utworzone przez Reformowani | paź 20, 2022 | Egzegezy, Teologia historyczna, Teologia reformowana
Źródło problemu
Hebr. 2:9-10
.
9. Ale widzimy Jezusa, który stał się niewiele mniejszy od aniołów, ukoronowanego chwałą i czcią za cierpienia śmierci, aby z łaski Boga zakosztował śmierci za wszystkich.
10. Wypadało bowiem temu, dla którego jest wszystko i przez którego jest wszystko, aby, doprowadzając wielu synów do chwały, wodza ich zbawienia uczynił doskonałym przez cierpienie.
Kwestia za kogo umarł Chrystus jest przedmiotem wojny, która toczy się od wieków. Według Arminian Chrystus umarł za wszystkich. Według Chrześcijan (np. Lutra i Kalwina) – za wybranych. Niewprawionemu egzegecie tekst Hebrajczyków zdaje się skłaniać w stronę Arminianizmu; w końcu, jakby nie patrzeć, zgodnie z wersetem 9 Chrystus zakosztował śmierci za wszystkich, czyż nie? Jednakże werset 10 zawęża tę grupę do wielu, co znowóż przemawia na korzyść doktryny chrześcijańskiej.
Jest jeszcze jedna grupa teologów. Ci zakładają, że Chrystus umarł za wszystkich, jednakże wiara, czyli środek łaski, zostaje udzielony jedynie niektórym. A ponieważ Chrystus umarł za wszystkich, każdy ma szansę na zbawienie.
Kto ma rację? Sprawa jest niebagatelna, ponieważ godzi w najwspanialsze imię Pana Boga.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 12, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Zarys problemu
2 Tym. 1:8-10
.
8. Nie wstydź się więc świadectwa naszego Pana ani mnie, jego więźnia, lecz weź udział w cierpieniach dla ewangelii według mocy Boga;
9. Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.
10. A obecnie została objawiona przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, który zniszczył śmierć, a życie i nieśmiertelność wydobył na jaw przez ewangelię;
Ludzka tradycja, a właściwie kult wolnej woli znany szerzej jako Arminianizm, zmienia Słowo Boże w taki sposób, aby to człowiek stał w centrum dzieła zbawienia. Parafrazując, czy też raczej przekręcając tekst Jana 6:37 tak aby pasował do doktryny wolnej woli Arminianizmu, dumny, pełen pychy nieodrodzony umysł powie:
„Wszyscy, którzy oddają mi się dobrowolnie, przyjdą do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie nie wyrzucę precz o ile w swojej wolnej woli zdecyduje się wytrwać przy mnie”
Idąc dalej aby doktryna wolnej woli mogła zostać utrzymana naruszyć trzeba wiele innych biblijnych tekstów dotyczących Bożego przeznaczenia, jak chociażby fragment z Dziejów 13:48, który po odpowiedniej kosmetyce postawi porządek zbawienia na głowie w sposób następujący:
„A wszyscy, którzy uwierzyli ze swojej wolnej woli zostali przeznaczeni do życia wiecznego”
Jednakże doktryny przedwiecznej Elekcji oraz efektywnego, czyli skutecznego powołania, nie mają nic wspólnego z ludzką, rzekomo wolną wolą (wszyscy są przecież martwi duchowo, bo w niewoli grzechu i diabła, (por. Przysłów 5:22; Jan 8:34; Rzym. 6:20; 7:23; 8:7; Efez. 2:2-3; 2 Tym. 2:25-26; Tyt. 3:3; 2 Piotra 2:19; 1 Jana 5:19)
Tak jak człowiek nie miał wpływu na wybór do zbawienia (elekcja) czy potępienia (reprobacja), ponieważ gdy to miało miejsce, czyli przed założeniem świata, nie tylko sam nie istniał, ale też wybór ten uczyniony został przez Boga według upodobania swojej woli (Efez. 1:5) Boga całkowicie suwerennego, który czyni wszystko według swego upodobania, które sam w sobie postanowił; (Efez. 1:9) tak też powołanie do życia wiecznego jest realizowane przez Boga, który dokonuje wszystkiego według rady swojej woli (Efez. 1:11)
Zostawiając za nami pospolite babskie baśnie odstępczego neo-ewangelikalizmu popłyńmy w arcyciekawy rejs, ku odkryciu Bożej prawdy o niezasłużonym miłosierdziu.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | paź 5, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wybranie i potępienie
Hebr 11:20 Przez wiarę Izaak pobłogosławił Jakuba i Ezawa odnośnie tego, co miało nastąpić.
Jak możemy zrozumieć błogosławieństwa obiecane Ezawowi w Liście do Hebrajczyków — człowiekowi potępionemu? Z pewnością tylko lud przymierza z Bogiem został pobłogosławiony.
Wiemy z całą pewnością, że Ezaw był potępiony. Bóg już powiedział Rebece przed narodzinami bliźniaków, że „starszy [tj. Ezaw] będzie służył młodszemu [tj. Jakubowi]”.
1 Mojż. 25:23 I PAN jej odpowiedział: Dwa narody są w twoim łonie i dwa ludy wyjdą z twego wnętrza. Jeden lud będzie mocniejszy niż drugi i starszy będzie służył młodszemu.
Malachiasz potwierdził to w swoim proroctwie:
Mal. 1:2-3 2. Umiłowałem was, mówi PAN, a wy mówicie: W czym nas umiłowałeś? Czy Ezaw nie był bratem Jakuba? – mówi PAN, a jednak umiłowałem Jakuba; 3. A Ezawa znienawidziłem i wydałem jego góry na spustoszenie, a jego dziedzictwo – smokom na pustkowiu.
Paweł, wyjaśniając, dlaczego wszyscy, którzy są z Izraela, nie są Izraelem, znajduje wyjaśnienie w Bożym dekrecie wybrania i potępienia. Pisze:
Rzym. 9:6 A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy poczęła z jednego mężczyzny, naszego ojca Izaaka; Gdy dzieci jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje
Powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu; Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.
Rzym. 9:10-13 10. A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy poczęła z jednego mężczyzny, naszego ojca Izaaka; 11. Gdy dzieci jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje; 12. Powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu; 13. Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 27, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Tekst źródlowy
Kol. 1:21
20. I żeby przez niego pojednał wszystko ze sobą, czyniąc pokój przez krew jego krzyża; przez niego, mówię, to, co jest na ziemi, jak i to, co jest w niebie.
21. I was, którzy kiedyś byliście obcymi i wrogami umysłem w niegodziwych uczynkach teraz pojednał
22. W jego doczesnym ciele przez śmierć, aby was przedstawić jako świętych, nieskalanych i nienagannych przed swoim obliczem;
Dominującym tematem wersetu 21 pierwszego rozdziału Listu do Kolosan jest kwestia całkowitej deprawacji każdego człowieka. Motyw ten nie przypadkowo umieszczony został zaraz po rozważeniu istotnej dla zbawienia doktryny Boskośći Chrystusa (1:15-20; 2:2-10), w samym środku doktryny pojednania (1:20-23) czyli nauki wchodzącej w skład komplesku doktryn soteriologicznych. Pojednanie rozważane jest w ujęciu od argumentu większego do mniejszego, gdzie poszczególnymi elementami całego zakresu są:
- to, co jest na ziemi
– kościół,
– świat naturalny ożywiony
– świat naturalny nieożywiony
.
- to, co jest w niebie
– wybrane anioły
– przebłaganie Boga
.
- reprezenutjące świat pogan lokalne zbory we Frygii
– Kolosy
– Hierapolis
– Laodycea
.
- konkretni członkowie tych zborów,
– zarówno konkretni poganie
– jak i konkretni Żydzi
Pojednanie ma charakter zarówno uniwersalny – swoim zakresem obejmuje szereg sfer (świat materialny, niematerialny, różne narody), jak i partykularny – dotyczy wybranych aniołów i wybranych ludzi.
O ile nowa ziemia i nowe niebo zostaną w ostateczności zjednoczone pod panowaniem drugiego Adama czyli Chrystusa – Mesjasza będącego prawdziwie Bogiem (Izaj. 9:6; Filip. 2:6; Kol. 2:9; 1 Jana 5:20) i prawdziwie człowiekiem (Rzym. 5:15; Filip. 2:7; 1 Tym. 2:5) i osiągnie swój ostateczny cel – doskonałość, o tyle ponieważ nie wszyscy zostali przez Chrystusa pojednani, nie dla każdego w tym nowym chwalebnym królestwie znajdzie się miejsce (Obj. 21:8, 27; 22:15).
Boskość Chrystusa, Jego rola jako mediatora stanowią nieskończony kontrast zarówno względem ludzkiej niezdolności do zdobycia przebaczenia w Bożych oczach jak i niezdolności do pomocy Bogu w tym dziele, nawet tak niewielkiej jak akceptacja lub odrzucenie zbawienia, czyli skorzystania z rzekomej i gloryfikowanej przez heretyckie środowiska Arminian i Rzymskich katolików „wolnej woli”.
Chrystus, prawdziwie Bóg i prawdziwie człowiek, doskonały Mediator, osiągnął swój zamierzony cel bezwarunkowo – z całą pewnością przedstawi przed Bożym obliczem wszystkich wybranych do zbawienia jako świętych i nieskalanych, ponieważ uświęconych przez Jego ofiarę. Mesjasz nie utraci po drodze nikogo. Człowiek natomiast nie wniósł do zbawienia nic, poza swoim grzechem.
Zobaczmy ogrom tego grzechu
(więcej…)
utworzone przez SebTer | wrz 26, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Błędna interpretacja
Mat. 23:37 Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy są do ciebie posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, tak jak kokoszka gromadzi swe kurczęta pod skrzydła, a nie chcieliście!
Ten tekst był nadużywany przez Pelagian, Semi-Pelagian, Arminian i wyznawców dobrointencyjnej oferty zbawienia, aby nauczać, że Bóg pragnie zbawić wszystkich ludzi w Jerozolimie (a co za tym idzie, wszystkich na świecie), ale mimo tego wielu z nich ginie.
Wyznawcy dobrointencyjnej oferty zbawienia mówią:
„Patrz, Chrystus chciał ocalić Jerozolimę, ale oni Mu nie pozwolili. Oto uniwersalne pragnienie Boga zbawienia wszystkich”.
Arminianie idą o krok dalej:
„Tak więc nie ma potępienia jednych ani wybrania drugich. Również łaska Boża musi być odpieralna, bo chociaż Bóg chciał wszystkich zbawić, powstrzymała Go wola człowieka”.
Jednak Chrystus nie mówi, że chciał zgromadzić Jerozolimę, ale Jerozolima się sprzeciwiła. Nie mówi też, że chciał zebrać dzieci z Jerozolimy, ale dzieci Jerozolimy się sprzeciwiały. Chrystus mówi, że chciał zebrać dzieci z Jerozolimy, ale Jerozolima się sprzeciwiła. Chrystus mówi tutaj o dwóch różnych grupach:
- Jerozolimie i
- dzieciach Jerozolimy.
Mówi różne rzeczy o tych dwóch grupach: Jerozolima zabiła i ukamienowała proroków i posłańców Bożych; Chrystus chciał zgromadzić dzieci z Jerozolimy; Jerozolima nie chciała, aby Chrystus gromadził dzieci Jerozolimy.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | wrz 19, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Gniew i miłość Boża
Jer. 31:3 Powiedz: Dawno PAN mi się ukazał, mówiąc: Owszem, umiłowałem cię wieczną miłością, dlatego przyciągam cię swoim miłosierdziem.
Efez. 2:3 Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni.
Czy Bóg jednocześnie kocha i gniewa się na chrześcijanina przed jego nawróceniem?
Problem jest zakorzeniony w bardzo powszechnym nieporozumieniu. To błędne przekonanie brzmi: gniew jest nie do pogodzenia z miłością. Ale czy to prawda? Zastanówmy się nad tym przez chwilę. Nawet w relacjach międzyludzkich można złościć się na przyjaciela, podczas gdy miłość do niego pozostaje niezmienna. Być może przyjaciel zrobił coś okrutnego i jesteśmy słusznie źli na ten niespodziewany akt.
To samo dotyczy się relacji między rodzicami a dziećmi. Rodzice, zwłaszcza rodzice przymierza, bardzo kochają swoje dzieci. Ale czy ta miłość wyklucza gniew, gdy dzieci są nieposłuszne? W żaden sposób. Tak też w relacji Boga do Jego ludu. Może je jednocześnie kochać i gniewać się na nie. Możemy nawet pójść o krok dalej. Bóg jest na nich zły, ponieważ ich kocha.
Musimy jednak nieco dokładniej przyjrzeć się tej kwestii, aby ją dobrze zrozumieć, ponieważ dotyka ona ważnego aspektu naszego własnego życia w społeczności z Bogiem.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | wrz 12, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Biblijne argumenty
Jan 10:15 Jak mnie zna Ojciec, i ja znam Ojca; i oddaję moje życie za owce.
Za kogo Jezus Chrystus, wcielony Syn Boży, umarł na krzyżu? To fundamentalne pytanie które należy zadać i odpowiedzieć na nie w naszych czasach, ponieważ wielu wierzy, że Pan przelał Swoją krew za każdego głowa w głowę nie wykluczając nikogo. Ten pogląd uniwersalnego odkupienia jest głoszony na wielu kazalnicach i szeroko promowany, jakby był prawdą ewangelii.
Ale to stanowisko należy bardzo dokładnie przeanalizować. Czy to prawda, że Chrystus oddał swoje życie, aby zbawić wszystkich bez wyjątku?
Ten krótki artykuł przedstawia 19 prostych argumentów przeciwko temu popularnemu błędowi.
Po pierwsze, pokazuje, że pogląd, iż Syn Boży umarł za wszystkich ludzi, jest absolutnie głupi i sprzeczny. Argumenty 1-8 są przedstawione w formie „Czy Chrystus naprawdę umarł za…?” Argument 9 wymienia antytetycznie biblijne imiona nadawane tym, za których Zbawiciel przelał Swoją krew.
Po drugie, powszechne odkupienie jest wykluczone przez rozważania dotyczące Trójcy Świętej, ofiar Starego Testamentu i prawdy, które dowodzą, że śmierć Chrystusa rzeczywiście odkupuje i zbawia (argumenty 10-13).
Po trzecie, pięć dobrze znanych i adekwatnych rozdziałów biblijnych jest wyjaśnionych, dowodzących szczególnego odkupienia, że Jezus oddał swoje życie tylko za wybranych (argumenty 14-18), co jest nauką wyznań Reformowanych na podstawie Słowa Bożego (argument 19). Zachęcamy czytelników do odszukania i przestudiowania tekstów Pisma Świętego cytowanych w tym artykule; jest to szczególnie ważne w przypadku argumentów 14-18.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | wrz 6, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Drzewo figowe
Mat. 21:19 I widząc przy drodze drzewo figowe, podszedł do niego, ale nie znalazł na nim nic oprócz samych liści. I powiedział do niego: Niech się już nigdy nie rodzi z ciebie owoc. I drzewo figowe natychmiast uschło.
Czytelnik zadaje kilka pytań na temat tego, jak Chrystus przeklął drzewo figowe.
Co jest istotne w tym, że było to drzewo figowe? Drzewo figowe ma dwa zbiory: maj-czerwiec i sierpień-październik. Jezus był w Jerozolimie na Paschę, która miała miejsce około kwietnia. Tak więc, jak mówi Marek, „nie był to czas na figi”, więc zwykle nie spodziewalibyście się fig. Jednak drzewo figowe jest niezwykłe, ponieważ wydaje owoce w tym samym czasie, albo nawet przed pojawieniem się liści.
Innymi słowy, drzewo figowe z liśćmi powinno owocować bez względu na porę roku. Właśnie dlatego Chrystus przyszedł do tego figowego drzewa, oczekując owocu: „widząc z daleka drzewo figowe pokryte liśćmi”.
Marek 11:13 I widząc z daleka drzewo figowe pokryte liśćmi, podszedł, by zobaczyć, czy może czegoś na nim nie znajdzie. Lecz gdy się do niego zbliżył, nie znalazł nic oprócz liści, bo nie był to czas na figi.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 1, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Argument wyznawców powszechnej łaski
Psalm 5:4-6
.
4. Ty bowiem nie jesteś Bogiem, który miłuje nieprawość, zły z tobą nie zamieszka.
5. Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.
6. Wytracisz tych, którzy mówią kłamstwa. PAN brzydzi się człowiekiem krwawym i podstępnym.
Psalm 5:5 mówi, że Bóg nienawidzi wszystkich popełniających nieprawość. Zwolennicy powszechnej łaski argumentują z tego tekstu, że skoro wybrani byli „czyniącymi niegodziwości” przed ich nawróceniem, Bóg musiał ich w jednym czasie „nienawidzić” i jednocześnie „kochać” wieczną miłością.
Teoria zwolenników powszechnej łaski zakłada, że Bóg wiecznie nienawidzi potępionych, ale jednocześnie kocha ich za życia (i wyraża tę miłość w dobrych rzeczach opatrznościowych jak zdrowie, przyjaźń, słońce, okresy urodzajne itp.).
Poniżej biblijna refutacja tego argumentu
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 23, 2022 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Bezsilny krzyż Arminianizmu
1 Kor. 1:18 Mowa o krzyżu bowiem jest głupstwem dla tych, którzy giną, ale dla nas, którzy jesteśmy zbawieni, jest mocą (δύναμις dynamis) Boga.
Wielu wyznaje, że Chrystus został ukrzyżowany. Jeszcze więcej wierzy, że Chrystus na krzyżu umarł za grzechy. I dla wielu Chrystus jest nawet zbawicielem, ukrzyżowanym za grzechy. Jednakże w nieodrodzonych umysłach podczas próby zrozumienia czym jest krzyż, czego na krzyżu dokonał Chrystus, konsekwentnie rodzi się przekonanie, że krzyż nie ma mocy. Najlepiej zobrazuje to wypowiedź przeciętnego „chrześcijanina”. Spytany o to, co Chrystus osiągnął na krzyżu, odpowie:
Jezus raczej nic, prędzej ludzkość zyskała możliwość zbawienia przez Jego doskonałą ofiarę.
To znaczy, że rozmyślając o krzyżu, a mówiąc konkretniej o dziele Chrystusa na krzyżu, nieodrodzony człowiek odrzuca jego skuteczność (to właśnie oznacza grecki termin δύναμις). Dowodzi tym samym, że wierzy, iż krzyż jest głupstwem, ponieważ nie widzi w nim tego, co osiągnął Bóg-człowiek, Jezus Chrystus, Mediator. Nie rozumiejąc, czym jest zbawienie, ustanawia w centrum raczej siebie, jako będącego zdolnym do wykorzystania możliwości udzielonej przez Boga. Implikacją tego myślenia jest człowiek podejmujący właściwą decyzję: „postanowiłem pójść za Jezusem!”. Moc zbawienia leży w jego rękach. On musi ją tylko dobrze wykorzystać: mądrze wybrać.
W ostateczności, ponieważ Chrystus nic nie osiągnął na krzyżu, człowiek staje się odpowiedzialnym za swoje zbawienie, tworząc tym samym inną ewangelię oraz idola, któremu oddaje cześć.
Oto antropocentryczny bunt wobec mocy krzyża, skutecznego dzieła odkupienia i Boga. Bunt ludzi mądrych, a nawet uczonych w Piśmie, acz pozbawionych Ducha Świętego (1 Kor. 1:20; Mat. 22:29).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 4, 2022 | Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Kłamstwo fałszywej ewangelii
„Bóg na pewno obiecał uniżonym, to znaczy tym, którzy mają się za zgubionych i są zrozpaczeni, łaskę swoją. Człowiek zaś nie może całkowicie się uniżyć, dopóki nie wie, że zbawienie jego jest uzależnione nie od jego sił, rad, starań, woli, uczynków, lecz w ogóle od sądu, rady, woli, czynu kogoś innego, mianowicie samego Boga.” – Marcin Luter, O niewolnej woli
Żyjemy w czasach wielkiej ciemności. Religia jest, jak zawsze, bardzo popularna. Przy całym rozprzestrzenianiu się religii, nawet religii „wierzącej w Biblię”, miłość do prawdy jest tak rzadka jak kurze zęby.
W modnym, wypolerowanym świecie współczesnego „reformowanego” chrześcijaństwa kłamstwo fałszywej ewangelii zostało niemal uznane za prawowite i właściwe wyrażenie wiary, niezależnie od ostrych krawędzi. Słowo „reformowany” jest dziś najczęściej używane w odniesieniu do jednej z preferencji wiary chrześcijańskiej pośród wielu innych, uwierzyć na sposób reformowany jest czymś jak wybór dania w kościelnym i teologicznym barze sałatkowym.
Fałszywa doktryna jest gorsza, gdy ukrywa się pod przykrywką prawdy, gdy cytuje Pismo Święte i śpiewa „Cudowna Boża łaska”. Szatan zawsze najlepiej radzi sobie z przeciwstawianiem się prawdzie, gdy czyni to w imię Chrystusa. Kwalifikowana afirmacja prawdy jest tysiąc razy gorsza niż całkowite odrzucenie prawdy. Kłamstwo pod przykrywką prawdy jest większą trucizną niż kłamstwo bezwstydne.
Mat. 1:21 I urodzi syna, któremu nadasz imię Jezus. On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 27, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Błędny argument
4 Mojż. 14:18-20 18. PAN nierychły do gniewu i pełen wielkiego miłosierdzia, przebaczający nieprawość i przestępstwo, który nie uniewinnia winnego, lecz nawiedza nieprawość ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia. 19. Przebacz, proszę, nieprawość twego ludu według wielkości twego miłosierdzia, tak jak przebaczałeś temu ludowi od Egiptu aż dotąd. 20. Wtedy PAN powiedział: Przebaczyłem według twego słowa.
4 Mojż. 14:23 Nie zobaczą tej ziemi, którą przysiągłem ich ojcom, a żaden z tych, którzy mnie rozdrażnili, nie zobaczy jej.
4 Mojż. 14:35 Ja, PAN, powiedziałem, że tak postąpię z całym tym niegodziwym zgromadzeniem, które się zmówiło przeciwko mnie; na tej pustyni zginą i tu pomrą.
Powyższe fragmenty z Księgi Liczb są używane przez niektórych, aby nauczać bożego miłosierdzia wobec potępionych osób. Argument jest następujący:
„Mojżesz modli się, aby Bóg przebaczył Izraelowi i nie zniszczył go całkowicie po tym, jak 10 szpiegów przyniosło złą wiadomość. Bóg przebacza Izraelowi zgodnie z wielkością Jego miłosierdzia, chociaż są oni złym zgromadzeniem (i pozostaną złymi, aż całe pokolenie umrze na pustyni).”
Zwróćmy uwagę, że według tej koncepcji:
- Boskie przebaczenie dla tych potępionych osób nie jest zbawieniem (chociaż w tym momencie zostali oszczędzeni przed Bożym sądem, wszyscy ostatecznie zginęli na pustyni);
.
- Mojżesz w swojej modlitwie twierdzi, że Bóg jest miłosierny i przebacza ze swej natury nawet tym potępionym.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 20, 2022 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Sprawiedliwość Boża
Sprawiedliwość Boża objawiona w Ewangelii to sprawiedliwość Pana Jezusa Chrystusa, którą Bóg przypisuje swoim wybranym. Przypisana sprawiedliwość Chrystusa jest podstawą ich zbawienia; Boży dar wiary i upamiętania jest owocem zbawienia. Chrystus poprzez dzieło krzyża ustanowił wieczną sprawiedliwość dla swojego ludu.
Rzym. 1:16-17 16. Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka. 17. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.
.
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
.
Efez. 2:8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.
.
Jer. 23:6 Za jego dni Juda będzie zbawiona, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. A to jest jego imię, którym będą go nazywać: PAN NASZĄ SPRAWIEDLIWOŚCIĄ.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 13, 2022 | Teologia reformowana
Bóg na Swoim Tronie
Czy mógłbym w pełni ufać Bogu jeśli wiedziałbym że ktoś lub coś może stanąć na Jego drodze?
.
Czy mógłbym w pełni ufać Bogu któremu ktoś lub coś może pokrzyżować plany?
.
Czy mógłbym w pełni ufać Bogu który uzależnia swoje cele od tego co się wydarzy?
Nie, nie mógłbym zaufać bogu, który nie jest wszechmogący, nie mógłbym zaufać bogu, któremu coś lub ktoś może pokrzyżować to co zaplanował. Tymczasem większość „chrześcijan” wierzy w takiego boga. Większość „chrześcijan” zaprzecza Bożej suwerenności, uzależniając zbawienie od aktu wolnej woli człowieka, czy też stawiając diabła na równi z Bogiem.
To, że Bóg jest suwerenny, oznacza po prostu, że jest Bogiem na swoim Tronie w pełni suwerennym nad swoim stworzeniem. Robi co Mu się podoba i jak Mu się podoba. Oznacza to, że ma całkowitą kontrolę nad wszystkim, co się dzieje.
Psalm 115:3 A nasz Bóg jest w niebie, czyni wszystko, co zechce.
.
Izaj. 43:13 Zanim powstał dzień, ja jestem, a nie ma nikogo, kto by wyrwał cokolwiek z mojej ręki. Gdy coś uczynię, któż to odwróci?
.
Dan. 4:35 Wszyscy mieszkańcy ziemi są uważani za nic. Według swojej woli postępuje z wojskiem niebieskim i z mieszkańcami ziemi, a nie ma nikogo, kto by wstrzymał jego rękę lub powiedział mu: Co czynisz?
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 6, 2022 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Inny Jezus
2 Kor. 11:3-4 3. Lecz boję się, by czasem, tak jak wąż swoją przebiegłością oszukał Ewę, tak też wasze umysły nie zostały skażone i nie odstąpiły od prostoty, która jest w Chrystusie. 4. Gdyby bowiem przyszedł ktoś i głosił innego Jezusa, którego my nie głosiliśmy, albo gdybyście przyjęli innego ducha, którego nie otrzymaliście, albo inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosilibyście go z łatwością.
Apostoł Paweł mówił o tych, którzy przyjdą głosić innego Jezusa; tych, którzy przyjmą innego ducha i przyjmą inną ewangelię. Pytanie, które dzisiaj stawiam tobie, czytelniku, brzmi:
„Jakiego ducha otrzymałeś, w którą ewangelię wierzysz i którego Jezusa przyjąłeś?”
Istnieje wiele fałszywych Jezusów, którego miliony ludzi z ufnością przyjęły. Ci fałszywi mesjasze nazywają się Jezus i twierdzą, że są Synami Bożymi, ale kiedy przyjrzymy się szczegółom doktryn promujących takich szarlatanów i porównamy je ze Słowem Bożym, możemy zobaczyć, że nie są oni Synem Bożym, ale oszustami, którzy nie mają absolutnie żadnej mocy, by kogokolwiek zbawić.
Łuk. 21:8 A on odpowiedział: Uważajcie, abyście nie zostali zwiedzeni. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Chrystusem, oraz: Nadchodzi czas. Nie idźcie więc za nimi.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 30, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Definicja
Rzym. 2:28-29
.
28. Nie ten bowiem jest Żydem, kto jest Żydem na zewnątrz, ani nie to jest obrzezaniem, co jest na zewnątrz, na ciele;
29. Ale ten jest Żydem, kto jest nim wewnątrz, i to jest obrzezanie, co jest obrzezaniem serca, w duchu, nie w literze, którego chwała nie pochodzi od ludzi, lecz od Boga.
Większość ludzi nie wie, kim jest Żyd. Niewierzący nie wiedzą; wielu wyznających chrześcijan nie wie. Wielu, którzy nazywają siebie Żydami, nie są Żydami, a niektórzy, którzy nie nazywają siebie Żydami, są Żydami.
- Niektórzy odpowiedzą: „Na pewno ci, którzy wierzą w religię żydowską, judaizm, są Żydami” – ale istnieją przecież żydowscy sceptycy i ateiści.
.
- Czy zatem Żydami są ci, którzy mieszkają w Izraelu? – ale w Ameryce żyje prawie tyle samo Żydów co w Izraelu, a wielu w Izraelu to Palestyńczycy.
.
- Czy zatem Żyd nie jest kimś, kto fizycznie pochodzi od Abrahama, Izaaka i Jakuba? – ale jeśli Eskimos przechodzi na judaizm (niezależnie od odmiany), staje się Żydem, a około IX wieku znaczna liczba Chazarów została Żydami.
„Kim jest Żyd?” nie jest prostym pytaniem. Noszenie jarmułki lub obrzezanie (a co z kobietami?) lub zaangażowanie w edukację nie są rozstrzygające. W dzisiejszym świecie istnieje jednak szeroko stosowana definicja Żyda: takiego, który ma żydowską matkę (niekoniecznie żydowskiego ojca) i / lub takiego, który oficjalnie przeszedł na judaizm.
Ale wielu wykluczyłoby Żydów mesjanistycznych, argumentując, że ci, którzy urodzili się z żydowskich matek, nie są już Żydami, jeśli wierzą w Pana Jezusa Chrystusa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 25, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Meandry upadłego umysłu
Hebr. 2:9 Ale widzimy Jezusa, który stał się niewiele mniejszy od aniołów, ukoronowanego chwałą i czcią za cierpienia śmierci, aby z łaski Boga zakosztował śmierci za wszystkich.
Uniwersalizm soteriologiczny reprezentując naturalną teologię upadłego umysłu wypacza nauczanie Biblii. To jednocześnie bardzo interesujący przedmiot dyskusji z dwóch powodów:
Po pierwsze nie ma on oparcia w Słowie Bożym, ani jeden fragment Pisma nie naucza aby zbawienie czy też śmierć Chrystusa obejmowała swym zakresem wszystkich ludzi głowa w głowę
Po drugie, wiedząc o tym, zadziwia jak głęboko martwy duchowo jest umysł nieodrodzonego człowieka, który pomijając Bożą, całkowitą suwerenność w zbawieniu na siłę wczytuje do Biblii swoją „świętą i nienaruszalną presupozycję” – wiarę w uniwersealne odkupienie oparte o takież wewnętrzne, subiektywne przekonanie.
„widzicie” – powie uniwersalista – „tu jest napisane wprost, że Chrystus skosztował śmierci za wszystkich zatem umarł za wszystkich.” – I dalej, konkludując doda – „wszyscy zatem są obiektem bożej łaski, muszą tylko zechcieć z niej skorzystać!”.
Kolejni znowóż będą śmiało dowodzić, iż Chrystus umarł za wszystkich ludzi po to, aby jednych móc zbawić a innych móc potępić. Czy tego naucza autor Listu do Hebrajczyków?
Broń Boże…
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 17, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Czy Izrael i Kościół to jeden lud?
Gal. 6:15-16 15. W Chrystusie Jezusie bowiem ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, ale nowe stworzenie. 16. A na tych wszystkich, którzy będą postępować według tej zasady, niech przyjdzie pokój i miłosierdzie, to jest na Izraela Bożego.
Trzy pytania dotyczące Izraela i Kościoła.
- Jak wspieramy nasz pogląd, że Izrael i Kościół to ten sam lud Boży w świetle Mateusza 16:18? Chrystus mówi: „zbuduję mój kościół”. Czy nie oznacza to, że w tamtym czasie Kościół jeszcze nie istniał, ale był bytem, który miał nadejść dopiero w przyszłości? Dlatego też starotestamentowy Izrael nie mógł być „kościołem” (wbrew temu co twierdzimy).
.
- Kościół nazywany jest „ciałem” Chrystusa (Kol. 1:18), a wejście do ciała ma nastąpić przez chrzest Duchem (1 Kor. 12:13) – kluczowym elementem jest to, że dzieło chrztu Ducha Świętego umieszcza człowieka w ciele Chrystusa, w którym wybrani Żydzi i poganie są zjednoczeni jako Kościół. Skoro Dzieje 1:5 postrzegają chrzest w Duchu jako przyszłość, podczas gdy Dzieje 11:15-16 łączą go z przeszłością, czy nie jest oczywiste, że Kościół powstał w dniu Pięćdziesiątnicy (Dzieje 2)?
.
- Pewne wydarzenia w historii miały zasadnicze znaczenie dla ustanowienia Kościoła — Kościół nie powstał i nie został ustanowiony, dopóki pewne wydarzenia nie miały miejsca. Przykładem tego jest to, że Kościół nie mógł stać się funkcjonującą jednostką, dopóki Duch Święty nie dostarczył niezbędnych duchowych darów i urzędów (Efez. 4:7-11). Jak więc starotestamentowy Izrael może być Kościołem?
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 11, 2022 | Teologia reformowana
Wybranie
Zgodnie z Biblijnymi i Reformowanymi doktrynami Kalwinizmu wierzymy, że przymierze łaski jest przymierzem suwerennej, szczególnej i nieodpartej łaski zakorzenionej w wiecznym, bezwarunkowym wybraniu w Jezusie Chrystusie, ponieważ „wybranie jest źródłem każdego zbawiającego dobra, z którego wypływają jako owoce i skutki” .
Kanony z Dort
Rozdział I, Art.9: Wybranie nie opiera się na przewidywanym uwierzeniu, posłuszeństwie wiary, świętości ani na żadnej dobrej rzeczy bądź skłonności w człowieku, jako uprzednio wymaganej przyczynie bądź warunku, od którego jest ono uzależnione. Ludzie są wybrani do wiary i posłuszeństwu wierze, do świętości, etc. Dlatego też wybranie jest źródłem każdego zbawiającego dobra, z którego wypływają jako owoce i skutki: wiara, świątobliwość oraz inne dary zbawienia, a także ostatecznie życie wieczne, zgodnie ze świadectwem apostoła: „Gdyż wybrał nas [nie dlatego, że byliśmy święci, lecz], abyśmy byli święci i nieskalani przed nim”
.
Efez. 1:4 Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
Trójjedyny Bóg „utwierdził nowe przymierze” przez „najcenniejszą śmierć swego Syna” dla „wszystkich i tylko tych, którzy od wieczności zostali wybrani do zbawienia i dani Mu przez Ojca”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 9, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia reformowana
Niebezpieczna doktryna
Jan 3:36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim.
Istnieje bardzo niebezpieczne tendencja naginania znaczenia Słowa Bożego w celu zaprzęgnięcia tekstu do obrony słusznej sprawy lecz przy pomocy złych środków, tj. źle rozłożonego Pisma.
Oczywistym i praktycznym powodem unikania tej praktyki jest groźba kompromitacji argumentu przez biegłego w egzegezie adwersarza i tym samym osłabienie sprawy, jeśli nawet nie całkowita porażka. Jednak ważniejszym powodem jest ludzka odpowiedzialność człowieka przed Bogiem. Czytamy iż
- Znaczenia tekstu nie wolno fałszować (2 Kor. 2:17; 4:2; 6:7; 1 Tes. 2:3) oraz
.
- Słowo należy właściwie rozkładać (1 Tym.. 4:6; 2 Tym. 2:15; 1 Tes. 2:4; Przysłów 3:6; Mal. 2:7).
I tak o ile słuszną sprawą jest zwalczanie promowanej przez Johna MacArthura legalistycznej herezji „zbawienia panującego Pana” (ang. Lordship salvation), gdzie dobre uczynki przeniesione zostały ze sfery uświęcenia do sfery soteriologicznej (wystarczy przeczytać komentarz MacArthura do Jakuba 4:7-10) o tyle negacja herezji w oparciu o błąd doktrynalny hiper-kalwinizmu jest nie mniejszym złem niż pierwotny błąd:
„Zdezorientowany człowiek nie wie, że Boży gniew jest nieodwołalnie zarezerwowany wyłącznie dla osób przeznaczonych na potępienie (Przysłów 16:4), podczas gdy osoby wybrane do zbawienia nigdy nie były pod Bożym gniewem. Zamiast tego zawsze byli kochani przez Boga przez wszystkie wieki… niezmiennie (Jer. 31:3) i bezwarunkowo (Rzym. 5:8)”
Teza hiper-kalwinistów jest następująca: wybrani do zbawienia nigdy nie podlegali Bożemu gniewowi i zawsze byli kochani przez Boga niezmiennie i bezwarunkowo. O ile supozycja ta zawiera pewne elementy prawdy, przedstawia mimo wszystko niepełny a przez to fałszywy obraz rzeczy.
Czy rzeczywiście osoby wybrane do zbawienia nigdy nie były pod Bożym gniewem? Mówiąc delikatnie, nie jest to biblijna prawda a twierdzenie takie nigdy nie było pozycją Reformowaną.
(więcej…)
