Tyt. 3:10 Heretyka po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj
Pytanie: Co sądzić o osobach reformowanych, które dodają i twierdzą że otrzymują szczególne objawienie, bezpośrednie objawienie od Boga, mając na uwadze ich służbę,
R.C. Sproul: TAK, jeśli chodzi o dwie pierwsze odpowiedzi, NIE, jeśli o dwie pozostałe
Od czasu do czasu, kiedy wyrażałem swoją dezaprobatę dla nauk Ruchu Wiary agresywnie wkraczających do kościołów, spotykałem się z zarzutem że ograniczam, więcej, że ‘puszkuję’ Pana Boga.
Skąd się to wzięło?
Nauki te wychodzą z założenia, że Bóg jest o wiele większy niż to, co objawił o sobie w Biblii i może działać inaczej, niż to, co objawił o swoim działaniu w Biblii.
W poprzedniej notatce pisałem o szamanizacji chrześcijaństwa, kiedy to wszelkim chorobom a nawet stanom emocjonalnym przypisuje się demoniczne pochodzenie. W tym tekście chcę spojrzeć na dosyć popularną w kręgach charyzmatycznych formę prorokowania, polegającą na swobodnym parafrazowaniu tekstów biblijnych i ogłaszaniu ich jako proroctwa.
Pismo Święte przedstawia nam emocje w bogatych i barwnych kolorach. Poczynając od rodzinnych konfliktów do politycznej intrygi, od rolnictwa do życia w wielkim mieście, od narodowego pokoju do międzynarodowego okresu wojny, od lojalności i przyjaźni do odrzucenia i zdrady, od influencji i bogactwa do suszy i biedy, od piękna ogrodu do horroru naturalnych katastrof, od wolności i odpoczynku do niewolniczej przemocy, od czystego uwielbienia Boga do przeróżnych form bałwochwalstwa, Pismo Święte ukazuje pełny zakres ludzkich doświadczeń. Jest przepełnione historiami do których możemy się odnieść i charakterami, które są nam podobne. Pomijając historyczne i kulturowe różnice Biblijny świat jest jak nasz świat w symfonii codziennych doświadczeń.
W obliczu zalewu nauk, które sugerują, że sednem chrześcijaństwa są znaki, cuda, padania, śmiechy, piania, gdakania, mówienie nikomu niezrozumiałym bełkotem, czy fantazjowanie traktowane jako prorokowanie, przypomnę artykuł, który zredagowałem wiele lat temu, a który mówi o tym, co według autora listu do Hebrajczyków jest sednem chrześcijańskiego zwiastowania.
Obawiam się, że w wielu zborach autor tego listu nie zostałby dopuszczony do głosu, gdyż nigdzie nie wypowiada się o ‘charyzmatach’, a to może oznaczać, że ‘nie wierzy w działanie Ducha Świętego’. (więcej…)
Nie lubię polemizować z nauczaniem Ruchu Wiary, bo można się narazić na zarzut braku wiary, braku wiary w cuda, ograniczania Boga, itp. Jednak tutaj nie mogę milczeć, gdyż w usta Ducha Świętego są wkładane poglądy pochodzące z religii szamanistycznych.
W ostatnich latach obserwujemy ofensywę nauk, które pochodzenie chorób przypisują demonom. Do promowania tych nauk wykorzystuje się wszelkie możliwe media społeczne, w tym Facebooka czy Youtube’a. Pojawia się coraz więcej filmików o cudownych uzdrowieniach, wypędzaniu demonów czy nawet wskrzeszaniu umarłych. Akcja tych niesamowitych cudów dzieje się na ogół gdzieś daleko w świecie, a ich wiarygodność jest niesprawdzalna.
„Prawdopodobnie najgorszą rzeczą jaką można zrobić w świetle faktu, że czasami doktryna wprowadza podziały, to odrzucić doktrynę. To tak, jakby powiedzieć: prawda Boża się nie liczy i broń Boże abyśmy mieli kiedykolwiek posiadać doktrynę w kościele ponieważ jeśli ktoś się przez nią zdenerwuje lub zostanie przez nią urażony, będziemy mieli podział w kościele. Kościół, który nigdy się nie troszczy o doktrynę jest martwym kościołem.” – R.C. Sproul
Odpowiedź brata Rodryga na personalne ataki i żądania usunięcia listu skierowanego do rady kościoła K5N Piotra Zaremby.
Rodryg Florysiak, 9 sierpnia 2016
Pragnę poinformować, że niemerytoryczne argumenty i argumenty ad hominem (inaczej ataki na mnie) będę usuwał.
Listu nie wycofam ani nie usunę. Każde słowo w nim zawarte jest prawdą. Presja niektórych z Was tylko mobilizuje mnie do jeszcze twardszego trzymania się Pana i Jego Słowa. Pozdrawiam.
Jestem gotów spotkać się osobiście i w sposób godny Chrystusa przedyskutować to, co opisałem w naszej decyzji dotyczącej opuszczenia K5N z każdym / każdą siostrą / bratem. Jedyny warunek to odwoływanie się WYŁĄCZNIE do FAKTÓW i SŁOWA BOŻEGO..
(więcej…)
Nie znam Boga który łamie ludziom ręce i rozbija glowy a znam Boga który leczy, pomaga przezwyciężyć,daje właściwe wnioski przez pokute i upamietanie, opatruje.
W mentalności człowieka podążającego za powyższą nauką Bóg Nowego Testamentu nie jest taki sam jak Bóg w Starym Testamencie. Upadły umysł zawsze dryfuje z daleka od prawdy i odrzuca prawdę Pisma Świętego tworząc ku osobistemu pożytkowi idola, któremu potem oddaje cześć. I tak współczesny bożek jest kochający, czuły, litościwy i łagodny jak baranek, ale takie cechy jak sprawiedliwość przejawiająca się w karaniu grzechu, pomście za wyrządzoną niesprawiedliwość, suwerenność w dopuszczaniu do nieszczęść, chorób, kataklizmów, czy wogóle karaniu jako takim albo spychane są na boczny tor, albo też całkowicie ignorowane. W ten sposób Boża Świętość, najważniejszy atrybut naszego Pana, zostaje ograbiona z majestatu sędziego. Współczesny ewangelikalny bożek nie jest Bogiem Pisma.
„Bardzo istotnym problemem dzisiaj jest całkowita nieznajomość, wręcz ignorancja, charakteru Boga. To taka wersja bałwochwalstwa, gdzie rzutuje się własne oczekiwania i przekonania o tym jaki jest Bóg, a całkowicie pomija to, co mówi Pismo. Odpowiedzialność za ten stan rzeczy spada na współczesnych „nauczycieli, pastorów i innych liderów”, którzy w ramach poprawności politycznej i dążenia do powiększenia zasobów ludzkich kłamią na temat Boga. Bo jak inaczej nazwać prezentowanie połowy prawdy o Bogu?” – Rodryg Florysiak
Jer. 19:11 Tak mówi PAN zastępów: Tak samo rozbiję ten lud i to miasto, jak tłucze się naczynie garncarskie, którego nie można potem naprawić.
Bajdurzenie hinduskich guru o boskości człowieka można zbyć wzruszeniem ramion, ale zdumiewa, że głoszą je także niektórzy znani duchowni chrześcijańscy. Oto czego nauczają zielonoświątkowcy…
„Człowiek został stworzony przez Boga, aby być bogiem tego świata…” – Robert Tilton
.
„Jestem chodzącym po ziemi 'małym mesjaszem’.” – Benny Hinn
.
„Nie, żebyś miał Boga w sobie, ale ty sam nim jesteś!” – Kenneth Copeland
.
„Jestem dokładnym odzwierciedleniem Boga! Kiedy Bóg spogląda w lustro, widzi mnie! Kiedy ja spoglądam w lustro, widzę Boga! O, alleluja!” – Casey Treat
.
„Człowiek został stworzony równym Bogu i może stać w Bożej obecności bez poczucia niższości”. – Kenneth Hagin
Na najwyższą karę w wysokości 30 lat więzienia skazany został pastor ewangelicki (zielonoświątkowa denominacja Zborów Bożych) oraz czworo współsprawców, za spalenie na stosie Vilmy Trujillo García, co wydarzyło się 21 lutego 2017 roku w miejscowości El Cortezal w Mina Rosita, prowincja Caribe Norte w Nikaragui.
Pięcioro skazanych to: pastor Juan Gregorio Rocha Romero oraz Pedro Rocha Romero, Tomasa Rocha, Franklin Jarquin i Esneyda Orozco. Wszyscy oni zostali wskazani jako sprawcy zbrodni przeciwko Trujillo, która przed śmiercią w szpitalu w Managui cierpiała w agonii z powodu poparzeń obejmujących 80 procent jej ciała.
Smith Wigglesworth jest powszechnie znaną postacią w kręgach zielonoświąkowych od ponad pokolenia. Dziś nadal jest jednym z najbardziej znanych imion, do którego referują zielonoświątkowcy w swoich publikacjach. Często nazywany apostołem wiary, odważnie głosił boskie uzdrowienie i przesłanie pełnej Ewangelii na całym świecie, gdy niewielu innych (z wyjątkiem braci Bosworth i Marii Woodworth-Etteselktywnier) było znanych w tej dziedzinie.
Będąc osobistym przyjacielem, zwolnnikiem, skrybą i adwokatem Smitha Wiggleswortha, William Hacking napisał o nim tekst, który jest faktycznie biografią – chociaż nie jest tak nazwany – co do którego wierzymy, że dokładnie odzwierciedla przekonania, słowa i przemyślenia pana Wiggleswortha.
Mat. 23:8-10 8 Ale wy nie nazywajcie się Rabbi. Jeden bowiem jest wasz Mistrz (καθηγητης kathēgētēs), Chrystus, a wy wszyscy jesteście braćmi. 9 I nikogo na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem. Jeden bowiem jest wasz Ojciec, który jest w niebie. 10 Niech też was nie nazywają mistrzami, gdyż jeden jest wasz Mistrz, Chrystus.
Głównym celem przeciwnika Boga jest odcięcie ludzi od objawienia spisanego Słowa Bożego. Pomimo, że każdy grzesznik ma dostęp do zewnętrznego objawienia (świat naturalny, będący Bożym stworzeniem) oraz jest w nim obecne wewnętrzne objawienie (sumienie oskarżające z powodu grzechu), nie jest możliwe, aby upadły człowiek dzieki obu powyższym mógł przyjść do Boga.
Rzym. 1:19-20 (zewnętrzne objawienie) 19 Ponieważ to, co można wiedzieć o Bogu, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił. 20 To bowiem, co niewidzialne, to znaczy jego wieczna moc i bóstwo, są widzialne od stworzenia świata przez to, co stworzone, po to, aby oni byli bez wymówki.
Rzym. 2:15 (wewnętrzne objawienie) Oni to ukazują działanie prawa wpisanego w ich serca, za poświadczeniem ich sumienia i myśli wzajemnie się oskarżających lub też usprawiedliwiających);
Rzym. 3:11-12 (niemożność przyjścia do Boga) 10 Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego; 11 Nie ma rozumnego i nie ma nikogo, kto by szukał Boga. 12 Wszyscy zboczyli z drogi, razem stali się nieużyteczni, nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.
Aby pojednać się z Bogiem, potrzebne jest specjalne objawienie. Mowa o ewangelii Jezusa Chrystusa, jedynej obiektywnej objawionej prawdzie dostępnej wyłącznie w spisanym Słowie Bożym.
Rzym. 10:14 Jakże więc będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez kaznodziei?
Rzym. 10:17 Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie – przez słowo Boże.
Środkiem pozyskania wiary nie są rzekome
Dlatego też obecnie, gdy Pismo Święte jest tak powszechnie i łatwo dostępne, głównym celem działania przeciwnika będzie zaciemnienie prawdziwego znaczenia tekstów Pisma.
Marek 16:14-20 Na koniec ukazał się jedenastu (Apostołom), gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im ich niewiarę i zatwardziałość serca, że nie wierzyli tym, którzy go widzieli wskrzeszonego. I powiedział do nich: Idźcie na cały świat i głoście ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony. A takie znaki będą towarzyszyć tym, którzy uwierzyli (πιστεύσασιν piseusasin – czas przeszły dokonany – mowa o Apostołach):
.
–w moim imieniu będą wypędzać demony,
-będą mówić nowymi językami;
-będą brać węże,
-a choćby wypili coś śmiercionośnego, nie zaszkodzi im;
– na chorych będą kłaść ręce, a ci odzyskają zdrowie.
.
A gdy Pan przestał do nich (Apostołów) mówić, został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni (Apostołowie) zaś poszli i głosili wszędzie, a Pan współdziałał z nimi (z Apostołami) i potwierdzał ich (Apostołów) słowa znakami, które im (Apostołom) towarzyszyły. Amen.
Odrzucenie prawdy Pisma Świętego przez zielonoświątkowych religijnych fanatyków prowadzi do poważnych zboczeń oraz zaburzeń psychicznych. Mogą one nieraz przybierać dramatyczne formy. Zaczyna się od nakładania rąk i krzyków, kończy na biciu, duszeniu, rażeniu prądem i paleniu żywcem.
W swojej książce Istotne uczucia, XVIII wieczny kaznodzieja Jonathan Edwards dokonał bardzo istotnej obserwacji zachowań, jakie miały miejsce podczas Wielkiego Przebudzenia. Konkluzje, do których doszedł są szokujące i śmiało można je przyłożyć do oceny współczesnego ruchu zielonoświątkowego:
Są dwa rodzaje fałszywych chrześcijan. Są tacy, którzy myślą, że są chrześcijanami dlatego, że spełniają zewnętrzne wymogi moralne i religijne. Tym ludziom często trudno jest zrozumieć doktrynę usprawiedliwienia jedynie przez wiarę. Są też tacy, których pewność wypływa z fałszywych doznań duchowych.
.
Ten drugi rodzaj fałszywych chrześcijan jest najgorszy. Ich pewność pochodzi często z rzekomych objawień. Nazywają je „świadectwem Ducha”. Mają wizje i odczucia; mogą twierdzić, że Boży Duch objawił im przyszłość. Nic dziwnego, że ludzie, którzy akceptują takie przeżycia mają również wizje i odczucia na temat własnego zbawienia. I nic dziwnego, jeśli rzekome objawienie ich zbawienia wywołuje niezbitą pewność. W rzeczywistości, niezachwiana pewność to znak rozpoznawczy ludzi, którzy kierują się rzekomymi objawieniami. Śmiało twierdzą: „Wiem to czy tamto”, „Wiem to na pewno”. Lekceważą każdy argument i próbę racjonalnego dociekania, który mogłyby poddać ich przeżycie w wątpliwość. Łatwo zrozumieć pewność tych ludzi. Myśl, że Bóg w szczególny sposób powiedział im, że są jego ukochanymi dziećmi, łechce ich miłość własną. Jeśli tym „objawieniom” towarzyszą żywe emocje, które oni interpretują jako działanie Ducha Świętego, wtedy zwiększa to jeszcze ich fałszywą pewność.
Innymi słowy, Edwards stwierdza, że rzekome znaki i cuda nie są żadnym dowodem zbawienia. Ludzi podążających za fałszywymi znakami nazywa fałszywymi chrześcijanami najgorszego rodzaju, ponieważ ich poziom samozwiedzenia bezgraniczny i nic nie może ich przekonać co do tego, że nie mają oni w sobie Ducha Bożego. Czemu? Ponieważ wiarę swoją opierają o osobiste przeżycia i źle zinterpretowane Pismo.
1 Tym. 3:15 A gdybym się opóźniał, piszę, abyś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.
W roku 2017 łańcuch kościelnych konferencji trwał z pełnym rozmachem a z nim przychodzi bogactwo bezbożnych sojuszów. Nic więc dziwnego, że Hillsong i Jesus Culture w tym roku przewodzić w odstępstwie. Trzymając się nawoływania Pawła z Listu do Rzymian, wypadało by pastorzy i Chrześcijanie zdawali sobie sprawę z różnych taktyk których ruchy głównego nurtu używają by przyciągnąć młodych ludzi do swoich bluźnierczych ‚nabożeństw’.
Gdy kontynualiści pytają o konkretny rozdział i wers potwierdzający ustanie darów, my podtrzymujemy cały Kanon Pisma Świętego jako świadectwo, które widzimy na stronach narracji Nowego Testamentu. Jest to widoczne od zesłania Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy i wypełnieniu Joela 2.
Widzimy stopniowy zanik darów, który bezpośrednio koresponduje i relacjonuje z wzrastającą doktrynalną wiedzą w kościele. Po założeniu jego fundamentu przez apostołów i proroków
Efez. 2:20 Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus;
Dwa poważne zagrożenia dotykają fundamentu Kościoła, którym jest nauka wynikająca ze spisanego Słowa Bożego. Pozornie odmienne, jednak w rzeczywistości po bliższym zbadaniu, opierające się na podobnym założeniu. Pierwszym jest niewystarczalność Pisma, drugim niewiarygodność Pisma. I choć grupy trzymające się tych dwóch teorii atakują Słowo Boże z nieco innej perspektywy, to jednak końcowym celem w obu przypadkach jest odseparowanie człowieka od jedynego obiektywnego źródła prawdy teologicznej.
Hebr. 6:1-2 1 Dlatego zostawmy podstawowe nauki o Chrystusie i przejdźmy do tego, co doskonałe, nie zakładając ponownie fundamentu, którym jest pokuta od martwych uczynków i wiara w Boga; 2 Nauka o chrztach i nakładaniu rąk, o zmartwychwstaniu umarłych i sądzie wiecznym.
Oto jak w typowy sposób tekst Hebrajczyków interpretuje wpływowy i charyzmatyczny pastor zielonoświątkowy:
„Spójrzmy na list do Hebrajczyków, rozdział 6, wersety 1, aż do momentu, gdy dowiemy się, że istnieje sześć podstawowych doktryn Chrystusowych, o których powiedział autor Listu do Hebrajczyków. Musiał to powtórzyć wierzącym, ponieważ oni odsunęli się od doktryny upamiętania z martwych uczynków i wiary w Boga. Mamy tu więc doktrynę chrztów (liczba mnoga) podaje również doktrynę nakładania rąk, doktrynę zmartwychwstania i doktrynę wiecznego sądu. Są to doktryny Chrystusa, fundamentalne doktryny, o których wszyscy wierzący powinni wiedzieć, a jedną z fundamentalnych doktryn jest doktryna chrztu, w liczbie mnogiej jest więcej niż jeden chrzest w Biblii. Jest doktryna kładzenia rąk, istnieje cała nauka o tym, że nie jest to tylko coś, co obserwujemy w ewangelii, to znaczy być praktykowane, więc to, co proponuję wam.” – Ante Pavkovic źródło od 21:33 do 22:39
Postulaty zielonoświątkowców
Gal. 1:8-9 8 Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty. 9 Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Gdyby wam ktoś głosił ewangelię inną od tej, którą przyjęliście, niech będzie przeklęty.
Chrześcijanin: Co byś mi powiedział, jestem Chrześcijaninem, czytałem też księgę Mormona. Co byś powiedział komuś takiemu jak ja, który mówi: modliłem się w sprawie księgi Mormona, przeszukałem Pismo, i wierzę że Joseph Smith jest fałszywym prorokiem, i że Mormonizm uczy fałszywej ewangelii, i odczuwam to całym swoim sercem. Co byś mi odpowiedział?
Mormon: Chyba… nie znam twojego życia, ani dokładnie tego jak czytałeś te wszystkie rzeczy, ale wiem że kiedy ja je czytałem, to otrzymałem świadectwo, i jest mi przykro że ty nie, ale wiem że każdy dokonuje swoich wyborów. Możesz wybrać za siebie, więc…
Prosto z Reformacji XVI wieku wybrzmiał odgłos trąby, który zdobył serca Bożych ludzi. Ten odgłos trąby był wezwaniem do działania, znanym nam jako
Pięć z nich łączą się tak naprawdę w jedno prawdziwe stwierdzenie, w jedną deklarację prawdy na temat zbawiającej ewangelii Jezusa Chrystusa.
Kiedy byłem bardzo młody, jeszcze w szkole podstawowej czytaliśmy lekturę obowiązkową p.t. Antek. W książce tej pewna katolicka grupa zamiast wysłać do lekarza chorą siostrę głównego bohatera wsadziła ją do pieca na trzy zdrowaśki. Dziewczynka zmarła „bo choroba za szybko wychodziła”, tak wytłumaczyła to rzymsko-katolicka znachorka.
Wszyscy w klasie pukaliśmy się w czoło z niedowierzaniem, że taka ciemnota była dawnymi czasy akceptowana. Myślałem wtedy, że wieki ciemne mamy za sobą i powszechny dostęp do medycyny, leków i terapii funkcjonuje w świadomości Polaków. Okazuje się jednak, że nie wszystkich.
