Upamiętanie a wiara, uczucia i uczynki, część 5

Przypomnienie

2 Tym. 1:9 Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.

Biblijna prawda jest jedna, nie ma w Biblii dwóch różnych, paralelnych czy też przeciwstawnych sobie doktryn. Ponieważ Pismo naucza nas, że zbwienie jest tylko z łaski i tylko z wiary oraz nie jest z uczynków, nie jest możliwym aby jakakolwiek interpretacja dowolnego fragmentu tworzyła doktrynę przeciwną. A jednak…

W ujęciu historycznym, a mówiąc bardziej precyzyjnie, w historii kościoła, wyraźnie zarysowuje się linia frontu wielkiej bitwy o prawdę, której znamiennym elementem jest właściwwa definicja kluczowych dla soteriologii słów.

Fałszywy kościół atakuje wiarę dodając uczynki do wiary, dwa niezbędne komponenty zbawienia. Kościół prawowierny odpiera ataki powołując się na Słowo Boże i Biblijne znaczenie słów.

Przedmiotem niniejszego rozważania jest utwierdzenie chrześcijan w ortodoksji poprzez wskazanie na zakres znaczeniowy słowa μετάνοια metanoia oznaczającego „upamiętanie”, a tłumaczonego przez odstępców jako „pokuta”.

(więcej…)

Usprawiedliwieni, kiedy? – część 1 zarys problemu

Reformowany dylemat

1 Piotra 1:18-20 .

18. Wiedząc, że nie tym, co zniszczalne, srebrem lub złotem, zostaliście wykupieni z waszego marnego postępowania przekazanego przez ojców;

19. Lecz drogą krwią Chrystusa jako baranka niewinnego i nieskalanego;

20. Przeznaczonego do tego przed założeniem świata, a objawionego w czasach ostatecznych ze względu na was.

Pod jednym względem na pytanie: „kiedy wybrany grzesznik jest usprawiedliwiony?” łatwo odpowiedzieć: Kiedy on lub ona wierzy w Jezusa Chrystusa głoszonego w Ewangelii.

Pod innymi ważnymi względami kwestia jest trudna, wręcz kontrowersyjna i być może z tego powodu często ignorowana. Kontrowersyjne aspekty pytania obejmują kwestię wiecznego usprawiedliwienia:

  • czy zbawczy akt Boga usprawiedliwienia winnego, ale wybranego grzesznika dokonuje się tylko w czasie – za pośrednictwem wiary grzesznika?
    .
  • czy też usprawiedliwienie grzesznika przez wiarę w czasie i historii ma swój początek i realizuje się w usprawiedliwiającym dekrecie Boga w wieczności?

W tej kwestii wiecznego usprawiedliwienia Reformowani teologowie i kościoły energicznie walczyli. Do dziś toczą się kontrowersje wokół kwestii wiecznego usprawiedliwienia wśród tych, którzy są jednomyślni w wyznawaniu usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę.

(więcej…)

Pewność usprawiedliwienia

Zapomniany aspekt zbawienia

1 Jana 5:13 To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne i abyście wierzyli w imię Syna Bożego.

Aspektem usprawiedliwienia, który jest często pomijany, jest zapewnienie jego sprawiedliwości, a zatem i zbawienia. [1]

Rzeczywistość usprawiedliwienia polega na tym, że Duch usprawiedliwiającego Ojca Jezusa Chrystusa zapewnia każdego, kogo Duch usprawiedliwia, że jest usprawiedliwiony. Zapewnienie to jest istotnym elementem samego aktu usprawiedliwienia. Wybrany, wierzący grzesznik jest nie tylko usprawiedliwiony, ale także wie, że jest usprawiedliwiony. W rzeczywistości spójnik „ale” w poprzednim zdaniu jest mylący. Może sprawiać wrażenie, że usprawiedliwienie to jedno, a zapewnienie usprawiedliwienia to drugie.

Prawda jest taka, że usprawiedliwienie jest zasadniczo zapewnieniem usprawiedliwienia przez samą wiarę. Jeśli wierzący grzesznik nie jest pewien swojej sprawiedliwości przed Bogiem, nie został usprawiedliwiony przez wiarę. Chrystus umarł za niego. Duch go odrodził. Bóg go wybrał. Ale nie został usprawiedliwiony przez wiarę.

(więcej…)

Cud łaski odrodzenia

Odrodzeni z łaski

Jan 3:3 … Odpowiedział mu Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć królestwa Bożego

Kiedy latorośl lub gałąź drzewa owocowego zostaje wszczepiona w pień innego drzewa, pierwszym rezultatem tego organicznego połączenia jest to, że natura i życie drzewa zaczyna udzielać się zaszczepionemu pędowi roślinnemu. Ten pierwszy rezultat jest całkiem ukryty przed naszym wzrokiem. To tajemnicza operacja.

W rzeczywistości przez pewien czas obserwujące oko hodowcy może mieć zupełnie odwrotne wrażenie. Może się wydawać, że wszczepiony pęd obumiera z powodu tejże operacji, a wszelkie pąki lub kiełki, które pojawiły się na nim przed wszczepieniem, mogą uschnąć. Jednak faktem jest, że jeśli przeszczep się powiedzie, wszczepiona gałązka otrzymuje początek nowego życia dzięki zjednoczeniu z pniem.

To samo dotyczy grzesznika, który jest zjednoczony z Chrystusem.

(więcej…)

Usprawiedliwieni tylko z wiary, część 3

Źródło wielkiego kłamstwa

Gal. 5:6 Bo w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, ale wiara, która działa przez miłość.

Najpoważniejszą słabością kościołów reformowanych jest to, że nawet te z nich, które publicznie potępiają herezję usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki i które ogłaszają się na synodach jako wyznające usprawiedliwienie wyłącznie z wiary, przyjmując heretyków, korzeń i źródło herezji usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki odmawiają zajęcia się  doktryną.

Współczesny wyraz herezji usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki w kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich jest zakorzeniony w błędnej doktrynie przymierza.

  • To jest nauczanie, że Bóg łaskawie zawiera swoje przymierze zbawienia ze wszystkimi ochrzczonymi, a szczególnie ze wszystkimi ochrzczonymi dziećmi wierzących rodziców. W rzeczywistości rozpoczyna dzieło zbawienia we wszystkich jednakowo.
    .
  • Ale przymierze i jego zbawienie są warunkowe. Ich trwanie i spełnienie w wiecznym zbawieniu dzieci zależą od uczynków, które dziecko musi spełniać, w tym od wiary, która jest uważana raczej za dzieło dziecka niż za dar Boży.[23]

To właśnie ta doktryna warunkowego przymierza łaski i zbawienia ze wszystkimi ochrzczonymi dziećmi w równym stopniu implikuje i wytwarza herezję usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki. Heretycy otwarcie to wyznają, ponieważ nazywają swoją teologię, która obejmuje usprawiedliwienie przez wiarę i uczynki, federalną wizją.

(więcej…)

Boża miłość

Boży egocentryzm

1 Jana 4:10 Na tym polega miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że on nas umiłował.

Łatwo zauważyć, że miłość Boga może być rozważana pod ogólnym tytułem świętości Boga. Absolutny i czysty egocentryzm Boga wyraża się i manifestuje zwłaszcza w Jego miłości, gdyż Bóg jest miłością (1 Jana 4:8). Szczególnie o miłości można z naciskiem powiedzieć, że „Z niego bowiem, przez niego i w nim jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen” (Rzym. 11:36).

Ma swoje źródło w Bogu i z Niego jako swego źródła, miłość działa w nas i przez nas, ażeby powrócić do Boga. Miłość jest z Boga, pochodzi od Boga — to znaczy, że wszelka prawdziwa miłość, gdziekolwiek się znajduje, ma swoje źródło w Nim

Jan 4:7 Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, gdyż miłość jest z Boga i każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga.

To przede wszystkim Swoją miłość Bóg objawia w posłaniu i wydaniu Swego Jednorodzonego Syna. W tym objawiła się miłość Boga do nas, że posłał na świat Swego jednorodzonego Syna, abyśmy mogli żyć przez Niego

Jan 4:9 Przez to objawiła się miłość Boga ku nam, że Bóg posłał na świat swego jednorodzonego Syna, abyśmy żyli przez niego.

(więcej…)

Usprawiedliwieni tylko z wiary, część 2

Wielkie kłamstwo

1 Tym. 4:1-2 1. A Duch otwarcie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, dając posłuch zwodniczym duchom i naukom demonów; 2. Mówiąc kłamstwo w obłudzie, mając napiętnowane sumienie;

Reformowane wyznania wiary, które oficjalnie wyrażają wiarę Reformowaną i które w swoim wyznaniu, że usprawiedliwienie jest tylko przez wiarę dokładnie odzwierciedlają doktrynę Kalwina, demaskują „wielkie kłamstwo”, które zwolennicy federalnej wizji narzucają teraz kościołom Reformowanym i Prezbiteriańskim. Wyrażenie „wielkie kłamstwo” celowo zapożyczam ze słownika nazistowskich Niemiec.

Josef Goebbels, cyniczny szef ministerstwa propagandy, praktykował taktykę przekonywania Niemców do wszelkich kłamstw, w które Hitler chciał, aby wierzyli, trąbiąc odważnie, bez zażenowania, często i wszelkimi sposobami oczywiste kłamstwo. Naturą taktyki wielkiego kłamstwa, czy to w polityce, czy w teologii, jest to, że obezwładnia ona prawdę, co jest oczywiste po prostu przez głośność, śmiałość i powtarzalność wypowiedzi skandalicznego fałszu sprzecznego z prawdą.

Wielkim kłamstwem federalnej wizji jest głoszenie, że Kalwin różnił się od Lutra w sprawie usprawiedliwienia w tym, że Luter nauczał usprawiedliwienia tylko przez wiarę a Kalwin nauczał usprawiedliwienia przez wiarę i dobre uczynki. Według ludzi federalnej wizji, niezłomne, bezkompromisowe wyznanie usprawiedliwienia tylko przez wiarę jest luterańskie, a nie Reformowane. Według nich głoszenie i nauczanie o usprawiedliwieniu przez wiarę i uczynki jest kalwińskie i Reformowane.

Samo stwierdzenie wielkiego kłamstwa prostym językiem wystarczy, aby je zdemaskować:

„Kalwinizmem i nauką Reformowaną jest głoszenie i nauczanie usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki”.

O ile to oskarżenie o rzekomą różnicę między Lutrem a Kalwinem w sprawie usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę jest formą wielkiego kłamstwa, ludzie federalnej wizji są wielkimi kłamcami. To, co Goebbels praktykował na arenie politycznej w Niemczech, ludzie federalnej wizji praktykowali w sferze doktrynalnej i kościelnej w Ameryce Północnej.

(więcej…)

Usprawiedliwieni tylko z wiary, część 1

Doktrynalna przepaść Reformacji i papizmu

Gal. 3:11 A że przez prawo nikt nie jest usprawiedliwiony przed Bogiem, jest oczywiste, bo: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.

W kontrowersjach wokół nauki o usprawiedliwieniu słowo tylko zawsze wyrażało i broniło prawdy, demaskowało herezję dotyczącą usprawiedliwienia i odróżniało prawdziwy kościół od fałszywego.

„Tylko albo jedynie” w wyznaniu usprawiedliwienia oddzieliło protestantyzm, zarówno luterański,  jak i Reformowany, od kościoła rzymskokatolickiego w czasach Reformacji. W swoich kazaniach na podstawie Listu do Galacjan Jan Kalwin głosił w swoim zborze w Genewie:

Albowiem papiści słusznie przyznają, że jesteśmy usprawiedliwieni przez wiarę ale oni dodają że tylko częściowo. Ale ten wtręt psuje wszystko. Tutaj bowiem zostało udowodnione, że nie możemy być uznani za sprawiedliwych przed Bogiem, jak tylko za pośrednictwem naszego Pana Jezusa Chrystusa i polegając na zbawieniu, które On dla nas nabył. Papiści dobrze to widzą i dlatego dla fasonu mówią, że usprawiedliwia nas wiara, ale nie sama wiara: nic z tego nie chcą. To jest rzecz, przeciwko której walczą: i to jest główny punkt sporu między nimi a nami. [1]

(więcej…)

Wiara Jezusa: obiekcja rozważona, część 2

Usprawiedliwienie jako członkostwo w kościele

Rzym 8:3 Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele

Błądzący w kwestii sprawiedliwości Bożej w Jezusie Chrystusie i co do wiary, N.T. Wright i ludzie nowej perspektywy są w poważnym błędzie co do zbawczego aktu usprawiedliwienia. Dla nich usprawiedliwienie nie jest oświadczeniem Boga sędziego wobec wierzącego, że jego grzechy są przebaczone i że jest on sprawiedliwy przed Bogiem dzięki sprawiedliwości Jezusa Chrystusa, który był posłuszny zamiast grzesznika, zwłaszcza ponosząc karę grzesznika na krzyżu.

Wedug nich usprawiedliwienie wcale nie jest aktem zbawienia. Jest to jedynie Boża deklaracja, że grzesznik jest pełnoprawnym członkiem kościoła Nowego Testamentu. Zbawienie może być zasugerowane w tej deklaracji, chociaż bez żadnego przypisania sprawiedliwości, ale boski akt usprawiedliwienia nie jest przede wszystkim zbawczym aktem Boga. Jest to raczej obserwacja ze strony Boga.

Jakże nowa perspektywa podkreśla to nowe spojrzenie na usprawiedliwienie!

„„Usprawiedliwiony” [nie jest] stwierdzeniem o tym, jak ktoś staje się chrześcijaninem [to jest przez przebaczenie grzechów i stwierdzenie, że jest się sprawiedliwym w Chrystusie], ale… stwierdzeniem o tym, kto należy do ludu Bożego i jak możesz to stwierdzić w teraźniejszości[16].
.
„Usprawiedliwienie… nie polega na tym, jak ktoś wchodzi do społeczności prawdziwego ludu Bożego, ale na tym, jak rozpoznajesz, kto należy do tej wspólnoty”[17].

To usprawiedliwienie nie jest zbawczym aktem Boga, przebaczającym grzechy usprawiedliwionego, ale raczej stwierdzeniem lub obserwacją Boga, że ktoś jest członkiem kościoła, Wright wyraża w pełniejszym opisie własnej nauki i nauki nowej perspektywy o usprawiedliwieniu w swojej książce Justification: God’s Plan & Paul’s Vision.

„Być usprawiedliwionym” tutaj [w klasycznym fragmencie Listu do Galacjan 2, szczególnie werset 16] nie oznacza „otrzymania darmowego przebaczenia grzechów”, „dojścia do właściwej relacji z Bogiem” ani jakiegoś innego bliskiego synonimu „być uważanym za sprawiedliwego” przed Bogiem”, ale raczej, i bardzo konkretnie, „być uznanym przez Boga za prawdziwego członka jego rodziny, a zatem z prawem do wspólnego stołu” [to znaczy uczestniczyć w Wieczerzy Pańskiej] [18]

Nic nie zostało z konfesyjnej, reformacyjnej Ewangelii usprawiedliwienia przez wiarę. Każdy element tej Ewangelii, która jest Ewangelią Biblii, jest zepsuty:

  • sprawiedliwość
  • wiara
  • i akt usprawiedliwienia

Tyle co do prawdy o usprawiedliwieniu przez wiarę!

(więcej…)

Wiara Jezusa: obiekcja rozważona, część 1

 

Problematyczne stwierdzenie

Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.

Zanim przejdziemy do Protestanckiego i Reformowanego wyznania, że usprawiedliwienie jest wyłącznie przez wiarę, należy rozważyć współczesne wypaczenie doktryny o usprawiedliwieniu przez wiarę, polegające na błędnej interpretacji biblijnego wyrażenia „wiara Jezusa”. To zdanie ma fundamentalne znaczenie dla nauki o usprawiedliwieniu przez wiarę.

O znaczeniu „wiary Jezusa Chrystusa” i właściwego zrozumienia jej prawdziwości świadczy fakt, że zgodnie z Listem do Galacjan 2:16, dzięki tej wierze jesteśmy usprawiedliwieni. Kościół musi właściwie wiedzieć, czym jest wiara Jezusa Chrystusa, aby jego członkowie mogli szukać usprawiedliwienia tam, gdzie można je znaleźć, jak również szukać usprawiedliwienia we właściwy sposób, aby sam Kościół mógł słusznie głosić usprawiedliwienie i rzeczywiście, aby dzieci Boże mogły wiedzieć, czym właściwie jest usprawiedliwienie.

Błądzić co do znaczenia „wiary Jezusa Chrystusa” jest fałszowaniem fundamentalnej prawdy o usprawiedliwieniu przez wiarę.

(więcej…)

Boża wola zbawienia w Nowym Testamencie

Wola Chrystusa

Psalm 40:6-8 .

6. Ofiary i daru nie chciałeś, lecz otworzyłeś mi uszy; nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzech.

7. Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę, na początku księgi jest napisane o mnie;

8. Pragnę czynić twoją wolę, mój Boże, a twoje prawo jest w moim wnętrzu

Już w Starym Testamencie Mesjasz głosił, że Jego misją i radością było posłuszeństwo woli Jahwe. Nowy Testament cytuje i objaśnia te słowa, przedstawiając wcielenie i ukrzyżowanie Chrystusa jako wykonanie zbawczej woli Jego Ojca:

Hebr. 10:5-10 5. Dlatego przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, ale przygotowałeś mi ciało. 6. Całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się tobie. 7. Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę – na początku księgi napisano o mnie – abym spełniał twoją wolę, o Boże. 8. Powiedziawszy wyżej: Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się tobie, choć składa się je zgodnie z prawem; 9. Następnie powiedział: Oto przychodzę, abym spełniał twoją wolę, o Boże. Znosi pierwsze, aby ustanowić drugie. 10. Za sprawą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.

W trzech kolejnych rozdziałach Ewangelii według Jana nasz Zbawiciel zwraca uwagę na to samo:

Jan 4:34 Jezus im powiedział: Moim pokarmem jest wypełniać wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła
.
Jan 5:30 Ja sam od siebie nie mogę nic czynić. Jak słyszę, tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy, bo nie szukam swojej woli, ale woli tego, który mnie posłał, Ojca
.
Jan 6:38 Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, żeby czynić swoją wolę, ale wolę tego, który mnie posłał

(więcej…)

Przez wiarę i z wiary

Kwestia najwyższej wagi

Psalmy 143:2 A nie stawiaj przed sądem swojego sługi, bo nikt z żyjących nie będzie usprawiedliwiony przed tobą.

Pilne pytanie winnego, ale upamiętującego się grzesznika brzmi: jak mogę być sprawiedliwy przed Bogiem, moim sędzią?

To, że każdy człowiek nie zadaje tego pytania i nie zadaje go z żarliwością, która nie zostanie zaspokojona, dopóki nie uzyska odpowiedzi, jest dowodem grzesznej głupoty i głupiej grzeszności natury ludzkiej. Ten sam mężczyzna, który z zaciekłą energią i wielkimi wydatkami stara się poprawić swój zamach golfowy i ta sama kobieta, która jest niespokojna, dopóki nie straci pięciu kilogramów, nie wykazują absolutnie żadnego zainteresowania kwestią dotyczącą ich błogosławieństwa i pokoju w tym życiu i ich szczęścia lub tragedii w wieczności.

Niezależnie od braku zainteresowania tą kwestią ze strony większości ludzkości, kwestia ta ma fundamentalne znaczenie.

(więcej…)

Usprawiedliwienie jako przypisanie

Konieczność jasności

Rzym. 4:6-7 6. Jak i Dawid mówi, że błogosławiony jest człowiek, któremu Bóg przypisze sprawiedliwość bez uczynków, mówiąc: 7. Błogosławieni, których nieprawości są przebaczone i których grzechy są zakryte.

Jeśli chodzi o prawdę, która była przedmiotem sporu w XVI-wuiecznej Reformacji kościoła;

  • prawdę, która wówczas oddzieliła prawdziwe kościoły protestantyzmu od fałszywego kościoła rzymskiego, tak jak ma to miejsce do dziś;
    .
  • prawdę, którą Marcin Luter opisał jako „artykuł na którym stoi i upada kościół”;
    .
  • prawdę, którą Jan Kalwin nazwał „kamieniem węgielnym Ewangelii”;
    .
  • prawdę, którą Biblia głosi jako samo serce Ewangelii łaski

– zarówno kościół, jak i poszczególni chrześcijanie muszą mieć całkowitą jasność co do tego, czym jest usprawiedliwienie.

W tej prawdzie przede wszystkim nie może być braku jasności ani zamieszania. Brak jasności co do tej prawdy oznacza brak jasności co do całości Ewangelii Pisma Świętego. Zamieszanie w odniesieniu do tej doktryny musi skutkować zamieszaniem w całej treści Biblii. Pismo Święte i konfesje nie pozostawiają nas w ciemności ani nie pozwalają na zamieszanie co do tego, czym jest zbawcze dzieło Boga w Chrystusie, znane jako usprawiedliwienie.

Usprawiedliwienie jest imputacją. Jest to boski akt przypisania, czyli zaliczenia, sprawiedliwości Jezusa Chrystusa winnemu, ale wybranemu grzesznikowi. Wybranemu grzesznikowi Bóg przypisuje doskonałą sprawiedliwość Jezusa Chrystusa.

Sprawiedliwość ta polega na posłuszeństwie Jezusa woli Bożej przez całe życie oraz na Jego zadośćczyniącym cierpieniu i śmierci.

Wierzący grzesznik doświadcza tego przypisania jako przebaczenia swoich grzechów – zniesienia winy za grzech, która to wina naraża grzesznika na Bożą karę za grzechy – oraz jako postawienie grzesznika przed Bogiem sędzią jako tego, który w pełni wypełnił wszystko, czego prawo Boże wymaga od niego – posiadania doskonałego posłuszeństwa dziesięciu przykazaniom prawa Bożego.

(więcej…)

Upamiętanie a wiara, uczucia i uczynki, część 4

Przypomnienie

Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.

Historia Reformacji to historia walki o Ewangelię. Ewangelia jest to zwycięstwo Chrystusa w historii, Jego całkowity sukces w walce o przebłaganie Boga i tym samym uzyskanie odpuszczenia wybranym do zbawienia grzesznikom wszystkich grzechów, przeszłych, teraźniejszych i przyszłych (Kol. 2:13; Hebr. 1:3).  Chrystus dokonał tego poprzez przelanie Swojej świętej krwi (Dzieje 20:28; Rzym. 3:25; Hebr. 9:22) za winnych aby ich skutecznie usprawiedliwić, uświęcić i odkupić (Rzym. 5:9; 1 Kor. 1:30; Efez. 1:7) i uwolnić od przekleństwa grzechu, który sprowadza Boży gniew (Rzym. 8:2-3; 2 Kor. 5:21; Gal. 3:13)

Zwycięstwo Chrystusa jest Jego i tylko Jego zwycięstwem. Człowiek nie pomaga w Ewangelii zwyciężyć Chrystusowi ponieważ Ewangelia to wydarzenie historyczne. Krzyż jest przeszłym wydarzeniem, nie można do niego nic dodać ani nic z niego ująć. Chrystus nie potrzebuje pomocy grzesznika w zbawieniu grzesznika (Psalm 49:7-8). Chrystus nie potrzebuje ludzkich aktów pomocniczych w dziele usprawiedliwienia grzesznika, takich jak:

  • przygotowanie się do zbawienia
  • skrucha czyli żal za grzechy
  • nawrócenie czyli zmiana postępowania
  • miłość do Boga i bliźniego
  • wiara i upamiętanie

Ponieważ grzesznik jest martwy duchowo (1 Mojż. 2:17; Efez. 2:1, 5; Kol. 2:13) jego rozeznanie własnego stanu to ignorancja (Rzym. 1:21; Efez. 4:18; 1 Kor. 2:8) z której wynika stała chęć czynienia grzechu (Hiob 15:16; Jer. 18:12; Rzym. 3:12; Efez. 2:2-3; Kol. 3:3), grzesznik nie tylko nie może dopomóc w swoim własnym zbawieniu ale i nie jest w stanie. Wszystkie środki łaski zostały zapewnione przez Chrystusa na krzyżu.

Wiara jest jedynym środkiem łaski, jedynym narzędziem, które jednoczy wybranego do zbawienia grzesznika z Chrystusem we wszystkich Jego dziełach, które stają się własnością grzesznika i zupełnie wystarczają do uwolnienia go z mocy grzechu [1]

Aby ludzi przyprowadzić do wiary, Bóg łaskawie posyła głosicieli najradośniejszej nowiny tym, którym chce i kiedy mu się podoba, i poprzez ich usługę ludzie wzywani są do upamiętania i wiary w Chrystusa ukrzyżowanego
.
Ponadto obietnica Ewangelii jest taka, że każdy kto wierzy w Chrystusa ukrzyżowanego nie zginie, lecz będzie miał żywot wieczny. Obietnica ta, wraz z przykazaniem by się upamiętać i wierzyć, winna być zwiastowana i ogłaszana wszystkim narodom i wszystkim osobom bez ograniczenia i bez różnicy, do których Bóg w swym upodobaniu posyła Ewangelię.
.
Tego, że inni, którzy powoływani przez Ewangelię są posłuszni i nawracają się,  […] należy to przypisywać w całości Bogu, który wybrał swą własność od wieczności w Chrystusie, i który powołuje ich skutecznie we właściwym czasie, daje im wiarę i upamiętanie, wybawia ich z mocy ciemności, i przenosi ich do Królestwa Syna swego, [2]

Upamiętanie (gr. μετάνοια metanoia) oznacza uznanie prawdy o własnym grzechu i o Chrystusie, jedynej nadziei na odpuszczenie grzechu. Upamiętanie to wiara w Chrystusa zadośćczyniącego za osobiste grzechy. To uznanie swojej grzeszności i zrozumienie, że tylko Chrystus uwalnia od przekleństwa grzechu. Ponieważ grzesznik nie ma zdolności samozbawienia ani pomocy we własnym usprawiedliwieniu, oraz ponieważ Chrystus dokonał raz na zawsze dzieła usprawiedliwienia, upamiętanie nie może oznaczać zmiany postępowania i skruchy.

μετάνοια metanoia to zmiana sposobu myślenia: z ignorancji o własnym grzechu do świadomości grzechu wraz z jego ciężarem i oczekującym sprawiedliwym sądem Bożym. Ta zmiana myślenia odwraca grzesznika od siebie samego i rzuca go na kolana przed ukrzyżowanym Chrystusem z błaganiem o odpuszczenie i przebaczenie. Upamiętanie chwyta się w wierze Chrystusa jako jedynej nadziei.

Jednak człowiek religijny tworzy nową definicję upamiętania.

(więcej…)

Konfesje Reformowane o usprawiedliwieniu: przegląd

Odpuszczenie grzechów

Rzym. 3:20-21 20. Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu. 21. Lecz teraz bez prawa została objawiona sprawiedliwość Boga, poświadczona przez prawo i proroków.

Oświadczenie o usprawiedliwieniu Wyznań Reformowanych ustanawia następujące prawdy jako właściwe rozumienie doktryny biblijnej i oczywiście jako ortodoksję Reformowaną. Wyznania stwierdzają, że usprawiedliwienie ma fundamentalne znaczenie dla Ewangelii. Artykuł 23 Belgijskiego Wyznania mówi, że

„nasze zbawienie polega na odpuszczeniu naszych grzechów ze względu na Jezusa Chrystusa” oraz na „naszej sprawiedliwości przed Bogiem”, co „jest w tym… implikowane”.

Odpuszczenie grzechów wraz z domniemanym darem usprawiedliwienia przed Bogiem jest usprawiedliwieniem [1]. Pierwszą i ewidentnie podstawową korzyścią płynącą z wiary w Ewangelię, jak podsumowano w Składzie Apostolskim, zgodnie z Katechizmem Heidelberskim, jest usprawiedliwienie:

„Ale co ci teraz pomoże, że w to wszystko wierzysz? Że jestem sprawiedliwy w Chrystusie przed Bogiem”[2]

Dlatego błądzenie w doktrynie o usprawiedliwieniu jest całkowitym zepsuciem, a tym samym utratą Ewangelii.

(więcej…)

Konfesje Reformowane o usprawiedliwieniu: stanowisko

Ku rozeznaniu

Rzym. 3:20-28 .

20. Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu.

21. Lecz teraz bez prawa została objawiona sprawiedliwość Boga, poświadczona przez prawo i proroków.

22. Jest to sprawiedliwość Boga przez wiarę Jezusa Chrystusa dla wszystkich i na wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy.

23. Wszyscy bowiem zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Boga;

24. A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie.

25. Jego to Bóg ustanowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby okazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów;

26. Aby okazać swoją sprawiedliwość w obecnym czasie po to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, kto wierzy w Jezusa.

27. Gdzież więc jest powód do chluby? Został wykluczony. Przez jakie prawo? Uczynków? Nie, przez prawo wiary.

28. Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.

Artykuł zawiera stwierdzenie Ewangelicznej prawdy o usprawiedliwieniu przez główne Wyznania Reformowane i Prezbiteriańskie. Mowa raczej o „stwierdzeniu” niż o „stwierdzeniach”, ponieważ Wyznania Reformowane jednogłośnie wypowiadają swoje oświadczenie dotyczące usprawiedliwienia.

Do tych wyznań i ich stwierdzeń należy odnieść doktrynę uzasadnienia federalnej wizji, nowej perspektywy oraz ewangelików i katolików razem w celu przetestowania i osądzenia. Na tych wyznaniach i ich oświadczeniach musi opierać się każdy Kościół Reformowany i Prezbiteriański.

Te wyznania i ich oświadczenia wiążą każdego pastora Reformowanego i Prezbiteriańskiego, starszego rządzącego, diakona, profesora teologii i misjonarza. Do tych wyznań i ich oświadczeń każdy Reformowany i Prezbiteriański mężczyzna, kobieta i dziecko musi iść po jasne, autorytatywne instrukcje dotyczące usprawiedliwienia.

(więcej…)

Konfesje Reformowane o usprawiedliwieniu: wprowadzenie

Wprowadzenie

1 Piotra 4:11 Jeśli ktoś przemawia, niech mówi jak wyroki Boga

Wyjaśnienie i obronę ewangelicznej prawdy o usprawiedliwieniu rozpocznę od krótkiej analizy Wyznań Reformowanych w odniesieniu do doktryny. Powodem rozpoczęcia od Wyznań nie jest błędne przekonanie, że Wyznania są równie autorytatywne w odniesieniu do zdrowej doktryny jak natchnione Pismo Święte. Jako Reformowany kaznodzieja stwierdziłem, że przyjmuję sześćdziesiąt sześć ksiąg Starego i Nowego Testamentu „jako święte i kanoniczne, dla regulowania, założenia i potwierdzenia naszej wiary” [1].

Te natchnione, a zatem święte księgi są jedyną „nieomylną regułą” właściwej doktryny i pobożnego życia, które wywodzi się z ortodoksji..„Nie możemy też porównywać jakichkolwiek pism ludzkich, choćby najbardziej świętych, z tymi boskimi Pismami”[2]

Pismo Święte jest źródłem nauki o usprawiedliwieniu przez wiarę, jak i pobożnego życia we wdzięcznym posłuszeństwie prawu Bożemu, które jest owocem nauki o usprawiedliwieniu. Pismo Święte musi być ostateczną zasadą, która ustanawia usprawiedliwienie wyłącznie przez wiarę jako prawdę w obecnym sporze i ocenie jako kłamstwo nauczania o usprawiedliwieniu z uczynków.

2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
.
Filip. 3:9 I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę;
.
Rzym. 8:3-4 3. Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele; 4. Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.
.
1 Kor. 1:30 Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem;

Niemniej jednak istnieją dobre powody, aby rozstrzygać kontrowersje w Kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich dotyczące usprawiedliwienia, odwołując się najpierw do Wyznań Reformowanych.

(więcej…)

Zmartwychwstanie w Chrystusie

Centralna doktryna chrześcijaństwa

1 Kor. 15:19 Jeśli tylko w tym życiu mamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej nieszczęśliwi.

W pewnych okresach od II do IV wieku być chrześcijaninem oznaczało niemal pewną śmierć. Barbarzyństwa wyrządzone chrześcijanom były takie, że nawet wzbudzały współczucie samych Rzymian. Sam Neron udoskonalił nawet okrucieństwo i wymyślił dla chrześcijan wszelkiego rodzaju kary, jakie mogła zaprojektować najbardziej piekielna wyobraźnia.

A konkretnie: niektórych zszywał w skórach dzikich zwierząt, a potem rzucał na pożarcie psom, aż życie w nich zgasło inni ubrani w sztywne od wosku koszule, przymocowani do drzew byli podpaleni w jego ogrodach, aby je oświetlić

W trakcie prześladowań męczeńśką śmierć ponieśli śmierć Apostołowie Paweł i Piotr. Do ich nazwisk można dodać

  • Erastusa, szambelana Koryntu (2 Tym. 4:20)
    .
  • Arystarcha, Macedończyka (Dzieje 19:29)
    .
  • Trofima, Efezjanina, nawróconego przez Pawła (Dzieje 21:29)
    .
  • wraz z nim zamęczony został współpracownik Józef, zwany powszechnie Barsabaszem (Dzieje 1:23)
    .
  • Ananiasz, biskup Damaszku (Dzieje 9:10); obaj należeli do Siedemdziesięciu (Łuk. 10:1) [1]

Te prześladowania były powszechne w całym Cesarstwie Rzymskim. Ale to raczej zwiększyło niż osłabiło ducha chrześcijaństwa. Dlaczego? Co kierowało chrześcijanami, którym pisana była śmierć, że nie tylko nie wypierali się wiary w czasie prześladowań ale też ich szeregi stale rosły?

(więcej…)

Tło doktrynalne Nowej Perspektywy na Pawła

Konflikt o usprawiedliwienie

Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.

Obecny atak na doktrynę usprawiedliwienia przez samą wiarę w konserwatywnych kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich przez ludzi federalnej wizji i ich teologicznych sojuszników ma swoją historię. Ta historia obejmuje

  • kontrowersje Synodu Dort z Arminianami
    .
  • kontrowersje Reformacji z Rzymem
    .
  • spór Apostoła Pawła z judaizującymi orędownikami usprawiedliwienia przez uczynki prawa
    .
  • bój Jezusa Chrystusa z faryzeuszami

Współczesne odejście od ewangelicznej prawdy o usprawiedliwieniu z łaski w kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich jakie powoduje federalna wizja ma również podłoże kościelne i teologiczne. Federalna wizja rozkwita we współczesnej kościelnej atmosferze ekumenizmu, zwłaszcza ekumenizmu ponownego zjednoczenia kościołów protestanckich z Kościołem rzymskokatolickim.

Stosunki ekumeniczne z Rzymem wymagają od protestantów złożenia w ofierze doktryny usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę (a wraz z tą fundamentalną prawdą, wszystkich doktryn łaski). Wybitnym, potężnym agentem ponownego zjednoczenia ewangelickiego protestantyzmu z Kościołem rzymskokatolickim jest organizacja, która nazywa siebie Ewangelikami i Katolikami Razem (EKR).

(więcej…)

Synergia wiary i uczynków

Teologiczny kamień potknięcia

Jakuba 2:21-24 .

21. Czy Abraham, nasz ojciec, nie został usprawiedliwiony z uczynków, gdy ofiarował Izaaka, swego syna, na ołtarzu?

22. Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki wiara stała się doskonała.

23. I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga.

24. Widzicie więc, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie tylko z wiary.

Grecka fraza τοῖς πίστις συνήργει τοῖς ἔργοις tois pistis synergei tois ergois wskazuje na synergię (synergei) wiary (pistis) z uczynkami (ergois). Fraza użyta została w kontekście usprawiedliwienia z wyraźnym odrzuceniem usprawiedliwienia tylko z wiary (οὐκ ἐκ πίστεως μόνον ouk ek pisteos monon czyli non sola fide)  dla teologów Watykanu oznacza to, że aby dostać się do nieba koniecznym jest wiara w Boga oraz dobre uczynki.

werset 21 …Abraham…został usprawiedliwiony z uczynków (ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη eks ergon edikaiothe)
.
werset 24 człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków (ἐξ ἔργων δικαιοῦται eks ergon dikaioutai), a nie tylko z wiary (οὐκ ἐκ πίστεως μόνον ouk ek pisteos monon)

Według herezji Rzymskiego katolicyzmu Marcin Luter był w błędzie głosząc zbawienie z łaski przez wiarę, czyli wyznając zasadę sola fide. Wielokrotnie Luter konfrontowany był przez rzymskich teologów przy użyciu tekstu Jakuba, gdzie wyraźnie czytamy, że wiara współdziała z uczynkami (τοῖς πίστις συνήργει τοῖς ἔργοις tois pistis synergei tois ergois), co papiści odnosili do zbawienia w sensie soteriologicznym.

Tak więc gdy Luter wołał sola fide, papiści odpowiadali non sola fide nieustannie odwołując się do frazy οὐκ ἐκ πίστεως μόνον ek pisteos monon.nie tylko z wiary!

Okrzyk i argument papistów używany jest po dziś dzień. Otwarcie przez katolików, ale też skrycie i podstępnie przez fałszywych teologów mających czelność ubierać się w barwy Protestantyzmu, a nawet, o zgrozo, teologii Reformowanej. Czy rzeczywiście do zbawienia człowieka konieczne są wiara oraz dobre uczynki?

Zgodnie z Pismem zaprzeczamy heretykom i fanatykom.

(więcej…)