utworzone przez Reformowani | lis 16, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Tekst źródłowy
Kol. 1:22
21. I was, którzy kiedyś byliście obcymi i wrogami umysłem w niegodziwych uczynkach, teraz pojednał;
22. W jego doczesnym ciele przez śmierć, aby was przedstawić jako świętych, nieskalanych i nienagannych przed swoim obliczem;
23. Jeśli tylko trwacie w wierze, ugruntowani i utwierdzeni, niedający się odwieść od nadziei ewangelii, którą usłyszeliście, a która jest głoszona wszelkiemu stworzeniu pod niebem, której ja, Paweł, stałem się sługą;
Przypomnijmy strukturę omawianego rozdziału. W ogólnym ujęciu tekst Kolosan 1 składa się z trzech sekcji
1) Sekcja otwierająca: wskazuje na autora Listu, adresata i zawiera pozdrowienia (wersy 1-2), doksologię – oddaje chwałę Suwerennemu Bogu za dzieło zbawienia oraz dary łaski, jakie otrzymali Kolosanie: Ewangelię, wiarę, miłość oraz doktrynalną jedność (wersy 3-6); następnie wskazuje na źródło jedności, którym jest dzieło Ducha Świętego w Ewangelii, którą Kolosanom przekazał Epafras, apostolski łącznik i jednocześnie ich krajan (wersy 7-8)
2) Sekcja doktrynalna: odnosi się do uni hipostatycznej Chrystusa (wersy 14-22), rozważaja kwestię pojednania świata z Bogiem przez Mesjasza, prawdziwie Boga i prawdziwie człowieka, poruszona zostaje kwestia darów uświęcenia i wytrwania (wersy 20-23)
3) Sekcja eklezjalna: która obejmuje zagadnienie katolickości Kościoła poprzez analizę pracy misyjnej: jej zakres, cel oraz towarzyszący trud (wersy 24-29)
Sam wers 22 choć składa się zaledwie z 22 słów jest bardzo bogaty teologicznie i doskonale wpisuje się w główne przesłanie Pisma Świętego. Całe Pismo Święte posiada swój punkt centralny w pojednaniu wybranych grzeszników z Bogiem co umożliwiła zadośćczyniąca ofiara Chrystusa zrealizowana przez zastępczą śmierć Mesjasza i odkupienie przez Jego krew.
Doktryna wskazuje na odwieczny plan Boga względem wybranych do zbawienia ludzi. Podsumować to można frazą: Bóg zbawia Swój lud przez Swojego Syna dla Swojej chwały. Wyraźnie obserwowalne są tutaj następujące elementy teologiczne:
a) unia hipostatyczna
b) atrybut prostoty Boga
c) prawna i organiczna unia z Chrystusem
d) usrpawiedliwienie
e) uświęcenie
f) przetrwanie świętych
Przesłanie Apostoła Pawła stanowi wyraźny kontrast i antytezę do kultury oraz teologii, w jakiej dorastali chrześcijanie zanim nawrócili się do Chrystusa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 8, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Dwa wyznania, dwie drogi
Łuk. 21:8 A on odpowiedział: Uważajcie, abyście nie zostali zwiedzeni. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Chrystusem, oraz: Nadchodzi czas. Nie idźcie więc za nimi.
Ostrzeżenie Jezusa jest poważne i dotyczy fałszywej nadziei na zbawienie. Konkretyzując, Jezus zwracał się do obecnych w świątyni słuchaczy, zapowiadając nadchodzące na wielką skalę zwiedzenie. Argumentując Pan zalecał zachowywać wielką ostrożność a mówiąc dokładniej rozeznanie doktrynalne (gr. Βλέπετε blepete oznacza rozeznanie) umożliwiające zidentyfikowanie fałszywych chrystusów.
- Prostą implikacją tekstu jest obecność ogromu fałszywych „chrześcijańskich” religii prowadzących do fałszywego mesjasza i fałszywej ewangelii.
.
- Z drugiej strony prawdziwy Chrystus jest tylko jeden. To oznacza, że odnalezienie prawdy we wszechogarniającym zalewie kłamstwa będzie wyzwaniem niebagatelnym. Powszechnym przekonaniem bowiem będzie nie prawda lecz fałsz. Wielu zawsze posiada przewagę nad nielicznymi i ich głos będzie słyszany. Głos kaznodziei prawdy będzie zagłuszany (Łuk. 13:24; Mat. 7:13).
.
- Przyjść pod imieniem Chrystusa oznacza głosić fałszywego chrystusa. To odniesienie do wspólnoty nazwy (Chrystus, chrześcijaństwo) jest swoistym kamuflarzem (2 Piotra 2:1-3; Judy 1:4).
.
- Ci, którzy głoszą niezbawiające kłamstwo będą także intensywnie zajęci pracą w propagowaniu swojej wersji chrystusa. Oni będą mówić. Nieustannie i z przekonaniem, głośno, bez wytchnienia i zawsze błędnie przedstawiając zbawienie i zbawiciela (Tyt. 1:11, 14; 1 Tym. 1:4; 2 Tym. 2:17)
Skoro nalezy uważać na kaznodziejów kłamstwa nasuwa się zaraz pytanie: jak ich rozpoznać? Jak poznać ludzi religijnych, gorliwych, aktywnych, przekonujących a przy tym proklamujących fałsz? Skoro nakaz głosi aby za nimi nie iść, z pewnością retoryka i przekaz, choć oddalający od prawdy, będzie porywający, poruszajcy duszę, nakłaniający do pójścia w ich ślady.
Najgroźniejsi jednak są ci zwodziciele, którzy zachowując pozornie prawidłową Chrystologię, tj. nie zaprzeczając podwójnej naturze Chrystusa (prawdziwie Boskiej i prawdziwie ludzkiej) prowadzą ku zatraceniu nauczając fałszywej soteriologii:
“Fałszywi prorocy będą znajdywani w kręgach najbardziej ortodoksyjnych i będą udawać, że posiadają gorącą miłość dla dusz, jednak śmiertelnie zwodzą rzesze odnośnie sposobu zbawienia“ [1]
Prawda Ewangelii nie ma znaczenia dla kaznodziejów obcego chrystusa. Objawiona w Słowie obiektywna Ewangelia Jezusa Chrystusa, wcielonego Boga, który żył, umarł za grzechy wybranych i zmartwychwstał trzeciego dnia zgodnie z Pismem (1 Kor. 15:1-5) jest odrzucana na rzecz uniwersalnego odkupienia zakorzenionego w emocjonalizmie i zmysłach. W miejsce Chrystusa czczone jest przeżycie, zamiast na obiektywnym przesłaniu Ewangelii wiara oparta jest o subiektywne doświadczenie.
„Bezpośrednim produktem postmodernizmu w sferze chrześcijaństwa jest „wschodzący kościół”. Jest to niezorganizowane, chaotyczne zgromadzenie się ludzi religijnych w celu oddawania czci czemuś, bez żadnych zasad. Ściąganie tłumu i trzymanie go razem przez charyzmatycznego kaznodzieję, który ciepło przemawia do uczuć swojej publiczności jest heretyckie. Nie wiedząc, kogo czczą, jak i dlaczego, ludzie tolerują wszystkich bogów, wszelkie formy kultu, wszelkie doktryny i wszelkiego rodzaju zachowania.” [2]
Rozważmy dwa przypadki takich kaznodziejów śmierci. Rzymsko-katolickiego i neo-ewangelikalnego.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lis 7, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Jan Chrzciciel
Mat. 11:12 A od dni Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i gwałtownicy je zdobywają.
O jaki rodzaj przemocy i siły chodzi? Czy to oznacza, że wierzący powinien podjąć jakiś wysiłek, aby wejść do Królestwa Bożego? A jak to ma się do zbawienia przez samą wiarę tylko z łaski?
Postać, którą Jezus posługuje się w cytowanym powyżej tekście, jest bardzo przekonująca. Mówi w tym dyskursie o Janie Chrzcicielu, Jego poprzedniku. Jan zajmował wyjątkowe miejsce w szlachetnym gronie proroków. Był ostatnim z proroków Starego Testamentu i obejmował dwa testamenty. Miał niejako jedną nogę w starej dyspensacji, a drugą w nowej.
To wyjątkowe miejsce Jana jest powodem, dla którego Pan mówi, że Jan był największym ze wszystkich proroków, a najmniejszy w królestwie niebieskim jest większy od niego.
Mat. 11:11 Zaprawdę powiadam wam: Nie powstał z tych, którzy rodzą się z kobiet, większy od Jana Chrzciciela. Ale ten, kto jest najmniejszy w królestwie niebieskim, jest większy niż on.
To samo stwierdzenie da ci pewne wyobrażenie o ogromnej różnicy, jaka powstała między dwoma testamentami, kiedy Chrystus wstąpił do nieba Jego Duch został wylany w dniu Pięćdziesiątnicy.
Pomimo faktu, że Jan obejmował obie dyspensacje, zmarł w starej dyspensacji i nie widział świtu nowego dnia, który rozpoczął się w dniu Pięćdziesiątnicy. A zatem jego pozycja w historycznym objawieniu zamierzenia Bożego jest gorsza od tego, który jest „najmniejszy w królestwie niebieskim”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 12, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Zarys problemu
2 Tym. 1:8-10
.
8. Nie wstydź się więc świadectwa naszego Pana ani mnie, jego więźnia, lecz weź udział w cierpieniach dla ewangelii według mocy Boga;
9. Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.
10. A obecnie została objawiona przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, który zniszczył śmierć, a życie i nieśmiertelność wydobył na jaw przez ewangelię;
Ludzka tradycja, a właściwie kult wolnej woli znany szerzej jako Arminianizm, zmienia Słowo Boże w taki sposób, aby to człowiek stał w centrum dzieła zbawienia. Parafrazując, czy też raczej przekręcając tekst Jana 6:37 tak aby pasował do doktryny wolnej woli Arminianizmu, dumny, pełen pychy nieodrodzony umysł powie:
„Wszyscy, którzy oddają mi się dobrowolnie, przyjdą do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie nie wyrzucę precz o ile w swojej wolnej woli zdecyduje się wytrwać przy mnie”
Idąc dalej aby doktryna wolnej woli mogła zostać utrzymana naruszyć trzeba wiele innych biblijnych tekstów dotyczących Bożego przeznaczenia, jak chociażby fragment z Dziejów 13:48, który po odpowiedniej kosmetyce postawi porządek zbawienia na głowie w sposób następujący:
„A wszyscy, którzy uwierzyli ze swojej wolnej woli zostali przeznaczeni do życia wiecznego”
Jednakże doktryny przedwiecznej Elekcji oraz efektywnego, czyli skutecznego powołania, nie mają nic wspólnego z ludzką, rzekomo wolną wolą (wszyscy są przecież martwi duchowo, bo w niewoli grzechu i diabła, (por. Przysłów 5:22; Jan 8:34; Rzym. 6:20; 7:23; 8:7; Efez. 2:2-3; 2 Tym. 2:25-26; Tyt. 3:3; 2 Piotra 2:19; 1 Jana 5:19)
Tak jak człowiek nie miał wpływu na wybór do zbawienia (elekcja) czy potępienia (reprobacja), ponieważ gdy to miało miejsce, czyli przed założeniem świata, nie tylko sam nie istniał, ale też wybór ten uczyniony został przez Boga według upodobania swojej woli (Efez. 1:5) Boga całkowicie suwerennego, który czyni wszystko według swego upodobania, które sam w sobie postanowił; (Efez. 1:9) tak też powołanie do życia wiecznego jest realizowane przez Boga, który dokonuje wszystkiego według rady swojej woli (Efez. 1:11)
Zostawiając za nami pospolite babskie baśnie odstępczego neo-ewangelikalizmu popłyńmy w arcyciekawy rejs, ku odkryciu Bożej prawdy o niezasłużonym miłosierdziu.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | paź 5, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Wybranie i potępienie
Hebr 11:20 Przez wiarę Izaak pobłogosławił Jakuba i Ezawa odnośnie tego, co miało nastąpić.
Jak możemy zrozumieć błogosławieństwa obiecane Ezawowi w Liście do Hebrajczyków — człowiekowi potępionemu? Z pewnością tylko lud przymierza z Bogiem został pobłogosławiony.
Wiemy z całą pewnością, że Ezaw był potępiony. Bóg już powiedział Rebece przed narodzinami bliźniaków, że „starszy [tj. Ezaw] będzie służył młodszemu [tj. Jakubowi]”.
1 Mojż. 25:23 I PAN jej odpowiedział: Dwa narody są w twoim łonie i dwa ludy wyjdą z twego wnętrza. Jeden lud będzie mocniejszy niż drugi i starszy będzie służył młodszemu.
Malachiasz potwierdził to w swoim proroctwie:
Mal. 1:2-3 2. Umiłowałem was, mówi PAN, a wy mówicie: W czym nas umiłowałeś? Czy Ezaw nie był bratem Jakuba? – mówi PAN, a jednak umiłowałem Jakuba; 3. A Ezawa znienawidziłem i wydałem jego góry na spustoszenie, a jego dziedzictwo – smokom na pustkowiu.
Paweł, wyjaśniając, dlaczego wszyscy, którzy są z Izraela, nie są Izraelem, znajduje wyjaśnienie w Bożym dekrecie wybrania i potępienia. Pisze:
Rzym. 9:6 A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy poczęła z jednego mężczyzny, naszego ojca Izaaka; Gdy dzieci jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje
Powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu; Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.
Rzym. 9:10-13 10. A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy poczęła z jednego mężczyzny, naszego ojca Izaaka; 11. Gdy dzieci jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje; 12. Powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu; 13. Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 27, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Tekst źródlowy
Kol. 1:21
20. I żeby przez niego pojednał wszystko ze sobą, czyniąc pokój przez krew jego krzyża; przez niego, mówię, to, co jest na ziemi, jak i to, co jest w niebie.
21. I was, którzy kiedyś byliście obcymi i wrogami umysłem w niegodziwych uczynkach teraz pojednał
22. W jego doczesnym ciele przez śmierć, aby was przedstawić jako świętych, nieskalanych i nienagannych przed swoim obliczem;
Dominującym tematem wersetu 21 pierwszego rozdziału Listu do Kolosan jest kwestia całkowitej deprawacji każdego człowieka. Motyw ten nie przypadkowo umieszczony został zaraz po rozważeniu istotnej dla zbawienia doktryny Boskośći Chrystusa (1:15-20; 2:2-10), w samym środku doktryny pojednania (1:20-23) czyli nauki wchodzącej w skład komplesku doktryn soteriologicznych. Pojednanie rozważane jest w ujęciu od argumentu większego do mniejszego, gdzie poszczególnymi elementami całego zakresu są:
- to, co jest na ziemi
– kościół,
– świat naturalny ożywiony
– świat naturalny nieożywiony
.
- to, co jest w niebie
– wybrane anioły
– przebłaganie Boga
.
- reprezenutjące świat pogan lokalne zbory we Frygii
– Kolosy
– Hierapolis
– Laodycea
.
- konkretni członkowie tych zborów,
– zarówno konkretni poganie
– jak i konkretni Żydzi
Pojednanie ma charakter zarówno uniwersalny – swoim zakresem obejmuje szereg sfer (świat materialny, niematerialny, różne narody), jak i partykularny – dotyczy wybranych aniołów i wybranych ludzi.
O ile nowa ziemia i nowe niebo zostaną w ostateczności zjednoczone pod panowaniem drugiego Adama czyli Chrystusa – Mesjasza będącego prawdziwie Bogiem (Izaj. 9:6; Filip. 2:6; Kol. 2:9; 1 Jana 5:20) i prawdziwie człowiekiem (Rzym. 5:15; Filip. 2:7; 1 Tym. 2:5) i osiągnie swój ostateczny cel – doskonałość, o tyle ponieważ nie wszyscy zostali przez Chrystusa pojednani, nie dla każdego w tym nowym chwalebnym królestwie znajdzie się miejsce (Obj. 21:8, 27; 22:15).
Boskość Chrystusa, Jego rola jako mediatora stanowią nieskończony kontrast zarówno względem ludzkiej niezdolności do zdobycia przebaczenia w Bożych oczach jak i niezdolności do pomocy Bogu w tym dziele, nawet tak niewielkiej jak akceptacja lub odrzucenie zbawienia, czyli skorzystania z rzekomej i gloryfikowanej przez heretyckie środowiska Arminian i Rzymskich katolików „wolnej woli”.
Chrystus, prawdziwie Bóg i prawdziwie człowiek, doskonały Mediator, osiągnął swój zamierzony cel bezwarunkowo – z całą pewnością przedstawi przed Bożym obliczem wszystkich wybranych do zbawienia jako świętych i nieskalanych, ponieważ uświęconych przez Jego ofiarę. Mesjasz nie utraci po drodze nikogo. Człowiek natomiast nie wniósł do zbawienia nic, poza swoim grzechem.
Zobaczmy ogrom tego grzechu
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 13, 2022 | Prima Scriptura, Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Odnajdź w sobie rzymskiego katolika…
Obj. 17:4-5 4. A kobieta była ubrana w purpurę i szkarłat i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami. Miała w swej ręce złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości swego nierządu. 5. A na jej czole wypisane było imię: Tajemnica, wielki Babilon, matka nierządnic i obrzydliwości ziemi.
Matka nierządnic opisywana przez Objawienie Jana to zwodniczy system religijny reprezentujący fałszywą ewangelię wolnej woli i dobrych uczynków, prowadzącą do mesjasza-zatracenia oraz rozmaitych bożków podszywających się pod Boga Wszechmocnego. W swojej ostateczne formie będzie to kult noszący znamiona chrześcijaństwa, w którego skład wejdą wszystkie denominacje nominalnie wyznające słowo „Chrystus”, lecz tak dalekie od Boga Pisma i Jego Chrystusa jak piekło od nieba.
Ten system jest w budowie od Upadku człowieka, gdzie kamieniami milowymi była wieża Babel, powstanie rzymskiego katolicyzmu w VI wieku oraz jezuicka kontrreformacja z jej najskuteczniejszym lekiem na protestantyzm: Arminianizmem
Jakub Arminiusz, zanim udał się w teologiczną podróż do Rzymu, był kalwinistą. W rzeczywistości Arminianizm jest tylko kopią Pelagianizmu, który rządzi rzymskokatolicką soteriologią. Dlatego wiedząc, że jezuici oświadczyli, że kalwinizm jest całkowicie nie do pogodzenia z katolicyzmem, życie i twórczość Jakuba Arminiusza doskonale oddaje sposób działania podstępnego agenta pracującego dla jezuitów.
Faktem jest, że kalwinizm z biblijnymi doktrynami podwójnej predestynacji (elekcji wybranych do zbawienia i reprobacji pozostałych ku potępieniu) jest antytezą katolicyzmu, ponieważ w soteriologii Reformowanej cały schemat zbawienia opiera się na wiecznych dekretach Boga. Bezwarunkowe wybranie i predestynacja są korzeniami zbawienia, podczas gdy w katolicyzmie podstawą zbawienia dla wszystkich katolików są sakramenty i przynależność do „świętej Matki Kościoła Rzymskiego”.
Arminiusz był człowiekiem, który wprowadził do protestantyzmu ten „nowy” pelagianizm, czyli rzymskokatolicką doktrynę zbawienia, której szanowny nie-Reformowany czytelniku najprawdopodobniej jesteś wyznawcą. I bardzo łatwo to wykryć zadając dwa kluczowe pytania:
1) Czy wierzysz, że łaska Boża w twoim sercu jest w stanie sprawić, że będziesz miły Bogu? Tak / Nie
2) Czy Bóg usprawiedliwia człowieka, wkładając w jego serce sprawiedliwość Chrystusa? Tak / Nie
Jeśli odpowiedziałeś twierdząco na którekolwiek z tych pytań, czytaj dalej…
(więcej…)
utworzone przez SebTer | wrz 12, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Biblijne argumenty
Jan 10:15 Jak mnie zna Ojciec, i ja znam Ojca; i oddaję moje życie za owce.
Za kogo Jezus Chrystus, wcielony Syn Boży, umarł na krzyżu? To fundamentalne pytanie które należy zadać i odpowiedzieć na nie w naszych czasach, ponieważ wielu wierzy, że Pan przelał Swoją krew za każdego głowa w głowę nie wykluczając nikogo. Ten pogląd uniwersalnego odkupienia jest głoszony na wielu kazalnicach i szeroko promowany, jakby był prawdą ewangelii.
Ale to stanowisko należy bardzo dokładnie przeanalizować. Czy to prawda, że Chrystus oddał swoje życie, aby zbawić wszystkich bez wyjątku?
Ten krótki artykuł przedstawia 19 prostych argumentów przeciwko temu popularnemu błędowi.
Po pierwsze, pokazuje, że pogląd, iż Syn Boży umarł za wszystkich ludzi, jest absolutnie głupi i sprzeczny. Argumenty 1-8 są przedstawione w formie „Czy Chrystus naprawdę umarł za…?” Argument 9 wymienia antytetycznie biblijne imiona nadawane tym, za których Zbawiciel przelał Swoją krew.
Po drugie, powszechne odkupienie jest wykluczone przez rozważania dotyczące Trójcy Świętej, ofiar Starego Testamentu i prawdy, które dowodzą, że śmierć Chrystusa rzeczywiście odkupuje i zbawia (argumenty 10-13).
Po trzecie, pięć dobrze znanych i adekwatnych rozdziałów biblijnych jest wyjaśnionych, dowodzących szczególnego odkupienia, że Jezus oddał swoje życie tylko za wybranych (argumenty 14-18), co jest nauką wyznań Reformowanych na podstawie Słowa Bożego (argument 19). Zachęcamy czytelników do odszukania i przestudiowania tekstów Pisma Świętego cytowanych w tym artykule; jest to szczególnie ważne w przypadku argumentów 14-18.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 4, 2022 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Nie wszystkich Pan Bóg kocha
2 Piotra 2:5 Także dawnego świata nie oszczędził, ale zbawił jako ósmego Noego, kaznodzieję sprawiedliwości, gdy zesłał potop na świat bezbożnych;
Istnieje głęboko osadzone w kulturze neo-chrześcijańskiej przekonanie o powszechnej miłości Boga do wszystkich ludzi. Zgodnie z tą myślą Bóg, ponieważ jest z natury dobry, pragnie zbawienia każdego człowieka. To pragnienie realizowane jest poprzez powszechne wezwanie do upamiętania i wiary oraz do odwrócenia się od grzechu jakie dotyczy każdego człowieka.
Zgodnie z tym błędnym podejściem Bóg na stole „gry zwanej życiem” kładzie dobrointencyjną ofertę ewangelii, najlepszą kartę ze swojej talii oczekując zwycięstwa w partii. Przegrana Boga, tak częsta przecież, wynika z ludzkiej zdolności do przyjęcia lub odrzucenia Bożej propozycji a w konsekwencji, gdy człowiek do końca zatwardzi swoje serce, Bogu pozostaje jedynie ostateczny ruch – sądownicze i ostateczne zarazem zatwardzenie tego serca na wieki.
Obrońcy dobrointencyjnej oferty ewangelii argumentują za swoim błędem wskazując na „ogromną arkę”, którą Bóg polecił zbudować Noemu. W tej arce
- miało być wystarczająco dużo miejsca dla wielu osób,
.
- z pewnością więcej niż dla „ośmiu dusz” jakie uratowały się z potopu co jasno wskazuje na „szerszą łaskę Boga”
.
W konsekwencji prowadzi to do nieuniknionej konkluzji, że zbawienie dostępne jest nie tylko dla wybranych, posłuchajmy tej argumentacji:
„To było ogromne i świadczy o dostępności zbawienia… chociaż Arka nie była wystarczająco duża, aby pomieścić cały świat, niemniej jednak sam fakt, że mogła pomieścić znacznie więcej osób niż tylko rodzina Noego, świadczy o tym, że słuszna oferta zbawienia jest realna – że jest miejsce na więcej zbawionych niż tylko wybrani...”
Biblia nie tylko nie potwierdza tej doktryny, która w najlepszym przypadku oparta jest o argument milczenia, ale też daje nam solidne podstawy do wnioskowania przeciwnego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 23, 2022 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Bezsilny krzyż Arminianizmu
1 Kor. 1:18 Mowa o krzyżu bowiem jest głupstwem dla tych, którzy giną, ale dla nas, którzy jesteśmy zbawieni, jest mocą (δύναμις dynamis) Boga.
Wielu wyznaje, że Chrystus został ukrzyżowany. Jeszcze więcej wierzy, że Chrystus na krzyżu umarł za grzechy. I dla wielu Chrystus jest nawet zbawicielem, ukrzyżowanym za grzechy. Jednakże w nieodrodzonych umysłach podczas próby zrozumienia czym jest krzyż, czego na krzyżu dokonał Chrystus, konsekwentnie rodzi się przekonanie, że krzyż nie ma mocy. Najlepiej zobrazuje to wypowiedź przeciętnego „chrześcijanina”. Spytany o to, co Chrystus osiągnął na krzyżu, odpowie:
Jezus raczej nic, prędzej ludzkość zyskała możliwość zbawienia przez Jego doskonałą ofiarę.
To znaczy, że rozmyślając o krzyżu, a mówiąc konkretniej o dziele Chrystusa na krzyżu, nieodrodzony człowiek odrzuca jego skuteczność (to właśnie oznacza grecki termin δύναμις). Dowodzi tym samym, że wierzy, iż krzyż jest głupstwem, ponieważ nie widzi w nim tego, co osiągnął Bóg-człowiek, Jezus Chrystus, Mediator. Nie rozumiejąc, czym jest zbawienie, ustanawia w centrum raczej siebie, jako będącego zdolnym do wykorzystania możliwości udzielonej przez Boga. Implikacją tego myślenia jest człowiek podejmujący właściwą decyzję: „postanowiłem pójść za Jezusem!”. Moc zbawienia leży w jego rękach. On musi ją tylko dobrze wykorzystać: mądrze wybrać.
W ostateczności, ponieważ Chrystus nic nie osiągnął na krzyżu, człowiek staje się odpowiedzialnym za swoje zbawienie, tworząc tym samym inną ewangelię oraz idola, któremu oddaje cześć.
Oto antropocentryczny bunt wobec mocy krzyża, skutecznego dzieła odkupienia i Boga. Bunt ludzi mądrych, a nawet uczonych w Piśmie, acz pozbawionych Ducha Świętego (1 Kor. 1:20; Mat. 22:29).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 15, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Odrodzeni lecz nie usynowieni?
Pewien człowiek postawił dość dziwaczną tezę odnoszącą się do kwestii soteriologii czyli zbawienia. Rozchodzi się o kwestię naszego „synostwa” które on postrzega wyłącznie organicznie odrzucając przy tym jego prawny charakter:
„Jako chrześcijanie nie jesteśmy adoptowani przez Boga, ale zrodzeni z Niego.”
Powyższe twierdzenie, choć nie wprost, prowadzi do konkluzji iż jako istoty odrodzone chrześcijanie zostają włączeni do Bożej rodziny na zasadzie naturalnej przynależności, a mówiąc bardziej precyzyjnym językiem, przynależności ontologicznej. Tutaj zwodziciele będą przywoływać błędnie zinterpretowany tekst Piotra, który „uczestnictwo Boskiej natury” wbrew alegacjom fałszywych nauczycieli traktuje jako uświęcenie (uniknięcie zepsucia i pożądliwości) a nie zmianę istoty z ludzkiej na Boską:
2 Piotra 1:4 Przez to zostały nam dane bardzo wielkie i cenne obietnice,abyście przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury, uniknąwszy zepsucia, które wskutek pożądliwości jest na świecie.
Ponownie, odrzucenie prawnego aspektu czyli adopcji, nawet przy właściwym założeniu iż chrześcijanie nie uzyskują „Boskiej natury” tzn. ich istota nie zmienia się z ανθρωπότης anthropotes (człowieczeństwa) w θεότης theotes (istotę bycia Bogiem, Boskość, to czym Bóg jest) prowadzi do szeregu problemów:
- Nie było i nie jest możliwe zawarcie prawnego Przymierza synostwa (w które włączeni są wybrani z wszystkich narodów) z osobą nieposiadającą prawnego związku z Bogiem (Dzieje 3:25; Efez. 2:12; Hebr. 8:10, 16)
.
- Chrystus, drugi Adam, nie mógł być federalną Głową takiej osoby, a przez to nie mógł jej legalnie reprezentować w czasie ukrzyżowania i tym samym usprawiedliwić (Rzym. 5:14, 17-19; 6:8; 2 Kor. 5:14-15; Kol. 3:3)
.
- W konsekwencji nie ma korzyści płynących z odkupieńczej śmierci Chrystusa – grzech człowieka nie mógł zostać przypisany Chrystusowi gdy ten był ukrzyżowany ani też sprawiedliwość Chrystusa nie może zostać przypisana człowiekowi w czasie regeneracji (Marek 14:24; Gal. 3:14; 2 Kor. 5:21; Rzym. 8:3-4)
Ponieważ z prawnego punktu widzenia nie ma mowy o zjednoczeniu z Chrystusem, nie ma też zbawienia w Chrystusie (Rzym. 5:17; 6:1-7, 11; 2 Kor. 3:6; Filip. 3:9) mając powyższe na uwadze odrodzenie czyli regeneracja jest niemożliwa, gdyż nie posiada ona żadnej prawnej podstawy.
Ponieważ nie może dojść do aplikacji legalnych osiągnięć Chrystusa (wykupienia spod przekleństwa prawa) odrodzenie należałoby rozumieć jako infuzję, czy też wlanie, Boskiej natury w człowieka, która zastąpiłaby ludzką naturę, co jest nie tylko absurdem ale prowadziłoby do zniszczenia samego człowieka ze względu na ciągle grzeszne i jeszcze oczekujące na pełnię realizacji odkupienia ciało (Rzym. 7:14, 18, 23-24; 8:23)
Rozważmy istotę unii z Chrystusem
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 27, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Błędny argument
4 Mojż. 14:18-20 18. PAN nierychły do gniewu i pełen wielkiego miłosierdzia, przebaczający nieprawość i przestępstwo, który nie uniewinnia winnego, lecz nawiedza nieprawość ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia. 19. Przebacz, proszę, nieprawość twego ludu według wielkości twego miłosierdzia, tak jak przebaczałeś temu ludowi od Egiptu aż dotąd. 20. Wtedy PAN powiedział: Przebaczyłem według twego słowa.
4 Mojż. 14:23 Nie zobaczą tej ziemi, którą przysiągłem ich ojcom, a żaden z tych, którzy mnie rozdrażnili, nie zobaczy jej.
4 Mojż. 14:35 Ja, PAN, powiedziałem, że tak postąpię z całym tym niegodziwym zgromadzeniem, które się zmówiło przeciwko mnie; na tej pustyni zginą i tu pomrą.
Powyższe fragmenty z Księgi Liczb są używane przez niektórych, aby nauczać bożego miłosierdzia wobec potępionych osób. Argument jest następujący:
„Mojżesz modli się, aby Bóg przebaczył Izraelowi i nie zniszczył go całkowicie po tym, jak 10 szpiegów przyniosło złą wiadomość. Bóg przebacza Izraelowi zgodnie z wielkością Jego miłosierdzia, chociaż są oni złym zgromadzeniem (i pozostaną złymi, aż całe pokolenie umrze na pustyni).”
Zwróćmy uwagę, że według tej koncepcji:
- Boskie przebaczenie dla tych potępionych osób nie jest zbawieniem (chociaż w tym momencie zostali oszczędzeni przed Bożym sądem, wszyscy ostatecznie zginęli na pustyni);
.
- Mojżesz w swojej modlitwie twierdzi, że Bóg jest miłosierny i przebacza ze swej natury nawet tym potępionym.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 20, 2022 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Sprawiedliwość Boża
Sprawiedliwość Boża objawiona w Ewangelii to sprawiedliwość Pana Jezusa Chrystusa, którą Bóg przypisuje swoim wybranym. Przypisana sprawiedliwość Chrystusa jest podstawą ich zbawienia; Boży dar wiary i upamiętania jest owocem zbawienia. Chrystus poprzez dzieło krzyża ustanowił wieczną sprawiedliwość dla swojego ludu.
Rzym. 1:16-17 16. Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka. 17. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.
.
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
.
Efez. 2:8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.
.
Jer. 23:6 Za jego dni Juda będzie zbawiona, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. A to jest jego imię, którym będą go nazywać: PAN NASZĄ SPRAWIEDLIWOŚCIĄ.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 8, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Definicja
Psalm 34:18 Bliski jest PAN skruszonym w sercu i wybawia złamanych na duchu.
Słowo „skrucha” rzadko słyszy się w kosciele a jeszcze rzadziej poza kościołem. Istnieją dwa rodzaje skruchy
- Akty skruchy podczas życia
- Posiadanie stale skruszonego serca
Mówiąc biblijnie, skrucha jest odczuwanym w sercu żalem i wyrzutem sumienia za grzechy. To szczera pokora, złamanie i zdrowa bojaźń przed Bogiem i Jego Słowem.
Czasami nie można tego w pełni wyrazić słowami, tylko łzami i pokornym usposobieniem.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 6, 2022 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Inny Jezus
2 Kor. 11:3-4 3. Lecz boję się, by czasem, tak jak wąż swoją przebiegłością oszukał Ewę, tak też wasze umysły nie zostały skażone i nie odstąpiły od prostoty, która jest w Chrystusie. 4. Gdyby bowiem przyszedł ktoś i głosił innego Jezusa, którego my nie głosiliśmy, albo gdybyście przyjęli innego ducha, którego nie otrzymaliście, albo inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosilibyście go z łatwością.
Apostoł Paweł mówił o tych, którzy przyjdą głosić innego Jezusa; tych, którzy przyjmą innego ducha i przyjmą inną ewangelię. Pytanie, które dzisiaj stawiam tobie, czytelniku, brzmi:
„Jakiego ducha otrzymałeś, w którą ewangelię wierzysz i którego Jezusa przyjąłeś?”
Istnieje wiele fałszywych Jezusów, którego miliony ludzi z ufnością przyjęły. Ci fałszywi mesjasze nazywają się Jezus i twierdzą, że są Synami Bożymi, ale kiedy przyjrzymy się szczegółom doktryn promujących takich szarlatanów i porównamy je ze Słowem Bożym, możemy zobaczyć, że nie są oni Synem Bożym, ale oszustami, którzy nie mają absolutnie żadnej mocy, by kogokolwiek zbawić.
Łuk. 21:8 A on odpowiedział: Uważajcie, abyście nie zostali zwiedzeni. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Chrystusem, oraz: Nadchodzi czas. Nie idźcie więc za nimi.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 25, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Meandry upadłego umysłu
Hebr. 2:9 Ale widzimy Jezusa, który stał się niewiele mniejszy od aniołów, ukoronowanego chwałą i czcią za cierpienia śmierci, aby z łaski Boga zakosztował śmierci za wszystkich.
Uniwersalizm soteriologiczny reprezentując naturalną teologię upadłego umysłu wypacza nauczanie Biblii. To jednocześnie bardzo interesujący przedmiot dyskusji z dwóch powodów:
Po pierwsze nie ma on oparcia w Słowie Bożym, ani jeden fragment Pisma nie naucza aby zbawienie czy też śmierć Chrystusa obejmowała swym zakresem wszystkich ludzi głowa w głowę
Po drugie, wiedząc o tym, zadziwia jak głęboko martwy duchowo jest umysł nieodrodzonego człowieka, który pomijając Bożą, całkowitą suwerenność w zbawieniu na siłę wczytuje do Biblii swoją „świętą i nienaruszalną presupozycję” – wiarę w uniwersealne odkupienie oparte o takież wewnętrzne, subiektywne przekonanie.
„widzicie” – powie uniwersalista – „tu jest napisane wprost, że Chrystus skosztował śmierci za wszystkich zatem umarł za wszystkich.” – I dalej, konkludując doda – „wszyscy zatem są obiektem bożej łaski, muszą tylko zechcieć z niej skorzystać!”.
Kolejni znowóż będą śmiało dowodzić, iż Chrystus umarł za wszystkich ludzi po to, aby jednych móc zbawić a innych móc potępić. Czy tego naucza autor Listu do Hebrajczyków?
Broń Boże…
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 18, 2022 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Dzisiejsza ewangelia a Ewangelia Chrystusa
Jer. 8:3 I cała reszta ocalałych z tego przewrotnego rodu będzie wybierać raczej śmierć niż życie
Arminianizm naucza o wolnej woli człowieka umożliwiającej dokonanie mu wyboru między dobrem a złem. To nic innego jak potępiony przez Kościół Pelagianizm, nauczający że ludzka natura nie została dotknięta przez upadek Adama, ale że wszyscy ludzie mają nadal swobodę wyboru dobra lub zła, aby słuchać Boga lub być mu nieposłusznym.
Pelagianizm czerpie garściami z herezji Satornila, przed którą przestrzegali ojcowie Kościoła:
„[Ojciec] posłał na świat Chrystusa dla zbawienia ludzi, którzy w niego wierzą. Mówi, że są dwa rodzaje ludzi i że jedni są dobrzy, a drudzy źli, a ta różnica istnieje w naturze. Ponieważ złe duchy współistnieją ze złymi ludźmi, Zbawca przyszedł – mówi Satornil – pomóc dobrym.” – Teodoret z Cyru, O herezjach, s 30
Szanowny czytelniku, kimkolwiek jesteś. Jeśli wierzysz dzisiejszą ewangelię wolnej woli człowieka, wiedz, że wierzysz w pseudo ewangelię, która jeszcze nikogo nie zbawiła, zamiast tego wysłała do piekła niezliczoną ilość zwiedzionych ludzi.
Spytasz pewnie dla czego? Cóż, jest wiele ku temu powodów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 5, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Interesująca kwestia
Mat. 11:28 Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, i ja wam dam odpoczynek.
Czyż w powyższym tekście Chrystus nie oferuje łaskawie odpoczynku i zbawienia „wszystkim, którzy pracują i są obciążeni”? Czyż nie wszyscy nienawróceni pasują do tego opisu (zarówno wybrani jak i potępieni) ? Czyż nie wszyscy doświadczają bolesnego pragnienia, brzemienia i przygniatającego ciężaru, powstałego w wyniku ich grzechu?
Kain tego doświadczał
1 Mojż. 4:13 Wtedy Kain powiedział do PANA: Zbyt ciężka jest moja kara, bym mógł ją znieść.
Judasz Iskariota także
Mat. 27:4 Mówiąc: Zgrzeszyłem, wydając krew niewinną.
Czyż Chrystus łaskawie nie woła i mówi do wszystkich: „Przyjdź do mnie”, obiecując wszystkim odpocząć… „jeśli tylko przyjdą do Niego!”?
Nie. Poniżej argumenty
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 26, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Podstawa rozważania
1 Kor. 15:29 Bo inaczej co zrobią ci, którzy przyjmują chrzest za zmarłych? Jeśli umarli w ogóle nie są wskrzeszani, po co przyjmują chrzest za zmarłych?
Na przestrzeni wieków religijne akty ocierające się o nekromancję wdzierały się do nominalnego „kościoła” by pod pozorem wspólnoty nazwy, czyli pod płaszczem chrześcijaństwa, nie tylko bluźnić Chrystusowi drwiąc z Jego Prawa (3 Mojż. 19:31; 5 Mojż. 18:10-11) ale także umacniać siły ciemności w kultach nad którymi stanowczo panują. I tak w wielkim skrócie w odstępczych religiach zauważamy istotne wpływy tej demonicznej nauki (1 Tym. 4:1):
- rzymskokatolickie modlitwy do zmarłych i o zmarłych, dawniej też tzw. „danse macabre” czyli korowód ludzi z kościotrupem na czele
.
- zielonoświątkowe odwiedzanie grobów „wielkich proroków i prorokiń” w celu „wysysania namaszczenia” – praktykowane prze Benny Hinna i sektę Betel z Redning w Kaliforni
.
- mormoński chrzest zastępczy gdzie żywy wyznawca tego kultu działając jako pełnomocnik, przyjmuje chrzest przez zanurzenie w imieniu zmarłej osoby tej samej płci
Pismo Święte jest na tyle czytelne, że umożliwia nam właściwe zrozumienie nawet największych Bożych tajemnic (Marek 13:14; 2 Kor. 1:13; Efez. 3:4; 5:17), choć skażeni neo-ortodoksją pseudoreformowani kaznodzieje de facto przecząc formalnej wystarczalności Słowa Bożego przekonują, że odczytanie pierwotnego znaczenia frazy „chrzest za umarłych” jest niemożliwie:
„Uważny i uczciwy interpretator może przeanalizować kilkadziesiąt proponowanych interpretacji, a mimo to nie może być dogmatycznym co do znaczenia tego tekstu.” – John MacArthur, źródło
Czy Apostoł wprowadzał nowy dogmat chrztu zastępczego w miejsce osób zmarłych? A może powołując się na pozabiblijną i heretycką praktykę starał się udowodnić prawdę o zmartwychwstaniu?
Nie podążając za niewiedzą skupmy naszą uwagę na biblijnych faktach aby uczciwie rozważyć co oznacza kontrowersyjna fraza „chrzest za zmarłych”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 15, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Prosty, logiczny przekaz
Izaj. 1:18 Chodźcie teraz, a rozsądźmy, mówi PAN: Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby były czerwone jak karmazyn, staną się białe jak wełna.
Ewangelia jest najbardziej rozsądnym i logicznym przesłaniem, jakie lud Boży kiedykolwiek słyszał w swoim życiu. Ewangelia, której używa Duch Boży, jest przesłaniem
- jasnym,
- godnym zaufania,
- popartym obietnicami Boga, który nie może kłamać,
- opartym na niezmiennej, absolutnej prawdzie,
- która jest używana do faktycznego nawrócenia duszy
Duch przekonuje wybranych o doktrynalnych prawdach Ewangelii, a nawrócony grzesznik teraz rozumie i kocha prawdę, a jego pewność zbawienia zostaje wzmocniona w tej Ewangelii, kiedy żyje wiarą
1 Piotra 2:2 Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie rozsądnego (λογικὸν logikon) czystego mleka słowa Bożego, abyście dzięki niemu rośli;
.
Rzym. 1:17 W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.
.
Hebr. 6:17-20 17.Dlatego też Bóg, chcąc dobitniej okazać dziedzicom obietnicy niezmienność swojego postanowienia, poręczył ją przysięgą; 18.Abyśmy przez dwie niezmienne rzeczy, w których jest niemożliwe, aby Bóg kłamał, mieli silną pociechę, my, którzy uciekliśmy, by pochwycić się zaoferowanej nam nadziei; 19. Którą mamy jako kotwicę duszy, bezpieczną i niewzruszoną, sięgającą poza zasłonę; 20.Gdzie jako poprzednik wszedł dla nas Jezus, stawszy się najwyższym kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka.
.
2 Piotra 1:3 Jako że jego Boska moc obdarzyła nas wszystkim, co potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał do chwały i cnoty.
(więcej…)