utworzone przez Reformowani | mar 4, 2024 | Herezja Remonstrancji, Historia chrześcijaństwa, Teologia historyczna, Teologia reformowana, Teologia systematyczna
Wstęp
Psalm 119:104 Dzięki twoim przykazaniom nabywam rozumu; dlatego nienawidzę wszelkiej ścieżki fałszywej.
Tezy genewskie (1649) zostały napisane przez Antoine’a Légera (1594-1661) i Théodore’a Tronchina (1582-1657) na zlecenie Soboru Genewskiego i za zgodą Towarzystwa Pastorów (tj. Genevan Classis – Klasy Genewskie – czyli zjednoczonych wyznaniowo kościołów).
Podczas pobytu w Konstantynopolu jako kapelan ambasady holenderskiej Léger stał się bliskim przyjacielem Cyryla Lukarisa (1572-1638), którego wyznanie wiary również opublikował, a także pomógł w zestawieniu greckiego tekstu Maksymosa z Gallipoli w Nowym Testamencie . [1] Léger napisał także przedmowę do Wyznania Waldensów z 1662 r. [2]
Tronchin był wnukiem Teodora Bezy, studiował intensywnie w Genewie, Bazylei, Heidelbergu, Franeker i Lejdzie oraz był delegatem Genewy na Synod w Dort. „Następcą Tronchina na katedrze teologii w Akademii Genewskiej został sam Francis Turretin (1623-1687), który podpisał i usilnie bronił Tez Genewskich.[3]
Tezy genewskie to ekumeniczny dokument Reformowany, obowiązujące stanowisko Reformacji, które z jednej strony afirmują doktrynę grzechu pierworodnego jako przypisanego całej ludzkości, doktrynę bezwarunkowej predstynacji, zgodnie z którą Bóg wybranym (a nie wszystkim) udziela łaski, wraz ze wszystkimi jej środkami wybranym, idącą z nią w parze doktrynę krzyża z jego ograniczonym zakresem odkupienia i nieograniczoną skutecznością.
Z drugiej strony Tezy obalają mit powszechnej łaski, rzekomej Bożej woli zbawienia wszystkich ludzi w historii oraz odrzucają herezję powszechnego powołania i wolnej woli człowieka, a zatem oddalają ludzką, pozytywną odpowiedzialność za zbawienie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 1, 2024 | Eklezjologia: nauka o kościele
Chrzest: znaczenie, sposób i podmioty
Michael Kimmit
Hebr. 5:14 Natomiast pokarm stały jest dla dorosłych, którzy przez praktykę mają zmysły wydwiczone do rozróżniania dobra i zła.
Temat chrztu nie zajmuje w Piśmie Świętym takiego miejsca, jak zbyt często w naszych debatach kościelnych – jedna wielka denominacja postrzega go jako tak ważny, że uzasadnia podział i mnożenie się kościołów „baptystycznych”. Tak więc niedawno mieliśmy do czynienia z absurdalnym spektaklem, w którym Prezydent Związku Baptystów z jednej strony zaprzeczał podstawowej doktrynie o boskości Chrystusa, a z drugiej – przypuszczalnie – stał na stanowisku, że jedynie zanurzenie stanowi ważny chrzest.
Jednakże często okazuje się, że kwestia tego, co stanowi chrzest, faktycznie odsłania całą masę powiązanej teologii – i oczywiście istnieją z tym związane ważne kwestie praktyczne.
Na przykład młoda osoba wychowana w Kościele Reformowanym idzie na uniwersytet, dowiaduje się, że tylko lokalny ewangelicki kościół baptystów głosi partykularną Ewangelię, ale potem zostaje narażona na uwagi na temat „kropienia niemowląt” i za pomocą jakiejś ładnej książki zostaje przekonana przez tendencyjną egzegezę, poddaje się ponownemu chrztowi przez zanurzenie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 29, 2024 | Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura
Szkodliwy status quo
Efez. 4:13-14 13. Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary dojrzałości pełni Chrystusa; 14. Abyśmy już nie byli dziećmi miotanymi i unoszonymi każdym powiewem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp prowadzący na manowce błędu.
Najtrudniejszym, czy też wręcz niemożliwym zadaniem umysłu zniewolonego przez fałszywą teologię jest jej odrzucenie. I nie pomaga w tym ludzka natura, skonstruowana tak aby stawiać opór zmianom oraz aby polegać raczej na ludzkich, wysoce elokwentnych autorytetach (1 Kor. 2:4-5; 1 Kor. 2:13) niż na Słowie Bożym, co prowadzi wprost do odstępstwa (Jer. 17:5; Izaj. 46:3; Izaj. 2:22; 20:5; Hebr. 3:12).
Osiągnięcie statusu quo w kwestii przekonań religijnych jest nie tylko pożądane ale też zalecane przez samo Słowo Boże. Rolą nauczycieli Słowa jest praca na rzecz szlachetnego celu: okrzepnięcie w ortodoksyjnej wierze oraz uzdolnienie do wykrywania herezji. Aby to osiągnąć konieczne są odpowiednie środki:
- ujednolicenia wiary,
- poznania prawdy,
- właściwa praktyka,
- stałe doskonalenie,
- osiągnięcie dojrzałości.
Można to też przedstawić nieco inaczej: dojrzały chrześcijanin jest duchowo kompletny, żyje świętym życiem i wierzy w prawdę, która jest jedna i ta sama, niezależna od czynnika ludzkiego. Jednak praktyka doskonalenia i ujednolicania doktryny, czyli Reformacja, z łatwością może zostać zakłócona.
Augustus Nicodemus Lopes prezbiteriański profesor teologii zwrócił uwagę na dwie przyczyny teologicznej deformacji. Są to odpowiednio uzdolnieni zwodziciele za pulpitami oraz bierna postawa pozornie ortodoksyjnych środowisk teologicznych [1].
John MacArthur doskonale wpisuje się w ten schemat.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 28, 2024 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Reformowany światopogląd
Chrześcijańska wolność
Rzym. 14:17 Królestwo Boże bowiem to nie pokarm i napój, ale sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym.
Jeśli chodzi o biblijne wskazówki dotyczące rozrywki, proponujemy rozważenie trzech ogólnych wytycznych.
Po pierwsze, wszyscy uznają, że w odniesieniu do niektórych form rozrywek jest miejsce na korzystanie z chrześcijańskiej wolności. Członkowie Ciała Chrystusa różnią się pod względem zamożności, zdolności i życiowych powołań. Z tymi różnicami wiążą się różne możliwości i nikt nie może ustanawiać zasad, które zmuszałyby wszystkich do przyjęcia tej samej formy. Lud Boży jest podobny pod dwoma względami:
- wszyscy muszą wyznawać tę samą prawdę
.
- i wszyscy muszą postępować zgodnie z Bożymi przykazaniami.
W pozostałych kwestiach jest wiele miejsca na różnorodność i wolność.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 27, 2024 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Śmierć na własne życzenie
Rzym. 3:28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.
Jakuba 2:24 Widzicie więc, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie tylko z wiary.
Fatalnym błędem kościoła rzymskokatolickiego, a dziś – co zdumiewające – rzekomo konserwatywnych kościołów Reformowanych i Prezbiteriańskich, jest to, że mylą i mieszają usprawiedliwienie i uświęcenie. To są kościoły, które produkują, tolerują, a nawet bronią federalnej wizji. Nauczają, że zbawcze dzieło usprawiedliwienia jest częściowo dziełem Boga polegającym na wlaniu w grzesznika sprawiedliwości Chrystusa, tak aby grzesznik spełniał dobre uczynki.
Następnie na podstawie zarówno śmierci Chrystusa, jak i dobrych uczynków samego grzesznika, Bóg przebacza grzesznikowi i ogłasza go sprawiedliwym. Inaczej mówiąc, błąd polega na opisywaniu usprawiedliwienia jako dzieła Bożego, przy współpracy grzesznika, polegającego na wlaniu sprawiedliwości w grzesznika, a nie jako dzieła Bożego polegającego na przypisaniu grzesznikowi sprawiedliwości, która to sprawiedliwość jest wszystkim i tylko obcą sprawiedliwością. Jezusa Chrystusa.
Skutkiem fałszywej teologii jest herezja usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 26, 2024 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Hamartiologia: nauka o grzechu
Wstyd i hańba
Przysłów 14:1 Mądra kobieta buduje swój dom, a głupia burzy go własnymi rękami.
Główne wyznania protestanckie dyskutują o homoseksualizmie w celu przekształcenia swoich ciał w organizacje bardziej „tolerancyjne”, bardziej „różnorodne” i bardziej „inkluzywne”. Tak w każdym razie zwolennicy agendy gejowskiej przedstawiają swój program zmian w kościołach.
W dyskusji o roli homoseksualizmu w kościele warto zwrócić uwagę na pozornie rozważne i ostrożne słowa Księdza Mateusza Wicharego podkreślając w nich to, co budzi niepokój. To co powierzchownie jawi się jako głos rozsądku w swojej istocie jest zaparciem się prawdy Ewangelii:
„Kościół baptystów nie jest zamknięty na osoby LGBT. Nie jest i sam ochrzciłem homoseksualistę, no jako pastor […] w naszym kościele jest miejsce dla osób ja bym powiedział dla ludzi. którzy nie są heteroseksualni. Jedni z nich myślę mogą, ale nie muszą, podkreślam, nie muszą, dążyć do tego żeby właśnie tę orientację czy tą skłonność swoją odnaleźć na nowo. […] Jesteśmy otwarci aby ktoś z nami pielgrzymował, nawet kilka lat, nie musi się chrzcić, nie musi się stawać jednym z nas.” [1]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 23, 2024 | Charyzmania, Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Zarys problemu
Hiob 3:3 Niech zginie dzień, w którym się urodziłem, i noc, w którą powiedziano: Poczęty mężczyzna.
Kto czytał Księgę Hioba ten wie, że gorzkie słowa głównego jej bohatera są odpowiedzią na życiową sytuację, w jakiej się znalazł z powodu Bożego postanowienia. Doskonały, prawy, i bojący się Boga oraz stroniący od zła (Hiob 1:1), najbardziej pobożny człowiek swoich czasów
- utracił cały majątek,
- niemal całą rodzinę,
- dręczyła go koszmarna choroba
- stał się pośmiewiskiem wrogów i przyjaciół
Wynikające z tego poczucie krzywdy i odrzucenia przez Boga stały się jego nierozłącznymi towarzyszami nieprzespanych z bólu nocy. Hiob cierpiał fizycznie i duchowo w stopniu najwyższym, tak, że przeklinał dzień swoich narodzin: Hiob otworzył swoje usta i przeklinał swój dzień. (Hiob 3:1) a jego dusza zmęczona była życiem przez co dawał upust swemu narzekaniu (Hiob 10:1). Co gorsza, „przyjaciele” jedynie przydawali cierpienia Hiobowi, co zauważył sam poszkodowany: wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami (Hiob 16:1).
Nie można wyobrazić sobie gorszej sytuacji, być może poza śmiercią, czego Hiob pragnął pytając retorycznie czemu życie dane jest tym, którzy są rozgoryczeni na duszy, którzy z tęsknotą wypatrują śmierci, a ta nie przychodzi? (Hiob 3:20-21).
Z Bożej woli Hiob, najsprawiedliwszy w swoim pokoleniu, był w poważnej, krytycznej wręcz depresji. Pismo Święte daje nam solidne podstawy do twierdzenia, że zaburzenie zdrowia psychicznego może stać się udziałem każdego chrześcijanina.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 22, 2024 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Reformowany światopogląd
Syndrom czasów ostatecznych
2 Tym. 3:1-5
1. A to wiedz, że w ostatecznych dniach nastaną trudne czasy.
2. Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźniący, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, bezbożni;
3. Bez naturalnej miłości, niedotrzymujący słowa, oszczercy, niepowściągliwi, okrutni, niemiłujący dobrych;
4. Zdrajcy, porywczy, nadęci, miłujący bardziej rozkosze niż Boga;
5. Przybierający pozór pobożności, ale wyrzekający się jej mocy. Takich ludzi unikaj.
Nasze społeczeństwo, nieporównywalnie zamożne, z wolnym czasem niemal nie do ogarnięcia, jest na wskroś hedonistyczne. Miłośnik przyjemności jest hedonistą.
Hedonizm to filozofia moralna, według której przyjemność i szczęście są głównym celem ludzkiego życia. Jest to religia, według której żyje dziś większość ludzi. Słuszność lub niesłuszność jakiegoś działania zależy od tego, czy skutkuje ono przyjemnością czy bólem.
- Jeśli coś sprawia ci przyjemność, rób to; to dobra rzecz.
.
- Jeśli sprawia ci to ból lub dyskomfort, unikaj tego jak zarazy; to jest złe lub szatańskie.
Czy dostrzegasz niebezpieczeństwo bycia otoczonym przez ludzi o takiej filozofii i poglądach? Życia pośród tak przewrotnego pokolenia? Pozostawię ci odkrycie, w jakim stopniu takie myślenie kontroluje twój świat i pogląd na życie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 21, 2024 | Egzegezy, Teologia reformowana
Deformacja prawdy
Psalm 56:4-6 4. W Bogu będę wysławiać jego słowo; Bogu ufam i nie będę się bał tego, co człowiek może mi uczynić. 5. Przez cały dzień przekręcają moje słowa, przeciwko mnie kierują wszystkie swe zamysły, ku memu nieszczęściu. 6. Zbierają się, ukrywają i śledzą moje kroki, czyhając na moją duszę.
Hiperkalwinizm, wbrew temu co twierdzą wyznawcy dobro intencyjnej oferty ewangelii i powszechnej łaski [1], nie jest zaprzeczeniem dobro intencyjnej oferty i powszechnej łaski, lecz wyrzeczeniem się obowiązku wiary i obowiązku upamiętania.
Możemy mieć błędne wyobrażenia na temat hiperkalwinizmu. Popularna karykatura przedstawia kościół, który nigdy nie głosi Ewangelii nikomu poza swoimi członkami. Jednak nie o to chodzi – chodzi o to, co głosi hiperkalwinista. Ktoś może głosić ogromnym rzeszom niewierzących, a mimo to z teologicznego punktu widzenia być hiperkalwinistą. Kwestia jest następująca:
- do kogo kierujemy polecenie upamiętania i wiary i w związku z tym
.
- do kogo kierujemy obietnicę oraz
.
- w jaki sposób nakaz i obietnica są ze sobą powiązane?
Zbadajmy to.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 20, 2024 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Potrzeba rozeznania
Rzym. 3:28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.
Jakuba 2:24 Widzicie więc, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie tylko z wiary.
W trosce o nasze dokładne studium usprawiedliwienia, pokrótce wyjaśnimy zarówno różnicę, jak i związek między usprawiedliwieniem a uświęceniem. Nie interesuje nas tutaj uświęcenie, ale usprawiedliwienie. Dlatego nie należy oczekiwać czegoś takiego jak pełne wyjaśnienie uświęcenia.
Istnieją uzasadnione powody, aby uwzględnić związek usprawiedliwienia z uświęceniem w badaniu usprawiedliwienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 19, 2024 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Co to znaczy zostać usprawiedliwionym przez wiarę?
Rzym. 5:1 Będąc więc usprawiedliwieni przez wiarę, mamy pokój z Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa;
Wzbudziły się w tej sprawie bardzo duże kontrowersje. Niektórzy twierdzą, że tak jest w pewnym sensie; lub że wiara jest materią i przyczyną naszego usprawiedliwienia, jak Arminianie i Socynianie: inni słusznie temu zaprzeczają; i twierdzą, że jedynie sprawiedliwość Chrystusa jest sprawą i przyczyną naszego usprawiedliwienia.
Postaram się tutaj wykazać, że usprawiedliwienie przez wiarę nie ma w tej sprawie związku przyczynowego. Nie jest to impulsywna, materialna ani instrumentalna przyczyna.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 16, 2024 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Moc Boża
Rzym. 1:18 Gniew Boży bowiem objawia się z nieba przeciwko wszelkiej bezbożności i niesprawiedliwości ludzi, którzy zatrzymują prawdę w niesprawiedliwości.
Tekst ten jest dodatkowym powodem stwierdzenia Apostoła w wersecie 16. Apostoł mówi tam: „Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka.” Apostoł mówi: Nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej. Nie wstydzę się jej głosić i reprezentować, gdziekolwiek mnie Pan pośle, nawet w Rzymie.
Pierwszy powód tego stwierdzenia Apostoł podaje w wersetach 16 i 17: „jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, (…) W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga”. Dlatego się tego nie wstydzi. Mocy, która osiąga taki efekt, nikt nie musi się wstydzić. Ewangelia nie jest filozofią. To nie jest ludzkie słowo.
Ale to jest moc.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 15, 2024 | Chrześcijańska moralność, Eklezjologia: nauka o kościele, Reformowany światopogląd
Zarys problemu
Izaj. 40:31 Ale ci, którzy oczekują PANA, nabiorą nowych sił; wzbiją się na skrzydłach jak orły, będą biec, a się nie zmęczą, będą chodzić, a nie ustaną.
Przygotowując niniejszy materiał pomyślałem, że pomocne będzie sprawdzenie w konkordancji słów zwykle kojarzonych z naszym tematem rozrywki. Co mówi Pismo Święte? Na co kładzie ono nacisk? Wierzę, że jest to właściwy i bezpieczny sposób postępowania. Na samym początku chcę podzielić się z wami moimi odkryciami.
Słowo „rozrywka” w ogóle nie występuje w Biblii.- Dwa razy czytamy „zabawiać” w znaczeniu gościnności, ale nigdy słowa „rozrywka”.
Rzym. 12:13 Wspomagający świętych w potrzebach, okazujący gościnność (φιλοξενίαν filoksenian)
.
Hebr. 13:2 Nie zapominajcie o gościnności (φιλοξενίας filoksenias), gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc, aniołów gościli.
Ponadto:
- Zwrot „dobrze się bawić” nigdy nie występuje w Biblii.
.
- Nigdy nie znajdziemy słowa gry.
.
- Słowa wakacje, emerytura i sporty nie występują w Słowie Bożym.
Słowo „zabawa” jest używane wiele razy: gra na instrumentach muzycznych (Psalm 98:5), zabawa w nierządnicę (Oz. 4:15), Izrael siadający, by jeść i pić, a wstający, by się bawić (odniesienie do ich nagich tańców i gorszenia, por. 1 Kor. 10:7), chłopcy i dziewczęta z Izraela bawiący się na ulicach Jerozolimy po powrocie z niewoli (Zach. 8:5)
Psalm 98:5 Grajcie PANU na harfie, na harfie, przy słowach pieśni.
.
Oz. 4:15 Jeśli ty, Izraelu, uprawiasz nierząd, niech chociaż Juda nie obciąży się winą. Nie idźcie do Gilgal ani nie wstępujcie do Bet-Awen, ani nie przysięgajcie: Jak żyje PAN!
.
1 Kor. 10:7 Nie bądźcie więc bałwochwalcami, jak niektórzy z nich, jak jest napisane: Usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, aby się bawić.
.
Zach. 8:5 I ulice miasta będą pełne bawiących się na nich chłopców i dziewcząt.
Ale to nie wszystko.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 14, 2024 | Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wiara rzymsko-ewangelicka
Gal. 1:8 Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty.
Znamiennym dla neo-ewangelikalnych herezji jest redefinicja Ewangelii i dopasowanie jej do koncepcji zrównującej uświęcenie z usprawiedliwieniem. Ponieważ współcześni, tzw. „protestanci”, tak jak ich rzymsko-katoliccy mentorzy i bracia w wierze nie widzą różnicy między tymi dwoma oddzielnymi dziełami krzyża Chrystusa, uznając je jako jedną całość siłą rzeczy włączają dobre uczynki grzesznika do swojej wersji ewangelii.
Jest to faktyczne wyrzucenie Chrystusa z biblijnej Ewangelii i zastąpienie Go samym grzesznikiem. Stawiany grzesznikowi wymóg całkowitego posłuszeństwa „nowym zasadom” – jak to określa neonomia – staje się realizacją dzieła odkupienia i tym samym okazuje się „dobrą nowiną”, którą jej wyznawcy zostali zobowiązani głosić wszelkiemu stworzeniu. I tak konieczną podstawą usprawiedliwienia grzesznika przed Bogiem są od teraz
- doskonałe posłuszeństwo Bożym zasadom (co jest niemożliwe, por. Rzym. 2:13-15) oraz
.
- konieczność zadośćuczynienia za grzechy (co jest niemożliwe, por. Psalm 49:7-9),
Sztandarowy przykład tak rozumianej „ewangelii” zawarty został w niniejszej wypowiedzi:
„… pokuta może nie być popularna, ale wciąż jest ewangelią. Nauczajcie tej post-chrześcijańskiej kultury o Bogu, a potem nakażcie pokutę. To jedyna wiadomość, jaką mamy; bez tego nikt by nie był zbawiony” [1]
Teraz aby doprecyzować pozycję heretycką rozwinąć należy definicję pokuty, tak aby nie było wątpliwości o czym mowa. Ten sam autor dowodzi:
„[Pokuta to] radykalne nawrócenie, przemiana natury, definitywne odwrócenie się od zła, zdecydowane zwrócenie się do Boga w całkowitym posłuszeństwie” [2]
Rozważmy nową definicję ewangelii i pokuty aby zrozumieć istotę niebagatelnego problemu soteriologicznego, jaki zostaje postawiony przed neo-ewangelikami. Otóż okazuje się, że historia, a w szczególności historia odstępstwa, zatoczyła koło a Arminianizm, jezuicki lek na protestantyzm [3], rzeczywiście wyleczył protestantów z Ewangelii...
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 13, 2024 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Niezasadne obawy
Rzym. 3:28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.
Jakuba 2:24 Widzicie więc, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie tylko z wiary.
Biblijną i Reformowaną odpowiedzią na obawę, że usprawiedliwienie przez samą wiarę czyni ludzi nieostrożnymi i bluźnierczymi, jest stwierdzenie, że jest to niemożliwe. Nauczanie tej doktryny nigdy nie uczyniło żadnego wierzącego wybrańca nieostrożnym i bluźnierczym, chociaż z pewnością obnażyło wulgaryzmy wielu nominalnych członków kościoła, a nawet zatwardziło ich w ich wulgaryzmach, gdy chwytali się tej doktryny, aby usprawiedliwić swoje nieostrożne życie i nadużył doktryny.
Są to jednak potępieni, bezbożni ludzie w zborze, których Bóg chce zatwardzić poprzez głoszenie wielkiej Ewangelii o usprawiedliwieniu
Rzym. 9:18 A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni zatwardziałym.
Są to osoby, które nadużywają wszelkich doktryn wiary chrześcijańskiej. Wina nie leży w doktrynie, ale w nich samych. Doktryna o usprawiedliwieniu przez wiarę sprawiła, że każdy prawdziwy wierzący stara się przestrzegać przykazań prawa, to znaczy, że doktryna uczyniła ich świętymi. Wszyscy z wdzięcznością oddają się Bogu, swemu łaskawemu Zbawcy. Wszyscy są „pronomiczni”, a nie antynomiczni.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 12, 2024 | Historia chrześcijaństwa
Czas konfrontacji
Obj. 3:7 A do anioła kościoła w Filadelfii napisz: To mówi Święty, Prawdziwy, ten, który ma klucz Dawida, ten, który otwiera i nikt nie zamknie, zamyka i nikt nie otworzy.
Lata 1526-1529
Protestantyzm w całej Europie był grupą frakcji walczących o te same cele –
- głoszenie Ewangelii Chrystusa
- i Jego dzieła zbawienia wybranych grzeszników przez łaskę.
W tym momencie historii Reformacji ruch jaki zaczął łączyć się w całość. Reformacja pod tym względem okazuje się w historii zbawienia dziełem Boga. Po rozpoczęciu Sejmu w Spires (Speyer) w latach 1526-1529 widzimy, że formalny Protestantyzm wyłania się jako całość.
Sejm rozpoczął się 25 czerwca 1526 roku, a książęta kraju byli odważniejsi wobec swoich księży niż kiedykolwiek wcześniej. Nie uczestniczyli we mszy i nie przestrzegali postów zalecanych przez kościół rzymski.
Książę Jan przybył z imponującym wysłannikiem, a Filip z Hesji natychmiast rozpoczął debatę z biskupami, uciszając ich Słowem. Sejm został podzielony na komisje, aby zająć się różnorodnymi nadużyciami kościoła rzymskiego. Komisarze sporządzili raport i wydawało się, że kościół protestancki zwyciężył, ponieważ stanął po stronie reformacji.
Niektóre dzieła Lutra zostały przetłumaczone i rozdane ludziom. Wielu zwykłych ludzi opuściło kościół katolicki i stanęło po stronie Reformacji. Ferdynand nie mógł już na to pozwolić i wydał edykt potwierdzający ten wydany w Wormacji.
Właśnie miały się rozpocząć prześladowania Reformatorów. Jednak punkt zwrotny w tych planach miał charakter polityczny, gdy antychryst Klemens nie stanął po stronie cesarza Karola V. Cesarz uwolnił Reformatorów od edyktu, zwracając się w innym kierunku niż papież. Ponieważ papież przesunął się w lewo, Karol przesunął się w prawo i napisał list do swojego brata, uwalniając Reformatorów od zarzutów, rozwiązując papieski edykt.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 9, 2024 | Eklezjologia: nauka o kościele
Reguła oponentów
Łuk. 18:15-16 15. Przynoszono też do niego niemowlęta, aby je dotknął. Lecz uczniowie, widząc to, gromili ich. 16.Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Do takich bowiem należy królestwo Boże.
W poprzednich rozważaniach próbowaliśmy przedstawić pozytywną prawdę, że małe nasienie wierzących rodziców powinno zostać ochrzczone. Poniższy cytat pochodzi z zakończenia fascynującego artykułu B.B. Warfielda pt. „Polemika chrztu niemowląt”, w którym podejmuje on sześć zarzutów wobec chrztu niemowląt wymienionych przez A. H. Stronga w jego Teologii Systematycznej, i pokazuje że żaden z nich nie jest prawdziwy.
„Argument w skrócie jest następujący: Bóg ustanowił Swój Kościół za dni Abrahama i umieścił w nim dzieci. Muszą tam pozostać, o ile On ich nie wyłączy z Kościoła. Bóg nie wyrzucił dzieci z Kościoła. Dzieci są zatem nadal członkami Jego Kościoła i jako takie mają prawo do jego obrzędów. Wśród tych obrzędów znajduje się chrzest, który w nowej dyspensacji zajmuje miejsce podobne do obrzezania w Starym, jest jakby udzielany dzieciom.” [1]
Warto przeczytać cały artykuł. W tym miejscu, w znacznie krótszej odpowiedzi, chciałbym po prostu rozważyć trzy regularnie pojawiające się zastrzeżenia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 8, 2024 | Egzegezy, Teologia biblijna
Argumentum ad hominem
Marek 1:22 I zdumiewali się jego nauką, uczył ich bowiem jak ten, który ma moc, a nie jak uczeni w Piśmie.
Argumentum ad hominem, ten łaciński termin oznacza argument odnoszący się do człowieka i nie odnosi się do jego osobowości lecz do twierdzenia adwersarza. Mówiąc o tym argumencie należy go odróżnić od obraźliwego argumentu ad hominem.
Rozważając użycia logiki przez Chrystusa zwrócimy uwagę na użycie logicznego argumentu ad hominem w konfrontacji przeciw sektom faryzeuszy i saduceuszy oraz odparcie przez Pana Jezusa obraźliwego argumentu ad hominem, jaki ci ostatni zastosowali wobec Niego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 7, 2024 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Doktrynalne konsekwencje
Rzym. 3:28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.
Jakuba 2:24 Widzicie więc, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie tylko z wiary.
Doktryna federalnej wizji o usprawiedliwieniu przez wiarę i uczynki jest wyrazem herezji warunkowego przymierza. Federalna wizja odważnie uznaje, a nawet głosi, ten rdzeń swojej doktryny o usprawiedliwieniu. Wiele kościołów i teologów Reformowanych i Prezbiteriańskich odmawia odrzucenia tego przymierza będącego korzeniem federalnej wizji, a w niektórych przypadkach odmawia potępienia wizji federalnej, ponieważ ci teolodzy i kościoły podzielają teologię przymierza warunkowego, która jest źródłem fałszywej doktryny zwanej federalną wizją.
Ponieważ teologia Shepherda i federalna wizja stanowią zdeklarowany, naturalny rozwój ich doktryny o przymierzu warunkowym, teologowie wyzwolonych Kanadyjskich Kościołów Reformowanych niechętnie krytykują federalną wizję, a wręcz oferują obronę jej teologii. Powszechnie wiadomo, że wyzwolona kanadyjska teolog reformowana Jelle Faber ze złością potępiła ortodoksyjny Kościół Prezbiteriański za zwolnienie – zwolnienie, a nie dyscyplinę – teologa federalnej wizji Normana Shepherda.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 6, 2024 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Fałszywe przesłanie neo-ewangelików
Marek 2:17 A Jezus, usłyszawszy to, powiedział im: Nie zdrowi, lecz chorzy potrzebują lekarza. Nie przyszedłem wzywać do upamiętania sprawiedliwych, ale grzeszników.
Jest wielu którzy wolą mówić o Ewangelii jako o ofercie aniżeli o wezwaniu. Co ciekawe, Pismo Święte nigdy nie używa słowa „oferta” do opisania Ewangelii. Samo słowo „oferta” nie budzi naszych zastrzeżeń. W swoim starym znaczeniu oznaczało ono to że w Ewangelii ma miejsce ukazanie Chrystusa.
Duży Katechizm Westministerski, dla przykładu definiuje ofertę Chrystusa w pytaniu 63, a brzmi ono : „Jakie są szczególne przywileje Kościoła widzialnego ?” I udziela odpowiedzi :
„Kościół widzialny ma przywilej, że znajduje się pod szczególną Bożą troską i zarządzaniem, że jest strzeżony i zachowywany przez wszystkie wieki, pomimo sprzeciwu wszelkich wrogów, i że ma udział w obcowaniu świętych, zwyczajnych środkach zbawienia i ofiarowaniu łaski Chrystusa wszystkim swoim członkom poprzez służbę Ewangelii, która poświadcza, że ktokolwiek w niego wierzy, będzie zbawiony, i nikt, kto do niego przyjdzie, nie będzie odrzucony.”
Jednak we współczesnym znaczeniu, słowo „oferta” służy do nauczania o tym że
- Bóg kocha wszystkich ludzi
- i chce zbawić każdego z nich,
- dąży do zbawienia ich wszystkich w Ewangelii
- i że to, czy grzesznik zostanie zbawiony jest zależne od jego własnej woli.
Te nauczania stoją w sprzeczności do Pisma.
(więcej…)
