utworzone przez Reformowani | gru 19, 2022 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Nieuniknione historyczne wydarzenie
Jan 16:32-33 32. Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że rozproszycie się każdy w swoją stronę, a mnie zostawicie samego. Ale nie jestem sam, bo Ojciec jest ze mną. 33. To wam powiedziałem, abyście mieli pokój we mnie. Na świecie będziecie mieć ucisk, ale ufajcie, ja zwyciężyłem świat.
Zapewne wielu ortodoksyjnych chrześcijan zdaje sobie sprawę, że nie będzie wielkiego porwania Kościoła przed Wielkim Uciskiem, czego naucza herezja dyspensacjonalizmu. Nie ma dwóch powtórnych przyjść Chrystusa ani też dwóch powtórnych zmartwychwstań i dwóch sądów, jeden tymczasowy drugi ostateczny.
Pan przyjdzie raz na końcu czasów (Mat. 24:30-31; Obj. 1:7) aby wzbudzić z martwych tych, którzy w Nim zasnęli, aby razem z pozostającymi przy życiu porwać swój Kościół do siebie (1 Tes. 4:14-17) nad pozostałymi wykonać Sąd Ostateczny, nad odstępczym światem pozostającym w szponach Antychrysta (2 Tes. 2:8-12).
- do tego czasu wszyscy zbawieni i oddzieleni od tego świata przez uświęcenie Chrystusowe (2 Tes. 2:13-14)
.
- mają nakazane trzymać się wiernie przekazanych nauk (2 Tes. 2:15)
.
- wraz z zapewnieniem wytrwania w najgorszych koszmarach owego strasznego i szybko zbliżającego się czasu (2 Tes. 2:16-17).
Pytanie zatem brzmi: skoro wiemy, że nie nastąpi żadne cudowne pochwycenie Kościoła ratujące go przed zbliżającymi się prześladowaniami, co zrobić aby Kościół mógł funkcjonować w wysoce nieprzychylnych warunkach w najbliższej przyszłości: bez pieniędzy, bez miejsca do spotkań a nawet bez prawa do zgromadzenia i w warunkach permanentnej inwigilacji?
Precyzując pytanie: Czy Pismo Święte pozostawia Kościołowi pole manewru w tak niekorzystnych okolicznościach umożliwiając uniknięcie anihilacji tak członków jak i samej instytucji?
Rozważmy to zagadnienie
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 16, 2022 | Teologia systematyczna
Pytanie 94: Jakie jest Boże żądanie zawarte w pierwszym przykazaniu?
Tak szczerze, jak pragnę zbawienia mojej duszy, mam stronić od wszelkiego
a) bałwochwalstwa,
1 Kor. 6:9-10 Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą królestwa Bożego? Nie łudźcie się: ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani zniewieściali, ani mężczyźni współżyjący ze sobą; Ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani złorzeczący, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego
.
1 Kor. 10:5-7, 14 Lecz większości z nich nie upodobał sobie Bóg. Polegli bowiem na pustyni. A to stało się dla nas przykładem, żebyśmy nie pożądali złych rzeczy, jak oni pożądali. Nie bądźcie więc bałwochwalcami, jak niektórzy z nich, jak jest napisane: Usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, aby się bawić. … Dlatego, moi najmilsi, uciekajcie od bałwochwalstwa.
.
1 Jana 5:21 Dzieci, wystrzegajcie się bożków. Amen
b) czarów, zabobonów, zaklęć,
3 Mojż. 19:31 Nie będziecie się zwracać do czarowników ani szukać rady u wróżbitów, abyście się przez nich nie skalali. Ja jestem PAN, wasz Bóg.
.
5 Mojż. 18:9-12 Gdy wejdziesz do ziemi, którą PAN, twój Bóg, ci daje, nie ucz się postępować według obrzydliwości tych narodów. Niech nie znajdzie się pośród was nikt, kto by przeprowadzał swego syna lub córkę przez ogień, ani wróżbita, ani wróżbiarz, ani jasnowidz, ani czarownik; Ani zaklinacz, ani nikt, kto by wywoływał duchy, ani czarnoksiężnik, ani nekromanta. Każdy bowiem, kto czyni takie rzeczy, budzi odrazę w PANU. Z powodu tych obrzydliwości PAN, twój Bóg, wypędza przed tobą te narody.
c) wzywania świętych i innych stworzeń
Mat. 4:10 Wtedy Jezus powiedział mu: Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, swemu Bogu, będziesz oddawał pokłon i tylko jemu będziesz służył
.
Obj. 19:10 I upadłem mu do nóg, aby oddać mu pokłon, lecz powiedział mi: Nie rób tego, bo jestem sługą razem z tobą i twoimi braćmi, którzy mają świadectwo Jezusa. Bogu oddaj pokłon, bowiem świadectwem Jezusa jest duch proroctwa.
.
Obj. 22:8-9 A ja, Jan, widziałem to wszystko i słyszałem. A gdy usłyszałem i zobaczyłem, upadłem do nóg anioła, który mi to pokazywał, aby oddać mu pokłon. Lecz powiedział do mnie: Nie rób tego, bo jestem sługą z tobą i twoimi braćmi prorokami, i z tymi, którzy zachowują słowa tej księgi. Bogu oddaj pokłon.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 15, 2022 | Teologia biblijna, Teologia historyczna
Przedmowa
Przysłów 30:5 Każde słowo Boga jest czyste; on jest tarczą dla tych, którzy mu ufają..
Wbrew alegacjom „teologów” liberalnych Jezus Chrystus, wcielony Bóg, to postać historyczna. Również wbrew założeniom zwodzicieli wyznających neoortodoksję historia Jezusa Chrystusa nie wydarzyła się wyłącznie w „świecie Ducha Świętego” acz w oderwaniu od rzeczywistośći. Chrystus na stworzonym przez siebie świecie przebywał około 33 lat a Jego życie było tak prawdziwe, jak każdego czytelnika nieniejszego tekstu.
Praktycznie wszyscy badacze starożytności przyjmują, że Jezus był postacią historyczną. Również wśród starożytnych historyków znajdziemy głosy potwierdzające historyczność Jezusa Chrystusa. Wśród nich najbardziej znani są Żyd Józef Flawiusz (37 – † 100 A.D.) Rzymianin Publiusz Korneliusz Tacyt (55- † 120 A.D.).
- Zachowane rękopisy księgi Starożytności Żydów, napisanej przez żydowskiego historyka Józefa Flawiusza z I wieku (około 93-94 A.D.) zawierają dwie wzmianki o Jezusie z Nazaretu i jedno o Janie Chrzcicielu.
.
- Tacyt odniósł się do Jezusa, jego egzekucji przez Poncjusza Piłata i istnienia pierwszych chrześcijan w Rzymie w jego ostatnim dziele, Annals (spisanym ok. 116 A.D.), księga 15, rozdział 44.
Jednak najlepszym i jedynym obiektywnym dowodem na historyczność Jezusa Chrystusa jest Jego własne, spisane Słowo. Bowiem Chrystus w którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania (Kol. 2:3) ma absolutny epistemologiczny monopol na prawdę. Tak więc o ile Flawiusz i Tacyt mogli kłamać, wiemy z pewnością, że świadectwo czterech Ewangelii, spisanych przez czterech różnych świadków jest całkowicie wiarygodne.
Pierwszą osobą która dokonała próby harmonizacji czterech Ewangelii był Tacjan z Adiabeny (110 – † 172 A.D.), uczeń Justyna Męczennika. Dzieło to nazywa się Diatessaron a jego popularność była tak wielka, że tekst stał się standardowym tekstem w miejsce czterech Ewangelii w kościołach mówiących po syryjsku aż do V wieku, gdy został wyparty przez stanradowy tekst Peszitty.
Niniejsze zestawienie w postaci tabeli ukazuje doskonałą harmonię Ewangelii, zarówno do co czasoprzestrzennej ciągłości wydarzeń z życia Mesjasza oraz co do spójności świadectw, które przedstawiają cały czas tą samą historię życia kładąc nacisk na różne aspekty posługi Chrystusa.
Prezentowany materiał w dużej części jest zgodny z chronologią The Narrated Bible autorstwa F. LaGarda Smith, niektóre szczegóły opierają się na monumentalnym dziele Baker’s New Testament Commentary autorstwa Williama Hendriksena i Simona Kistemakera oraz Four Gospels Hendriksena.
Spisane przez różnych autorów Ewangelie scharmonizowane i rozpatrywane chronologicznie przekazują czytelnikowi całowicie spójną historię życia, śmierci, zmartwychwstania i wniebowzięcia Jezusa Chrystusa stanowiąc tym samym niezaprzeczalny dowód Jego historyczności.
Wartość zestawienia jest nieoceniona w egzegezie oraz przy pisaniu kazań opartych o cztery Ewangelie lub odnoszące się do nich. Dobrze jest bowiem wiedzieć gdzie i kiedy dane historyczne wydarzenie z życia Chrsytusa miało miejsce w danym momencie Jego posługi.
Jak dowodzi Księga Przysłów: każde słowo Boga okazuje się historyczną prawdą.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 14, 2022 | Herezja Remonstrancji, Zgubna droga
O zwodzicielu
Izaj. 5:20 Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem; którzy ciemność uważają za światłość, a światłość za ciemność; którzy gorycz uważają za słodycz, a słodycz za gorycz!”
Dave Hunt urodził się w 1926 roku i jest autorem i komentatorem Biblii, który napisał około 30 książek. Wyznaje Darbyzm „Braci Plymouckich”. Hunt był wyraźnie przesiąknięty w młodym wieku dyspensacjonalistycznymi poglądami Darby’ego i stał się zagorzałym orędownikiem nauk jezuity Francisco Ribery dotyczących Księgi Daniela 9:27.
„What Love is This” [Cóż to za miłość] to książka autorstwa Davida Hunta będąca „obroną” Arminianizmu. Jej podtytuł brzmi: „Fałszywe przedstawienie Boga przez kalwinizm”. W tej ksążce pan Hunt wpycha w protestantyzm ostrze jezuitów aż po rękojeść.
W rzeczywistości, aby oszukać tak wielu protestantów, jak to tylko możliwe, Hunt używa swojej natchnionej przez jezuitów książki, aby twierdzić, że Reformowane doktryny o predestynacji i wybraniu są oparte na doktrynie katolickiej!
Zdumiewające! Ale oszustwo nie byłoby oszustwem, gdyby nie działało.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | gru 13, 2022 | Teologia reformowana
Wstęp
Dziwne, że niektórzy uważają, że związek między wiarą Reformowaną a ewangelizacją jest niełatwy i niewygodny. Co jeszcze dziwniejsze, niektórzy zarzucają, że wiara Reformowana i ewangelizacja są nie do pogodzenia.
Wielu spoza kościołów Reformowanych twierdzi, że wiara Reformowana uniemożliwia ewangelizację (lub „zdobywanie dusz”, jak lubią to nazywać). Wielu, którzy twierdzą, że są Reformowani, powtarza to oskarżenie. Co gorsza, radykalnie rewidują wiarę Reformowaną w interesie (jak mówią) ewangelizacji. Przeczytajcie co określa podstawy przesłania i metody misji:
- powszechna miłość
.
- powszechne zadośćuczynienie
.
- zbawienie zależne od wolnego suwerennego wyboru grzesznika
Posłuchajmy tych ewangelistów:
„Bóg cię kocha i ma wspaniały plan dla twojego życia”; Chrystus umarł za ciebie”; „Możesz mieć to cudowne zbawienie i narodzić się na nowo, jeśli tylko przyjmiesz Jezusa”.
Następnie istnieje niebezpieczeństwo, że ci, którzy miłują wiarę Reformowaną jako prawdę Bożą, nabiorą podejrzeń wobec ewangelizacji; jawnie lub potajemnie potwierdzą ważność zarzutu, że wiara Reformowana i ewangelizacja są nie do pogodzenia; i odmówią zaangażowania się w dzieło ewangelizacji.
Obowiązkiem tych, którym Bóg dał dziedzictwo i odpowiedzialność wiary Reformowanej, jest pokazanie doskonałej harmonii tej wiary i ewangelizacji. Aby to zrobić, sami musimy wyraźnie zobaczyć, że są one kompatybilne.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 12, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Wstęp
1 Piotra 1:15-16 Lecz jak ten, który was powołał, jest święty, tak i wy bądźcie świętymi we wszelkim waszym postępowaniu; Gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo ja jestem święty.
Prawda biblijna, która jest tematem tego artykułu to „Reformowana doktryna uświęcenia”— aspekt zbawczego dzieła Boga w Jezusie Chrystusie przez Ducha Świętego — jest równie ważnym, fascynującym i pożytecznym elementem Ewangelii, jak każdy, który omawialiśmy wcześniej.
Biblia podkreśla znaczenie uświęcenia. Nasze uświęcenie było celem Boga wybierającego nas w wieczności przed założeniem świata. Dlatego w Liście do Efezjan czytamy:
Efez. 1:4 Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 9, 2022 | Teologia systematyczna
Pytanie 92: Jak brzmi Prawo Boże?
I. Jam jest Pan Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi Egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał bogów innych przede mną.
II. Nie czyń sobie obrazu rytego, ani żadnego podobieństwa rzeczy tych, które są na niebie wzgórę, i które na ziemi nisko, i które są w wodach pod ziemią. Nie będziesz się im kłaniał, ani im będziesz służył; bom Ja Pan Bóg twój, Bóg zawistny w miłości, nawiedzający nieprawości ojców nad syny w trzeciem i w czwartem pokoleniu tych, którzy mię nienawidzą, A czyniący miłosierdzie nad tysiącami tych, którzy mię miłują, i strzegą przykazania mego.
III. Nie bierz imienia Pana Boga twego nadaremno; bo się Pan mścić będzie nad tym, który imię jego nadaremno bierze.
IV. Pamiętaj na dzień odpocznienia, abyś go święcił. Sześć dni robić będziesz, i wykonasz wszystkę robotę twoję. Ale dnia siódmego odpocznienie jest Pana Boga twego; nie będziesz czynił żadnej roboty weń, ty i syn twój, i córka twoja, sługa twój, i służebnica twoja, bydlę twoje, i gość twój, który jest w bramach twoich; Bo przez sześć dni stworzył Pan niebo i ziemię, morze, i cokolwiek w nich jest, i odpoczął dnia siódmego; przetoż błogosławił Pan dzień odpocznienia, i poświęcił go.
V. Czcij ojca twego i matkę twoję, aby przedłużone były dni twoje na ziemi, którą Pan Bóg twój da tobie.
Vi. Nie będziesz mordował.
VII. Nie będziesz cudzołożył.
VIII. Nie będziesz kradł.
IX. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu świadectwa fałszywego.
X. Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego, ani będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani sługi jego, ani dziewki jego, ani wołu jego, ani osła jego, ani żadnej rzeczy bliźniego twego.
(2 Mojż. 20:1-17; 5 Mojż. 5:6-21)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 8, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Nie nadzieja świętych
2 Kor. 5:1-4
.
1. Wiemy bowiem, że jeśli zostanie zniszczony ten namiot naszego ziemskiego mieszkania, to mamy budowlę od Boga, dom nie ręką uczyniony, wieczny w niebiosach.
2. Dlatego w tym wzdychamy, pragnąc przyodziać się w nasz dom z nieba;
3. Skoro tylko zostaniemy znalezieni odziani, a nie nadzy.
4. Bo my, którzy jesteśmy w tym namiocie, wzdychamy, obciążeni, ponieważ nie pragniemy być rozebrani, ale przyodziani, aby to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie.
Nadzieją świętych jest zmartwychwstanie ich ciała w dniu Chrystusa. Do tego przyszłego dobra Pismo Święte uparcie kieruje oczekiwanie wierzących: „Zabrzmi bowiem trąba, a umarli zostaną wskrzeszeni niezniszczalni” (1 Kor. 15,52).
Pośmiertne przebywanie z Chrystusem w duszy jest to, z pewnością, dobro mniejsze niż zmartwychwstanie ciała, ale za to jest to dobro realne. Wprawdzie nie jest to ostateczna tęsknota dziecka Bożego, ale mimo to jest to tęsknota pewna. Jest to nadzieja świadomego życia i chwały z Chrystusem w niebie w chwili śmierci. Mówiąc słowami Reformowanego wyznania,
„dusza moja wzięta będzie natychmiast do Jezusa Chrystusa, jako do swej Głowy” (Katechizm Heidelberski Pytanie 57).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 7, 2022 | Egzegezy, Ekumenizm, Historia chrześcijaństwa, Teologia historyczna
Przedmowa
2 Tym. 2:19 Mimo to fundament Boży stoi niewzruszony, mając taką pieczęć: Zna Pan tych, którzy należą do niego, oraz: Niech odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Chrystusa.
Miasto Berno leży w Szwajcarii i jest to obecnie czwarte co do wielkości miasto tego kraju. W 1520 r. do kościoła św. Wincentego w mieście przybył Berchtold Haller. Haller był pod wpływem Philipa Melanchthona i Huldrycha Zwingliego. Później, zwłaszcza po 1521 r., Haller i Zwingli często korespondowali i uważali się za sojuszników.
Haller interesował się ideami reformacji i skłaniał się ku Reformacji, ale miasto nie. W 1523 r. miasto potwierdziło doktryny rzymskokatolickie. W rzeczywistości wyraźnie zakazał głoszenia protestantyzmu i idei Lutra. Ale jedną rzeczą, na którą miasto pozwalało – i to jest fascynujące – było głoszenie o tematyce biblijnej i właśnie to Haller postanowił przemawiać z ambony kościoła świętego Wincentego. W wyniku teog w 1525 r. kazania zaczęły zastępować mszę świętą. Haller położył kres rytuałowi mszy, a do 1527 r. Idee Reformowane zasadniczo opanowały miasto.
6 stycznia 1528 r. rada miejska wezwała do dysputy i przedstawiono Dziesięć Tez Berneńskich. Zostały one jednoznacznie zatwierdzone. W tym czasie w mieście było tylko kilku ministrów sprzeciwjających się tezom, ale szybko się poddali zaś miasto Berno stało się niezłomnie i stanowczo miastem Reformacji.
Dziesięć Tez z Berna miało duży wpływ na chrześcijaństwo. Ich efekt był odczuwalny w Bazylei, w Saalhausen, w Lozannie, w Genewie, a nawet w Holandii a nawet w odległej Anglii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 6, 2022 | Teologia biblijna
Wyjątkowe Słowo Boże
Izaj. 8:20 Do prawa i do świadectwa! Jeśli nie będą mówić według tego słowa, to w nim nie ma żadnej światłości
Są takie okresy w roku, kiedy chrześcijaństwo i Słowo Boże zaczyna częściej niż zwykle pojawiać się w różnego rodzaju mediach, czy to tradycyjnych, czy też elektronicznych.
Tymi okresami są zwykle zbliżające się święta Bożego Narodzenia i okres Wielkanocny. różnego rodzaju programy i stacje radiowe, telewizyjne, czy portale internetowe, zaczynają publikować rozmaite materiały i wywiady dotyczące chrześcijaństwa jako jednej z największych religii, bezlitośnie wrzucając do jednego kotła wszystko co chociaż w opisie nauki ma słowo „chrześcijaństwo”.
Tworzy się w ten sposób swoisty konglomerat, może lepiej brzmiałoby synkretyzm różnego rodzaju wyznań, filozofii, doktryn, dogmatów, nauk, bez jakiegoś szczególnego rozróżnienia ich pochodzenia, źródła powstania czy też, przede wszystkim, oparcia w Żywym Słowie Bożym jakim jest 66 ksiąg Pisma Świętego.Zaproszeni goście, wyjaśniają swoje poglądy na temat nauki chrześcijańskiej, nawiązują do innych religii,
- ukazując podobieństwa
- i rzekome zapożyczenia
Warto w tym miejscu podkreślić rzecz bardzo istotną dla każdego chrześcijanina studiującego Pismo. Rzecz, która niestety często daje się zauważyć u osób mówiących piszących, dyskutujących o Biblii, które często powtarzają „według mnie…” „wydaje mi się że…” „moim zdaniem…”. Warto wspomnieć że Biblia, nie została napisana dla ich wyłącznej interpretacji (2 Piotra 1:20), a dyktujący Pismo Bóg, nie robił tego dla poddania Jego słowa interpretacji jednego konkretnego człowieka, gdyż wtedy znaczenie Jego słowa zmieniłoby się wraz ze śmiercią dyskutanta, jak mówi Psalm 119
Psalm 119:88-94 Według twego miłosierdzia ożyw mnie, abym strzegł świadectwa twoich ust. Na wieki, o PANIE, twoje słowo trwa w niebie. Z pokolenia na pokolenie twoja prawda; ugruntowałeś ziemię i trwa. Wszystko trwa do dziś według twego rozporządzenia; to wszystko służy tobie. Gdyby twoje prawo nie było moją rozkoszą, dawno zginąłbym w moim utrapieniu. Nigdy nie zapomnę twoich przykazań, bo nimi mnie ożywiłeś. Twoim jestem, wybaw mnie, bo szukam twoich przykazań.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | gru 5, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Życie wieczne
Czy znasz prawdziwego Boga? Nie boga ludzkiej wyobraźni, ale Boga opisanego w Biblii? Czy znasz Go tak intymnie, że kochasz Go i Mu służysz?
To bardzo ważne pytanie. Biblia uczy nas, że życie wieczne to poznanie Boga i Jego Syna Jezusa Chrystusa. Jezus mówi:
Jan. 17:3 A to jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.
Jeśli chcesz mieć życie wieczne i żyć wiecznie z Bogiem w niebie, musisz znać Boga i Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Jeśli chcesz poznać prawdziwego Boga, uważnie przeanalizuj następujące kwestie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 2, 2022 | Teologia systematyczna
Pytanie 86: Dlaczego musimy spełniać jeszcze dobre uczynki, skoro już zostaliśmy wyzwoleni z niedoli, i to bez żadnej własnej zasługi, tylko przez łaskę Jezusa Chrystusa?
Jezus Chrystus, odkupiwszy nas swoją krwią, odnawia nas przez Ducha Świętego na swoje podobieństwo. Dlatego całym naszym postępowaniem okazujemy Bogu wdzięczność za Jego dobrodziejstwa i oddajemy Mu chwałę.
Ponadto upewniamy się w wierze widząc owoce, jakie ona przynosi, a także chwalebnym przykładem pozyskujemy innych ludzi (bliźnich) dla Chrystusa.
Rzym. 6:13I nie oddawajcie waszych członków jako oręża niesprawiedliwości grzechowi, ale oddawajcie samych siebie Bogu jako ożywieni z martwych i wasze członki jako oręż sprawiedliwości Bogu.
.
Rzym. 12:1-2 Proszę więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali wasze ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest wasza rozumna służba. A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście mogli rozeznać, co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga
.
1 Piotra 2:5I wy sami, jak żywe kamienie, jesteście budowani w duchowy dom, stanowicie święte kapłaństwo, aby składać duchowe ofiary, przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa.
.
Mat. 5:16Tak niech wasza światłość świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie
.
1 Kor. 6:19-20Czyż nie wiecie, że wasze ciało jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was, a którego macie od Boga, i nie należycie do samych siebie? Drogo bowiem zostaliście kupieni. Wysławiajcie więc Boga w waszym ciele i w waszym duchu, które należą do Boga.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 1, 2022 | Eklezjologia: nauka o kościele
Jak pamiętamy o Dniu Pańskim
Hebr. 10:24-25 I okazujmy staranie jedni o drugich, by pobudzać się do miłości i dobrych uczynków nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień.
Opis dnia odpoczynku jako Dnia Pańskiego wskazuje, jak mamy ten dzień wspominać.
- Pamiętamy o nim, poświęcając go Panu Jezusowi
.
- Pamiętamy o nim, oddając cześć, poznając, współdziałając i ciesząc się ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Chrystusem.
.
- Pamiętamy o nim tak jak Jan: będąc w Duchu, słysząc wielki głos Jezusa (głoszenie Ewangelii) i widząc Go (przez wiarę) chodzącego wśród świeczników (w Kościele).
Konkretnie, mamy przestrzegać dnia sabatu poprzez pilne uczestniczenie w nabożeństwach Kościoła Jezusa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 30, 2022 | Egzegezy, Ekumenizm
Przyczyny konfliktu
Marek 4:26-28
.
26. I mówił: Z królestwem Bożym jest tak, jak gdyby człowiek wrzucił ziarno w ziemię.
27. Czy śpi, czy wstaje, we dnie i w nocy, ziarno wschodzi i rośnie, a on nie wie jak.
28. Bo ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie.
Chrystus w drugim roku swojej służby, gdy Jego popularność stale rosła użył znamiennych słów, jak się okaże, bardzo istotnych dla każdego kaznodziei Ewangelii. Otóż Pan wskazał na duchową zasadę rozwoju królestwa, które jest całkowicie zależne od suwerennego Boga. W paraboli użył następujących elementów:
– człowiek, który sieje, co jest odniesieniem do głosicieli prawdy, Bożym agentem
.
– ziarno, czyli prawda Ewangelii
.
– ziemia, a konkretnie żyzna ziemia, która wydaje plon, to wszyscy którzy zostają przez Boga odrodzeni
.
– wzrost ziarna, jego przemiana z prostej Ewangelii do głębi teologii
.
– samoistność wzrostu ziarna, to Bóg czyni odrodzenie, wiarę w Ewangelię oraz oświecenie głębią teologii, dzięki pracy Bożych agentów
Prosta implikacja tekstu jest następująca: tam gdzie przez posłanych przez Boga prawowiernych chrześcijan, a w szczególności pastorów-nauczycieli (Rzym. 10:15; 1 Kor. 12:28; Efez. 4:11; Kol. 1:4-7) głoszona jest prawda Ewangelii (1 Kor. 15:1-4; Izaj. 53:10-12; Jan 10:11; Dzieje 20:28; Efez. 5:25; Mat. 20:28; 26:28; Marek 14:24; Hebr. 9:28) Bóg sam czyni całą pracę soteriologiczną od regeneracji (Jan 1:13; 3:3-6; 1 Piotra 1:23), poprzez wzrost duchowy aż do pełni, czyli osiągnięcia duchowej dojrzałości (Efez. 4:13; Kol. 1:10) a w ostateczności wiecznej chwały zapewnionej przez krzyż Chrystusa Pana, przez Jego przenajświętszą i bezcenną krew (Jan 10:28-29; Rzym. 8:28-30; Efez. 1:5-7; Kol. 3:3-4; Hebr. 2:10; 1 Piotra 1:5; Obj. 5:9-10).
Teraz ponieważ zbawionych jest relatywnie (tj. w porównaniu do ogółu populacji) niewielu (Mat. 7:14) oraz niezbawionych acz potrzebujących religii jest wielu (Mat. 7:13) do zagospodarowania przez fałszywą ewangelię pozostają całe idące na zatracenie, religijne rzesze (Łuk. 13:24).
Bójka między zwaśnionymi stronami wszczęła się o kawałek syntetycznego tortu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 29, 2022 | Chrześcijańska moralność, Reformowany światopogląd, Teologia biblijna
Hipoteza ramowa
Hebr. 4:4 …I odpoczął Bóg siódmego dnia od wszystkich swoich dzieł.
Mit jest także implikacją „hipotezy ramowej”. To jest wyjaśnienie sześciu dni Księgi Rodzaju 1 i siódmego dnia Księgi Rodzaju 2:1-3. Przyczyną powstania tej teorii to wątpliwości co do dosłowności relacji z Księgi Rodzaju 1:1-2:3 z powodu głośnych świadectw współczesnych naukowców,
- że wszechświat ma miliardy lat
.
- i że jego obecna forma jest wynikiem ewolucji.
Hipoteza ramowa zaprzecza, jakoby Księga Rodzaju 1:1-2:3 wyjaśniała, co faktycznie miało miejsce na początku. Ten bardzo ludzki, ale natchniony autor opowiedział raczej historię, której celem jest to, że Bóg stworzył świat w nieznany sposób i na przestrzeni nieznanego czasu. (W rzeczywistości obrońcy hipotezy ramowej będą uważać, że Bóg stworzył świat dokładnie tak, jak dekretuje nauka ewolucyjna: w procesie ewolucyjnym trwającym miliardy lat).
[kreacjonizm sześciodniowy to] przejaw ignorancji i fanatyzmu […] nie wiem jak było naprawdę […] sześciodniowy kreacjonizm naukowy z geologią potopową jest po prostu błędny [… to] pseudonauka jakich wiele, żadna teologia, żadna pobożność, [lecz] ośli upór i brak wiedzy, górne rejestry Denninga-Krugera [tj. odniesienie do osoby niedouczonej i przeceniającej swoje intelektualne możlwości, przyp. red.], nic więcej. Kreacjonistów którzy […] nie są sześciodniowi […] nie atakuję, są odmiany kreacjonizmu nie tylko w sensie filozoficznym/teologicznym (bo ten sam wyznaję), które mogą mieć przynajmniej częściowo jakiś sens, których zostanie przejęty przez przyszłą teorię wyjaśniającą zmiany życia [czyli ewolucję, przyp. red.] – Janusz Kucharczyk, wykładowca greki i filozofii na Wyższym Seminarium Baptystycznym, mitolog, źródło
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lis 28, 2022 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Historia chrześcijaństwa, Teologia reformowana, Teologia systematyczna
Wyznanie czy chaos?
Efez. 4:4-6
.
4. Jedno jest ciało i jeden Duch, jak też zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania.
5. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;
6. Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i w was wszystkich.
Istnieje esej znanego brytyjskiego autora tego stulecia, zatytułowany „Creed or Chaos”.[1] Chociaż nie zgadzam się z większością treści eseju, tytuł bardzo dobrze opisuje pilną potrzebę posiadania i używania historycznych Wyznań Wiary Kościoła. Jesteśmy przekonani, że jedyną alternatywą dla wyznań jest chaos kościelny.
Historia to udowodniła, zwłaszcza w obecnym stuleciu. Odmawiając posiadania Wyznań lub odchodząc od Wyznań, kościół naraził się na chaos, który przynosi powodzie i wiatry zmian doktrynalnych, duchową ignorancję i światowość.
Niektórzy zaczęli zdawać sobie z tego sprawę i powrócili do Wyznań Wiary, za co jesteśmy głęboko wdzięczni. Inni jednak nadal zaniedbują i pogardzają Wyznaniami Wiary, i to właśnie do nich ten artykuł jest adresowany w nadziei, że ponownie rozważą i zobaczą zarówno podstawy biblijne, jak i potrzebę wyznań wiary w kościele.
Przede wszystkim ustalimy podstawę biblijną. Następnie chcielibyśmy odnieść się do niektórych zarzutów podnoszonych przeciwko Wyznaniom Wiary. Wreszcie, po ustaleniu i obronie konieczności Wyznań Wiary, pragniemy zwrócić uwagę na niektóre szczególne zastosowania wyznań wiary w kościele, ponieważ dopóki
Wyznania Wiary nie są znane i używane, posiadanie ich nie ma żadnej wartości.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 25, 2022 | Teologia systematyczna
Pytanie 83: Co rozumiemy pod pojęciem „władza kluczy”?
Głoszenie Ewangelii oraz dyscyplinę kościelną; dzięki tym dwóm środkom Królestwo Niebios zostaje otwarte dla wierzących, a zamknięte przed niewierzącymi.
Mat. 16:19 I tobie dam klucze królestwa niebieskiego. Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie
.
Jan 20:21-23 Jezus znowu powiedział do nich: Pokój wam. Jak Ojciec mnie posłał, tak i ja was posyłam. A to powiedziawszy, tchnął na nich i powiedział: Weźcie Ducha Świętego. Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 24, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Wprowadzenie
2 Kor. 7:1 Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkiego brudu ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej
Ten pierwszy werset siódmego rozdziału 2 Listu do Koryntian należy do rozdziału szóstego. Tekst nawiązuje do „tych obietnic”. Przedstawione obietnice to te, o których mowa w wersetach 16-18 rozdziału szóstego. Po wezwaniu Apostoła do duchowej separacji opisano Boże obietnice:
2 Kor. 6:16-18 Będę w nich mieszkał i będę się przechadzał w nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego nie dotykajcie, a ja was przyjmę. I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami – mówi Pan Wszechmogący.
Znaczenie 2 Koryntian 7:1 jest jasne: „Ponieważ posiadasz te obietnice, chodź w świętości przed Bogiem”. Jasne jest, że Apostoł kieruje napomnienie do ludu przymierza z Bogiem, który posiada te obietnice. Ten nacisk na lud przymierza z Bogiem jest dodatkowo wzmocniony przez imię, które Paweł nadaje tym, do których pisze: „Najmilsi”. Są bardzo umiłowani przez Pawła, ponieważ święci są razem synami i córkami Boga.
Lud przymierza z Bogiem został tutaj powołany, aby chodzić po świecie jako lud przymierza.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 23, 2022 | Eklezjologia: nauka o kościele
Przedmowa
Hebr. 10:24-25 I okazujmy staranie jedni o drugich, by pobudzać się do miłości i dobrych uczynków nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień.
W pytaniu o sabat chodzi o wielkie sprawy. I niestety, jest to pytanie dzisiaj, nie tylko w społeczeństwie, które kiedyś wykazało pewien wpływ chrześcijaństwa przez „zamknięcie sklepu” w niedzielę, a teraz pracuje i bawi się w Dzień Pański jak w każdy inny dzień, ale także wśród Reformowanych chrześcijan. To, że sabat jest bezczeszczony w praktyce, jest wystarczająco poważne – słaba frekwencja na drugim nabożeństwie (tam, gdzie drugie nabożeństwo nadal się odbywa) i zakres, w jakim wyznający chrześcijanie „omijają kościół” są wystarczającym świadectwem tej powszechnej profanacji sabatu.
Jeszcze poważniejsze jest rosnące „rozwiązanie” problemu, które polega na zaprzeczaniu, że w ogóle istnieje dzień sabatu! To zaprzeczenie istnienia specjalnego dnia odpoczynku jest
- atakiem na Prawo (na czwarte przykazanie)
.
- błędnym pojmowaniem dzieła Chrystusa (Chrystus znosi Prawo)
.
- podważaniem publicznego nabożeństwa i służby Słowa
.
- osłabianiem rodzinnego nabożeńśtwa, instrukcji i społeczności
.
- oraz zagrożeniem dla prawdziwego odpoczynku świętych
Nie wspominając o niewierności wobec własnych Wyznań Wiary ze strony Reformowanych i Prezbiterian (Dzień Pański 38 Katechizmu Heidelberskiego dla Reformowanych i Rozdział 21 Konfesji Westminsterskiej dla Prezbiterian).
Chociaż apostazji od prawdy o sabacie poświęca się mało uwagi, uważamy ją za jedno z najpoważniejszych odstępstw w naszych czasach; i uważamy za pilne nasze wezwanie do powrotu na stare drogi naszych ojców lub do kontynuowania tych dróg, w zależności od przypadku.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 22, 2022 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Greka Koine, Trynitologia
Przyczynek
Temat Jana 1:1 wraca jak bumerang. Jest to bardzo ważny tekst z punktu widzenia Chrystologii, ponieważ wyraźnie naucza iż Słowo, czyli Boży Syn, jest Bogiem. Nie jakimś tam bogiem, tak jakby Pismo Święte nauczało henoteizmu (tj. wielobóstwa przy zachowaniu gradacji boskości od największej czyli Ojca do pomniejszych można by rzec na modłę gnostyków „emanacji”) lecz Słowo posiada istotę Boga.
Czytamy wyraźnie
Jan 1:1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo.
Interesująca nas fraza brzmi w grece następująco: καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος kai Theos hen ho Logos. W każdym poprawnym tłumaczeniu tak Syn-Logos jak i Bóg-Theos pisane są dużą literą, choć w grece koine, języku w jakim spisany został tekst nie istniało wyróżnienie liter dużych i małych.
Niestety sprawa nie dla wszystkich jest jasna tak jak być powinna. Niestrudzeni w swych wysiłkach do wykluczenia Bóstwa Syna współcześni socynianie, tacy jak Świadkowie Russella, Badacze Pisma Świętego (a za nimi większość odstępczych pozbawionych rozumu i zdolności interpretacji gramatyki neo-ewangelików) podnosi w tym miejscu obiekcję. Według heretyków gdyby Logos miał naturę Boga (tzn. Boga Ojca)
- tekst grecki powinien posiadać przedimek określony przed słowem Θεὸς.
.
- ponadto istnieją dowody w manuskryptach zawierających tłumaczenie z greki na koptyjski, gdzie przed słowem Θεὸς dodany został przedimek nieokreślony
Stąd przez upadłe umysły wysnuwane są następujące wnioski:
„Czego możemy się z niego dowiedzieć? Otóż wyraz „bóg” w drugiej części tego wersetu jest poprzedzony rodzajnikiem nieokreślonym. Gdyby więc przełożyć je na współczesny język polski, tłumaczenie brzmiałoby tak: „I Słowo był bogiem”. Jak zatem wyraźnie widać, ci starożytni tłumacze zdawali sobie sprawę, że w Ewangelii według Jana 1:1 Jezusa nie utożsamiono z Bogiem Wszechmocnym„ – źródło
Brak tego przedimka oraz świadectwo manuskryptu koptyjskiego, napisanego w dialekcie saidzkim (spisany przed IV wiekiem) który dodaje przedimek nieokreślony (czyniąc z Syna jakiegoś tam boga) dowodzą iż Syn nie jest Bogiem lecz ma zaledwie boskie pochodzenie.
Czy rzeczywiście możemy ufać argumentacji Russellitów, jakoby pierwotny przednicejski Kościół odrzucał doktrynę współistotności Ojca i Syna?
Rozważmy te argumenty
(więcej…)
