy propagowali przebudzenie w obliczu zabójczych skutków wkraczającego liberalizmu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 23, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Rzymski katolicyzm
Syn zatracenia
2 Tes. 2:4 Który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co się nazywa Bogiem lub co jest przedmiotem czci, tak że zasiądzie w świątyni Boga jako Bóg, podając się za Boga.
Proroctwo Daniela, zwłaszcza rozdziały 7 i nast. oraz Objawienie 13, 17 wyjaśniają, że nadchodzący Antychryst będzie miał charakter polityczny, to znaczy będzie to król lub jego odpowiednik, potężnego narodu, który następnie zjednoczy wszystkie narody na ziemi pod swoją egidą (które wówczas objawi się jako prawdziwe królestwo Boże na ziemi, wypełnienie królestwa przepowiedzianego w Ewangelii).
Dan. 7:23-25 23. I powiedział tak: Czwarta bestia oznacza czwarte królestwo na ziemi, które będzie różniło się od wszystkich królestw, i pożre całą ziemię, podepcze i zmiażdży ją. 24. A dziesięć rogów oznacza, że z tego królestwa powstanie dziesięciu królów, a po nich powstanie który będzie różnił się od pierwszych i poniży trzech królów; 25. Będzie mówił słowa przeciw Najwyższemu i wytracał świętych Najwyższego; będzie zamierzał zmienić czasy i prawa, gdyż będą wydane w jego ręce aż do czasu, czasów i połowy czasu.
.
Obj. 13:5-7 5. I dano jej paszczę mówiącą rzeczy wielkie i bluźnierstwa. Dano jej też moc, aby działała przez czterdzieści dwa miesiące. 6. I otworzyła swoją paszczę, by bluźnić przeciwko Bogu, by bluźnić jego imieniu, jego przybytkowi i tym, którzy mieszkają w niebie. 7. Pozwolono jej też walczyć ze świętymi i zwyciężać ich. I dano jej władzę nad każdym plemieniem, językiem i narodem.
.
Obj. 17:12 A dziesięć rogów, które widziałeś, to dziesięciu królów, którzy jeszcze nie objęli królestwa, ale wezmą władzę jak królowie na jedną godzinę wraz z bestią. 13. Mają oni jeden zamysł, a swoją moc i władzę oddadzą bestii.
Nie wyklucza to jednak ważnego elementu religijnego nadchodzącego Człowieka Grzechu i jego królestwa. Ten element jest podwójny.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 18, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Jeden Boży lud
1 Piotra 2 9-10
9. Lecz wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do swej cudownej światłości;
10. Wy, którzy kiedyś nie byliście ludem, teraz jesteście ludem Bożym, wy, którzy kiedyś nie dostąpiliście miłosierdzia, teraz miłosierdzia dostąpiliście.
Lud Boży wierzy w Chrystusa, takie jest przesłanie Biblii. Prostą implikacją tekstu Piotra jest określenie ludu Bożego jako tego, który został nabyty przez Chrystusa. Z tej definicji jasno wynika, że naród święty, lud Boży to każdy człowiek, za którego Chrystus złożył zadość czyniącą Bogu ofiarę na krzyżu (Izaj. 53:10; Jan 10:11, 15; Mat. 1:21; 20:28; 26:28; Marka 14:24; Dzieje 20:28; Efez. 5:25; Hebr. 2:10-14, 17; 9:28), w odpowiednim czasie skutecznie powołany przez Boga (Jer. 31:3; Oz. 11:4; Jan 6:44, 65; 10:27; 12:32; 15:16; 16:8; Rzym. 8:28-30; 2 Tym. 8:9). Nie ma i nigdy nie było innego ludu Bożego jak wybrany lud Boży do zbawienia.
Co do kwestii narodu izraelskiego, wszystkie starotestamentowe proroctwa dotyczące Izraela i odrodzenia Izraela jako narodu już się wypełniły: podczas zgromadzenia kościoła Nowego Testamentu i inauguracji administracji Nowego Przymierza (na co wszystkie te proroctwa wskazywały). Jest jeden lud Boży we wszystkich wiekach:
- w czasach Starego Testamentu, przybierający postać ziemskiego, politycznego narodu pod rządami ziemskich proroków, kapłanów i królów;
.
- w czasach nowożytnych, obecnie przybierając formę lokalnych kościołów ustanowionych pod władzą należycie wybranych pastorów, starszych i diakonów. Ci sami ludzie; Różne formy.
Tak w Izraelu Starego Testamentu, jak i kościołach Nowego Testamentu znajdziemy zarówno wybranych do zbawienia, jak i przeznaczonych na potępienie. Nie ma tu żadnej różnicy. Tekst Galacjan 4 (zwracając się do kościoła pogańskiego) opisuje ten jedyny lud Boży w Starym Testamencie jako „dziecko” – dziecko pozostające pod odpowiedzialnością i opieką wychowawców i nauczycieli).
W tym samym rozdziale ten sam lud Boży jest dziś dorosłym człowiekiem. „Dziecko” i dorosły to ta sama osoba – a nie dwie różne osoby (jak wmawia dyspensacjonalizm premillenarystyczny).
Gal. 4:1-6
.
1. Mówię więc: Dopóki dziedzic jest dzieckiem, niczym się nie różni od sługi, chociaż jest panem wszystkiego.
2. Lecz jest poddany opiekunom i zarządcom aż do czasu wyznaczonego przez ojca.
3. Podobnie i my, gdy byliśmy dziećmi, byliśmy w niewoli żywiołów tego świata.
4. Lecz gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg posłał swego Syna, zrodzonego z kobiety, zrodzonego pod prawem;
5. Aby wykupił tych, którzy byli pod prawem, abyśmy dostąpili usynowienia. 6. A ponieważ jesteście synami, Bóg posłał do waszych serc Ducha swego Syna, wołającego: Abba, Ojcze!
List do Galacjan 4 mówi, że przymierze, w którym znajdował się Abraham, jest tym samym przymierzem, w jakim my jesteśmy dzisiaj – jednym łaskawym przymierzem objawianym na różne sposoby w czasach Starego Testamentu. Jedna obietnica przymierza z duchowym wypełnieniem.
Bóg trwale odłożył na bok ziemski naród w Palestynie, który dziś nazywa siebie „Izraelem”. Nie ma już do czynienia z ziemskim narodem jak wcześniej. Administracja Starego Przymierza odeszła na zawsze, ze wszystkimi jej różnymi aspektami (np. obrzezaniem, świątynią, ziemskim kapłaństwem, systemem ofiarnym, świętami itp.). Jedynymi ziemskimi elementami wieku Nowego Testamentu są: chleb i wino, które są wyświęconymi obrazami ofiary Chrystusa; w miejsce obrzezania nastąpił chrzest wodą.
.
Syjonizm nie zgadza się z Bożym postanowieniem odrzucenia Izraela wyraźnie widocznym przez zniesienie jego państwowości. Aby jednak mogło zaistnieć państwo Izrael koniecznym było sformatowanie chrześcijańskich umysłów w taki sposób, aby powszechnym stało się przekonanie, iż Żydzi to nadal naród wybrany. Pomimo ich nienawiści do Chrystusa.
I tak w umysłach żydowskich syjonistów zrodziła się koncepcja utworzenia herezji dyspensacjonalizmu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 9, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Boży lud wierzy w Jezusa Chrystusa
Mat. 21:42-43
42. Powiedział im Jezus: Czy nigdy nie czytaliście w Pismach: Kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym; Pan to sprawił i jest to cudowne w naszych oczach?
43. Dlatego mówię wam: Królestwo Boże zostanie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce.
Żydzi nie są narodem wybranym. Ponieważ Żydzi odrzucili swojego Boga, który przyszedł do nich jako Mesjasz, Jezus Chrystus, Bóg odrzucił naród Izrael. Kościół, kiedyś składający się głównie z genetycznych potomków Abrahama, Żydów, oraz w pewnej mierze z konwertytów na judaizm teraz jest Kościołem powszechnym, katolickim. Kościół przestał być domeną jednego narodu, żydowskiego narodu. Teraz Kościół jest wielonarodowy. Dawniej Bóg pozwalał żyć narodom zgodnie ze swoimi pogańskimi religiami, teraz jednak nakazuje wszędzie wszystkim ludziom upamiętanie (Dzieje 17:30)
Genetyczni Żydzi nie są narodem wybranym, lecz narodem przeklętym przez Boga, ponieważ sami na siebie ściągnęli przekleństwo: A cały lud odpowiedział: Krew jego na nas i na nasze dzieci. (Mat. 27:25). Żydzi zostali na lodzie, bez prawdziwej religii, bez spodziewanego politycznego mesjasza, bez Boga czego byli świadomi: Czy nie zakazaliśmy wam surowo, żebyście w tym imieniu nie nauczali? A oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie na nas ściągnąć krew tego człowieka. (Dzieje 5:28). Stali się wrogami Boga i Ewangelii, wrogami chrześcijan: tak więc co do Ewangelii są nieprzyjaciółmi ze względu na was, (Rzym. 11:28a).
Jednak ze względu na Boże dzieło zbawiania w pokoleniach (1 Mojż. 17:7; Dzieje 2:39; Gal. 3:16), wśród genetycznych Żydów ciągle znajdują się dzieci obietnicy danej ojcom: lecz co do wybrania są [to] umiłowani [Żydzi] ze względu na ojców (Rzym. 11:29b). To wszyscy wybrani do zbawienia w Chrystusie Żydzi, od początku świata (Efez. 1:4)
Aczkolwiek zdecydowanej większości Żydów, tych których przeznaczył na zatracenie, tych którzy odrzucają kamień węgielny, Chrystusa, tych Żydów Bóg nienawidzi wieczną nienawiścią. Tych wszystkich złych Żydów Bóg obiecał że srogo wytraci, a winnicę wydzierżawi innym rolnikom, którzy będą mu oddawać plony we właściwym czasie. (Mat. 21:41). Żydzi zatem są narodem pozbawionym Bożego błogosławieństwa, ponieważ nie tylko odrzucili Chrystusa ale i od samego początku niszczyli chrześcijaństwo.
Na przykład “Błogosławieństwo” Brikat HaMinim zostało ustanowione przez Radę Yavneh w krótkim czasie po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej, co miało miejsce w 70 roku. Modlitwa ta była odpowiedzią na powstałe niedawno chrześcijaństwo. Było używane przez rabinów w „szlachetnym” celu wykorzenienia chrześcijaństwa z ziemi Izraelskiej. Był to test: Żyd chrześcijanin mógł swobodnie recytować pozostałe 18 błogosławieństw Amidah, lecz jeśli był prawdziwie wierzący, nie mógł wyrecytować dwunastej modlitwy przeklinającej naśladowców Chrystusa. Osoby nierecytujące Birkat HaMinim oskarżano o herezję i poddawano procedurze cherem (ekskomunikacji).
“Niech nie będzie nadziei i niech szybko arogancko zakorzenieni w naszych czasach chrześcijanie i heretycy giną, w jednej chwili, i niech będą wymazani z księgi życia, niech ze sprawiedliwymi nie będą spisani, Błogosławiony jesteś, Panie, któryś upokorzył pysznych.” – źródło
Ponieważ chrześcijaństwo i judaizm są sobie wrogie i nie mają ze sobą nic wspólnego (nie ten sam Bóg, inna Ewangelia, inne Prawo) Żydzi musieli znaleźć sposób na wykorzystanie chrześcijan w celu zapewnienia sobie politycznej supremacji na bliskim wschodzie, w celu ustanowienia swojego królestwa, raju na ziemi, bez Bożej pomocy, za to przy użyciu gojów. I tu na pomoc Żydowskiej sprawie politycznego podboju przyszła teologia: dyspensacjonalizm. Tak ruch syjonistyczny zyskał najpotężniejszych sojuszników – fanatycznie oddanych żydowskim mrzonkom, oszukanych „chrześcijan” a może raczej dyspensacjonalistów z USA i Europy, bezkrytycznie wspierających ten naród, niezależnie od jego zbrodni.
To przez nich ludzie na Bliskim Wschodzie byli najbardziej dotknięci ekspansją Izraela, który został umocniony niezłomnym sojuszem chrześcijańskich syjonistów, przekonanych, że słowa Cyrusa Scofielda są wolą Boga Jahwe. Nie najmniejszymi ofiarami „biblii” Scofielda jest 5 milionów palestyńskich uchodźców, których prawu do powrotu stanowczo sprzeciwiają się syjonistyczni chrześcijanie w Ameryce. Dzięki indoktrynacji przez nieświętą księgę, Biblię Scofielda, wierzą oni, że Palestyna nie należy do Palestyńczyków – a przecież wielu z nich to współwyznawcy chrześcijańscy. Palestyna należy wyłącznie do „wybranego narodu Bożego” – genetycznych Żydów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 28, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Człowiek sędzia-hipokryta
Rzym. 2:6-8
6. Który odda każdemu według jego uczynków:
7. Tym, którzy przez wytrwanie w dobrym uczynku szukają chwały, czci i nieśmiertelności, odda życie wieczne;
8. Natomiast swarliwym i nieposłusznym prawdzie, lecz posłusznym niesprawiedliwości, odda zapalczywość i gniew.
Apostoł w dalszym ciągu zwraca się do człowieka, do którego mówił w wersecie 1 Listu do Rzymian 2. Nie zwraca się już do pogan ani nie zwraca się wyłącznie do Żydów. Ale zwracaja się do człowieka – każdego człowieka, człowieka w ogóle, a jednak każdego człowieka indywidualnie; nie do wszystkich, ale do każdego człowieka – zarówno w tekście, jak i w kontekście.
Rzym. 2:1 Dlatego jesteś bez wymówki, człowieku, kimkolwiek jesteś, który osądzasz. W czym bowiem osądzasz drugiego, osądzasz samego siebie, ponieważ ty, który osądzasz drugiego, robisz to samo.
Człowiek ten nazywany jest grzesznikiem, takim jakim jest w sferze obecnego świata. Apostoł powiedział mu, że chociaż wywyższał się jako sędzia nad uczynkami innych, sam czynił to samo. Dlatego też był swoim własnym sędzią, udając, że jest sędzią innych. To jest charakterystyczne dla grzesznika.
Apostoł zadał temu człowiekowi dwa pytania, aby uzyskać od niego wyjaśnienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 8, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Mądrzejsi od Słowa Bożego
2 Tym. 2:17-19
17. A ich mowa szerzy się jak gangrena. Do nich należą Hymenajos i Filetos;
18. Którzy pobłądzili w sprawie prawdy, mówiąc, że zmartwychwstanie już nastąpiło, i wywracają wiarę niektórych.
19. Mimo to fundament Boży stoi niewzruszony, mając taką pieczęć: Zna Pan tych, którzy należą do niego, oraz: Niech odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Chrystusa.
Mieszkający w Efezie w latach 60 tych I wieku Hymenajos i Filetos byli wyznawcami dość interesującej (w negatywnym sensie) herezji, zgodnie z którą Chrystus powrócił na ziemię ale nie nastąpił Sąd Ostateczny. Byli to, można tak to ująć, prekursorzy a wręcz bohaterowie dla wielu błądzących religii.
Świadkowie Strażnicy są dobrym przykładem religijnej iluzji, gdyż głosząc powtórne przyjście swojego chrystusa w 1876 roku, zmieniając datę na 1914 musieli wyznać wbrew swoim poprzednim przewidywaniom, że głoszony przez nich chrystus wprawdzie przyszedł w 1914 ale jedynie niewidzialnie [1]. Poza matematyczną gimnastyką i kilkoma upiększonymi obrazkami wyznawcy Russella nie mają żadnych dowodów na poparcie swojej herezji.
Podobnie zwiedzeniu uległa Ellen G. White, założycielka sekty Adwentystów Dnia Siódmego. Schorowana, nieco autystyczna i młoda jeszcze dziewczyna będąc pod wielkim wpływem nauk Williama Millera całkowicie popadła w szaleństwo oczekiwania na powtórne przyjście Chrystusa, wyznaczone na 22 października 1844 roku. Gdy Jezus nie przyszedł w oznaczonym dniu, rozczarowanie zwolenników sekty było ogromne. Po nim nastąpiło totalne zamieszanie, a w jego efekcie podziały i przejawy najdzikszego fanatyzmu: sny i wizje, mówienie niezrozumiałym bełkotem, ekstatyczne tańce, wmawianie sobie daru proroczego oraz tym podobne zjawiska [2].
Współczesną sektą głoszącą iż powtórne przyjście Chrystusa miało już miejsce jest tzw. Kościół Boga Wszechmogącego. Tutaj Jezus Chrystus powracając na ziemię postanowił zamieszkać w Chinach jako wyznająca komunizm kobieta. Sektę założył były nauczyciel fizyki Zhao Weishan. Osoby Jezusa dopatrzył się w swojej partnerce – Yang Xiangbin. [3]
Hymenajos, Filetos, oraz idący w ich ślady T.Z. Russel, E.G. White, Zhao Wieshan i wielu innych zwodzicieli okazało się mądrzejszych od Słowa Bożego. Rzecz przez nich głoszona jest bowiem całkowicie sprzeczna z nauczaniem Biblii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 5, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Istota zagadnienia
Hebr. 8:4 Gdyby zaś był na ziemi, nie byłby kapłanem, gdyż są tu inni kapłani, którzy ofiarują dary zgodnie z prawem
Kwestia paruzji jest istotnym tematem dla wiary chrześcijańskiej i zajmuje centralne miejsce wśród doktryn, których właściwa interpretacja posiada szeroki i całościowy wpływ na wiarę. Powtórne przyjście Chrystusa zostało opisane w więcej niż 300 wersetach biblijnych (w przeciwieństwie do jednego tekstu rzekomo nauczającego o fizycznym, milenijnym królestwie Chrystusa na ziemi, por. Obj. 20:1-7).
Jak się za moment okaże, próba ingerencji w Słowo Boże poprzez katastrofalnie błędną interpretację milenijną jest zamachem stanu na Chrystusa jako Arcykapłana. Być może milenialiści nie zauważają tego, ale dowody biblijne są miażdżące. Chrystus bowiem w rzekomym milenijnym królestwie zostaje pozbawiony swojej funkcji Mesjasza w miejsce którego powraca starotestamentowy, nieskuteczny typ krwawych ofiar ze zwierząt.
Ale zacznijmy od początku
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 15, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Teologia biblijna
Źródło problemu
Dyspensacjonalizm będący nowym i nienznanym do XIX wieku prądem myślowym w kościele stwarza wiele problemów teologicznych. Wynikają one z błędnego założenia i reinwencji znaczenia dosłownej interpretacji Słowa. Zamiast poszukiwać właścwiego, duchowego znaczenia jakie przekazał Duch Święty czytelnikom, główny nacisk położony został na historyczną metodę analizy tekstu.
Jednak pomimo zarzutów jakimi dyspensacjonaliści obarczają Reformowanych, teologia przymierza jest bardziej dosłowna niż dyspensacjonalizm. Oto jak dyspensacjonaliści przestali dosłownie interpretować Pismo Święte, jednocześnie oskarżając Reformowaną ortodoksję o niewłaściwe postępowanie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 2, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Oczekiwanie wiernego sługi
Kol. 3:24
23. A wszystko, co czynicie, z serca czyńcie, jak dla Pana, a nie dla ludzi;
24. Wiedząc, że od Pana otrzymacie dziedzictwo jako zapłatę, gdyż służycie Panu Chrystusowi.
25. A ten, kto wyrządza krzywdę, otrzyma zapłatę za krzywdę, a u Boga nie ma względu na osobę.
Ciężko pracujący człowiek spodziewa się zapłaty za swoje dzieło. Robotnik w winnicy, rybak czy żołnierz pracują nieraz w pocie czoła i w spiekocie dnia (Mat. 20:12) po to właśnie aby po wykonanej pracy czy zadania odpocząć oraz nasycić się owocami swojej pracy (2 Tym. 2:6).
Bóg ustanowił niezmienną zasadę konieczności zapłaty za pracę. Jest to Boży uniwesralny nakaz utwierdzający społeczną sprawiedliwość na świecie.
1 Tym. 5:18 Mówi bowiem Pismo: Młócącemu wołowi nie zawiążesz pyska, oraz: Godny jest robotnik swojej zapłaty.(por. 5 Mojż. 25:4)
Ta sama zasada, o czym zapewnia trzeci rozdział Listu do Kolosan, odnosi się do nagrody chrześcijanina za duchowe wysiłki.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 14, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Presja dyspensacjonalizmu
Ezech. 43:18-19, 25
.
18. I powiedział do mnie: Synu człowieczy, tak mówi Pan BÓG: To są ustawy ołtarza na dzień, w którym zostanie zbudowany, aby na nim składać całopalenia i skrapiać go krwią.
19. A kapłanom, Lewitom, którzy są z potomstwa Sadoka i zbliżają się do mnie, aby mi służyć, mówi Pan BÓG, dasz młodego cielca na ofiarę za grzech.
25. Przez siedem dni codziennie będziesz składał kozła na ofiarę za grzech. Ma być przygotowany także młody cielec i baran z trzody bez skazy.
Według dyspensacjonalizmu Kościół to nie duchowy Izrael, a jedynie marny plan rezerwowy, wprowadzony w życie ze względu na bunt umiłowanych przez Boga Żydów, fizycznego Izraela. Kiedy nastanie koniec czasu Kościoła, bez żadnego ostrzeżenia Chrystus ponownie powróci na świat aby pochwycić żywych wierzących wraz ze wskrzeszonymi członkami Kościoła i zabrać ich do nieba. Na ziemi nie pozostanie nikt, kto wierzy w Boga. Potem Bóg wyśle zastępy aniołów aby głosiły ewangelię z nieba, aby na końcu Wielkiego Ucisku zachować przy życiu resztkę Żydów i resztkę pogan, których wprowadzi do milenijnego królestwa, do którego zstąpi wraz z tymi, którzy zostali wcześniej porwani do nieba.
Milenializm dyspensascjonalistyczny, podobnie jak historyczny milenializm, utrzymuje, że gdy Chrystus powróci po raz pierwszy, będzie rządził światem w sposób dosłowny przez tysiąc lat. Swoje przekonania teoretycy dyspensacjonalizmu opierają nie tylko na tekście Objawienia 20 ale także na pewnych proroctwach Starego Testamentu, co do których twierdzą, że jeszcze nie zostały wypełnione, ponieważ w systemie tym proroctwa muszą wypełnić się na sposób dosłowny.
Doprowadzony do konkluzji milenializm dyspensacjonalistyczny wymusza dwa powtórne przyjścia Jezusa Chrystusa na ziemię. Drugie powtórne przyjście Chrystusa jest na sąd ostateczny. Jednak pierwsze powtórne przyjście Jezusa Chrystusa na ziemię nastąpi, zaraz po okresie Wielkiego Ucisku, aby ustanowić fizyczne, tysiącletnie królestwo mlekiem i miodem płynące. W tym rzekomym królestwie:
- fizyczni Żydzi staną się rasą panującą
.
- poganie będą musieli kłaniać się Żydom w pas i lizać proch z ich butów
.
- genetyczni Żydzi staną się swoistymi nadludźmi
.
- poganie skruszonymi niewolnikami, podludźmi
Tezy dyspensacjonalistów dowodzone są w oparciu o błędnie, bo dosłownie interpretowane teksty Pisma (por. Izaj. 2:2-4; 14:2; 49:23; 60:14-16; Zach. 8:23; Psalm 2:8-9). Jednak podział na Übermenschen i Untermenschen, czyli odejście od Biblijnej zasady równości w zbawieniu wszystkich ludzi (1 Kor. 12:13; Gal. 3:27-28; Kol. 3:11; Dzieje 10:34-35) nie jest najbardziej kontrowersyjną propozycją dyspensacjonalizmu.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lut 13, 2023 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Chwalebne przyjście Chrystusa
Pismo Święte przepowiada przyszłe chwalebne cielesne przyjście naszego Pana Jezusa na obłokach niebieskich wraz z Jego świętymi aniołami.
Mat. 24:30-31 30. Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego. Wtedy będą lamentować wszystkie ludy ziemi i ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach niebieskich z mocą i wielką chwałą. 31. Pośle on swoich aniołów z potężnym głosem trąby i zgromadzą jego wybranych z czterech stron świata, od jednego krańca nieba aż do drugiego.
Obj. 1:7 Oto przychodzi z obłokami i ujrzy go wszelkie oko, także ci, którzy go przebili. I będą lamentować przed nim wszystkie plemiona ziemi. Tak, amen.
Na podstawie Nowego Testamentu możemy mówić o sześciu innych przyjściach Chrystusa, z których wszystkie poprzedzają Jego powrót na koniec tej ery.
- w pierwszych trzech przypadkach nasz Zbawiciel przepowiada określone wydarzenia w pierwszym wieku naszej ery,
.
- podczas gdy następne trzy mówią o Jego ciągłych przyjściach w dniach ostatecznych, w okresie od Jego pierwszego przyjścia do drugiego.
Rozważmy to
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 26, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Wprowadzenie
Obj. 20:4 Zobaczyłem też trony i zasiedli na nich, i dano im władzę sądzenia. I zobaczyłem dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa i z powodu słowa Bożego oraz tych, którzy nie oddali pokłonu bestii ani jej wizerunkowi i nie przyjęli jej znamienia na czoło ani na rękę. I ożyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat.
Tematem dzisiejszego rozważania będzie milenium, czy też, tzw. tysiącletnie literalne, fizyczne królestwa Chrystusa na ziemi. Dobra wiadomość jest taka, że rozważanie zagadnienia nie zajmie tysiąc lat…
Do tej pory rozważyliśmy kwestię interpretacji Księgi Objawienia przeciwstawiając dosłownej interpretacji cykliczną. Każdy z sześciu cykli postrzegany jest jako odnoszący się do całego Kościoła w historii jego istnienia. Cykle nie są jedynie kolistymi powtórzeniami ale także idą naprzód, ponieważ argument zmierza ku pewnemu określonemu celowi.
Spojrzeliśmy także na dyspensacjonalizm jako prąd myślowy, który nie istniał przed XIX wiekiem. Wykazaliśmy, że jest to spreparowana przez syjonistyczne środowiska wielce arogancka politycznie utylitarna i antychrześcijańska teologia. To także zwycięzca w konkursie na “najbardziej utrzymywaną w tajemnicy doktrynę w całej historii w Kościoła”.
Teraz skupimy się na kwestii milenium.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 2, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Milenijne konfabulacje
Ezech. 46:4 A całopalenie, które książę będzie ofiarowywał PANU w dniu szabatu, będzie się składało z sześciu baranków bez skazy i jednego barana bez skazy
Dla współczesnego czytelnika szczegóły, którymi Ezechiel opisuje świątynię z okresu odbudowy, mogą wydawać się niejasne, zwłaszcza że nie wierzymy, iż prorok rzeczywiście zamierzał zbudować świątynię zgodnie z tymi specyfikacjami.
Jednak żadne słowo w Piśmie Świętym nie zostało dobrane niedbale, a szczegóły wizji Ezechiela dotyczącej chwalebnej świątyni po wygnaniu pomagają nam zrozumieć jego przesłanie i to, w jaki sposób antycypuje ono dzieło Chrystusa.
Niektórzy wierzą, że w okresie tysiąclecia w Jerozolimie zostanie odbudowana świątynia i że ofiary będą składane na pamiątkę dzieła Chrystusa.
Nie możemy się z tym zgodzić.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 8, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Nie nadzieja świętych
2 Kor. 5:1-4
.
1. Wiemy bowiem, że jeśli zostanie zniszczony ten namiot naszego ziemskiego mieszkania, to mamy budowlę od Boga, dom nie ręką uczyniony, wieczny w niebiosach.
2. Dlatego w tym wzdychamy, pragnąc przyodziać się w nasz dom z nieba;
3. Skoro tylko zostaniemy znalezieni odziani, a nie nadzy.
4. Bo my, którzy jesteśmy w tym namiocie, wzdychamy, obciążeni, ponieważ nie pragniemy być rozebrani, ale przyodziani, aby to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie.
Nadzieją świętych jest zmartwychwstanie ich ciała w dniu Chrystusa. Do tego przyszłego dobra Pismo Święte uparcie kieruje oczekiwanie wierzących: „Zabrzmi bowiem trąba, a umarli zostaną wskrzeszeni niezniszczalni” (1 Kor. 15,52).
Pośmiertne przebywanie z Chrystusem w duszy jest to, z pewnością, dobro mniejsze niż zmartwychwstanie ciała, ale za to jest to dobro realne. Wprawdzie nie jest to ostateczna tęsknota dziecka Bożego, ale mimo to jest to tęsknota pewna. Jest to nadzieja świadomego życia i chwały z Chrystusem w niebie w chwili śmierci. Mówiąc słowami Reformowanego wyznania,
„dusza moja wzięta będzie natychmiast do Jezusa Chrystusa, jako do swej Głowy” (Katechizm Heidelberski Pytanie 57).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 1, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Nasza nadzieja
Rzym. 8:23 A nie tylko ono, ale i my, którzy mamy pierwsze plony Ducha, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała.
Nadzieją Kościoła Reformowanego i wierzącego jest powtórne przyjście Chrystusa i zmartwychwstanie ciała. Nadzieją jest zmartwychwstanie duszy po śmierci wierzącego. Nadzieją jest powrót Chrystusa i zmartwychwstanie ciała.
Słowo Boże czyni to nadzieją Kościoła „Chwalebne objawienie się wielkiego Boga i naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa” jest naszą „błogosławioną nadzieją” (Tyt. 2:13). „Wzdychamy w sobie, oczekując usynowienia, czyli odkupienia naszego ciała” (Rzym. 8:23). Modlitwa świętych brzmi: „Przyjdź, Panie Jezu” (Dzieje 22:20).
Nie jest częścią nadziei Kościoła przekonanie, że
- większość ludzkości wkrótce zostanie nawrócona
.
- Kościół wtedy fizycznie zdominuje świat
.
- wszystkie narody zostaną „schrystianizowane”
.
- i „złoty wiek” ziemskiego pokoju i dobrobytu poprzedzi przyjście Pana Jezusa.
Taką nadzieję mają niektórzy w kręgach Reformowanych i Prezbiteriańskich. Niektórzy nauczyciele agresywnie promują tę nadzieję, szczególnie ci związani z ruchem znanym jako „Chrześcijańska Rekonstrukcja” lub „teonomia”. Kościół będzie się cieszył ziemskim panowaniem. To przyszłe panowanie – „chrystianizacja” świata – będzie królestwem mesjańskim.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 26, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Reformowany światopogląd
Wprowadzenie
Obj. 13:3-7
.
3. I zobaczyłem jedną z jej głów jakby śmiertelnie zranioną, lecz jej śmiertelna rana została uleczona. I cała ziemia zdziwiła się, i poszła za bestią.
4. I oddali pokłon smokowi, który dał władzę bestii. Oddali też pokłon bestii, mówiąc: Któż jest podobny do bestii? Któż z nią może walczyć?
5. I dano jej paszczę mówiącą rzeczy wielkie i bluźnierstwa. Dano jej też moc, aby działała przez czterdzieści dwa miesiące.
6. I otworzyła swoją paszczę, by bluźnić przeciwko Bogu, by bluźnić jego imieniu, jego przybytkowi i tym, którzy mieszkają w niebie.
7. Pozwolono jej też walczyć ze świętymi i zwyciężać ich. I dano jej władzę nad każdym plemieniem, językiem i narodem.
Każdy, kto ma jakąkolwiek świadomość tego, co dzieje się w dzisiejszej historii świata, jest również świadomy faktu, że miały miejsce znaczące wydarzenia, które zbliżyły narody do jednego rządu światowego. To marzenie tkwiło w umysłach ludzi od czasów Babel. Impuls nadały mu dwie kolosalne wojny światowe.
- Po I Wojnie Światowej powstała Liga Narodów w celu zjednoczenia wszystkich narodów pod jednym rządem.
.
- A po II Wojnie Światowej ONZ była kolejną próbą osiągnięcia tego celu.
.
- Obecnie podejmowane są niepewne kroki w kierunku tego celu: Unia Europejska jest prawdopodobnie najbardziej uderzającym z nich.
Rozwój nowoczesnych technologii sprawia, że jeden światowy rząd staje się bardziej możliwy. Dzisiejsi myśliciele mówią o ogólnoświatowej wspólnocie w kurczącym się świecie i o tym, że każdy jest naszym bliźnim. Natychmiastowa komunikacja odegrała swoją rolę; szybkość podróży zwiększyła tę możliwość i obie przyczyniły się do ekonomicznego zjednoczenia świata. Związki gospodarcze zwykle oznaczają związki polityczne. Podobnie jest z Europejską Wspólnotą Gospodarczą, która przekształciła się w Unię Europejską z siedzibą w Brukseli.
Wierzący jest bardzo zainteresowany tymi wydarzeniami. Ruchy te wpływają na jego życie jako obywatela określonego narodu, ale także wpływają na jego obywatelstwo w królestwie niebieskim. Zastanawia się, co Biblia mówi o tym dziwnym fakcie, że żyje z podwójnym obywatelstwem.
Wkrótce odkryje, jeśli przeszuka Biblię, że, co ciekawe, jeden rząd światowy jest jednym ze znaków, za pomocą których Pismo Święte zapowiada bliskość królestwa niebieskiego. W tym rozdziale omówimy dlaczego jeden rząd światowy tutaj, na świecie, jest znakiem ustanowienia królestwa Chrystusa.
(więcej…)
