Klaudiusz z Turynu: ikonoklasta i antypapista

Kontekst kutlurowo-historyczny

1 Sam. 15:23 Bunt bowiem jest jak grzech czarów, a upór jest jak nieprawość i kult obrazów

Aby właściwie zrozumieć motywy działania Klaudiusza musimy zagłębić się nieco w stan Kościoła IX wieku. Jest to w zasadzie schyłek prawowiernego chrześcijaństwa, które zostaje zdominowane przez żądnych władzy hierarchów oraz pogańskie rytuały wnoszone do społeczności przez plebs. Kulminacją tego procesu była akceptacja praktyk  bałwochwalczych na II Soborze Nicejskim.

Innym wątkiem jest stopniowe jednoczenie struktur państwowych z kościelnymi oraz powstawanie w miejsce demokracji państwa policyjnego narzucającego kaganiec cenzury na gospodarkę, wolność sumienia i wyznania. Klaudiusz żył w ciekawych czasach, w momencie przesilenia, gdzie siły ciemności rozpoczęły swój niczym nieskrempowany marsz w stronę przepaści heretyckiego kultu przejmując krok po kroku wszystkie obszary działania Kościoła od teologii, poprzez duszpasterstwo aż po struktury.

Dowody historyczne wskazują na czasowe współistnienie skupionego w porozrzucanych diecezjach duchowieństwa wiernego biblijnej doktrynie oraz gwałtownie zdobywającego popularność heretyckiego nurtu neopogańskiego, który z czasem przejął całkowitą kontrolę nad Kościołem dzięki zmyślnej polityce gromadzenia dóbr materialnych, akceptacji pogańskich wierzeń ludowych oraz współpracy z władzą świecką.

W tym czasie postać Reformatora reprezentuje odchodzący do lamusa przeszłości relikt prawdziwej Bożej religii.

(więcej…)

Wigilancjusz z Akwitanii: przebłysk Reformacji

Życiorys

Poza wzmiankami Hieronima niewiele wiadomo o Wigilancjuszu, który urodził się około 370 a.d. w Calagurris (obecnie Saint Martory) w Akwitanii (Galia) gdzie jego ojciec prowadził gospodę na wielkiej rzymskiej drodze do Hiszpanii.

Już w młodości jego talent poznał Sulpicjusz Sewer (żyjący w latach 363 – 420 a.d. nawrócony na chrześcijaństwo prawnik, historyk i hagiograf), który posiadał dobra w tej okolicy. W 395 a.d. Sulpicjusz, który prawdopodobnie ochrzcił Wigilancjusza, wysłał go z listami do Paulina z Noli (biskup, przyjaciel Augustyna z Hippony i Hieronima ze Strydonu), gdzie spotkał się z przyjaznym przyjęciem.

Gennadiusz z Maryslii (zmarły ok. 500 a.d chrześcijański historyk) stwierdza, że był on prezbiterem w Barcelonie po 406 a.d. czyli w tym czasie musiał zostać przeniesiony do Hiszpanii.

Wigilancjusz śmiało może być nazwany prekursorem prawdziwej myśli protestanckiej na co wskazuje jego sprzeciw wobec ówczesnych pogańskich praktych jakie przeniknęły do kościoła:

  • zwalczał kult świętych i męczenników
  • zwalczał kult relikwii.
  • występował przeciw celibatowi
  • sprzeciwiał się przymusowemu ubóstwu

(więcej…)

Huldrych Zwingli: Żołnierz Chrystusa

 

Życiorys

Huldrych Zwingli lub Ulrich Zwingli (1 stycznia 1484 – 11 października 1531) był przywódcą reformacji w Szwajcarii . Urodzony w czasach narastającego szwajcarskiego patriotyzmu i rosnącej krytyki szwajcarskiego systemu najemników , uczęszczał na Uniwersytet Wiedeński i Uniwersytet Bazylejski , naukowe centrum renesansowego humanizmu . Kontynuował studia, będąc pastorem w Glarus, a później w Einsiedeln , gdzie znajdowały się pod wpływem pism Erazma.

W 1519 Zwingli został pastorem Grossmünster w Zurychu , gdzie zaczął głosić idee reformy Kościoła katolickiego. W swojej pierwszej publicznej kontrowersji w 1522 roku zaatakował zwyczaj postu podczas Wielkiego Postu. W swoich publikacjach:

  • zauważył korupcję w hierarchii kościelnej,
  • promował małżeństwo duchownych
  • i atakował użycie obrazów w miejscach kultu.

W 1525 r. Zwingli wprowadził nową liturgię komunii, aby zastąpić mszę świętą. Zwingli starł się również z anabaptystami, co doprowadziło do ich prześladowań. Historycy debatowali, czy zamienił Zurych w teokrację.

(więcej…)

Piotr Waldo – jutrzenka Reformacji

Życie i praca

Piotr Waldo jest uważany za założyciela społeczności Waldensów powstałej między 1170 a 1177 rokiem. Rzymskokatolicki antychryst, czyli papież Lucjusz II, potępił ich jako heretyków w 1184 roku.

Teologia Waldensów była praktycznie identyczna z kalwinistycznymi doktrynami Kościoła Ewangelicko-Reformowanego, z którym zjednoczyli się w 1532 roku.

(więcej…)

Jonathan Edwards: wykorzystanie twojego czasu

Życiorys

Jonathan Edwards (ur. 5 października 1703, zm. 22 marca 1758) – amerykański, kolonialny kaznodzieja protestancki nurtu kongregacjonalistycznego, teolog i ewangelista. Kluczowa postać ewangelikalizmu. Uważany za najwybitniejszego amerykańskiego teologa. Jego dorobek obejmuje bardzo różne dziedziny, jednak Edwardsa najczęściej kojarzy się z obroną teologii kalwinistycznej, metafizyką teologicznego determinizmu oraz dziedzictwem purytańskim. W swoim słynnym kazaniu Grzesznicy w rękach rozgniewanego Boga położył nacisk na gniew Boga wobec grzechu. Edwards skontrastował tu wizję surowego Boga z tezą o Bogu-zbawicielu.

(więcej…)

Czy jesteś pewien, że lubisz Spurgeona?

Kim był Spurgeon?

„Doktryna usprawiedliwienia, jaką głoszą Arminianie, jest niczym innym jak doktryną zbawienia przez uczynki…” – C.H. Spurgeon

Chwalony przez wielu Ewangelików jako wielki kaznodzieja, Charles H. Spurgeon jest rozpatrywany jako skuteczny i „bezpieczny” przykład „nie teologicznej” służby. Jego dzieła są rekomendowane jako środki prowadzące  wielu ambitnych pastorów w rozwijaniu swojej własnej, odnoszącej sukcesy pracy duszpasterskiej.

Jego ’Wykłady dla moich studentów’ są często stosowane do tego celu, kładąc nacisk na „praktyczne” aspekty ewangelizacji. Ale podczas gdy forma skutecznego głoszenia Spurgeona jest często studiowana przez tych, którzy mają zamiar zostać pastorami, to zawartość głoszenia i nauczania tego Chrześcijańskiego giganta jest często ignorowana. Właściwie bardziej popularną opinią o Spurgeonie jest to, że z całego serca zaaprobował on tą samą teologię, która współcześnie zdominowała Amerykańską kulturę: Arminianizm.

(więcej…)

Spurgeon, impresje i proroctwa

Cesacjonizm

Dan. 9:24 Siedemdziesiąt tygodni zamierzono ludowi twemu i miastu twemu świętemu na zniesienie przestępstwa, i na zgładzenie grzechów i na oczyszczenie nieprawości, i na przywiedzenie sprawiedliwości wiecznej, i na zatrzymanie (וְלַחְתֹּם֙ wəlatōmwidzenia i proroctwa, a na pomazanie Świętego świętych.

חָתַם chatham –  zablokować, przeszkodzić, zatamować, zapieczętować, zamknąć, zatrzymać

Bóg jest Bogiem cudów. Bóg uzdrawia z wszelkich chorób. Bóg wskrzesza zmarłych. Bóg dokonuje największego cudu – powołuje do życia martwego duchowo grzesznika i strzeże go swoją mocą aż do osiągnięcia zbawienia zachowanego dla niego w niebie. I Bóg czyni to wszystko bez ludzkich pośredników.

Powiedzenie, że wierzymy w Ojca, Syna i Pismo Święte, tak, jakby Pismo zastąpiło pozycję Ducha Świętego w Trójcy jest całkowitym niezrozumieniem naszej wiary. Jest niestosownym odnosić się do nas jako Biblijni deiści. Więc w co tak naprawdę wierzy cesasjonista odnośnie ustania działania Ducha Świętego. Powiedzmy sobie jasno. – Tom Pennington, Zagadnienie Cesacjonizmu.

(więcej…)

Jan Hus a mściwy reżim Rzymsko-katolicki

Czasy schizmy

Hus żył w czasach Wielkiej Schizmy w kościele zachodnim, (1378-1417), kiedy to najpierw było dwóch, a potem jednocześnie trzech papieży.

Sobór w Pizie w roku 1409 usunął z urzędu papieży Grzegorza XII i Benedykta XIII, a na ich miejsce wybrał Aleksandra V. Problem w tym, że dwaj pierwsi nie zamierzali ustąpić, tak więc na scenie pojawiło się trzech papieży. Aleksander V zmarł w 1410, a na jego miejsce wybrano Jana XXIII (pierwszego), który później został uznany za antypapieża. [Jan XXIII (drugi) panował w Watykanie po Piusie XII, a przed Pawłem VI w latach 1958-1963].

(więcej…)

Jan Kalwin: Papież to Antychryst

Kalwin o Papieżu

„Niektórzy uznają nas za rozdrażnionych oszczerców gdy nazywamy Rzymskiego Pontifa Antychrystem. Ale ci, którzy tak sądzą nie dostrzegają, że zarzucają brak opanowania Apostołowi Pawłowi, po którym my powtarzamy jego własne słowa. Ale żeby nikt nie twierdził, że słowa Pawła mają inne znaczenie a są użyte przez nas przeciw Pontifowi, w skrócie wykażę, że mogą one dotyczyć wyłącznie papiestwa. Paweł mówi, że Antychryst usiądzie w świątyni Boga” (więcej…)

Marcin Luter

Dane osobowe

Imię i nazwisko: Marcin Luter
Data i miejsce urodzenia: 10 listopada 1483, Eisleben
Imiona rodziców: Hans, Margarete
Adres: Wittenberga, Czarny Klasztor
Rodzina: żona Katarzyna, z domu von Bora, 3 córki: Elisabeth, Magdalene, Margarete, 3 synów: Johannes, Martin, Paul
Data i miejsce śmierci: 18 lutego 1546, Eisleben

(więcej…)

John Knox: Pozwólmy jej nauczyć się pływać

Wstęp

„Jeśli Knoxowi brakowało słodkich i uroczych cech chrześcijańskiego charakteru, należy pamiętać, że Bóg mądrze rozdaje swoje dary. Ani wypolerowana kultura Erazma, ani łagodny duch Melanchthona, ani ostrożne środki Cranmera nie mogły doprowadzić do potężnej zmiany w Szkocji. Knox był niewątpliwie opatrznościowym człowiekiem dla swojego kraju. Tylko Szkocja mogła wyprodukować Knoxa, i tylko sam Knox mógł zreformować Szkocję. Jeśli jakikolwiek człowiek kiedykolwiek żył w jakimś celu i pozostawił niezatarte wrażenie swojej postaci na potomności, był to John Knox. Jego imię do dziś jest najbardziej znanym i najpopularniejszym imieniem w Szkocji. Tacy nieustraszeni i wierni bohaterowie należą do najlepszych darów Boga dla świata.” źródło

Szkocki reformator John Knox nie zawsze cieszył się wielką popularnością w kronikach historycznych. Był on, w końcu, tym który wywołał spore poruszenie swym silnie polemicznym dziełem przeciwko Marii Tudor, zatytułowanym „Pierwszy ryk trąby przeciwko okropnym rządom kobiet”[1]. Praca ta, z pewnością, nie przyniosła mu uznania ze strony samej królowej ani jej następczyni Elżbiety I ani ze strony wielu przyjaciół jak i nieprzyjaciół, których posiadał. Prawdę mówiąc, nie było to najmądrzejsze posunięcie z jego strony, ponieważ wielce obraziło ono królową Elżbietę, co przeszkodziło w rozpowszechnieniu Protestantyzmu na terach Anglii.

(więcej…)