utworzone przez Reformowani | kwi 4, 2024 | Reformowany światopogląd, Rzymski katolicyzm
List papieża Piusa XII do Adolfa Hitlera
Do znamienitego pana Adolfa Hitlera, Führera i kanclerza Rzeszy Niemieckiej!
Już na początku naszego pontyfikatu pragniemy zapewnić, że pozostajemy oddani duchowemu dobru narodu niemieckiego powierzonego Waszemu kierownictwu. Błagamy za nich Boga Wszechmogącego, aby obdarzył ich prawdziwym szczęściem, które wypływa z religii.
Z wielką przyjemnością wspominamy wiele lat spędzonych w Niemczech jako nuncjusz apostolski, kiedy zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy, aby ustanowić harmonijne stosunki między Kościołem a państwem. Teraz, gdy obowiązki związane z naszą funkcją duszpasterską zwiększyły nasze możliwości, o ileż żarliwiej modlimy się, aby osiągnąć ten cel.
Niech pomyślność narodu niemieckiego i jego postęp we wszystkich dziedzinach przyniosą owoce z pomocą Bożą! Biorąc pod uwagę ten dzień, 6 marca 1939 r., w Rzymie u św. Piotra, w pierwszym roku naszego pontyfikatu.
Papież Pius XII
Miłość od pierwszego wejrzenia, tak można krótko podsumować wyznanie watykańskiego uzurpatora (bo jest tylko Jedna Głowa Kościoła którą jest Chrystus a nie papież, por. Efez. 1:22; 5:23; Kol. 1:18 etc.) do największego zbrodniarza nowożytniej historii. Pan Maria Giuseppe Giovanni Eugenio Pacelli (papież) oraz pan Adolf Hitler (fûhrer) złączeni zostali wspólnym celem: jedna wiara wyznawana przez jedną rasę. Wiara rzymska, rasa oczywiście aryjska. Pan papież rozpoznał w panu fûhrerze nadzieję na wskrzeszenie jednorodnego państwa-kościoła. Jest to tym bardziej oczywiste jeśli wziąć pod uwagę fakt, że fûhrer był rzymskim katolikiem, wiernym synem tego kościoła, o czym on sam zaświadczył:
“Jestem teraz, jak i wcześniej Katolikiem i zawsze nim pozostanę” [1]
Ze względu na bliskie powiązania papieża z przywódcą III Rzeszy, brytyjski dziennikarz John Cornwell uznał pana Piusa XII za “papieża Hitlera”. [2]. Ten alians niósł za sobą wysoki potencjał dla obu stron. Rzesza pozyskiwała duchowe wsparcie i błogosławieństwo jakżeż ważne dla milionów jej obywateli mających niebawem złożyć życie na frontach II Wojny Światowej. Z drugiej strony papiestwo miało szansę na odzyskanie dominującej pozycji, ponieważ od czasu swojej największej politycznej porażki czyli od momentu podpisania przez protestantów i katolików pokoju Westfalskiego w 1648 roku, Antychryst utracił rzeczywistą władzę nad państwami Europy. Śmiertelna rana została zadana bestii:
Obj. 13:3 I zobaczyłem jedną z jej głów jakby śmiertelnie zranioną,
Antychryst jednak nie dał nigdy za wygraną. Świadomy dalszego rozwoju wypadków (lecz jej śmiertelna rana została uleczona) papież rozpoznał w Hitlerze doskonałe narzędzie do uleczenia rany i przywrócenia wcześniejszego porządku rzeczy tak aby cała ziemia zdziwiła się, i poszła za bestią. Maksyma „ein volk, ein reich, ein fûhrer” była podłożem do ustanowienia państwowego monolitu nazizmu. Z drugiej strony sentencja „jeden kościół, jedna religia, jeden papież”, oddawało kultywowaną od wieków ideę duchowego monolitu religii Antychrysta. Te dwie złowrogie, demoniczne i zbrodnicze siły posiadały naturalną tendecję ciążenia ku sobie. Jeden lud żyjący w jednej rzeszy pod przywódctwem jednego człowieka w niedalekiej przyszłości miałby żyć wyznając jedną religię jednego kościoła, miał zostać obdarzony „prawdziwym szczęściem, które wypływa z religii”.
To dlatego papiestwo budowało „harmonijne stosunki między Kościołem a państwem”. Aby w ostateczności jadąc na bestii kierować bestią. A to siłą rzeczy oznaczałoby ostateczny koniec protestantyzmu i pełne zwycięstwo papo-cezaryzmu. To z tego powodu Antychryst o imieniu Pius XII nie reagował na ludobójstwa Hitlera, o których doskonale wiedział. Nowy, wspaniały świat wymagał złożenia krwawej ofiary. Najpierw z Żydów i Polaków.
A potem z wszystkich opornych…
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 3, 2024 | Bohaterowie wiary, Egzegezy, Teologia historyczna, Teologia reformowana
Prekursor systematycznej teologii
Dzieje 3:25 Wy jesteście synami proroków i przymierza, które Bóg zawarł z naszymi ojcami, mówiąc do Abrahama: W twoim potomstwie będą błogosławione wszystkie narody ziemi.
Książka Heinricha Bullingera (1504 – † 1575) A Brief Exposition of the One and Eternal Testament or Covenant of God (Krótkie przedstawienie jedynego i wiecznego Testamentu, czyli Przymierza Bożego) z 1534 roku była pierwszą książką poświęconą tematowi przymierza od 1500 lat istnienia kościoła chrześcijańskiego. [1]
Ze względu na jej wpływ na późniejszy rozwój doktryny przymierza, Charles S. McCoy i J. Wayne Baker posunęli się nawet do nazwania jej „źródłem federalizmu”, federalizmu będącego inną nazwą teologii przymierza.[2]. Geerhardus Vos zauważa, że Dekady Bullingera – seria pięciu książek, z których każda zawiera dziesięć kazań – są „w całości zbudowane z idei przymierza”.[3] Co więcej,
„przymierze [było] istotną cechą jego komentarzy; w rzeczywistości [traktat Bullingera o przymierzu] został dołączony do jego komentarza do listów Pawła i innych Apostołów”.[4]
Chociaż inni mówili o przymierzu wcześniej, nic dziwnego, że Bullinger jest powszechnie uznawany za pierwszego teologa przymierza.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 2, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Ostateczne usprawiedliwienie w federalnej wizji
1 Jana 4:17 W tym jest doskonała miłość w nas, abyśmy mieli ufność w dniu sądu, że jaki on jest, tacy i my jesteśmy na tym świecie.
W sprawie usprawiedliwienia, szczególnie w odniesieniu do usprawiedliwienia wyroku ostatecznego, współczesne kościoły reformowane i prezbiteriańskie, noszące nazwę ortodoksji, zajmują stanowisko razem z Rzymem. Czynią to tolerując, a nawet aprobując wśród siebie federalną wizję i teologów, którzy agresywnie promują teologię federalnej wizji. W tych kościołach pojawili się zwolennicy federalnej wizji, którzy nie dyscyplinowali heretyków, a nawet w co najmniej jednym przypadku uniewinnili federalnego wizjonera.
Ponieważ herezją federalnej wizji jest odmowa usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę, pozostaje wykazać, że zasadniczym aspektem tego zaprzeczenia biblijnej i reformacyjnej prawdzie o usprawiedliwieniu jest agresywne odrzucenie przez federalną wizję prawdy o łaskawym usprawiedliwieniu w Sądzie Ostatecznym.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 1, 2024 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Święty dogmat wiary
Łuk 24:5-7
5. I przestraszone, schyliły twarze ku ziemi, a oni powiedzieli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?
6. Nie ma go tu, ale powstał z martwych. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, gdy był jeszcze w Galilei
7. Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać.
Gdy Ewa zwiedziona przez węża oraz Adam za namową żony zjedli zakazany owoc popadli w przestępstwo (1 Mojż. 3:1-7; 1 Tym. 2:14). Przez przestępstwo śmierć zagościła na świecie (Rzym. 5:12) najpierw tego samego dnia duchowa (1 Mojż. 2:17) i zaraz po niej fizyczna:
Zgodnie z Bożą zapowiedzią z łona kobiety wyszły dwa ludy: potomstwo przymierza oraz potomstwo diabła (1 Mojż. 3:15). I choć początkowo wszyscy potomkowie Adama i Ewy słyszeli pierwszą Ewangelie ogłoszoną praojcu i pramatce, upadek w grzech a wraz z nim powszechna śmierć, wymusił na stale rozrastającej się liczebnie i migrującej rasie ludzkiej zadanie istotnego pytania: co dalej? co jest po śmierci?
Prawda z czasem została zniekształcona, choć jej echo słychać do dzisiaj w niezliczonych religiach, będących próbami wyjaśnienia pośmiertnego losu człowieka. Ludzkie wierzenia nie dają odpowiedzi zgodnej z Bożą prawdą. Ani reinkarnacja, ani życie w świecie duchów, ani nawet niebyt nie udzielają nadziei wyznawcy na życie pełne chwały w jedności z Bogiem, tym bardziej, że Bóg został zapomniany.
Wszakże wśród wszystkich ludzkich hipotez, domysłów i konfabulacji Boża wieczna i objawiona prawda o życiu po życiu świeci niczym światło w mroku rozjaśniając serca i umysły Bożych wybrańców, od Adama, aż po ostatniego człowieka jaki zostanie zbawiony.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 26, 2024 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura
Lemingi MacArthura
2 Piotra 2:1-3
1. Byli też fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą herezje zatracenia, wypierając się Pana, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie rychłą zgubę.
2. Wielu zaś podąży za ich zgubną drogą, a droga prawdy z ich powodu będzie bluźniona.
3. I z chciwości będą wami kupczyć przez zmyślone opowieści. Ich sąd od dawna nie zwleka, a ich zatracenie nie śpi.
W kutlurze utarło się przekonanie o zjawisku zbiorowego samobójstwa lemingów, małych stworzeń wiedzionych instynktem, rzucających się do wody tylko po to aby utonąć [1]. Ów dość osobliwy fenomen stanowi nieodpartą metaforę ludzkiego zachowania: ktoś, kto ślepo podąża za tłumem – nawet w kierunku katastrofy – nazywany jest lemingiem. W ciągu ostatniego stulecia przywoływano ten mit, aby wyrazić współczesne obawy dotyczące tego, jak indywidualność może zostać zanurzona i zniszczona przez zjawiska masowe, takie jak ruchy polityczne, kultura konsumpcyjna czy religijne sekty.
Religijne sekty, choć mogą sprawiać pozory „demokratycznych” a nawet posiadać zarząd złożony z wielu „starszych” w rzeczywistości zarządzane są przez władczych przywódców, wspieranych przez grupę złączoną z guru wspólnotą interesów. Przed podstępnymi liderami ostrzegał Piotr a John MacArthur jest wzorcowym wypełnieniem tego ostrzeżenia:
- działa kierowany chciwością,
.
- głosi zmyślone opowieści
.
- działa potajemnie udając teologa Reformowanego
.
- wprowadza herezje zatracenia
.
- wielu idzie w jego ślady, część bezmyślnie, inni z wyrachowania.
Zanim przejdziemy do kulminacji rozważania, tj. do bezpośredniego wyrażenia przez MacArthura poglądu o zbawieniu z uczynków (herezja zatracenia), przypomnimy dotychczas ujawnioną jego fałszywą teologię i prześwietlimy nieco finanse mając nadzieję, że lemingi MacArthura ockną się z otumanienia i porzucą drogę zagłady, na jaką niejednokrotnie nieświadomie zostali wprowadzeni przez ukochanego teologa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 25, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Cielesna utopia
Izaj. 2:2-4
.
2. Stanie się w dniach ostatecznych, że góra domu PANA będzie utwierdzona na szczycie gór i wywyższona ponad pagórki; i wszystkie narody popłyną do niej.
3. I pójdzie wiele ludów, i powie: Chodźcie, wstąpmy na górę PANA, do domu Boga Jakuba; on będzie nas uczył swoich dróg, a my będziemy kroczyli jego ścieżkami. Z Syjonu bowiem wyjdzie prawo, a słowo PANA z Jerozolimy.
4. On będzie sądził wśród narodów i karcił wielu ludzi. I przekują swe miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie już miecza i nie będą się już ćwiczyć do wojny.
Por. Mich. 4:1-3
Czy rzeczywiście powyższy fragment, jak uważają niektórzy, to proroctwo mówiące, że pewnego dnia całe społeczeństwo i ludzkość na ziemi nawrócą się lub „schrystianizują”? Czy nie jest to przyszły „złoty wiek” na ziemi? „Pokój na świecie”? …. zanim Chrystus przyjdzie ponownie?
Według milenialistów i postmilenialistów tak. Jednak mamy co do tego uzasadnione obiekcje.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 22, 2024 | Teologia systematyczna
Błąd Socynian, Arminian i papistów
Efez. 4:3-6 3. Starając się zachować jedność Ducha w więzi pokoju. 4. Jedno jest ciało i jeden Duch, jak też zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania. 5. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; 6. Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i w was wszystkich.
I. Problem artykułów podstawowych jest trudny i ważny. Było to omawiane przez wielu, którzy błądzili zarówno w niedomiarze jak i w nadmiarze. Socynianie błądzą w niedomiarze, dopuszczając bardzo niewiele podstaw (i te jedynie praktyczne, prawie całkowicie odkładając na bok teorię), aby uczyć, że rozstrzygnięcie różnic w religii jest łatwe, ponieważ odnoszą się one bardziej do wniosków teologicznych i dogmatów szkół niż do podstawowych artykułów wiary (których jest niewiele i które zasadniczo podzielają obie strony).
Pod tym pretekstem usuwają z podstaw główne doktryny wiary: jak
- naukę o Duchu Świętym,
- Boskości,
- Osobie Chrystusa,
- zadośćuczynieniu
- itp.
Do tej klasy najwyraźniej należą Arminianie, którzy sprowadzają podstawy do tych tematów, które są są bezdyskusyjne wśród prawie wszystkich i zawierają się w trzech filarach: wierze w Boże obietnice, posłuszeństwie Bożym przykazaniom i należnej czci dla Pisma Świętego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 21, 2024 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wiara a usprawiedliwienie
2 Tym. 1:9 Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.
Nie ma żadnej wątpliwości, że usprawiedliwienie przez wiarę. Wyznajemy, że usprawiedliwienie przez wiarę to nie jest po prostu kwestia „nauczenia się, że jesteś usprawiedliwiony” lub „uzyskania pewności”, że jesteś usprawiedliwiony. Usprawiedliwienie jest nam przypisywane przez wiarę i w ten sposób jesteśmy usprawiedliwieni przed Bogiem.
Wiara jest narzędziem, za pomocą którego Bóg przypisuje winnemu grzesznikowi sprawiedliwość Chrsytusa, narzędziem, dziękli któremu wszystkie zasługi Chrystusa stają się osobistą własnością grzesznika a on sam doświadcza usprawiedliwienia, poznaje że jest usprawiedliwiony i może się cieszyć pokojem z Bogiem z powodu tego usprawiedliwienia. Stąd, jak stwierdza Konfesja Belgijska
…Dlatego wyznajemy słusznie wraz z apostołem Pawłem, że jesteśmy usprawiedliwieni jedynie z wiary lub przez wiarę niezależnie od uczynków. Jednakże, by wyrazić to jaśniej, nie twierdzimy, że wiara sama z siebie nas usprawiedliwia, gdyż to tylko narzędzie, z pomocą którego możemy uchwycić się Chrystusa – naszego usprawiedliwienia. Jezus Chrystus poczytujący na naszą korzyść wszystkie swoje zasługi i wszystkie swoje święte dzieła, jakich dokonał dla nas i zamiast nas, jest naszą sprawiedliwością. A wiara to narzędzie, które jednoczy nas z Nim we wszystkich Jego dziełach, które gdy stają się nasze, zupełnie wystarczają do uwolnienia nas z grzechów.” [1]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 20, 2024 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Miłość Boga
Psalm 11:5 PAN doświadcza sprawiedliwego, ale jego dusza nienawidzi niegodziwego i tego, kto kocha bezprawie.
Uwaga: przed lekturą niniejszego artykułu warto zapoznać się z brzmieniem Tez Genewskich dostępnych tutaj.
Tak Amyraldianizm, jak i teologia dobrointencyjnej oferty nauczają fałszywych poglądów zarówno na temat Bożej woli, jak i Bożej miłości. Odrzucając doktrynę Moise’a Amyrauta o miłości Bożej, Tezy Genewskie odrzucają także poglądy
- Louisa Berkhofa,
- Johna McArthura,
- Phila Johnsona,
- Johna Pipera
- R. C. Sproula
- itp.
„Miłość życzliwa jest cechą dobrej woli wobec innych. Nowy Testament jest pełen wzmianek o dobrej woli Boga wobec całej ludzkości, nawet tej, która jest upadła.„ – R. C. Sproul, Abundant Love, źródło
.
„…wszyscy ludzie mogą w jakiś sposób doświadczać radości wynikającej ze zbawienia dokonanego przez Boga, tak jak cieszą się nim ci, którzy wierzą. Najprościej można to wyjaśnić w ten sposób, że Bóg jest Zbawicielem wszystkich ludzi, lecz tylko w sensie tymczasowym, i Zbawicielem wierzących na wieczność.” – John MacArthur, Komentarz do NT (1 Tym. 4:10)
Po pierwsze, ludzie ci przypisują Wszechmogącemu powszechną „miłość” (II:R:2; III:R:1), „łaskawość” (II:R:2, 4), „uczucie” (II:R:2), „miłosierdzie” (II:R:3) i „łaskę” (III:R:1) dla „całego rodzaju ludzkiego bez granic” (II:R:3). „Nauczają, że w Bogu jest udzielona … jakaś dobra wola zbawienia tych, którzy giną” (II:R:1). Ta „dobra wola” to przychylna lub łaskawa postawa bądź usposobienie wobec potępionych.
Po drugie, obok zakresu miłości Bożej pojawia się kwestia jej „liczby”. Saumur, jak wszyscy zwolennicy dobrointencyjnej oferty, nauczał o „dwojakiej” łasce lub miłosierdziu Bożym. Ta „dwojaka łaskawość” składa się z „jednej wyraźnej, czyli pierwszej i powszechnej, przez którą Bóg chciał, aby każdy człowiek został zbawiony; innej, drugiej wyraźniejszej i szczególnej wobec wybranych” (II:R:4).
Po trzecie, co ze stopniem lub mocą tego wtórnego i powszechnego boskiego uczucia? Znowu Amyraldianizm i dobrointencyjna oferta są zgodne: jest to „miłość mniej żarliwa” (II:R:2), miłość pozbawiona niezbędnej mocy zbawienia. Dlatego też ta rzekoma boska miłość dobrowolnej oferty podlega potępieniu w tym genewskim wyznaniu wiary jako „pusta, zwodnicza i bezużyteczna” (IV:1).
Zbieżności są niesamowite!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 19, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Dzień Sądu Ostatecznego
Mat. 25:33-34 33. I postawi owce po swojej prawej, a kozły po lewej stronie. 34. Wtedy król powie do tych, którzy będą po jego prawej stronie: Przyjdźcie, błogosławieni mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata.
Na wybrańców Bożych w Chrystusie czeka jeszcze jeden dramatyczny wyraz i manifestacja ich usprawiedliwienia. Podobnie potępieni bezbożni stoją przed przerażającą perspektywą jeszcze jednego dramatycznego wyrazu swego potępienia. Jest to usprawiedliwienie i potępienie Sądu Ostatecznego w ostatnim dniu świata, podczas cielesnego przyjścia Jezusa Chrystusa.
Biblia uczy, a wyznania Reformacji wyznają o przyszłym Sądzie Ostatecznym nad wszystkimi ludźmi i wszystkimi aniołami. Fragment Ewangelii Mateusza rozpoczyna pouczenie Jezusa o „końcu świata” (Mat. 24:3). Wynikiem Sądu Ostatecznego będzie to, że ci ludzie, których Jezus sędzia nazwie owcami i którzy na sądzie okażą się sprawiedliwi, wejdą do „życia wiecznego” a ci, których nazywa się kozłami i którym okazuje się, że są nieprawi, „odchodzą na karę wieczną”.
Mat. 25:46 I pójdą ci na męki wieczne, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 18, 2024 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Historia chrześcijaństwa
Cierpiący mędrzec
Koh. 1:18 Gdzie bowiem jest wiele mądrości, tam jest wiele smutku. A kto przysparza wiedzy, przysparza i cierpienia.
Jeśli lęk jest wzburzonym stanem umysłu spowodowanym niepewnością, możemy śmiało powiedzieć, że sam Kalwin był do niego bardzo podatny. Dużo o tym myślał i starał się zapewnić pocieszenie i wskazówki tym, którzy w jego czasach cierpieli z tego powodu.
Studiując to, doszedł do wniosku, że lęk jest zjawiskiem powszechnym.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 15, 2024 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Szokujące wyznanie
Izaj. 49:3-4 3. I powiedział mi: Jesteś moim sługą, Izraelu, w tobie się rozsławię. 4. A ja powiedziałem: Na darmo się trudziłem, na próżno i daremnie zużyłem swoją siłę. A jednak mój sąd jest u PANA i moje dzieło – u mojego Boga.
Każdy, kto kiedykolwiek głosił prawdę Ewangelii (a nie podłe kłamstwo Arminianizmu czyli wolnej woli człowieka i uniwersalnego odkupienia wszystkich ludzi) doświadczył sprzeciwu, szykan, prześladowań. Nie ma od tej reguły wyjątków. Nieodrodzeni opierają się doktrynom łaski (TULIP) mocno i czynią to masowo.
Ciągłe spory i ataki przeciwników prawdy Ewangelii mogą prowadzić do wyczerpania: emocjonalnego, intelektualnego i fizycznego, co przy nikłych rezultatach głoszenia Słowa zmusza do zadania pytania: po co to wszystko? po co starać się każdego dnia skoro Bóg nie odradza grzeszników, a przynajmniej nie czyni tego w zakresie w jakim spodziewalibyśmy się?
Z pomocą przychodzi 49 rozdział proroczej Księgi Izajasza. Zawiera on dialog między Bogiem a Mesjaszem, w którym słyszymy niesamowite i szokujące wyznanie Jezusa Chrystusa. Jest ono jeszcze ciekawsze z racji jego charakteru: słowa wyprzedzają historyczne fakty. Księga Izajasza powstała między 700 a 681 rokiem czyli na wiele wieków przed narodzinami Pana, przed Jego trzyletnią posługą w Izraelu. Jezus Chrystus, przemawia tutaj przed czasem określając niemal daremny wysiłek, jakiego się podjął względem narodu żydowskiego, który notabene Go odrzucił.
Na darmo się trudziłem, na próżno i daremnie zużyłem swoją siłę…
To mówi Jezus do Ojca przed rzeczywistymi wydarzeniami w historii. Oto skarga Pana.
- Czy jako Mesjasz zawiódł w swojej misji?
.
- Czy rzeczywiście trud Jezusa poszedł na próżno, a siły zużył daremnie?
.
- Dlaczego Bóg wiedząc, a w zasadzie dekretując taką, a nie inną rzeczywistość mimo wszystko zadecydował o wykonaniu dzieła i to wbrew opornemu ludowi o twardym karku?
Jest po temu wiele powodów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 14, 2024 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Wyrwać patriarchalnego chwasta!
Efez. 5:23 Bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus głową kościoła, jest on też Zbawicielem ciała.
Arcybiskup kościoła anglikańskiego martwił się patriarchatem twierdząc, że jego niepokojące istnienie wprawia niektórych w zrozumiały dyskomfort w związku z pewną modlitwą rozpoczynającą się od słowa „Ojcze nasz”. [1]
A biskup nie jest sam. Wielu zdeklarowanych chrześcijan ma podobne zdanie jak biskup i mówi, że kościół coś przeoczył – mianowicie liczącą dwa tysiące lat piątą kolumnę zwaną patriarchatem.
Twierdzą, że patriarchat musi zostać wykorzeniony z chrześcijaństwa, aby chrześcijaństwo przetrwało w naszym oświeconym wieku [2]. Jeśli chwast patriarchatu nie zostanie wyrwany to jesteśmy zgubieni.
Co sądzimy o tej ocenie? Czy patriarchat naprawdę szkodliwy chwast? Czym jest patriarchat?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 13, 2024 | Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Nieznany w Polsce dokument Reformacji
Rzym. 9:21-22 21. Czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły zrobić jedno naczynie do użytku zaszczytnego, a drugie do niezaszczytnego? 22. A cóż, jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie;
Wśród 127 wyznań wiary zawartych w czterech tomach Reformed Confessions of the 16th and 17th Century in English Translation [Wyznania reformowane z XVI i XVII wieku w tłumaczeniu na język angielski], opracowanych i zredagowanych przez Jamesa T. Dennisona Jr., znajduje się bardzo znaczący dokument, niedostępny po polsku a dostępny w języku angielskim wyłącznie w wydanej w 1971 r. teologicznej pracy doktorskiej na kanadyjskim uniwersytecie. [1]
Tym „niedawno odkrytym klejnotem”, jak to ujęto w tytule tego artykułu, są Tezy Genewskie z 1649 roku. Ten piękny, mały klejnot znajduje się w pobliżu środka czwartego tomu dzieła Dennisona (s. 413-422), który zawiera jego wprowadzenie (s. 413-415), transkrypcję łacińskiego dokumentu pierwotnego (s. 415-418) i jego poprawione tłumaczenie na język angielski (s. 418-422).
Tezy Genewskie zostały napisane, aby przeciwstawić się teologii heretyka Moise Amyrauta (1596-1664) – stąd amyraldianizm- najsłynniejszego studenta i profesora Akademii Saumur – stąd salmurianizm – w zachodniej Francji.
To bardzo ważny dokument obnażający dobrointencyjną ofertę ewangelii jako herezję wyznawaną przez apostatów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 12, 2024 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Federalna wizja o usprawiedliwieniu i Elekcji
Gal. 3:10 Na wszystkich bowiem, którzy są z uczynków prawa, ciąży przekleństwo, bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w wypełnianiu wszystkiego, co jest napisane w Księdze Prawa.
Uwaga: Głównym i skrytym zarazem promotorem herezji federalnej wizji w Polsce jest pan Paweł Bartosik.
Ostatecznie przyczyną heretyckiej doktryny o warunkowym, a zatem możliwym do stracenia, usprawiedliwieniu, której naucza federalna wizja, jest jej doktryna o warunkowym, a zatem możliwym do stracenia, wyborze. W federalnej wizji to warunkowe, utracalne usprawiedliwienie, którego korzenie tkwią w warunkowym wyborze, szczególnie charakteryzuje sferę przymierza.
- Według herezji Bóg wybrał wszystkie ochrzczone dzieci wierzących rodziców.
.
- Według tego powszechnego, warunkowego i utracalnego wyboru Bóg usprawiedliwia także wszystkie ochrzczone dzieci.
.
- Ale to usprawiedliwienie jest warunkowe.
.
- Jeżeli dzieci nie spełnią warunku wiary i będą to czynić do końca swego życia, stracą swoje usprawiedliwienie i zostaną potępione na wieki.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 11, 2024 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Rzymski katolicyzm
Instytucjonalna zgnilizna
Obj. 13:6 I otworzyła swoją paszczę, by bluźnić przeciwko Bogu, by bluźnić jego imieniu, jego przybytkowi i tym, którzy mieszkają w niebie.
Tomasz z Akwinu nauczał, że życie i śmierć Chrystusa nie jest wystarczająca do zbawienia z grzechu oraz że grzeszny ksiądz musi magicznie zmieniać chleb i wino w Jezusa i zabijać go nieustannie za grzechy ludzi. Ale nawet to było niewystarczające dla Tomasza i dlatego nauczał, że grzesznik musi iść do czyśćca aby oczyścić swoje grzechy, których nie oczyściła ofiara Chrystusa.
Osoba która wierzy w powyższe herezje nie jest chrześcijaninem.
- Transubstancjacja to jawne zaprzeczenie krzyża (Sola Gratia)
- Zasługi czyśćcowe zaprzeczają zbawieniu przez wiarę, która chwyta się zasług Chrystusa (Sola Fide)
- A ustanowienie rozumu jako źródła prawdy jest zaprzeczeniem chrześcijańskiej epistemologii (Sola Scriptura)
A jednak R.C. Sproul nazywa Tomasza z Akwinu największym z doktorów chrześcijaństwa!
„Znamy stopnie i tytuły Doktor filozofii, doktor praw i doktor literatury. Mamy doktoraty, doktora medycyny, doktora teologii. Ale sam Tomasz z Akwinu nosi tytuł Doktor Angelicas.” [1]
W ślad za Sproulem idą rodzimi, instytucjonalni łże-kalwiniści przypisując heretykowi tytuł największego teologa chrześcijaństwa łacińskiego:
„750 lat temu umarł Tomasz z Akwinu (ok. 1225-1274), jeden z największych teologów chrześcijaństwa łacińskiego.” [2]
Ślepi przewodnicy ślepych przemówili. Czas obnażyć i naprawić ich błąd.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 8, 2024 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Pytanie o przyszłość
1 Kor. 15:24-28
24. A potem będzie koniec, gdy przekaże królestwo Bogu i Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc.
25. Bo on musi królować, aż położy wszystkich wrogów pod swoje stopy.
26. A ostatni wróg, który zostanie zniszczony, to śmierć.
27. Wszystko bowiem poddał pod jego stopy. A gdy mówi, że wszystko jest mu poddane, jest jasne, że oprócz tego, który mu wszystko poddał.
28. Gdy zaś wszystko zostanie mu poddane, wtedy i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.
Powyższy tekst mówi, że pewnego dnia „wszyscy” wrogowie Chrystusa na ziemi zostaną poddani i znajdą się pod stopami (obecnie panującego) Króla Jezusa. Wszelka zwierzchność i wszelka władza i moc, wszystko będzie poddane pod stopy Chrystusa. Na tej podstawie tak postmilenialiści jak i milenialiści wyciągają wniosek o konieczności pewnego dnia gdzie wszyscy ludzie, całe społeczeństwo i kultura dobrowolnie podporządkują się Ewangelii i nawrócą się do Niego.
Tutaj przez proponentów obu herezji przywoływane są teksty, które w rzeczywistości przemawiają przeciwko fałszywej teologii postmilenializmu i amilenializmu (np. Mat.24; 2 Tes.2 itd.).
Co dokładnie oznacza to „powszechne poddanie wszystkiego pod stopy Chrystusa”, jeśli nie to, czego naucza pseudo-protestantyzm?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 7, 2024 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Historia chrześcijaństwa
Plaga, choroba, depresja
Psalm 69:3 Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.
Latem 1527 roku Wittenbergę nawiedziła zaraza a Luter był jedną z pierwszych ofiar. Choroba rozprzestrzeniała się z taką szybkością, że elektor saski zamknął uniwersytet w Wittenberdze i nakazał Lutrowi i jego rodzinie opuścić miasto. Luter odmówił, nalegając, aby Kościół był odpowiedzialny za opiekę nad chorymi i umierającymi.
Jeszcze groźniejszą okazała się melancholia, która ogarnęła Reformatora. Duchowa depresja i lęk były mu dobrze znanymi wrogami: najwcześniejsze walki Lutra z wątpliwościami i pokusami w klasztorze doprowadziły go niemal do szaleństwa. Odkrycie usprawiedliwienia przez wiarę uratowało mu życie.
Depresję Lutra zawsze cechowały te same objawy:
- poczucie głębokiego osamotnienia
.
- poczucie, że Bóg przeznaczył go na cierpienie
,
- utrata wiary, że Bóg jest dobry i miłosierny dla niego
.
- i wynikająca z tego wewnętrzna samotność.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 6, 2024 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Reformowany światopogląd
Pytania o Dzień Pański
Izaj. 58:13-14
13. Jeśli powstrzymasz swoją nogę od przekraczania szabatu, aby nie wykonać swojej woli w moim świętym dniu; jeśli nazwiesz szabat rozkoszą, dzień święty PANA – szanownym; jeśli go uczcisz, nie czyniąc swoich spraw ani nie wykonując swojej woli, ani nie mówiąc słowa próżnego;
14. Wtedy będziesz rozkoszował się PANEM, a wprowadzę cię na wysokie miejsca ziemi i nakarmię cię dziedzictwem Jakuba, twego ojca. Tak bowiem powiedziały usta PANA.
Jako chrześcijanie Reformowani wyznajemy Boga Przymierza oraz Dzień Pański, niedzielę, jako chrześcijański szabat. W obliczu ustanowionej przez Boga moralności rodzą się pytania, podzielić je można na cztery odrębne kategorie.
1) Co z wakacjami, podczas których nie możemy oddawać czci w naszych protestanckich kościołach Reformowanych?
2) Czy możemy przestrzegać Dnia Pańskiego podczas wakacji?
3) Jakie są twoje przemyślenia na temat spędzania wakacji w niedziele z dala od naszych protestanckich kościołów reformowanych?
4) Jakiego rodzaju dyscyplina powinna być stosowana w Kościołach Protestancko-Reformowanych wobec członków, którzy są nieobecni przez wiele miesięcy?
Te pytania pokazują, że w kościołach istnieje prawdziwy problem dotyczący zachowywania świętego szabatu i wakacji. Przyznajemy, że nie znamy odpowiedzi na wszystkie pytania, które pojawiają się w tym względzie. Wiemy, że co najmniej dwaj konsystorze wystosowali listy pasterskie do swoich członków, ostrzegając ich przed tym trendem i wskazując na związane z nim niebezpieczeństwa. Kwestie te są również regularnie poruszane w głoszeniu Ewangelii: przedstawiana jest radość z właściwie przestrzeganego Dnia Pańskiego i ostrzega się przed złem jego łamania.
Niektórzy ignorują te ostrzeżenia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 5, 2024 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Bezmyślne papugi
Izaj. 29:13 Mówi więc PAN: Ponieważ ten lud zbliża się do mnie swymi ustami i czci mnie swymi wargami, a jego serce jest daleko ode mnie i jego bojaźń wobec mnie jest wyuczoną przez nakazy ludzi;
Żadne omówienie Biblijnej i Reformowanej, czyli reformacyjnej, ewangelicznej prawdy o usprawiedliwieniu przez samą wiarę nie jest kompletne bez uwzględnienia bliskiego, koniecznego i znaczącego związku usprawiedliwienia i wybrania. Ze względu na brak źródła w prawdzie wiecznego wybrania Bożego nauka o usprawiedliwieniu przez wiarę nie będzie słusznie wyznawana i nie będzie mogła być podtrzymywana.
Kalwin ostrzegał, że ci, którzy odmówią nauczania o Bożej predestynacji lub nie będą jej nauczać, a szczególnie o Jego wiecznym wyborze niektórych w odróżnieniu od innych, których potępił, z konieczności utracą ewangeliczną prawdę o usprawiedliwieniu. Odnosząc się konkretnie do Bożego wybrania i potępienia, które właśnie wyjaśnił, Kalwin napisał:
„Jeśli te kwestie nie zostaną wyłączone z kontrowersji, chociaż będziemy mogli ciągle powtarzać jak papugi, że jesteśmy usprawiedliwieni przez wiarę, nigdy nie będziemy trzymać się prawdziwej doktryny usprawiedliwienia.”[1]
Również dzisiaj w kościołach Reformowanych, Prezbiteriańskich i ewangelickich bezpiecznie mieszkają liczne teologiczne i usługujące papugi, powtarzające w swoich wykładach i książkach: „usprawiedliwienie wyłącznie przez wiarę, usprawiedliwienie jedynie przez wiarę”, które milczą na temat wybrania, a nawet głośno godzą się na kompromis w sprawie doktryny poprzez głośne potwierdzenie zbawczej łaski Bożej dla wszystkich bez wyjątku ludzi i łaskawego pragnienia Boga zbawienia wszystkich ludzi bez wyjątku, czemu towarzyszy odrzucenie dekretu potępienia.
Nic więc dziwnego, że w kościołach, w których te papugi recytują z pamięci ortodoksyjną doktrynę o usprawiedliwieniu, pojawia się i utrwala się dzisiaj otwarte, odważne zaprzeczanie usprawiedliwieniu wyłącznie przez wiarę. I to bez zastosowania dyscypliny! Często ze świadomą odmową dyscyplinowania!
(więcej…)
