utworzone przez Reformowani | kwi 5, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Podstawa rozważania
Kol. 2:16
15. I rozbroiwszy zwierzchności i władze, jawnie wystawił je na pokaz, gdy przez niego odniósł triumf nad nimi.
16. Niech więc nikt was nie osądza z powodu jedzenia lub picia, co do święta, nowiu księżyca lub szabatów.
17. Są to cienie rzeczy przyszłych, ciało zaś jest Chrystusa.
Jak List do Kolosan 2:16 pasuje do chrześcijańskiej nauki o Dniu Pańskim?
- Niektórzy w dzisiejszym świecie kościelnym stali się bardzo legalistyczni w odniesieniu do sabatu i przez przykazanie po przykazaniu wyparli wiele aspektów przestrzegania sabatu z całego obszaru chrześcijańskiej wolności – w przeciwieństwie do tego, chodzi o zachowywanie prawa ceremonialnego i restrykcji żywieniowych ()jedzenie, picie, święta) o czym Paweł pisze w wersecie 16.
.
- Inni, nie rozumiejąc chrześcijańskiej wolności, praktycznie zniszczyli sabat. Utrzymują, że sabat nie różni się od żadnego innego dnia tygodnia i chociaż lepiej jest chodzić do kościoła w Dzień Pański, równie dobrze można zmienić nabożeństwa z Dnia Pańskiego na inne dni powszednie i zaangażować się w dowolne zajęcia tak w dni powszednie jak w dzień Pański. Mówi się, że każdy dzień tygodnia jest sabatem.
Pozwólcie, że najpierw wspomnę, że Paweł ostrzega przed nadużyciem sabatu w Liście do Kolosan 2:16. Świadczy o tym cały fragment. Paweł wyjaśnia nam, że Chrystus na krzyżu przez swe potężne dzieło „Wymazał wobciążający nas wykaz zawarty w przepisach, który był przeciwko nam, i usunął go z drogi, przybiwszy do krzyża;” (Kol. 2: 14).
Innymi słowy, Chrystus wypełnił za nas prawo.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 4, 2023 | Ekumenizm
Nagłówek
Dziesiąte: nie pożądaj. Jedenaste: nie obrażaj.
Do Pawła z Tarsu
zam. u Akwilli wytwórcy namiotów
Korynt, Grecja
Drogi Pawle
Niedawno otrzymaliśmy kopię twojego listu do Galacjan. Komitet Ekumeniczny uznał za konieczne poinformować Pana o wielu rzeczach, które nas w tym liście głęboko niepokoją.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 3, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Przedmowa
Takie jest znaczenie prawdy o usprawiedliwieniu zarówno dla Ewangelii, jak i dla zbawienia wybranego ludu Bożego, że obrona jej jest zawsze wskazana, jeśli nie jest konieczna.
Usprawiedliwienie jest Bożym przebaczeniem winnemu grzesznikowi – przebaczeniem grzechów – uwalniającym grzesznika od wiecznego potępienia. Jest to również dar sprawiedliwości dla grzesznika, który czyni grzesznika godnym życia wiecznego i chwały.
Paweł wskazuje na znaczenie prawdy o usprawiedliwieniu dla Ewangelii w Liście do Galacjan
Gal. 1:6 Dziwię się, że tak szybko dajecie się odwieść od tego, który was powołał ku łasce Chrystusa, do innej ewangelii
Utrata prawdy o usprawiedliwieniu, a dokładniej wypaczenie prawdy o usprawiedliwieniu (bo to jest zło Galacjan, o którym mówi Apostoł), skutkuje „inną ewangelią” niż Boża Ewangelia łaski. Ten, kto głosi inną ewangelię, wypaczając prawdę o usprawiedliwieniu, jest przeklęty przez Boga:
Gal. 1:9 Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Gdyby wam ktoś głosił ewangelię inną od tej, którą przyjęliście, niech będzie przeklęty”
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 31, 2023 | Teologia systematyczna
Słowo „teologia” jest uyżwane prawidłowo
I. Ponieważ zgodnie z prawami dokładnej metody należy najpierw wyjaśnić użycie i prawdziwy sens terminów (proton exetazein ta onomata), jak to twierdzi filozof Arystoteles, słowa są bowiem typami (typoi) rzeczy, niektóre rzeczy muszą zostać założone co do słowa „teologia” zanim przejdziemy do samej rzeczy.
Ale chociaż proponowane pytanie może się wydawać mało konieczne (w zdrowym rozsądku i w rozumieniu przyjętym przez prawie wszystkich, którzy uważają, że powinno ono zostać zachowane jako słowo techniczne [technikon] właściwie i dobitnie deklarujące jego przedmiot), to jednak musimy spotkać się z opinią tych, którym się to nie podoba, ponieważ nie występuje w Piśmie i jest używane do określenia fałszywego systemu pogan i którzy uważają, że bardziej odpowiednie byłoby użycie innych słów zaczerpniętych z Pisma.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 30, 2023 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia historyczna, Teologia reformowana
Wstęp
Rzym. 6:14 Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską.
James Fraser był szkockim pastorem prezbiteriańskim. Jego data życia to od 1700 (piękna okrągła liczba, którą łatwo zapamiętać) do 1769. Oznacza to, że nasz autor urodził się dziesięć lat po bitwie nad Boyne w Irlandii (1690) i zmarł siedem lat przed amerykańską Deklaracją Niepodległości (1776).
Tak więc James Fraser żył między bitwą nad Boyne a Deklaracją Niepodległości. Aby pomóc w ustaleniu miejsca w historii, pomocne może być również wspomnienie dwóch dobrze znanych współczesnych mu osób:
- Jonathana Edwardsa (1703-1758), amerykańskiego teologa z Nowej Anglii
.
- Johna Wesleya (1703-1791), Arminianina odrodzeniowego w starej Anglii
Związek między Jamesem Fraserem, a miastem Alness (a szczególnie jednym domem w nim) jest bardzo silny. James Fraser był synem plebanii. W amerykańskiej terminologii był DK, dzieckiem kaznodziei. Ściślej rzecz ujmując, był synem posiadłości Kościoła Szkocji w Alness. W tej posiadłości Kościoła Szkocji w Alness James Fraser spędził pierwsze jedenaście lat swojego życia.
W tym samym domu jego ojciec, Jan, zmarł w 1711 roku, po Fraser czym opuścił ten dwór. Piętnaście lat później nasz autor powrócił do tego właśnie domu, w którym spędził pierwsze jedenaście lat. Tym razem nie był to syn plebanii, ale pastor plebanii.
Wydaje nam się, że ordynacja Jamesa Frasera w 1726 roku była bardzo dziwną sprawą. Został wprowadzony w róg cmentarza, ponieważ drzwi kościoła były zamknięte i, nawiasem mówiąc, strzeżone. Miejscowy lord nie pochwalał tego ewangelicznego i wyznaniowego prezbiterianina, więc wyznaczył swoje sługi i lokatorów, aby zagrodzili młodemu ordynariuszowi wejście do budynku.
Kongregacja musiała zadowolić się cmentarzem kościelnym w celu ordynowania Jamesa Frasera. Zakładam — zapisy nam tego nie mówią — że pogoda była sucha.
W tej posiadłości Kościoła Szkocji James Fraser spędził pozostałe 43 lata swojego życia, gdyż całą swoją posługę spędził na jednej placówce w Alness. Tak więc, w dwóch okresach zamieszkania, 54 z 69 lat Jamesa Frasera spędził w tym samym domu.
To właśnie w tej prezbiteriańskiej posiadłości Alness, kilka miesięcy przed śmiercią, wielebny Fraser ukończył rękopis swojego słynnego dzieła, Traktat o uświęceniu: wyjaśnienie Listu do Rzymian, rozdziały 6, 7 i 8: 1-4.[1]. Tak jest zatytułowana w moim współczesnym wydaniu książki, ale jej oryginalna nazwa była znacznie dłuższa [2].
Odręczny dokument Jamesa Frasera rzadko zawierał błąd i rzadko można znaleźć nawet skreślenie. Potrzebne było bardzo mało korekty i redagowania. To niesamowita rzecz. Wprowadziłem więcej poprawek podczas pisania manuskryptu mojego przemówienia i jeszcze więcej zmian w tym rozdziale, niż James Fraser potrzebował do napisania wspaniałej 500-stronicowej książki!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 29, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Przypomnienie
Jer. 4:28 Nad tym ziemia będzie lamentować, a niebiosa w górze zaćmią się, gdyż powiedziałem i postanowiłem, a nie będę żałował (LXX καὶ οὐ μετανοήσω kai ou metanoeso) ani nie odwrócę się od tego.
Słowo μετάνοια metanoia używane zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie oznacza przede wszystkim „zmianę zdania”. W Septuagincie (greckim tłumaczeniu Starego Testamentu) słowo metanoesen oznacza „zmienić zdanie”.
Tak więc w Księdze Jeremiasza Bóg nie mówi iż będzie pokutował, odczuwał skruchę ani też nie mówi, że się nawróci (już sama taka myśl jest bluźnierstwem). To co po hebrajsku נִחַ֖מְתִּי וְלֹ֥א welo nihamti oznacza „nie ustąpi” w greckim tłumaczeniu tekstu Jeremiasza wyrażone jest frazą „nie zmieni zdania”. Bóg nie zmeni zdania, naucza Jeremiasz.
Bill Mounce, kalwinistyczny znawca greki w swoim Słowniku Ekspozycyjnym Słów Starego i Nowego Testamentu dowodzi, że metanoia w Septuagincie oznacza generalnie zmianę myślenia.
„Czasownik metanoeō… jest najczęściej używany w LXX w znaczeniu ‘zmienić zdanie’ np. Przysłów. 20:25 μετὰ γὰρ τὸ εὔξασθαι μετανοεῖν γίνεται (zmiana myślenia następuje po złożeniu ślubów.). Jer. 4:28 αὶ οὐ μετανοήσω (nie zmienięzdania), rzeczownik jest użyty tylko raz, w Przysłów 14:15 πανοῦργος δὲ ἔρχεται εἰς μετάνοιαν (rozważny człowiek zabiera się do refleksji – zmiany zdania) [1]
Współczense komentarze, nawet te inspirujące do miana „kalwinistycznych” zawierają w sobie błędną definicję metanoi przez którą definiuje się nie tylko zmianę w rozumowaniu ale też zmianę w stylu życia. W swoim Komentarzu do Nowego Testamentu, John MacArthur swoich wyznawców wprowadza w objęcia herezji zatracenia przez definicję:
„Pokuta” i odkupienie łączy w sobie zupełną zmianę w rozumowaniu i stylu życia„. [2]
Tak więc pełna zmiana stylu życia jest konieczna do odpuszczenia grzechów. Błąd ten posiada katastrofalne skutki (Rzym.3:20; 4:2; Tyt. 3:5; 2 Tym. 1:9; Efez. 2:9). Przyjmując definicję MacArthura okazuje się, że w wielu miejscach teksty Pisma zamiast mówić o zmianie myślenia względem osobistego grzechu i Chrystusa, czyli o wierze, błędnie tłumaczone lub interpretowane zamykają czytelnika w klatce zbawienia z uczynków:
Np. pokutujcie i nawróćcie się, aby wasze grzechy były zgładzone (Dzieje 3:19) oznaczałoby, że aby dostąpić zbawienia należy zmusić się do
- aktu skruchy,
- żalu za grzechy
- oraz zmienić postępowanie.
Tak więc środkiem łaski nie jest wiara jak nauczała i naucza do dziś Reformacja ale dobre uczynki. Każdy rozsądny chrześcijanin rozumie, że jest to kopia wiary rzymskiej, gdzie zbawienie wynika odpowiednio z zasług Chrystusa oraz dobrych uczynków i modlitw człowieka.
KKK 1476 Duchowe dobra płynące z komunii świętych nazywamy także skarbcem Kościoła. Nie jest on zbiorem dóbr, gromadzonych przez wieki na kształt materialnych bogactw, lecz nieskończoną i niewyczerpaną wartością, jaką mają u Boga zadośćuczynienia i zasługi Chrystusa Pana, ofiarowane po to, by cała ludzkość została uwolniona od grzechu i doszła do łączności z Ojcem. Stanowi go sam Chrystus Odkupiciel, w którym są i działają zadośćuczynienia i zasługi płynące z Jego odkupienia
.
KKK 1477 Poza tym do tego skarbca należy również rzeczywiście niewyczerpana, niewymierna i zawsze aktualna wartość, jaką mają przed Bogiem modlitwy i dobre uczynki Najświętszej Maryi Panny i wszystkich świętych, którzy idąc śladami Chrystusa, dzięki jego łasce, uświęcili samych siebie i wypełnili posłanie otrzymane od Ojca. W ten sposób, pracując nad własnym zbawieniem, przyczynili się również do zbawienia swoich braci w jedności Mistycznego Ciała
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 28, 2023 | Egzegezy, Teologia reformowana
Przedmowa
1 Mojż. 9:13 Będzie więc ten łuk na obłoku i spojrzę na niego, aby przypomnieć sobie wieczne przymierze między Bogiem a wszelką żywą istotą cielesną, która jest na ziemi.
W dobie szalejącej głupoty teologicznej powstają coraz to ciekawsze (w negatywnym sensie) twierdzenia o zmartwychwstaniu. Niektórzy całkowicie je odrzucają, inni, jak Janusz Kucharczyk z WBST szukają realizacji zmartwychwstania w technologii transhumanizmu. Kolejni idąc krok dalej wierzą w zmartwychwstanie wszystkich zwierząt. Idea jaka stoi za dziwacznym twierdzeniem oparta została o fatalną interpretację tekstów dotyczących Bożego Przymierza, w tym Rzymian 8:18. I tak antytrnitarny heretyk Wojciech Apel publicznie brukając symbol Nicejsko-Konstantynopolski stwierdza
„….wierzę w kotów zmartwychwstanie”. (źródło)
Czy rzeczywiście Chrystus na krzyżu odkupił swoją krwią świat nierozumnych zwierząt i natury nieożywionej?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 27, 2023 | Poradnik berejczyka, Teologia biblijna
Kontrowersje wokół Clarka / Van Tila
Przysłów 2:6 PAN bowiem daje mądrość, z jego ust pochodzi wiedza i rozum.
To, co powiedziałem do tej pory, prawdopodobnie napotka niewielki opór wśród większości Reformowanych presupozycjonistów, być może z wyjątkiem definicji wiary Clarka (która, jak wiem, jest kontrowersyjna, ale którą, jak sądzę, większość krytyków źle rozumie – i zachęcam ich do zapoznania się z uważnym, dokładnym i szczegółowym omówieniem i krytyką różnych alternatywnych definicji wiary przez Clarka w jego książce Faith and Saving Faith).
Przechodzę teraz do bardziej kontrowersyjnego gruntu, a mianowicie do jego zastrzeżeń wobec tego, co nazwałem „epistemologicznymi idiosynkrazjami Corneliusa Van Tila”. Spodziewam się, że w tym miejscu nadepnę na kilka palców. Jeśli Twoje są wśród nich, błagam o cierpliwość, wybaczenie i gotowość do ponownej oceny.
Idiosynkrazja (gr. ιδιοσυνκρασία, idiosinkrasia, idios „jego własny” i syn-krasis „mieszanina”) – oznacza swoistość, indywidualną właściwość osoby bądź zjawiska,
Lata temu przeczytałem kompletny protokół Zgromadzenia Ogólnego OPC i Prezbiterium Filadelfijskiego związany z tym, co stało się i nadal jest znane jako kontrowersja Clarka / Van Tila. Przeczytałem również różne historie dotyczące tej kontrowersji. Jedna z nich została napisana całkiem równolegle z nią, jako seria artykułów teologa Hermana Hoeksemy w Standard Bearer, czasopiśmie Protestanckiego Kościoła Reformowanego, które później zostały opublikowane jako książka The Clark-Van Til Controversy.[10]
Inną z ważniejszych był rozdział na ten temat w Cornelius Van Til: An Analysis of His Thought Johna Frame’a:.[11] Przygotowując się do tego wykładu, przejrzałem te oraz omówienia kontrowersji Clark / Van Til w Greg Bahnsen’s Van Til’s Apologetic: Readings & Analysis [12] oraz Johna R. Muethera w Cornelius Van Til: Reformed Apologist and Churchman [13].
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 25, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Cel i pasja chrześcijanina
Tyt. 2:14 Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.
Czy masz pasję lub cel, który Cię pochłania? Czy jest coś, czemu poświęcasz swoją energię, czas, pieniądze i życie?
Wszyscy mamy coś, co nas napędza, co sprawia, że rano wstajemy z łóżka lub dla czego żyjemy. Są tacy, którzy kierują się pragnieniem bogactwa; inni kierują się pragnieniem sławy i popularności; inni mają żądzę władzy – będą wydawać i będą wydawać na te rzeczy. Inni, być może z mniej ambitnymi aspiracjami, żyją dla swojej rodziny.
Jaki jest cel lub pasja chrześcijanina?
- Czy to ma być zdrowe?
.
- Czy naszym priorytetem w życiu jest dobre samopoczucie fizyczne?
.
- Czy to nasza rodzina, nasz współmałżonek lub nasze dzieci?
.
- Czy ich dobro jest na pierwszym miejscu?
.
- A może to nasz kościół?
Chociaż te rzeczy są ważne, żadna z nich nie jest poprawną odpowiedzią.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 24, 2023 | Teologia systematyczna
Pytanie 126: Jak brzmi piąta prośba?
„Odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”, to znaczy: zechciej nam, biednym grzesznikom, nie pamiętać ze względu na krew Jezusa Chrystusa naszych win i zła, do którego bezustannie lgniemy.
Psalm 51:2-6 Obmyj mnie zupełnie z mojej nieprawości i oczyść mnie z mego grzechu. Uznaję bowiem moje występki, a mój grzech zawsze jest przede mną. Przeciw tobie, tobie samemu, zgrzeszyłem i zło uczyniłem na twoich oczach, abyś okazał się sprawiedliwy w swoich słowach i czysty w swoim sądzie. Oto zostałem zrodzony w nieprawości i w grzechu poczęła mnie moja matka. Oto miłujesz prawdę wewnętrzną i w głębi serca dasz mi poznać mądrość
.
Hiob 15:16 Tym bardziej obrzydły i nikczemny jest człowiek, który pije nieprawość jak wodę
.
Rzym. 8:1 Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha
.
Efez. 1:7 W którym mamy odkupienie przez jego krew, przebaczenie grzechów, według bogactwa jego łaski;
.
1 Jana 1:9 Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości
.
1 Jana 2:1-2 Moje dzieci, piszę wam to, abyście nie grzeszyli. Jeśli jednak ktoś zgrzeszy, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. I on jest przebłaganiem za nasze grzechy, a nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata.
A my, odnajdując w sobie świadectwo Twojej łaski, ze wszystkich sił postanawiamy całym sercem przebaczać drugiemu człowiekowi (bliźniemu).
Mat. 6:14-15 Bo jeśli przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy wasz Ojciec niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom ich przewinień, to i wasz Ojciec nie przebaczy wam waszych przewinień.
.
Mat. 5:7 Błogosławieni miłosierni, ponieważ oni dostąpią miłosierdzia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 23, 2023 | Historia chrześcijaństwa
Jedność Reformacji
1 Kor. 1:10 Proszę więc was, bracia, przez imię naszego Pana Jezusa Chrystusa, żebyście wszyscy to samo mówili i żeby nie było wśród was rozłamów, ale abyście byli zespoleni jednakowym umysłem i jednakowym zdaniem.
Szwajcaria lata 1523-1527
Reformacja była zjednoczonym ruchem w różnorodności. Chociaż Luter i Zwingli doszli do zrozumienia podstaw przesłania Ewangelii i prawdy o usprawiedliwieniu, sposób, w jaki doszli do tych prawd, nie był taki sam, chociaż odkryli ją stosunkowo w tym samym czasie.
Błąd podniósłby głowę, gdyby któryś z Reformatorów dążył do skrajności, jedności lub różnorodności. Zamiast tego właściwa równowaga między Lutrem i Zwinglim była niezbędna do trzymania się zdrowej doktryny.
Reformacja przywróciła Kościołowi wolność wyrażoną w jego różnorodności. Jest to jedna z cech charakterystycznych Protestantyzmu, a także w skrajnej formie, jedno z niebezpieczeństw.
Zwingli robił postępy w swoich studiach i dochodził do większej wiedzy o Chrystusie, podczas gdy Luter został uwolniony z więzów niebiblijnych śłubów mnisich, co miało miejsce w Erfurth.
Jednak wrogów, którzy powstali, by otoczyć Zwingliego, było wielu i zaczynał się zniechęcać. Myconius wyjechał i udał się do Einsidlen, zastępując Judę, ale Bóg opatrznościowo sprowadził Zwingliemu Leo Judę do Zurychu.
Leo Juda był kaznodzieją z wielką siłą, który wystąpił przeciwko mnichowi augustiańskiemu, głoszącemu herezję, że ludzie sami mogą zadośćuczynić sprawiedliwości Bożej. Juda poprawił go i wprawił lud we wrzawę.
Zwingli stanął po stronie Judy i napisał 67 tez dotyczących prawdy w tej sprawie, aby przedstawić ją soborowi. Faber był obecny na tej radzie, a Zwingli przekazał mu, jak również niektórym innym obecnym doktorom, prawdę o zadośćuczyneniu Jezusa Chrystusa.
Faber odmówił debaty i powiedział, że poczeka na synod, który powinien się odbyć w przyszłym roku. Rada zdecydowała, że Zwingli powinien otwarcie głosić Ewangelię bez przeszkód w czynionych tej doktrynie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 22, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Zgubna droga
Syn piekła
Mat. 23:15 Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, bo obchodzicie morza i lądy, aby pozyskać jednego współwyznawcę, a gdy się nim stanie, czynicie go synem piekła dwa razy takim jak wy sami.
Z pewnością wielu z teologów Reformowanych natknęło się swego czasu na dość barwną postać Stevena Andersona, baptystycznego fundamentalisty, wyznawcy KJV-onlyizmu [1], zwolennika kary śmierci dla pederastów, krzewiciela modlitwy o śmierć „złych przywódców” jak Barack Obama [2], protektora herezji wolnej woli oraz zacietrzewionego przeciwnika doktryny Reformowanej.
Jest to zatem dość wybuchowa mieszanka teologiczna, tym bardziej interesująca ponieważ sam Anderson, choć wyznaje herezję wolnej woli wierzy jednoczesnie w nieutracalność raz wywalczonego przez człowieka zbawienia [3]. Kwestia dość zabawna, ponieważ najwyraźniej przed odrodzeniem człowiek miał wolną wolę i mógł wedle upodobania nie wybrać Boga, jednakże odrodzenie zmienia stan rzeczy i deprawuje człowieka z wcześniej posiadanej wolnej woli uniemożliwiając mu tym samym odejście od Boga.
Anderson, jak na kąpanego w gorącej smole herezji człowieka przystało, stosuje agresywny prozelityzm, gdzie przy użyciu stanowczej, acz pozbawionej prawdy retoryki prowadzi w dość gorące miejsce kaźni sporą grupę utracjuszy, codziennie zdobywając nowych współwyznawców, czasem nieświadomie, którzy zgodnie z nauczaniem Pisma stają się synami piekła dwa razy takimi jak on sam.
Działalność Andersona zasiała ziarno za oceanem i przyniosła zgniły owoc w postaci pana Piotra Skurzyńskiego, nauczyciela będącego wyraźnie zainspirowanego stylem oraz radykalną, acz fałszywą doktryną fundametalistycznego baptysty z USA. Skurzyński stał się jego polskim naśladowcą [4].
Wierzenia, radykalizm i brak zrozumienia Pisma Skurzyńskiego zdają się być odbiciem wierzeń, radykalizmu i braku zrozumienia Pisma Andersona. Pan Skurzyński, wyraźny zwolennik KJV-onlyizmu [5] i zaprzysiężony wróg „pedziów” [6] postanowił przedstawić ostateczny argument logiczny, według którego kalwinizm, czyli w rzeczywistości czysta teologia chrześcijańska, jawi się w jego nieodrodzonym umyśle jako, jak to ujął, obrzydliwa herezja.
Warto posłuchać tych twierdzeń i odpowiedzieć na nie biblijnie, ponieważ nie tylko stanowią o braku rzeczywistości odrodzenia ich proponentów ale też są reprezentatywne dla całego odstępczego neo-ewangelikalizmu.
Drugim celem tego rozważania jest ukazanie fałszu rosnącego w popularność nauczania pana Skurzyńskiego co siłą rzeczy doprowadzi do zdeprecjonowania jego teologii a także obnażenie jego samego jako łże-nauczyciela, czyli mówiąc literalnie przecięcie wrzoda, zanim ten się rozrośnie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 21, 2023 | Poradnik berejczyka, Teologia biblijna
Przedmowa
Przysłów 15:28 Serce sprawiedliwego rozmyśla nad odpowiedzią, a usta niegodziwych tryskają złymi rzeczami.
Skupię się dzisiaj całkiem wyłącznie na epistemologii Gordona Clarka. Clark uważał, że apologetyka chrześcijańska musi zajmować się nie tylko sprawami prolegomenów teologicznych
- istnienie i natura Boga
,
- natchnienie i autorytet Pisma Świętego
,
- historyczność biblijnych osób i wydarzeń
,
- zwłaszcza Jezusa Chrystusa i Jego cielesnego zmartwychwstania itd.
Ale też apologetyka powinna zajmować się implikacjami wiary chrześcijańskiej – czyli nauczaniem Pisma Świętego – w każdym aspekcie ludzkiego życia, prywatnym i publicznym, osobistym i społecznym. Clark wierzył, że Pismo Święte ma implikacje dla wszystkich aspektów życia, a ponieważ tak jest, ważne jest, aby bronić tych implikacji przed atakami, tak samo jak bronić tego, co większość uważa za jego bardziej znaczące doktryny.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 20, 2023 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Reformowany światopogląd
Druga tablica, obie tablice, czy żadna?
Psalm 94:20 Czy sprzymierzy się z tobą tron nieprawości, który wyrządza krzywdę pod pozorem prawa?
W świetle prawd o państwie i jego nadanym przez Boga powołaniu należy rozstrzygnąć odwieczny spór wśród teologów Reformowanych:
Czy państwo jest powołane przez Boga do egzekwowania całego dekalogu, czy tylko drugiej tablicy?
Kwestia ta wpisuje się w kontrowersję wokół właściwej powinności państwa.
- Ci, którzy upierają się, że państwo musi wspierać i promować Kościół, twierdzą, że państwo jest powołane do egzekwowania obu tablic prawa Bożego, wszystkich dziesięciu przykazań.
.
- Ci, którzy ograniczają obowiązek państwa do utrzymywania zewnętrznego porządku w społeczeństwie, tradycyjnie utrzymują, że państwo musi egzekwować tylko drugą tablicę prawa.[31]
Prawda jest taka, że państwo nie jest powołane do egzekwowania ani całego dekalogu, ani drugiej tablicy. Bóg nie dał Dziesięciu Przykazań państwu, aby państwo egzekwowało je wśród swoich obywateli, czy to w całości, czy w części. Bóg dał Dziesięć Przykazań Izraelowi, Jego wybranemu ludowi przymierza i świętemu narodowi. Dał Dziesięć Przykazań, aby kierowały wdzięcznym życiem ludu odkupionego krwią Jezusa Chrystusa i uświęconego przez Ducha Chrystusa. Wstęp, który jest integralną częścią Prawa, wyjaśnia to:
2 Mojż. 20:2 Jam jest Jahwe, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli
Dziesięć Przykazań może być egzekwowane na swoich obywatelach przez Szkocję, Holandię lub Stany Zjednoczone, jeśli – i tylko wtedy – gdy sędzia wykonawczy może również powiedzieć Szkocji, Holandii lub Stanom Zjednoczonym w imieniu Boga: „Ja jestem Jahwe, twój Bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli”.
O tym, że państwo nie jest powołane do egzekwowania całego Dekalogu, świadczy fakt, że Dekalog zawiera dziesiąte przykazanie: „Nie będziesz pożądał”. Nawet najbardziej zagorzały obrońca obowiązku państwa egzekwowania całego moralnego Prawa Bożego musi zgodzić się, że dziesiąte przykazanie nie wchodzi w zakres jurysdykcji państwa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 17, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia reformowana
Trzecie użycie Prawa a Dzień Pański
Hebr. 10:24-25
.
24. I okazujmy staranie jedni o drugich, by pobudzać się do miłości i dobrych uczynków;
25. Nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień.
Autor Listu do Hebrajczyków wyraził swoje ogromne zaniepokojenie faktem, że niektórzy z członków lokalnych kongregacji mieli zwyczaj opuszczania wspólnych zgromadzeń. Pod natchnieniem Ducha Świętego praktykę nieregularnego uczestnictwa na nabożeństwach opisał jako zwyczaj sprzeczny z regułą miłości braterskiej, wyrażonej przez wspólne staranie, pobudzanie do dobrych uczynków oraz wzajemne zachęcanie. W tle czaiła się ostateczna apostazja, a zaraz za nią następujący sąd ostateczny, ten dzień.
Wbrew biblijnemu ostrzeżeniu wielu współczesnych Reformowanych chrześcijan dość lekko traktuje kwestię Dnia Pańskiego. Dla jednych jest to zaledwie opcja, jeden spośród wielu dni poświęcanych na Bożą służbę, równie dobrym mógłby być wtorek, środa czy sobota. Inni, bardziej uparci, w ogóle nie widzą potrzeby istnienia Dnia Pańskiego, ponieważ dla nich każdy dzień jest dniem Chrystusa, dniem oddawania Bogu chwały w duchu a nie w literze prawa.
Zaskakującym jest, że obie grupy chrześcijan łączy cecha wspólna – jest nią odrzucenie trzeciego użycia prawa, czyli odrzucenie moralności wynikającej z dekalogu jako przewodnika w życiu chrześcijanina.
- Prawo przeklina!
- Precz z prawem!
- Nie jestem pod prawem jestem pod łaską!
W ten sposób pozostają wolni od społeczności, lub też społeczności do których należą cechuje słabość uczestnictwa na nabożeństwach członków kościoła, dolegliwość wynikająca z braku konkretnej reguły kierującej życiem, reguły moralnej. Bo przecież, jak twierdzą, Dzień Pański to nie żydowski szabat. Wolność sumienia zatem zezwala im na lekkie traktowanie tego świętego dla chrześcijaństwa Dnia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 16, 2023 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Związek między tekstem a kontekstem
Filip. 2:12-13
.
12. Dlatego, moi umiłowani, tak jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność, z bojaźnią i drżeniem wykonujcie swoje zbawienie.
13. Bóg bowiem sprawia w was i chęć, i wykonanie według jego upodobania.
Poza pięknym opisem upokorzenia i wywyższenia naszego Zbawiciela w Izajasza 53, nie przychodzi mi do głowy żaden inny fragment Pisma, który bardziej dobitnie przedstawiałby upokorzenie i wywyższenie naszego Pana niż List do Filipian 2:5-11. Opisuje naszego Pana, który sam jest Bogiem, zstępującego w otchłań piekielną w posłuszeństwie swemu Ojcu: był posłuszny aż do śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg bardzo Go wywyższył. Od najniższych otchłani piekieł po najwyższą chwałę po prawicy Boga, nasz Zbawiciel zrealizował cel Swego Ojca. Z tego wynika ten uderzający opis naszego powołania: „Dlatego…”
Paweł pisze do świętych w Filippi, a zatem do kościoła Chrystusowego. Podczas gdy Paweł pisał do kościoła w Filippi, Duch Święty pisze do kościoła wszystkich wieków.
- Chrystus uniżył się za nas!
- Czy wiemy i rozumiemy, co dla nas zrobił?
Owocem tak wielkiego dzieła, jakie wykonał dla nas nasz Zbawiciel, jest nasze pełne i całkowite zbawienie, co oznacza wszelkie błogosławieństwa, jakie otrzymujemy w tym życiu i w życiu przyszłym. Czy to sprawia, że stajemy się bierni lub nie mamy nic do roboty? Nie, daleko od tego. Nakłada na nas uroczysty obowiązek sprawowania zbawienia, które otrzymaliśmy z bojaźnią i drżeniem.
Oto nasze powołanie jako zbawionego ludu Bożego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 15, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Reformowany światopogląd
Przedmowa
5 Mojż. 1:13 Wybierzcie spośród siebie mężczyzn mądrych, rozumnych i doświadczonych w waszych pokoleniach, a ja ustanowię ich waszymi przywódcami
Sine qua non – warunek konieczny, niezbędny, bez zaistnienia którego nie jest możliwe zajście określonego zdarzenia, pojawienie się określonej rzeczy lub cechy
Dr John Robbins, autor niniejszego artykułu, został pobłogosławiony przez Pana, by dostrzec logiczne implikacje polityki rządu federalnego USA na długo przed tym, zanim inni dostrzegli, dokąd to zmierza, w tamtym czasie jak i teraz. Biblia daje nam wszystko, co powinniśmy wiedzieć o życiu i pobożności (2 Tym. 3:16-17), co obejmuje ograniczenia dla rządów. Jeśli chcemy, by Bóg ponownie pobłogosławił jakikolwiek kraj wolnością, to kościół musi
1) upamiętać się z odrzucenia Biblii jako jedynego źródła prawdy i autorytetu,
2) czytać ją
3) wierzyć w nią i
4) żyć zgodnie z nią
Hans Sennholz był większym obrońcą wolności i wolnej przedsiębiorczości niż większość jego nauczycieli, rówieśników i studentów. Powód tego jest prosty, choć mało wspominany w grzecznym towarzystwie: Logicznie kompetentna obrona wolnego społeczeństwa wymaga objawionej przez Boga informacji;
Wszystkie inne obrony zawodzą. Sennholz, niemal jedyny wśród wybitnych ekonomistów wolnej przedsiębiorczości, opierał swoją obronę wolnego społeczeństwa na biblijnym objawieniu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 14, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Presja dyspensacjonalizmu
Ezech. 43:18-19, 25
.
18. I powiedział do mnie: Synu człowieczy, tak mówi Pan BÓG: To są ustawy ołtarza na dzień, w którym zostanie zbudowany, aby na nim składać całopalenia i skrapiać go krwią.
19. A kapłanom, Lewitom, którzy są z potomstwa Sadoka i zbliżają się do mnie, aby mi służyć, mówi Pan BÓG, dasz młodego cielca na ofiarę za grzech.
25. Przez siedem dni codziennie będziesz składał kozła na ofiarę za grzech. Ma być przygotowany także młody cielec i baran z trzody bez skazy.
Według dyspensacjonalizmu Kościół to nie duchowy Izrael, a jedynie marny plan rezerwowy, wprowadzony w życie ze względu na bunt umiłowanych przez Boga Żydów, fizycznego Izraela. Kiedy nastanie koniec czasu Kościoła, bez żadnego ostrzeżenia Chrystus ponownie powróci na świat aby pochwycić żywych wierzących wraz ze wskrzeszonymi członkami Kościoła i zabrać ich do nieba. Na ziemi nie pozostanie nikt, kto wierzy w Boga. Potem Bóg wyśle zastępy aniołów aby głosiły ewangelię z nieba, aby na końcu Wielkiego Ucisku zachować przy życiu resztkę Żydów i resztkę pogan, których wprowadzi do milenijnego królestwa, do którego zstąpi wraz z tymi, którzy zostali wcześniej porwani do nieba.
Milenializm dyspensascjonalistyczny, podobnie jak historyczny milenializm, utrzymuje, że gdy Chrystus powróci po raz pierwszy, będzie rządził światem w sposób dosłowny przez tysiąc lat. Swoje przekonania teoretycy dyspensacjonalizmu opierają nie tylko na tekście Objawienia 20 ale także na pewnych proroctwach Starego Testamentu, co do których twierdzą, że jeszcze nie zostały wypełnione, ponieważ w systemie tym proroctwa muszą wypełnić się na sposób dosłowny.
Doprowadzony do konkluzji milenializm dyspensacjonalistyczny wymusza dwa powtórne przyjścia Jezusa Chrystusa na ziemię. Drugie powtórne przyjście Chrystusa jest na sąd ostateczny. Jednak pierwsze powtórne przyjście Jezusa Chrystusa na ziemię nastąpi, zaraz po okresie Wielkiego Ucisku, aby ustanowić fizyczne, tysiącletnie królestwo mlekiem i miodem płynące. W tym rzekomym królestwie:
- fizyczni Żydzi staną się rasą panującą
.
- poganie będą musieli kłaniać się Żydom w pas i lizać proch z ich butów
.
- genetyczni Żydzi staną się swoistymi nadludźmi
.
- poganie skruszonymi niewolnikami, podludźmi
Tezy dyspensacjonalistów dowodzone są w oparciu o błędnie, bo dosłownie interpretowane teksty Pisma (por. Izaj. 2:2-4; 14:2; 49:23; 60:14-16; Zach. 8:23; Psalm 2:8-9). Jednak podział na Übermenschen i Untermenschen, czyli odejście od Biblijnej zasady równości w zbawieniu wszystkich ludzi (1 Kor. 12:13; Gal. 3:27-28; Kol. 3:11; Dzieje 10:34-35) nie jest najbardziej kontrowersyjną propozycją dyspensacjonalizmu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 13, 2023 | Historia chrześcijaństwa, Teologia reformowana
Przedmowa
1 Kor. 1:10 Proszę więc was, bracia, przez imię naszego Pana Jezusa Chrystusa, żebyście wszyscy to samo mówili i żeby nie było wśród was rozłamów, ale abyście byli zespoleni jednakowym umysłem i jednakowym zdaniem.
W 1904 roku w „Kościołach Trzech Form Jedności”, czyli tych, które przyjmują i wyznają Konfesję Belgijską, Katechizm Heidelberski i Kanony Synodu w Dort, na poziomie synodu omawiane były doktryny
- Supralapsarianizmu, czyli podwójnej, aktywnej predestynacji, gdzie Bóg jednych przeznaczył do zbawienia a innych przeznaczył na potępienie
.
- Wiecznego usprawiedliwienia, przez co należy rozumieć, że śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa jest usprawiedliwieniem dla Chrystusa i wszystkich wybranych, stąd Bóg usprawiedliwił wybranych na krzyżu, poza ich wiarą, które jest realizowane w wybranych dzięki wierze.
.
- Natychmiastowej regeneracji, gdzie narodzenie z góry jest suwerennym aktem Bożym, niezależnym od zabiegów i czynów człowieka, np. niezależnie od chrztu wodnego czy uprzedniej wiary.
,
- Domniemanej regeneracji, wszystkich dzieci osób wierzących
W 1905 roku Synod w Utrechcie spisał kilka konkluzji dotyczących powyższych kwestii teologicznych. Oto one.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 11, 2023 | Teologia systematyczna
Pytanie 122: Jak brzmi pierwsza prośba Modlitwy Pańskiej?
„Święć się imię Twoje”, to znaczy:
1) Boże pozwól się naprawdę poznać
Jer. 9:23-24 Tak mówi PAN: Niech się nie chlubi mądry swoją mądrością, niech się nie chlubi mocarz swoją siłą i niech się nie chlubi bogaty swoim bogactwem; Ale kto chce się chlubić, niech się chlubi tym, że rozumie i zna mnie, wie, że ja jestem PAN, który okazuje miłosierdzie, sąd i sprawiedliwość na ziemi. To bowiem mi się podoba, mówi PAN.
.
Jer. 31:33-34 Ale takie będzie przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi PAN: Włożę moje prawo w ich wnętrzu i wypisze je na ich sercach. I będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I nikt nie będzie już uczył swego bliźniego ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj PANA, bo wszyscy będą mnie znali, od najmniejszego aż do największego z nich, mówi PAN. Przebaczę bowiem ich nieprawość, a ich grzechów nigdy więcej nie wspomnę
.
Mat. 16:17Wtedy Jezus powiedział do niego: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie objawiły ci tego ciało i krew, ale mój Ojciec, który jest w niebie
.
Jan 17:3 A to jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa
(więcej…)
