utworzone przez Reformowani | sty 16, 2018 | Charyzmania, Egzegezy
Biblia a pozycja wyznawców ducha zielonoświątkowego
Nigdzie w Słowie Bożym nie znajdziemy miejsca, które zachęcało by wierzących do modlitwy o cudowne dary Ducha Świętego, ponieważ Duch Święty wyposaża każdego chrześcijanina we wszystko co jest mu potrzebne do służby zaraz momencie narodzenia z góry. Temat ten został rozważony wcześniej w artykule Modlitwa o dary Ducha Świętego.
Pomimo to wyznawcy ducha zielonoświąkowego nie akceptują tej prawdy Słowa Bożego, nauczając, że człowiek musi starać się o dary Ducha poprzez odpowiednią modlitwę i nieskalane życie. Jest to tak samo niedorzeczne jak staranie się o zbawienie. A jako przykład modlitwy o dary Ducha Świętego podają tekst z Listu do Jakuba.
Jakub 1:5-6 „A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej.” –
Według neo-montanistów ten fragment rujnuje teorię odnośnie braku możliwości proszenia o mądrość, która jest również darem Ducha. A implikacją tego jest to, że człowiek wierzący może również prosić o dar języków, dar proroctwa, dar uzdrawiania itp.
.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 8, 2018 | Egzegezy, Sabatarianie i legaliści
.
Interpretacja judaizujących pogan
Dzieje 15:19-21 19 Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga, 20 lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. 21 Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach.
Poganie którzy dopiero co weszli do Ludu Bożego Nowego Przymierza i stopniowo nawracają się z grzechu łamania Tory nie powinni być natychmiast zmuszani do przestrzegania całego Prawa Mojżeszowego ale skoro czytają w synagogach Mojżesza to przyjdzie kiedyś czas że nawróceni poganie będą musieli przestrzegać całej Tory (np. żydowski kaszrut, święta biblijne ze Starego Testamentu) przynajmniej w kilka lat po swoim nawróceniu.
Jeśli tego nie zrobią to utracą zbawienie i pójdą na wieczne potępienie.
Kaszrut (z hebr. כשרות, od כשר – dosł. właściwy) – pojęcie odnoszące się do reguł obowiązujących w Prawie żydowskim (halacha), określających rodzaje produktów dozwolonych do spożywania (pokarmy, napoje i leki) oraz warunki, w jakich powinny być produkowane oraz spożywane.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 4, 2018 | Charyzmania, Egzegezy
Pozycja zielonoświątkowców
Marek 11:20-24
20 A rano, przechodząc, zobaczyli, że drzewo figowe uschło od korzeni.
21 Wtedy Piotr przypomniał sobie o tym i powiedział do niego: Mistrzu, drzewo figowe, które przekląłeś, uschło.
22 A Jezus odpowiedział im: Miejcie wiarę w Boga (Ἔχετε πίστιν θεοῦ echete pistin theou).
23 Bo zaprawdę powiadam wam, że kto powie tej górze: Podnieś się i rzuć się w morze, a nie zwątpi (διακριθῇ diakrithē) w swoim sercu, lecz będzie wierzył (πιστεύῃ pisteuse), że stanie się to, co mówi – spełni się mu, cokolwiek powie.
24 Dlatego mówię wam: O cokolwiek prosicie w modlitwie, wierzcie, że otrzymacie, a stanie się wam
Bardzo interesująca jest interpretacja powyższego fragment przez wyznawców ducha zielonoświątkowego. Według nich tekst stwierdza, że gdy rzekniesz górze (alegorycznie: swoim problemom) aby odeszły to tak się stanie. I jeśli wierzysz oraz prosisz z wiarą, to Bóg zmuszony jest spełnić każdą twoją prośbę. Nie wolno ci zwątpić bo Bóg ma wtedy związane ręce.
Podsumowanie założeń:
- Góra to alegoria reprezentująca wszelkie ludzkie problemy
- Człowiek jest odpowiedzialny za wzbudzenie w sobie wiary
- Pozbycie się problemów następuje po werbalizacji osobistego przekonania (czyli wiary)
- Bóg jest zmuszony wykonać to, w co uwierzył człowiek
- W zwiazku z tym w rzeczywistości modlitwa przybiera formę nakazu (człowiek nakazuje, Bóg posłusznie wykonuje)
- Ludzka niewiara ogranicza Boga
Stosując pięć zasad hermeneutycznych wykażemy, że powyższa nauka nie tylko jest sprzeczna z Biblią ale też jest herezją czyniącą z Pana panów i Króla królów istotę uzależnioną od człowieka, zatem pozycyjnie niższą od niego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 3, 2018 | Charyzmania, Egzegezy
Pozycja zielonoświątkowców
Współcześni wyznawcy ducha zielonoświątkowstwa powołując się na cytat z ewangelii Jana uzurpują sobie prawo do czynienia większych cudów niż sam Pan Jezus.
Jan 14:10-13 10 Nie wierzysz, że ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie? Słów, które ja do was mówię, nie mówię od samego siebie, lecz Ojciec, który mieszka we mnie, on dokonuje dzieł. 11 Wierzcie mi, że ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie. Przynajmniej z powodu samych dzieł (εργα erga) wierzcie mi. 12 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto wierzy we mnie, dzieł (εργα erga), których ja dokonuję, i on będzie dokonywał, i większych (μειζονα meizona) od tych dokona, bo ja odchodzę do mego Ojca. 13 A o cokolwiek będziecie prosić w moje imię, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu. 14 Jeśli o coś będziecie prosić w moje imię, ja to uczynię. 15 Jeśli mnie miłujecie, zachowujcie moje przykazania.
ἔργον ergon – pracować, osiągnąć; praca lub pracownik, który wykonuje coś. 2041 / εργον ergon praca będąca czynem,działaniem, realizująca do końca wewnętrzne pragnienie, intencję, cel.
μειζονα meizona – szerszy, większy (w sensie objętości, zasięgu)
Rozważmy Pismo Święte aby dowiedzieć się, o jakie dzieła chodziło oraz w jaki sposób mają one być większe od tego, co czynił Jezus.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 2, 2018 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Tytułomania
Mat. 23:8 Ale wy nie nazywajcie się Rabbi. Jeden bowiem jest wasz Mistrz, Chrystus, a wy wszyscy jesteście braćmi.
Dziwi przemożna chęć wyróżniania się pastorów od pozostałych owiec Pana Jezusa. Wyniosłe tytuły jak ojciec, czcigodny, naczelny prezbiter, arcybiskup czy arcyapostoł zdają się nadawać majestatu i powagi przewodnikowi. A gdy dodać do tego szczególne szaty i koloratkę, z pewnością będziemy mieć do czynienia z wielkim mężem Bożym.
Pewien pastor (noszący czarne szaty i koloratkę, a jakże) spytany czemu wyróżnia się ubiorem odpowiedział: żeby moi wierni wiedzieli kto tu jest pastorem. Zatem bez koloratki i bez czarnych szat zborownicy nie mieliby pojęcia, kto jest ich nauczycielem Słowa…
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 30, 2017 | Charyzmania, Egzegezy
Zielonoświąkowy duch pijaństwa a Księga Izajasza
Wyznawcy ducha zielonoświątkowego bronią nauki o byciu „pijanym w duchu”, padaniu na plecy, dzikich śmiechów i orgii okrzyków na swoich spotkaniach powołując się na tekst z Izajasza:
Izaj. 29:9-14
9 Zdumiejcie się (הִתְמַהְמְה֣וּhiṯ·mah·mə·hū), choćbyście się zdumiewać mieli; krzyczcie, choćbyście mieli na pomoc wołać. Opili się, ale nie winem; potaczają się, ale nie od mocnego napoju.
10 Bo was napełnił Pan duchem snu twardego, i zawarł oczy wasze; proroków i książąt waszych widzących oczy zasłonił.
11 Przetoż wam wszelkie widzenie podobne jest słowom ksiąg zapieczętowanych, które danoliby temu, co zna pismo, a rzeczono: Czytaj to proszę, tedy odpowie: Nie mogę, bo są zapieczętowane.
12 A danoliby księgi temu, co nie zna pisma, a rzeczono: Czytaj to proszę, tedy odpowie: Nie znam pisma.
13 Bo mówi Pan: Przeto, że ten lud przybliża się do mnie usty swymi, a serce jego dalekie jest odemnie, a bojaźni, którą się mnie boją, z przykazań ludzkich nauczyli się:
14 Dlatego Ja też sobie dziwnie pocznę z tym ludem, dziwnie i cudownie, i zginie mądrość mądrych jego, a rozum roztropnych jego skryje się.
Głębsze studium tekstu wykaże, że neomontaniści przekręcają go ku własnemu zatraceniu
.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 19, 2017 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Trynitologia
Bóg wieczny
Izaj. 9:6 Albowiem dziecię narodziło się nam,a syn dany jest nam; i będzie panowanie na ramieniu jego, a nazwią imię jego: Dziwny, Radny, Bóg mocny, Ojciec wieczności (עד אבי ‚ĕby ‛ad), Książę pokoju;
עד אבי ĕby ‛ad – Ojceic wiecznośći, od którego wieczność pochodzi.
Pan Jezus Chrystus, według poglądów grup głąszących innego ducha i innego chrystusa, jest jedną, ludzką, posiadającą swój początek istotą. Słowo Boże całkowicie temu zaprzecza. Według tekstu Izajasza:
- Dziecię, jakie się narodziło to Bóg mocny, który przyjął naturę człowieka, nie tracąc swojej Boskiej natury.
.
- Dzięcię ma imię Ojciec wiecznośći, zatem od Dziecięcia pochodzi wieczność. Niemożliwym jest, aby wieczność pochodziła od istoty, która ma początek.
.
- Chrystus nie ma początku (tak jak nie ma końca).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 19, 2017 | Egzegezy, Teologia reformowana
Tekst kluczowy
Kluczowym i wręcz sztandarowym fragmentem braci wierzących w utracalność zbawienia jest 2 List Piotra, rozdział 2 wers 1. Mowa tam o fałszywych nauczycielach, którzy zostali odkupieni a jednak zaparli się Pana i idą na zatracenie.Spójrzmy tekst źródłowy
2 Piotra 2:1 Byli też fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą herezje zatracenia, wypierając (αρνουμενοι arnoumenoi) się Pana, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie rychłą zgubę.
Skoro chrześcijanie nie mogą utracić zbwienia, czemu Piotr pisze, że byli fałszywi nauczyciele zapierający się Pana, który ich odkupił? Czy to implikuje, że fałszywi nauczyciele utracili zbawienie, skoro zostali wykupieni przez krew Chrystusa?
Rozważmy to zagadnienie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 18, 2017 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm
Obj. 5:8 A gdy wziął księgę, cztery stworzenia i dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem, a każdy z nich miał harfę i złote czasze pełne wonności, którymi są modlitwy świętych.
Według papistów:
Widzimy wyraźnie, że mają oni nasze modlitwy (modlitwy świętych) w zlotych czaszach.
- Starsi trzymają w czaszach modlitwy świętych
- Składają te modlitwy w ofierze Bogu
- Widzimy pośrednioctwo między Bogiem a ludźmi, są nimi starsi.
- To oznacza, że mamy modlić się do świętych w niebie.
.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 14, 2017 | Charyzmania, Egzegezy
Nieomylność Pisma
Pismo Święte nie zaprzecza samo sobie oraz nie zawiera błędów i pomyłek ponieważ Bóg jest doskonały, święty I nieomylny. Rozważymy dzisiaj dwa fragmenty Słowa, które mogą stanowić problem interpretacyjny.
W Liście do Efezjan napisane jest, że Jezus dał ludziom dary, podczas gdy w Psalmie 68 napisano, że Jezus przyjął dary dla ludzi. Oba fragmenty brzmią niemal identycznie i nie ma żadnych wątpliwości co do tego, że Paweł cytuje psalmistę, wszak wers 8 zaczyna się od frazy „dlatego Pismo mówi” stanowiącej początek cytatu ze Starego Testamentu. Skąd więc ta różnica?
Efez. 4:8 Dlatego Pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, poprowadził pojmanych jeńców i dał ludziom dary.
.
Psalm 68:18 Wstąpiłeś na wysokość, poprowadziłeś pojmanych jeńców, przyjąłeś dary dla ludzi, nawet dla buntowników, aby PAN Bóg mógł z nimi zamieszkać.
Prawidłowo rozkładając Pismo Zgodnie z zaleceniem w 2 Tym. 2:15, odkryjemy wspaniałe prawdy. Zobaczymy, że Słowo Boże jest spójne, prawdomówne i doskonałe, ujrzymy też doskonałe dzieło Boga w przydzielaniu darów łaski, Ojca, Syna i Ducha współdziałających w tym dziele w harmonii, gdzie każda z Osób Bożych posiada różne zadania i jeden cel..
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 12, 2017 | Charyzmania, Egzegezy
Zielonoświątkowa herezja
Mat. 3:10-12
10. Już i siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień (πῦρ pyr).
11. Ja was chrzczę w wodzie ku upamiętaniu; ten zaś, który idzie za mną, jest mocniejszy (ἰσχυρότερός ischyroteros) ode mnie; nie jestem godny nosić mu obuwia. On będzie was chrzcił w Duchu Świętym i ogniem (πυρί – pyri).
12. Ma swoje wiejadło w ręku i wyczyści swoje klepisko, i zgromadzi swoją pszenicę do spichlerza, a plewy spali w ogniu (πυρὶ pyri) nieugaszonym.
Zielonoświątkowcy uznają chrzest w ogniu za chrzest Duchem Świętym, czyli drugie błogosławieństwo, w którego czasie człowiek zostaje rzekomo obdarowany cudownymi darami jak (w ich wydaniu) mówienie nieprzetłumaczalnym i niezrozumiałym bełkotem, wypowiadanie osobistych fantazji rozumianych jako Boże objawienie, czy też umiejętność manipulacji emocjonalnej czasowo usuwającej ból człowieka, na którego nakładają ręce, twierdząc, że to dar uzdrawiania. Co ciekawe zdolnością picia trucizn bez ponoszenia szkody, brania węży czy deptania po skorpionach nikt nie zostaje obdarowany – ale to ze względu na to, że tego nie da się imitować.
Owoce interpretacji (rzekome dary) są współmierne do poziomu niezrozumienia tekstu. A jest on wielkim dla zielonoświątkowców (i nie tylko) ostrzeżeniem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 11, 2017 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Trynitologia
Przedmowa
W dobie wylania się bardzo licznych duchów zwodniczych w Kościele i w świecie możemy mieć problem jak rozpoznać który duch lub nauka pochodzi od Boga a która od szatana lub człowieka. Żyjemy w czasach kiedy odradzają się stare herezje z czasów starożytności i średniowiecza oraz powstają też zupełnie nowe. W tym natłoku herezji i fałszywych nauk można dostać przysłowiowego bólu głowy bo nigdy w historii Kościoła nie było ich aż tyle co dziś.
Bóg jednak przewidział taką sytuację i w Swoim Słowie zostawił nam wskazówki jak możemy rozpoznać z jakim duchem mamy do czynienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 5, 2017 | Charyzmania, Egzegezy, Teologia systematyczna
We współczesnym ruchu zielonoświątkowym spotykamy się ze zjawiskiem wypędzania demonów. Wyznawcy tej regliii twierdzą, że posiadają apostolski dar wyganiania nieczystych duchów. Wiele nauk głoszonych przez kaznodziejów tego kultu zawiera elementy demonologii i walki duchowej. Przyjrzyjmy się temu zagadnieniu bliżej:
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 4, 2017 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Przedmowa
Niniejsze rozważanie będzie odpowiedzią na zamieszanie, jakie wynika z problemami definicji słów wszeteczeństwo, nierząd i cudzołóstwo. Właściwa interpretacja wielu tekstów biblijnych zależy od prawidłowego biblijnego zdefiniowania tych słów. Słowa te mają również kluczowe znaczenie przy rozważaniu zagadnienia rozwodów wśród chrześcijan.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 1, 2017 | Egzegezy, Teologia reformowana
Kwestia zbawienia
Przez grzech Adama śmierć przyszła na wszystkich ludzi. To znaczy, że gdyby nie interwencja Boża, to stan ludzkości byłby opłakany: wszyscy po śmierci msuieliby iść na zatracenie. Jednak miłosierny Bóg wysłał Swojego Syna aby każdy, kto jest w Chrystusie był zbawiony od śmierci miał życie wieczne.
Zanim przejdziemy do egzegezy 5 rozdziału Listu do Rzymian, który podawany jest przez Arminian jako dowód uniwersalnego odkupienia całej ludzkości, musimymy zdefiiować dwa pojęcia:
- Śmierć w Adamie
- Życie w Chrystusie
Rzym. 5:12 Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.
.
1 Kor. 15:22 Jak bowiem w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni.
Według Pisma Świętego (które nie może być naruszone zgodnie z Jana 10:35) grzech i śmierć przyszła na świat przez Adama, co skutkuje, że nieustannie wszyscy umierają w Adamie. Jest to ciągły proces. Tak samo wszyscy zostają ożywieni w Chrystusie, co również jest ciągłym procesem. Zatem są to dwa ciągłe procesy wzajemnie się wykluczające. Wnioskujemy zatem, że wszyscy, którzy są w Chrystusie są w życiu (osoby narodzone z góry) a wszyscy, którzy nie są w Chrystusie są w Adamie czyli są w śmierci (osoby nienarodzone z gory).
Czy zatem według 5 rozdziału Listu do Rzymain Chrystus umarł za wszystkich jak to sugerują Arminianie?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 1, 2017 | Charyzmania, Egzegezy
Analiza kontekstu
Mat. 7:9-11 I czy jest wśród was człowiek, który da synowi kamień, gdy ten prosi o chleb? A gdy prosi o rybę, czy da mu węża? Jeśli więc wy, będąc złymi, umiecie dawać dobre dary waszym dzieciom, o ileż bardziej wasz Ojciec, który „jest w niebie, da dobre rzeczy tym, którzy go proszą.
Powyżej cytowany fragment z Ewangelii Mateusza dotyczy zbawienia obłudnego ślepego grzesznika (wers 5), który musi wejść przez ciasną bramę, tj. przez wiarę przyjąć wszystkie zasługi Chrystusa, aby osiągnąć zbawienie (wers 13).
5 Obłudniku, wyjmij najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka twego brata.
13 Wchodźcie przez ciasną bramę. Szeroka bowiem jest brama i przestronna droga, która prowadzi na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą.
Innymi słowy zanim ktokolwiek zacznie nauczać i napominać innych przy użyciu Pisma Świętego powinien sam być upewniony że:
- faktycznie jest osobą wierzącą czyli zbawioną
.
- prowadzi święte życie względem wymogów Bożej moralności i zachowania w szczególności zaś w obszarze co do którego chce napominać innych.
Cytat ten nie naucza aby prosić o dary Ducha. Słowo Boże nigdzie nie zachęca do modlitwy o dary Ducha Świętego.
.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 28, 2017 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Biblijna forma czci
Pierwsze trzy przykazania dekalogu ustanawiają obiekt religijnego kultu oraz sposób oddawania czci. Cokolwiek wykraczające poza ustanowione przez Pismo normy uznane jest przez Boga za bałwochwalstwo. Zatem oddawanie Bożej czci zarezerwowane jest wyłącznie dla Jedynego Boga.
2 Mojż. 20:2-5
.
Obiekt religijnego kultu
2 Ja jestem PAN, twój Bóg, który cię wyprowadził z ziemi Egiptu, z domu niewoli.
3 Nie będziesz miał innych bogów przede mną.
4 Nie będziesz czynił sobie żadnego rzeźbionego posągu ani żadnej podobizny czegokolwiek, co jest w górze na niebie, co jest nisko na ziemi ani co jest w wodach pod ziemią.
.
Forma religijnego kultu
5 Nie będziesz oddawał im pokłonu (hebr. תִשְׁתַּחְוֶ֥֣ה ṯiš taḥ weh gr. προσκυνήσεις proskuneseis, LXX – septuaginta) ani nie będziesz im służył (hebr תָעָבְדֵ֑ם֒ ṯā‘ā ḇəḏêm gr. λατρεύσεις latreveis, LXX – septuaginta), bo ja jestem PAN, twój Bóg, Bóg zazdrosny
תִשְׁתַּחְוֶ֥֣ה ṯiš taḥ weh (strong 7812) forma hebrajskiego słowa שָׁחָה shachah (strong 7812) – religijne uwielbienie, hołd, leżeć plackiem, w języku greckim odpowiednikiem jest
προσκυνέω proskuneo (strong 4352) – paść na kolana, oddać pokłon, religijne uwielbienie
תָעָבְדֵ֑ם֒ ṯā‘ā ḇəḏêm (strong 5647) forma hebrajskiego słowa עָבַד abad (strong 5647) – służyć, pracować na rzecz kogoś, być niewolnikiem, w języku greckim odpowiednikiem jest
λατρεύω latreuo (strong 3000) – służyć, oddawać religijną cześć, religijny hołd
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 28, 2017 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Ogrom grzechu
Król Dawid zabil z premedytacją męża Batszeby, z którą dopuścił się cudzołóstwa. Wcześniej uwiódł jego żonę I zbeszcześcił uświęcony przez Boga związek cudzołążąc z nią. Ponieważ Batszeba zaszła w ciążę, a jej mąż w tym czasie walczył dla króla broniąc Izraela, aby zapobiec skandalowi Dawid wymyślił podstępny plan uśmiercenia Uriasza, w którym to planie użył wielu żołnierzy. Był to ciężki grzech. Cudzołóstwo, spisek przeciw niewinnemu (który nota bene miłował Dawida), zabójstwo. Mimo wszystko całe zło zostało odpuszczone przez Boga.
Na bliskim wschodzie chrześcijanie są torturowani, następnie mordowani. Kobiety gwałcone. Dla niektórychświadomość ich losu jest zbyt ciężka do uniesienia. Aby uniknąć ogromu bólu, przeciągających się w nieskończoność tortur, pohańbienia przez gwałcicieli wyznających diabła kryjącego się pod imieniem allah niektórzy popełniają samobójstwo wiedząc, że na koniec i tak czeka ich śmierć z ręki muzułmanów. Czy w takim przypadku grzech samobójstwa jest cięższy od grzechu Dawida? Czy wierzący człowiek, który ulegnie słabości i pozbawi się życia idzie na zatracenie?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 27, 2017 | Charyzmania, Egzegezy
Nauka zielonoświątkowców
Według doktryny wyznawców ruchu zielonoświątkowego podczas ”modlitwy na językach” sam Duch wspiera nas w modlitwie gdy nie wiemy o co się modlić. Doktryna oparta o tekst z listu do Rzymian.
Rzym. 8:26 Podobnie i Duch dopomaga naszej słabości. Nie wiemy bowiem, o co powinniśmy się modlić, jak trzeba, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych (ἀλαλήτοις alaletois)westchnieniach (στεναγμοῖς stenagmois).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 24, 2017 | Charyzmania, Egzegezy
Pozycja zielonoświątkowców
Wyznawcy ruchu zielonoświątkowego uparcie twierdzą, że Bóg przemawia do nich osobiście i że mogą słyszeć Głos Boga w swojej głowie. Na potwierdzenie tej praktyki przywołują następujące fragmenty:
Jan 10:27 Moje owce słuchają (ἀκούουσιν akouousin) mego głosu (φωνῆς phōnēs) i ja je znam, a one idą za mną.
.
Rzym. 10:17 Więc (ἄρα ara) wiara jest ze słuchania (ἀκοῆς akoēs), a słuchanie (ἀκοὴ akoē) – przez słowo (ῥήματος rhēmatos) Boże.
ἄρα ara – więc, zatem, ponieważ, z powodu – spójnik wynikowy oznaczający, że to, co po nim następuje, jest skutkiem lub wnioskiem względem tego, co go w wypowiedzi poprzedza
ἀκούω akouó – słyszeć, rozumieć, usłuchać
ῥῆμα rhéma – słowo mówione, słowo żywego głosu
φωνή phóné – dźwięk, głos, język, dialekt, wtyłumaczyć
Zielonoświątkowa interpretacja
- Boże Słowo to słowo wychodzące z ust Boga.
- Słowo to może być spisane albo słyszane.
- Słowo to słowo, a jak jest ze słuchania to może być czytane z kartki i słuchane albo słyszane bezpośrednio od Pana jako głos w głowie.
(więcej…)
