utworzone przez Reformowani | maj 18, 2023 | Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Odpuszczenie grzechów
Rzym. 3:20-21 20. Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu. 21. Lecz teraz bez prawa została objawiona sprawiedliwość Boga, poświadczona przez prawo i proroków.
Oświadczenie o usprawiedliwieniu Wyznań Reformowanych ustanawia następujące prawdy jako właściwe rozumienie doktryny biblijnej i oczywiście jako ortodoksję Reformowaną. Wyznania stwierdzają, że usprawiedliwienie ma fundamentalne znaczenie dla Ewangelii. Artykuł 23 Belgijskiego Wyznania mówi, że
„nasze zbawienie polega na odpuszczeniu naszych grzechów ze względu na Jezusa Chrystusa” oraz na „naszej sprawiedliwości przed Bogiem”, co „jest w tym… implikowane”.
Odpuszczenie grzechów wraz z domniemanym darem usprawiedliwienia przed Bogiem jest usprawiedliwieniem [1]. Pierwszą i ewidentnie podstawową korzyścią płynącą z wiary w Ewangelię, jak podsumowano w Składzie Apostolskim, zgodnie z Katechizmem Heidelberskim, jest usprawiedliwienie:
„Ale co ci teraz pomoże, że w to wszystko wierzysz? Że jestem sprawiedliwy w Chrystusie przed Bogiem”[2]
Dlatego błądzenie w doktrynie o usprawiedliwieniu jest całkowitym zepsuciem, a tym samym utratą Ewangelii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 17, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Ekumenizm, Reformowany światopogląd, Rzymski katolicyzm
Stan krytyczny
Izaj. 1:7 Wasza ziemia jest spustoszona, wasze miasta – spalone ogniem. Waszą ziemię pożerają na waszych oczach cudzoziemcy i pustoszą, jak to zwykli czynić obcy.
Te słowa proroka Izajasza pochodzą z samego początku Księgi, która nosi jego imię.
Izrael był narodem opartym na Słowie Bożym. Jednak zanim Izajasz zaczął pisać w VIII wieku p.n.e., Izrael bardzo zbłądził. Do tego stopnia, że południowe królestwo Judy stanęło w obliczu czegoś, co dziś nazwalibyśmy kryzysem egzystencjalnym. Oznacza to, że dalsze istnienie Judy jako narodu było wątpliwe. Połączenie wewnętrznej korupcji i zewnętrznej presji militarnej groziło upadkiem narodu.
Istnieje wiele współczesnych angielskich tłumaczeń Biblii. Niektóre z nich nie są tak naprawdę tłumaczeniami, ale parafrazami. New King James Version jest najlepszym ze współczesnych tłumaczeń. Sam jej używam i bez wahania poleciłbym ją innym. Muszę jednak wyznać, że darzę wielką miłością Wersję Króla Jakuba lub Autoryzowaną Wersję Biblii i bardzo chętnie z niej korzystam, gdy nadarza się ku temu okazja.
Mając do czynienia z destrukcyjną doktryną rzymskiego kościoła-państwa dotyczącą imigracji, z przyjemnością stwierdzam, że Biblia Króla Jakuba zapewnia najlepsze tłumaczenie Izajasza 1:7, wersetu właśnie zacytowanego. Używam go tutaj:
„Twoja ziemia, obcy pożerają ją w twojej obecności„
– czytamy w tłumaczeniu Księgi Izajasza 1:7.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 16, 2023 | Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Trynitologia
Istotne pytanie
Gal. 4:6 A ponieważ jesteście synami, Bóg posłał do waszych serc Ducha swego Syna, wołającego: Abba, Ojcze!
Dlaczego klauzula Filioque jest podstawową doktryną? Jakich jasnych tekstów używamy na potwierdzenie i jaki to ma związek z Ewangelią? Czy jest to kwestia Ewangelii, ponieważ kiedy wschodni kościół ją odrzucił, odchodzili od Chrystusa?
Filioque to łaciński termin, który oznacza „i od Syna” dodany dodana do Wyznania Nicejskiego lub Nicejsko-Konstantynopolitańskiego przez zachodni kościół w 1014 roku doprowadziając do schizmy między kościołami zachodnimi i wschodnimi (później prawosławnymi) w 1054 roku. Kościół prawosławny nadal odrzuca ten dodatek do wyznania wiary i jego doktryny.
Wyznanie Nicejskie, jak zostało napisane na pierwszym Soborze Nicejskim w 325 roku, kończyło się słowami „I w Ducha Świętego.”.
Wierzymy w jednego Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.
.
I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, zrodzonego z Ojca, jednorodzonego, to jest z istoty Ojca, Boga z Boga, Światłość ze Światłości, Boga prawdziwego z Boga prawdziwego, zrodzonego, a nie uczynionego, współistotnego Ojcu, przez którego wszystko się stało, co jest w niebie i co jest na ziemi,
.
który dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił i przyjął ciało, stał się człowiekiem, cierpiał i zmartwychwstał trzeciego dnia, wstąpił do nieba, przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
.
I w Ducha Świętego.
Na pierwszym soborze w Konstantynopolu w 381 roku ten artykuł Wyznania został rozszerzony i brzmiał:
Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę, który mówił przez proroków.
Artykuł o Kościele, chrzcie, zmartwychwstaniu i przyszłym świecie dodano wówczas na końcu wyznania wiary.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 15, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Królestwo Chrystusa
Kol. 4:1
25. A ten, kto wyrządza krzywdę, otrzyma zapłatę za krzywdę, a u Boga nie ma względu na osobę.
1. Panowie, obchodźcie się ze sługami sprawiedliwie i słusznie, wiedząc, że i wy macie Pana w niebie.
2. Trwajcie w modlitwie, czuwając na niej z dziękczynieniem;
Aby dobrze zrozumieć czego w tekście Kolosan 4:1 Bóg wymaga od chrześcijan będących pracodawcami, niezaleznie od ekonomicznego systemu w jakim dane jest im żyć, należy zwrócić uwagę na wcześniejszy kontekst.
Rozważając trzeci rozdział Listu do Kolosan dotarliśmy do momentu, w którym Apostoł przypomniał każdej grupie społecznej o właściwym porządku i zachowaniu w obliczu Boga, tak, aby Kościół mógł harmonijnie wzrastać w poznaniu i właściwej praktyce. Określone zostały jako oddająca chwałę Bogu pobożność wynikająca wprost z tekstu Pisma Świętego, autorytatywnego Słowa Boga.
- męża, żony i dzieci
- pracowników i pracodawców
- a także starszyzny i wierzących
Kościół określony został jako zarządzany przez Głowę (Kol. 1:18; Efez. 1:22; 4:15; 5:23) czyli Jeusa Chrystusa, niepodzielnego władcę Swojego ciała. Chrystus Stworzyciel wszechrzeczy (Jan 1:10; Kol. 1:16; 2 Piotra 3:5; Neh. 9:6) ustanowił swoje prawo w Kościele, nazywając kościół królestwem nie z tego świata.
Jana 18:36 Jezus odpowiedział: Moje królestwo nie jest z tego świata. Gdyby moje królestwo było z tego świata, to moi słudzy walczyliby, abym nie został wydany Żydom. Teraz jednak moje królestwo nie jest stąd.
Pielgrzymujące królestwo Chrystusa, w obecnym stanie znajduje się w Jego podwładnych, w dzieciach Bożych, czyli w Kościele, poprzez zamiekszującego w chrześcijanach Ducha Świętego
Łuk. 17:20-21 Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie. I nie powiedzą: Oto tu, albo: Oto tam jest. Królestwo Boże bowiem jest wewnątrz was.
Kościół zgodnie z Bożym nakazem ma być pozbawiony uprzedzeń wynikających ze statusu społecznego na tym świecie, które generalnie podsumowują pochodzenie i zamożność. Duch Święty przebywa tak samo w bogatym Żydzie jak i biednym scytyjskim niewolniku (I różne są działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich 1 Kor. 12:6).
Jest to duchowe królestwo o zupełnie innym charakterze niż wszystkie ziemskie królestwa ludzi cielesnych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 12, 2023 | Teologia systematyczna
Treść pytania
I. Aby stan sprawy mógł być postrzegany jaśniej, przede wszystkim należy wyjaśnić terminy i ustanowić pewne wcześniejsze zasady.
Psalmy 14:2 PAN spojrzał z niebios na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest ktoś rozumny i szukający Boga.
Rozum ludzki jest
- albo subiektywnie rozumiany jako ta zdolność rozumnej duszy, za pomocą której człowiek rozumie i ocenia między przedstawionymi mu rzeczami zrozumiałymi (naturalnymi i nadprzyrodzonymi, boskimi i ludzkimi) i ocenia je;
.
- albo obiektywnie dla naturalnego światła, zarówno zewnętrznego, jak i wewnętrznie odciskanego na umyśle, dzięki któremu rozum jest skłonny do formowania pewnych koncepcji i wyciągania wniosków dotyczących Boga i rzeczy boskich.
Ponownie, rozum można postrzegać w dwóch aspektach:
- albo jako zdrowy i trzeźwy przed Upadkiem pierwszych ludzi
.
- albo jako zepsuty i ślepy po nim.
Zasada, o którą tutaj chodzi, powinna być pierwszą i oczywistą (autopiston), z której wszystkie prawdy i artykuły wiary są pierwotnie zaczerpnięte i do której ostatecznie się odnoszą.
Jak we wszystkich sztukach, są to zasady, według których są one wznoszone i demonstrowane, i ponad które nie wolno im się wynosić. Przedmiot wiary (tutaj rozumiany) jest formalny, a nie z góry założony (tj. artykuły zbawczej wiary, osobliwe [oikeioi], właściwie i ściśle tzw.);
Nie są to odgórne założenia powszechne dla teologii naturalnej i zdrowego rozumu, takie jak te:
- że Bóg istnieje;
.
- że jest sprawiedliwy, mądry, dobry;
.
- że dusza jest nieśmiertelna; itp.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 11, 2023 | Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Ku rozeznaniu
Rzym. 3:20-28
.
20. Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu.
21. Lecz teraz bez prawa została objawiona sprawiedliwość Boga, poświadczona przez prawo i proroków.
22. Jest to sprawiedliwość Boga przez wiarę Jezusa Chrystusa dla wszystkich i na wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy.
23. Wszyscy bowiem zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Boga;
24. A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie.
25. Jego to Bóg ustanowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby okazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów;
26. Aby okazać swoją sprawiedliwość w obecnym czasie po to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, kto wierzy w Jezusa.
27. Gdzież więc jest powód do chluby? Został wykluczony. Przez jakie prawo? Uczynków? Nie, przez prawo wiary.
28. Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.
Artykuł zawiera stwierdzenie Ewangelicznej prawdy o usprawiedliwieniu przez główne Wyznania Reformowane i Prezbiteriańskie. Mowa raczej o „stwierdzeniu” niż o „stwierdzeniach”, ponieważ Wyznania Reformowane jednogłośnie wypowiadają swoje oświadczenie dotyczące usprawiedliwienia.
Do tych wyznań i ich stwierdzeń należy odnieść doktrynę uzasadnienia federalnej wizji, nowej perspektywy oraz ewangelików i katolików razem w celu przetestowania i osądzenia. Na tych wyznaniach i ich oświadczeniach musi opierać się każdy Kościół Reformowany i Prezbiteriański.
Te wyznania i ich oświadczenia wiążą każdego pastora Reformowanego i Prezbiteriańskiego, starszego rządzącego, diakona, profesora teologii i misjonarza. Do tych wyznań i ich oświadczeń każdy Reformowany i Prezbiteriański mężczyzna, kobieta i dziecko musi iść po jasne, autorytatywne instrukcje dotyczące usprawiedliwienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 10, 2023 | Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura, Zgubna droga
Katastrofa apostaty
Hebr. 3:14 Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli tylko nasze pierwotne przeświadczenie aż do końca niewzruszenie zachowamy.
Ninejszy artykuł jest smutnym świadectwem duchowej tragedii Johna Pipera, kaznodziei klasyfikowanego jako „Reformowany kontynualista”, co już samo w sobie jest oksymoronem. Wiara Reformowana to zaprzysiężony wróg herezji kontynualizmu, czyli w praktyce wróg fałszywych wizji, snów, łże-proroctw, oszukanych uzdrowień i mówienia niezrozumiałym bełkotem.
Słowo Boże ostrzega, że zbawionym jest ten i tylko ten, kto nie tylko zachowuje obiektywną prawdę Ewangelii, a w szczególności doktrynę usprawiedliwienia, ale też zachowuje tą doktrynę aż do końca w sposób nienaruszony, bez zmian.
Chrześcijańska Ewangelia to wiara w skończone dzieło krzyża Chrsytusa, gdzie
John Piper, jeśli kiedykolwiek intelektualnie przyswoił doktryny łaski i wynikającą z nich doktrynę usprawiedliwienia z łaski tylko przez wiarę w rzeczywistości nigdy w nie nie wierzył. Nie posiadał zaufania do biblijnej prawdy, choć być może nawet ją głosił. Piper w każdym bądź razie popadł w herezję dotyczącą usprawiedliwienia promowaną przez tzw. federalną wizję. A mówiąc dokładniej złożył hołd nauczaniu dwóch wybitnych zwodzicieli, Normana Shepherda i Richarda B. Gaffina Jr. obaj są proponentami herezji federalnej wizji.
Wyznawana obecnie przez Pipera doktryna usprawiedliwienia z uczynków na Sądzie Ostatecznym to wymysł Gaffina. Według tego ostatniego nadchodzące usprawiedliwienie będzie uwględniać uczynki posłuszeństwa prawu. Gaffin w swoim dziele By Faith, not by Sight: Paul and the Order of Salvation na stronie 97 zauważa:
„List do Rzymian 2:5ff., przynajmniej w wersetach 5–11, jeśli nie w wersetach 12–13, jest najlepiej postrzegany jako opis tego, co stanie się z chrześcijanami na sądzie ostatecznym”
Piper objawił się jako apostata i heretyk oraz wróg wiary Reformowanej. Jak zauważył Herman Hanko:
„Powszechnie wiadomo, że słowo „reformowany” nabrało w naszych czasach tak wielu różnych znaczeń, że w rzeczywistości nie znaczy już nic. Istnieją kościoły, które nazywają siebie „Reformowanymi”, które są tak tak daleko od reformowanych, jak łatwo jest od zachodu. Nie są w stanie zdać sprawy z tego, czym w rzeczywistości jest wiara reformowana. Co gorsza, istnieją kościoły, które nazywają siebie „reformowanymi”, które nie tylko już nie są reformowane, ale także stali się w rzeczywistości wrogami i przeciwnikami wiary reformowanej”
Ostatecznym losem Pipera, o ile nie wyrzeknie się herezji zbawienia z uczynków, będzie wieczne zatracenie, poniewaz na Sądzie Ostatecznym jego uczynki, jako dodane do ofiary Chrystusa, będą przemawiać przeciwko niemu.
Oto duch naszych czasów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 9, 2023 | Bohaterowie wiary, Historia chrześcijaństwa
Lew opatrzności
2 Kor. 7:5-6 5. Kiedy bowiem przybyliśmy do Macedonii, nasze ciało nie zaznało żadnego odpoczynku, ale zewsząd byliśmy uciśnieni: na zewnątrz walki, a wewnątrz obawy. 6. Lecz Bóg, który pociesza uniżonych, pocieszył nas przez przybycie Tytusa.
Kiedy Huldrich Zwingli w 1519 roku rozpoczął swoje reformatorskie dzieło jako pastor Grossmünster w Zurychu krytykując korupcję hierarchii kościoła rzymskiego, zwalczając sprzeczny z drugim przykazaniem kult obrazów oraz polemizując z zasadnością celibatu, napotkał na ostry opór. W następnych latach wrogowie Zwingliego otoczyli go i Reformator zaczął się zniechęcać. Bóg jednak nie pozostawia swoich sług samotnymi i na pomoc Zwingliemu sprowadził kolejnego bohatera wiary.
Był nim Leo Juda (także Leo Judä, Leo Judas, Leonis Judae, Ionnes Iuda, Leo Keller) żyjący w latach 1482 – 1542 szwajcarski Reformator. Znany współczesnym jako Meister czyli Mistrz okazał się kaznodzieją, który z całą siłą przeciwstawiał się rzymskokatolickiemu, despotycznemu reżimowi teologicznemu występując otwarcie przeciw mnichowi augustiańskiemu, głoszącemu herezję ludzkiej zdolności zadośćuczynienia Bogu za grzechy, czyli de facto zbawienia z uczynków.
Zwinngli swoje słynne 67 Tez napisał będąc pod wpływem odważnego działania Judy, po stronie którego stanął całym sercem. Obaj Reformatorzy śmiało obnażali hipokryzję rzymskiej teologii oraz jej zalatujący siarką doktrynalny fetor.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 8, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Zarys rozważania
Kol. 3:25
24. Wiedząc, że od Pana otrzymacie dziedzictwo jako zapłatę, gdyż służycie Panu Chrystusowi.
25. A ten, kto wyrządza krzywdę, otrzyma zapłatę za krzywdę, a u Boga nie ma względu na osobę.
1. Panowie, obchodźcie się ze sługami sprawiedliwie i słusznie, wiedząc, że i wy macie Pana w niebie.
Nauczanie wersetu 25 trzeciego rozdziału Listu do Kolosan odnosi się do chrześcijańskiej praktyki czyli życia zgodnego z Bożą wolą. Pośrednio także do Bożej sprawiedliwości w świecie pełnym zła a zatem do teodycei. Przekazana tutaj prawda jest powalająca:
Słowa te należy uznać za wypowiedziane w celu odstraszenia od złych praktyk oraz pocieszenia osób maltretowanych w okrutnym świecie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 5, 2023 | Teologia systematyczna
Źródło pytania
I. Jako pierwsi podjęli tę kwestię scholastycy, wśród których była ona dawniej mocno i przez długi czas poruszana.
1) Niektórzy utrzymywali, że teologia jest po prostu spekulatywn, np.
- Henryk z Gandawy, Summae Quaestionum Ordinarium, Art. 8, Q. 3 [1520/1953], l: fol. lxv;
.
- Durandus, „Prologi Sententiarum Quaestio Sexta”, w: Sententias Theologicas Petri Lombardi Commentariorum libri quatuor (1556], s. 9-10;
.
- Joannes Rada, Controversariarum theologicarum 3 [1620], s. 62-93).
2) Inni utrzymywali, że jest po prostu praktyczna, jak Scotus i jego zwolennicy.
3) Kolejni utrzymywali, że nie jest ani teoretyczna ani praktyczna, ale raczej afektywna lub dylektywna (tj. wyższa niż systemy teoretyczne i praktyczne), ponieważ jej celem jest miłość, która nie podlega praktyce, np.
- Bonawentura
.
- Albertus Magnus
.
- Aegidius Romanus
4) Wreszcie inni utrzymywali, że jest mieszana (tj. jednocześnie spekulatywna i praktyczna),bardziej spekulatywna (jak tomiści) lub bardziej praktyczny (jak Thomas de Argentina) (więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 4, 2023 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana, Teologia systematyczna
Wprowadzenie
1 Piotra 4:11 Jeśli ktoś przemawia, niech mówi jak wyroki Boga
Wyjaśnienie i obronę ewangelicznej prawdy o usprawiedliwieniu rozpocznę od krótkiej analizy Wyznań Reformowanych w odniesieniu do doktryny. Powodem rozpoczęcia od Wyznań nie jest błędne przekonanie, że Wyznania są równie autorytatywne w odniesieniu do zdrowej doktryny jak natchnione Pismo Święte. Jako Reformowany kaznodzieja stwierdziłem, że przyjmuję sześćdziesiąt sześć ksiąg Starego i Nowego Testamentu „jako święte i kanoniczne, dla regulowania, założenia i potwierdzenia naszej wiary” [1].
Te natchnione, a zatem święte księgi są jedyną „nieomylną regułą” właściwej doktryny i pobożnego życia, które wywodzi się z ortodoksji..„Nie możemy też porównywać jakichkolwiek pism ludzkich, choćby najbardziej świętych, z tymi boskimi Pismami”[2]
Pismo Święte jest źródłem nauki o usprawiedliwieniu przez wiarę, jak i pobożnego życia we wdzięcznym posłuszeństwie prawu Bożemu, które jest owocem nauki o usprawiedliwieniu. Pismo Święte musi być ostateczną zasadą, która ustanawia usprawiedliwienie wyłącznie przez wiarę jako prawdę w obecnym sporze i ocenie jako kłamstwo nauczania o usprawiedliwieniu z uczynków.
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
.
Filip. 3:9 I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę;
.
Rzym. 8:3-4 3. Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele; 4. Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.
.
1 Kor. 1:30 Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem;
Niemniej jednak istnieją dobre powody, aby rozstrzygać kontrowersje w Kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich dotyczące usprawiedliwienia, odwołując się najpierw do Wyznań Reformowanych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 3, 2023 | Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura
Przypomnienie
2 Piotra 2:1 Byli też fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą herezje zatracenia, wypierając się Pana, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie rychłą zgubę.
Stare porzekadło „najciemniej jest pod latarnią” opisuje popularną wśród przewrotnych ludzi metodę podstępnego działania. Ten, kto stara się ukryć swoje niecne zamiary najlepiej uczyni to jawiąc się jako największy obrońca prawdy. W ten sposób zyskuje sobie dobrą reputację oraz uspokaja sumienie osób, nad którymi w coraz większym stopniu rozciąga swój wpływ. Z całą pewnością mistrzowskim wykorzystaniem sztuki podstępu będzie praca fałszywego kaznodziei polegająca na publicznym obnażaniu podobnych mu oszustów – fałszywych kaznodziejów.
Schemat psychologicznej manipulacji nie jest trudny od zidentyfikowania: ten kto najsprawniej i najgłośniej zwalcza przeciwników Biblijnej prawdy sam nie może być jej przeciwnikiem. Jest to podstęp niemal doskonały, ponieważ usypia czujność naśladowców tworząc przy tym niemal niezniszczalną barierę bezkrytycznego zaufania utrudniającą zdolność logicznej analizy serwowwanych przez oszusta treści.
Tak więc nawet przedstawienie dowodów wprost przemawiających na niekorzyść fałszywego nauczyciela powoduje u jego ofiar stan nieprzyjemnego napięcia psychologicznego. Zaburzenie obrazu „świętego i nieomylnego” teologa powoduje dyskomfort, tym większy im dłużej miał on okazję oddziaływać na swoich słuchaczy. Dyskomfort musi zostać rozładowany a napięcie psychiczne złagodzone poprzez zagłuszenie a nawet ignorowanie niewygodnych faktów, co jest typowym i złym zarazem sposobem zniwelowania dysonansu poznawczego. Mówiąc kolokwialnie człowiek będzie szukał każdego możliwego „racjonalnego” wytłumaczenia dla kłamstw i złego postepowania duchowego guru, aby tylko nie wyjść na głupca.
„Teoria dysonansu postuluje, że ludzie dążą do tworzenia (i utrzymywania) przekonania, że są jednostkami racjonalnymi. W związku z tym większość ludzi stara się wyjaśnić rozsądnie własne działanie (jeśli coś robię i nie wiem dlaczego tak postępuję – pojawia się dysonans w postaci podejrzenia że jestem osobą niemądrą, co narusza dobrą samoocenę).” [1]
W psychologii ten mechanizmy obronny nazywa się rozszczepieniem. Rozszczepienie to myślenie kategoriami skrajnie dychotomicznymi „mój nauczyciel to samo dobro, wcielony bóg, a jego oponent to samo zło, wcielony diabeł” [2]. W konsekwencji popełniany zostaje poważny błąd logiczny argumentum ad verecundiam. Błąd ten następuje wtedy, gdy twierdzimy, że coś jest prawdą tylko dlatego, że jakiś autorytet tak twierdzi. W przypadku teologii błąd ten przybiera niebezpieczną formę opartą o schemat:
→ Biblia stanowi nieomylne źródło prawdy (prawda)
→ Teolog, pod którego jestem wpływem walczy o prawdę (prawda)
→ Jest do tego zdolny ponieważ dobrze rozkłada Pismo Święte (niekoniecznie prawda)
→ Dlatego to co mówi teolog to czyste nauczanie Słowa Bożego (niekoniecznie prawda)
→ Z tego względu nauczania teologa posiadają ten sam autorytet co Biblia (fałsz)
→ Krytyka teologa nie może zawierać w sobie prawdy i należy ją z góry odrzucić (fałsz)
Powyższą sztukę manipulacji John MacArthur opanował do perfekcji.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 2, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Oczekiwanie wiernego sługi
Kol. 3:24
23. A wszystko, co czynicie, z serca czyńcie, jak dla Pana, a nie dla ludzi;
24. Wiedząc, że od Pana otrzymacie dziedzictwo jako zapłatę, gdyż służycie Panu Chrystusowi.
25. A ten, kto wyrządza krzywdę, otrzyma zapłatę za krzywdę, a u Boga nie ma względu na osobę.
Ciężko pracujący człowiek spodziewa się zapłaty za swoje dzieło. Robotnik w winnicy, rybak czy żołnierz pracują nieraz w pocie czoła i w spiekocie dnia (Mat. 20:12) po to właśnie aby po wykonanej pracy czy zadania odpocząć oraz nasycić się owocami swojej pracy (2 Tym. 2:6).
Bóg ustanowił niezmienną zasadę konieczności zapłaty za pracę. Jest to Boży uniwesralny nakaz utwierdzający społeczną sprawiedliwość na świecie.
1 Tym. 5:18 Mówi bowiem Pismo: Młócącemu wołowi nie zawiążesz pyska, oraz: Godny jest robotnik swojej zapłaty.(por. 5 Mojż. 25:4)
Ta sama zasada, o czym zapewnia trzeci rozdział Listu do Kolosan, odnosi się do nagrody chrześcijanina za duchowe wysiłki.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 1, 2023 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm
Wskrzeszenie przez relikwię?
2 Król. 13:20-21
.
20. Potem Elizeusz umarł i pogrzebali go. A z nastaniem roku moabskie zgraje napadły na ziemię.
21. I zdarzyło się, że gdy grzebano pewnego człowieka, zobaczyli taką zgraję. Wrzucili więc tego człowieka do grobu Elizeusza. A gdy ten człowiek został tam wrzucony, dotknął kości Elizeusza, ożył i wstał na nogi.
Jeśli Bóg zabrania nam posiadania relikwii lub oddawania czci zmarłym, dlaczego żołnierz został wskrzeszony po dotknięciu kości Elizeusza?
Relikwie to rzeczy, nawet części ciała, takie jak kawałki kości lub zębów, które są związane z Jezusem i Jego życiem lub członkami rodziny Jezusa, Apostołami, męczennikami lub innymi osobami uznanymi za świętych przez
- katolicyzm,
- prawosławie,
- buddyzm,
- islam
- i inne religie.
Zakłada się, że mają jakąś duchową wartość, cudowną lub inną, i z tego powodu często są czczone. W katolicyzmie cześć jest podobno pomniejszą formą kultu ofiarowaną tym relikwiom, których są tysiące.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 28, 2023 | Teologia systematyczna
Rodzaj teologii sytematycznej
I. Teologię można rozpatrywać
1) Albo w sposób systematyczny i obiektywny (w odniesieniu do tego, co jest nauczane)
2) Albo zwyczajowo i subiektywnie (w odniesieniu do nawyku tkwiącego w intelekcie).
W pierwszym sensie żaden inny rodzaj niż doktryna nie może być jej dokładniej przypisany, ponieważ doktryna jest nauczana przez Boga i nauczana w kościele. Ale doktryna (dosłownie taka) jest znacznie lepsza od każdej ludzkiej doktryny, zarówno pod względem pochodzenia, jak i materii, formy i celu.
Tak więc jest to opisane w Piśmie Świętym przez didachen
Jan. 7:17 Jeśli ktoś chce wypełniać jego wolę, ten będzie umiał rozeznać, czy ta nauka (διδαχῆς didaches – doktryna) jest od Boga, czy ja mówię sam od siebie.
.
1 Tym. 4:6 Przedkładając to braciom, będziesz dobrym sługą Chrystusa Jezusa, wykarmionym słowami wiary i dobrej nauki (διδασκαλίας didaskalias – doktryny), za którą poszedłeś.
.
1 Tym. 6:3 Jeśli ktoś inaczej naucza i nie trzyma się zdrowych słów naszego Pana Jezusa Chrystusa i nauki (διδασκαλίᾳ didaskalia – doktryny) zgodnej z pobożnością;
Przez formę doktryny (typon didaches) tak jak w Starym Testamencie thvrh oznacza całą doktrynę zbawienia.
Rzym. 6:17 Ale chwała Bogu, że gdy byliście sługami grzechu, usłuchaliście z serca wzoru tej nauki (τύπον διδαχῆς typon didaches), której się poddaliście;
W tym drugim znaczeniu jest właściwie opisana przez pewien nawyk umysłowy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 27, 2023 | Egzegezy, Prima Scriptura, Teologia biblijna
Logika a doktryna
Rzym. 3:28 Tak dochodzimy do logicznego wniosku (λογιζόμεθα logizemetha), że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.
Dlaczego należy studiować logikę? Ponieważ Pismo Święte nie jest zlepkiem luźnych, niejasnych myśli bez struktury (1 Kor. 14:33, 40; Kol. 2:5; 1 Tym. 6:20), ani też nie jest produktem niemożliwej do zrozumienia przez człowieka logiki (Dan. 9:2; 2 Kor. 1:13; 2 Piotra 1:20),
W tekście Rzymian greckie słowo λογίζομαι logizomai oznacza rozumowanie prowadzące do logicznego wniosku. Apostoł Paweł pisząc cały List zakładał, że czytelnik będzie w stanie dojść razem z nim do tych samych wniosków na podstawie przesłanek, jakie przedstawił na poparcie swoich argumentów. Konkluzją logicznego rozważania Pawła jest fundamentalna dla chrześcijaństwa doktryna zbawienia usprawiedliwienia bez udziału uczynków.
Stąd dochodzimy do logicznego wniosku, że czytając dowolny tekst Biblii należy stosować logiczne rozumowanie aby na tej podstawie dochodzić do usystematyzowanej prawdy. Doktryny oparte są o wnioski płynące z przesłanek wynikających z prawidłowo rozłożonych tekstów Pisma. Bez zastosowania logiki prowadzącej do koniecznych i obiektywnych wniosków czytelnikowi pozostaje błądzenie w świecie subiektywizmu, relatywizmu i pozbawionych duchowej wartości pseudointelektualnych spekulacji, czasem opisywanych jako paralelne prawdy.
Wbrew naciskom fałszywych nauczycieli logika ma znaczenie dla teologii.
Przysłów 2:6 PAN bowiem daje mądrość, z jego ust pochodzi wiedza i rozum.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 26, 2023 | Egzegezy, Ekumenizm, Rzymski katolicyzm
Unia ciemności
1 Tym. 4:1 A Duch otwarcie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, dając posłuch zwodniczym duchom i naukom demonów;
W ostatnich latach czołowi ewangelicy, w tym J. I. Packer i Charles Colson, współpracowali z wybitnymi katolikami, w tym Averym Dullesem i Richardem Johnem Neuhausem, aby zjednoczyć ewangelików i katolików. Nazywają swoją organizację i ruch na rzecz związku Ewangelików i Katolików Razem (EKR). Popierają ją tak wpływowi protestanci, jak
- Os Guinness,
- Nathan Hatch,
- Richard Mouw,
- Mark Noll
- i Pat Robertson.
Organizację wspiera ewangelicki magazyn Christianity Today. Oczywiście przyciąga i będzie przyciągać dużą liczbę ewangelicznych protestantów.
Dokument, który zapowiadał i opisywał unię, został opublikowany w marcu 1994 r. Dokument, który odnosi się do „Deklaracji EKR”, nosi tytuł „Ewangelicy i katolicy razem: misja chrześcijańska w trzecim tysiącleciu”[1]. W oświadczeniu czytamy:
„Jesteśmy ewangelicznymi protestantami i katolikami, których modlitwa, studium i dyskusja doprowadziły do wspólnych przekonań na temat wiary i misji chrześcijańskiej” [2].
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 25, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Centralna doktryna chrześcijaństwa
1 Kor. 15:19 Jeśli tylko w tym życiu mamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej nieszczęśliwi.
W pewnych okresach od II do IV wieku być chrześcijaninem oznaczało niemal pewną śmierć. Barbarzyństwa wyrządzone chrześcijanom były takie, że nawet wzbudzały współczucie samych Rzymian. Sam Neron udoskonalił nawet okrucieństwo i wymyślił dla chrześcijan wszelkiego rodzaju kary, jakie mogła zaprojektować najbardziej piekielna wyobraźnia.
A konkretnie: niektórych zszywał w skórach dzikich zwierząt, a potem rzucał na pożarcie psom, aż życie w nich zgasło inni ubrani w sztywne od wosku koszule, przymocowani do drzew byli podpaleni w jego ogrodach, aby je oświetlić
W trakcie prześladowań męczeńśką śmierć ponieśli śmierć Apostołowie Paweł i Piotr. Do ich nazwisk można dodać
- Erastusa, szambelana Koryntu (2 Tym. 4:20)
.
- Arystarcha, Macedończyka (Dzieje 19:29)
.
- Trofima, Efezjanina, nawróconego przez Pawła (Dzieje 21:29)
.
- wraz z nim zamęczony został współpracownik Józef, zwany powszechnie Barsabaszem (Dzieje 1:23)
.
- Ananiasz, biskup Damaszku (Dzieje 9:10); obaj należeli do Siedemdziesięciu (Łuk. 10:1) [1]
Te prześladowania były powszechne w całym Cesarstwie Rzymskim. Ale to raczej zwiększyło niż osłabiło ducha chrześcijaństwa. Dlaczego? Co kierowało chrześcijanami, którym pisana była śmierć, że nie tylko nie wypierali się wiary w czasie prześladowań ale też ich szeregi stale rosły?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 24, 2023 | Egzegezy, Sabatarianie i legaliści
Wiara Kościoła
Gal. 3:23-25
.
23. Zanim zaś przyszła wiara, byliśmy poddani pod straż prawa i trzymani w zamknięciu aż do tej wiary, która potem miała być objawiona.
24. Tak więc prawo było naszym pedagogiem do Chrystusa, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.
25. Lecz gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod pedagogiem.
List do Galacjan oznajmia tę dobrą nowinę: „gdy przyszła wiara, już nie podlegamy pedagogowi”. „Wiara” jest wymieniona dwukrotnie w wersecie 23 i raz w wersecie 25 jako coś, co „przyszło” i zostało „objawione”. W tym kontekście jest to odpowiednik Chrystusa, który „przyszedł” i został „objawiony” około 2000 lat temu.
Chrystus jest szczególnie przedmiotem naszej wiary jako Ten, w którego mamy wierzyć, ponieważ wiara w Niego jest wiarą w Trójjedynego Boga
Jan 12:44 A Jezus wołał: Kto wierzy we mnie, nie we mnie wierzy, ale w tego, który mnie posłał.
.
Jan 14:1 Niech się nie trwoży wasze serce. Wierzycie w Boga, wierzcie i we mnie.
.
1 Piotra 1:21 Wy przez niego uwierzyliście w Boga, który go wskrzesił z martwych i dał mu chwałę, aby wasza wiara i nadzieja były w Bogu.
Wiarą Kościoła jest wcielony, ukrzyżowany i zmartwychwstały Pan Jezus, jako Ten, który objawia Ojca i posyła Ducha, jak głosi Ewangelia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 21, 2023 | Teologia systematyczna
Bóg i rzeczy boskie
I. Przedmiotem każdej nauki jest wszystko, co jest w niej szczegółowo omawiane i do czego odnoszą się wszystkie jej wnioski; ale można to rozpatrywać
- albo materialnie (co do rozważanej rzeczy),
.
- albo formalnie (co do sposobu rozważania).
.
II. Chociaż teologowie różnią się co do przedmiotu teologii, bardziej powszechna i prawdziwa jest opinia tych, którzy odnoszą ją do Boga i rzeczy boskich (Bóg jako pierwszy, a rzeczy boskie jako drugorzędne, niezależnie od tego, czy są dziełem Boga, czy też ludzie mają w nie wierzyć i czynić), Bóg bezpośrednio i pośrednio, tj.
- Bóg i jego rzeczy [jako jego dzieła]
.
- poddanie mu się [jako stworzenia]
.
- zajmowanie się nim [jako obowiązki człowieka]).
Tak więc wszystkie rzeczy są omawiane w teologii albo dlatego, że dotyczą samego Boga, albo mają do Niego stosunek (schesin) jako pierwszej zasady i ostatecznego celu.
Rzym. 11:36 Z niego bowiem, przez niego i w nim jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen
(więcej…)
