utworzone przez Reformowani | maj 15, 2025 | Teologia historyczna, Teologia reformowana
Pierwszy Kościół a Predestynacja (do pobrania tutaj) to teologiczno-historyczne odparcie zarzutu jezuity Fabiana Błaszkiewicza, jaki stawia wobec Ewangelii.
Zwrócenie się ku Arminianizmowi współczesnych neo-ewangelików nie wynika z odkrycia biblijnej prawdy w tym zwodniczym systemie teologicznym (ponieważ żaden tekst Pisma nie naucza o wolnej woli), ale raczej pokazuje tylko, jak łatwo herezja może się rozprzestrzeniać i zyskiwać poklask w kulturze i kościele, które są w dużej mierze teologicznie niepiśmienne, apatyczne i nieświadome historycznej wiary chrześcijańskiej.
Ogłupieni neoortodoksją i postmodernizmem oraz przede wszystkim jezuicką doktryną wolnej woli, teologiczni idioci z chęcią słuchają internetowych samozwańców, takich jak jezuita Fabian Błaszkiewicz, w pełni zgadzając się ze stawianymi postulatami przeciw chrześcijańskiej Ewangelii. Na czym polega jezuicki podstęp Błaszkiewicza? Otóż dowodzi on, że predestynacja, a zatem Ewangelia, to kalwińska filozofia:
„Jak do niej [doktryny totalnej deprawacji] się jeszcze dołoży ten element oczywistego braku wolnej woli człowieka… i do niego jest dołożony jeszcze jeden element, i tu już przestaje to być chrześcijaństwo, kiedy kalwiniści mówią „Chrystus nie umarł za wszystkich ludzi”, tylko on z góry wiedział, że z wszystkich ludzi jakichś sobie wybrał i on tylko i wyłącznie za nich umarł.”
Błaszkiewicz błądzi, tak, jak każdy nieodrodzony z Ducha człowiek. Czyni to, nie znając ani Słowa, ani mocy Bożej. Ani nawet patrystyki.
.
Oto czas głupców.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 14, 2025 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Głos z przeszłości
2 Piotra 3:9 Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do upamiętania.
Święci z czasów Piotra mieli problem, bardzo poważny problem duchowy, który powstał w wyniku działalności licznych fałszywych nauczycieli tamtych czasów. Jak wiemy, Drugi List Powszechny Piotra jest ostrzeżeniem przed fałszywymi nauczycielami i szydercami, którzy miłują nagrodę Balaama i chcą handlować kościołem.
2 Piotra 2:15 Opuścili oni prostą drogę i zbłądzili, podążając drogą Balaama, syna Bosora, który umiłował zapłatę za niesprawiedliwość;
Ci fałszywi nauczyciele zaatakowali ludzi Boga w najważniejszym punkcie: nadziei!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 13, 2025 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Krew Boga?
Dzieje 20:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.
Jednym z tekstów, do którego odwołują się fundamentaliści na poparcie niezniszczalności fizycznej krwi Chrystusa, są Dzieje Apostolskie. Niektórzy wnioskują z niego, że
- Chrystus miał krew Boga,
.
- krew Chrystusa była boska.
Mówi się przecież tu o „krwi Boga”, czyż nie? Ian Paisley cytuje ten tekst i mówi
„Jego Krew jest boską Krwią w przeciwieństwie do krwi ludzkiej ” [89]
Rozważmy to.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 12, 2025 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia reformowana
Godny przykład
1 Tes. 1:8 Od was bowiem słowo Pańskie rozbrzmiewało nie tylko w Macedonii i Achai, ale też wasza wiara w Boga rozkrzewiła się w każdym miejscu, tak że nie trzeba nam mówić czegokolwiek;
Z Pierwszego Listu do Tesaloniczan dowiadujemy się wielu rzeczy charakteryzujących życie kościoła w Tesalonice, które podano nam jako przykład.
Po pierwsze, Tesaloniczanie szczerze przyjęli Słowo Boże, tak jak było im głoszone. Kiedy Paweł im głosił, Duch Święty Boży działał w ich sercach, a to Słowo nimi zawładnęło i przyniosło im pewność, przekonanie i radość z ich zbawienia.
1 Tes. 1:5 Gdyż nasza ewangelia nie doszła was tylko w słowie, ale także w mocy i w Duchu Świętym, i w pełnym przekonaniu. Wiecie bowiem, jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was.
I przyjęli to Słowo, mówi Paweł, w wielkim utrapieniu i radości. To znaczy, że to Słowo przyszło za cenę ich rodzin i ich biznesu…
1 Tes. 2:14 Wy bowiem, bracia, staliście się naśladowcami kościołów Bożych, które są w Judei w Chrystusie Jezusie, bo wy to samo wycierpieliście od swoich rodaków, co i oni od Żydów;
Jak Paweł im głosił?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 9, 2025 | Bohaterowie wiary, Teologia historyczna, Teologia reformowana
Ostatni z prawowiernych
Rzym. 8:29-30
29. Tych bowiem, których on przedtem znał, tych też przeznaczył, aby stali się podobni do obrazu jego Syna, żeby on był pierworodny między wieloma braćmi.
30. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też uwielbił.
Kanony z Dort 2 § 3
.
Którzy nauczają: Że Chrystus przez swe zadośćuczynienie nie wyjednał dla nikogo zbawienia, ani wiary, przez którą to zadośćuczynienie Chrystusa ku zbawieniu jest skutecznie nabywane, lecz że nabył Ojcu wyłącznie prawo lub doskonałą wolę do ponownego zajmowania się człowiekiem, oraz wyznaczania nowych warunków, jakie Mu się podobają, którym posłuszeństwo zależy jednak od wolnej woli człowieka, aby stało się tak, by albo wszyscy albo nikt nie mógł wypełnić tych warunków. Tacy bowiem z pogardą oceniają śmierć Chrystusa, w żaden sposób nie uznając najważniejszego owocu czy korzyści zyskiwanej dzięki niej, i ponownie wnoszą z piekła błąd pelagianizmu.
W serii wykładów obalających asercję jezuity Fabiana Błaszkiewicza, twierdzenie, że przyjęcie doktryny Predestynacji jest tożsame z zaparciem się Chrystusa, naszym ostatnim świadkiem obecności doktryny Predestynacji we wczesnym kościele, będzie Fabius Claudius Gordianus Fulgentius, znany również jako Fulgencjusz z Ruspe. Urodzony między 462 a 467 rokiem, ok. 30 lat po śmierci Augustyna, piastował funkcję północnoafrykańskiego biskupa Ruspe w dzisiejszej Tunezji w V i VI wieku. Fulgencjusz zmarł według różnych źródeł albo 1 stycznia 527 lub 533 roku. Jest on zatem jednym z ostatnich swobodnie głoszących doktrynę Predestynacji, późnych ojców kościoła.
W 502 roku Fulgencjusz został przekonany do objęcia stanowiska biskupa Ruspe w dzisiejszej Tunezji. Jego oczywiste cnoty wywarły silne wrażenie na mieszkańcach jego nowej diecezji, ale wkrótce został wygnany na Sardynię wraz z około sześćdziesięcioma innymi biskupami, którzy nie podzielali stanowiska ariańskiego.
W 523 r., po śmierci Trazamunda i objęciu tronu przez jego katolickiego syna Hilderyka, Fulgencjuszowi pozwolono powrócić do Ruspe i spróbować nawrócić ludność na wiarę powszechną.
W tym czasie pracował nad reformą wielu doktrynalnych nadużyć, które przeniknęły do jego starej diecezji podczas nieobecności. Siła i skuteczność jego kazań była tak głęboka, że arcybiskup Bonifacy z Kartaginy płakał otwarcie za każdym razem, gdy słyszał kazanie Fulgencjusza, i publicznie dziękował Bogu za to, że dał swojemu kościołowi takiego kaznodzieję.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 8, 2025 | Teologia biblijna
Prolegomena
Mat. 5:18 Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z prawa, aż wszystko się wypełni.
Tradycyjnie, gdy tylko prawda Słowa Bożego ujrzy światło dzienne, czy to w formie artykułu, czy też dowolnej innej, zaraz aktywują się przeciwnicy Bożej opatrzności. Byłoby to być może jeszcze zrozumiałe, gdyby należeli do nich rzymscy katolicy, ateiści czy sataniści, gdyż są to ludzie prowadzeni przez obcego ducha, podlegli mocom księcia ciemności, sprzeciwiający się prawdzie synowie nieposłuszeństwa o wypaczonych umysłach (2 Tym. 3:8; Efez. 2:2).
Jednak co szokuje, to postawa współczesnych młodych i dość agresywnych obrońców wyższego krytycyzmu tekstu. Bunt utożsamiających się z kręgami kalwińskimi i protestanckimi fałszywych chrześcijan, którym przewodzi James White, „niekwestionowalny i nieomylny” guru. W celu obalenia natchnienia i zasadności korzystania z prawowiernych tłumaczeń Reformacji, do których należy zarówno Biblii Króla Jakuba (KJV) [1], jak i Biblia Gdańska (BG) oraz jej pochodna uwspółcześniona wersja (UBG) chwytają się każdego sposobu deprecjacji Bożej opatrzności w zachowaniu Jego Słowa nieskażonym.[2]
Spragnieni nowości wyznawcy systemu CBGM [3], z którego trzewi wydobyła się na świat już 29 wersja nieobecnego przed XVIII wiekiem w Kościele tekstu Nestle Alanda, podstawy wielu współczesnych tłumaczeń, owi fanatycznie oddani rozumowi cudacy argumentują przeciw Bibliom Reformacji:
„Co zrobisz za 500 lat, kiedy nasz język zmieni się tak bardzo, że będzie czytany jak język obcy?”
Zapominają przy tym, że teksty Reformacji są ciągle dobrze zrozumiałe dla współczesnego czytelnika i co najwyżej mogą wymagać drobnego, językowego uwspółcześnienia. Tak więc zamiast uwspółcześnienia dobrych tekstów proponują całkowicie nowe i oparte o złe źródła tłumaczenia.
Posłuchajmy dalszej argumentacji pana White.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 6, 2025 | Reformowany światopogląd, Rzymski katolicyzm
Obrazy z historii politycznej Rzymu
Obj. 17:2 Z którą nierząd uprawiali królowie ziemi, a mieszkańcy ziemi upili się winem jej nierządu.
Wzrost i sprawowanie władzy politycznej przez kościół rzymski na przestrzeni wieków zostało szczegółowo opisane w wielu książkach. Jednak dla naszych celów wymienimy tylko niektóre z najbardziej wybitnych przypadków i obrazów, zanim przejdziemy do obecnej polityki Rzymu.
Znane jest powiedzenie dziewiętnastowiecznego angielskiego historyka rzymskokatolickiego, Lorda Actona:
„Władza ma tendencję do korumpowania; władza absolutna korumpuje absolutnie”.
Mniej znane jest to, że miał na myśli władzę papieży i królów (w tej kolejności). Poniższa lista jedynie wskazuje na dumę, chciwość, kłamstwa, intrygi, manipulacje, tortury, wojnę, ludobójstwo, nadużywanie kluczy królestwa i prześladowanie ludu Bożego w Rzymie.
I jest daleka od wyczerpującego omówienia tych kwestii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 5, 2025 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia reformowana
Kościół
1 Kor. 12:12-13
12. Jak bowiem ciało jest jedno, a członków ma wiele i wszystkie członki jednego ciała, choć jest ich wiele, są jednym ciałem, tak i Chrystus.
13. Bo wszyscy przez jednego Ducha zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało, czy to Żydzi, czy Grecy, czy niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni w jednego Ducha.
Od soteriologii, dochodzimy do eklezjologii, doktryny kościoła. To niewidzialny kościół, wierząca grupa predestynowanych, która prawdziwie wyznaje: „Chrystus stał się naszym!” Dla Jana Kalwina zjednoczenie wierzącego z Jezusem Chrystusem koniecznie obejmuje zjednoczenie z ciałem Chrystusa, kościołem. Nikt nigdy nie powinien mówić:
„Jestem w Chrystusie, ale mam mało lub nic wspólnego z kościołem”.
Bycie członkiem Chrystusa automatycznie pociąga za sobą przynależność do organizmu kościelnego i wymaga przynależności do instytucji kościelnej. Niewielu, jeśli w ogóle, w historii poapostolskiej tak często i tak stanowczo wzywało wszystkich wierzących do przyłączenia się do wiernej Bogu kongregacji, która przejawia cechy prawdziwego kościoła, jak czyni to francuski Reformator.[111]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 1, 2025 | Historia chrześcijaństwa, Reformowany światopogląd
Wstęp
Izaj. 49:22 Tak mówi Pan BÓG: Oto wzniosę rękę ku narodom, podniosę swój sztandar ku ludom. I przyniosą twoich synów na rękach, i twoje córki będą nieść na ramionach.
Szkocka Reformacja, która wydarzyła się w kraju całkowicie katolickim, może służyć Polakom jako przykład do naśladowania. Przemiana Szkocji z kraju katolickiego w protestancki była niezwykła ze względu na fakt, że pomimo pewnego podziemnego zaangażowania w protestantyzm przez małe grupy radykałów i indywidualnych otwartych kaznodziejów krótko po okresie, w którym Luter zaczął pisać (około 1520 r.), nie ma żadnych poszlak, że Szkocja była na drodze do stania się tak kompletnym protestanckim narodem.
Jednak niemal z dnia na dzień w 1560 r. Szkocja, kraj mocno katolicki, stała się bastionem Protestanckiej Reformacji.
- Jak doszło do szkockiej Reformacji w latach 1559-60?
.
- Jakie było podłoże tego procesu?
Zobaczmy jakich narzędzi użył suwerenny Bóg, aby zapewnić wybranemu Kościołowi Chrystusa pokój i wolność wyznawanej religii, a także reformę całego kraju.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 29, 2025 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Wyłupione oczy i odcięte ręce
Mat. 5:29-30
29. Jeśli więc twoje prawe oko jest ci powodem upadku, wyłup je i odrzuć od siebie. Pożyteczniej bowiem jest dla ciebie, aby zginął jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało było wrzucone do ognia piekielnego.
30. A jeśli twoja prawa ręka jest ci powodem upadku, odetnij ją i odrzuć od siebie. Pożyteczniej bowiem jest dla ciebie, aby zginął jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało było wrzucone do ognia piekielnego.
Głębokie odejście od podstawowych zasad interpretacji Pisma często skutkuje złym zrozumieniem tekstu źródłowego. Konsekwentnie niezrozumienie duchowego znaczenia rozważanego fragmentu jest powodem wypaczenia tego co powiedział Duch Święty. Błędna interpretacja przynosi szkodę. Lud Boży nie odnosi żadnej korzyści albo błędnie go aplikując, albo też nie znajdując dla niego zastosowania.
Tak też wypaczone zrozumienie przekazu Kazania na Górze (bo ten fragment będziemy rozważać) pozbawia Kościół wielu błogosławionych prawd, z których istotną dla nas będzie doktryna uświęcenia.
Czytając parabolę [1] mamy całkowitą pewność, że Chrystus ostrzegał swoich słuchaczy, tłumnie zgromadzonych uczniów, o konieczności „wyłupienia i odrzucenia oka” oraz „odcięcia i odrzucenia ręki”. Kwestią dobrej interpretacji będzie zrozumienie, co Chrystus miał na myśli oraz do kogo się zwracał:
- czy chodziło o fizyczne, rzeczywiste odcięcie i wyłupienie, czy raczej jest to metafora odnosząca nas do duchowej rzeczywistości?
.
- do kogo skierowana była parabola i jakie ma ona znaczenie dla odbiorcy?
Niektórzy widzą tutaj raczej ostrzeżenie przed mękami piekielnymi. Chrystus zatem wzywa nieodrodzonych, niewierzących jeszcze słuchaczy, aby głęboko zastanowili się nad swoim życiem i podjęli adekwatne środki w celu zmiany swojego losu. Pewien niedoświadczony teolog tak oto komentuje Słowa Jezusa:
„Więc nie hiperbola. Widzisz… Nasz Pan naucza, że odcięcie ręki to prawdziwe odcięcie ręki… Cierpienia z tym związane, są małym piwem w porównaniu z cierpieniem w piekle. Mocna sprawa… Po 1 – to nie jest do zbawionych, więc nie ma mowy o okaleczaniu świątyni Ducha Świętego. Po 2 – to jest do ludzi nie zbawionych, by mogli wyobrazić sobie, że piekło to nie stan umysłu, ale rzeczywiste cierpienie człowieka po śmierci w przypadku odrzucenia Jezusa i Ewangelii. Tak w wielkim skrócie.” [2]
Czy faktycznie Chrystus postrzegał rzeczywiste samookaleczenie jako mniejsze zło, czy też „małe piwo”, próbując w ten sposób pobudzić wyobraźnię niezbawionych, ukazując co ich czeka, gdy odrzucą Ewangelię Jezusa Chrystusa?
Czy faktycznie Chrystus nie mógł skierować swoich słów do zbawionych i odrodzonych uczniów, ponieważ wtedy nakazywałby samookaleczenie, czego z pewnością nie uczyniłby względem swojego mistycznego ciała, Kościoła?
Postawmy sprawę jasno. Jezus w piątym rozdziale Ewangelii Mateusza używa paraboli: dosadnego języka odcinania i odrzucania grzesznych części ciała jako porównania, symbolicznie przedstawiając kwestię chrześcijańskiego uświęcenia..
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 28, 2025 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia systematyczna
Wolność w chwale
Rzym. 6:6-7
6. Wiedząc o tym, że nasz stary człowiek został ukrzyżowany razem z nim, aby ciało grzechu zostało zniszczone, żebyśmy już więcej nie służyli grzechowi.
7. Kto bowiem umarł, został uwolniony od grzechu.
Wierzący jest uwolniony od duchowej niewoli grzechu i diabła przez drogocenną krew Chrystusa. Jest on prawnie uwolniony, tak że wina jego grzechów zostaje odpuszczona. Zostaje również uwolniony od mocy i panowania grzechu w swoim życiu.
Rzym. 6:14 Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską.
Jednak wierzący nie doświadcza całkowitej wolności, dopóki nie będzie zabrany do chwały. Przez całe to ziemskie życie dziecko Boże musi walczyć z grzechem. Nadal posiada starą grzeszną naturę, która nieustannie zachęca go do grzechu.
Z tego powodu Apostoł Paweł mówi: Odkrywam więc w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, trzyma się mnie zło (Rzym. 7:21). Żaden chrześcijanin zatem nie może zaprzeczyć obecności grzechu w swoim życiu. Apostoł Jan mówi: Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy (1 Jana 1:8).
Nadchodzi jednak czas, gdy wszystko to ulegnie zmianie. Obecny stan wierzącego nie może być jego ostatecznym przeznaczeniem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 24, 2025 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm, Teologia systematyczna
Prezentacja doktryny
1 Jana 2:18 Dzieci, to już ostatnia godzina i jak słyszeliście, że Antychryst ma przyjść, tak teraz pojawiło się wielu antychrystów. Stąd wiemy, że jest już ostatnia godzina.
W 1 Liście Jana słowo „antychryst” zostało użyte po raz pierwszy w Biblii. Musimy zbadać w Piśmie Świętym antychrysta. Jan wspomina o nim kilka razy i musimy przyjrzeć się temu głębiej, ponieważ jest to kwestia ważna dla Apostoła Jana. Jan jest dość odważny, przedstawiając swoim słuchaczom słowo antychryst — ale tak naprawdę jest to pierwszy raz w całej Biblii, kiedy słowo „antychryst” zostało użyte.
- Skąd wziął ten pomysł?
.
- Jaki jest sens poruszania tego tematu?
.
- Czy to coś, co Jan wymyślił, czy też antychrysta można znaleźć gdzie indziej w Piśmie Świętym?
Możecie o tym nie wiedzieć, ale Apostoł Jan jest jedynym pisarzem w Biblii, który użył tego słowa. Czy wymyśla teologię w trakcie pisania?
Nie, zbadajmy to.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 23, 2025 | Teologia biblijna
Przedmowa
Psalm 12:6-7 6. Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone. 7. Ty, PANIE, zachowasz je, będziesz ich strzegł od tego pokolenia aż na wieki.
Wersja Biblii Króla Jakuba nie była pierwszą anglojęzyczną wersją Biblii, ale kulminacją rozległej działalności tłumaczeniowej w XVI wieku. Rozpoczęła się ona od pracy Williama Tyndale’a i wydrukowania pierwszego angielskiego Nowego Testamentu w 1526 roku. Po burzliwych 75 latach król Jakub I doszedł do władzy w 1603 roku, jednocząc podzieloną Anglię.
W tym czasie w użyciu były trzy główne angielskie Biblie:
- Biskupia Biblia (Kościół Anglii),
- Biblia Genewska (protestanci)
- i Nowy Testament z Reims (kościół rzymskokatolicki)
To powodowało wiele zamieszania i niezgody. Aby rozstrzygnąć nieporozumienia dotyczące reform w Kościele Anglii i odpowiedzieć na naciski ze strony purytanów, król Jakub w 1604 roku zatwierdził nowe tłumaczenie Biblii, przede wszystkim dlatego, że wiedział, że wzmocni ono jego wizerunek jako politycznego i duchowego przywódcy. Powołał 6 komisji, w sumie 54 uczonych, aby przygotowali nowe tłumaczenie, wykorzystując wcześniejsze prace nad tłumaczeniem Biblii angielskiej oraz najlepsze teksty i rękopisy hebrajskie, greckie i łacińskie.
Ukończona wersja Króla Jakuba została opublikowana po raz pierwszy w 1611 roku. Te pierwsze wydania były dużymi Bibliami ambonowymi (folio) do czytania w kościołach, ale w ciągu roku wydrukowano mniejsze wersje (quartos) do użytku osobistego. Chociaż powoli przyjmowano je w świecie anglojęzycznym i zastępowano bardziej popularną Biblię genewską, od połowy XVII wieku do końca XX wieku, Wersja Króla Jakuba była Biblią kościoła anglojęzycznego. Chociaż wiele ostatnich współczesnych tłumaczeń zyskało na popularności kosztem KJV, pozostaje ona standardem dla wszystkich nowych tłumaczeń i nadal jest wybitnym arcydziełem języka angielskiego.
Poniższe rozważanie jest krytyką książki „The King James Only Controversy”. Jej autorem jest James White, neo-kalwiński guru i niekwestionowany przeciwnik Biblii Reformacji, także adwokat edycji tekstowej Nestle Alanda. Jego wielką zasługą jest poddanie w wątpliwość dziesiątek wersetów Pisma Świętego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 22, 2025 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Błędna egzegeza
Psalm 56:5 Przez cały dzień przekręcają moje słowa, przeciwko mnie kierują wszystkie swe zamysły, ku memu nieszczęściu.
Aby zachować choćby pozory wiarygodności, fundamentaliści muszą udowodnić swoją dziwaczną doktrynę o fizycznym obmywaniu krwią Chrystusa, na podstawie Pisma Świętego. Np. Ian Paisley twierdzi, że opiera się na Słowie Bożym, gdy naucza, że krew Chrystusa została fizycznie zachowana na wieki:
Nie interesuje mnie, co mówią uczeni na ten temat; interesuje mnie tylko to, co mówią Pisma. Nie apeluję do słów uczonych, ani tych, którzy są jednomyślni, ani tych, którzy są w sporze, ale do Słowa Ducha Bożego.
.
Moją zasadą nie jest żaden podręcznik biologii, ale prawda Biblii. Nie obchodzi mnie, jak nieprzyjemne jest objawienie Boga dla naturalnego człowieka, bez względu na to, jak wykształcony może być; nie obchodzi mnie, jak mało prawdopodobna może wydawać się doktryna Biblii większości ludzi — to nie ma znaczenia: liczy się tylko jasna nauka nieomylnej Księgi Boga. [84]
To są godne pochwały uczucia. Oby wszyscy, którzy nazywają siebie chrześcijanami, byli tak odważni, by bronić tego, czego ich zdaniem nauczają Pisma! Pytanie brzmi jednak, czy Pisma, do których odwołują się Paisley i inni w tej kontrowersji, rzeczywiście nauczają tego, co twierdzą?
Zbadaliśmy już List do Hebrajczyków i zobaczyliśmy, że nie naucza on, że Chrystus wszedł do nieba ze swoją krwią, ale przez swoją krew, którą przelał na Golgocie, uzyskując wieczne odkupienie dla nas.
Hebr. 9:12 Ani nie przez krew kozłów i cieląt, ale przez własną krew wszedł raz do Miejsca Najświętszego, zdobywszy wieczne odkupienie.
Do jakich głównych tekstów odwołują się fundamentaliści, aby udowodnić swoją doktrynę o krwi Chrystusa?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 21, 2025 | Rzymski katolicyzm
Bezgłowe zombie
Łuk. 16:23 A będąc w piekle i cierpiąc męki, podniósł oczy i ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie.
Watykański antychryst, bliżej znany jako papież Franciszek zmarł 21 kwietnia 2025 roku, w święta Wielkanocne. Ponieważ Franciszek, jak każdy papież uzurpuje sobie urząd „głowy całego widzialnego kościoła” i zastępcy Chrystusa, od dnia śmierci papieża „kościół”, w którym sprawował swoje rządy, do czasu ustanowienia nowej głowy, jest akefaliczny.
Akefaliczny oznacza bezgłowy.
I to jest naprawdę duży problem dla ponad miliarda wyznawców fałszywej ewangelii rzymskiego katolicyzmu, bo jak wytłumaczą możliwość funkcjonowania swojej organizacji, która tak często przypomina bezgłowe zombie? Najdłuższy okres akefaliczności kościoła rzymskiego to 150 lat.
Czy nie dociera do nich to, że faktycznie ich kościół jest martwą duchowo, pozbawioną Ewangelii, właściwie sprawowanych sakramentów i dyscypliny kościelnej, bezgłową sektą?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 19, 2025 | Reformowany światopogląd
2 Mojż. 20:13 Nie będziesz mordował.
Gizela Jagielska to zadeklarowana Żydówka i ateistka mordująca dzieci taśmowo (uśmierciła 155 małych Polaków w samym 2024 roku). Morderczyni nie oszczędza nawet tych w 9 miesiącu ciąży. Jest wyraźnie dumna z „odwrotnego Holocaustu”, jaki zgotowała „małym gojom„!
„Jestem Żydówką i do tego ateistką. … Żyd to brzmi dumnie… Prawdziwa adrenalina przychodzi jak można zabić małego goja.” [1]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 17, 2025 | Rzymski katolicyzm
Deklaracja o wolności religijnej (1965)
Jan 8:44 Wy jesteście z waszego ojca – diabła i chcecie spełniać pożądliwości waszego ojca. On był mordercą od początku i nie został w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.
Według papieża Pawła VI (1963-1978), Deklaracja o wolności religijnej , opracowana na Soborze Watykańskim II (1962-1965), jest
„jednym z najważniejszych tekstów Soboru”. [1]
Amerykański jezuita John Courtney Murray idzie dalej:
„dokument ten jest znaczącym wydarzeniem w historii Kościoła” (s. 673).[2]
Ze wszystkich 16 dokumentów Soboru Watykańskiego II, Deklaracja o wolności religijnej jest tym, który najwyraźniej ukazuje ducha „aktualizacji” (wł. aggiornamento ) – „otwierania przez Rzym swoich okien” na nowoczesność. [3]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 16, 2025 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Płaszczyzna porozumienia
Kol. 3:16 Słowo Chrystusa niech mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczajcie i napominajcie się wzajemnie przez duchowe psalmy, hymny i pieśni, w łasce śpiewając w waszych sercach Panu.
Czy użycie niewinspirowanych pieśni w uwielbieniu Boga jest autoryzowane?
Kiedy występują różnice w wierzeniach wśród chrześcijan na jakikolwiek temat, zawsze pomocne jest zapytanie, w jakim zakresie się zgadzają, aby ustalić dokładny punkt, w którym opinie zaczynają się różnić. W odniesieniu do pieśni, które mają być używane ku chwale Boga, istnieje kilka punktów ogólnej zgody.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 15, 2025 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia systematyczna
Powszechny antynomianizm
Rzym. 3:8 Dlaczego więc nie mówić (jak nas szkalują i jak niektórzy twierdzą, że mówimy): Będziemy robić złe rzeczy, aby przyszły dobre? Ich potępienie jest sprawiedliwe.
Wielu wierzy, że wolność w Chrystusie daje wierzącemu swobodę grzeszenia. Rozumują, że skoro Chrystus umarł za grzechy Swojego ludu i tym samym uwolnił ich od winy grzechu, wierzący może żyć w grzechu. Odkąd zbawienie jest wyłącznie z łaski, wierzący nie musi martwić się ucieczką od grzechu i szukaniem sprawiedliwości.
Apostoł Paweł odnosi się do tego rodzaju myślenia, gdy mówi:
Rzym. 6:1-2 1. Cóż więc powiemy? Czy mamy trwać w grzechu, aby łaska obfitowała? 2. Nie daj Boże! My, którzy umarliśmy dla grzechu, jakże możemy jeszcze w nim żyć?
Juda również wspomina o takim wypaczeniu prawdy, gdy mówi:
Judy 1:4 Wkradli się bowiem pewni ludzie, od dawna przeznaczeni na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę naszego Boga zamieniają na rozpustę i wypierają się jedynego Pana Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Takie myślenie nie jest zgodne z nauczaniem Pisma Świętego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 14, 2025 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm
Praktyka iście pogańska
Mat. 6:7 A modląc się, bądźcie wielomówni jak poganie; oni bowiem sądzą, że ze względu na swoją wielomówność będą wysłuchani.
Modlitwy oparte o różaniec mają swój początek w III i IV wieku, gdzie sznurki modlitewne były używane przez tzw. Ojców Pustynnych. Rozkwit tej pogańskiej praktyki przypada na okres po roku 431 i czas Pierwszego Synodu Efeskiego (Efez to miejsce zainicjowania kultu Maryjnego) oraz na wieki średnie, gdzie wyraźnie różaniec przyjmuje charakter maryjny. Podobne modlitwy praktykują religie Islamu i Buddyzmu.
Dlatego też dyskusja dotycząca sprzedaży różańców podnosi ważne pytania dotyczące samego różańca.
- Czy Pan Jezus nie nakazał swoim naśladowcom w Kazaniu na Górze: „Nie bądźcie wielomówni, jak poganie” ?
.
- Dlaczego różańce (szeroko stosowane w pogaństwie) są wymagane, skoro nie ma dla nich żadnego biblijnego wsparcia?
.
- Czy praktykujący potrzebują jakiegoś namacalnego zapewnienia, że ich modlitwy zostały wypowiedziane do Boga i przez Niego wysłuchane?
.
- Czy nie wystarczy niebiańskie wstawiennictwo ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Syna Bożego, jedynego arcykapłana?
Rozważmy to.
(więcej…)
