utworzone przez Reformowani | lip 25, 2023 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia reformowana
Mojżesz w niebezpieczeństwie
2 Mojż. 4:24-26
.
24. A w czasie drogi, w gospodzie, PAN zastąpił drogę Mojżeszowi i chciał go zabić.
25. Wtedy Sefora wzięła ostry kamień, odcięła napletek swego syna i rzuciła do jego stóp, i powiedziała: Naprawdę jesteś dla mnie oblubieńcem krwi.
26. I PAN odstąpił od niego. Wtedy nazwała go oblubieńcem krwi z powodu obrzezania
Dlaczego Bóg chciał zabić Mojżesza? Słyszałem to pytanie w tak zwanej chrześcijańskiej telewizji, ale odpowiedzi, których udzielono nie były przekonujące.
Ten fragment jest rzeczywiście przedziwnym Słowem Bożym. Nie znam niczego podobnego w całym Piśmie Świętym. Jest to jednak niezwykle ważne i zwraca naszą uwagę na Boże obietnice przymierza w znamienny i niezapomniany sposób.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 3, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wielkie kłamstwo
1 Tym. 4:1-2 1. A Duch otwarcie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, dając posłuch zwodniczym duchom i naukom demonów; 2. Mówiąc kłamstwo w obłudzie, mając napiętnowane sumienie;
Reformowane wyznania wiary, które oficjalnie wyrażają wiarę Reformowaną i które w swoim wyznaniu, że usprawiedliwienie jest tylko przez wiarę dokładnie odzwierciedlają doktrynę Kalwina, demaskują „wielkie kłamstwo”, które zwolennicy federalnej wizji narzucają teraz kościołom Reformowanym i Prezbiteriańskim. Wyrażenie „wielkie kłamstwo” celowo zapożyczam ze słownika nazistowskich Niemiec.
Josef Goebbels, cyniczny szef ministerstwa propagandy, praktykował taktykę przekonywania Niemców do wszelkich kłamstw, w które Hitler chciał, aby wierzyli, trąbiąc odważnie, bez zażenowania, często i wszelkimi sposobami oczywiste kłamstwo. Naturą taktyki wielkiego kłamstwa, czy to w polityce, czy w teologii, jest to, że obezwładnia ona prawdę, co jest oczywiste po prostu przez głośność, śmiałość i powtarzalność wypowiedzi skandalicznego fałszu sprzecznego z prawdą.
Wielkim kłamstwem federalnej wizji jest głoszenie, że Kalwin różnił się od Lutra w sprawie usprawiedliwienia w tym, że Luter nauczał usprawiedliwienia tylko przez wiarę a Kalwin nauczał usprawiedliwienia przez wiarę i dobre uczynki. Według ludzi federalnej wizji, niezłomne, bezkompromisowe wyznanie usprawiedliwienia tylko przez wiarę jest luterańskie, a nie Reformowane. Według nich głoszenie i nauczanie o usprawiedliwieniu przez wiarę i uczynki jest kalwińskie i Reformowane.
Samo stwierdzenie wielkiego kłamstwa prostym językiem wystarczy, aby je zdemaskować:
„Kalwinizmem i nauką Reformowaną jest głoszenie i nauczanie usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki”.
O ile to oskarżenie o rzekomą różnicę między Lutrem a Kalwinem w sprawie usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę jest formą wielkiego kłamstwa, ludzie federalnej wizji są wielkimi kłamcami. To, co Goebbels praktykował na arenie politycznej w Niemczech, ludzie federalnej wizji praktykowali w sferze doktrynalnej i kościelnej w Ameryce Północnej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 27, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Teologia reformowana
Przypomnienie
Kol. 4:4
3. Modląc się jednocześnie i za nas, aby Bóg otworzył nam drzwi słowa, żebyśmy mówili o tajemnicy Chrystusa, z powodu której też jestem więziony;
4. Abym ją objawił i mówił tak, jak powinienem.
5. Postępujcie mądrze wobec tych, którzy są z zewnątrz, odkupując czas.
Przed rozważeniem tekstu Kolosan 4:4 przypomnijmy problemy jakie nękały chrześcijan między 30 a 62 rokiem I wieku. Chrześcijaństwo i Paweł, jego krzewiciel, oskarżeni zostali w ostateczności o próbę obalenia władzy i zniszczenia konkurencyjnych religii:
- Ze względu na wieloletnie działania judaizujących, którzy nie tylko niszczyli od wewnątrz dzieło Boże jakie wykonywał Apostoł poprzez zakładanie nowych zborów na terenach wcześniej dla chrześcijaństwa dziewiczych (jak mówi Paweł: usiłowałem głosić ewangelię tam, gdzie imię Chrystusa nie było znane, aby nie budować na cudzym fundamencie; Rzym. 15:20),
.
- Ale także ze względu na stałe oskarżenia o wywracanie ustalonego porządku społecznego za pomocą religii, która nie uznaje innego króla jak Jezus, (przekaz całkowicie zmanipulowany),
W konsekwencji działań Żydów, największych wrogów chrześcijaństwa po dziś dzień, Apostoł znalazł się w więzieniu.
Miał stanąć przed Neronem, wyjątkowo podłym i zdeprawowanym tyranem i w obliczu doktrynalnego zagrożenia zborów w Kolosach, Hierapolis i Laodycei posiadając ograniczone pole działania (Pamiętajcie o moich więzach Kol. 4:18) oraz stał w obliczu dywersji wrogów, którzy nie zaprzestali niszczenia Apostoła nawet gdy był w więzieniu (Jedni ze sporu głoszą Chrystusa nieszczerze, sądząc, że dodadzą ucisku moim więzom; Filip. 1:16)
Apostoł śle list, w którym zawiera doktrynalne lekarstwo na fałszywe nauki Chrystologiczne oraz wyraża swoje całkowite zaufanie Bogu, Jego woli i suwerenności.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 20, 2023 | Egzegezy, Teologia reformowana
Wstęp
1 Mojż. 9:9 A ja, oto ja ustanawiam moje przymierze z wami i z waszym potomstwem po was
Doktryna Przymierza, przedstawiona w kontekście teologii Reformowanej, była przedmiotem poważnej debaty i zrodziła różne poglądy. Jednym z decydujących głosów w tych dyskusjach był Herman Hoeksema (1886-1965), czołowy teolog Reformowany i założyciel Protestanckiego Kościoła Reformowanego w Ameryce Północnej.
Biblijny pogląd Hoeksemy na Przymierze i relację Boga z jednostkami kwestionuje popularne poglądy i ma na celu lepsze zrozumienie Przymierza zgodnie z zamierzeniami czy zamysłem Boga.
W tym eseju zagłębimy się w powody, dla których uważa się doktrynę Hoeksemy o Przymierzu za biblijną i udowodnimy, że popularny pogląd jest fałszywy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 13, 2023 | Egzegezy, Ekumenizm, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Usprawiedliwienie jako członkostwo w kościele
Rzym 8:3 Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele
Błądzący w kwestii sprawiedliwości Bożej w Jezusie Chrystusie i co do wiary, N.T. Wright i ludzie nowej perspektywy są w poważnym błędzie co do zbawczego aktu usprawiedliwienia. Dla nich usprawiedliwienie nie jest oświadczeniem Boga sędziego wobec wierzącego, że jego grzechy są przebaczone i że jest on sprawiedliwy przed Bogiem dzięki sprawiedliwości Jezusa Chrystusa, który był posłuszny zamiast grzesznika, zwłaszcza ponosząc karę grzesznika na krzyżu.
Wedug nich usprawiedliwienie wcale nie jest aktem zbawienia. Jest to jedynie Boża deklaracja, że grzesznik jest pełnoprawnym członkiem kościoła Nowego Testamentu. Zbawienie może być zasugerowane w tej deklaracji, chociaż bez żadnego przypisania sprawiedliwości, ale boski akt usprawiedliwienia nie jest przede wszystkim zbawczym aktem Boga. Jest to raczej obserwacja ze strony Boga.
Jakże nowa perspektywa podkreśla to nowe spojrzenie na usprawiedliwienie!
„„Usprawiedliwiony” [nie jest] stwierdzeniem o tym, jak ktoś staje się chrześcijaninem [to jest przez przebaczenie grzechów i stwierdzenie, że jest się sprawiedliwym w Chrystusie], ale… stwierdzeniem o tym, kto należy do ludu Bożego i jak możesz to stwierdzić w teraźniejszości”[16].
.
„Usprawiedliwienie… nie polega na tym, jak ktoś wchodzi do społeczności prawdziwego ludu Bożego, ale na tym, jak rozpoznajesz, kto należy do tej wspólnoty”[17].
To usprawiedliwienie nie jest zbawczym aktem Boga, przebaczającym grzechy usprawiedliwionego, ale raczej stwierdzeniem lub obserwacją Boga, że ktoś jest członkiem kościoła, Wright wyraża w pełniejszym opisie własnej nauki i nauki nowej perspektywy o usprawiedliwieniu w swojej książce Justification: God’s Plan & Paul’s Vision.
„Być usprawiedliwionym” tutaj [w klasycznym fragmencie Listu do Galacjan 2, szczególnie werset 16] nie oznacza „otrzymania darmowego przebaczenia grzechów”, „dojścia do właściwej relacji z Bogiem” ani jakiegoś innego bliskiego synonimu „być uważanym za sprawiedliwego” przed Bogiem”, ale raczej, i bardzo konkretnie, „być uznanym przez Boga za prawdziwego członka jego rodziny, a zatem z prawem do wspólnego stołu” [to znaczy uczestniczyć w Wieczerzy Pańskiej] [18]
Nic nie zostało z konfesyjnej, reformacyjnej Ewangelii usprawiedliwienia przez wiarę. Każdy element tej Ewangelii, która jest Ewangelią Biblii, jest zepsuty:
- sprawiedliwość
- wiara
- i akt usprawiedliwienia
Tyle co do prawdy o usprawiedliwieniu przez wiarę!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 12, 2023 | Egzegezy, Teologia biblijna, Teologia reformowana
Kwestia definicji
5 Mojż. 28:1-2, 15
.
1. Jeśli będziesz pilnie słuchał głosu PANA, swego Boga, by przestrzegać i wypełniać wszystkie jego przykazania, które ci dziś nakazuję, to PAN, twój Bóg, wywyższy cię ponad wszystkie narody ziemi.
2. I spłyną na ciebie te wszystkie błogosławieństwa, i dosięgną cię, jeśli będziesz słuchał głosu PANA, swego Boga:
15. Lecz jeśli nie będziesz słuchał głosu PANA, swego Boga, by przestrzegać wszystkich jego przykazań i ustaw, które ci dziś nakazuję, i wypełniać je, to spadną na ciebie wszystkie te przekleństwa i cię dosięgną
Kiedy mówimy o właściwym użyciu terminu „warunek”, nie możemy odwoływać się do użycia tego terminu w Piśmie Świętym, ponieważ nigdy się tam nie pojawia. W tym sensie nie jest to termin biblijny. Nie oznacza to jeszcze, że jest to sprzeczne z Pismem Świętym, ponieważ jest wśród nas wiele przyjętych terminów, takich jak
- „atrybut”
- „sakrament”
- „opatrzność”
Kiedy używamy takich terminów, zawsze upewniamy się, że kościół z przeszłości dawał im biblijną konotację i że nadajemy im biblijną konotację, aby nie było nieporozumień. Nie możemy jednak odwoływać się do Pisma Świętego, aby dowiedzieć się, w jaki sposób Pismo Święte używa tego terminu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 9, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Droga do otchłani
Łuk. 10:20-22
.
20. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, ale cieszcie się raczej, że wasze imiona są zapisane w niebie.
21. W tej godzinie Jezus rozradował się w duchu i powiedział: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te sprawy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je niemowlętom. Tak, Ojcze, bo tak się tobie upodobało.
22. Wszystko zostało mi przekazane od mego Ojca i nikt nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec, ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić.
Zgodnie z naukami Remonstrancji, czyli zgodnie z antychrześcijańskim, zakorzenionym w jezuictwie buntem i herezją z początku XVII wieku, człowiek stał się współodpowiedzialny za swoje zbawienie. Bóg objawiony w Piśmie Świętym, co do kwestii zbawienia, został zdetronizowany. Musiał ustąpić władzy człowiekowi, ponieważ decyzja o wybraniu do zbawienia, powołaniu i odrodzeniu nie jest decyzją Boga.
W konsekwencji zarówno wiara jak i następujące po niej: usprawiedliwienie, adopcja, uświęcenie i ostatecznie uwielbienie w wiecznej chwale – to rezultat współpracy człowieka z wyznawanym bóstwem. Choć praktycznie rzecz ujmując ta współpraca całkowicie wyklucza Boga Pisma i nakłada cały ciężar zbawienia na samego człowieka, ponieważ nie Bóg a człowiek odpowiada za
Katastrofalne w skutkach jest również zastąpienie biblijnej podstawy usprawiedliwienia ludzkim syntetykiem. W herezji podstawą usprawiedliwienia jest nie tyle przypisanie czy też poczytanie wierzącemu zadośćczyniącego dzieła Chrystusa na krzyżu, jego posłuszeństwa, przelania krwi i cierpienia za grzechy (Rzym. 3:25; 5:9; Hebr. 5:9; 1 Piotra 3:18), ale podstawą usprawiedliwienia jest sam akt wiary wyznawcy, wbrew temu co określone zostało wieki temu przez Pismo (Jer. 23:6; 1 Kor. 1:30; 2 Tym. 1:2; Łuk. 1:77; Rzym. 3:24-25; 4:5; Psalm 32:1-2; Filip. 3:9; Tyt. 3:5; 2 Tym. 1:9) a podsumowane przez Reformację
„Jednakże, by wyrazić to jaśniej, nie twierdzimy, że wiara sama z siebie nas usprawiedliwia, gdyż to tylko narzędzie, z pomocą którego możemy uchwycić się Chrystusa – naszego usprawiedliwienia. Jezus Chrystus poczytujący na naszą korzyść wszystkie swoje zasługi i wszystkie swoje święte dzieła, jakich dokonał dla nas i zamiast nas, jest naszą sprawiedliwością” [1]
Wbrew logice, wbrew zdrowemu rozsądkowi i co najważniejsze, wbrew autorytetowi Słowa Bożego Arminianie twierdzą, że ich (fałszywy!) chrystus jedynie pomaga przyjść do siebie bo wszystkich łagodnie do siebie przyciąga oraz obdarza afektem wszystkich jednakowo i pragnie zbawienia wszystkich. Fałszywy bożek Arminianizmu to zaiste zgodny kochanek, ale nie małżonek. On kocha wszystkich bez wyjątku a nie tylko Swoją oblubienicę. To duchowy cudzołożnik.
Dla obrony chrześcijańskiej Ewangelii ważnym jest odpowiedzieć na tezy heretyków opierając się o Słowo Boże.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 8, 2023 | Egzegezy, Teologia reformowana
Wstęp
Izaj. 54:10 A choćby i góry się poruszyły i pagórki się zachwiały, moje miłosierdzie nie odstąpi od ciebie, a przymierze mojego pokoju nie zachwieje się, mówi PAN, który lituje się nad tobą.
Wiara i teologia często uwzględniają wiele perspektyw dotyczących relacji przymierza Boga z Jego wybranymi. Niektórzy twierdzą, że przymierze jest warunkowe i wymaga przestrzegania pewnych zobowiązań, obowiązków lub odpowiedzialności, podczas gdy inni utrzymują, że przymierze jest bezwarunkowo ustanowione na podstawie łaskawego wyboru Boga. John MacArthur w swoim Komentarzu do Nowego Testamentum na stronie 707 stwierdza:
Wszystkie przymierza, oprócz przymierza z Mojżeszem, są wieczne lecz unilateralne. Prawo Mojżeszowe z kolei nie było ani takim, ani takim przymierzem, zostało ono bowiem uchylone w wyniku grzechu Izraela i zastąpione Nowym Przymierzem
Poniżej podkreślone i przeanalizowane zostaną poszczególne fragmenty Biblii, aby wykazać, że w przymierzu Boga z Jego wybranymi nie ma żadnych warunków. W związku z tym aby przedstawić wszechstronne zrozumienie bezwarunkowości Bożego przymierza zbadamy:
- przymierze Boga z Abrahamem,
- prorocze Pisma Starego Testamentu,
- odkupieńcze dzieło Jezusa Chrystusa
- oraz nauki Apostoła Pawła,
Zademonstrujmy, że przymierze Boga z Jego ludem jest zawsze bezwarunkowe.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 7, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Problematyczne stwierdzenie
Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.
Zanim przejdziemy do Protestanckiego i Reformowanego wyznania, że usprawiedliwienie jest wyłącznie przez wiarę, należy rozważyć współczesne wypaczenie doktryny o usprawiedliwieniu przez wiarę, polegające na błędnej interpretacji biblijnego wyrażenia „wiara Jezusa”. To zdanie ma fundamentalne znaczenie dla nauki o usprawiedliwieniu przez wiarę.
O znaczeniu „wiary Jezusa Chrystusa” i właściwego zrozumienia jej prawdziwości świadczy fakt, że zgodnie z Listem do Galacjan 2:16, dzięki tej wierze jesteśmy usprawiedliwieni. Kościół musi właściwie wiedzieć, czym jest wiara Jezusa Chrystusa, aby jego członkowie mogli szukać usprawiedliwienia tam, gdzie można je znaleźć, jak również szukać usprawiedliwienia we właściwy sposób, aby sam Kościół mógł słusznie głosić usprawiedliwienie i rzeczywiście, aby dzieci Boże mogły wiedzieć, czym właściwie jest usprawiedliwienie.
Błądzić co do znaczenia „wiary Jezusa Chrystusa” jest fałszowaniem fundamentalnej prawdy o usprawiedliwieniu przez wiarę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 1, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wola Chrystusa
Psalm 40:6-8
.
6. Ofiary i daru nie chciałeś, lecz otworzyłeś mi uszy; nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzech.
7. Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę, na początku księgi jest napisane o mnie;
8. Pragnę czynić twoją wolę, mój Boże, a twoje prawo jest w moim wnętrzu
Już w Starym Testamencie Mesjasz głosił, że Jego misją i radością było posłuszeństwo woli Jahwe. Nowy Testament cytuje i objaśnia te słowa, przedstawiając wcielenie i ukrzyżowanie Chrystusa jako wykonanie zbawczej woli Jego Ojca:
Hebr. 10:5-10 5. Dlatego przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, ale przygotowałeś mi ciało. 6. Całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się tobie. 7. Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę – na początku księgi napisano o mnie – abym spełniał twoją wolę, o Boże. 8. Powiedziawszy wyżej: Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się tobie, choć składa się je zgodnie z prawem; 9. Następnie powiedział: Oto przychodzę, abym spełniał twoją wolę, o Boże. Znosi pierwsze, aby ustanowić drugie. 10. Za sprawą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.
W trzech kolejnych rozdziałach Ewangelii według Jana nasz Zbawiciel zwraca uwagę na to samo:
Jan 4:34 Jezus im powiedział: Moim pokarmem jest wypełniać wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła
.
Jan 5:30 Ja sam od siebie nie mogę nic czynić. Jak słyszę, tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy, bo nie szukam swojej woli, ale woli tego, który mnie posłał, Ojca
.
Jan 6:38 Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, żeby czynić swoją wolę, ale wolę tego, który mnie posłał
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 24, 2023 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Konieczność jasności
Rzym. 4:6-7 6. Jak i Dawid mówi, że błogosławiony jest człowiek, któremu Bóg przypisze sprawiedliwość bez uczynków, mówiąc: 7. Błogosławieni, których nieprawości są przebaczone i których grzechy są zakryte.
Jeśli chodzi o prawdę, która była przedmiotem sporu w XVI-wuiecznej Reformacji kościoła;
- prawdę, która wówczas oddzieliła prawdziwe kościoły protestantyzmu od fałszywego kościoła rzymskiego, tak jak ma to miejsce do dziś;
.
- prawdę, którą Marcin Luter opisał jako „artykuł na którym stoi i upada kościół”;
.
- prawdę, którą Jan Kalwin nazwał „kamieniem węgielnym Ewangelii”;
.
- prawdę, którą Biblia głosi jako samo serce Ewangelii łaski
– zarówno kościół, jak i poszczególni chrześcijanie muszą mieć całkowitą jasność co do tego, czym jest usprawiedliwienie.
W tej prawdzie przede wszystkim nie może być braku jasności ani zamieszania. Brak jasności co do tej prawdy oznacza brak jasności co do całości Ewangelii Pisma Świętego. Zamieszanie w odniesieniu do tej doktryny musi skutkować zamieszaniem w całej treści Biblii. Pismo Święte i konfesje nie pozostawiają nas w ciemności ani nie pozwalają na zamieszanie co do tego, czym jest zbawcze dzieło Boga w Chrystusie, znane jako usprawiedliwienie.
Usprawiedliwienie jest imputacją. Jest to boski akt przypisania, czyli zaliczenia, sprawiedliwości Jezusa Chrystusa winnemu, ale wybranemu grzesznikowi. Wybranemu grzesznikowi Bóg przypisuje doskonałą sprawiedliwość Jezusa Chrystusa.
Sprawiedliwość ta polega na posłuszeństwie Jezusa woli Bożej przez całe życie oraz na Jego zadośćczyniącym cierpieniu i śmierci.
Wierzący grzesznik doświadcza tego przypisania jako przebaczenia swoich grzechów – zniesienia winy za grzech, która to wina naraża grzesznika na Bożą karę za grzechy – oraz jako postawienie grzesznika przed Bogiem sędzią jako tego, który w pełni wypełnił wszystko, czego prawo Boże wymaga od niego – posiadania doskonałego posłuszeństwa dziesięciu przykazaniom prawa Bożego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 23, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Przypomnienie
Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.
Historia Reformacji to historia walki o Ewangelię. Ewangelia jest to zwycięstwo Chrystusa w historii, Jego całkowity sukces w walce o przebłaganie Boga i tym samym uzyskanie odpuszczenia wybranym do zbawienia grzesznikom wszystkich grzechów, przeszłych, teraźniejszych i przyszłych (Kol. 2:13; Hebr. 1:3). Chrystus dokonał tego poprzez przelanie Swojej świętej krwi (Dzieje 20:28; Rzym. 3:25; Hebr. 9:22) za winnych aby ich skutecznie usprawiedliwić, uświęcić i odkupić (Rzym. 5:9; 1 Kor. 1:30; Efez. 1:7) i uwolnić od przekleństwa grzechu, który sprowadza Boży gniew (Rzym. 8:2-3; 2 Kor. 5:21; Gal. 3:13)
Zwycięstwo Chrystusa jest Jego i tylko Jego zwycięstwem. Człowiek nie pomaga w Ewangelii zwyciężyć Chrystusowi ponieważ Ewangelia to wydarzenie historyczne. Krzyż jest przeszłym wydarzeniem, nie można do niego nic dodać ani nic z niego ująć. Chrystus nie potrzebuje pomocy grzesznika w zbawieniu grzesznika (Psalm 49:7-8). Chrystus nie potrzebuje ludzkich aktów pomocniczych w dziele usprawiedliwienia grzesznika, takich jak:
- przygotowanie się do zbawienia
- skrucha czyli żal za grzechy
- nawrócenie czyli zmiana postępowania
- miłość do Boga i bliźniego
- wiara i upamiętanie
Ponieważ grzesznik jest martwy duchowo (1 Mojż. 2:17; Efez. 2:1, 5; Kol. 2:13) jego rozeznanie własnego stanu to ignorancja (Rzym. 1:21; Efez. 4:18; 1 Kor. 2:8) z której wynika stała chęć czynienia grzechu (Hiob 15:16; Jer. 18:12; Rzym. 3:12; Efez. 2:2-3; Kol. 3:3), grzesznik nie tylko nie może dopomóc w swoim własnym zbawieniu ale i nie jest w stanie. Wszystkie środki łaski zostały zapewnione przez Chrystusa na krzyżu.
Wiara jest jedynym środkiem łaski, jedynym narzędziem, które jednoczy wybranego do zbawienia grzesznika z Chrystusem we wszystkich Jego dziełach, które stają się własnością grzesznika i zupełnie wystarczają do uwolnienia go z mocy grzechu [1]
Aby ludzi przyprowadzić do wiary, Bóg łaskawie posyła głosicieli najradośniejszej nowiny tym, którym chce i kiedy mu się podoba, i poprzez ich usługę ludzie wzywani są do upamiętania i wiary w Chrystusa ukrzyżowanego
.
Ponadto obietnica Ewangelii jest taka, że każdy kto wierzy w Chrystusa ukrzyżowanego nie zginie, lecz będzie miał żywot wieczny. Obietnica ta, wraz z przykazaniem by się upamiętać i wierzyć, winna być zwiastowana i ogłaszana wszystkim narodom i wszystkim osobom bez ograniczenia i bez różnicy, do których Bóg w swym upodobaniu posyła Ewangelię.
.
Tego, że inni, którzy powoływani przez Ewangelię są posłuszni i nawracają się, […] należy to przypisywać w całości Bogu, który wybrał swą własność od wieczności w Chrystusie, i który powołuje ich skutecznie we właściwym czasie, daje im wiarę i upamiętanie, wybawia ich z mocy ciemności, i przenosi ich do Królestwa Syna swego, [2]
Upamiętanie (gr. μετάνοια metanoia) oznacza uznanie prawdy o własnym grzechu i o Chrystusie, jedynej nadziei na odpuszczenie grzechu. Upamiętanie to wiara w Chrystusa zadośćczyniącego za osobiste grzechy. To uznanie swojej grzeszności i zrozumienie, że tylko Chrystus uwalnia od przekleństwa grzechu. Ponieważ grzesznik nie ma zdolności samozbawienia ani pomocy we własnym usprawiedliwieniu, oraz ponieważ Chrystus dokonał raz na zawsze dzieła usprawiedliwienia, upamiętanie nie może oznaczać zmiany postępowania i skruchy.
μετάνοια metanoia to zmiana sposobu myślenia: z ignorancji o własnym grzechu do świadomości grzechu wraz z jego ciężarem i oczekującym sprawiedliwym sądem Bożym. Ta zmiana myślenia odwraca grzesznika od siebie samego i rzuca go na kolana przed ukrzyżowanym Chrystusem z błaganiem o odpuszczenie i przebaczenie. Upamiętanie chwyta się w wierze Chrystusa jako jedynej nadziei.
Jednak człowiek religijny tworzy nową definicję upamiętania.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 19, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Niebiblijne doktryny prowadzą do Rzymu
2 Piotra 2:3 I z chciwości będą wami kupczyć przez zmyślone opowieści. Ich sąd od dawna nie zwleka, a ich zatracenie nie śpi.
Aby uniknąć doktryny predestynacji, która rzekomo czyni Boga niesprawiedliwym, rzymscy katolicy i Arminianie, tj. heretycy i bracia w wierze, jednogłośnie będą negować odniesienie frazy „od dawna” do czasu przed stworzeniem świata dowodząc, że chodzi raczej o reakcję Boga na grzech „post factum”. W komentarzu do Biblii tysiąclecia czytamy, że sąd o którym tutaj mowa jest przyszłym sądem:
„Czeka ich sąd i definitywne odrzucenie. Potępiają ich własne czyny i własne postępowanie, a wyrok zostanie ogłoszony w przyszłości (por. w. 12). [1]
Alegacja zawiera w sobie odniesienie do wersetu 12, który ma udowadniać, że sąd, który od dawna nie zwleka, zostanie ogłoszony post factum, tak więc Bóg nie osądził zwodzicieli zanim ci nie zgrzeszyli.
Zależność jest tutaj pozornie oczywista i oparta o ludzkie postrzeganie świata przyczynowo skutkowe z wyłączeniem Boga jako całkowitego Suwerena. Człowiek rozumiany jako jednostka autonomiczna i wolna w podejmowaniu decyzji, nie może zostać osądzony przez Boga przed zgrzeszeniem.
Rozważmy tekst Piotra ukazując, jak głęboko upadły umysł błądzi i dryfuje od prawdy w ciemnościach pozornej mądrości.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 18, 2023 | Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Odpuszczenie grzechów
Rzym. 3:20-21 20. Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu. 21. Lecz teraz bez prawa została objawiona sprawiedliwość Boga, poświadczona przez prawo i proroków.
Oświadczenie o usprawiedliwieniu Wyznań Reformowanych ustanawia następujące prawdy jako właściwe rozumienie doktryny biblijnej i oczywiście jako ortodoksję Reformowaną. Wyznania stwierdzają, że usprawiedliwienie ma fundamentalne znaczenie dla Ewangelii. Artykuł 23 Belgijskiego Wyznania mówi, że
„nasze zbawienie polega na odpuszczeniu naszych grzechów ze względu na Jezusa Chrystusa” oraz na „naszej sprawiedliwości przed Bogiem”, co „jest w tym… implikowane”.
Odpuszczenie grzechów wraz z domniemanym darem usprawiedliwienia przed Bogiem jest usprawiedliwieniem [1]. Pierwszą i ewidentnie podstawową korzyścią płynącą z wiary w Ewangelię, jak podsumowano w Składzie Apostolskim, zgodnie z Katechizmem Heidelberskim, jest usprawiedliwienie:
„Ale co ci teraz pomoże, że w to wszystko wierzysz? Że jestem sprawiedliwy w Chrystusie przed Bogiem”[2]
Dlatego błądzenie w doktrynie o usprawiedliwieniu jest całkowitym zepsuciem, a tym samym utratą Ewangelii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 11, 2023 | Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Ku rozeznaniu
Rzym. 3:20-28
.
20. Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu.
21. Lecz teraz bez prawa została objawiona sprawiedliwość Boga, poświadczona przez prawo i proroków.
22. Jest to sprawiedliwość Boga przez wiarę Jezusa Chrystusa dla wszystkich i na wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy.
23. Wszyscy bowiem zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Boga;
24. A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie.
25. Jego to Bóg ustanowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby okazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów;
26. Aby okazać swoją sprawiedliwość w obecnym czasie po to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, kto wierzy w Jezusa.
27. Gdzież więc jest powód do chluby? Został wykluczony. Przez jakie prawo? Uczynków? Nie, przez prawo wiary.
28. Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.
Artykuł zawiera stwierdzenie Ewangelicznej prawdy o usprawiedliwieniu przez główne Wyznania Reformowane i Prezbiteriańskie. Mowa raczej o „stwierdzeniu” niż o „stwierdzeniach”, ponieważ Wyznania Reformowane jednogłośnie wypowiadają swoje oświadczenie dotyczące usprawiedliwienia.
Do tych wyznań i ich stwierdzeń należy odnieść doktrynę uzasadnienia federalnej wizji, nowej perspektywy oraz ewangelików i katolików razem w celu przetestowania i osądzenia. Na tych wyznaniach i ich oświadczeniach musi opierać się każdy Kościół Reformowany i Prezbiteriański.
Te wyznania i ich oświadczenia wiążą każdego pastora Reformowanego i Prezbiteriańskiego, starszego rządzącego, diakona, profesora teologii i misjonarza. Do tych wyznań i ich oświadczeń każdy Reformowany i Prezbiteriański mężczyzna, kobieta i dziecko musi iść po jasne, autorytatywne instrukcje dotyczące usprawiedliwienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 4, 2023 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana, Teologia systematyczna
Wprowadzenie
1 Piotra 4:11 Jeśli ktoś przemawia, niech mówi jak wyroki Boga
Wyjaśnienie i obronę ewangelicznej prawdy o usprawiedliwieniu rozpocznę od krótkiej analizy Wyznań Reformowanych w odniesieniu do doktryny. Powodem rozpoczęcia od Wyznań nie jest błędne przekonanie, że Wyznania są równie autorytatywne w odniesieniu do zdrowej doktryny jak natchnione Pismo Święte. Jako Reformowany kaznodzieja stwierdziłem, że przyjmuję sześćdziesiąt sześć ksiąg Starego i Nowego Testamentu „jako święte i kanoniczne, dla regulowania, założenia i potwierdzenia naszej wiary” [1].
Te natchnione, a zatem święte księgi są jedyną „nieomylną regułą” właściwej doktryny i pobożnego życia, które wywodzi się z ortodoksji..„Nie możemy też porównywać jakichkolwiek pism ludzkich, choćby najbardziej świętych, z tymi boskimi Pismami”[2]
Pismo Święte jest źródłem nauki o usprawiedliwieniu przez wiarę, jak i pobożnego życia we wdzięcznym posłuszeństwie prawu Bożemu, które jest owocem nauki o usprawiedliwieniu. Pismo Święte musi być ostateczną zasadą, która ustanawia usprawiedliwienie wyłącznie przez wiarę jako prawdę w obecnym sporze i ocenie jako kłamstwo nauczania o usprawiedliwieniu z uczynków.
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
.
Filip. 3:9 I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę;
.
Rzym. 8:3-4 3. Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele; 4. Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.
.
1 Kor. 1:30 Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem;
Niemniej jednak istnieją dobre powody, aby rozstrzygać kontrowersje w Kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich dotyczące usprawiedliwienia, odwołując się najpierw do Wyznań Reformowanych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 12, 2023 | Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura, Teologia reformowana
Przedmowa
2 Kor. 2 15-17
.
15. Jesteśmy bowiem dla Boga przyjemną wonią Chrystusa wśród tych, którzy są zbawieni, i wśród tych, którzy giną.
16. Dla jednych wonią śmierci ku śmierci, a dla drugich wonią życia ku życiu. Lecz do tego któż jest zdatny?
17. Nie jesteśmy bowiem jak wielu, którzy fałszują słowo Boże, lecz ze szczerości, jak od Boga mówimy w Chrystusie przed obliczem Boga.
Phil Johnson prawa ręka Johna MacArthura, a także jego ghost-writter (jest jednym z autorów książek rzekomo napisanych przez MacArthura), podobnie jak jego duchowy mentor, jest ślepy na argumenty swoich adwersarzy. Raz przyjęty osąd dla wyznawców MacArthura jest nienaruszalny. I tak oto, gdy Johnson w swoim artykule „A Primer on Hyper-Calvinism” błędnie zdefiniował hiper-kalwinizm jako odrzucenie dobrointencyjnej oferty zbawienia, żadne tłumaczenie, powoływanie się na Słowo Boże czy wyjaśnienie nie są w stanie zmienić stanowiska jednego z guru megakościoła z Kalifornii.
„Johnson locutus, causa finita”, można by podsumować. Umysły wiernych zostały sformatowane w taki sposób, że jakiekolwiek dochodzenie prawdy jest obecnie w tym systemie niemożliwe. I choć Johnson został wielokrotnie napomniany przez ortodoksyjnych chrześcijan o swoim błędzie, trwa w uporze niczym przysłowiowy osioł. Johnson dalej głosi „szczery i całkowicie pozbawiony hipokryzji zamiar Boga i wolę zbawienia wszystkich, którzy słyszą ewangelię”, koncept wymyślony przez Edwarda Fishera, który zasadniczo zniszczył teologię Reformowaną od środka. Ta nowa idea jest całkowicie sprzeczna z historyczną wiarą Reformowaną określoną między innymi przez Kanony z Dort.
Johnson twierdzi, że jest kalwinistą infralapsarianinem, ale przeczy prostocie Boga, atrybutowi zgodnie z którym w Bogu nie ma sprzeczności. Z jednej strony bowiem według Johnsona Bóg w przedwiecznym dekrecie postanowił aby nie zbawić niektórych ludzi, ale jednocześnie ten sam Bóg w historii pragnie ich zbawienia wbrew swojemu dekretowi. Mało tego, każdego kto śmie podważać jego herezję oskarża o głoszenie niepełnej ewangelii… Oto „kalwinista” na miarę czasów totalnej apostazji.
Rozważmy kolejne problemy teologiczne Johnsona
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 11, 2023 | Egzegezy, Ekumenizm, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Droga do Rzymu
Rzym. 3:28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa
Herezja, którą List do Rzymian 3-5 demaskuje jako destrukcyjną dla Ewangelii łaski i którą Apostoł nazywa „inną ewangelią” w Liście do Galacjan, teraz działa na rzecz obalenia Ewangelii wewnątrz konserwatywnych kościołów.
Gal. 1:6 Dziwię się, że tak szybko dajecie się odwieść od tego, który was powołał ku łasce Chrystusa, do innej ewangelii;
W przypadku Ortodoksyjnego Kościoła Prezbiteriańskiego dokonała ona już tego wywrotu poprzez oficjalne decyzje prezbiterium i zgromadzenia ogólnego chroniących i zatwierdzających herezję.[1] Czołowi teologowie Konfederacji Reformowanych Kościołów Ewangelickich są odważnymi i głośnymi orędownikami nauki o usprawiedliwieniu przez wiarę i uczynki.
Do wybitnych, wpływowych orędowników lub obrońców usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki w tych kościołach należą Norman Shepherd; Richard B. Gaffin Jr.; Steve Wilkin; Peter J. Leithart; Jaa Barach; Douglas Wilson; i Steve Schlissel. Shepherd, dawniej członek Ortodoksyjnego Kościoła Prezbiteriańskiego i długoletni profesor w Westminster Seminary w Filadelfii, jest obecnie duchownym w Chrześcijańsko-Reformowanym Kościele. Schlissel jest niezależny.
Herezja dotycząca usprawiedliwienia wkracza do konserwatywnych kościołów Reformowanych jako fundamentalna zasada ruchu teologicznego, który nazywa się federalną wizją. [2]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 6, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Reformowany światopogląd, Teologia reformowana
Kamień milowy chrześcijańskiej cywilizacji
Hebr. 13:4 Małżeństwo jest godne czci u wszystkich i łoże nieskalane. Rozpustników zaś i cudzołożników osądzi Bóg.
Jan Kalwin zmienił zachodnią teologię i prawo dotyczące seksu, małżeństwa i życia rodzinnego. Opierając się na pokoleniu protestanckich reform, Kalwin ukazał wszechstronną teologię i prawo, które sprawiły, że podstawowymi punktami zainteresowania zarówno kościoła, jak i państwa stały się
- tworzenie i rozwiązywanie małżeństw
- wychowanie i dobro dzieci
- spójność i wsparcie rodziny
- oraz grzech i przestępstwa seksualne
Kalwin wciągnął Konsystorza i Radę Genewską do twórczego nowego sojuszu, aby kierować reformacją sfery intymnej zniszczonej przez doktryny Rzymu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 30, 2023 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia historyczna, Teologia reformowana
Wstęp
Rzym. 6:14 Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską.
James Fraser był szkockim pastorem prezbiteriańskim. Jego data życia to od 1700 (piękna okrągła liczba, którą łatwo zapamiętać) do 1769. Oznacza to, że nasz autor urodził się dziesięć lat po bitwie nad Boyne w Irlandii (1690) i zmarł siedem lat przed amerykańską Deklaracją Niepodległości (1776).
Tak więc James Fraser żył między bitwą nad Boyne a Deklaracją Niepodległości. Aby pomóc w ustaleniu miejsca w historii, pomocne może być również wspomnienie dwóch dobrze znanych współczesnych mu osób:
- Jonathana Edwardsa (1703-1758), amerykańskiego teologa z Nowej Anglii
.
- Johna Wesleya (1703-1791), Arminianina odrodzeniowego w starej Anglii
Związek między Jamesem Fraserem, a miastem Alness (a szczególnie jednym domem w nim) jest bardzo silny. James Fraser był synem plebanii. W amerykańskiej terminologii był DK, dzieckiem kaznodziei. Ściślej rzecz ujmując, był synem posiadłości Kościoła Szkocji w Alness. W tej posiadłości Kościoła Szkocji w Alness James Fraser spędził pierwsze jedenaście lat swojego życia.
W tym samym domu jego ojciec, Jan, zmarł w 1711 roku, po Fraser czym opuścił ten dwór. Piętnaście lat później nasz autor powrócił do tego właśnie domu, w którym spędził pierwsze jedenaście lat. Tym razem nie był to syn plebanii, ale pastor plebanii.
Wydaje nam się, że ordynacja Jamesa Frasera w 1726 roku była bardzo dziwną sprawą. Został wprowadzony w róg cmentarza, ponieważ drzwi kościoła były zamknięte i, nawiasem mówiąc, strzeżone. Miejscowy lord nie pochwalał tego ewangelicznego i wyznaniowego prezbiterianina, więc wyznaczył swoje sługi i lokatorów, aby zagrodzili młodemu ordynariuszowi wejście do budynku.
Kongregacja musiała zadowolić się cmentarzem kościelnym w celu ordynowania Jamesa Frasera. Zakładam — zapisy nam tego nie mówią — że pogoda była sucha.
W tej posiadłości Kościoła Szkocji James Fraser spędził pozostałe 43 lata swojego życia, gdyż całą swoją posługę spędził na jednej placówce w Alness. Tak więc, w dwóch okresach zamieszkania, 54 z 69 lat Jamesa Frasera spędził w tym samym domu.
To właśnie w tej prezbiteriańskiej posiadłości Alness, kilka miesięcy przed śmiercią, wielebny Fraser ukończył rękopis swojego słynnego dzieła, Traktat o uświęceniu: wyjaśnienie Listu do Rzymian, rozdziały 6, 7 i 8: 1-4.[1]. Tak jest zatytułowana w moim współczesnym wydaniu książki, ale jej oryginalna nazwa była znacznie dłuższa [2].
Odręczny dokument Jamesa Frasera rzadko zawierał błąd i rzadko można znaleźć nawet skreślenie. Potrzebne było bardzo mało korekty i redagowania. To niesamowita rzecz. Wprowadziłem więcej poprawek podczas pisania manuskryptu mojego przemówienia i jeszcze więcej zmian w tym rozdziale, niż James Fraser potrzebował do napisania wspaniałej 500-stronicowej książki!
(więcej…)
