Spis treści
Przedmowa
1 Tym. 3:15 A gdybym się opóźniał, piszę, abyś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.
Kościołowi jako zbiorowości ludzi wierzących zostało powierzone zadanie utrzymywania w czystości i głoszenia objawionej w spisanym Słowie Bożym prawdy. Źródłem prawdy jest Pismo Święte, kościół ma za zadanie tę prawdę propagować. Jest to wysiłek zbiorowy, nadzorowany przez działanie Ducha Świętego. Wnioskujemy przez to, że nikt z wierzących nie został powołany do życia w duchowej samotności, lecz do wspólnoty ludzi walczących o wiarę raz przekazaną świętym.
Judy 1:3 Umiłowani, podejmując usilne starania, aby pisać wam o wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i zachęcić do walki o wiarę raz przekazaną świętym.
Główna cecha osoby zbawionej
W momencie zbawienia do serca zbawionego wlewa się Boża miłość do Bożej prawdy, Boga i bliźniego. Wierzący miłuje Boga ale też miłuje swojego brata w wierze. Jest to ewidentna oznaka obecności miłości Bożej w zbawionym, namacalny przejaw działania Ducha Świętego w wierzącym. Nie ma mowy o miłości do Boga jeśli nie ma miłości do brata.
Rzym. 5:5 miłość Boga jest rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany.
1 Jana 4:20 Jeśli ktoś mówi: Miłuję Boga, a nienawidzi swego brata, jest kłamcą. Kto bowiem nie miłuje swego brata, którego widzi, jak może miłować Boga, którego nie widzi?
Miłość ta przejawia się między innymi w pragnieniu społeczności z braćmi w wierze. Społeczność odwzorowuje bezpośrednio miłość. Zatem miłować Boga w prawdzie to mieć społeczność z Bogiem. A miłować brata to mieć społeczność z bratem.
1 Jana 1:3 To, co widzieliśmy i słyszeliśmy, to wam zwiastujemy, abyście i wy mieli z nami społeczność, a nasza społeczność to społeczność z Ojcem i z jego Synem, Jezusem Chrystusem.
1 Jana 1:7 A jeśli chodzimy w światłości, tak jak on jest w światłości, mamy społeczność między sobą, a krew Jezusa Chrystusa, jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.
To oznacza, że zbawiony nie został narodzony na nowo do życia w duchowej samotności lecz do pełnej społeczności z innymi świętymi. Niechęć do społeczności może oznaczać duchową martwotę..
.
Tyrania fałszywych braci
Nie powinno nikogo dziwić, że jedną ze strategii szatana jest osłabienie ciała Chrystusa poprzez wzbudzenie niechęci, a nawet nienawiści do ustanowionej przez Pana Jezusa instytucji kościoła. Odejście od prawd ewangelii, kościelnej dyscypliny i od samego Chrystusa jest przyczyną ucieczki poranionych osób z organizacji parachrześcijańskich, które same siebie dumnie nazywają „zborami” (słowo „kościół” już dawno wyszło z potocznego użycia w tych grupach). Zjawisko przyjęło tak wielką skalę, że praktycznie nie pomylimy się stwierdzając, że poza „zborami” jest więcej osób nazywających się wierzącymi niż w zorganizowanych społecznościach. Zjawisko to niesie ze sobą wiele niebezpieczeństw.
Prawdziwy kościół
Zdefiniujmy czym jest biblijny kościół. Według Pisma jest to społeczność ludzi wierzących, gdzie głoszona jest wiara Ewangelię. W zbawienie z łaski a nie z uczynków, miarą życia duchowego jest umartwianie uczynków ciała i dźwiganie swojego krzyża a nie cuda i znaki, Chrystus jest w centrum uwagi i w centrum uwielbienia. Chrystus, a nie Duch Święty. W kościele praktykowane są dary Ducha Świętego a nie cielesne czy też demoniczne podróbki jak mowa niezrozumiałym bełkotem, niesprawdzające się pseudoproroctwa, które są wytworami zwiedzionych serc, czy też niemoc duchowa objawiająca się w pseudouzdrowieniach.
Zbudowany na Słowie Bożym Kościół posiada właściwą strukturę
- pluralizm pastorów, starszych i diakonów
- Radę Starszych (pastorzy i starsi)
- Radę Diakonatu
- i Radę Kościoła (pastorzy, starsi i diakoni)
- oraz w kościele sprawowany jest urząd wierzącego.
Głowa i ciało:
Kościół to zgromadzenie ludzi wierzących, gdzie centralną pozycję zajmuje uwielbienie Boga Jezusa Chrystusa. Chrystus jest głową, członkowie ciałem budowanym przez Jego Ducha. To wspólnota jednostek.
Kol. 1:17-19 17 On jest przed wszystkim i wszystko istnieje dzięki niemu. 18 On też jest głową ciała – kościoła; on jest początkiem i pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy; 19 Ponieważ upodobał sobie Ojciec, aby w nim zamieszkała cała pełnia (Chrystus jest Bogiem);
Efez. 1:22-23 22 I wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi; 23 Który jest jego ciałem i pełnią tego, który wszystko we wszystkich napełnia.
Efez. 2:19-22 19 A więc nie jesteście już więcej obcymi i przybyszami, ale współobywatelami z świętymi i domownikami Boga; 20 Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus; 21 Na którym cała budowla razem zespolona rośnie w świętą świątynię w Panu; 22 Na którym i wy razem się budujecie, aby być mieszkaniem Boga przez Ducha.
Rzym. 12:5 Tak my, chociaż liczni, jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie, ale z osobna jesteśmy członkami jedni drugich.
1 Kor. 12:27 Wy zaś jesteście ciałem Chrystusa, a z osobna członkami.
Dary Ducha:
Każdy wierzący ma swój dar Ducha aby służyć innym. Wykorzystywanie darów Ducha Świętego służy do budowania kościoła. Kościół to nie miejsce eksponowania swoich doświadczeń i przeżyć:
1 Kor. 12:4-7 4 A różne są dary, lecz ten sam Duch. 5 Różne też są posługi, lecz ten sam Pan. 6 I różne są działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich. 7 A każdemu jest dany przejaw Ducha dla wspólnego pożytku.
1 Tes. 5:11 Dlatego zachęcajcie jedni drugich i budujcie się wzajemnie, jak to zresztą czynicie.
1 Piotra 4:10 Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej usługujcie sobie nawzajem tym darem, jaki każdy otrzymał.
Kol. 3:16 Słowo Chrystusa niech mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczajcie i napominajcie się wzajemnie przez psalmy, hymny i pieśni duchowe, z wdzięcznością śpiewając w waszych sercach Panu.
Rzym. 1:11-12 11 Pragnę bowiem zobaczyć was, abym wam mógł udzielić jakiegoś daru duchowego dla waszego utwierdzenia; 12 To znaczy, abyśmy się wzajemnie pocieszyli obopólną wiarą, waszą i moją.
Rzym. 15:2 Dlatego każdy z nas niech szuka tego, co podoba się bliźniemu, dla dobra, ku zbudowaniu.
2 Kor. 13:10 Dlatego piszę to, będąc nieobecny, abym będąc obecny, nie musiał postępować surowo według mocy, którą mi dał Pan ku (waszemu) zbudowaniu, a nie ku niszczeniu.
Efez. 2:20-22 20 Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus; 21 Na którym cała budowla razem zespolona rośnie w świętą świątynię w Panu; 22 Na którym i wy razem się budujecie, aby być mieszkaniem Boga przez Ducha.
Efez. 4:16 Z niego całe ciało harmonijnie złożone i zespolone we wszystkich stawach, dzięki działaniu każdego członka, stosownie do jego miary, przyczynia sobie wzrostu dla budowania samego siebie w miłości.
Efez. 4:29 Żadne plugawe słowo niech nie wychodzi z waszych ust, lecz tylko dobre, dla zbudowania, aby przynosiło łaskę słuchającym.
Urzędy:
W kościele po przeminięciu szczególnych urzędów Apostoła, Proroka i Ewangelisty muszą być obecni pasterze-nauczyciele, starsi i diakoni, wszyscy będący darem Ducha Świętego, których zadaniem jest zarządzanie, nadzór i dbanie o rozwój duchowy społeczności:
Efez. 4:11 I on ustanowił …innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami;
Rzymian 12:7-8 7 Jeśli (ktoś ma dar) usługiwania, niech usługuje; jeśli ktoś naucza, niech trwa w nauczaniu; 8 Jeśli ktoś napomina, to w napominaniu; jeśli ktoś rozdaje, to w szczerości; jeśli ktoś jest przełożonym, niech nim będzie w pilności; jeśli ktoś okazuje miłosierdzie, niech to czyni ochoczo.
1 Kor. 12:28 A Bóg ustanowił niektórych w kościele …jako nauczycieli, potem dary rządzenia (κυβέρνησις kubernésis)
κυβέρνησις kubernésis – zarządzający – poprawnie, ktoś, kto kieruje (sternik) statkiem; (w przenośni) boskie powołanie, które upoważnia kogoś do prowadzenia w sprawach odnoszących się do kościoła
1 Tym. 3:8 Diakoni także mają być poważni, niedwulicowi, nienadużywający wina, niełakomi na brudny zysk;
Pluralizm starszych:
Według Słowa Bożego jedynym modelem zarządzania lokalnym kościołem jest pluralizm starszych (więcęj tutaj), spełniających odpowiednie kryteria (więcej tutaj), wybraniych w odpowiedni sposób (więcej tutaj) a funkcje te mogą pełnić wyłącznie mężczyźni (więcej tutaj). Starsi są odpowiedzialni za dyscyplinę kościelną (więcej tutaj)
Zadaniem starszych jest nadzór nad kościołem
Dzieje 20:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.
Starszym-nauczycielom pracującym w Słowie i dbającymi o czystość doktryny należy się podwójna cześć oraz wynagrodzenie finansowe jeśli tylko takie jest możliwe do udźwignięcia przez społeczność.
1 Tym. 5:17-18 17 Starsi, którzy dobrze przewodzą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, a zwłaszcza ci, którzy pracują w słowie i w nauce. 18 Mówi bowiem Pismo: Młócącemu wołowi nie zawiążesz pyska, oraz: Godny jest robotnik swojej zapłaty.
Starszych należy darzyć uznaniem i szanować
1 Tes. 5:12-13 12 I prosimy was, bracia, abyście darzyli uznaniem tych, którzy pracują wśród was, którzy są waszymi przełożonymi w Panu i was napominają; 13 Ze względu na ich pracę darzcie ich jak najgorętszą miłością. Zachowujcie pokój między sobą.
Wierzący mają naśladować wiarę starszych i być im posłusznymi
Hebr. 13:7 Pamiętajcie o swoich przywódcach, którzy głosili wam słowo Boże, i rozważając koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę.
Hebr. 13:17 Bądźcie posłuszni waszym przywódcom i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad waszymi duszami jako ci, którzy muszą zdać z tego sprawę. Niech to czynią z radością, a nie ze wzdychaniem, bo to nie byłoby dla was korzystne.
Starsi są pod szczególną ochroną w kościele
1 Tym. 5:19-21 19 Nie przyjmuj oskarżenia przeciwko starszemu, chyba że na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków. 20 A tych, którzy grzeszą, strofuj w obecności wszystkich, aby i inni się bali. 21 Zaklinam cię wobec Boga i Pana Jezusa Chrystusa, i wybranych aniołów, abyś tego przestrzegał, nie mając względu na osoby, nie kierując się stronniczością.
Obj. 18:4 Wyjdźcie z niej, mój ludu, abyście nie byli uczestnikami jej grzechów i aby was nie dotknęły jej plagi.
Obj. 2:20-23 20 Ale mam nieco przeciwko tobie – że kobiecie Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, pozwalasz nauczać i zwodzić moje sługi, żeby uprawiali nierząd i jedli ofiary składane bożkom. 21 I dałem jej czas, aby pokutowała ze swego nierządu, ale nie pokutowała. 22 Oto rzucę ją na łoże, a tych, którzy z nią cudzołożą, w ucisk wielki, jeśli nie będą pokutować ze swoich uczynków; 23 A jej dzieci porażę śmiercią. I poznają wszystkie kościoły, że ja jestem tym, który bada nerki i serca. I oddam każdemu z was według waszych uczynków.
Prawda, sakramenty i dyscyplina
Kościół to miejsce gdzie nauczana jest czysta prawda, sprawowane są dwa sakramenty: chrzest wodą (w tym niemowląt) czyniony przez szafarzy Słowa, pasterzy-nauczycieli, w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego oraz Wieczerza Pańska. To miejsce gdzie sprawowana jest dyscyplina kościelna.
Mat. 28:19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego;
Dzieje 20:27 Nie uchylałem się bowiem od zwiastowania wam całej rady Bożej.
1 Kor. 11:24-25 A gdy złożył dziękczynienie, połamał i powiedział: Bierzcie i jedzcie, to jest moje ciało, które za was jest łamane. Czyńcie to na moją pamiątkę. Podobnie po wieczerzy wziął też kielich, mówiąc: Ten kielich to nowy testament w mojej krwi. Czyńcie to, ilekroć będziecie pić, na moją pamiątkę.
1 Kor. 5:13 Tych, którzy są na zewnątrz, osądzi Bóg. Usuńcie więc złego spośród was samych.
Podsumowanie
To wszystko są cechy prawdziwego kościoła Pańskiego, gdzie wierzący będzie z pewnością wzrastał w łasce, Bożej mądrości i poznaniu, przeistaczając się z duchowego dziecka w młodzieńca na koniec osiągając dojrzałość duchową. I takich kościołów powinni szukać wszyscy biblijnie wierzący chrześcijanie.
Z drugiej strony chrześcijanie powinni stronić od pseudochrześcijańskich organizacji, które:
- Nie wyznają Biblijnej Ewangelii, gdzie Chrystus umarł za grzechy wszystkich wybranych do zbawienia i zmartwychwstał zgodnie z Pismem trzeciego dnia
- Nie uznają Boga Trójjedynego
- W centrum stawiają „Ducha Świętego”, który tak naprawdę jest idolem udzielającym dary drgawek, mówienia bełkotem i fałszywych proroctw
- Nie przykładają znaczenia do doktryn i teologii
- Kładą nacisk na emocje i osobiste przeżycia
- Praktykują fałszywe dary
- Głoszą pozabiblijne objawienie i nauki
- Stawiają na indywidualizm
- Nie praktykują dyscypliny kościelnej
- Którym przewodzą i w których nauczają kobiety
- Posiadają niebiblijne urzędy (np. Apostoła, Proroka i Ewangelisty, które były fundamentem Kościoła i zanikły w I wieku)
Takie grupy należy opuszczać zgodnie z nakazem Pańskim
2 Piotra 3:16-17 16 Jak też mówi o tym we wszystkich listach. Są w nich pewne rzeczy trudne do zrozumienia, które, podobnie jak inne Pisma, ludzie niedouczeni i nieutwierdzeni przekręcają ku swemu własnemu zatraceniu. 17 Wy zatem, umiłowani, wiedząc o tym wcześniej, miejcie się na baczności, abyście nie byli zwiedzeni przez błąd bezbożników i nie wypadli z waszej stałości.
..
Odłączenie
Odłączając się całkowicie od jakiegokolwiek kościoła i nie przyłączając się do dobrego kościoła, gdy taki jest dostępny, po pierwsze łamiemy przykazanie Pańskie, abyśmy się wzajemnie budowali. Po drugie nie wszyscy mają dane w tej samej mierze poznanie Słowa, odłączamy się od poznania prawdy. To nauczyciele zostali ustanowieni przez Ducha Świętego jako osoby pilnujące czystości doktryny w kościele. Po trzecie nie mamy ze sobą społeczności co jest jednym z pragnień osoby zbawionej gdyż człowiek zbawiony miłuje braci, szuka z nimi społeczności
1 Jana 1:3 To, co widzieliśmy i słyszeliśmy, to wam zwiastujemy, abyście i wy mieli Z NAMI społeczność, a nasza społeczność to społeczność z Ojcem i z jego Synem, Jezusem Chrystusem.
Hebr 10:25 Nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień.
Pozbawieni nauczycieli narażamy się na wejście w herezje oraz na dominację grzechu, który nie będzie w żaden sposób piętnowany. Pozbawieni wzrostu duchowego wynikającego z wzajemnego zbudowania narażamy nasze życie duchowe na skarlenie. Służba jednej osoby jest mało skuteczna, potknięcia i upadki są ciężkie. Jest to nieefektywny sposób na spędzenie życia chrześcijańskiego.
Dobrze jest znaleźć bożą społeczność, ale jeśli takiej nie ma, uważam, że wskazanym jest nawiązać współpracę z grupami misyjnymi (więcej tutaj) w celu ustanowienia zdrowej lokalnej społeczności na terenie pustynnym duchowo lub skażonym herezjami. Osobiście tez zalecam ekstremalną ostrożność w stosunku do uczestnictwa w grupach domowych odrzucających współpracę z chrześcijańskimi misjami czy kościołami i uznających się za te jedynie słuszne, gdyż w takich małych społecznościach najczęściej wręcz roi się od fałszywych nauczycieli.
Konfesja Belgijska
Artykuł XXIX Cechy prawdziwego Kościoła i co go różni od fałszywego
Wierzymy, że powinniśmy pilnie i rozważnie studiować Boże Słowo, aby rozeznać się odnośnie prawdziwego Kościoła, ponieważ wiele sekt na świecie rości sobie pretensje do nazywania się Kościołem. Lecz nie mówimy tu o obłudnikach, którzy znajdują się wśród prawdziwych wierzących w Kościele, choć tak naprawdę nie są jego częścią, chociaż na zewnątrz tak się to jawi – mówimy tu raczej o potrzebie rozróżnienia pomiędzy ciałem i społecznością prawdziwego Kościoła a sektami, które przywłaszczają sobie imię Kościół.
Znaki służące rozpoznaniu prawdziwego Kościoła to: wykład czystej doktryny Ewangelii; jasne sprawowanie sakramentów, jak to zostało ustanowione przez Chrystusa; praktykowanie dyscypliny w karceniu grzechu; czyli pokrótce – zarządzanie wszystkim zgodnie z nieskalanym Słowem Bożym, odrzucanie wszystkiego z nim sprzecznego i rozpoznanie Jezusa Chrystusa jako jedynej Głowy Kościoła. Zatem prawdziwy Kościół może być rozpoznany, a żaden człowiek nie ma prawa się od niego odłączyć.
Co się tyczy członków Kościoła, mogą oni być rozpoznani w oparciu o cechy chrześcijan, a mianowicie przez: wiarę i unikanie grzechu po tym, jak przyjęli Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela; dążenie do prawości; miłość prawdziwego Boga i bliźniego; nie zbaczanie na prawo ani na lewo; krzyżowanie cielesności. Jednak nie należy tego tak rozumieć, jakoby wyzbyli się oni wszelkich słabości, lecz raczej, że walczą oni ze słabościami z pomocą Ducha przez wszystkie dni swojego życia, ciągle uciekając się do krwi, śmierci, cierpienia i posłuszeństwa naszego Pana Jezusa Chrystusa, w którym mają odpuszczenie grzechów przez wiarę w Niego.
Jeśli zaś chodzi o fałszywy kościół, to przypisuje on sobie i swoim obrządkom więcej władzy i znaczenia niż to czyni Słowo Boże i nie bierze na siebie jarzma Chrystusa. Nie sprawuje sakramentów w sposób wskazany przez Chrystusa w Jego Słowie, lecz dodaje do nich lub od nich ujmuje, jak mu się podoba; polega bardziej na ludziach niż na Chrystusie i prześladuje tych, którzy żyją świętym życiem zgodnie z Bożym Słowem i napominają go za jego błędy, zawiść i bałwochwalstwo.
Zobacz w temacie
- Schizma a sprawiedliwa separacja od denominacji
- Kiedy powinniśmy opuścić zbór?
- Ostatnia niedziela w twoim kościele
- Przystąpienie i członkowstwo w Kościele
- Twój Kościół jest chrześcijański, czy chrześcijańsko – podobny?
- Cztery kroki dyscypliny kościelnej
- Chwiejny umysł
