utworzone przez Reformator | maj 31, 2018 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Boży, autorytatywny nakaz
2 Mojż. 20:7 Nie będziesz brał imienia PANA, twego Boga, nadaremnie, gdyż PAN nie zostawi bez kary tego, który bierze jego imię nadaremnie
Bóg jest święty. Używanie imienia Bożego na próżno oznacza nieuznawanie Boga za tego Kim On jest. Wzywanie imienia Bożego nadaremnie jest traktowaniem Boga, Jego Słowa, czy Jego dzieła na świecie w sposób, który Go poniża i okrada z nieskończonej chwały.
Katechizm Heidelberski pytanie tak oto odpowiada na pytanie jak rozumieć trzecie przykazanie (lnik do PDF):
Nie powinniśmy bluźnić, ani nadużywać Imienia Boga przez przeklinanie, krzywoprzysięstwo lub niepotrzebne przysięgi, ani też nie uczestniczyć w tak strasznych grzechach zachowując milczenie jako świadek wydarzenia. Krótko mówiąc, musimy używać świętego Imienia Boga z bojaźnią i czcią, abyśmy mogli Go słusznie wyznać, wzywać i wychwalać we wszystkich naszych słowach i uczynkach. [Katechizm Heidelberski Odp. 99]
W tym krótkim streszczeniu jest zbyt wiele do omówienia. Zamiast tego chcę zająć się sednem sprawy
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 30, 2018 | Egzegezy, Teologia biblijna
Rzeczy niezrozumiałe
Wszyscy z nas, którzy są chrześcijanami i zaczynają czytać Biblię, chcą lepiej zrozumieć temat Starego i Nowego Testamentu. Rozpocznę od bardzo istotnych słów, które zapisał Apostoł Paweł w Drugim Liście Świętego Piotra w 3 rozdziale 14-17:
2 Piotra 3:14-17 14 Przeto, umiłowani, oczekując tego starajcie się, abyście znalezieni zostali przed Nim bez skazy i bez nagany, w pokoju. 15 A cierpliwość Pana naszego uważajcie za ratunek, jak i umiłowany brat nasz, Paweł, w mądrości, która mu jest dana, pisał do was; 16 Tak też mówi we wszystkich listach, gdzie o tym się wypowiada; są w nich pewne rzeczy niezrozumiałe, które, podobnie jak i inne pisma, ludzie niewykształceni i niezbyt umocnieni przekręcają ku swej własnej zgubie. 17 Wy tedy, umiłowani, wiedząc o tym wcześniej miejcie się na baczności, abyście zwiedzeni przez błędy ludzi nieprawych, nie dali się wyprzeć z mocnego swego stanowiska.
W tym fragmencie widzimy bardzo ważną przestrogę dla każdego czytelnika Bożego Słowa. Mianowicie taką, że w Biblii są słowa niezrozumiałe, jak jest napisane w powyższym wersecie 15. Możemy zadać sobie więc pytanie: w jaki sposób ustrzec się tego o czym mówi Piotr, aby nie interpretować Słowa Bożego na swą własną zgubę?
(więcej…)
utworzone przez Reformator | maj 29, 2018 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Dwa sposoby reakcji na cierpienie
Łuk. 23:32-43 32 Prowadzono też dwóch innych, złoczyńców, aby razem z nim zostali straceni. 33 A gdy przyszli na miejsce zwane Miejscem Czaszki, ukrzyżowali tam jego i złoczyńców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie. 34 Wtedy Jezus powiedział: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. Potem podzielili jego szaty i rzucali o nie losy. 35 A lud stał i przypatrywał się, i wraz z przełożonymi naśmiewał się z niego, mówiąc: Innych ratował, niech ratuje samego siebie, jeśli on jest Chrystusem, wybranym Boga. 36 Naśmiewali się z niego również żołnierze, podchodząc i podając mu ocet; 37 I mówili: Jeśli ty jesteś królem Żydów, ratuj samego siebie. 38 Był też nad nim napis sporządzony w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: To jest król Żydów. 39 A jeden z tych złoczyńców, którzy z nim wisieli, urągał mu: Jeśli ty jesteś Chrystusem, ratuj siebie i nas. 40 Lecz drugi odezwał się, gromiąc go słowami: I ty się Boga nie boisz, chociaż ponosisz tę samą karę? 41 My doprawdy – sprawiedliwie, bo odbieramy należną zapłatę za nasze uczynki, ale on nic złego nie zrobił. 42 I powiedział do Jezusa: Panie, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa. 43 A Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju.
Istnieją dwa rodzaje reakcji na nasze cierpienie:
- Możemy przeciwstawić się Bogu i powiedzieć: „Jeśli jesteś tak wielkim, potężnym i kochającym Bogiem, dlaczego jestem w tym piekielnym bałaganie?”
.
- Albo możemy uznać, że jesteśmy grzesznikami i nie zasługujemy na żadne dobre rzeczy wołając o litość i pomoc w czasach desperacji. Świat jest pełen tych,którzy sprzeciwiają się Bogu we własnej sprawiedliwości i zakładają, że Stwórca wszechświata jest zobowiązany do sprawienia, aby ich życie było spokojne. Ale niewielu jest, którzy rozumieją, że Bóg nam nic nie jest winny i że dobro, które znajdzie się na naszej drodze będzie wynikiem Jego miłosierdzia, a nie naszej zasługi.
Myślę, że Łukasz spisał tekst o dwóch złodziejach, aby nauczyć nas, że istnieje wielka nagroda w sposobie reakcji na cierpienie. Dwaj złodzieje reprezentują dwa różne sposoby reagowania na cierpienie, które odnoszą się również do cierpienia Chrystusa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 28, 2018 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Świadkowie Jehowy
.
Uciekając od nieuniknionej kary
Psalm 146:3-4 3 Nie pokładajcie ufności we władcach ani w żadnym synu ludzkim, u którego nie ma wybawienia. 4 Opuszcza go duch i wraca do swojej ziemi; w tymże dniu zginą wszystkie jego myśli.
Człowiek posiada ciało i duszę. I choć ciało umrze, to do czasu wskrzeszenia i uzyskania nowych ciał (jedni odkupionych i doskonałych ku zbawieniu, drudzy ciał przeznaczonych ku wiecznemu niszczeniu i zatraceniu) dusza pozostanie na zawsze nieśmiertelna. Wieczność istnienia człowieka powinna przerażać każdego nienawróconego grzesznika, ponieważ Bóg jest sprawiedliwym sędzią, który w gniewie odpłaci każdemu niezbawionemu dając do wypicia kielich swojego gniewu. I jeśli kielich tego gniewu nie został wypity przez Chrystusa za ciebie, jeśli odrzucasz dzieło Jezusa na krzyżu, będziesz ten kielich musiał pić przez całą wieczność. Najpierw, po śmierci w piekle, a potem w jeziorze ognistym.
Są jednak na świecie ludzie, którym nie wsmak jest Boża sprawiedliwość. Jedni odrzucają istnienie Boga jako takiego, inni zmiękczają Jego atrybut sprawiedliwości do poziomu, gdzie gniew jest albo czasowy, albo w ogóle nie jest cechą Bożą uznając, że po śmierci dusza grzesznika ulega zniszczeniu.
Obie grupy są w wielkim błędzie.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | maj 25, 2018 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Tyt. 1:5-9 5 Zostawiłem cię na Krecie w tym celu, abyś uporządkował to, co tam jeszcze zostało do zrobienia, i ustanowił w każdym mieście starszych, jak ci nakazałem; 6 Jeśli ktoś jest nienaganny, mąż jednej żony, mający dzieci wierne, nieobwiniane o hulaszcze życie lub niekarność. 7 Biskup bowiem, jako szafarz Boży, ma być nienaganny, niesamowolny, nieskory do gniewu, nieoddający się piciu wina, nieskłonny do bicia, niegoniący za brudnym zyskiem; 8 Lecz gościnny, miłujący dobro, roztropny, sprawiedliwy, święty, powściągliwy; 9 Trzymający się wiernego słowa, zgodnego z nauką, aby też mógł przez zdrową naukę napominać i przekonywać tych, którzy się sprzeciwiają.
Gdy przewodzi dyktator
Jest to tragiczne, ale niezaprzeczalne: jest wiele osób na stanowiskach przywódczych w kościele, którzy nie powinni przewodzić. Jest wielu pastorów,którzy nie powinni być duchownymi, wielu starszych, którzy nigdy nie powinni sprawować obowiązku starszego.
To nie jest nowy problem. Na kartach Nowego Testamentu zarówno Paweł, jak i Piotr trudzą się, aby opisać człowieka,który kwalifikuje się do urzędu starszego.Warto zauważyć,że prawie wszystkie te kwalifikacje są związane z charakterem. Tam,gdzie my jesteśmy przyciągani do zewnętrznych umiejętności Bóg bardziej troszczy się o wewnętrzny charakter. Są miliony ludzi,którzy są wspaniałymi nauczycielami, wspaniałymi przywódcami i wspaniałymi C.E.O., ale wciąż zupełnie nie dopasowani do przewodzenia w kościele. Boże standardy są całkowicie inne.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 23, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Łuk. 1:78-79 78 Dzięki serdecznemu miłosierdziu naszego Boga, przez które nawiedził nas wschód słońca z wysoka; 79 Aby oświecić siedzących w ciemności i w cieniu śmierci, aby skierować nasze kroki na drogę pokoju.
Wstęp
Powyższe słowa zostały wypowiedziane przez Zachariasza, ojca Jana Chrziciela (a Jan przyszedł na świat aby wyprostować drogę יְהוָ֑ה Jahwe Izaj. 40:3 czyli Κυρίου Kyriou – Pana Jezusa Marek 1:3), wypowiedziany pod natchnieniem Ducha Świętego co oznacza, że każde słowo zawarte w tekście jest prawdą potwierdzoną i zabezpieczoną przez samego Boga.
wers 67 A Zachariasz, jego ojciec, będąc napełniony Duchem Świętym, prorokował:
Przesłanie nieomylnego i zawierającego jedynie prawdę proroctwa zawartego w wersach 78-79 odnosi się do:
- Źródła łaski
- Przyjścia na świat Mesjasza, jego pochodzenia i natury
- Jego misji
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 22, 2018 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm
Mat. 16:18 Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą
Piotr skałą KRK
Kościół Rzymsko-katolicki kładzie duży nacisk na Piotra Apostoła i twierdzi, że Pan Jezus Chrystus powiedział Piotrowi, że na nim, czyli na Piotrze zbuduje Swój Kościół.
„W kolegium Dwunastu pierwsze miejsce zajmuje Szymon Piotr. Jezus powierzył mu wyjątkową misję. Dzięki objawieniu otrzymanemu od Ojca Piotr wyznał: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Nasz Pan powiedział wtedy do niego: „Ty jesteś Piotr (czyli Skała), i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą” (Mat. 16:18).
Chrystus, „żywy kamień” (1 Piotra 2:4), zapewnia swemu Kościołowi zbudowanemu na Piotrze zwycięstwo nad mocami śmierci. Piotr z racji wyznanej wiary pozostanie niezachwianą skałą Kościoła. Będzie strzegł tej wiary przed wszelką słabością oraz umacniał w niej swoich braci (…)” Katechizm Kościoła Katolickiego par.552.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 19, 2018 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Za jakie grzechy?
Rzym. 3:25 Jego to Bóg ustanowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby zadeklarować swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów;
Hebr. 9:15 I dlatego jest pośrednikiem nowego testamentu, ażeby przez śmierć poniesioną dla odkupienia występków, popełnionych za pierwszego testamentu, ci, którzy zostali powołani, otrzymali obietnicę wiecznego dziedzictwa.
Po ukrzyżowaniu ofiara Chrystusa działa aktywnie w taki sposób, że oczyszcza z każdego grzechu. Ukrzyżowanie umożliwiło to oczyszczenie przez pełne zadośćuczynienie i usprawiedliwienie każdego wybranego do zbawienia grzesznika:
Kol. 2:13 I was, gdy byliście umarłymi w grzechach i w nieobrzezaniu waszego ciała, razem z nim ożywił, przebaczając wam wszystkie grzechy
Ale co z czasem przed ukrzyżowaniem? Skuteczność ofiary Chrystusa, złożonej przez wiecznego Ducha (Hebr. 9:14), była identyczna jak po ukrzyżowaniu.
Psalm 85:2 Przebaczyłeś nieprawość twego ludu, zakryłeś wszystkie ich grzechy
Na krzyżu Pan Jezus umarł za wszystkie grzechy wszystkich ludzi wybranych do zbawienia żyjących od początku do końca świata. Umarł tak za grzechy przeszłe jak i przyszłe.
- Jeśli chodzi o wierzących przed Chrystusem, Mesjasz zapłacił za wszystkie grzechy, jakie popełnili przez całe swoje życie tak przed, jak i po nawróceniu. Zatem wszystkie grzechy Adama zostały przybite do krzyża
.
- Jeśli chodzi o współczesnych Chrystusa, którzy żyli w tym samym czasie co On, Mesjasz przybił do krzyża wszystkie grzechy, które wybrani do zbawienia popełnili do czasu ukrzyżowania oraz wszystkie grzechy, które popełnili po ukrzyżowaniu Chrystusa. I tak np. Marii, matce Jezusa odpuszczono wszystkie grzechy, jakich się dopuściła przed śmiercią, jak i po śmierci Chrystusa.
.
- Jeśli chodzi o nasze pokolenie, Chrystus przybił do krzyża wszystkie grzechy, które wybrani do zbawienia popełnili przed nawróceniem oraz te, które popełnią po nawróceniu.
.
- Jeśli chodzi o wszystkie przyszłe pokolenia, Chrystus przybił do krzyża wszystkie grzechy, które wybrani do zbawienia popełnią w czasie swojego życia tak przed, jak i po nawróceniu.
Innymi słowy, ofiara Chrystusa ma tak samo proaktywny, jak i retroaktywny charakter. Została zaplanowana z myślą o grzechach z przeszłości, jak i przyszłości. Działa tak samo w przód, jak i wstecz.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 15, 2018 | Egzegezy, Teologia reformowana
Hebr. 3:14 Staliśmy (γεγόναμεν gegonamen) się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli tylko nasze pierwotne przeświadczenie aż do końca niewzruszenie zachowamy (κατάσχωμεν kataschomen).
Niektórzy ludzie wierzą, że zbawienie można utracić. Myślenie to oparte jest o zasadę: jeśli nie wytrwam w wierze to utracę zbawienie. Tego typu rozumowanie po pierwsze wczytuje do Świętego Tekstu doktrynę, która wcale z niego nie wynika, po drugie ustanawia człowieka panem swojej wiary.
Jednak, kiedy właściwie rozłożyć tekst okazuje się, że powyższy fragment jednoznacznie obala tezę warunkowego zbawienia zadając śmiertelny cios teologii wiecznego okresu próbnego. Fragment ten eksponuje Bożą chwałę przejawiającą sie w skończonym dziele zbawienia dokonanego od początku do końca przez Chrystusa Pana.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 8, 2018 | Egzegezy, Teologia reformowana
4 Mojż. 23:19 Bóg nie jest człowiekiem, aby miał kłamać, ani synem człowieczym, żeby miał żałować (וְיִתְנֶחָ֑ם wajitnecham strong 5162). Czy on powie coś, a tego nie uczyni? Czy wypowie, a nie spełni?
1 Sam. 15:29 Ponadto Mocarz Izraela nie kłamie i nie będzie żałować (יִנָּחֵ֑ם jinnachem strong 5162), gdyż nie jest człowiekiem, aby miał żałować (לְהִנָּחֵֽם׃ lehinnachem strong 5162)
נָחַם nahcham strong 5162- pokutować, zmienić zdanie, żałować
Zmiana zdania
„Zmienić zdanie” w Nowym Testamencie oznacza pokutę. Kiedy Biblia mówi o mojej lub twojej pokucie lub o skrusze, oznacza to, że jesteśmy wezwani, aby zmienić nasze umysły lub nasze usposobienie w odniesieniu do grzechu – że mamy odwrócić się od zła.
Łuk. 24:7 I w jego imieniu ma być głoszona pokuta i przebaczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy.
Dzieje 3:19 Dlatego pokutujcie i nawróćcie się, aby wasze grzechy były zgładzone, gdy nadejdą od obecności Pana czasy ochłody;
Dzieje 5:31 Tego Bóg wywyższył swoją prawicą, aby był władcą i zbawicielem, aby ludowi Izraela dać pokutę i przebaczenie grzechów.
Pokuta jest obciążona tego rodzaju konotacjami, a kiedy mówimy o pokucie Boga, to jakoś sugeruje, że Bóg musi odwrócić się od czynienia czegoś niegodziwego. Więc kiedy Biblia używa tego słowa nie zawsze ono to oznacza.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 7, 2018 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Teologia biblijna
Tekst źródlowy
2 Mojż .21:22-23 22. Jezeli dwaj mężowie się biją, a przy tym uderzą kobietę brzemienną tak, że poroni, ale nie poniesie dalszej szkody, to sprawca zapłaci grzywnę, jaką mu wyznaczy mąż tej kobiety, a uiści ją w obecnosci rozjemców. 23. Jeżeli zaś poniesie dalszą szkodę, to wtedy da życie za życie, (BW)
Poronienie (łac. abortus) – przedwczesne zakończenie ciąży trwającej krócej niż 22 tygodnie (od 23. tyg. mówi się o porodzie przedwczesnym) wskutek wydalenia obumarłego zarodka lub płodu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 3, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Podstawa rozważania
Marek 1:34On zaś uzdrowił wielu cierpiących na różne choroby i wypędził wiele demonów, a nie pozwolił demonom mówić, bo go znały (ᾔδεισαν edeisan).
Co to znaczy, że demony znały Chrystusa? Od kiedy Go znały? I jakie to ma znaczenie dla życia wiecznego? Odpowiedź na powyższe pytania zostaną udzielone w niniejszym artykule.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 25, 2018 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm
Łuk. 11:27-28 27 A gdy on to mówił, pewna kobieta spośród zgromadzonych powiedziała do niego donośnym głosem: Błogosławione łono, które cię nosiło, i piersi, które ssałeś! 28 On zaś odpowiedział: Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i strzegą go.
Wspólnota światła i ciemności
Są ludzie, którzy w sposób doskonały mieszają prawdę z fałszem. Podają na srebrnej a nawet złotej tacy kłamliwą naukę w łatwy sposób przenikającą do świadomiści czytelnika, który przyswaja ją bezkrytycznie, ponieważ ubrana jest ona w garnitur czystej i nieskalanej prawdy. Nie inaczej ma się rzecz z nauką zwaną kultem maryjnym.
Pan Bartosik, który przyjął tytuł pastora kościoła Pana Jezusa, uznaje istnienie kultu maryjnego, jaki w pokrętny sposób wyprowadza na podstawie Pisma Świętego.
„Protestanci mylą się, sądząc, że próżno szukać przykładów kultu maryjnego w Biblii. Przykład jest.”, źródło
Na te słowa każdemu trzeźwo myślącemu chrześcijaninowi nie tylko powinna zapalić się czerwona lampka z ostrzeżeniem „uwaga herezja”, ale i w ręce wpaść miecz Ducha Świętego w celu pocięcia na kawałki tego bluźnierstwa. Oto dlaczego
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 23, 2018 | Charyzmania, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Mat. 23:8-10 8 Ale wy nie nazywajcie się Rabbi. Jeden bowiem jest wasz Mistrz (καθηγητης kathēgētēs), Chrystus, a wy wszyscy jesteście braćmi. 9 I nikogo na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem. Jeden bowiem jest wasz Ojciec, który jest w niebie. 10 Niech też was nie nazywają mistrzami, gdyż jeden jest wasz Mistrz, Chrystus.
Pułapka
Głównym celem przeciwnika Boga jest odcięcie ludzi od objawienia spisanego Słowa Bożego. Pomimo, że każdy grzesznik ma dostęp do zewnętrznego objawienia (świat naturalny, będący Bożym stworzeniem) oraz jest w nim obecne wewnętrzne objawienie (sumienie oskarżające z powodu grzechu), nie jest możliwe, aby upadły człowiek dzieki obu powyższym mógł przyjść do Boga.
Rzym. 1:19-20 (zewnętrzne objawienie) 19 Ponieważ to, co można wiedzieć o Bogu, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił. 20 To bowiem, co niewidzialne, to znaczy jego wieczna moc i bóstwo, są widzialne od stworzenia świata przez to, co stworzone, po to, aby oni byli bez wymówki.
Rzym. 2:15 (wewnętrzne objawienie) Oni to ukazują działanie prawa wpisanego w ich serca, za poświadczeniem ich sumienia i myśli wzajemnie się oskarżających lub też usprawiedliwiających);
Rzym. 3:11-12 (niemożność przyjścia do Boga) 10 Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego; 11 Nie ma rozumnego i nie ma nikogo, kto by szukał Boga. 12 Wszyscy zboczyli z drogi, razem stali się nieużyteczni, nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.
Aby pojednać się z Bogiem, potrzebne jest specjalne objawienie. Mowa o ewangelii Jezusa Chrystusa, jedynej obiektywnej objawionej prawdzie dostępnej wyłącznie w spisanym Słowie Bożym.
Rzym. 10:14 Jakże więc będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez kaznodziei?
Rzym. 10:17 Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie – przez słowo Boże.
Środkiem pozyskania wiary nie są rzekome
- sny
- wizje
- prywatne objawienia
- głosy w głowie
Dlatego też obecnie, gdy Pismo Święte jest tak powszechnie i łatwo dostępne, głównym celem działania przeciwnika będzie zaciemnienie prawdziwego znaczenia tekstów Pisma.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 18, 2018 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wstęp
Izaj. 54:10 A choćby i góry się poruszyły i pagórki się zachwiały, moje miłosierdzie nie odstąpi od ciebie, a przymierze mojego pokoju nie zachwieje się, mówi PAN, który lituje się nad tobą.
Jer. 32:40 I zawrę z nimi wieczne przymierze, że się od nich nie odwrócę i nie przestanę im dobrze czynić, lecz włożę w ich serca moją bojaźń, aby nie odstępowali ode mnie.
Psalm 13:5 Lecz ja zaufałem twemu miłosierdziu; moje serce rozraduje się twoim zbawieniem.
Jedną z wielkich kontrowersji wszech czasów na łonie eklezjalnym była i jest kwestia czy zbawienie można utracić. Rzeki atramentu – a nawet krwi – zostały wylane, a niezliczone dyskusje teologiczne i pseudo teologiczne były i będą kontynuowane. Od setek lat kalwiniści przeciwko arminianom i na odwrót… I aktualnie mamy wielu wierzących, którzy nie potrafiliby się określić jeśli chodzi o swoją przynależność doktrynalną, jednak mają swoje bardziej lub mniej sprecyzowane zdanie na ten temat.
- Jedni mówią: „Raz zbawiony, na zawsze zbawiony”.
- Inni twierdzą że „Zbawienie można utracić”.
Kto ma rację? Artykuł niniejszy ma na celu rzucenie światła na tę sprawę, z pomocą nieomylnego Słowa Bożego i refleksji. Więc bez dalszej zwłoki, zacznijmy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 17, 2018 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Winni sami sobie
Rzym. 9:14-16 14 Cóż więc powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Nie daj Boże! 15 Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. 16 A więc nie zależy to od tego, który chce, ani od tego, który zabiega, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.
Kiedy człowiek upadł, tj. kiedy posłuchał się rady szatana i skosztował zakazanego owocu natychmiast umarł duchowo, kilkaset lat później umarł fizycznie.
1 Mojż. 2:17 Ale z drzewa poznania dobra i zła jeść nie będziesz, bo tego dnia, kiedy zjesz z niego, na pewno umrzesz .
1 Mojż. 5:5 A tak wszystkich dni, które żył Adam, było dziewięćset trzydzieści lat i umarł.
Nikt człowieka do zjedzenia owocu nie zmuszał, był to akt jego liberum arbitrum, wolnej woli, wtedy jeszcze nie pozbawionej libertos, czyli umiejętności czynienia tego, co się Bogu podoba. W chwili duchowej śmierci libertos zostało przez człowieka utracone, a jego wolna wola została skażona grzechem w taki sposób, że wszystkie jego uczynki były złe i nie mogły podobać się Bogu.
1 Mojż. 6:5-6 5 A gdy PAN widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i wszystkie zamysły i myśli ich serca były tylko złe po wszystkie dni; 6 Żałował PAN, że uczynił człowieka na ziemi, i ubolewał nad tym całym sercem.
Gdyby Bóg chciał być tylko sprawiedliwy, powinien natychmiast po popełnieniu grzechu uśmiercić Adama nie tylko duchowo ale i fizycznie. To byłoby zarówno sprawiedliwe jak i dobre. Czemu dobre? Ponieważ grzech jest złem a zło jest antytezą dobra. Bóg jest dobry, zatem całkowite zniszczenie grzechu poprzez śmierć wszystkich grzeszników byłoby czystym dobrem i czystą sprawiedliwością. Tu wszyscy powinniśmy Bogu podziękować za to, że jest także miłosierny.
2 Mojż. 34:5-7 5 I PAN zstąpił w obłoku, stanął tam z nim, i wypowiedział imię PANA . 6 Wtedy przechodził PAN przed nim i wołał:PAN, PAN, Bóg miłosierny i litościwy, nieskory do gniewu, a bogaty w miłosierdzie i prawdę; 7 Zachowujący miłosierdzie nad tysiącami, przebaczający nieprawość, przestępstwo i grzech, lecz nieusprawiedliwiający winnego, nawiedzający nieprawość ojców na synach i na synach ich synów do trzeciego i czwartego pokolenia.
Warto w tym momencie zwrócić uwagę na następujące fakty
- Bóg jest miłosierny, litościwy i nieskory do gniewu, przebaczający nieprawość, przestępstwo i grzech
- Bóg nie usprawiedliwi winnego, kara musi zostać wymierzona
Jak zatem Bóg może być naraz miłosierny, litościwy i nieskory do gniewu, przebaczający nieprawość, przestępstwo i grzech a zarazem nieusprawiedliwiający winnego? Otóż Bóg, aby zachować swoją sprawiedliwość, musi ukarać za grzech. Gdyby Bóg nie karał za grzech, nie byłby ani sprawiedliwy ani dobry.
Przysłów 17:15 Kto usprawiedliwia niegodziwego i kto potępia sprawiedliwego, obaj budzą odrazę w PANU.
I tu pojawia się rola Syna Bożego, który dobrowolnie ofiarował się Ojcu, aby ponieść karę Bożą za grzech ludzi, którzy zostali wybrani do zbawienia.
1 Piotra 1:2 Wybranych według uprzedniej wiedzy Boga Ojca, przez uświęcenie Ducha dla posłuszeństwa i pokropienia krwią Jezusa Chrystusa.
Chrystus przyjął na siebie winę tych wybranych do zbawienia grzeszników, czyli za owce, i został sprawiedliwie przez Ojca ukarany, wybrani grzesznicy zbawieni a Boże doskonałe miłosierdzie wyeksponowane.
Jan 10:15-18 15 Jak mnie zna Ojciec, i ja znam Ojca; i oddaję moje życie za owce. 16 A mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. Również te muszę przyprowadzić i będą słuchać mego głosu, i będzie jedna owczarnia i jeden pasterz. 17 Dlatego Ojciec mnie miłuje, bo ja oddaję swoje życie, aby je znowu wziąć. 18 Nikt mi go nie odbiera, ale ja oddaję je sam z siebie. Mam moc je oddać i mam moc znowu je wziąć. Ten nakaz otrzymałem od mego Ojca.
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
Efez. 2:5-7 5 I to wtedy, gdy byliśmy umarli w grzechach, ożywił nas razem z Chrystusem, gdyż łaską jesteście zbawieni; 6 I razem z nim wskrzesił, i razem z nim posadził w miejscach niebiańskich w Chrystusie Jezusie; 7 Aby okazać w przyszłych wiekach przemożne bogactwo swojej łaski przez swoją dobroć względem nas w Chrystusie Jezusie.
Ale o tym za chwilę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 10, 2018 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Dylemat
Psalm 68:21 Zaiste, Bóg zrani głowę swoich wrogów i owłosioną czaszkę tego, który trwa w swoich grzechach.
Przed rozważaniem chciałbym przypomnieć czytelnikowi wspaniałe motto, którego autorem jest żyjący w latach 1616 – 1683 wieku purytanin John Owen
…Naszym obowiązkiem jest nieustannie oddawać się dziełu umartwienia i zabijania grzechów, które są w nas. Zostaliśmy wyznaczeni do zabicia wroga naszych dusz, jeśli tego nie zrobimy, wykonamy tylko połowę pracy – John Owen, O umartwianiu grzechu
Tylko człowiek zbawiony jest w stanie wykonać to zadanie
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 31, 2018 | Charyzmania, Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Zgubna droga
Zielonoświątkowa interpretacja
Hebr. 6:1-2 1 Dlatego zostawmy podstawowe nauki o Chrystusie i przejdźmy do tego, co doskonałe, nie zakładając ponownie fundamentu, którym jest pokuta od martwych uczynków i wiara w Boga; 2 Nauka o chrztach i nakładaniu rąk, o zmartwychwstaniu umarłych i sądzie wiecznym.
Oto jak w typowy sposób tekst Hebrajczyków interpretuje wpływowy i charyzmatyczny pastor zielonoświątkowy:
„Spójrzmy na list do Hebrajczyków, rozdział 6, wersety 1, aż do momentu, gdy dowiemy się, że istnieje sześć podstawowych doktryn Chrystusowych, o których powiedział autor Listu do Hebrajczyków. Musiał to powtórzyć wierzącym, ponieważ oni odsunęli się od doktryny upamiętania z martwych uczynków i wiary w Boga. Mamy tu więc doktrynę chrztów (liczba mnoga) podaje również doktrynę nakładania rąk, doktrynę zmartwychwstania i doktrynę wiecznego sądu. Są to doktryny Chrystusa, fundamentalne doktryny, o których wszyscy wierzący powinni wiedzieć, a jedną z fundamentalnych doktryn jest doktryna chrztu, w liczbie mnogiej jest więcej niż jeden chrzest w Biblii. Jest doktryna kładzenia rąk, istnieje cała nauka o tym, że nie jest to tylko coś, co obserwujemy w ewangelii, to znaczy być praktykowane, więc to, co proponuję wam.” – Ante Pavkovic źródło od 21:33 do 22:39
Postulaty zielonoświątkowców
- Chrzest w Duchu to nie zbawienie
.
- Istnieją różne chrzty, przy czym drugi chrzest to wydarzenie postzbawienne i jest nim chrzest w Duchu Świętym
.
- Istnieje nakładanie rąk rozumiane jako udzielenie chrztu w Duchu Świętym
.
- Powyższe dotrkyny są fundamentalne i powinny być praktykowane w kościele po wsze czasy
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 15, 2018 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Reformowany światopogląd
Kwestia autorytetu
1 Piotra 2:11-16
11. Umiłowani, proszę was, abyście jak obcy i goście powstrzymywali się od cielesnych pożądliwości, które walczą przeciwko duszy.
12. Postępujcie wśród pogan nienagannie, aby ci, którzy oczerniają was jako złoczyńców, przypatrując się waszym dobrym uczynkom, chwalili Boga w dniu nawiedzenia.
13. Bądźcie więc poddani każdej ludzkiej władzy ze względu na Pana: czy to królowi jako najwyżej postawionemu;
14. Czy to namiestnikom jako przez niego posłanym dla karania złoczyńców i udzielania pochwały tym, którzy dobrze czynią.
15. Taka bowiem jest wola Boga, abyście dobrze czyniąc, zamknęli usta niewiedzy głupich ludzi;
16. Jak ludzie wolni, ale nie jak ci, którzy używają wolności jako zasłony dla zła, lecz jak słudzy Boga.
Czytając Pismo Święte, szczególnie w Nowym Testamencie, pojawia się temat, który wciąż się powtarza, dotyczy on gotowości chrześcijan do podporządkowania się różnego rodzaju autorytetom. Biorąc pod uwagę buntowniczego ducha naszych czasów zbyt łatwo jest nam przybrać postawę prowadzającą do otwartego sprzeciwu wobec autorytetu Boga. Zwraca na to naszą uwagę 1 List Piotra.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 14, 2018 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Przez rozum do serca
Efez. 3:14-19 14. Dlatego zginam swoje kolana przed Ojcem naszego Pana Jezusa Chrystusa; 15. Od którego cała rodzina na niebie i na ziemi bierze swoją nazwę; 16. Aby według bogactwa swej chwały sprawił, żeby wasz wewnętrzny człowiek był utwierdzony mocą przez jego Ducha; 17. Aby Chrystus przez wiarę mieszkał w waszych sercach, abyście zakorzenieni i gruntowani w miłości; 18. Mogli pojąć wraz ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość, długość, głębokość i wysokość; 19. I poznać miłość Chrystusa, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali napełnieni całą pełnią Boga.
Zbyt często chrześcijanie w naszych czasach są podzieleni na dwa odrębne obozy. Z jednej strony są intelektualiści, którzy koncentrują się wyłącznie na doktrynie, a z drugiej strony są emocjonalni chrześcijanie, którzy bardziej skupiają się na miłości, doświadczeniu i praktycznym życiu chrześcijańskim.
Ale według Pawła w Efezjan, rozdział 3, ten podział nie wydaje się być uzasadniony. W wersetach 14-19, modli się, aby święci w Efezie byli „zakorzenieni i ugruntowani w miłości” i abyśmy „mieli siłę, by zrozumieć … miłość Chrystusa, która przewyższa wiedzę„.
„Paweł mówi, że nie tracimy serca nawet w naszym cierpieniu. Słuchaj, jestem w więzieniu, piszę do ciebie. Nie traćcie serca. Jeśli cierpienie Chrystusa było środkiem wyniszczenia Szatana, nasze cierpienie jest częścią tego. Nasze cierpienie może tylko zniszczyć resztki królestwa Szatana. Paweł może więc odwrócić się i powiedzieć: „Dlatego pochylam się przed Ojcem, od którego pochodzi nazwa każdej rodziny w niebie i na ziemi, że zgodnie z bogactwami Jego chwały może was wzmocnić mocą poprzez Jego Duch w waszym wnętrzu, aby Chrystus zamieszkał w waszych sercach przez wiarę.” –Michael Horton
(więcej…)
