utworzone przez Reformowani | wrz 10, 2018 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Podstawa rozważania
Kol. 1:3 Dziękujemy Bogu i Ojcu naszego Pana Jezusa Chrystusa, nieustannie (πάντοτε pantote)modląc się za was;
W rozważaniu zostaną poruszone takie tematy jak istota Boga, unia hipostatyczna, Ojcostwo Boga względem Jezusa, dziękczynienie w modlitwie, wytrwałość. Refutacja herezji modalizmu i arianizmu oraz nauk katolickich i zielonoświątkowych dotyczących modlitwy, potwierdzenie u Ojców Kościoła. Sprecyzowanie Trynitaryzmu zaczerpnięte z Instytutów Kalwina. Korzenie rzymskokatolickiej i zielonoświątkowej herezji modlitewnej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 9, 2018 | Egzegezy, Sabatarianie i legaliści
Pozycja szabatarian
Legalistyczny szabatarianizm naucza: wiara potwierdza zakon Starego Testamentu. Zatem wszyscy chrześcijanie są pod zakonem, który ciągle obowiązuje i powinni zachowywać ceremonie wyrażone w Prawie. A ponieważ w Prawie jest napisane, żeby czcić sobotę, czyli szabat, to trzeba go obchodzić.
Poniżej biblijne argumenty obalające te fałszywe twierdzenia
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 29, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Najjaśniejszy fragment Pisma
2 Kor. 4:6 Ponieważ Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysnęło światło, ten zabłysnął w naszych sercach, aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.
Chyba żaden cytat Pisma nie zawiera w sobie tak wysokiego nasycenia słowami będącymi pochodnymi światła lub określającymi światło. Tekst ten jest Bożą fortecą, niezdobytą twierdzą opisującą całą rzeczywistość, tak duchową jak i materialną, dotykającą natury Stworzyciela oraz stworzenia okreśonego przez akt kreacji oraz regeneracji.
A całość przekazu podporządkowana jest jednemu celowi: potwierdzeniu prawdziwej i pełnej Boskości Chrystusa wraz z soteriologiczną aplikacją.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 24, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Podstawa rozważania
Kol. 1:2 Do świętych (ἁγίοις hagios) i wiernych (πιστοῖς pitsois) braci w Chrystusie Jezusie, którzy są w Kolosach. Łaska (χάρις charis) wam i pokój (εἰρήνη eirene)od Boga, naszego Ojca, i od Pana Jezusa Chrystusa.
W rozważaniu poruszone zostaną takie zagadnienia jak świętość wierzących jako pochodzącą samodzielnie od Boga i przeciwstawiona doktrynom Rzymu, prawdziwa wiara w kontraście do fałszywej, braterstwo wynikające z Ojcostwa, zbudowane zostaną podstawy do rozważań natury Pana Jezusa oraz ukazane łaska i pokój w rozumieniu Bożym. Definicja istoty i istnienia (subsystencji), oparcie w doktorach Kościoła.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 17, 2018 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Hebr. 12:14 Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do świętości, bez której nikt nie ujrzy Pana.
Potajemnie wprowadzona nauka
Nauki pana Cyrikasa wkroczyły do ewangelikalizmu z wielkim hukiem i stały się niemal normą zdrowego nauczania. Jednak otwartą kwestią jest czy ten zielonoświątkowy nauczyciel prezentujący zdawałoby się umiarkowane podejście do charyzmatów (to w dalszym ciągu kontynualista) głosi zbawienie z uczynków? Jest to zabójcza doktryna, która może być wprowadzana podstępnie, choć ściśle otoczona prawdą, że jest niemal niemożliwa do wykrycia. Posłuchajmy co mówią uczniowie pana Cyrikasa spytani o to, czy doskonałość świętości czyli bezgrzeszność jest osiągalna za życia:
Boże standardy są niestety bardzo wysokie, dlatego bycie uczniem kosztuje. Nie staniemy sie doskonali poprzez własne wysilki, ale mamy wzór – Jezusa, Ducha Świętego i modlitwę. Doskonalość jest możliwa. Pozatym są ostrzezenia w bibli dla wierzacych. Wystarczy zobaczyć tekst Hebrajczyków 12:14
Podsumowanie pozycji doktrynalnej:
- Bóg ustanowił wysokie standardy uczniostwa (prawda)
- Doskonałość nie jest osiągalna przez własne wysiłki (prawda)
- Istnieją ostrzeżenia dotyczące nieosiągnięcia doskonałości przez wierzących (nieprawda)
- Doskonałość jaką należy osiągnąć to ta ziemska, za życia w ciele (staniemy się doskonali mając wzór – Jezusa, Ducha Świętego i modlitwę – błąd doktrynalny)
- Koszt bycia uczniem to osiągnięcie doskonałości, jest to warunek zbawienia (doskonałość jest możliwa, są ostrzeżenia w biblii dla wierzących – herezja zatracenia)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 10, 2018 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia historyczna
Mat. 26:24 Syn Człowieczy odchodzi, jak jest o nim napisane, ale biada człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany! Lepiej byłoby dla tego człowieka, aby się nie urodził.
Egzystencjonalne pytanie
Kiedy Judasz był już gotów sprzedać swojego Mistrza i szatan wstąpił w jego serce Chrystus Pan, ciągle nazywając go przyjacielem (aby wypełniły się Pisma, por. Psalm 41:9) wiedząc o zdradzie wygłosił poważne ostrzeżenie o konsekwencji tego czynu. I zawarł w nim bardzo istotne sformułowanie, a mianowicie
biada (temu) człowiekowi… lepiej byłoby dla tego człowieka aby się nie urodził.
Tą jedną krótką wypowiedzią poruszył najważniejsze zagadnienie natury metafizycznej. Odniósł się do natury bytu, do istoty życia i śmierci dając do zrozumienia, że pośmiertna rzeczywistość jaka czekała Judasza będzie wiecznym horrorem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 5, 2018 | Charyzmania, Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym
Stanowisko zielonoświątkowców
Według „teologii” wyznawców ducha zielonoświątkowstwa biblijna fraza „modlić się w Duchu Świętym” oznacza mówienie „na językach” czyli w rzeczywistości mówienie przez nikogo niezrozumiałym bełkotem. Zatem za każdym razem gdy w Piśmie znajdziemy referencję do modlitwy w Duchu, zielonoświątkowiec wczyta tutaj swoje osobiste doświadczenie i powie, że taki fragment dotyczy pentekostalnych glossolaliów. Za chwilę wykazany zostanie absurd takiej interpretacji.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 1, 2018 | Charyzmania, Egzegezy
Filip. 4:13 Wszystko mogę w Chrystusie, który mnie umacnia.
Zielonoświątkowa interpretacja
Wyrwanie cytatu z kontekstu jest przyczną wielu blednych nauka a nawet herezji. Otóż pozbawienie przez zielonoświątkowców kontekstu powyższego fragmentu może prowadzić do następujących fałszywych nauk:
- mogę grzeszyć bo wszystko mi wolno
- mogę czynić cuda większe niż Jezus i Apostołowie
- jeśli jestem osobą werzącą mogę dokonywać dzieł jakie tylko przyjdą mi do głowy
- mogę prorokować nowe objawienie, itd.
W konsekwencji zielonoświątkowiec jest wewnętrznie przekonany, że moc jaką rzekomo posiada jest nawet większa od mocy Jezusa, wystaczy tylko, żeby samemu się odpowiednio silnie zmotywować do wiary. A gdy przychodzi moment konfrontacji z rzeczywistością okazuje się, że
- cuda jakie rzekomo czyni nie tylko nie są większe od cudów Jezusa i Apostołów, ale nawet mniejsze nie są; z cudami jako takimi nie mają absolutnie nic wspólnego; to raczej efekt samozwiedzenia i wiary w kłamstwo, to żadne cuda (zobacz Większe cuda niż Jezus)
.
- rzekome proroctwa są produktem hardości serca, nie sprawdzają się, teologia pochodząca z tego źródła jest antybiblijna (zobacz Zachęcający do fałszywego prorokowania, strzeżcie się)
.
- szereg niepowodzeń skutecznie uczy, że nie wszystko co przyjdzie do głowy, nie każde przedsięwzięcie może zostać zrealizowane (zobacz Nie będziesz mówił fałszywego świadectwa)
.
- życie w grzechu czyli antynomianizm, to prosta droga do wielu problemów duchowych a nawet do zatracenia
Wychodzi na to, że wszystko, o jakim mowa w Liście do Filipian posiada o wiele węższy zakres znaczeniowy niż podaje to interpretacja neomontanistów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 30, 2018 | Egzegezy
Kol. 1:1 Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa z woli Boga, i Tymoteusz, brat;
…Paweł…
Należał do plemienia Beniamina. Był to człowiek prawdopodobnie niskiego wzrostu (przydomek mały) i o urodzie poniżej przeciętnej (2 Kor. 10:10). Najwcześniejszy wizerunek Apostoła Pawła znajduje się na medalionie z cmentarza Domitilla z trzeciego wieku. Jego głowa jest nieco łysawa, posiada bujną kędzieżawą brodę wysokie czoło i wydatny nos. W apokryficznych Dziejach Pawła i Tekli Tytus podaje oczekującemu na Pawła taki oto opis Apostoła:
„mały, łysy, z długimi nogami, dobrze zbudowany, z brwiami, które się spotkały, raczej z długim nosem i pełen łaski.”
Pochodził z Tarsu, był Żydem, wykształconym w zakonie przez najbardziej szanowanego nauczyciela z faryzeuszy, Gamaliela (Dzieje 5:34-35), mówił płynnie po grecku oraz ze strony ojca był obywatelem Rzymu. Był także członkiem najostrzejszego stronnictwa religijnego wśród Żydów, czyli faryzeuszy.
Dzieje 22:3 Jestem Żydem, urodzonym w Tarsie w Cylicji, lecz wychowanym w tym mieście, u stóp Gamaliela, starannie wykształconym w prawie ojczystym
.
Dzieje 21:37 A gdy Paweł miał być wprowadzony do twierdzy, zapytał dowódcę: Czy wolno mi coś do ciebie powiedzieć? A on odpowiedział: Mówisz po grecku?
.
Dzieje 22:27-28 27 Dowódca podszedł i zapytał go: Powiedz mi, czy ty jesteś Rzymianinem? A on odpowiedział: Tak. 28 I powiedział dowódca: Ja kupiłem to obywatelstwo za wielką sumę. Paweł zaś rzekł: A ja mam je od urodzenia.
Tars: Było to najważniejsze rzymskie miasto Cylicji, położone na brzegu rzeki Kydnos, niedaleko granicy z Azją Mniejszą oraz Syrią. Stanowiło ważne centrum handlu i edukacji.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 30, 2018 | Egzegezy
Geografia
Kolosy znajdowały się w Frygii, w Azji Mniejszej 15 km na południowy wschód od Laodycei na drodze przez dolinę Lycus między Sardeis i Celaenae. Stolicą tego terytorium był Efez, położony w pobliżu zachodniego wybrzeża półwyspu. Około 190 km w głębi lądu znajdowały się trzy miasta:
- Laodycea
- Hierapolis
- Kolosy
Kolosy były położone w dolinie rzeki Lycus. Laodycea i Hierapolis stały po przeciwnych stronach doliny, około 10 km od siebie. Kolosy znajdowały się około 20 km dalej na wschód, nad samą rzeką.
W książce o Kolosach Herodot opisuje, w jaki sposób „rzeka Lycos wpada do otworu ziemi i znika z widoku, a następnie po upływie około pięciu stadiów pojawia się ponownie, a ta rzeka również wpływa do Maiandera.” Pomimo zdradziecko niejednoznacznej kartografii i historii, Kolosy wyraźnie odróżniono we współczesnych badaniach od pobliskiej Chonae (Χῶναι), obecnie nazywanej Honaz. Ruiny Kolosów leżą 3 km na północ od tej miejscowości.
2440 metrów nad Kolosami wznosiła się góra Kadmos.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 27, 2018 | Charyzmania, Egzegezy
Zielonoświątkowa interpretacja
Obj. 19:10 I upadłem mu do nóg, aby oddać mu pokłon, lecz powiedział mi: Nie rób tego, bo jestem sługą razem z tobą i twoimi braćmi, którzy mają świadectwo Jezusa. Bogu oddaj pokłon, bowiem świadectwem Jezusa jest duch proroctwa.
Posiadający ducha neomontanizmu zielonoświątkowcy wierzą, że wszyscy zbawieni przez Jezusa powinni prorokować. Zdolność ta jest rozumiana jako:
- głoszenie nowej, objawionej przez Ducha Świętego pozabiblijnej teologii
- objawienie prawidłowej interpretacji tekstu Pisma bez potrzeby jego studiowania
- przepowiadanie przyszłych wydarzeń
Przejawianie tych zdolności jest w ich mniemaniu dowodem na zbawienie. Kto ma ducha proroctwa, ten ma Jezusa. Kto prorokuje, ten jest zbawiony. Z drugiej strony kto nie prorokuje, ten nie ma Ducha Świętego i nie jest zbawiony.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 18, 2018 | Egzegezy
Wstęp
Dzieje Apostolskie to natchniona przez Ducha Świętego Księga spisana około roku 62 A.D. przez Łukasza, który był towarzyszem Apostoła Piotra i Apostoła Pawła. Sam Łukasz był z zawodu lekarzem (Kol. 4:14), którego praktyka wymagała umysłowej błyskotliwości, dobrej pamięci i dokładności. Sam Łukasz daje świadectwo trafności i sumienności przekazywanych przez niego informacji, tak w Ewangelii jak i w Dziejach, które były adresowane do tej samej osoby, tj. Teofila. Pisze on, że swoje badania przeprowadził z dokładnością i wszystkie historie pochodzą z pierwszej ręki, prosto od naocznych świadków zdarzeń i są one poukładane w chronologicznej kolejności.
Łuk. 1:1-4 1 Ponieważ wielu podjęło się sporządzić opis tych wydarzeń, co do których mamy zupełną pewność; 2 Tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa; 3 Postanowiłem i ja, który to wszystko od początku dokładnie wybadałem, opisać ci to po kolei, zacny Teofilu; 4 Abyś nabrał pewności co do tego, czego cię nauczono.
Mając zatem na uwadze po pierwsze natchnienie Ducha Świętego uniemożliwiające popełnienie błędu oraz po drugie wyuczoną skwapliwość i skrupulatność autora tekstu, musimy uznać, że materiał dowodowy przedstawiony przez Łukasza jest wiarygodny.
Zatem, czy Saul, który następnie został Apostołem Pawłem, pomylił się w swoim świadectwie nawrócenia?
(więcej…)
utworzone przez Reformator | lip 16, 2018 | Charyzmania, Egzegezy
Zawodne proroctwa?
Dwa tygodnie temu opublikowałem artykuł omawiający niektóre niebezpieczeństwa związane z określeniem proroctwa Nowego Testamentu jako omylnego i nieautorytatywnego. Dzisiaj chciałbym kontynuować tę dyskusję, koncentrując się na Agabusie — proroku Nowego Testamentu w centrum sporu między kontynuacjonizmem a cesacjonizmem.
Czy Agabus niewłaściwie przedstawił szczegóły swojego proroctwa? Badacze kontynuacjonizmu (tacy jak D. A. Carson i Wayne Grudem) twierdzą, że tak. Zwolennicy cesacjonizmu (jak Richard Gaffin i Thomas Edgar) nie są przekonani.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 30, 2018 | Egzegezy, Teologia reformowana
2 Kor. 5:14-15 14 Miłość Chrystusa bowiem przymusza nas, jako tych, którzy uznaliśmy, że skoro jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli. 15 I umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już więcej nie żyli dla siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony.
Za kogo umarł Chrystus?
Czy wiara w to, że Chrystus przelał swoją świętą i bezcenną krew za wszystkich ludzi na świecie ma sens? Czy cierpiał On za te miliardy, które pójdą na wieczne zatracenie do jeziora ognistego? Czy przez trzy godziny, w czasie których Boży gniew został wylany na Boga-Syna cierpał on na marne, bo i tak rzesze będą cierpieć i płacić za te same grzechy w piekle przez wieczność? Czy ofiara Pana Jezusa była rzeczywista, wystarczająca i faktycznie dokonała zbawienia konkretnych ludzi, czy też potencjalna, umożliwiając warunkowe zbawienie i niekompletna, ponieważ to od człowieka zależy wytrwanie?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 23, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Świadkowie Jehowy
Halucynacje ciała kierowniczego
Gal. 3:15 Bracia, mówię po ludzku: Przecież nawet zatwierdzonego testamentu człowieka nikt nie obala ani do niego nic nie dodaje.
Ciało kierownicze zarządzające wyznawcami Strażnicy Russella nienawidzi Chrystusa objawionego w Piśmie. Dlatego ludzie ci stworzyli sobie własną „biblię” która na potrzeby ich heretyckich doktryn unicestwiła dowody świadczące o Boskiej Istocie wcielonego Syna. W ten sposób zwodzą miliony swoich niewolniczych wyznawców. Drogi czytelniku, jeśli należysz do organizacji ale gdzieś w sercu szukasz jeszcze prawdy, proszę zobacz na niepodważalne dowody Boskości Chrystusa. Jezus nie jest jakimś tam bogiem ale Bogiem Jahwe.
Oto dowody. Przyjrzyjmy się kilku ciekawym miejscom.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 20, 2018 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm
Bezkrwawa ofiara
Hebr. 9:22 …a bez przelania krwi nie ma przebaczenia grzechów.
Rzymski katolicyzm naucza, że msza jest „Bezkrwawą Ofiarą Ciała i Krwi Jezusa Chrystusa”. Naucza również, że ofiara mszy jest tą samą ofiarą, co ofiara na krzyżu, i ma taką samą wartość. Oba te twierdzenia są sprzeczne z nauczaniem, jakie Bóg zawarł w Biblii. Pismo Święte naucza bowiem, że Ofiara złożona na Golgocie jest jedyną i niepowtarzalną, a więc że nie można i nie wolno jej ponawiać, ani składać jakiejkolwiek innej ofiary za grzechy oraz że jest ona pozbawiona sensu, ponieważ bez przelania krwi nie ma przebaczenia grzechów.
Katechizm Heidelberski
Pytanie 80: Na czym polega różnica między Wieczerzą Pańską a Mszą katolicką?
Wieczerza Pańska jest zapewnieniem o całkowitym odpuszczeniu naszych grzechów dzięki ofierze Jezusa, jaką On sam – raz jeden i raz na zawsze – złożył na krzyżu. Ponadto zapewnia ona o tym, że dzięki Duchowi Świętemu zostajemy wszczepieni w Jezusa Chrystusa, który w ciele swoim przebywa teraz w niebiesiech, po prawicy Ojca, i chce, abyśmy Go – jako takiego – wielbili.
Tymczasem według (nauki o) mszy, żywi i umarli dostępują odpuszczenia grzechów przez mękę Chrystusową, jeśli Chrystus jest jeszcze codziennie ofiarowywany za nich przez kapłanów. Ponadto zaś – będąc cieleśnie obecny pod postacią chleba i wina – w nich też powinien być uwielbiany. Msza (tak pojmowana) jest więc w gruncie rzeczy zaprzeczeniem jednorazowej ofiary i męki Jezusa Chrystusa i godnym potępienia bałwochwalstwem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 18, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Dan. 10:5-6 5 I podniosłem swoje oczy, i spojrzałem, a oto stał pewien mąż ubrany w lnianą szatę, a jego biodra były przepasane czystym złotem z Ufas; 6 Jego ciało było jak z berylu, jego oblicze z wyglądu jak błyskawica, jego oczy – jak pochodnie ogniste, jego ramiona i nogi – jak blask wypolerowanej miedzi, a dźwięk jego słów – jak głos tłumu.
.
Obj. 1:13-16 13 A pośród tych siedmiu świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, ubranego w długą szatę i przepasanego na piersi złotym pasem. 14 Jego głowa i włosy były białe jak biała wełna, jak śnieg, a jego oczy jak płomień ognia. 15 Jego stopy podobne do mosiądzu, jakby w piecu rozżarzonego, a jego głos jak szum wielu wód. 16 W swej prawej ręce miał siedem gwiazd, a z jego ust wychodził ostry miecz obosieczny. Jego oblicze było jak słońce, gdy świeci w pełni swej mocy.
Dwie, czy jedna postaci?
Czy postaci, jakie widzieli Daniel i Jan to jedna i ta sama osoba? Czy Syn Boży ukazał się Danielowi zanim nastąpiło Jego wcielenie? Warto nad tym tematem zastanowić się głębiej, ponieważ błędne zrozumienie zagadnienia może prowadzić do poważnego błędu teologicznego. A mianowicie, że Syn Boży nie jest Wszechmocnym Bogiem. Dlaczego?
Ponieważ demony były w stanie związać w walce duchowej i powstrzymywać przez wiele dni postać, która ukazała się Danielowi. I jest to jeden z argumentów apostatów i heretyków używanych przeciwko wieczności i wszechmocy Boga – Syna. Logika jest prosta: jeśli demony mogły powstrzymywać Syna Bożego, to jest on równy (lub słabszy) pod względem mocy stworzeniu, zatem nie może być wszechmocnym Stwórcą.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 15, 2018 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Dożywotni okres próbny
Izaj. 26:3 Temu, którego umysł jest stały, zachowujesz pokój, pokój mówię, bo tobie zaufał
Jakuba 1:6-8 6. Kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej pędzonej przez wiatr i miotanej tu i tam. 7. Człowiek taki niech nie myśli, że coś otrzyma od Pana. 8. Człowiek umysłu dwoistego jest niestały we wszystkich swoich drogach.
Jeśli wierzysz, że zbawienie można utracić, nie możesz mieć pewności zbawienia. Bo i skąd możesz wiedzieć, że jutro nie popełnisz grzechu, który przeleje czarę? Albo skąd możesz wiedzieć, że za tydzień nie stracisz wiary, tak, jakbyś sam ją w sobie wzbudził?
Musisz przyznać, że z „bojaźnią i drżeniem” sprawujesz swoje zbawienie tzn. że drżysz w obawie przed utratą zbawienia. Przyjacielu, taka wiara tylko teoretycznie daje możliwość zbawienia. Ona nie zbawia. Twój Chrystus na krzyżu niby zbawił wszystkich, lecz w rzeczywistości nikt nie został przez niego zbawiony. On tylko stworzył możliwość zbawienia. A od ciebie zależy czy przyjmiesz to zbawienie oraz czy w nim wytrwasz, czy też odpadniesz.
Ustanowiłeś się właśnie panem swojego zbawienia. Stąd twoja bojaźń i drżenie. Jesteś arminianinem. W rzeczywistości wierzysz w zbawienie z uczynków.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 13, 2018 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm
Watykański uzurpator
Ewangelista Mateusz, jako jedyny, opisuje złożenie przez Pana Jezusa wspaniałej obietnicy o założeniu Kościoła.
Mat. 16:13-19
13 A gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swoich uczniów: Za kogo mnie, Syna Człowieczego, uważają ludzie?
14 A oni odpowiedzieli: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, a jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków.
15 I zapytał ich: A wy za kogo mnie uważacie?
16 Szymon Piotr odpowiedział: Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego.
17 Wtedy Jezus powiedział do niego: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie objawiły ci tego ciało i krew, ale mój Ojciec, który jest w niebie.
18 Ja ci też mówię, że ty jesteś Piotr, a na tej skale zbuduję mój kościół, a bramy piekła go nie przemogą.
19 I tobie dam klucze królestwa niebieskiego. Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.
Fragment ten od początku historii Kościoła rozumiano różnie. Jedni twierdzili, że Skałą wymienioną w Ewangelii jest sam Chrystus, inni uważali że skałą jest wyznanie wiary Piotra – wiary w Jezusa jako Syna Bożego. Gdy zaczęto szukać dowodów na wiodącą rolę rzymskiego kościoła, odwołano się do tradycji mówiącej o pobycie w tym mieście Apostoła Piotra. Żeby jeszcze dodać powagi biskupowi rzymskiemu, zaczęto twierdzić, że pierwszym biskupem Rzymu był Piotr właśnie, któremu Pan jakoby powierzył rolę Głowy Kościoła, a po nim godność ta przypada jego następcom.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 12, 2018 | Charyzmania, Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Błąd
Religijni fanatycy, tacy, którzy wierzą, że Bóg daje im sny, wizje i objawienia z całej siły starają się dopasować naukę Pisma Świętego do głoszonej przez nich teologii. W zasadzie im dłużej przyglądać się procederowi jaki uprawiają tym wyraźniej widać, że Pismo Święte jest dla nich uciążliwą kulą u nogi. Czemu? Ponieważ trzeba mocno się nagimnastykować aby na podstawie Świętego Tekstu uwiarygodnić ciągłość pozabiblijnego objawienia w czasie łaski.
Wiemy przecież, że Słowo Boże jest kompletne i nic mu nie brakuje:
Psalm 19:7 Prawo PANA jest doskonałe (תְּ֭מִימָה tamimah)
תָּמִים tamim to hebrajskie słowo oznaczające doskonałość nie tyle w sensie braku skazy (jest to znaczenie drugorzędne) lecz w sensie kompletności, pełności, całości.
Odpowiednikiem greckim będzie słowo
τελειος teleios – kompletne w takim znaczeniu, że nic mu nie brakuje. (więcej tutaj).
Bóg przemówił, Słowo zostało spisane, stało się doskonałe, czyli kompletne, objawienie, sny i wizje stały się zbędne.
(więcej…)
