utworzone przez Reformowani | cze 16, 2025 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Jerozolima jako typ końca świata
Mat. 24:1-3
1. A Jezus wyszedł ze świątyni i oddalił się. I podeszli do niego jego uczniowie, aby pokazać mu zabudowania świątynne.
2. Lecz Jezus powiedział do nich: Czyż nie widzicie tego wszystkiego? Zaprawdę powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie został zwalony.
3. A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do niego uczniowie i pytali na osobności: Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata?
Ewangelia Mateusza 24, 25 to odpowiedź Jezusa na pytanie Jego uczniów w wersecie 3. Pytanie brzmiało: „Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata?” Pytanie łączyło
- zniszczenie świątyni w Jerozolimie w 70 r. n.e. Uczniowie pytają: „powiedz nam, kiedy się to stanie?” odnosząc się do wypowiedzi Chrystusa „nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie został zwalony”
.
- pytają także o koniec świata podczas drugiego przyjścia Jezusa: „jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata?„
Odpowiedź Jezusa również łączy te dwa wydarzenia. Powodem połączenia tych dwóch wydarzeń w wielkim wykładzie naszego Pana o rzeczach ostatecznych (eschatologii) jest to, że zniszczenie Jerozolimy było historycznym typem końca świata.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 14, 2025 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Rozwój kościoła
Kol. 4:15
14. Pozdrawia was Łukasz, umiłowany lekarz, i Demas.
15. Pozdrówcie braci w Laodycei i Nimfasa oraz kościół, który jest w jego domu.
16. A gdy ten list zostanie u was przeczytany, dopilnujcie, aby przeczytano go także w kościele w Laodycei, a wy abyście przeczytali ten z Laodycei.
Teraz kiedy zrozumieliśmy, jak ważną rolę odgrywał kościół w Laodycei, jakie przeżywał problemy i z czym się zmagał, zastanówmy się nad samą istotą kościoła. Jest to ważna kwestia, ponieważ na przestrzeni wieków narosło wokół niej wiele kontrowersji.
.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 10, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Jaki ojciec taki syn
1 Król. 22:51-53
51. Achazjasz, syn Achaba, zaczął królować nad Izraelem w Samarii w siedemnastym roku Jehoszafata, króla Judy, i królował nad Izraelem dwa lata.
52. Czynił to, co złe w oczach PANA, idąc drogą swego ojca, drogą swej matki i drogą Jeroboama, syna Nebata, który przywiódł Izraela do grzechu.
53. Służył bowiem Baalowi, oddawał mu pokłon i pobudzał do gniewu PANA, Boga Izraela, według wszystkiego, co czynił jego ojciec.
Pierwsza Księga Królewska kończy się się od panowania syna Achaba, Achazjasza, którego imię אֲחַזְיָה oznacza „Jahwe podtrzymuje”. To niezwykłe imię dla syna Achaba i Jezebel. Z pewnością nie była to ich modlitwa za syna, ponieważ nigdy nie szukali Boga. Być może imię było jedynie ukłonem w stronę religijnego dziedzictwa Izraela.
Pierwsza wiadomość, jaką Pismo Święte przekazuje nam na temat panowania Achazjasza w Drugiej Księdze Królewskiej, to fakt, że Moab zbuntował się przeciwko Izraelowi.
2 Król. 1:1 Po śmierci Achaba Moab zbuntował się przeciw Izraelowi.
Moab był świadkiem tego, jak ostatnia bitwa Izraela z Syrią nie zakończyła się dobrze dla Izraela. Moab wie również, że nowy król Izraela jest niedoświadczony. Teraz nadszedł czas, aby Moab wystawił Izrael na próbę. Moab miał płacić Izraelowi daninę każdego roku. Jeśli nie uiścił daniny, Izrael mógł zaatakować Moab i zabrać to, co było pożądane jako łupy wojenne, pozostawiając Moab w jeszcze większym ubóstwie niż gdyby uiścił swoją daninę. Odpowiedź Izraela na to wyzwanie musi jednak poczekać.
Achazjasz ma inne, pilniejsze sprawy, które wymagają jego uwagi.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 9, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Reformowany światopogląd
Świadectwo Pisma Świętego
1 Tym. 6:1 Wszyscy słudzy, którzy są pod jarzmem, niech uważają swych panów za godnych wszelkiej czci, aby nie bluźniono imieniu Boga i nauce.
Świadectwo Pisma Świętego jest takie, że Bóg uporządkował, czy też ustrukturyzował tę podstawową sferę ludzkiego życia znaną jako praca w taki sposób, że właściciel gospodarstwa lub firmy ma autorytet od Boga do rządzenia. Z pewnością ma powołanie od Boga wobec pracowników, powołanie, aby dać pracownikom „to, co sprawiedliwe i równe” lub „uczciwe”
Kol. 4:1 Panowie, obchodźcie się ze sługami sprawiedliwie i słusznie, wiedząc, że i wy macie Pana w niebie.
Ale ma autorytet, autorytet samego Boga, a obowiązkiem pracownika jest poddanie się i posłuszeństwo.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 7, 2025 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Wprowadzenie
Kol. 4:15
14. Pozdrawia was Łukasz, umiłowany lekarz, i Demas.
15. Pozdrówcie braci w Laodycei i Nimfasa oraz kościół, który jest w jego domu.
16. A gdy ten list zostanie u was przeczytany, dopilnujcie, aby przeczytano go także w kościele w Laodycei, a wy abyście przeczytali ten z Laodycei.
Pamiętając o najbliższym kontekście, czyli Łukaszu, umiłowanym lekarzu i wypróbowanym współpracowniku Pawła oraz o ukrytym odstępcy Demasie, rozważymy ostatnie z serii pozdrowień słanych wprost z serca misji apostolskiej do kościołów we Frygii, rzymskiej prowincji w Azji Mniejszej. Tym razem to Laodycea znajdzie się w centrum naszego zainteresowania. Werset 15 przemawia do nas w kilku istotnych obszarach.
Po pierwsze porusza zagadnienie chrześcijańskich pozdrowień, które wykraczają poza lokalne zgromadzenie, kierując nasze myśli względem duchowego aspektu Kościoła.
Po drugie ukazuje nam doktrynę kościoła nowej dyspensacji, w czasach jego rozwoju jako instytucji, który należy rozważyć w negatywnym kontekście odejścia od pierwotnej formy zarządzania oraz próby nadużycia tekstu przez współczesnych, liberalnych i sfeminizowanych teologów.
Po trzecie wskazuje na siostrzany względem Kolosów kościół w Laodycei, miejsca odstępstwa pod koniec I wieku, określonego przez tekst Objawienia, ale i próby restytucji wiary, na co wskazuje historia, w szczególności Synod, jaki miał miejsce w Laodycei w IV wieku.
To wszystko omówimy zbliżając się wielkimi krokami do koncepcji kanononizacji Nowego Testamentu, procesu pierwotnej cyrkulacji, a następnie rozpoznania natchnionych Pism.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 3, 2025 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Cudaczna teologia
Mat. 24:34 Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.
Szereg fałszywych doktryn uderza w Reformowaną eschatologię, próbując obalić biblijną prawdę o Kościele, o wybranych Chrystusa, który musi przejść przez prześladowania Wielki Ucisku pod panowaniem Antychrystsa.
Z jednej strony milenializm błądzi mówiąc o porwaniu Kościoła, zanim to wszystko się stanie i sprowadzając z powrotem na ziemię go do fikcyjnego, fizycznego, tysiącletniego królestwa Chrystusa, na końcu którego nastąpi powszechny bunt i drugie powtórne przyjście Chrystusa, tym razem na Sąd Ostateczny.
Z drugiej strony postmilenialne zapowiedzi szczęścia i rozkwitu kościoła na świecie zostały obalone przez 2000 lat historii. Zaprzeczanie apostazji, Antychrysta i prześladowań przez postmilenializm zostało obalone przez wydarzenia historyczne.
Ortodoksyjny amilenializm brzmi prawdziwie w historii, przeszłości i teraźniejszości. Aby odnieść się tylko do tego jednego istotnego elementu w kontrowersji, prawdziwy kościół zawsze był i jest dzisiaj resztką zgodnie z wyborem łaski.
Łuk. 12:32 Nie bój się, mała trzódko, gdyż upodobało się waszemu Ojcu dać wam królestwo.
Kiedy i gdzie prawdziwy kościół kiedykolwiek stanowił większość?
- był resztką w czasach apostolskich
- był resztką w czasach Reformacji
- jest resztką dzisiaj.
- nawet w Izraelu i Judzie, był resztką.
Rozważmy to.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 2, 2025 | Egzegezy, Teologia reformowana
Wyznanie Apostolskie
Wierzę… w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny; umęczon pod Ponckim Piłatem, urzyżowan, umarł i pogrzebion; zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego; stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
Wypada teraz przedstawić bogaty teologicznie, bardzo wymowny, często używany, dobrze znany i bardzo lubiany cytat Kalwina na temat błogosławieństw, które otrzymujemy w zjednoczeniu z Chrystusem. W tych pięciu zdaniach jest aż 19 zdań, które zaczynają się od „jeśli szukamy” lub „jeśli”:
Jeśli szukamy zbawienia, to samo imię Jezusa uczy nas, że jest ono „z Niego” [1 Kor. 1:30]. Jeśli szukamy innych darów Ducha, znajdziemy je w Jego namaszczeniu. Jeśli szukamy siły, to leży ona w Jego panowaniu; jeśli czystości, to w Jego poczęciu; jeśli łagodności, to pojawia się ona w Jego narodzeniu. Albowiem przez swoje narodzenie stał się do nas podobny pod każdym względem [Hebr. 2:17], aby mógł nauczyć się odczuwać nasz ból [por. Hebr. 5:2].
.
Jeśli szukamy odkupienia, leży ono w Jego męce; jeśli uniewinnienia, to w Jego potępieniu; jeśli odpuszczenia przekleństwa, to w Jego krzyżu [Gal. 3:13]; jeśli zadośćuczynieniu, to w Jego ofierze; jeśli oczyszczenia, to w Jego krwi;
.
jeśli pojednania, to w Jego zstąpieniu do piekła; jeśli umartwienia ciała, to w Jego grobie; jeśli nowości życia, to w Jego zmartwychwstaniu; jeśli nieśmiertelności, to w tym samym; jeśli odziedziczenia Królestwa Niebieskiego, w Jego wejściu do nieba;
.
jeśli ochrony, jeśli bezpieczeństwa, jeśli obfitego zaopatrzenia we wszelkie błogosławieństwa, w Jego Królestwie; jeśli niezakłóconego oczekiwania sądu, w mocy danej mu do sądzenia. [169]
Poznajmy Biblijny argument Kalwina
1 Kor. 1:30 Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem;
.
Hebr. 2:17 Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym najwyższym kapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu.
.
Hebr. 5:2 Który może współczuć nieświadomym i błądzącym, gdyż sam podlega słabościom.
.
Gal. 3:13 Chrystus odkupił nas z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem (bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto wisi na drzewie);
Jednakże mniej znanym faktem jest to, że Kalwin odnosi tutaj do potrzeb wierzących chrystologiczną część Wyznania Apostolskiego.[170]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 27, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Czy jesteś osobą uczciwą?
Psalm 25:21 Niech mnie strzegą uczciwość i prawość, bo ciebie oczekuję.
Być może myślimy o uczciwości tylko w pewnych ograniczonych sferach:
- biznesmen musi stać za swoim produktem
,
- badacz musi być uczciwy intelektualnie
,
- reporter musi przedstawiać fakty dotyczące przypadku lub wydarzenia.
Ale Biblia jasno mówi, że każde dziecko Boże ma wykazywać się uczciwością w każdej sferze życia. Słowo to pojawia się wielokrotnie razy w Starym Testamencie. Chociaż Nowy Testament go nie zawiera, rozwija tę ideę w kilku miejscach.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 26, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Reformowany światopogląd
Przedmowa
1 Piotra 2:18 Słudzy, z całą bojaźnią bądźcie poddani panom, nie tylko dobrym i łagodnym, ale też przykrym.
Niniejsze rozważanie jest poprawionym tekstem przemówienia na temat członkostwa w związkach zawodowych wygłoszonego na przedmieściach wielkiego centrum związków zawodowych. Podczas czternastoletniej posługi duszpasterskiej w kościele w rejonie Chicago poznałem z pierwszej ręki
- przemoc,
- groźby,
- zastraszanie,
- bicie,
- okaleczanie,
- morderstwa,
- chaos,
- bezwzględność,
- pogardę dla prawa
- i korupcję związków zawodowych.
Pamiętam wyraźnie morderstwo kierowcy ciężarówki podczas strajku związku zawodowego kierowców ciężarówek. Funkcjonariusze związku zrzucali duże kawałki betonu z wiaduktu na nic niepodejrzewającego kierowcę.
Stanowisko przeciwko przynależności do związków zawodowych jest zasadne. Jest to stanowisko oparte na potępieniu konstytucyjnej natury związków zawodowych w Piśmie Świętym. Jest to również stanowisko, które jest w pełni świadome rzeczywistego stanu duchowego i postępowania — bezbożności — związków, do których każdy członek chętnie dołącza i za których konstytucję, stan i postępowanie każdy członek bierze odpowiedzialność przed Bogiem Sędzią.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 22, 2025 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana, Teologia systematyczna
Wiara od łona matki
Psalm 22:9 Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.
Zanim przejdziemy do argumentów Francisa Turretina, wczesnego Reformatora, które gorąco ślemy naszym Braciom, Reformowanym Baptystom, zdefiniujmy zależność między wiarą a ufnością. Otóż
a) ufność jest immanentnym elementem wiary w taki sposób, że oba pojęcia przedstawiane są w Piśmie Świętym jako synonimy; tak więc kroczyć w ufności względem Pana, którego nie widzimy, jest tożsame z kroczeniem w wierze, bez widzenia Boga oczami fizycznymi, ale za to widząc Go oczami duchowymi
2 Kor. 5:6-7 6. Tak więc mamy zawsze ufność, wiedząc, że dopóki mieszkamy w tym ciele, tułamy się z dala od Pana. 7. (Przez wiarę bowiem kroczymy, a nie przez widzenie.)
b) ufność jest zwieńczeniem wiary – kto ma wiarę w Boga musi ufać Bogu, stąd, jeśli mamy wiarę, przystępujemy do Boga z ufnością, czyli z wiarą, że nas nie odrzuci, ale wysłucha
Efez. 3:12 W nim mamy śmiałość i przystęp z ufnością przez wiarę jego.
c) ufność, będącą darem Ducha Świętego, posiadają jedynie dzieci obietnicy
Dzieje 2:39 Obietnica ta bowiem dotyczy was, waszych dzieci i wszystkich, którzy są daleko, każdego, kogo powoła Pan, nasz Bóg.
Teraz w kontekście definicji możemy zadać pytanie: Czy niemowlęta mają wiarę? Psalm 22:9 twierdzi, że jest to całkiem zasadne założenie, ponieważ dziecko ssące pierś, może być przez Boga napełnione ufnością, czyli wiarą w Niego, jeszcze w łonie matki.
O jaką jednak wiarę chodzi? Aktywną czy raczej o zasadę?
Posłuchajmy argumentacji Francisa Turretina, który jeszcze lepiej pomoże zrozumieć ortodoksyjne, Reformowane i Kalwińskie stanowisko, kontrastując je z poglądami baptystów i luteran.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 16, 2025 | Egzegezy, Teologia biblijna
Historyczny spór
Psalm 12:5-7
5. Ze względu na ucisk ubogich i jęk nędzarzy teraz powstanę – mówi PAN – zapewnię bezpieczeństwo temu, na kogo zastawiają sidła.
6. Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone.
7. Ty, PANIE, zachowasz ich, będziesz ich strzegł od tego pokolenia aż na wieki.
Osią sporu między tłumaczami, komentatorami i wykładowcami Słowa Bożego jest werset 7. Czytamy w nim o zachowaniu przez Boga „ich”. Pytanie jednak pozostaje otwarte, kogo konkretnie Bóg zachowa od złego pokolenia? Czy chodzi o
- słowa?
- ubogich nędzarzy?
- a może o słowa i ubogich nędzarzy?
Kwestia sporna ma bardzo duży wpływ na współczesne debaty teologiczne. Pomijając niekwestionowaną w środowiskach ortodoksji kalwińskiej doktrynę wytrwania świętych (wszyscy zbawieni i powołani dotrą do nieba), walka rozgrywa się o czystość tekstu Biblijnego. Spór toczy się pomiędzy pobożnymi wyznawcami opatrznościowego zachowania Słowa Bożego (po której to stronie się opowiadamy), a racjonalistami, którzy swoje przekonania opierają o XVIII wieczny sceptycyzm (pozycję potępiamy).
Precyzując zagadnienie: jeśli Bóg obiecał zachować jedynie ubogich jedynie, Psalm 12 nie może i nie powinien być używany na poparcie opatrznościowego zachowania czystości Słowa Bożego a racjonaliści muszą mieć rację – kościół nigdy nie miał i mieć nie będzie dostępnego do użycia, czystego Słowa Bożego a jedynie zanieczyszczony wyrób „Bibliopodobny”.
Rozważmy argumenty racjonalistów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 14, 2025 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Głos z przeszłości
2 Piotra 3:9 Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do upamiętania.
Święci z czasów Piotra mieli problem, bardzo poważny problem duchowy, który powstał w wyniku działalności licznych fałszywych nauczycieli tamtych czasów. Jak wiemy, Drugi List Powszechny Piotra jest ostrzeżeniem przed fałszywymi nauczycielami i szydercami, którzy miłują nagrodę Balaama i chcą handlować kościołem.
2 Piotra 2:15 Opuścili oni prostą drogę i zbłądzili, podążając drogą Balaama, syna Bosora, który umiłował zapłatę za niesprawiedliwość;
Ci fałszywi nauczyciele zaatakowali ludzi Boga w najważniejszym punkcie: nadziei!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 13, 2025 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Krew Boga?
Dzieje 20:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.
Jednym z tekstów, do którego odwołują się fundamentaliści na poparcie niezniszczalności fizycznej krwi Chrystusa, są Dzieje Apostolskie. Niektórzy wnioskują z niego, że
- Chrystus miał krew Boga,
.
- krew Chrystusa była boska.
Mówi się przecież tu o „krwi Boga”, czyż nie? Ian Paisley cytuje ten tekst i mówi
„Jego Krew jest boską Krwią w przeciwieństwie do krwi ludzkiej ” [89]
Rozważmy to.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 12, 2025 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia reformowana
Godny przykład
1 Tes. 1:8 Od was bowiem słowo Pańskie rozbrzmiewało nie tylko w Macedonii i Achai, ale też wasza wiara w Boga rozkrzewiła się w każdym miejscu, tak że nie trzeba nam mówić czegokolwiek;
Z Pierwszego Listu do Tesaloniczan dowiadujemy się wielu rzeczy charakteryzujących życie kościoła w Tesalonice, które podano nam jako przykład.
Po pierwsze, Tesaloniczanie szczerze przyjęli Słowo Boże, tak jak było im głoszone. Kiedy Paweł im głosił, Duch Święty Boży działał w ich sercach, a to Słowo nimi zawładnęło i przyniosło im pewność, przekonanie i radość z ich zbawienia.
1 Tes. 1:5 Gdyż nasza ewangelia nie doszła was tylko w słowie, ale także w mocy i w Duchu Świętym, i w pełnym przekonaniu. Wiecie bowiem, jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was.
I przyjęli to Słowo, mówi Paweł, w wielkim utrapieniu i radości. To znaczy, że to Słowo przyszło za cenę ich rodzin i ich biznesu…
1 Tes. 2:14 Wy bowiem, bracia, staliście się naśladowcami kościołów Bożych, które są w Judei w Chrystusie Jezusie, bo wy to samo wycierpieliście od swoich rodaków, co i oni od Żydów;
Jak Paweł im głosił?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 29, 2025 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Wyłupione oczy i odcięte ręce
Mat. 5:29-30
29. Jeśli więc twoje prawe oko jest ci powodem upadku, wyłup je i odrzuć od siebie. Pożyteczniej bowiem jest dla ciebie, aby zginął jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało było wrzucone do ognia piekielnego.
30. A jeśli twoja prawa ręka jest ci powodem upadku, odetnij ją i odrzuć od siebie. Pożyteczniej bowiem jest dla ciebie, aby zginął jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało było wrzucone do ognia piekielnego.
Głębokie odejście od podstawowych zasad interpretacji Pisma często skutkuje złym zrozumieniem tekstu źródłowego. Konsekwentnie niezrozumienie duchowego znaczenia rozważanego fragmentu jest powodem wypaczenia tego co powiedział Duch Święty. Błędna interpretacja przynosi szkodę. Lud Boży nie odnosi żadnej korzyści albo błędnie go aplikując, albo też nie znajdując dla niego zastosowania.
Tak też wypaczone zrozumienie przekazu Kazania na Górze (bo ten fragment będziemy rozważać) pozbawia Kościół wielu błogosławionych prawd, z których istotną dla nas będzie doktryna uświęcenia.
Czytając parabolę [1] mamy całkowitą pewność, że Chrystus ostrzegał swoich słuchaczy, tłumnie zgromadzonych uczniów, o konieczności „wyłupienia i odrzucenia oka” oraz „odcięcia i odrzucenia ręki”. Kwestią dobrej interpretacji będzie zrozumienie, co Chrystus miał na myśli oraz do kogo się zwracał:
- czy chodziło o fizyczne, rzeczywiste odcięcie i wyłupienie, czy raczej jest to metafora odnosząca nas do duchowej rzeczywistości?
.
- do kogo skierowana była parabola i jakie ma ona znaczenie dla odbiorcy?
Niektórzy widzą tutaj raczej ostrzeżenie przed mękami piekielnymi. Chrystus zatem wzywa nieodrodzonych, niewierzących jeszcze słuchaczy, aby głęboko zastanowili się nad swoim życiem i podjęli adekwatne środki w celu zmiany swojego losu. Pewien niedoświadczony teolog tak oto komentuje Słowa Jezusa:
„Więc nie hiperbola. Widzisz… Nasz Pan naucza, że odcięcie ręki to prawdziwe odcięcie ręki… Cierpienia z tym związane, są małym piwem w porównaniu z cierpieniem w piekle. Mocna sprawa… Po 1 – to nie jest do zbawionych, więc nie ma mowy o okaleczaniu świątyni Ducha Świętego. Po 2 – to jest do ludzi nie zbawionych, by mogli wyobrazić sobie, że piekło to nie stan umysłu, ale rzeczywiste cierpienie człowieka po śmierci w przypadku odrzucenia Jezusa i Ewangelii. Tak w wielkim skrócie.” [2]
Czy faktycznie Chrystus postrzegał rzeczywiste samookaleczenie jako mniejsze zło, czy też „małe piwo”, próbując w ten sposób pobudzić wyobraźnię niezbawionych, ukazując co ich czeka, gdy odrzucą Ewangelię Jezusa Chrystusa?
Czy faktycznie Chrystus nie mógł skierować swoich słów do zbawionych i odrodzonych uczniów, ponieważ wtedy nakazywałby samookaleczenie, czego z pewnością nie uczyniłby względem swojego mistycznego ciała, Kościoła?
Postawmy sprawę jasno. Jezus w piątym rozdziale Ewangelii Mateusza używa paraboli: dosadnego języka odcinania i odrzucania grzesznych części ciała jako porównania, symbolicznie przedstawiając kwestię chrześcijańskiego uświęcenia..
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 28, 2025 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia systematyczna
Wolność w chwale
Rzym. 6:6-7
6. Wiedząc o tym, że nasz stary człowiek został ukrzyżowany razem z nim, aby ciało grzechu zostało zniszczone, żebyśmy już więcej nie służyli grzechowi.
7. Kto bowiem umarł, został uwolniony od grzechu.
Wierzący jest uwolniony od duchowej niewoli grzechu i diabła przez drogocenną krew Chrystusa. Jest on prawnie uwolniony, tak że wina jego grzechów zostaje odpuszczona. Zostaje również uwolniony od mocy i panowania grzechu w swoim życiu.
Rzym. 6:14 Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską.
Jednak wierzący nie doświadcza całkowitej wolności, dopóki nie będzie zabrany do chwały. Przez całe to ziemskie życie dziecko Boże musi walczyć z grzechem. Nadal posiada starą grzeszną naturę, która nieustannie zachęca go do grzechu.
Z tego powodu Apostoł Paweł mówi: Odkrywam więc w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, trzyma się mnie zło (Rzym. 7:21). Żaden chrześcijanin zatem nie może zaprzeczyć obecności grzechu w swoim życiu. Apostoł Jan mówi: Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy (1 Jana 1:8).
Nadchodzi jednak czas, gdy wszystko to ulegnie zmianie. Obecny stan wierzącego nie może być jego ostatecznym przeznaczeniem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 24, 2025 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm, Teologia systematyczna
Prezentacja doktryny
1 Jana 2:18 Dzieci, to już ostatnia godzina i jak słyszeliście, że Antychryst ma przyjść, tak teraz pojawiło się wielu antychrystów. Stąd wiemy, że jest już ostatnia godzina.
W 1 Liście Jana słowo „antychryst” zostało użyte po raz pierwszy w Biblii. Musimy zbadać w Piśmie Świętym antychrysta. Jan wspomina o nim kilka razy i musimy przyjrzeć się temu głębiej, ponieważ jest to kwestia ważna dla Apostoła Jana. Jan jest dość odważny, przedstawiając swoim słuchaczom słowo antychryst — ale tak naprawdę jest to pierwszy raz w całej Biblii, kiedy słowo „antychryst” zostało użyte.
- Skąd wziął ten pomysł?
.
- Jaki jest sens poruszania tego tematu?
.
- Czy to coś, co Jan wymyślił, czy też antychrysta można znaleźć gdzie indziej w Piśmie Świętym?
Możecie o tym nie wiedzieć, ale Apostoł Jan jest jedynym pisarzem w Biblii, który użył tego słowa. Czy wymyśla teologię w trakcie pisania?
Nie, zbadajmy to.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 22, 2025 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Błędna egzegeza
Psalm 56:5 Przez cały dzień przekręcają moje słowa, przeciwko mnie kierują wszystkie swe zamysły, ku memu nieszczęściu.
Aby zachować choćby pozory wiarygodności, fundamentaliści muszą udowodnić swoją dziwaczną doktrynę o fizycznym obmywaniu krwią Chrystusa, na podstawie Pisma Świętego. Np. Ian Paisley twierdzi, że opiera się na Słowie Bożym, gdy naucza, że krew Chrystusa została fizycznie zachowana na wieki:
Nie interesuje mnie, co mówią uczeni na ten temat; interesuje mnie tylko to, co mówią Pisma. Nie apeluję do słów uczonych, ani tych, którzy są jednomyślni, ani tych, którzy są w sporze, ale do Słowa Ducha Bożego.
.
Moją zasadą nie jest żaden podręcznik biologii, ale prawda Biblii. Nie obchodzi mnie, jak nieprzyjemne jest objawienie Boga dla naturalnego człowieka, bez względu na to, jak wykształcony może być; nie obchodzi mnie, jak mało prawdopodobna może wydawać się doktryna Biblii większości ludzi — to nie ma znaczenia: liczy się tylko jasna nauka nieomylnej Księgi Boga. [84]
To są godne pochwały uczucia. Oby wszyscy, którzy nazywają siebie chrześcijanami, byli tak odważni, by bronić tego, czego ich zdaniem nauczają Pisma! Pytanie brzmi jednak, czy Pisma, do których odwołują się Paisley i inni w tej kontrowersji, rzeczywiście nauczają tego, co twierdzą?
Zbadaliśmy już List do Hebrajczyków i zobaczyliśmy, że nie naucza on, że Chrystus wszedł do nieba ze swoją krwią, ale przez swoją krew, którą przelał na Golgocie, uzyskując wieczne odkupienie dla nas.
Hebr. 9:12 Ani nie przez krew kozłów i cieląt, ale przez własną krew wszedł raz do Miejsca Najświętszego, zdobywszy wieczne odkupienie.
Do jakich głównych tekstów odwołują się fundamentaliści, aby udowodnić swoją doktrynę o krwi Chrystusa?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 16, 2025 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Płaszczyzna porozumienia
Kol. 3:16 Słowo Chrystusa niech mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczajcie i napominajcie się wzajemnie przez duchowe psalmy, hymny i pieśni, w łasce śpiewając w waszych sercach Panu.
Czy użycie niewinspirowanych pieśni w uwielbieniu Boga jest autoryzowane?
Kiedy występują różnice w wierzeniach wśród chrześcijan na jakikolwiek temat, zawsze pomocne jest zapytanie, w jakim zakresie się zgadzają, aby ustalić dokładny punkt, w którym opinie zaczynają się różnić. W odniesieniu do pieśni, które mają być używane ku chwale Boga, istnieje kilka punktów ogólnej zgody.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 15, 2025 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia systematyczna
Powszechny antynomianizm
Rzym. 3:8 Dlaczego więc nie mówić (jak nas szkalują i jak niektórzy twierdzą, że mówimy): Będziemy robić złe rzeczy, aby przyszły dobre? Ich potępienie jest sprawiedliwe.
Wielu wierzy, że wolność w Chrystusie daje wierzącemu swobodę grzeszenia. Rozumują, że skoro Chrystus umarł za grzechy Swojego ludu i tym samym uwolnił ich od winy grzechu, wierzący może żyć w grzechu. Odkąd zbawienie jest wyłącznie z łaski, wierzący nie musi martwić się ucieczką od grzechu i szukaniem sprawiedliwości.
Apostoł Paweł odnosi się do tego rodzaju myślenia, gdy mówi:
Rzym. 6:1-2 1. Cóż więc powiemy? Czy mamy trwać w grzechu, aby łaska obfitowała? 2. Nie daj Boże! My, którzy umarliśmy dla grzechu, jakże możemy jeszcze w nim żyć?
Juda również wspomina o takim wypaczeniu prawdy, gdy mówi:
Judy 1:4 Wkradli się bowiem pewni ludzie, od dawna przeznaczeni na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę naszego Boga zamieniają na rozpustę i wypierają się jedynego Pana Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Takie myślenie nie jest zgodne z nauczaniem Pisma Świętego.
(więcej…)
