Antyteza

utworzone przez | lis 24, 2025 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy

Biblijny mandat

2 Kor. 6:14-18

14. Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo jaka jest wspólnota między światłem a ciemnością?

15. Albo jaka zgoda Chrystusa z Belialem, albo co za dział wierzącego z niewierzącym?

16. A co za porozumienie między świątynią Boga a bożkami? Wy bowiem jesteście świątynią Boga żywego, tak jak mówi Bóg: Będę w nich mieszkał i będę się przechadzał w nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.

17. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego nie dotykajcie, a ja was przyjmę.

18. I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami – mówi Pan Wszechmogący.

Czasami niektórzy teologowie reformowani piszą o „antytezie”. W takich przypadkach mają na myśli rozdział i przeciwstawienie ciemności i światła, wierzącego i niewierzącego, Kościoła i świata. Ta antyteza jest wynikiem zbawczej łaski Bożej i jest często wspominana w Piśmie Świętym, choć samo słowo nie jest tam użyte. Najwyraźniej fragment odnoszący się do antytezy znajduje się w 2 Liście do Koryntian 6:14-18.

Słowo Boże nie tylko opisuje tam antytezę, ale także wyjaśnia, co ona oznacza w praktyce. W tych wersetach antyteza jest opisana jako kontrast między

  • sprawiedliwością a niesprawiedliwością
    ,
  • światłem a ciemnością
    ,
  • Chrystusem a Belialem
    ,
  • wiarą a niewiarą
    ,
  • świątynią Boga a świątynią bożków.

W praktyce oznacza to, że musimy „wyjść spośród nich i odłączyć się.”  (werset. 17).

Duchowy charakter antytezy

To oddzielenie ma charakter duchowy. Nie jesteśmy powołani do fizycznego wyjścia ze świata

1 Kor. 5:10 Ale nie z rozpustnikami tego świata w ogóle lub chciwymi, zdziercami czy bałwochwalcami, bo inaczej musielibyście opuścić ten świat.

To błąd popełniany przez tych, którzy zostają mnichami lub zakonnicami, albo którzy zabraniają zawierania małżeństw czy spożywania określonych pokarmów. Antyteza nie oznacza, że ​​fizycznie oddzielamy się od otaczającego nas świata ani od rzeczy tego świata.

Oznacza ona, że ​​nie mamy nic wspólnego z uczynkami niegodziwych, a nawet że nie zaprzyjaźniamy się z niegodziwymi ani nie mamy z nimi nic wspólnego

Efez. 5:11-12 11. I nie miejcie nic wspólnego z bezowocnymi uczynkami ciemności, ale je raczej strofujcie. 12. O tym bowiem, co się u nich po kryjomu dzieje, wstyd nawet mówić.

2 Kor. 6:17 Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego nie dotykajcie, a ja was przyjmę.

Jakuba 4:4 Cudzołożnicy i cudzołożnice, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Jeśli więc ktoś zechciał być przyjacielem świata czyni się nieprzyjacielem Boga.

Jesteśmy zmuszeni przebywać w ich towarzystwie, ponieważ musimy wykonywać nasze obowiązki i żyć w świecie ale nawet wtedy musimy być oddzieleni, będąc świętymi.

1 Kor. 5:9-11 9. Napisałem wam w liście, żebyście nie przestawali z rozpustnikami; 10. Ale nie z rozpustnikami tego świata w ogóle lub chciwymi, zdziercami czy bałwochwalcami, bo inaczej musielibyście opuścić ten świat. 11. Teraz jednak napisałem wam, żebyście nie przestawali z takim, który nazywając się bratem, jest rozpustnikiem, chciwym, bałwochwalcą, złorzeczącym, pijakiem lub zdziercą. Z takim nawet nie jadajcie.

Herezja powszechnej łaski a antyteza

W tym tkwi jeden z naszych zarzutów wobec nauki o powszechnej łasce. Idea, że ​​istnieje powszechna łaska Boża dla niegodziwych i grzeszników, tworzy swego rodzaju wspólną płaszczyznę między ludem Bożym a światem. Zatem, przynajmniej pod pewnymi względami, wierzący mogą sprzymierzyć się z niegodziwymi, utrzymywać z nimi wspólnotę i zaprzyjaźnić się z nimi. W końcu, jak argumentuje się, oboje mają wspólną łaskę.

Biblia jasno stwierdza, że ​​zachowanie tego oddzielenia od niegodziwego świata jest bezpieczeństwem i dobrobytem Kościoła i ludu Bożego. Było to prawdą już w Starym Testamencie. Księga Powtórzonego Prawa  mówi:

5 Mojż. 33:28 Wtedy Izrael będzie mieszkać bezpiecznie sam.

W Nowym Testamencie pozostaje to prawdą. Obietnica Boga – „ja was przyjmę i będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami” – należy do tych, którzy posłuszni są Bożemu nakazowi: „wyjdźcie spośród nich i odłączcie się” (2 Kor 6:17-18). Jak bardzo potrzebujemy usłyszeć to dzisiaj! Każdy z nas musi być oddzielony.

Musimy być oddzieleni dla Boga i dla Kościoła. Jeśli nie będziemy oddzieleni, Bóg nie będzie przez nas uwielbiony, a Kościół stanie się podobny do świata.

Psalm 1:1 Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą niegodziwych, nie stoi na drodze grzeszników i nie zasiada w gronie szyderców;

Psalm 31:6 Nienawidzę tych, którzy zważają na próżne marności, bo ja w PANU pokładam nadzieję.

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email