utworzone przez Reformowani | lis 24, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Biblijny mandat
2 Kor. 6:14-18
14. Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo jaka jest wspólnota między światłem a ciemnością?
15. Albo jaka zgoda Chrystusa z Belialem, albo co za dział wierzącego z niewierzącym?
16. A co za porozumienie między świątynią Boga a bożkami? Wy bowiem jesteście świątynią Boga żywego, tak jak mówi Bóg: Będę w nich mieszkał i będę się przechadzał w nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.
17. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego nie dotykajcie, a ja was przyjmę.
18. I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami – mówi Pan Wszechmogący.
Czasami niektórzy teologowie reformowani piszą o „antytezie”. W takich przypadkach mają na myśli rozdział i przeciwstawienie ciemności i światła, wierzącego i niewierzącego, Kościoła i świata. Ta antyteza jest wynikiem zbawczej łaski Bożej i jest często wspominana w Piśmie Świętym, choć samo słowo nie jest tam użyte. Najwyraźniej fragment odnoszący się do antytezy znajduje się w 2 Liście do Koryntian 6:14-18.
Słowo Boże nie tylko opisuje tam antytezę, ale także wyjaśnia, co ona oznacza w praktyce. W tych wersetach antyteza jest opisana jako kontrast między
- sprawiedliwością a niesprawiedliwością
,
- światłem a ciemnością
,
- Chrystusem a Belialem
,
- wiarą a niewiarą
,
- świątynią Boga a świątynią bożków.
W praktyce oznacza to, że musimy „wyjść spośród nich i odłączyć się.” (werset. 17).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 20, 2025 | Chrześcijańska moralność, Eklezjologia: nauka o kościele
Decyzje osób sprawujących funkcje kościelne
Hebr. 13:17 Bądźcie posłuszni waszym przywódcom i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad waszymi duszami jako ci, którzy muszą zdać z tego sprawę. Niech to czynią z radością, a nie ze wzdychaniem, bo to nie byłoby dla was korzystne.
Załóżmy, że nie podoba ci się decyzja Konsystorza (Rada Starszych składająca się z pastorów i starszych ustanowionych kongregacji) lub Rady Kościoła (większego ciała, w którego skład wchodzą również diakoni).
Co powinieneś zrobić?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 17, 2025 | Chrześcijańska moralność, Eklezjologia: nauka o kościele
Boży nakaz
1 Tes. 5:12-13
12. I prosimy was, bracia, abyście darzyli uznaniem tych, którzy pracują wśród was, którzy są waszymi przełożonymi w Panu i was napominają;
13. Ze względu na ich pracę darzcie ich jak najgorętszą miłością. Zachowujcie pokój między sobą.
Pismo nakazuje nam unikania szemrania, sporów i niezgody przeciwko osobom sprawującym funkcje kościelne
2 Tym. 3:8 Jak Jannes i Jambres sprzeciwiali się Mojżeszowi, tak też oni sprzeciwiają się prawdzie, ludzie o wypaczonym umyśle, odrzuceni jeśli chodzi o wiarę.
Jan 6:43 Wtedy Jezus im odpowiedział: Nie szemrajcie między sobą.
1 Kor. 10:10 Ani nie szemrajcie, jak niektórzy z nich szemrali i zostali wytraceni przez niszczyciela.
Judy 1:16 Oni to zawsze szemrają, narzekają, postępują według swoich pożądliwości. Ich usta wypowiadają zuchwałe słowa i schlebiają ludziom dla korzyści.
Od strony pozytywnej oznacza to:
„Bądźcie w pokoju z osobami sprawującymi funkcje kościelne, o ile to możliwe!”.
Sformułowanie to pochodzi z ostatniego akapitu Wyznania Belgijskiego 31, zatytułowanego „pastorzy, starsi i diakoni”: W Konfesji Belgijskiej 31 czytamy
Ponadto, aby nie pogwałcić czy uchybić temu świętemu ustanowieniu Bożemu, stwierdzamy, że każdy powinien szanować pastorów wykładających Boże Słowo oraz starszych Kościoła ze względu na ich pracę, a także żyć z nimi w pokoju bez szemrania, sporów czy walk , o ile to tylko możliwe. [1]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 12, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Poradnik berejczyka
Roztropność w głoszeniu
Judy 1:21-23
21. Zachowajcie samych siebie w miłości Boga, oczekując miłosierdzia naszego Pana Jezusa Chrystusa ku życiu wiecznemu.
22. I rozróżniając, nad jednymi zmiłujcie się;
23. Innych zaś ratujcie przez strach, wyrywając ich z ognia, mając w nienawiści nawet szatę, która została skalana przez ciało.
Kościół posłany został do głoszenia Ewangelii między nieodrodzonymi ludźmi. Cechą charakterystyczną nieodrodzonych jest ich całkowita deprawacja cielesnej natury. Nawet najlepsi z ludzi są całkowicie zdeprawowani (Kazn. 9:3; Rzym. 3:4; Psalm 39:5), a ponieważ nie posiadają w sobie Bożej zasady dobra (obecnej w odrodzonym, nowym duchowym człowieku) ludzie ci oddani są w konsekwencji na pastwę upadłego, wypaczonego umysłu.
Rzym. 1:28-31 28. A skoro im się nie spodobało zachowanie poznania Boga, wydał ich Bóg na pastwę wypaczonego umysłu, aby robili to, co nie wypada; 29. Będąc napełnieni wszelką nieprawością, nierządem, przewrotnością, chciwością, złośliwością; pełni zazdrości, morderstwa, sporu, podstępu, złych obyczajów; 30. Plotkarze, oszczercy, nienawidzący Boga, zuchwali, pyszni, chełpliwi, wynalazcy złych rzeczy, nieposłuszni rodzicom; 31. Bezrozumni, niedotrzymujący słowa, bez naturalnej miłości, nieprzejednani i bez miłosierdzia.
Nieodrodzeni są napełnieni wszelkim złem, ich ciała i dusze są w niewoli szatana i grzechu (Jan 8:34; 2 Tym. 2:25) i spełniają złe uczynki. Nie mogą wykonywać dobrych uczynków (nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego. Rzym. 3:12). Z tymi całkowicie zdeprawowanymi ludźmi chrześcijanie mają interakcje w czasie głoszenia prawdy Ewangelii, czego celem jest nie tylko zatwardzenie potępionych (1 Piotra 2:6-8) ale też wyrywanie z objęć diabła i grzechu wybranych:
Kol. 1:28 Jego to głosimy, napominając każdego człowieka i nauczając każdego człowieka we wszelkiej mądrości, aby każdego człowieka przedstawić doskonałym w Chrystusie Jezusie.
Rozgłaszanie cnót Boga Wszechmogącego powinno jednak odbywać się z roztropnością, ponieważ Pan ostrzega: Oto ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże i niewinni jak gołębice (Mat. 10:17). Stąd traktowanie w różny sposób wszystkich ludzi generalnie a słuchaczy Słowa Bożego w szczególności stanowi biblijną zasadę roztropności. Kto tej zasady nie stosuje naraża się na
- niepotrzebne cierpienia
.
- oziębienie miłości
.
- zbrukanie niewinności
O ile głosić Słowo należy każdemu, to już nie każdemu tak samo. Niektórym należy okazywać wielkie miłosierdzie, ciepło i serdeczność, innych zaś zachowując zdrową odrazę nawet do szaty, którą skalali.
Ale jak rozpoznać kto jest kim?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 31, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Podstawa rozważania
1 Tym. 6:6 Wielkim zaś zyskiem jest pobożność wraz z poprzestawaniem na tym, co się ma.
Chrześcijańska cnota zadowolenia wyrażona jest w Piśmie Świętym słowem, które jest, delikatnie mówiąc, zaskakujące. Zadowolenie jest tłumaczeniem greckiego słowa αὐταρκείας autarkeias, złożonego oznaczającego αὐτός autos „siebie” i ἀρκέω arkeo „wystarczalność”. Dosłownie oznacza ono „być wystarczającym z siebie, posiadać wystarczająco dużo, by nie potrzebować pomocy ani wsparcia”, a zatem „być niezależnym”.
Stąd lepszym tłumaczeniem wersetu będzie
1 Tym. 6:6 Wielkim zaś zyskiem jest pobożność wraz z zadowoleniem z tego, co się ma.
Jakże zaskakujące, biorąc pod uwagę fakt, że Pismo Święte na każdej stronie poucza nas, że jesteśmy zależni od Boga!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 29, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Rys historyczny
Psalm 131:1-3
1. Pieśń stopni Dawida. PANIE, moje serce nie wywyższa się i moje oczy nie są wyniosłe ani nie ubiegam się o wielkie rzeczy albo zbyt cudowne dla mnie.
2. Doprawdy uciszyłem i uspokoiłem swoją duszę jak dziecko odstawione od piersi swej matki; moja dusza jest jak dziecko odstawione.
3. Niech Izrael pokłada nadzieję w PANU odtąd na wieki.
Umiłowani, Psalm 131 możemy nazwać Psalmem całkowitego posłuszeństwa i jest to całkowite posłuszeństwo związane z nadzieją, jaką mamy w Panu Bogu. Chciałbym najpierw przedstawić jego synopis i historyczną konotację.
Psalm ten został napisany przez Dawida, zresztą nosi w sobie nazwę 5 stopni Dawida. I bez wątpienia Dawid jest autorem tego Psalmu. Mógł go napisać w młodości, zanim objął tron, albo gdy przebywał obok tronu Saula, gdy był przez niego prześladowany. I powodem tego prześladowania było oszczerstwo, jakoby miał złe zamiary wobec Saula, że chciał go zdetronizować i że Dawid był ambitny w dążeniu do korony i chciał tronu Saula i knuł i opracowywał środki przeciwko Saulowi, że chciał przejąć władzę, o czym nam mówi pierwsza Księga Samuela
1 Sam. 24:9 Następnie Dawid powiedział do Saula: Dlaczego słuchasz opowieści ludzi, którzy mówią: Oto Dawid pragnie twojej zguby?
I w odniesieniu oczywiście do wszystkiego, co uważał za niewinne, jak odstawione od piersi dziecko, był daleki od wszelkich takich poglądów. Jest w takim stanie, w którym żył dla prawdy i w prawdziwości odwoływał się właśnie do Boga jako świadka w sprawie.
Pewien żydowski komentator, Kimci, uważa, że Dawid swoim przykładem nauczył Żydów jak zachowywać się w niewoli i tak jak oni się w mieli się zachowywać tak, jak on się zachowywał i tak oni powinni się zachowywać z wszelką pokorą.
Syryjski tytuł tego psalmu brzmi: „Powiedziano o Jezusie synu Józefa, o Arcykapłańskiej o pokorze” , ale nie możemy przyjąć tej syryjskiej nazwy. Wiemy, że psalm z całą pewnością napisał Dawid. I psalm ten 131 chciałbym podzielić następująco. Posiada on trzy wersy, ale chciałbym przedstawić sześć punktów.
1) Inwokacja
2) Uniżenie myśli
3) Praktyka pokory
4) Poskromienie ambicji
5) Pokój serca
6) Nadzieja Kościoła
Rozważmy każdy z punktów błogosławionego Psalmu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 8, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Pieśń o ucisku i zwycięstwie
Psalm 129:1-8
1. Pieśń stopni. Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, niech powie teraz Izrael;
2. Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, lecz mnie nie przemogli.
3. Zorali mój grzbiet oracze i długie bruzdy porobili.
4. Ale PAN jest sprawiedliwy; poprzecinał powrozy niegodziwych.
5. Niech się zawstydzą i cofną wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.
6. Będą jak trawa na dachu, która usycha, zanim zakwitnie;
7. Którą żniwiarz nie napełni swej garści ani swego naręcza ten, który wiąże snopy.
8. I nie powiedzą przechodnie: Niech będzie z wami błogosławieństwo PANA albo: Błogosławimy wam w imię PANA.
Przedmiotem dzisiejszego rozważania będzie Psalm 129. Psalm ten został napisany w późniejszych czasach, po wielu udrękach Izraela, najprawdopodobniej po powrocie Żydów z niewoli babilońskiej, przez Ezdrasza lub inną pobożną osobę. Ukazuje Kościół Boży doprowadzony do stanu skrajnej nędzy, przerażony jakimś wielkim niebezpieczeństwem lub uciskany przez tyranię, który stał na skraju całkowitego zniszczenia.
Aben Ezra, jeden z najwybitniejszych żydowskich komentatorów biblijnych i filozofów średniowiecza twierdził, że psalmista przemawia językiem Izraela w niewoli. Podobnie wypowiadał się Dawid Kimchi, średniowieczny żydowski gramatyk i komentator biblijny, którego prace wywarły wpływ na judaistyczną i chrześcijańską naukę Biblii hebrajskiej.
Syryjski tytuł tego Psalmu brzmi:
„Psalm bez nazwy, dotyczący udręki ludu; ale nam zapowiada zwycięstwo i triumf czcicieli”.
Chciałbym tu zaproponować następujący podział tego Psalmu:
1) Ucisk dziecka Bożego, wersety 1-3
2) Bóg wyzwoliciel, werset 4
3) Bóg suwerenny sędzia, wersety 5-7
4) Boża Teodycea i pocieszenie, werset 8
Przyjrzyjmy się głębi Bożego przesłania, sprawozdania zniszczenia ale też i nadziei Kościoła.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 3, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Teologia reformowana
Boży zamysł
Mat. 5:31-32 31. Powiedziano też: Kto oddala swoją żonę, niech jej da list rozwodowy. 32. Lecz ja wam mówię: Kto oddala swoją żonę – poza przypadkiem nierządu – prowadzi ją do cudzołóstwa, a kto żeni się z oddaloną, cudzołoży.
Na początku Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę, męża i żonę dając im nakaz posiadania potomstwa, które zapełniłoby całą ziemię (1 Mojż. 1:27-28). Zamysłem Bożym nie była samotność człowieka, lecz związek przymierza męża i żony, związek, którego celem była wzajemna pomoc (1 Mojż. 2:18). Przymierze męża i żony jest wyjątkowe w zamyśle: dwoje ludzi staje się jednym ciałem (1 Mojż. 23-24). Bożym zamysłem od zawsze był jeden mąż i jedna żona, związani świętym przymierzem małżeństwa, związek z którego rodzić miało się Boże potomstwo, dzieci przymierza (Mal. 2:15)
Stąd Słowo Boże naucza o małżeństwie jako o świętym i nierozerwalnym związku. Rozerwanie małżeństwa oznacza grzech.Niestety szatan wtargnął do Bożego świata, zwiódł najpierw kobietę, potem mężczyznę, przez co zagościł w nim grzech. Wypaczeniu uległa ludzka natura. Wcześniej dobra, teraz całkowicie zdeprawowana. Wcześniej niewinna, teraz przeżarta grzechem. Człowiek poznał gorzki smak złamania Bożego Prawa:
1 Mojż. 3:7 I otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy. Spletli więc liście figowe i zrobili sobie przepaski.
Upadek nie unieważnił instytucji małżeństwa, jednak obecnie tworzą je grzesznicy. Grzeszny mąż i grzeszna żona. Chrystus zauważył tragiczną konsekwencję grzechu w małżeństwie: oddalenie i rozwód na stale zagościły wśród potomków Adama i Ewy.
Kto oddala żonę
Tekst grecki mówi o rozwodzie: ἀπολύων apoluon – rozwodzi się – apoluon to imiesłów czasu teraźniejszego gnomicznego wskazując na ponadczasowy charakter rozwodów
„Czas teraźniejszy gnomiczny różni się od czasu teraźniejszego zwyczajowego tym, że czas teraźniejszy zwyczajowy odnosi się do regularnej czynności, podczas gdy czas teraźniejszy gnomiczny odnosi się do ogólnego, ponadczasowego faktu.” [1]
Pan pozostawił Kościołowi regulacje dotyczące kwestii rozwodu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 26, 2025 | Chrześcijańska moralność
W czasach dezinformacji
1 Król. 8:37-39
37. Jeśli będzie w ziemi głód, jeśli będzie zaraza, susza, rdza, szarańcza lub robactwo, jeśli jego wróg będzie go uciskał w ziemi jego zamieszkania, jeśli będzie jakakolwiek plaga lub choroba;
38. Wszelkiej modlitwy i wszelkiego błagania, jakie zaniesie jakikolwiek człowiek lub cały twój lud Izraela, kto tylko uzna plagę swego serca i wyciągnie swoje ręce ku temu domowi;
39. Wtedy ty wysłuchaj w niebie, w miejscu swego zamieszkania, i przebacz, racz działać i oddaj każdemu według wszystkich jego dróg, bo ty znasz jego serce – gdyż jedynie ty znasz serca wszystkich synów ludzkich;
Czasy, w których żyjemy, stawiają pewne wyzwania w zakresie perspektywy i myślenia. Nie tak dawno, bo w maju 2023 roku zakończyła się tzw. „pandemia” Covid 19 a oto już możemy słyszeć o kolejnej planowanej przez Światowy rząd epidemii, o rzekomym powrocie wirusa. Jest to tym bardziej prawdopodobne skoro wojna na Ukrainie, która de facto „zakończyła” plandemię, może niedługo dobiec końca. Światowa Organizacja Zdrowia, reprezentant Światowego Rządu (ONZ) wydała w tej kwestii oświadczenie będące zapowiedzią i ostrzeżeniem:
Wszyscy i wszędzie powinni mieć dostęp do szczepionek na Covid 19. Poczyniono znaczne postępy w zakresie szczepień przeciwko COVID-19 i kluczowe jest kontynuowanie tych postępów, szczególnie w przypadku osób najbardziej narażonych na zachorowanie. WHO zaleca uproszczony schemat szczepienia podstawowego w postaci pojedynczej dawki dla większości szczepionek przeciwko COVID-19, co poprawiłoby akceptację i przyswajalność szczepionki oraz zapewniłoby odpowiednią ochronę w momencie, gdy większość osób przeszła co najmniej jedno zakażenie. [1]
W świetle zagrożeń tak realnych jak i nierealnych warto przedstawić niektóre z biblijnych myśli, zasad i obietnic w kwestii chorób, pandemii i epidemii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 22, 2025 | Charyzmania, Chrześcijańska moralność
Na przekór Słowu Bożemu
Mat. 6:31-32 31. Nie troszczcie się więc, mówiąc: Cóż będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: W co się ubierzemy? 32. Bo o to wszystko poganie zabiegają. Wie bowiem wasz Ojciec niebieski, że tego wszystkiego potrzebujecie.
Kościół Living Rivers reprezentuje popularną wśród charyzmatykówtzw. „Ewangelię dobrobytu”, znaną również jako „Zdrowie i bogactwo”, „Nazwij to i przywłaszcz” lub „Słowo-wiary”. W swoim biuletynie Winners’ Word rodzina Bradys pisze:
„…nie musisz chorować, możesz być błogosławiony, a nie przeklęty, możesz być finansowo błogosławiony przez Boga i nie musisz już być biedny” [1]
Podobne nauki można znaleźć w ruchu Believers Voice of Victory organizacji Kenneth Copeland Ministries, którą promuje kościół „Living Rivers”. Na przykład:
„Uzdrowienie? To twoje. Dobrobyt? To twoje. Pokój? To twoje. Dzieci? To twoje. Jeśli znajdziesz to w Słowie Bożym, to jest twoje! Chwyć się tego!” [2]
Herezje Copelandów (Kennetha, Glorii, a teraz także części ich szerszego kręgu rodzinnego) zostały dobrze udokumentowane. Na przykład Kenneth Copeland uważa:
- Bóg jest istotą fizyczną, mającą około 185 cm wzrostu i ważącą około 90 kilogramów.
..
- Bóg żyje na planecie, która jest lustrzanym odbiciem Ziemi.
.
- Adam w Ogrodzie Eden był Bogiem objawionym w ciele.
.
- Bóg zawarł przymierze z ludźmi (pierwotnie z Abrahamem), ponieważ potrzebował dostępu do ziemi. To „przymierze” to umowa między Bogiem a Abrahamem (i jego potomstwem), na mocy której Bóg zgadza się dbać o duchowe, fizyczne, finansowe i społeczne potrzeby Abrahama.
.
- Na krzyżu Chrystus przyjął naturę szatana, a po swojej fizycznej śmierci trafił na trzy dni do piekła, gdzie był torturowany przez demony. Zatem odkupienie nie dokonało się na krzyżu, lecz w piekle i zostało złożone nie Bogu a diabłu.
.
- W nowym narodzeniu natura człowieka zmienia się z natury szatana na naturę Boga. Dlatego wszyscy wierzący są bogami.
.
- Ponieważ „podstawową zasadą życia chrześcijańskiego jest świadomość, że Bóg złożył nasz grzech, chorobę, cierpienie, smutek, żal i ubóstwo na Jezusa na Golgocie”, wierzący mogą uznać wolność od choroby i ubóstwa za dziedzictwo okupione krwią.
Czy Bóg naprawdę obiecał całemu swojemu ludowi dobrobyt finansowy i dobre zdrowie fizyczne w tym życiu? Czy możemy „przypisać” sobie zdrowie i bogactwo jako „dziedzictwo ewangelii”?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 19, 2025 | Chrześcijańska moralność, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Dylemat chrześcijanina
Gal. 2:5 Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii.
Czy możemy oddzielić głoszenie Ewangelii Jezusa Chrystusa od polemicznego obalania błędów i apologetyki jej świętego przekazu? Czy w głoszeniu Ewangelii nie wypada cytować zewnętrznych źródeł? Czy Ewangelia zostaje zanieczyszczona jeśli jej głoszenie czynione jest jako przeciwstawienie złej teologii? Innymi słowy, czy nie powinniśmy odnosić się ani do herezji ani cytatów dobrych teologów?
Są to istotne pytania a naszą tezą jest twierdzenie, że Ewangelia to także jej obrona poprzez piętnowanie herezji rodem z piekła. Gdybyśmy od tego odeszli to zaczniemy kuleć aż do upadku. Ewangelia i jej obrona to jedno. Jest to wyraźnie nauczane w Liście do Galacjan, kościoła zaatakowanego przez judaizancki legalizm. Apostoł napisał, że w obronie Ewangelii był nieustępliwy oraz że walczył o Ewangelię bez możliwości poddania tej walki. On ją głosił, on jej bronił. Kiedy głosił Ewangelię, czynił to w sposób apologetyczno-polemiczny. Obalał fałszywe doktryny w celu zachowania prawdy. Gdyby odpuścił walkę o prawdę, gdyby porzucił niszczenie herezji, prawda Ewangelii z czasem zanikłaby w kościołach, o które duchowo się troszczył.
Ale to nie jedyne świadectwo jakie mamy na poparcie naszego twierdzenia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 10, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Czy poligamia cieszy się aprobatą Boga?
Marek 10:5 Jezus odpowiedział im: Z powodu zatwardziałości waszego serca napisał wam to przykazanie.
Częstym argumentem za wielożeństwem jest twierdzenie, że od czasów Starego Testamentu Bóg nie zabraniał wyraźnie posiadania mężczyźnie więcej niż jednej żony. Wydaje się, że wśród niektórych osób nazywających siebie chrześcijanami wzrasta poparcie dla poligamii. Czy zatem poligamia jest grzechem, skoro istnieje tak wiele fragmentów zdających się ją popierać?
Rozważmy argumenty zwolenników poligamii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 1, 2025 | Chrześcijańska moralność
Definicja problemu
Mal. 2:13-15
13. A oto kolejna rzecz, którą uczyniliście: okrywacie ołtarz PANA łzami, płaczem i wołaniem, tak że już nie patrzy na ofiarę ani już nie przyjmuje chętnie ofiary z waszej ręki.
14. Wy jednak mówicie: Dlaczego? Dlatego że PAN jest świadkiem między tobą a żoną twojej młodości, którą zdradziłeś. Ona przecież jest twoją towarzyszką i żoną twego przymierza.
15. Czy nie uczynił jednej, choć mu jeszcze zostało ducha? A czemu jedną? Aby szukał potomstwa Bożego. Tak więc strzeżcie swego ducha i niech nikt nie postępuje zdradliwie z żoną swojej młodości.
Czy Bóg zezwolił na poligamię w Starym Testamencie?”. Niektórzy wykorzystują rzekomą tolerancję dla poligamii w Starym Testamencie, aby podważyć jasne nauczanie Nowego Testamentu o małżeństwie. Zdarzają się nawet przypadki, gdy misjonarze dopuszczali poligamię w społeczeństwach, w których była już praktykowana, tj. pozwalali tym, którzy mieli już więcej niż jedną żonę w momencie nawrócenia, na dalsze utrzymywanie wielu żon.
Pewien człowiek mówi:
„W Piśmie Świętym ideałem małżeństwa jest związek jednego mężczyzny z jedną kobietą na całe życie. Poligamia była tolerowana, ale prawie zawsze niosła ze sobą niepożądane konsekwencje. Rozwód jest wstrętny Bogu i dozwolony tylko w najbardziej restrykcyjnych okolicznościach. Dlatego ci, którzy uwierzyli jako poligamiści, powinni pozostać w małżeństwie i zostać przyjęci (wraz z żonami i dziećmi) do kościoła. Nie powinni jednak być mianowani przywódcami, a ideał małżeństwa monogamicznego powinien być głoszony, aby przyszłe pokolenia mogły podążać „lepszą drogą”.
Twierdzenie, że Bóg dopuszczał poligamię w Starym Testamencie, jest nieprawdziwe, a małżeństwo jednego mężczyzny i jednej kobiety to nie tylko „lepsza droga”. To Boże prawo dotyczące małżeństwa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 26, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Reformowany światopogląd
Kto ponosi winę za homoseksualizm?
Rzym. 1:24-27
24. Dlatego też Bóg wydał ich nieczystości przez pożądliwości ich serc, aby hańbili swoje ciała między sobą.
25. Oni to zamienili prawdę Bożą w kłamstwo i czcili stworzenie, i służyli jemu raczej niż Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen.
26. Dlatego wydał ich Bóg haniebnym namiętnościom, gdyż nawet ich kobiety zamieniły naturalne współżycie na przeciwne naturze.
27. Także mężczyźni, opuściwszy naturalne współżycie z kobietą, zapałali w swej pożądliwości jedni ku drugim, mężczyzna z mężczyzną, popełniając haniebne czyny i ponosząc na sobie samych należną za swoje zboczenie zapłatę.
Niektórzy przewrotnie sugerują, że Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa ponosi „winę” za homoseksualizm. „Wina” wymaga przekroczenia prawa, a zatem winy, ale Wszechmogący nie może zgrzeszyć ani nawet ulec pokusie grzechu.
Jakuba 1:13 Niech nikt, gdy jest kuszony, nie mówi: Jestem kuszony przez Boga. Bóg bowiem nie może być kuszony do złego ani sam nikogo nie kusi.
.
Hab. 1:13 Twoje oczy są tak czyste, że nie możesz patrzeć na zło ani widzieć bezprawia….
Wszystkie drogi Jahwe są „sprawiedliwe i prawe”, ponieważ On jest „Bogiem prawdziwym i bez nieprawości” (5 Mojż. 32:4). Dlatego Pismo Święte pyta retorycznie i z oburzeniem: „Człowieku, kimże ty jesteś, że sprzeciwiasz się Bogu?” (Rzym. 9:20).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 8, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Niezmienny, Boży standard
Mat. 5:19 Kto by więc złamał jedno z tych najmniejszych przykazań i uczyłby tak ludzi, będzie nazwany najmniejszym w królestwie niebieskim. A kto by je wypełniał i uczył, ten będzie nazwany wielkim w królestwie niebieskim.
Czy Jezus w Ewangelii Mateusza naucza, że nawet jeśli prawdziwie wierzący łamie przykazania, nadal będzie zbawiony, ale będzie miał niższą rangę w niebie? Czy to oznacza, że wszyscy będziemy mali w porównaniu z Jezusem?
Ten fragment jest mocnym przypomnieniem o znaczeniu i trwałości prawa Bożego. Ci, którzy sugerują, że prawo Boże nie ma miejsca w życiu chrześcijan Nowego Testamentu, mylą się, patrząc na ten jeden werset, choć niektórzy z nich twierdzą również, że królestwo, o którym mówi tu Jezus, jest tylko dla Żydów, a nie dla nas wszystkich.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 10, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Jaki ojciec taki syn
1 Król. 22:51-53
51. Achazjasz, syn Achaba, zaczął królować nad Izraelem w Samarii w siedemnastym roku Jehoszafata, króla Judy, i królował nad Izraelem dwa lata.
52. Czynił to, co złe w oczach PANA, idąc drogą swego ojca, drogą swej matki i drogą Jeroboama, syna Nebata, który przywiódł Izraela do grzechu.
53. Służył bowiem Baalowi, oddawał mu pokłon i pobudzał do gniewu PANA, Boga Izraela, według wszystkiego, co czynił jego ojciec.
Pierwsza Księga Królewska kończy się się od panowania syna Achaba, Achazjasza, którego imię אֲחַזְיָה oznacza „Jahwe podtrzymuje”. To niezwykłe imię dla syna Achaba i Jezebel. Z pewnością nie była to ich modlitwa za syna, ponieważ nigdy nie szukali Boga. Być może imię było jedynie ukłonem w stronę religijnego dziedzictwa Izraela.
Pierwsza wiadomość, jaką Pismo Święte przekazuje nam na temat panowania Achazjasza w Drugiej Księdze Królewskiej, to fakt, że Moab zbuntował się przeciwko Izraelowi.
2 Król. 1:1 Po śmierci Achaba Moab zbuntował się przeciw Izraelowi.
Moab był świadkiem tego, jak ostatnia bitwa Izraela z Syrią nie zakończyła się dobrze dla Izraela. Moab wie również, że nowy król Izraela jest niedoświadczony. Teraz nadszedł czas, aby Moab wystawił Izrael na próbę. Moab miał płacić Izraelowi daninę każdego roku. Jeśli nie uiścił daniny, Izrael mógł zaatakować Moab i zabrać to, co było pożądane jako łupy wojenne, pozostawiając Moab w jeszcze większym ubóstwie niż gdyby uiścił swoją daninę. Odpowiedź Izraela na to wyzwanie musi jednak poczekać.
Achazjasz ma inne, pilniejsze sprawy, które wymagają jego uwagi.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 9, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Reformowany światopogląd
Świadectwo Pisma Świętego
1 Tym. 6:1 Wszyscy słudzy, którzy są pod jarzmem, niech uważają swych panów za godnych wszelkiej czci, aby nie bluźniono imieniu Boga i nauce.
Świadectwo Pisma Świętego jest takie, że Bóg uporządkował, czy też ustrukturyzował tę podstawową sferę ludzkiego życia znaną jako praca w taki sposób, że właściciel gospodarstwa lub firmy ma autorytet od Boga do rządzenia. Z pewnością ma powołanie od Boga wobec pracowników, powołanie, aby dać pracownikom „to, co sprawiedliwe i równe” lub „uczciwe”
Kol. 4:1 Panowie, obchodźcie się ze sługami sprawiedliwie i słusznie, wiedząc, że i wy macie Pana w niebie.
Ale ma autorytet, autorytet samego Boga, a obowiązkiem pracownika jest poddanie się i posłuszeństwo.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 27, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Czy jesteś osobą uczciwą?
Psalm 25:21 Niech mnie strzegą uczciwość i prawość, bo ciebie oczekuję.
Być może myślimy o uczciwości tylko w pewnych ograniczonych sferach:
- biznesmen musi stać za swoim produktem
,
- badacz musi być uczciwy intelektualnie
,
- reporter musi przedstawiać fakty dotyczące przypadku lub wydarzenia.
Ale Biblia jasno mówi, że każde dziecko Boże ma wykazywać się uczciwością w każdej sferze życia. Słowo to pojawia się wielokrotnie razy w Starym Testamencie. Chociaż Nowy Testament go nie zawiera, rozwija tę ideę w kilku miejscach.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 26, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Reformowany światopogląd
Przedmowa
1 Piotra 2:18 Słudzy, z całą bojaźnią bądźcie poddani panom, nie tylko dobrym i łagodnym, ale też przykrym.
Niniejsze rozważanie jest poprawionym tekstem przemówienia na temat członkostwa w związkach zawodowych wygłoszonego na przedmieściach wielkiego centrum związków zawodowych. Podczas czternastoletniej posługi duszpasterskiej w kościele w rejonie Chicago poznałem z pierwszej ręki
- przemoc,
- groźby,
- zastraszanie,
- bicie,
- okaleczanie,
- morderstwa,
- chaos,
- bezwzględność,
- pogardę dla prawa
- i korupcję związków zawodowych.
Pamiętam wyraźnie morderstwo kierowcy ciężarówki podczas strajku związku zawodowego kierowców ciężarówek. Funkcjonariusze związku zrzucali duże kawałki betonu z wiaduktu na nic niepodejrzewającego kierowcę.
Stanowisko przeciwko przynależności do związków zawodowych jest zasadne. Jest to stanowisko oparte na potępieniu konstytucyjnej natury związków zawodowych w Piśmie Świętym. Jest to również stanowisko, które jest w pełni świadome rzeczywistego stanu duchowego i postępowania — bezbożności — związków, do których każdy członek chętnie dołącza i za których konstytucję, stan i postępowanie każdy członek bierze odpowiedzialność przed Bogiem Sędzią.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 17, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Boże nawiedzenie
Izaj. 26:15-17
15. Rozmnożyłeś naród, PANIE, rozmnożyłeś naród. Jesteś uwielbiony, choć go wypędziłeś na wszystkie krańce ziemi.
16. PANIE, w ucisku ciebie szukali; gdy ich karałeś, wylewali swoje modlitwy.
17. Jak brzemienna, gdy zbliża się poród, odczuwa ból i woła w boleściach, takimi byliśmy przed tobą, PANIE.
Posłuchajmy teraz, co prorok ma do powiedzenia. Prorok ma na myśli, że ci, którzy w czasie ciszy nie uważali Boga ani jego osądów za słuszne, byli zmuszeni, przez ostre kary, szukać Boga; tak, dotrzeć do Niego przez krzyki i bolesne skargi. Prawdą jest, że takie posłuszeństwo zasługuje na małą pochwałę przed ludźmi; bo któż może chwalić lub przyjmować w dobrej części to, co przychodzi jakby z czystego przymusu? A jednak rzadko zdarza się, aby którekolwiek z dzieci Bożych okazywało nieudawane posłuszeństwo, dopóki ręka Boga ich nie odwróci.
Bo jeśli cisza i pomyślność nie sprawiają, że całkowicie zapominają o swoim obowiązku, zarówno wobec Boga, jak i człowieka, jak Dawid przez jakiś czas, to jednak sprawiają, że są niedbali, zuchwali i w wielu rzeczach nieświadomi tych rzeczy, których Bóg od nich głównie pragnie.
Gdy niedoskonałość ta jest dostrzegana i niebezpieczeństwo, jakie może z tego wyniknąć, nasz Ojciec niebieski nawiedza grzechy swoich dzieci, ale rózgą swego miłosierdzia, przez którą są one pobudzane
- do powrotu do swego Boga,
.
- do oskarżania swojego poprzedniego zaniedbanie
.
- i do obietnicy lepszego posłuszeństwa we wszystkich przyszłych czasach
Tak to wyznał Dawid, mówiąc:
Ps. 119:67-68 67. Zanim doznałem utrapienia, błądziłem; lecz teraz przestrzegam twego słowa. 68. Jesteś dobry i czynisz dobro; naucz mnie twoich praw.
Ale jednak dla lepszego zrozumienia umysłu proroka możemy rozważyć, jak Bóg nawiedza człowieka, a jak człowiek nawiedza Boga. I jaka jest różnica między nawiedzaniem przez Boga potępionych, a nawiedzaniem przez Niego wybranych.
(więcej…)
