Konfesja Belgijska jest wielkim wyznaniem Reformowanym, które w ogromny sposób zwraca koszty czasu i wysiłków poświęconych na czytanie i studiowanie.
W tym eseju przedstawię Belgijskie Wyznanie Wiary, czyniąc na jego temat sześć kluczowych spostrzeżeń, które będą stanowić dobry powód do rozważenia jego bogatego nauczania w kolejnych artykułach.
Jan 6:63 Duch jest tym, który ożywia, ciało nic nie pomaga. Słowa, które ja wam mówię, są duchem i są życiem.
Jakie są różnice między transsubstancjacją, konsubstancjacją, memorializmem a reformowanym poglądem na Wieczerzę Pańską? Do Wieczerzy Pańskiej odnoszą się liczne wyrażenia: Stół Pański, Komunia, Posiłek, Eucharystia, Msza, Ciało i Krew Chrystusa, Święto Miłości lub Święto Agape, Łamanie Chleba, Boska Liturgia, itd. Jednakże zasadniczo istnieją cztery poglądy na Wieczerzę Pańską:
Zapoznajmy się z nimi po krótce:
Zarzut hiper-kalwinizmu jest w dzisiejszych czasach bardzo rozpowszechniony. Można by czasem pomyśleć, że nie ma innej herezji ani tak poważnej jak ta. Jeden z naszych czytelników pyta:
„Czym jest hiper-kalwinizm? Jak byś go zdefiniował?”.
Nam samym zarzuca się, że jesteśmy hiper-kalwinistami, często złośliwie i po prostu na podstawie pogłosek. Na przykład New Dictionary of Theology podaje dokładny opis nauk hiper-kalwinizmu, a następnie twierdzi, że Herman Hoeksema jest najwybitniejszym współczesnym hiper-kalwinistą, chociaż nie był on odpowiedzialny za ani jedną z nauk wymienionych jako charakterystyczne dla hiper-kalwinizmu!
Dość często zarzuca się tym, którzy zaprzeczają, że Ewangelia jest dobrointencyjną ofertą zbawienia ze strony Boga, to znaczy, że wyraża w Ewangelii szczerą miłość i pragnienie zbawienia każdego, kto ją słucha, i w dobrej wierze obiecuje zbawienie wszystkim bez wyjątku. Jeśli nie tylko z plotek, to z tego powodu, że temu zaprzeczamy, jesteśmy fałszywie oskarżani o hiper-kalwinizm. Zazwyczaj jednak ci, którzy oskarżają innych o ten błąd, tak naprawdę nie wiedzą nawet, czym jest hiper-kalwinizm.
Mylą oni prawdziwy, historyczny, biblijny kalwinizm z hiper-kalwinizmem (czymś, co wykracza poza Kalwina i kalwinizm). Można łatwo wykazać, że kalwińskie wyznania wiary i pisarze zawsze nauczali czegoś przeciwnego, a ci, którzy nauczają powszechnej miłości Boga i Bożej intencji zbawienia wszystkich nie nauczają prawdziwego kalwinizmu, lecz pelagianizmu rzymskiego i Arminianizmu.
„I chociaż nasze małe dzieci nie rozumieją tych rzeczy, nie możemy zatem wykluczyć ich z chrztu, ponieważ tak jak bez ich wiedzy są uczestnikami potępienia w Adamie, tak też są ponownie przyjęci do łaski w Chrystusie.„
Ten fragment z Formularza udzielania chrztu używanego w kościołach Reformowanych bardzo dobrze podsumowuje to, co chcemy tutaj pokazać, to znaczy, że chrzest niemowląt jest nieodłączną częścią doktryny suwerennej łaski i że odmowa chrztu niemowląt jest zasadniczo zaprzeczeniem suwerennej, nieodpartej i skutecznej łaski.
Efez. 1:4-5 4. Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości. 5. Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli
Wybór jako doktryna kościoła jest często albo mało rozumiany, albo stanowczo negowany. Mamy do czynienia albo z nieznajomością tej prawdy, albo z celowym jej niezrozumieniem.
Jaka jest biblijna prawda o wybraniu? Możemy zdefiniować wybranie jako wieczny, suwerenny, łaskawy dekret Boga, na mocy którego wybiera On Kościół jako ciało Chrystusa, ze wszystkimi jego indywidualnymi członkami, każdy na swoim miejscu, do wiecznego zbawienia i chwały.
Przyjrzyjmy się bliżej poszczególnym częściom tej definicji.
Dla kogoś, kto jest zaznajomiony z Pismem Świętym, znaczenie tematu tego artykułu, czyli Ewangelii, będzie oczywiste. Temat ten jest bardzo ważny sam w sobie, a nie tylko w świetle tego, że zawsze było i nadal jest wiele nieporozumień w odniesieniu do pytania, czym jest Ewangelia i jak powinna być głoszona. Wystarczy kilka odniesień z Biblii, aby udowodnić to stwierdzenie. Pismo Święte bardzo często mówi o Ewangelii, bezpośrednio lub pośrednio. Definiuje ją jako „Ewangelię Bożą”.
Rzym. 1:1 Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany apostoł, odłączony do głoszenia ewangelii Boga
.
2 Kor. 11:7 Czyż popełniłem grzech, uniżając samego siebie, abyście wy byli wywyższeni, że za darmo głosiłem wam ewangelię Bożą?
.
1 Tes. 2:8-9 8. Darzyliśmy was taką życzliwością, że gotowi byliśmy użyczyć wam nie tylko ewangelii Boga, ale i naszych dusz, bo staliście się nam drodzy. 9. Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracując bowiem dniem i nocą, aby nie obciążyć nikogo z was, głosiliśmy wam ewangelię Boga.
.
1 Piotr 4:17 Nadszedł bowiem czas, aby sąd rozpoczął się od domu Bożego, a jeśli rozpoczyna się od nas, to jaki będzie koniec tych, którzy są nieposłuszni ewangelii Bożej?
To jest Boża Ewangelia, nie nasza. On to wymyślił, On to zrealizował, On to ogłasza. W związku z tym, jeśli chcemy głosić Ewangelię, najważniejsze jest, abyśmy nauczyli się od Niego czym jest, jakie są jej treści i jak powinna być głoszona.
Kalwinizm był historycznie rozumiany pod akronimem TULIP. Tulip oznacza
Rzym. 5:10 Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna, tym bardziej, będąc pojednani, będziemy ocaleni przez jego życie.
Drugim słowem używanym w Piśmie, które jest równie ważnym słowem, jest słowo „pojednanie”. Słowo to znajdujemy na przykład w Liście do Rzymian 5:10. Pojednanie to potężne słowo; jest to słowo, które musi być właściwie zrozumiane przez Reformowanego wierzącego.
„Katechizm Keacha (znany również jako Katechizm Baptystyczny 1677 lub Katechizm Baptystyczny 1693 to katechizm Baptystów Reformowanych składający się z zestawu 118 podstawowych pytań i odpowiedzi dla czytelników Pisma Świętego, uczących podstaw wiary Baptystów Reformowanych.
Katechizm jest podobny do wcześniejszego Katechizmu Heidelberskiego i Katechizmu Westminsterskiego, z wyjątkiem części dotyczących chrztu. Powstał po Konfesji Baptystów z 1677 r., która w 1689 r. została ratyfikowana przez ponad 100 kongregacji baptystycznych w Anglii i Walii jako Wyznanie Wiary, podpisana przez Hanserda Knollysa, Williama Kiffina, Benjamina Keacha i innych. Konfesja została napisana w języku angielskim. Partykularni baptyści, którzy trzymali się doktryny kalwińskiej, utworzyli ją aby dać formalne biblijne wyjaśnienie swojej wiary chrześcijańskiej z perspektywy baptystycznej.
Katechizm został oficjalnie opublikowany przez brytyjskich baptystów w 1693 roku. Wyznanie, na którym Katechizm się opierał, zostało później przyjęte przez Philadelphia Baptist Association w 1742 roku w Ameryce.” [1]
Wiara w to, że Izrael jest narodem przed Bogiem na zawsze, jest wyznawana fanatycznie przez niektórych chrześcijan. W rzeczywistości zaprzeczanie temu, że współczesne państwo Izrael położone na Bliskim Wschodzie jest ludem Bożym, jest w niektórych kręgach herezją.
Chrześcijaństwo Reformowane z dumą naucza, że kościół (składający się z Żydów i pogan wierzących w Jezusa Chrystusa) jest ludem wybranym przez Boga. Ktoś, kto dzisiaj tego naucza w niektórych kręgach, zostanie oznaczony jako „teolog zastąpienia” (wierzysz, że Kościół zastępuje Izrael) lub po prostu „antysemita” (nienawidzisz Żydów).
Pozwólcie, że przypomnę, zanim będziemy kontynuować to studium, że Jezus zabrania swoim uczniom nazywania siebie nawzajem pejoratywnymi, obraźliwymi imionami, takimi jak „głupcze” lub „Raka”.
Mat. 5:22 Lecz ja wam mówię: Każdy, kto się gniewa na swego brata bez przyczyny, podlega sądowi, a kto powie swemu bratu: Raka, podlega Radzie, a kto powie: Głupcze, podlega karze ognia piekielnego.
Poza tym przypomnę, że na pytanie dotyczące statusu Izraela należy odpowiedzieć na podstawie Słowa Bożego, a nie na podstawie uczuć, pragnień, upodobań, czy nawet studium historii czy polityki na Bliskim Wschodzie.
Jeśli nie możesz zgodzić się z tymi zasadami, dalsza lektura nie ma sensu.
Kol. 2:13 I was, gdy byliście umarłymi w grzechach i w nieobrzezaniu waszego ciała, razem z nim ożywił, przebaczając wam wszystkie grzechy
Nie ma na świecie czteropunktowych kalwinistów. Jestem pewien, że w takim czy innym czasie, kiedy rozmawiałeś o prawdzie z innymi, spotkałeś ludzi, którzy twierdzili, że są czteropunktowymi kalwinistami.
Nie w każdym przypadku, ale prawie we wszystkich przypadkach jedynym punktem kalwinizmu, który odrzucają czteropunktowcy, jest partykularne odkupienie. Na początku musimy ustalić fakt, że niemożliwe jest utrzymanie pozostałych czterech punktów kalwinizmu i odrzucenie partykularnego odkupienia.
Rzym. 3:10-12 10. Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego; 11. Nie ma rozumnego i nie ma nikogo, kto by szukał Boga. 12. Wszyscy zboczyli z drogi, razem stali się nieużyteczni, nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.
Czy wszyscy mamy wolną wolę? Nie – ale jesteśmy wolnymi podmiotami moralnymi. To jest duża różnica. Gdyby Kościół XXI wieku przegłosował swój konsensus dotyczący udziału człowieka w zbawieniu, przytłaczająca większość stwierdziłaby, że każdy człowiek ma wolną wolę i korzysta z niej, gdy jest mu proponowana Ewangelia.
Należy jednak zadać pytanie o wyjaśnienie:
„Czym dokładnie według większości jest wolna wola?”
Odpowiedź będzie taka, że ludzie, przed zbawieniem, mają możliwość samodzielnego wyboru, czy Chrystus może ich zbawić. Wierzą, że ludzie są w stanie przyjąć lub odrzucić Ewangelię według własnego wyboru, a każda z możliwości tego wyboru, czy iść za Chrystusem, czy nie, jest im z natury dostępna. Mówią, że ci zagubieni ludzie mają zdolność myślenia, a następnie decydowania, czy chcą postępować zgodnie z Ewangelią Jezusa Chrystusa.
Czy Biblia zgadza się z tymi, którzy wierzą w wolną wolę i opowiadają się za tym, że mężczyzna lub kobieta mogą sami z siebie swobodnie wybrać, czy chcą być zbawieni, czy nie? To jest sedno pytania. Wielu powie, że Biblia nie jest jasna, ponieważ debata na ten temat trwa od 1500 lat. Jednak manifestacja kontrowersji w żaden sposób nie uzasadniała stwierdzenia, że od 1500 lat toczy się jakakolwiek głęboka debata.
Fakt, że fałszywi nauczyciele powstają, by wzbudzać kontrowersje, w żadnym wypadku nie stanowi gwarancji potwierdzania prawdziwości ich twierdzeń. Ich pojawienie się na scenie historii Kościoła tylko rozpaliło prawdę, by stała się o wiele bardziej widoczna. Wiemy bowiem, że Biblia daje jasną i precyzyjną odpowiedź w tej sprawie, na której możemy stanąć w prawdzie i poznać ją z całą pewnością.
Jan 6:36-40
36. Ale wam powiedziałem: Chociaż widzieliście mnie, nie wierzycie.
37. Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie, nie wyrzucę precz.
38. Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, żeby czynić swoją wolę, ale wolę tego, który mnie posłał.
39. A to jest wola Ojca, który mnie posłał, abym nie stracił nic z tego wszystkiego, co mi dał, ale abym to wskrzesił w dniu ostatecznym.
40. I to jest wola tego, który mnie posłał, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
Ważnym, a nawet wielkim tematem jest Pięć Punktów Kalwinizmu, czyli doktryny łaski. Oto pięć wybitnych prawd Pisma Świętego, które zostały podkreślone, zdefiniowane i bronione przez jeden z wielkich Synodów Kościoła. Są to
Wielu z nas zapamiętało je w kolejności:
Totalnej deprawacji,
Usilnej i bezwarunkoweej elekcji,
Limitowanego odkupienia,
I nieodpartej łaski oraz
Przetrwania świętych.
Powodem tego porządku jest to, że pierwsze litery doktryn w tej kolejności składają się na słowo TULIP. To jest porządek mnemoniczny. Jest to stosowne, ponieważ tulipan jest ulubionym kwiatem w Holandii, gdzie odbywał się Synod (w mieście Dort, w latach 1618-1619), który bronił pięciu doktryn przed atakiem heretyka Jakuba Arminiusza.
W tej części przyjrzymy się kolejności, w jakiej holenderski Synod traktował doktryny, poczynając od doktryny o wyborze.
Mat. 10:17 I strzeżcie się ludzi. Będą was bowiem wydawać radom i będą was biczować w swoich synagogach.
.
Marek 13:9 …Staniecie przed namiestnikami i królami z mojego powodu, na świadectwo przeciwko nim.
Wśród burzliwych kontrowersji IX wieku podniósł się mocny głos suwerennej łaski ze strony nieznanego niemieckiego mnicha Gotszalka z Fuldy (ok. 804 – † 30 października 869 A.D.). Podobnie jak Augustyn przed nim, a po nim Luter i Kalwin, Gotszalk posiadał przemożne zrozumienie suwerenności Boga w zbawieniu i wniósł je w swoje niespokojne pokolenie.
To w tej mrocznej godzinie historii ten średniowieczny teolog stanął nad przepaścią, by podtrzymać sztandar doktryn łaski. Za co został surowo ukarany przez zbrodniczy reżim Rzymsko-katolicki.
W kazaniu zatytułowanym „Ludzie mistrza, część 5: Judasz Iskariota” [1] John MacArthur nauczał, że Jezus kochał Judasza Iskariotę. Przeczytaj rękopis kazania, a zobaczysz, że MacArthur powiedział:
„Ale Jezus kochał go [Judasza]…” i „On [Chrystus] okazywał mu [Judaszowi] miłość”
MacArthur argumentował, że czyny Jezusa wobec Judasza były „… aktami miłości”. Osobiście odrzucam te nikczemne i niebiblijne poglądy, a jeśli się nie zgadzasz, z całym szacunkiem, zobaczmy, jak odpowiesz na dwa poniższe pytania, aby sprawdzić, czy jesteś wierny biblijnie, czy po prostu jesteś fanem człowieka.
Przysłów 3:33 Przekleństwo PANA jest w domu niegodziwego, lecz PAN błogosławi mieszkanie sprawiedliwych.
Absolutnie nie! Łaska to termin soteriologiczny zarezerwowany wyłącznie dla Bożych wybranych. Za każdym razem, gdy Pismo Święte wspomina o łasce Bożej, ma ona zawsze zbawczy charakter. Egzegetycznie i teologicznie łaska jest istotą Ewangelii i niezasłużoną przychylnością Boga wobec Jego wybranych, za których umarł Jego Syn. Ponadto Biblia zasadniczo naucza, że łaska Boża jest
Nie ma nic powszechnego w łasce Bożej.
2 Kor. 1:3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy
W świecie częstych i niejednokrotnie niepokojących, a nawet niszczących zmian, wielką pociechą wierzącego jest to, że zna i służy niezmiennemu Bogu. Wobec
wspiera nas prawda:
Mal. 3:6 Gdyż ja, PAN, nie zmieniam się, dlatego wy, synowie Jakuba, nie zostaliście zniszczeni.
Psalm 19:9-10 9. Bojaźń PANA jest czysta, trwająca na wieki; sądy PANA prawdziwe, wszystkie są słuszne. 10. Bardziej pożądane niż złoto, niż mnóstwo szczerego złota, i słodsze niż miód, nawet niż plaster miodu.
W 1557 roku Jan Kalwin opublikował obszerny komentarz do Księgi Psalmów. W tłumaczeniu na język angielski komentarz ten obejmuje pięć pokaźnych tomów. Odzwierciedla w nim życie z Psałterzem. Kalwin kochał psalmy: znał je, studiował, pisał o nich, głosił i śpiewał.
W swoim komentarzu do Psalmów Kalwin dał mocny wyraz różnym aspektom swojej nauki o opatrzności. W jego ekspozycji powraca pięć motywów dotyczących opatrzności.
W biblijnym determinizmie obserwujemy, iż Bóg ustanowił każde jedno wydarzenie w wiecznej przeszłości. W każdym momencie jest tylko jedna możliwa przyszłość – ta którą Bóg z góry zaplanował. Jeden z moich ulubionych Biblijnych przykładów determinizmu znajdziemy w 2 księdze Królewskiej rozdział 20.
Król Ezechiasz śmiertelnie zachorował, ale pokutował i Bóg dał mu jeszcze 15 lat życia. Po śmierci Ezechiasza, Manasses przejął królestwo w wieku 12 lat
2 Król. 20:21 I Ezechiasz zasnął ze swoimi ojcami, a jego syn Manasses królował w jego miejsce.
.
2 Król. 21:1 Manasses miał dwanaście lat, kiedy zaczął królować, i królował pięćdziesiąt pięć lat w Jerozolimie. Jego matka miała na imię Chefsiba.
To znaczy, że Manasses urodził się w tych 15 latach które Bóg dał Ezechiaszowi. “Co z tego?” – możemy zapytać, Biblia jednak nie bez powodu podaje takie przykłady.
Jan 10:11 Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz oddaje swoje życie za owce.
Tematem tego artykułu będzie śmierć. Śmierć Jezusa Chrystusa.
Jest to trzecia część serii pięciu artykułów wyjaśniających zagadnienie tego, co nazywam pięcioma filarami prawdy.
