Książka „Sól ziemi, światłość świata: chrześcijańskie zmagania z grzechem i herezją” (do pobrania tutaj) jest dziełem szczególnym. Nie tylko dlatego, że podejmuje jeden z najbardziej znanych fragmentów Pisma Świętego – nauczanie Chrystusa o soli ziemi i światłości świata – ale przede wszystkim dlatego, że czyni to z perspektywy czystej, reformowanej ortodoksji. Autor jasno i bezkompromisowo ukazuje kontrast pomiędzy Ewangelią łaski a jej wypaczeniami, które w historii Kościoła przybierały różne formy: od arminianizmu po współczesne nurty neo-ewangelikalne i pentekostalne.
W czasach, gdy wiele wspólnot dryfuje ku relatywizmowi i rozmyciu doktryny, ta książka jest niczym sól zachowująca przed zepsuciem. Z pasją i odwagą przypomina, że jedyną pewnością zbawienia jest niezmienne dzieło Chrystusa – Jego doskonałe usprawiedliwienie i Jego wieczne wstawiennictwo za wybranymi. Wszelka inna nauka, która sugeruje możliwość utraty zbawienia, zostaje tutaj obnażona jako zamach na samą istotę Ewangelii.
Zaletą tej książki jest jej jasność i pastoralny charakter. Autor nie poprzestaje na polemice, ale prowadzi czytelnika do źródła pewności – do samego Chrystusa. Pokazuje, że prawdziwa sól i prawdziwe światło to Ewangelia, która nie tylko usprawiedliwia, ale i uświęca. W ten sposób książka staje się pomocą dla wszystkich, którzy zmagają się ze zwątpieniem, lękiem czy pokusą legalizmu i antynomianizmu.
Jej użyteczność jest więc dwojaka: z jednej strony broni czystej nauki Kościoła Reformowanego, z drugiej zaś umacnia wierzących, aby mogli z ufnością spocząć w Chrystusie, wiedząc, że „ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, dokończy je aż do dnia Jezusa Chrystusa” (Filip. 1:6).
Rozdział 1 – Kazanie na Górze osadza naukę o soli i świetle w kontekście Kazania na Górze. Zwraca uwagę na błędne arminiańskie odczytanie Mat. 5:13 i pokazuje, że utrata smaku soli nie oznacza utraty zbawienia przez jednostkę, lecz odstępstwo instytucji od czystej Ewangelii.
Rozdział 2 – Zwietrzała sól, zgaszone światło ukazuje obraz Kościoła, który przez kompromisy traci czystość Ewangelii. Przykłady z historii i współczesności pokazują, że herezje są formą gaszenia światła i utraty soli. Ostrzeżenie to wzywa do trwania przy zdrowej nauce i czuwania nad depozytem wiary.
Rozdział 3 – Potwierdzenie doktryny stosuje zasadę analogii wiary i odwołuje się do świadectwa historii Kościoła. Uzasadnia, że sól symbolizuje zdrową doktrynę, a światło – święte życie wypływające z usprawiedliwienia. Pokazuje ciągłość nauczania Reformacji i Kościoła powszechnego w tej kwestii.
Rozdział 4 – Ewangeliczne a legalistyczne zrozumienie krzyża to serce całej książki: przeciwstawia ewangeliczne rozumienie krzyża fałszywym interpretacjom legalizmu i synergizmu. Autor, wychodząc od 1 Kor. 1:27-30, ukazuje całkowitą niezdolność człowieka do zbawienia i absolutną zależność od łaski Bożej. Krzyż Chrystusa jawi się jako jedyne rozwiązanie dla bezsilnego grzesznika. Przywołując Katechizm Heidelberski i naukę o usprawiedliwieniu, autor podkreśla, że tylko krew i Duch Chrystusa dają pewność zbawienia i uświęcenia. W kontraście legalizm jawi się jako droga pychy, a Ewangelia – jako światło i sól, które umacniają wierzących w pewności zbawienia.
Zakończenie to apel do Kościoła, by strzegł depozytu wiary, rozpoznawał fałszywych nauczycieli i odważnie głosił prawdę. Podkreślona zostaje nadzieja: mimo herezji i odstępstwa, Chrystus zachowuje swój lud, a bramy piekieł nie przemogą Jego Kościoła.
Niech lektura tej książki stanie się dla Ciebie – drogi czytelniku – nie tylko intelektualnym ćwiczeniem, lecz nade wszystko duchowym pokrzepieniem. Niech sól Ewangelii zachowa twoje serce od skażenia, a światłość Chrystusa rozproszy wszelkie ciemności zwątpienia.
Mat. 5:13-16 13. Wy jesteście solą ziemi; lecz jeśli sól zwietrzeje, czym ją posolą? Na nic się już nie przyda, tylko na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. 14. Wy jesteście światłością świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. 15. Nie zapala się świecy i nie stawia jej pod naczyniem, ale na świeczniku, i świeci wszystkim, którzy są w domu. 16. Tak niech wasza światłość świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie.
