utworzone przez Reformowani | paź 20, 2023 | Egzegezy, Teologia reformowana
Dwie Boże cierpliwości
W Liście do Rzymian 9:22 pojęcie „cierpliwości” (gr. μακροθυμία makrothymia) występuje w ścisłym związku z pojęciem wyrozumiałości czy pobłażliwości. W Starym Testamencie ten sam termin אֶ֥רֶך אַפַּ֖יִםְ (e-rek appa-yim – nieskory do gniewu, cierpliwy) używany jest do określenia postawy Boga wobec Jego ludu oraz działania Jego miłości i miłosierdzia względem nich,
Przysłów 14:29 Nieskory do gniewu (אֶ֣רֶךְ אַ֭פַּיִם erek apaim) jest bardzo roztropny,
Także aspekty Jego zaciekłego gniewu wobec Jego wrogów; cierpliwość w sensie srogiego gniewu Boga wobec Jego wrogów wydaje się mieć znaczenie w takich fragmentach, jak
Nahuma 1:3 PAN jest nieskory do gniewu (אֶ֥רֶך אַפַּ֖יִםְ erek apaim) i wielki w mocy, a winnego nie uniewinni. Droga PANA jest w wichrze i w burzy, a obłok jest prochem pod jego stopami”.
Jednakże w Nowym Testamencie istnieją dwa różne terminy określające cierpliwość i pobłażliwość.
a) słowa μακροθυμέω makrothymeo – być cierpliwym i μακροθυμία makrothymia – anielska cierpliwość wyrażają cierpliwość Boga, postawę Jego miłosierdzia wobec wybranych.
Rzym. 2:4 Czy gardzisz bogactwem jego dobroci, cierpliwości [gr. ἀνοχῆς anoches względem potępionych] i nieskwapliwości [gr. μακροθυμίας makrotymias – względem wybranych], nie wiedząc, że dobroć Boga prowadzi cię do upamiętania?
b) Boża pobłażliwość wyrażana jest przez greckie słowa ἐνεγκεῖν enenkein – znosić i ἀνοχῆ anoché – wyrozumiałość, pobłażliwość, oznaczające Jego zawieszony sąd nad Swoimi wrogami.
Rzym. 2:4 Czy gardzisz bogactwem jego dobroci, cierpliwości (gr. ἀνοχῆςanoches względem potępionych) i nieskwapliwości (gr. μακροθυμίας makrotymias – względem wybranych), nie wiedząc, że dobroć Boga prowadzi cię do upamiętania?
.
Rzym. 3:26 [ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ θεοῦ en te anoche tou Theou w cierpliwości Boga względem potępionych]aby okazać swoją sprawiedliwość w obecnym czasie po to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, kto wierzy w Jezusa
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 17, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Źródło usprawiedliwienia
Tyt. 3:4-5
4. Lecz gdy się objawiła dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela, względem ludzi;
5. Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego;
Z tego, co dotychczas nauczano o usprawiedliwieniu, zwłaszcza że usprawiedliwienie jest przez wiarę i tylko przez wiarę, wynika ważny wniosek: usprawiedliwienie jest łaskawe — całkowicie łaskawe. Ze względu na centralne miejsce prawdy o usprawiedliwieniu w całej chrześcijańskiej Ewangelii zbawienia, doktryna o usprawiedliwieniu wyłącznie przez wiarę potwierdza i zapewnia, że zbawienie w całości jest wyłącznie z łaski.
To, że usprawiedliwienie tylko przez wiarę jest usprawiedliwieniem z łaski, nie jest tylko implikacją teologiczną. Pismo Święte i wyznania Reformowane wyraźnie nauczają, że usprawiedliwienie jest Bożym aktem łaski, to znaczy, że usprawiedliwienie jest „z łaski”. Ponieważ usprawiedliwienie jest tylko przez wiarę, niezależnie od uczynków grzesznika, usprawiedliwienie jest przez łaskę. Takie jest nauczanie Apostoła w jednym z wybitnych fragmentów na temat usprawiedliwienia: Rzymian 3 i 4.
Rzym. 3:24 …zostają usprawiedliwieni darmo (δωρεὰν dorean) z jego łaski….
Greckie słowo δωρεάν dorean tłumaczone jako „darmo” oznacza „w darze”, to znaczy „bez kosztów, bez ceny lub zasługujące”. Można by przeczytać ten tekst w ten sposób: „Dostępują usprawiedliwienia z Jego łaski, za darmo”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 13, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Najdroższa Ewangelia
Rzym. 9:1-5
1. Mówię prawdę w Chrystusie, nie kłamię, co mi poświadcza moje sumienie w Duchu Świętym;
2. Że odczuwam wielki smutek i nieustający ból w moim sercu.
3. Pragnąłbym bowiem sam być odłączony od Chrystusa za moich braci, za moich krewnych według ciała.
4. Są to Izraelici, do których należy usynowienie, chwała, przymierza, nadanie prawa, służba Boża i obietnice;
5. Do których należą ojcowie i z których według ciała pochodzi Chrystus, który jest nad wszystkimi, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.
W pierwszych pięciu wersetach 9 rozdziału Listu do Rzymian Paweł mówi o swoim zainteresowaniu i trosce o swoich krewnych według ciała. Pozostała część 9 rozdziału Listu do Rzymian ukazuje, że Słowo Boże ma właściwy skutek. Jest to rozdział regularnie cytowany w celu udowodnienia doktryny o predestynacji, obejmującej zarówno wybranie, jak i potępienie.
Doktryna ta była zawsze droga Kościołowi, który i wiernie jej przestrzega. My, wraz z Kościołem Bożym na przestrzeni wieków, twierdzimy stanowczo, że Bóg wybrał lud w Jezusie Chrystusie, Panu naszym, jeszcze przed założeniem ziemi. Jest jednak wielu, którzy zaprzeczają tej doktrynie; którzy ignorują ten rozdział lub go zniekształcają; lub twierdzą, że nie ma to żadnego znaczenia dzisiaj.
Chrześcijanin natomiast znajduje w tym rozdziale pocieszenie, zachętę i nadzieję.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 10, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Sprzeciw wobec zwierzchnictwa w Przymierzu
1 Mojż. 17:7 I utwierdzę moje przymierze między mną a tobą oraz twoim potomstwem po tobie przez wszystkie pokolenia jako wieczne przymierze, abym był ci Bogiem i twemu potomstwu po tobie.
Gal. 3:16 Abrahamowi i jego potomkowi zostały dane obietnice. Nie mówi: I jego potomkom, jak o wielu, ale jak o jednym: I twemu potomkowi, którym jest Chrystus
Gal. 3:29 A jeśli należycie do Chrystusa, to jesteście potomstwem Abrahama, a zgodnie z obietnicą – dziedzicami.
1 Kor. 15:45 Jak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym
Biblia naucza, że Chrystus jest głową przymierza ustanowionego między Bogiem a wszystkimi wybranymi do zbawienia, co zostało odzwierciedlone w 31 pytaniu i odpowiedzi Większego Katechizmu Westminsterskiego.
Pytanie 31: Z kim zostało zawarte przymierze łaski?
.
Odpowiedź: Przymierze łaski zostało zawarte z Chrystusem jako drugim Adamem i w Nim z całym wybranymi jako jego nasieniem.
Nie ma nic zabawnego w szerzącej się herezji federalnej wizji. Niemniej jednak, przyznaję się do rozbawienia, kiedy obserwuję teologów kościołów Reformowanych, kiedy w ich ekumenicznych kontaktach z wyznawcami federalnej wizji twierdzą, że pytanie 31 Większego Katechizmu w rzeczywistości nie naucza, że Chrystus jest głową przymierza łaski i nie naucza w rzeczywistości, że Bóg ustanawia przymierze łaski z wybranymi dziećmi wierzących rodziców i tylko z nimi.
Ludzie ci oczywiście, są zobowiązani do obrony doktryny
- że Chrystus Jezus nie jest głową przymierza (aby przymierze i jego łaska nie dotyczyły tylko wybranych)
.
- że łaskawa obietnica przymierza, samo przymierze i błogosławieństwa przymierza, w tym usprawiedliwienie, dotyczą jednakowo wszystkich dzieci wierzących, zarówno tych, którzy giną, jak i tych, którzy są zbawieni, zarówno Ezawa, jak i Jakuba;
.
- i że to zaprzeczenie federalnego zwierzchnictwa Jezusa Chrystusa i to upowszechnienie przymierza łaski i jego błogosławieństw wśród dzieci wierzących jest w zgodzie z pytaniem 31 z Większego Katechizmu.
Kanadyjski reformowany, wyzwolony teolog Jelle Faber bez ogródek przyznał, że wyzwoleni reformowani odrzucili doktrynę, że Chrystus jest głową przymierza:
„Z pewnością dobrze jest porzucić koncepcję Chrystusa jako Głowy przymierza łaski… Chociaż Chrystus jest Pośrednikiem w przymierza, nie jest on Głową przymierza”[6].
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 3, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Chrystus reprezentant Swojego Ludu
Dzieje 2:23-24 23. Wydanego zgodnie z powziętym postanowieniem (ὡρισμένῃ βουλῇ horismen boule – zdeterminowanym planem) Boga oraz tym, co przedtem wiedział (προγνώσει prognosei – poprzednio zdeterminował), wzięliście i rękami bezbożników ukrzyżowaliście i zabiliście. 24. Jego to Bóg wskrzesił, uwolniwszy od boleści śmierci, bo było niemożliwe, aby ta mogła go zatrzymać.
W Boskim akcie usprawiedliwienia wierzący grzesznik staje się sprawiedliwy w swoim własnym doświadczeniu — osobiście, prawdziwie sprawiedliwy. Wynika to po prostu z natury aktu usprawiedliwienia. Sprawiedliwość innego, Jezusa Chrystusa, jest przypisywana wierzącemu, tak że sprawiedliwość Chrystusa jest teraz własnością grzesznika – jego osobiście, jego prawdziwie, tak prawdziwie, jakby on sam umarł pod karzącym gniewem Boga jako zapłata za swoje grzechy i tak prawdziwie, jakby przez własne posłuszeństwo przez całe życie w doskonałej miłości do Boga i bliźniego i spełnił wszystkie wymagania prawa.
Ale taka jest i może być natura Boskiego aktu usprawiedliwienia tylko ze względu na podstawę lub fundament usprawiedliwienia: śmierć Chrystusa zadośćuczyniła sprawiedliwości Bożej w miejsce i na rzecz tych wszystkich, którzy za sprawą Ducha wierzą w Jezusa Chrystusa.
- Chrystus umarł (i żył) jako przedstawiciel, prawny przedstawiciel innych
.
- Ci inni są wybrańcami ze wszystkich narodów
.
- Jezusowi Chrystusowi, na jego rachunek, jako tego, który jest obecnie odpowiedzialny za grzechy tych, w miejsce których umarł, Bóg przypisał nasze grzechy
.
- Chociaż osobiście człowiek Jezus był bezgrzeszny, wina innych stała się jego winą na krzyżu, rzeczywiście przez całe jego cierpienie, przez przypisanie mu tej winy przez Boga
.
- Bóg uczynił Jezusa odpowiedzialnym za grzechy i grzeszność wszystkich wybranych, których Jezus był wyznaczonym przez Boga zastępcą. Bóg odpowiednio postąpił z Jezusem, przeklinając go i potępiając.
Na dowód zastępczego charakteru cierpienia Jezusa jako podstawy usprawiedliwienia przez wiarę, zwłaszcza pod koniec Jego życia, a zwłaszcza gdy został ukrzyżowany, odwołałem się w poprzednim rozdziale do Drugiego Listu do Koryntian
2 Kor 5:21 On [ Bóg] tego [Jezusa Chrystusa] który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 27, 2023 | Teologia historyczna, Teologia reformowana
Metoda na nowinkarstwo
1 Tym. 3:15 A gdybym się opóźniał, piszę, abyś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.
Rzymski katolicyzm jest wrogiem prawdy. Kiedy Marcin Luter, dzięki Bożemu miłosierdziu, rozpoczął żmudny proces duchowej odnowy Kościoła szereg dogmatów wiary wcześniej obecnych w kościele zostało ponownie wyłonionych na światło dzienne. Były to między innymi święte doktryny Ewangelii:
- Bożej, całkowitej suwerenności, gdzie Bóg determinuje całą rzeczywistość zgodnie z ze swoją wiedzą wolną, tzw. scientia libera (Dan. 4:35; Hiob9:12; 12:14; Izaj. 14:27; 43:13; 46:9-10; Psalm 16:9; Przysłów 20:24; 21:1; Jer. 10:23)
.
- Niewolnej woli, ponieważ człowiek po upadku całkowicie i absolutnie znalazł się w niewoli diabła i grzechu przez co każdy jego wybór jest skażony grzechem i nie może przyjść do Boga (Przysłów 5:22; 12:13; 22:5; 29:6; Jan 8:34, 44: Rzym. 6:20; Efez. 2:2-3; 2 Tym. 2:25-26; Tyt. 3:3; 2 Piotra 2:19; 1 Jana 5:19)
.
- Predestynacji, czyli przedwiecznego i niezmienego suwerennego dekretu Boga dzielącego ludzi na dwie grupy, wybranych do zbawienia i przeznaczonych na potępienie (Dan. 4:35; Izaj. 14:27; 43:13; Hiob 9:10-12; Izaj. 46:10; 48:3; Kazn. 3:14; Psalm 33:11; Dzieje 15:18)
.
- Elekcji, czyli przeznaczenie niektórych ludzi do zbawienia, (por. Jan 15:16; Rzym. 8:29-30; Efez. 1:4-5; 1 Tes. 5:9; Mat. 11:25-26; Psalm 139:16)
.
- Reprobacji, mianowicie przeznaczenia niektórych ludzi na potępienie, (por. Rzym. 9:21-22; Przysłów 16:4; 1 Piotra 2:8; 2 Piotra 2:3; Judy 1:4; Mat. 11:25-26; Psalm 92:7; 139:16; 2 Mojż. 9:16; Hiob 12:14; Izaj. 45:9; Hab. 1:12)
Rzymski katolicyzm nie pozostał obojętny na ujawnienie prawdy Pisma Świętego. Oponując przeciw doktrynom Protestantyzmu ustanowił własne dogmaty. Odpowiedział herezją o ograniczonej suwerenności Boga, co jest związane z drugą herezją, koncepcją wolnej woli ograniczającą wybory Boga, oraz negacją predestynacji, elekcji i reprobacji na rzecz samostanowienia człowieka o samym sobie.
Mówiąc nieco zwięźlej, Rzym zwalczał Reformację herezjami wyznawanymi przez współczesny, odstępczy, pseudo-protestacki neo-ewangelikalizm, prostytutkę wykarmioną jezuicką doktryną media scientia, czyli środkową wiedzą Boga, gdzie Bóg rzekomo przewidział co ludzie w akcie wolnej woli uczyniliby we wszystkich możliwych sytuacjach i na tej podstawie dokonał wyboru do zbawienia.
Doktryny Reformacji rzymscy teologowie nazwali nowinkarstwem dając w ten sposób wyraz poglądowi, jakoby były to całkowicie nowe, wcześniej nieznane nikomu wywody teologiczne. Reformacja stanęła przed poważnym zadaniem udowodnienia stronie antychrysta, że to co jest głoszone wśród Protestantów faktycznie było głoszone w pierwszych Kościele.
Tu na scenę wkroczył mistrz teologii – Jan Kalwin
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 20, 2023 | Teologia reformowana
Boża podwójna predestynacja
Przysłów 16:4 PAN uczynił wszystko dla samego siebie, nawet niegodziwego na dzień zła.
Niektórzy zastanawiają się, czy Biblia naucza absolutnej predestynacji: Elekcji, czyli bezwarunkowego wyboru Boga niektórych grzeszników do wiecznego zbawienia w Jezusie Chrystusie i Reprobacji, czyli bezwarunkowego potępienia innych grzeszników do wiecznego zatracenia na skutek ich grzechów.
Czego by trzeba było, żeby to udowodnić?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 12, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Sprawiedliwość podważona przez Arminian
Jan 10 26-28
26. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec, jak wam powiedziałem.
27. Moje owce słuchają mego głosu i ja je znam, a one idą za mną.
28. A ja daję im życie wieczne i nigdy nie zginą ani nikt nie wydrze ich z mojej ręki.
Zgodnie ze świadectwem Kanonów z Dort 1 § 3 Arminianie nauczają:
„Że upodobanie i cel Boga, o których mówi Pismo Święte w nauce o wybraniu, nie polega na tym, że Bóg wybrał pewne osoby a nie inne, lecz na tym, że wybrał ze wszystkich możliwych warunków (wśród których znajdują się także uczynki zakonu),… akt wiary, ..a także jej niepełne posłuszeństwo, jako warunek zbawienia, i że On łaskawie uznał to w swych oczach za pełne posłuszeństwo i policzył za godne nagrody życia wiecznego.
.
Przez ten bowiem szkodliwy błąd odmawia się skuteczności upodobaniu Bożemu oraz zasługom Chrystusa, a ludzie są odciągani od prawdy usprawiedliwienia z łaski i od prostoty Pisma Świętego próżnymi pytaniami i zadaje się kłam niniejszej wypowiedzi apostoła: „Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy. (2 Tym 1:9).”
Ponieważ herezja Arminian wypacza i w ten sposób zaprzecza prawdzie krzyża, wypacza również i zaprzecza prawdzie usprawiedliwienia. Arminianizm zaprzecza krzyżowi, nauczając, że w swojej miłości i pragnieniu zbawienia wszystkich ludzi bez wyjątku Bóg posłał Chrystusa, aby umarł za wszystkich ludzi bez wyjątku. Ponieważ wszyscy ludzie nie są zbawieni, jasną i konieczną konsekwencją doktryny Arminian o krzyżu, zgodnie z własnym przyznaniem Arminianizmu, jest to, że śmierć Chrystusa nie była zastępczym zadośćuczynieniem.
To, czym był krzyż w teologii Arminian, różni się w zależności od heretyka. Głównym wyjaśnieniem krzyża przez Arminian w czasie Synodu w Dort (1618–1619) było to, że śmierć Chrystusa po prostu uświadomiła wszystkim ludziom, co Bóg może im zrobić w swojej sprawiedliwości, jeśli zechce to zrobić.
Ta przerażająca ilustracja w Jezusie Chrystusie tego, co Bóg może sprawiedliwie zrobić wszystkim, ma skłonić grzeszników do pokuty i wiary. Ta teoria śmierci Chrystusa jest znana jako teoria rządu. Jego ojcem był teolog Arminian Hugo Grotius. Większość Arminian w czasach Synodu w Dort podzielała ten pogląd na krzyż.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 7, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Obietnica dla zwycięzców
Ob. 2:10 Nic się nie bój tego, co masz cierpieć. Oto diabeł wtrąci niektórych z was do więzienia, abyście byli doświadczeni, i będziecie znosić ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę życia.
Obietnica ostatecznego zbawienia i chwały w królestwie niebieskim jest dla tych, którzy odniosą zwycięstwo w walce wiary.
Wielokrotnie czytamy w Liście Chrystusa do siedmiu kościołów Azji, zachowanym dla nas w drugim i trzecim rozdziale Księgi Apokalipsy, że Pan wypełni swą obietnicę daną zwycięzcy. „Temu, kto zwycięży, dam jeść z drzewa życia, które jest pośrodku raju Boga.”.(Objawienie 2:7).
Chrystus zwycięzcy da koronę życia (Obj. 2:10) Da mu jeść mannę ukrytą i da mu biały kamień, a na kamieniu wypisane nowe imię, którego nie zna nikt oprócz tego, który je otrzymuje. (Obj. 2:17) I da mu władzę nad narodami, tak jak Chrystus otrzymał od swego Ojca i gwiazdę poranną. (Obj. 2:26-28).
- Zwycięzca będzie ubrany w białą szatę; i imię jego nie zostanie wymazane z księgi żywota, i Chrystus wyzna jego imię przed Ojcem swoim i przed świętymi aniołami. (Obj. 3:5)
.
- Zwycięzca stanie się filarem w świątyni Bożej, aby już stamtąd nie wychodził, i nowe imię, imię Boga i imię niebieskiego Jeruzalem, i nowe imię Chrystusa, będzie na nim napisane (Obj. 3:12)
.
- I będzie mu dane zasiąść z Chrystusem na Jego tronie, jak i Chrystus zwyciężył i zasiadł wraz ze swoim Ojcem na Jego tronie. (Obj. 3:21)
.
- Zaprawdę, tylko zwycięzca odziedziczy wszystko (Obj. 21:7)
..
- A kto wytrwa do końca, będzie zbawiony. (Mat. 10:22)
Wszystko to zakłada oczywiście, że wierzący na tym świecie ma do stoczenia bitwę i że tylko drogą bitwy może odnieść zwycięstwo i zdobyć koronę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 5, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Sprawiedliwość jako fundament
2 Mojż. 34:7 Zachowujący miłosierdzie nad tysiącami, przebaczający nieprawość, przestępstwo i grzech, lecz nieusprawiedliwiający winnego, nawiedzający nieprawość ojców na synach i na synach ich synów do trzeciego i czwartego pokolenia.
Aspekt usprawiedliwienia, który składa się z podstawy usprawiedliwienia grzesznika, jest fundamentalny, ponieważ usprawiedliwiający Bóg
- jest,
- musi być
- i nie może nie być sprawiedliwy,
Czyli musi być sprawiedliwy. Palące pytanie, które nieuchronnie pojawia się w umyśle bogobojnego mężczyzny lub kobiety, kiedy prawda o usprawiedliwieniu jest właściwie głoszona lub nauczana, brzmi:
„Jak Bóg może być sprawiedliwy, skoro dobrowolnie umarza dług grzechu temu, kto zaatakował najwyższy majestat Boga, gdy uzna za sprawiedliwego tego, który w rzeczywistości jest winny i zdeprawowany? Jak Bóg może być Bogiem sprawiedliwym, skoro usprawiedliwia kogoś, kto nie tylko nie zasługuje na stan sprawiedliwości w obecności Boga, ale także zasługuje na coś przeciwnego — potępienie, przekleństwo i zatracenie?”
Cud łaski usprawiedliwienia – dobrowolne uniewinnienie winnego i usprawiedliwienie niesprawiedliwego – podkreśla wielkość trudności: jak sam usprawiedliwiający Bóg może być sprawiedliwy w tym zbawczym akcie?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 31, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Teologia reformowana, Teologia systematyczna
Czy wszyscy ludzie noszą obraz Boga?
1 Mojż. 1:26-27
.
26. Potem Bóg powiedział: Uczyńmy człowieka na nasz obraz według naszego podobieństwa; niech panuje nad rybami morskimi i ptactwem niebieskim, nad bydłem i całą ziemią oraz nad wszelkimi zwierzętami pełzającymi, które pełzają po ziemi.
27. Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boga go stworzył; stworzył ich mężczyzną i kobietą.
Biblia uczy nas, że człowiek, Adam i Ewa, mężczyzna i kobieta, zostali stworzeni na obraz i na podobieństwo Boga. Tu warto zadać pytanie: czym był obraz Boży w stworzonym człowieku?
- Czy jest to odniesienie do cielesności Boga, tak jakby Bóg nie tylko był duchem, ale też posiadał swoją fizyczność?
.
- Czy chodzi raczej o władzę nad światem, tak jakby Bóg nie był jedynym władcą wszechrzeczy?
.
- Czy jest to jakieś wewnętrzne dobro, które pozostało po upadku, tak jakby natura ludzka nie była całkowicie i absolutnie zdeprawowana?
.
- Czy chodzi o zdolności intelektualne, moralne i wolność woli, tak jakby naturalny człowiek nie był niewolnikiem grzechu a jego umysł był całkowicie zaciemniony na światło Bożej prawdy?
A może obraz i podobieństwo Boże to jeszcze coś innego? Jak jest on zdefiniowany biblijnie? Czy wszyscy go posiadają?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 29, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wieczne usprawiedliwienie
4 Mojż. 23:21 Nie dostrzegł nieprawości w Jakubie ani nie widział przestępstwa w Izraelu. PAN, jego Bóg, jest z nim, a okrzyk króla – przy nim
Bardziej dzielący, jeśli chodzi o czas usprawiedliwienia, jest spór między tymi teologami Reformowanymi, którzy wyznają wieczne usprawiedliwienie, a tymi teologami Reformowanymi, którzy zaprzeczają wiecznemu usprawiedliwieniu.
Aby właściwie zrozumieć kontrowersję, konieczne jest jasne zrozumienie problemu. Problemem nie jest to, czy Bóg w wieczności postanowił usprawiedliwić wybranych w czasie i historii. Żaden Reformowany teolog nie zaprzecza, że Bóg odwiecznie postanowił usprawiedliwić wybranych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 21, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Powtórzone usprawiedliwienie
1 Jana 1:8-9
8. Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości.
9. Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy.
To, że stan usprawiedliwienia nie może zostać stracony lub utracony, nie oznacza jednak, że akt usprawiedliwienia nie powtarza się przez całe życie wybranego dziecka Bożego lub że nie ma potrzeby tego powtarzania. Wręcz przeciwnie, Bóg utrzymuje stan usprawiedliwienia, wielokrotnie, nawet codziennie, usprawiedliwiając swoje umiłowane, wybrane dziecko.
Usprawiedliwienie jest zasadniczo przebaczeniem grzechów. Jest to Boża deklaracja w świadomości wierzącego:
„Przebaczam winę za twoje grzechy ze względu na odkupieńczą śmierć Jezusa Chrystusa”.
Jednocześnie usprawiedliwienie to przypisanie winnemu grzesznikowi sprawiedliwości Jezusa Chrystusa – poprzez wiarę wierzącego i jego własne doświadczenie. Codziennie każdy wierzący potrzebuje tego boskiego, zbawczego działania Boga. Codziennie otrzymuje ten łaskawy dar. Ilekroć wierzący żałuje, wyznaje i woła do Boga: „Przebacz mi moje grzechy i grzeszną naturę”, jest usprawiedliwiony.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 17, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Przypomnienie
2 Tym. 1:9 Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.
Biblijna prawda jest jedna, nie ma w Biblii dwóch różnych, paralelnych czy też przeciwstawnych sobie doktryn. Ponieważ Pismo naucza nas, że zbwienie jest tylko z łaski i tylko z wiary oraz nie jest z uczynków, nie jest możliwym aby jakakolwiek interpretacja dowolnego fragmentu tworzyła doktrynę przeciwną. A jednak…
W ujęciu historycznym, a mówiąc bardziej precyzyjnie, w historii kościoła, wyraźnie zarysowuje się linia frontu wielkiej bitwy o prawdę, której znamiennym elementem jest właściwwa definicja kluczowych dla soteriologii słów.
Fałszywy kościół atakuje wiarę dodając uczynki do wiary, dwa niezbędne komponenty zbawienia. Kościół prawowierny odpiera ataki powołując się na Słowo Boże i Biblijne znaczenie słów.
Przedmiotem niniejszego rozważania jest utwierdzenie chrześcijan w ortodoksji poprzez wskazanie na zakres znaczeniowy słowa μετάνοια metanoia oznaczającego „upamiętanie”, a tłumaczonego przez odstępców jako „pokuta”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 15, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Reformowany dylemat
1 Piotra 1:18-20
.
18. Wiedząc, że nie tym, co zniszczalne, srebrem lub złotem, zostaliście wykupieni z waszego marnego postępowania przekazanego przez ojców;
19. Lecz drogą krwią Chrystusa jako baranka niewinnego i nieskalanego;
20. Przeznaczonego do tego przed założeniem świata, a objawionego w czasach ostatecznych ze względu na was.
Pod jednym względem na pytanie: „kiedy wybrany grzesznik jest usprawiedliwiony?” łatwo odpowiedzieć: Kiedy on lub ona wierzy w Jezusa Chrystusa głoszonego w Ewangelii.
Pod innymi ważnymi względami kwestia jest trudna, wręcz kontrowersyjna i być może z tego powodu często ignorowana. Kontrowersyjne aspekty pytania obejmują kwestię wiecznego usprawiedliwienia:
- czy zbawczy akt Boga usprawiedliwienia winnego, ale wybranego grzesznika dokonuje się tylko w czasie – za pośrednictwem wiary grzesznika?
.
- czy też usprawiedliwienie grzesznika przez wiarę w czasie i historii ma swój początek i realizuje się w usprawiedliwiającym dekrecie Boga w wieczności?
W tej kwestii wiecznego usprawiedliwienia Reformowani teologowie i kościoły energicznie walczyli. Do dziś toczą się kontrowersje wokół kwestii wiecznego usprawiedliwienia wśród tych, którzy są jednomyślni w wyznawaniu usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 11, 2023 | Egzegezy, Teologia reformowana
Bóg jest mądry
Przysłów 2:6 PAN bowiem daje mądrość, z jego ust pochodzi wiedza i rozum.
To, że Bóg jest mądry, jest wyraźną nauką Pisma Świętego, ale lud Boży rzadko o tym pamięta, zwłaszcza gdy cierpi lub gdy sprawy nie układają się po ich myśli. Trudno jest dostrzec mądrość Bożą, a w takich chwilach trzeba wierzyć, nie widząc.
W mądrości Bóg zarządził wszystko. To jest powód, dla którego wszystkie rzeczy ze sobą współpracują. Nie zdarzają się przypadkowo i niezależnie od innych rzeczy, ale wszystkie rzeczy, które się zdarzają, pasują do siebie i współpracują jak części dobrze naoliwionej i dobrze działającej maszyny.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 10, 2023 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Zapomniany aspekt zbawienia
1 Jana 5:13 To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne i abyście wierzyli w imię Syna Bożego.
Aspektem usprawiedliwienia, który jest często pomijany, jest zapewnienie jego sprawiedliwości, a zatem i zbawienia. [1]
Rzeczywistość usprawiedliwienia polega na tym, że Duch usprawiedliwiającego Ojca Jezusa Chrystusa zapewnia każdego, kogo Duch usprawiedliwia, że jest usprawiedliwiony. Zapewnienie to jest istotnym elementem samego aktu usprawiedliwienia. Wybrany, wierzący grzesznik jest nie tylko usprawiedliwiony, ale także wie, że jest usprawiedliwiony. W rzeczywistości spójnik „ale” w poprzednim zdaniu jest mylący. Może sprawiać wrażenie, że usprawiedliwienie to jedno, a zapewnienie usprawiedliwienia to drugie.
Prawda jest taka, że usprawiedliwienie jest zasadniczo zapewnieniem usprawiedliwienia przez samą wiarę. Jeśli wierzący grzesznik nie jest pewien swojej sprawiedliwości przed Bogiem, nie został usprawiedliwiony przez wiarę. Chrystus umarł za niego. Duch go odrodził. Bóg go wybrał. Ale nie został usprawiedliwiony przez wiarę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 9, 2023 | Egzegezy, Teologia reformowana
Podstawa rozważania
Czytając powyższy tekst w języku polskim dochodzimy do kilku wniosków. Po pierwsze, że do Boga należy zbliżać się w pełni wiary a po drugie iż temu zbliżeniu towarzyszy oczyszczenie sumienia i obmycie ciała czystą wodą. To prowadzić może do konkluzji, że oczyszczenie o jakim mowa odnosi się do zanurzenia w wodzie.
Otóż w języku greckim zdanie powyższe brzmi nieco inaczej. Tłumaczenie polskie jest nieprecyzyjne oraz selektywne. Brak precyzji odnosi się do frazy „pełnia wiary”. Selektywność zaś dotyka zwrotu „serca oczyszczone”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 4, 2023 | Egzegezy, Teologia reformowana
Bóg całkowicie Suwerenny
Rzym. 11:36 Z niego bowiem, przez niego i w nim jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen.
Powinniśmy zrozumieć, że Boże dekrety nie są jakimś planem na papierze schowanym w przegródce gdzieś w niebie, ale żywą i potężną wolą Boga. Jego dekrety nie są czymś, z czym Bóg konsultuje się od czasu do czasu, aby zobaczyć, co zaplanował zrobić, ale są to myśli Jego własnego niezmiennego umysłu, który jest źródłem i przyczyną wszystkiego, co się dzieje.
Kiedy Bóg czegoś chce — a chce wszystkiego — wtedy to, czego chciał, musi się urzeczywistnić i tak się dzieje, ponieważ On tego chciał.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 1, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Źródło wielkiego kłamstwa
Gal. 5:6 Bo w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, ale wiara, która działa przez miłość.
Najpoważniejszą słabością kościołów reformowanych jest to, że nawet te z nich, które publicznie potępiają herezję usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki i które ogłaszają się na synodach jako wyznające usprawiedliwienie wyłącznie z wiary, przyjmując heretyków, korzeń i źródło herezji usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki odmawiają zajęcia się doktryną.
Współczesny wyraz herezji usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki w kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich jest zakorzeniony w błędnej doktrynie przymierza.
- To jest nauczanie, że Bóg łaskawie zawiera swoje przymierze zbawienia ze wszystkimi ochrzczonymi, a szczególnie ze wszystkimi ochrzczonymi dziećmi wierzących rodziców. W rzeczywistości rozpoczyna dzieło zbawienia we wszystkich jednakowo.
.
- Ale przymierze i jego zbawienie są warunkowe. Ich trwanie i spełnienie w wiecznym zbawieniu dzieci zależą od uczynków, które dziecko musi spełniać, w tym od wiary, która jest uważana raczej za dzieło dziecka niż za dar Boży.[23]
To właśnie ta doktryna warunkowego przymierza łaski i zbawienia ze wszystkimi ochrzczonymi dziećmi w równym stopniu implikuje i wytwarza herezję usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki. Heretycy otwarcie to wyznają, ponieważ nazywają swoją teologię, która obejmuje usprawiedliwienie przez wiarę i uczynki, federalną wizją.
(więcej…)
