utworzone przez Reformowani | sie 4, 2022 | Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Kłamstwo fałszywej ewangelii
„Bóg na pewno obiecał uniżonym, to znaczy tym, którzy mają się za zgubionych i są zrozpaczeni, łaskę swoją. Człowiek zaś nie może całkowicie się uniżyć, dopóki nie wie, że zbawienie jego jest uzależnione nie od jego sił, rad, starań, woli, uczynków, lecz w ogóle od sądu, rady, woli, czynu kogoś innego, mianowicie samego Boga.” – Marcin Luter, O niewolnej woli
Żyjemy w czasach wielkiej ciemności. Religia jest, jak zawsze, bardzo popularna. Przy całym rozprzestrzenianiu się religii, nawet religii „wierzącej w Biblię”, miłość do prawdy jest tak rzadka jak kurze zęby.
W modnym, wypolerowanym świecie współczesnego „reformowanego” chrześcijaństwa kłamstwo fałszywej ewangelii zostało niemal uznane za prawowite i właściwe wyrażenie wiary, niezależnie od ostrych krawędzi. Słowo „reformowany” jest dziś najczęściej używane w odniesieniu do jednej z preferencji wiary chrześcijańskiej pośród wielu innych, uwierzyć na sposób reformowany jest czymś jak wybór dania w kościelnym i teologicznym barze sałatkowym.
Fałszywa doktryna jest gorsza, gdy ukrywa się pod przykrywką prawdy, gdy cytuje Pismo Święte i śpiewa „Cudowna Boża łaska”. Szatan zawsze najlepiej radzi sobie z przeciwstawianiem się prawdzie, gdy czyni to w imię Chrystusa. Kwalifikowana afirmacja prawdy jest tysiąc razy gorsza niż całkowite odrzucenie prawdy. Kłamstwo pod przykrywką prawdy jest większą trucizną niż kłamstwo bezwstydne.
Mat. 1:21 I urodzi syna, któremu nadasz imię Jezus. On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 27, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Błędny argument
4 Mojż. 14:18-20 18. PAN nierychły do gniewu i pełen wielkiego miłosierdzia, przebaczający nieprawość i przestępstwo, który nie uniewinnia winnego, lecz nawiedza nieprawość ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia. 19. Przebacz, proszę, nieprawość twego ludu według wielkości twego miłosierdzia, tak jak przebaczałeś temu ludowi od Egiptu aż dotąd. 20. Wtedy PAN powiedział: Przebaczyłem według twego słowa.
4 Mojż. 14:23 Nie zobaczą tej ziemi, którą przysiągłem ich ojcom, a żaden z tych, którzy mnie rozdrażnili, nie zobaczy jej.
4 Mojż. 14:35 Ja, PAN, powiedziałem, że tak postąpię z całym tym niegodziwym zgromadzeniem, które się zmówiło przeciwko mnie; na tej pustyni zginą i tu pomrą.
Powyższe fragmenty z Księgi Liczb są używane przez niektórych, aby nauczać bożego miłosierdzia wobec potępionych osób. Argument jest następujący:
„Mojżesz modli się, aby Bóg przebaczył Izraelowi i nie zniszczył go całkowicie po tym, jak 10 szpiegów przyniosło złą wiadomość. Bóg przebacza Izraelowi zgodnie z wielkością Jego miłosierdzia, chociaż są oni złym zgromadzeniem (i pozostaną złymi, aż całe pokolenie umrze na pustyni).”
Zwróćmy uwagę, że według tej koncepcji:
- Boskie przebaczenie dla tych potępionych osób nie jest zbawieniem (chociaż w tym momencie zostali oszczędzeni przed Bożym sądem, wszyscy ostatecznie zginęli na pustyni);
.
- Mojżesz w swojej modlitwie twierdzi, że Bóg jest miłosierny i przebacza ze swej natury nawet tym potępionym.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 20, 2022 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Sprawiedliwość Boża
Sprawiedliwość Boża objawiona w Ewangelii to sprawiedliwość Pana Jezusa Chrystusa, którą Bóg przypisuje swoim wybranym. Przypisana sprawiedliwość Chrystusa jest podstawą ich zbawienia; Boży dar wiary i upamiętania jest owocem zbawienia. Chrystus poprzez dzieło krzyża ustanowił wieczną sprawiedliwość dla swojego ludu.
Rzym. 1:16-17 16. Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka. 17. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.
.
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
.
Efez. 2:8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.
.
Jer. 23:6 Za jego dni Juda będzie zbawiona, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. A to jest jego imię, którym będą go nazywać: PAN NASZĄ SPRAWIEDLIWOŚCIĄ.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 13, 2022 | Teologia reformowana
Bóg na Swoim Tronie
Czy mógłbym w pełni ufać Bogu jeśli wiedziałbym że ktoś lub coś może stanąć na Jego drodze?
.
Czy mógłbym w pełni ufać Bogu któremu ktoś lub coś może pokrzyżować plany?
.
Czy mógłbym w pełni ufać Bogu który uzależnia swoje cele od tego co się wydarzy?
Nie, nie mógłbym zaufać bogu, który nie jest wszechmogący, nie mógłbym zaufać bogu, któremu coś lub ktoś może pokrzyżować to co zaplanował. Tymczasem większość „chrześcijan” wierzy w takiego boga. Większość „chrześcijan” zaprzecza Bożej suwerenności, uzależniając zbawienie od aktu wolnej woli człowieka, czy też stawiając diabła na równi z Bogiem.
To, że Bóg jest suwerenny, oznacza po prostu, że jest Bogiem na swoim Tronie w pełni suwerennym nad swoim stworzeniem. Robi co Mu się podoba i jak Mu się podoba. Oznacza to, że ma całkowitą kontrolę nad wszystkim, co się dzieje.
Psalm 115:3 A nasz Bóg jest w niebie, czyni wszystko, co zechce.
.
Izaj. 43:13 Zanim powstał dzień, ja jestem, a nie ma nikogo, kto by wyrwał cokolwiek z mojej ręki. Gdy coś uczynię, któż to odwróci?
.
Dan. 4:35 Wszyscy mieszkańcy ziemi są uważani za nic. Według swojej woli postępuje z wojskiem niebieskim i z mieszkańcami ziemi, a nie ma nikogo, kto by wstrzymał jego rękę lub powiedział mu: Co czynisz?
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 6, 2022 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Inny Jezus
2 Kor. 11:3-4 3. Lecz boję się, by czasem, tak jak wąż swoją przebiegłością oszukał Ewę, tak też wasze umysły nie zostały skażone i nie odstąpiły od prostoty, która jest w Chrystusie. 4. Gdyby bowiem przyszedł ktoś i głosił innego Jezusa, którego my nie głosiliśmy, albo gdybyście przyjęli innego ducha, którego nie otrzymaliście, albo inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosilibyście go z łatwością.
Apostoł Paweł mówił o tych, którzy przyjdą głosić innego Jezusa; tych, którzy przyjmą innego ducha i przyjmą inną ewangelię. Pytanie, które dzisiaj stawiam tobie, czytelniku, brzmi:
„Jakiego ducha otrzymałeś, w którą ewangelię wierzysz i którego Jezusa przyjąłeś?”
Istnieje wiele fałszywych Jezusów, którego miliony ludzi z ufnością przyjęły. Ci fałszywi mesjasze nazywają się Jezus i twierdzą, że są Synami Bożymi, ale kiedy przyjrzymy się szczegółom doktryn promujących takich szarlatanów i porównamy je ze Słowem Bożym, możemy zobaczyć, że nie są oni Synem Bożym, ale oszustami, którzy nie mają absolutnie żadnej mocy, by kogokolwiek zbawić.
Łuk. 21:8 A on odpowiedział: Uważajcie, abyście nie zostali zwiedzeni. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Chrystusem, oraz: Nadchodzi czas. Nie idźcie więc za nimi.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 30, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Definicja
Rzym. 2:28-29
.
28. Nie ten bowiem jest Żydem, kto jest Żydem na zewnątrz, ani nie to jest obrzezaniem, co jest na zewnątrz, na ciele;
29. Ale ten jest Żydem, kto jest nim wewnątrz, i to jest obrzezanie, co jest obrzezaniem serca, w duchu, nie w literze, którego chwała nie pochodzi od ludzi, lecz od Boga.
Większość ludzi nie wie, kim jest Żyd. Niewierzący nie wiedzą; wielu wyznających chrześcijan nie wie. Wielu, którzy nazywają siebie Żydami, nie są Żydami, a niektórzy, którzy nie nazywają siebie Żydami, są Żydami.
- Niektórzy odpowiedzą: „Na pewno ci, którzy wierzą w religię żydowską, judaizm, są Żydami” – ale istnieją przecież żydowscy sceptycy i ateiści.
.
- Czy zatem Żydami są ci, którzy mieszkają w Izraelu? – ale w Ameryce żyje prawie tyle samo Żydów co w Izraelu, a wielu w Izraelu to Palestyńczycy.
.
- Czy zatem Żyd nie jest kimś, kto fizycznie pochodzi od Abrahama, Izaaka i Jakuba? – ale jeśli Eskimos przechodzi na judaizm (niezależnie od odmiany), staje się Żydem, a około IX wieku znaczna liczba Chazarów została Żydami.
„Kim jest Żyd?” nie jest prostym pytaniem. Noszenie jarmułki lub obrzezanie (a co z kobietami?) lub zaangażowanie w edukację nie są rozstrzygające. W dzisiejszym świecie istnieje jednak szeroko stosowana definicja Żyda: takiego, który ma żydowską matkę (niekoniecznie żydowskiego ojca) i / lub takiego, który oficjalnie przeszedł na judaizm.
Ale wielu wykluczyłoby Żydów mesjanistycznych, argumentując, że ci, którzy urodzili się z żydowskich matek, nie są już Żydami, jeśli wierzą w Pana Jezusa Chrystusa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 25, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Meandry upadłego umysłu
Hebr. 2:9 Ale widzimy Jezusa, który stał się niewiele mniejszy od aniołów, ukoronowanego chwałą i czcią za cierpienia śmierci, aby z łaski Boga zakosztował śmierci za wszystkich.
Uniwersalizm soteriologiczny reprezentując naturalną teologię upadłego umysłu wypacza nauczanie Biblii. To jednocześnie bardzo interesujący przedmiot dyskusji z dwóch powodów:
Po pierwsze nie ma on oparcia w Słowie Bożym, ani jeden fragment Pisma nie naucza aby zbawienie czy też śmierć Chrystusa obejmowała swym zakresem wszystkich ludzi głowa w głowę
Po drugie, wiedząc o tym, zadziwia jak głęboko martwy duchowo jest umysł nieodrodzonego człowieka, który pomijając Bożą, całkowitą suwerenność w zbawieniu na siłę wczytuje do Biblii swoją „świętą i nienaruszalną presupozycję” – wiarę w uniwersealne odkupienie oparte o takież wewnętrzne, subiektywne przekonanie.
„widzicie” – powie uniwersalista – „tu jest napisane wprost, że Chrystus skosztował śmierci za wszystkich zatem umarł za wszystkich.” – I dalej, konkludując doda – „wszyscy zatem są obiektem bożej łaski, muszą tylko zechcieć z niej skorzystać!”.
Kolejni znowóż będą śmiało dowodzić, iż Chrystus umarł za wszystkich ludzi po to, aby jednych móc zbawić a innych móc potępić. Czy tego naucza autor Listu do Hebrajczyków?
Broń Boże…
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 17, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Czy Izrael i Kościół to jeden lud?
Gal. 6:15-16 15. W Chrystusie Jezusie bowiem ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, ale nowe stworzenie. 16. A na tych wszystkich, którzy będą postępować według tej zasady, niech przyjdzie pokój i miłosierdzie, to jest na Izraela Bożego.
Trzy pytania dotyczące Izraela i Kościoła.
- Jak wspieramy nasz pogląd, że Izrael i Kościół to ten sam lud Boży w świetle Mateusza 16:18? Chrystus mówi: „zbuduję mój kościół”. Czy nie oznacza to, że w tamtym czasie Kościół jeszcze nie istniał, ale był bytem, który miał nadejść dopiero w przyszłości? Dlatego też starotestamentowy Izrael nie mógł być „kościołem” (wbrew temu co twierdzimy).
.
- Kościół nazywany jest „ciałem” Chrystusa (Kol. 1:18), a wejście do ciała ma nastąpić przez chrzest Duchem (1 Kor. 12:13) – kluczowym elementem jest to, że dzieło chrztu Ducha Świętego umieszcza człowieka w ciele Chrystusa, w którym wybrani Żydzi i poganie są zjednoczeni jako Kościół. Skoro Dzieje 1:5 postrzegają chrzest w Duchu jako przyszłość, podczas gdy Dzieje 11:15-16 łączą go z przeszłością, czy nie jest oczywiste, że Kościół powstał w dniu Pięćdziesiątnicy (Dzieje 2)?
.
- Pewne wydarzenia w historii miały zasadnicze znaczenie dla ustanowienia Kościoła — Kościół nie powstał i nie został ustanowiony, dopóki pewne wydarzenia nie miały miejsca. Przykładem tego jest to, że Kościół nie mógł stać się funkcjonującą jednostką, dopóki Duch Święty nie dostarczył niezbędnych duchowych darów i urzędów (Efez. 4:7-11). Jak więc starotestamentowy Izrael może być Kościołem?
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 11, 2022 | Teologia reformowana
Wybranie
Zgodnie z Biblijnymi i Reformowanymi doktrynami Kalwinizmu wierzymy, że przymierze łaski jest przymierzem suwerennej, szczególnej i nieodpartej łaski zakorzenionej w wiecznym, bezwarunkowym wybraniu w Jezusie Chrystusie, ponieważ „wybranie jest źródłem każdego zbawiającego dobra, z którego wypływają jako owoce i skutki” .
Kanony z Dort
Rozdział I, Art.9: Wybranie nie opiera się na przewidywanym uwierzeniu, posłuszeństwie wiary, świętości ani na żadnej dobrej rzeczy bądź skłonności w człowieku, jako uprzednio wymaganej przyczynie bądź warunku, od którego jest ono uzależnione. Ludzie są wybrani do wiary i posłuszeństwu wierze, do świętości, etc. Dlatego też wybranie jest źródłem każdego zbawiającego dobra, z którego wypływają jako owoce i skutki: wiara, świątobliwość oraz inne dary zbawienia, a także ostatecznie życie wieczne, zgodnie ze świadectwem apostoła: „Gdyż wybrał nas [nie dlatego, że byliśmy święci, lecz], abyśmy byli święci i nieskalani przed nim”
.
Efez. 1:4 Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
Trójjedyny Bóg „utwierdził nowe przymierze” przez „najcenniejszą śmierć swego Syna” dla „wszystkich i tylko tych, którzy od wieczności zostali wybrani do zbawienia i dani Mu przez Ojca”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 9, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia reformowana
Niebezpieczna doktryna
Jan 3:36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim.
Istnieje bardzo niebezpieczne tendencja naginania znaczenia Słowa Bożego w celu zaprzęgnięcia tekstu do obrony słusznej sprawy lecz przy pomocy złych środków, tj. źle rozłożonego Pisma.
Oczywistym i praktycznym powodem unikania tej praktyki jest groźba kompromitacji argumentu przez biegłego w egzegezie adwersarza i tym samym osłabienie sprawy, jeśli nawet nie całkowita porażka. Jednak ważniejszym powodem jest ludzka odpowiedzialność człowieka przed Bogiem. Czytamy iż
- Znaczenia tekstu nie wolno fałszować (2 Kor. 2:17; 4:2; 6:7; 1 Tes. 2:3) oraz
.
- Słowo należy właściwie rozkładać (1 Tym.. 4:6; 2 Tym. 2:15; 1 Tes. 2:4; Przysłów 3:6; Mal. 2:7).
I tak o ile słuszną sprawą jest zwalczanie promowanej przez Johna MacArthura legalistycznej herezji „zbawienia panującego Pana” (ang. Lordship salvation), gdzie dobre uczynki przeniesione zostały ze sfery uświęcenia do sfery soteriologicznej (wystarczy przeczytać komentarz MacArthura do Jakuba 4:7-10) o tyle negacja herezji w oparciu o błąd doktrynalny hiper-kalwinizmu jest nie mniejszym złem niż pierwotny błąd:
„Zdezorientowany człowiek nie wie, że Boży gniew jest nieodwołalnie zarezerwowany wyłącznie dla osób przeznaczonych na potępienie (Przysłów 16:4), podczas gdy osoby wybrane do zbawienia nigdy nie były pod Bożym gniewem. Zamiast tego zawsze byli kochani przez Boga przez wszystkie wieki… niezmiennie (Jer. 31:3) i bezwarunkowo (Rzym. 5:8)”
Teza hiper-kalwinistów jest następująca: wybrani do zbawienia nigdy nie podlegali Bożemu gniewowi i zawsze byli kochani przez Boga niezmiennie i bezwarunkowo. O ile supozycja ta zawiera pewne elementy prawdy, przedstawia mimo wszystko niepełny a przez to fałszywy obraz rzeczy.
Czy rzeczywiście osoby wybrane do zbawienia nigdy nie były pod Bożym gniewem? Mówiąc delikatnie, nie jest to biblijna prawda a twierdzenie takie nigdy nie było pozycją Reformowaną.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 5, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Interesująca kwestia
Mat. 11:28 Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, i ja wam dam odpoczynek.
Czyż w powyższym tekście Chrystus nie oferuje łaskawie odpoczynku i zbawienia „wszystkim, którzy pracują i są obciążeni”? Czyż nie wszyscy nienawróceni pasują do tego opisu (zarówno wybrani jak i potępieni) ? Czyż nie wszyscy doświadczają bolesnego pragnienia, brzemienia i przygniatającego ciężaru, powstałego w wyniku ich grzechu?
Kain tego doświadczał
1 Mojż. 4:13 Wtedy Kain powiedział do PANA: Zbyt ciężka jest moja kara, bym mógł ją znieść.
Judasz Iskariota także
Mat. 27:4 Mówiąc: Zgrzeszyłem, wydając krew niewinną.
Czyż Chrystus łaskawie nie woła i mówi do wszystkich: „Przyjdź do mnie”, obiecując wszystkim odpocząć… „jeśli tylko przyjdą do Niego!”?
Nie. Poniżej argumenty
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 2, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Herezja powszechnej łaski
Ezech. 18:23 Czyż ja mam upodobanie w śmierci niegodziwego? – mówi Pan BÓG, a nie raczej w tym, aby się odwrócił od swoich dróg i żył?
Czytelnik pyta:
„Czy ludzie wymienieni w Ezechiela 18 są zarówno wierzącymi i niewierzącymi, czy też, jak zrozumiałem, wierzącymi, którzy prowadzą grzeszne życie i wierzącymi, którzy prowadzą pobożne życie? Myślę, że to ostatnie, ponieważ rozdział wyraźnie wspomina Izraela, lud Boży”.
Choć pytanie dotyczy całego rozdziału, sedno problemu tkwi w wersecie 23. Dobrze jest jednak, aby nasi czytelnicy przeczytali cały rozdział Ezechiela 18. Wielu natychmiast rozpozna, że to był i jest jeden z tekstów cytowanych przez obrońców dobrointencyjnej oferty ewangelii. Ten heretycki pogląd głosi, że wszechmocny i niezmienny Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi i umożliwia każdemu, poprzez dzieło powszechnej łaski, wybór albo dla Jezusa, albo dla świata.
Te słowa Ezechiela zostały wypowiedziane do całego narodu izraelskiego, chociaż tylko do tej jego części, która została przyprowadzona do Babilonu podczas pierwszego uprowadzenia do niewoli pod rządami Jojakina. Nie są wypowiedziane tylko do wierzącego Izraela.
Ezech. 1:2 Piątego dnia tego miesiąca – był to piąty rok od uprowadzenia do niewoli króla Jojakina
Słowa Ezechiela były skierowane do „widzialnego kościoła”, kościoła na ziemi, który przejawia się w ustanowionych zborach. Widzialny kościół składa się z wierzących i niewierzących, którzy słuchają głoszonego Słowa, czy to w czasach Starego czy Nowego Testamentu.
Jednak słuchanie tego głoszenia nie wyraża pragnienia Jahwe, aby zbawić wszystkich ludzi głowa w głowę. Nie oznacza też, że Boży dar łaski umożliwia każdemu dokonanie wyboru za lub przeciw ewangelii.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | kwi 4, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Teologia reformowana
Herezja dyspensacjonalizmu
Hebr. 8:7-13
.
7. Gdyby bowiem to pierwsze było nienaganne, to nie szukano by miejsca na drugie.
8. Tymczasem, ganiąc ich, mówi: Oto nadchodzą dni, mówi Pan, gdy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze.
9. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ująłem ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej. Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, ja też przestałem o nich dbać, mówi Pan.
10. Takie zaś jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Dam moje prawa w ich umysły i wypiszę je na ich sercach. I będę im Bogiem, a oni będą mi ludem.
11. I nikt nie będzie uczył swego bliźniego ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj Pana, bo wszyscy będą mnie znali, od najmniejszego aż do największego z nich.
12. Będę bowiem łaskawy dla ich występków, a ich grzechów i nieprawości więcej nie wspomnę.
13. A gdy mówi „nowe”, uznaje pierwsze za przedawnione; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zaniku.
Jak odpowiedzieć dyspensacjonalistom, którzy wskazują na fakt, że Boże przymierze jest nazywane „nowym przymierzem” w odróżnieniu od przymierza starej dyspensacji, które nazywa się „starym”?
Należy rozumieć, że dyspensacjonaliści muszą dokonać rozdziału między przymierzem Boga z Izraelem w starej dyspensacji a Jego przymierzem z Jego ludem w nowej dyspensacji, kościołem zgromadzonym nie tylko z Żydów, ale także ze wszystkich narodów pogan. Szukają wsparcia w odmowie chrztu niemowląt.
Dyspensacjonaliści przyznają, że chrzest jest znakiem przymierza, ale zaprzeczają, że przymierze Boga z Abrahamem jest zasadniczo tym samym, co przymierze Boga ustanowione w nowej dyspensacji.
Oba przymierza mają różne znaki:
- w starej dyspensacji przymierze miało za swój znak obrzezanie,
.
- a nowe przymierze ma za znak chrzest.
To pierwsze to „stare” przymierze; to drugie to „nowe” przymierze. Stąd według dyspensacjonalistów, chociaż nasieniem Abrahama, z którym zostało ustanowione stare przymierze, był naród izraelski, to nowe przymierze zawiera się tylko z wierzącymi. A niemowlęta nie mogą być wierzącymi. Nawet starotestamentowe obietnice przymierza dotyczyły tylko narodu izraelskiego; nowe przymierze ma różne obietnice — tak samo dzieje się z argumentem dyspensacjonalizmu.
Pytanie to, jest kluczowe w odniesieniu do całej herezji dyspensacjonalizmu. Czy słowa „stare” i „nowe” odnoszą się do zupełnie różnych przymierzy, niezwiązanych ze sobą i całkowicie różniących się od siebie? A może odnoszą się do tego samego przymierza?
Dyspensacjonaliści zawieszają swoje stanowisko na złamanym haku. Cały system dyspensacjonalizmu zależy od tego, czy Biblia mówi o dwóch fundamentalnie różniących się od siebie przymierzach.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 3, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Zagrożenia
Jan 17:11b-12 Ojcze święty, zachowaj w twoim imieniu tych, których mi dałeś, aby byli jedno jak i my. Gdy byłem z nimi na świecie, ja zachowywałem ich w twoim imieniu. Strzegłem tych, których mi dałeś, i żaden z nich nie zginął prócz syna zatracenia, żeby się wypełniło Pismo.
Nie jest tak, że nie ma zagrożenia dla ciągłej świętości i ostatecznego zbawienia wierzących i ich wybranych dzieci. Wręcz przeciwnie, wytrwanie oznacza groźby. Zachowanie nas przez Boga oznacza, że są wrogowie, którzy chcą zniszczyć każdego, kto identyfikuje się jako członek kościoła, wyznając Jezusa Chrystusa i prowadząc święte życie. W wersetach 11 i 12 Jana 17 występują dwa słowa, które są przetłumaczone jako „zachować” i „strzec”.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lut 24, 2022 | Prima Scriptura, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Czym jest sprawiedliwość?
Pozycja heretycka:
.
„Wielu ludzi uważa, że usprawiedliwiony oznacza” tak, jakbym nigdy nie zgrzeszył”. Innymi słowy, Bóg mówi:„Zaliczam cię do sprawiedliwych, chociaż tak naprawdę sprawiedliwym nie jesteś.” Prawdą jest, że Bóg składa takie oświadczenie, ale istnieje również rzeczywistość prawości [przed Bogiem]. Nie tylko jesteśmy uznani za prawych; jesteśmy uczynieni sprawiedliwymi” – John MacArthur, Usprawiedliwienie przez wiarę, s. 98
Jedna z największych debat wśród tych, którzy twierdzą, że są „chrześcijanami”, wśród różnych denominacji, brzmi:
czy jesteśmy zbawieni na podstawie przypisanej sprawiedliwości, udzielonej sprawiedliwości, czy też kombinacji obu?
Ten problem można łatwo rozwiązać, jeśli polegamy na Słowie Bożym i kłaniamy się przed nim.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lut 8, 2022 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia reformowana
Błogosławieństwa
Efez. 1:3-4 3. Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie. 4. Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
Reformatorzy wybranie nazywali cor ecclesiae, sercem lub źródłem kościoła, a Wycliffe i Hus mówili o kościele Chrystusa jako o „towarzystwie predestynowanych”
Wybranie jest nie tylko źródłem kościoła, ale jest także źródłem wszystkich jego błogosławieństw. Nasz Katechizm Heidelberski oświadcza, że
„Kościół [jest] wybrany do życia wiecznego”.
Kanony z Dort stwierdzają, że
„wybranie jest źródłem każdego zbawiającego dobra, z którego wypływają jako owoce i skutki: wiara, świątobliwość oraz inne dary zbawienia, a także ostatecznie życie wieczne, zgodnie ze świadectwem apostoła: „Gdyż wybrał nas [nie dlatego, że byliśmy święci, lecz], abyśmy byli święci i nieskalani przed nim„.
Słowo „źródło” użyte tutaj w Kanonach i ogólnie w tradycji Reformowanej, przedstawia nam bardzo atrakcyjny obraz. Mamy wyobrażać sobie wszystkie liczne i bogate błogosławieństwa Kościoła, które tryskają i przelewają się z łaskawego i wiecznego źródła wybrania przez Boga.
To cudowne źródło przynosi wszelkie błogosławieństwa tobie, wierzącemu, i każdemu członkowi kościoła Chrystusowego!
Taka jest nauka Efezjan 1:3-4, która mówi, że wszystkie błogosławieństwa kościoła (wers 3) spływają na nas według tego, jak nas wybrał w nim [tj. w Chrystusie] przed założeniem świata (wers 4)
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lut 4, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Herezja dobrointencyjnej oferty
Mat. 11:28 Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja wam dam odpoczynek.
Czy Jezus zaprasza nas, czy nakazuje nam przyjść do Siebie?
Tekst, o którym mowa, jest często (choć niesłusznie) cytowany przez obrońców łaskawej i dobrointencyjnej oferty ewangelii dla wszystkich. Słowa Jezusa są interpretowane jako oznaczające, że Chrystus zaprasza wszystkich ludzi, aby przyszli do Niego. Tekst nie jest więc nakazem, ale zaproszeniem. Jest to zaproszenie, w którym Chrystus łaskawie wyraża swoje pragnienie, aby wszyscy ludzie, głowa w głowę, przyszli do Niego, aby otrzymać zbawienie.
Ta interpretacja uczy, że ponieważ tekst jest zaproszeniem, przyjście do Chrystusa jest dziełem człowieka, który decyduje się na przyjście. W końcu zaproszenie można przyjąć lub odrzucić. Jednakże łaskawa i dobrointencyjna oferta ewangelii jest sprzeczna z Pismem Świętym.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 1, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Wstęp
Jan 17:11b-12 Ojcze święty, zachowaj w twoim imieniu tych, których mi dałeś, aby byli jedno jak i my. Gdy byłem z nimi na świecie, ja zachowywałem ich w twoim imieniu. Strzegłem tych, których mi dałeś, i żaden z nich nie zginął prócz syna zatracenia, żeby się wypełniło Pismo.
Istnieje straszny sąd Boży nad fałszywą ewangelią zbawienia z woli i uczynków grzesznika. Ten sąd Boży nad tą fałszywą ewangelią to strach zarówno nauczycieli tej fałszywej ewangelii, jak i ich uczniów, że mogą odpaść od Chrystusa i zginąć na wieki. To jest strach wszystkich katolików. Jest to dogmat rzymskokatolicki, że nikt nie może wiedzieć z całą pewnością, że będzie trwał w zbawieniu i będzie zbawiony na wieki.
Strach przed odejściem od Chrystusa i wieczną śmiercią jest także strachem Arminian. Przypominam nam w tym miejscu, że chociaż bardzo niewielu dzisiaj nazywa siebie Arminianami, to jednak większość tak zwanych ewangelików, a także fundamentalistów i charyzmatyków jest całkowicie Arminianami w swoim głoszeniu i nauczaniu. Wszyscy boją się, że chociaż dziś uważają się za zbawionych, mogą w końcu odpaść i zginąć na zawsze.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | sty 26, 2022 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia reformowana
Prawda i pociecha z wybrania
„Dla wybranych i tych, którzy mają Ducha, predestynacja jest najsłodszą ze wszystkich doktryn. Ale dla mądrych tego świata jest najgorsza i najtrudniejsza ze wszystkich… Powodem, dla którego Bóg zbawia w ten sposób, jest pokazanie, że nie zbawia przez nasze zasługi, ale przez wybranie czyste i proste, i przez Jego niezmienną wolę… Jesteśmy zbawieni przez Jego niezmienną miłość… Gdzie zatem jest nasza sprawiedliwość? Gdzie nasze dobre uczynki? Gdzie jest nasza wolna wola?” – Marcin Luter, WA. 56, 381. 18 źródło
Wybranie jest bogatym, pocieszającym słowem dla dziecka Bożego. Ci, którzy czytają, rozumieją i kochają Biblię, doceniają częstotliwość i znaczenie takich słów jak: wybór, wybrany, wybrani; wybrać, predestynować, przedwiedza; umiłowany.
Prawda i pociecha o wybraniu jest szczególnie znana i przyjęta w kościołach reformowanych, ponieważ została ona ponownie odkryta i z mocą głoszona podczas szesnastowiecznej reformacji oraz jasno przedstawiona w reformowanych wyznaniach wiary, zwłaszcza w Kanonach Dort (1618-1619), a w szczególności w ich pierwszej części doktrynalnej („O Boskiej predestynacji”).
Zwykle myślimy o wyborze jednostek: Bożym wybraniu poszczególnych grzeszników do życia wiecznego w Jezusie Chrystusie. To prawda i jest niezwykle ważna, ale to nie jest całość wybrania, bo wybranie jest również zbiorowe. Biblia naucza zarówno o wyborze poszczególnych osób, jak i o wyborze kościoła, ciała Chrystusowego:
Efez. 1:4 Jak [Bóg] nas [Kościół] wybrał w nim [Chrystusie] przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
Jak więc odnieść Boże wybranie jednostek do Jego wybrania Kościoła? Po pierwsze, tylko wybrane jednostki są członkami wybranego Kościoła. Po drugie, wybór poszczególnych osób służy wybranemu Kościołowi; jednostka służy wspólnocie. Jak wybór jednostek służy wybranemu Kościołowi, tak wybór Kościoła służy wybranemu Chrystusowi (bo we wszystkim ma On pierwszeństwo; Kol. 1:18), a wybór Chrystusa służy chwale wybierającego Boga: Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Kol. 1:18 On też jest głową ciała – kościoła; on jest początkiem i pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy
(więcej…)
utworzone przez SebTer | sty 21, 2022 | Eklezjologia: nauka o kościele, Ekumenizm, Teologia reformowana
Wstęp
Obj. 3:1 ...To mówi ten, który ma siedem Duchów Boga i siedem gwiazd: Znam twoje uczynki, że masz imię, które mówi, że żyjesz, ale jesteś martwy.
Porównywanie kościoła protestanckiego czasów Reformacji z kościołem protestanckim końca XX wieku nie może pozostać jedynie ćwiczeniem akademickim. Temat ten konfrontuje każdego wyznającego protestanta z wezwaniem do określenia, czy jego kościół jest wierny swoim początkom. Jeśli nie jest, musi się wysilić na rzecz jego reformacji. Jeśli to się nie uda z powodu oporności jego kościoła, musi on przyłączyć się do kościoła, który jest wierny zasadom protestantyzmu, a tym samym Panu Chrystusowi.
Jak to ujmuje jedno z wyznań wiary Reformacji (Wyznanie Belgijskie 28-29): „obowiązkiem wszystkich wierzących jest, zgodnie ze Słowem Bożym (…) przyłączyć się do tego zgromadzenia, gdziekolwiek Bóg je ustanowił”. Wszyscy ci, którzy tego nie robią, „postępują wbrew rozporządzeniu Bożemu”. Polega to na oddzieleniu się od kościoła, który „przypisuje sobie i swoim obrzędom więcej mocy i autorytetu niż Słowu Bożemu i nie poddaje się pod jarzmo Chrystusa”
Dla niektórych porównanie kościoła z czasów Reformacji z kościołem dzisiejszym może być bolesnym doświadczeniem, prowadzącym do radykalnych działań.
(więcej…)
