utworzone przez Reformowani | lis 14, 2023 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Zasługa Chrystusa w konfesjach
1 Kor. 1:30 Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem;
Pierwszą linią obrony Ewangelii zasługi, a tym samym prawdy o przypisywanej sprawiedliwości, są wyznania Reformowane i Prezbiteriańskie. Jako kaznodzieja Kościoła anglikańskiego N. T. Wright jest związany 39 Artykułami Kościoła anglikańskiego. Artykuł 11 demaskuje Wrighta nie tylko jako heretyka, ale także buntownika przeciwko autorytetowi własnego wyznania.
Zostaliśmy uznani za sprawiedliwych przed Bogiem jedynie ze względu na zasługi naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa przez wiarę, a nie z powodu naszych własnych uczynków lub zasług. Dlatego też stwierdzenie, że jesteśmy usprawiedliwieni jedynie przez wiarę, jest najzdrowszą doktryną i bardzo pocieszającą, co szerzej zostało wyrażone w Homilii o usprawiedliwieniu. [25]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 13, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Oferta, i to dla wszystkich…
Jan 6:32 Wtedy Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale mój Ojciec daje wam prawdziwy chleb z nieba.
Zwolennicy herezji dobrointencyjnej oferty ewangelii zwanej też bezpłatną ofertą lub amyraldianizmem, argumentują, że Chrystus zwraca się tutaj bezwzględnie do wszystkich lub do wszystkich, którzy słyszą kazanie. Mówi do tych, którzy byli wokół niego:
„Mój Ojciec daje wam [tj. wszystkim, którzy na zewnątrz słuchacie] prawdziwy chleb z nieba”.
Mówią, że dar ten jest powszechny; Chrystus przemawiał tam do mieszanego zgromadzenia, z których wielu pozostało w niewierze (Od tego czasu wielu jego uczniów zawróciło i więcej z nim nie chodziło, werset 66), a jednak w pewnym sensie został im dany *wszystkim*.
I tak, jak manna na pustyni została dana każdemu Izraelicie (nie tylko wybranym), tak w drodze „powszechnego i nieokreślonego daru” Chrystus jest dany przez Boga wszystkim, którzy słuchają, aby wszyscy mogli przyjąć i zastosować Go w zbawieniu własnych dusz. Co więcej, kaznodzieje mogą na podstawie tego tekstu oznajmiać wszystkim, którzy słyszą taką ewangelię:
„Bóg daje każdemu z was prawdziwy chleb z nieba”
.
„Bóg obiektywnie stawia każdego z was w posiadanie Chrystusa i zbawienie (choć nie subiektywnie dla was wszystkich – tylko ci, którzy wierzą, mają to.”)
.
„Bóg daje wam każdemu, głowa za głową, chleb, który z nieba zstępuje.”
Oto Biblijna odpowiedź na tę interpretację i prawidłowe wyjaśnienie tego fragmentu
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 9, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Konieczne środki ostrożności
Efez. 1:3-6
3. Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie.
4. Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
5. Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli;
6. Dla uwielbienia chwały swojej łaski, którą obdarzył nas w umiłowanym;
Kiedy Jan Kalwin zaczął wyjaśniać doktrynę wybrania w Instytutach Religii Chrześcijańskiej, w rozdziale 3.21.1 p.t. „Wieczne wybranie, przez które Bóg przeznaczył jednych do zbawienia, innych na zagładę”, wydał stosowne ostrzeżenie:
Ludzka ciekawość sprawia, że dyskusja na temat predestynacji, już sama w sobie dość trudna, jest bardzo zagmatwana, a nawet niebezpieczna. Żadne ograniczenia nie powstrzymają jej przed błąkaniem się po zakazanych ścieżkach… Jeśli jej się na to pozwoli, nie pozostawi przed Bogiem żadnej tajemnicy, której by nie odkryła i nie rozwikłała…
.
Po pierwsze, niech więc pamiętają, że gdy badają predestynację, wnikają w święte zakamarki Boskiej mądrości. Jeśli ktoś z beztroską pewnością wkroczy w ten obszar, nie uda mu się zaspokoić swojej ciekawości i wejdzie do labiryntu, z którego nie będzie mógł znaleźć wyjścia.
To mądre i potrzebne słowa. Gdyby ostrzeżenie Kalwina zostało wzięte pod uwagę, w debatach na temat wybrania pojawiłoby się więcej światła i mniej wrzawy. Musimy zatem podchodzić do objawienia Bożej prawdy dotyczącej tej doktryny z pokornym, pełnym czci i uważnym umysłem oraz sercem. Musimy być przygotowani na zdumienie, upokorzenie, a nawet zakłopotanie, ponieważ: „Któż bowiem poznał myśl Pana?” (Rzym. 11:34). Z pewnością nie grzeszni, omylni mężczyźni i kobiety!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 7, 2023 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Heretyckie spojrzenie na Pawła
2 Piotra 3:15-16 15. A cierpliwość naszego Pana uważajcie za zbawienie, jak i nasz umiłowany brat Paweł według danej mu mądrości pisał do was; 16. Jak też mówi o tym we wszystkich listach. Są w nich pewne rzeczy trudne do zrozumienia, które, podobnie jak inne Pisma, ludzie niedouczeni i nieutwierdzeni przekręcają ku swemu własnemu zatraceniu.
Współczesną herezją, jakoby zbawcze dzieło Jezusa Chrystusa nie było i nie musiało być zasługą, jest herezja ruchu teologicznego znanego jako nowe spojrzenie na Pawła. Teologiem nowej perspektywy, który ma największy wpływ na teologów i kościoły Reformowane i Prezbiteriańskie, jest N. T. Wright. Wright jest powszechnie uznawany za ewangelika w kościele anglikańskim. Tożsamą z nową perspektywą na Pawła w kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich jest teologia federalnej wizji – federalnej, ponieważ korzeniem jej heretyckich poglądów jest wypaczona doktryna przymierza łaski.
Federal pochodzi od łacińskiego foedus, co oznacza „więź” lub „przymierze”. Doktryna przymierza federalnej wizji jest taka, że przymierze łaski opisane w Piśmie Świętym jest warunkową umową między Bogiem a każdym, kto został ochrzczony, zwłaszcza wszystkimi dziećmi wierzących rodziców. Do czołowych zwolenników federalnej wizji należą
- Norman Shepherd,
- James B. Jordan,
- Rich Lusk,
- Peter Leithart,
- John Barach
- i Douglas Wilson.
Istnieją podstawy, by sądzić, że na ludzi federalnej wizji wpływają zwolennicy nowej perspektywy, zwłaszcza Wright. Niezależnie od wpływu federalna wizja, podobnie jak nowa perspektywa, odrzuca zasługujący charakter zbawczego dzieła Jezusa Chrystusa. Federalna wizja popiera i argumentuje to odrzucenie w sferze kościołów reformowanych i prezbiteriańskich, najwyraźniej bez ograniczeń.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 31, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Precz z bezbożnym pojęciem zasług Adama
1 Mojż. 2:17 Ale z drzewa poznania dobra i zła jeść nie będziesz, bo tego dnia, kiedy zjesz z niego, na pewno umrzesz
Kontrowersje wiary Reformowanej z Rzymem na temat zasług obnażają poważny błąd, który ugruntowuje się dzisiaj w kościołach Reformowanych i Prezbiteriańskich. Oto nauka, że Adam w raju mógł zasłużyć na wyższe, lepsze, niebiańskie i wieczne życie, przestrzegając „próbnego nakazu” powstrzymywania się od jedzenia owoców z drzewa poznania dobra i zła.
Teolodzy Reformowani bronią doktryny, że Adam mógł w rzeczywistości zasłużyć dla siebie i całego rodzaju ludzkiego na życie wieczne poprzez swoje posłuszeństwo Bożemu zakazowi z Księgi Rodzaju 2:17, na które Chrystus zasłużył dla wybranego Kościoła.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 24, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Precz z tym bezbożnym i bluźnierczym słowem „zasługa”
Rzym. 3:20 Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu.
Marcin Luter gwałtownie wyraził jedną z ważnych konsekwencji swojej i biblijnej Ewangelii usprawiedliwienia jedynie przez wiarę, a zatem zbawienia wyłącznie przez łaskę, gdy On zawołał:
„Precz z tym bezbożnym i bluźnierczym słowem «zasługa»”.[8]
Konsekwencją nauki o usprawiedliwieniu przez samą wiarę jest odrzucenie ludzkich zasług. Usprawiedliwienie jedynie przez wiarę zaprzecza temu, jakoby relacja usprawiedliwionego grzesznika z Bogiem opierała się na jego zasługach. Zgodnie z myślą Rzymian 11:6, jeśli usprawiedliwienie następuje przez samą wiarę, a więc przez łaskę, to nie jest już zasługą, bo w przeciwnym razie „łaska nie byłaby już łaską”.
Rzym. 11:6 A jeśli przez łaskę, to już nie z uczynków, inaczej łaska już nie byłaby łaską. Jeśli zaś z uczynków, to już nie jest łaska, inaczej uczynek już nie byłby uczynkiem.
Jeśli jednak sprawiedliwość u Boga jest choćby częściowo wynikiem uczynków grzesznika (w tym dzieła woli), wówczas usprawiedliwienie i zbawienie są zasługą.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 17, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Źródło usprawiedliwienia
Tyt. 3:4-5
4. Lecz gdy się objawiła dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela, względem ludzi;
5. Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego;
Z tego, co dotychczas nauczano o usprawiedliwieniu, zwłaszcza że usprawiedliwienie jest przez wiarę i tylko przez wiarę, wynika ważny wniosek: usprawiedliwienie jest łaskawe — całkowicie łaskawe. Ze względu na centralne miejsce prawdy o usprawiedliwieniu w całej chrześcijańskiej Ewangelii zbawienia, doktryna o usprawiedliwieniu wyłącznie przez wiarę potwierdza i zapewnia, że zbawienie w całości jest wyłącznie z łaski.
To, że usprawiedliwienie tylko przez wiarę jest usprawiedliwieniem z łaski, nie jest tylko implikacją teologiczną. Pismo Święte i wyznania Reformowane wyraźnie nauczają, że usprawiedliwienie jest Bożym aktem łaski, to znaczy, że usprawiedliwienie jest „z łaski”. Ponieważ usprawiedliwienie jest tylko przez wiarę, niezależnie od uczynków grzesznika, usprawiedliwienie jest przez łaskę. Takie jest nauczanie Apostoła w jednym z wybitnych fragmentów na temat usprawiedliwienia: Rzymian 3 i 4.
Rzym. 3:24 …zostają usprawiedliwieni darmo (δωρεὰν dorean) z jego łaski….
Greckie słowo δωρεάν dorean tłumaczone jako „darmo” oznacza „w darze”, to znaczy „bez kosztów, bez ceny lub zasługujące”. Można by przeczytać ten tekst w ten sposób: „Dostępują usprawiedliwienia z Jego łaski, za darmo”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 13, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Najdroższa Ewangelia
Rzym. 9:1-5
1. Mówię prawdę w Chrystusie, nie kłamię, co mi poświadcza moje sumienie w Duchu Świętym;
2. Że odczuwam wielki smutek i nieustający ból w moim sercu.
3. Pragnąłbym bowiem sam być odłączony od Chrystusa za moich braci, za moich krewnych według ciała.
4. Są to Izraelici, do których należy usynowienie, chwała, przymierza, nadanie prawa, służba Boża i obietnice;
5. Do których należą ojcowie i z których według ciała pochodzi Chrystus, który jest nad wszystkimi, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.
W pierwszych pięciu wersetach 9 rozdziału Listu do Rzymian Paweł mówi o swoim zainteresowaniu i trosce o swoich krewnych według ciała. Pozostała część 9 rozdziału Listu do Rzymian ukazuje, że Słowo Boże ma właściwy skutek. Jest to rozdział regularnie cytowany w celu udowodnienia doktryny o predestynacji, obejmującej zarówno wybranie, jak i potępienie.
Doktryna ta była zawsze droga Kościołowi, który i wiernie jej przestrzega. My, wraz z Kościołem Bożym na przestrzeni wieków, twierdzimy stanowczo, że Bóg wybrał lud w Jezusie Chrystusie, Panu naszym, jeszcze przed założeniem ziemi. Jest jednak wielu, którzy zaprzeczają tej doktrynie; którzy ignorują ten rozdział lub go zniekształcają; lub twierdzą, że nie ma to żadnego znaczenia dzisiaj.
Chrześcijanin natomiast znajduje w tym rozdziale pocieszenie, zachętę i nadzieję.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 10, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Sprzeciw wobec zwierzchnictwa w Przymierzu
1 Mojż. 17:7 I utwierdzę moje przymierze między mną a tobą oraz twoim potomstwem po tobie przez wszystkie pokolenia jako wieczne przymierze, abym był ci Bogiem i twemu potomstwu po tobie.
Gal. 3:16 Abrahamowi i jego potomkowi zostały dane obietnice. Nie mówi: I jego potomkom, jak o wielu, ale jak o jednym: I twemu potomkowi, którym jest Chrystus
Gal. 3:29 A jeśli należycie do Chrystusa, to jesteście potomstwem Abrahama, a zgodnie z obietnicą – dziedzicami.
1 Kor. 15:45 Jak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym
Biblia naucza, że Chrystus jest głową przymierza ustanowionego między Bogiem a wszystkimi wybranymi do zbawienia, co zostało odzwierciedlone w 31 pytaniu i odpowiedzi Większego Katechizmu Westminsterskiego.
Pytanie 31: Z kim zostało zawarte przymierze łaski?
.
Odpowiedź: Przymierze łaski zostało zawarte z Chrystusem jako drugim Adamem i w Nim z całym wybranymi jako jego nasieniem.
Nie ma nic zabawnego w szerzącej się herezji federalnej wizji. Niemniej jednak, przyznaję się do rozbawienia, kiedy obserwuję teologów kościołów Reformowanych, kiedy w ich ekumenicznych kontaktach z wyznawcami federalnej wizji twierdzą, że pytanie 31 Większego Katechizmu w rzeczywistości nie naucza, że Chrystus jest głową przymierza łaski i nie naucza w rzeczywistości, że Bóg ustanawia przymierze łaski z wybranymi dziećmi wierzących rodziców i tylko z nimi.
Ludzie ci oczywiście, są zobowiązani do obrony doktryny
- że Chrystus Jezus nie jest głową przymierza (aby przymierze i jego łaska nie dotyczyły tylko wybranych)
.
- że łaskawa obietnica przymierza, samo przymierze i błogosławieństwa przymierza, w tym usprawiedliwienie, dotyczą jednakowo wszystkich dzieci wierzących, zarówno tych, którzy giną, jak i tych, którzy są zbawieni, zarówno Ezawa, jak i Jakuba;
.
- i że to zaprzeczenie federalnego zwierzchnictwa Jezusa Chrystusa i to upowszechnienie przymierza łaski i jego błogosławieństw wśród dzieci wierzących jest w zgodzie z pytaniem 31 z Większego Katechizmu.
Kanadyjski reformowany, wyzwolony teolog Jelle Faber bez ogródek przyznał, że wyzwoleni reformowani odrzucili doktrynę, że Chrystus jest głową przymierza:
„Z pewnością dobrze jest porzucić koncepcję Chrystusa jako Głowy przymierza łaski… Chociaż Chrystus jest Pośrednikiem w przymierza, nie jest on Głową przymierza”[6].
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 3, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Chrystus reprezentant Swojego Ludu
Dzieje 2:23-24 23. Wydanego zgodnie z powziętym postanowieniem (ὡρισμένῃ βουλῇ horismen boule – zdeterminowanym planem) Boga oraz tym, co przedtem wiedział (προγνώσει prognosei – poprzednio zdeterminował), wzięliście i rękami bezbożników ukrzyżowaliście i zabiliście. 24. Jego to Bóg wskrzesił, uwolniwszy od boleści śmierci, bo było niemożliwe, aby ta mogła go zatrzymać.
W Boskim akcie usprawiedliwienia wierzący grzesznik staje się sprawiedliwy w swoim własnym doświadczeniu — osobiście, prawdziwie sprawiedliwy. Wynika to po prostu z natury aktu usprawiedliwienia. Sprawiedliwość innego, Jezusa Chrystusa, jest przypisywana wierzącemu, tak że sprawiedliwość Chrystusa jest teraz własnością grzesznika – jego osobiście, jego prawdziwie, tak prawdziwie, jakby on sam umarł pod karzącym gniewem Boga jako zapłata za swoje grzechy i tak prawdziwie, jakby przez własne posłuszeństwo przez całe życie w doskonałej miłości do Boga i bliźniego i spełnił wszystkie wymagania prawa.
Ale taka jest i może być natura Boskiego aktu usprawiedliwienia tylko ze względu na podstawę lub fundament usprawiedliwienia: śmierć Chrystusa zadośćuczyniła sprawiedliwości Bożej w miejsce i na rzecz tych wszystkich, którzy za sprawą Ducha wierzą w Jezusa Chrystusa.
- Chrystus umarł (i żył) jako przedstawiciel, prawny przedstawiciel innych
.
- Ci inni są wybrańcami ze wszystkich narodów
.
- Jezusowi Chrystusowi, na jego rachunek, jako tego, który jest obecnie odpowiedzialny za grzechy tych, w miejsce których umarł, Bóg przypisał nasze grzechy
.
- Chociaż osobiście człowiek Jezus był bezgrzeszny, wina innych stała się jego winą na krzyżu, rzeczywiście przez całe jego cierpienie, przez przypisanie mu tej winy przez Boga
.
- Bóg uczynił Jezusa odpowiedzialnym za grzechy i grzeszność wszystkich wybranych, których Jezus był wyznaczonym przez Boga zastępcą. Bóg odpowiednio postąpił z Jezusem, przeklinając go i potępiając.
Na dowód zastępczego charakteru cierpienia Jezusa jako podstawy usprawiedliwienia przez wiarę, zwłaszcza pod koniec Jego życia, a zwłaszcza gdy został ukrzyżowany, odwołałem się w poprzednim rozdziale do Drugiego Listu do Koryntian
2 Kor 5:21 On [ Bóg] tego [Jezusa Chrystusa] który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 28, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Człowiek sędzia-hipokryta
Rzym. 2:6-8
6. Który odda każdemu według jego uczynków:
7. Tym, którzy przez wytrwanie w dobrym uczynku szukają chwały, czci i nieśmiertelności, odda życie wieczne;
8. Natomiast swarliwym i nieposłusznym prawdzie, lecz posłusznym niesprawiedliwości, odda zapalczywość i gniew.
Apostoł w dalszym ciągu zwraca się do człowieka, do którego mówił w wersecie 1 Listu do Rzymian 2. Nie zwraca się już do pogan ani nie zwraca się wyłącznie do Żydów. Ale zwracaja się do człowieka – każdego człowieka, człowieka w ogóle, a jednak każdego człowieka indywidualnie; nie do wszystkich, ale do każdego człowieka – zarówno w tekście, jak i w kontekście.
Rzym. 2:1 Dlatego jesteś bez wymówki, człowieku, kimkolwiek jesteś, który osądzasz. W czym bowiem osądzasz drugiego, osądzasz samego siebie, ponieważ ty, który osądzasz drugiego, robisz to samo.
Człowiek ten nazywany jest grzesznikiem, takim jakim jest w sferze obecnego świata. Apostoł powiedział mu, że chociaż wywyższał się jako sędzia nad uczynkami innych, sam czynił to samo. Dlatego też był swoim własnym sędzią, udając, że jest sędzią innych. To jest charakterystyczne dla grzesznika.
Apostoł zadał temu człowiekowi dwa pytania, aby uzyskać od niego wyjaśnienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 26, 2023 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Wprowadzenie
Rzym. 4:6 Jak i Dawid mówi, że błogosławiony jest człowiek, któremu Bóg przypisze (λέγει legei – zadeklaruje) sprawiedliwość bez uczynków
Rzymski katolicyzm naucza herezji, że zbawiająca sprawiedliwość Chrystusa zostaje wlana w człowieka i musi wzrastać dzięki dobrym uczynkom grzesznika aby ten mógł osiągnąć ostateczne zbawienie. Z drugiej strony chrześcijańska ortodoksja dzięki Lutrowi i Kalwinowi odrzuciła twierdzenie Rzymu dowodząc, że zbawiająca sprawiedliwość Chrystusa zostaje przypisana grzesznikowi, tj. że grzesznik zostaje zadeklarowany jako sprawiedliwy w oczach Bożych dzięki życiu i zadośćczyniącej śmierci Chrystusa w miejsce grzesznika, za którego oddał życie.
Rzym zanegował twierdzenie Reformacji dowodząc, że w przypadku deklaracji i przypisania, jak wyjaśniała to Reformacja, grzesznik cały czas pozostaje grzesznym i jest traktowany „jak gdyby” był sprawiedliwy, zatem nie jako sprawiedliwy w rzeczywistości lecz pozornie, co nie mogło prowadzić do rzeczywistego usprawiedliwienia.
Jednak „jak gdyby” w Reformowanym wyjaśnieniu usprawiedliwienia wcale nie sugeruje nierzeczywistości, tak jakby o grzeszniku mówiono jedynie, że jest sprawiedliwy, podczas gdy w rzeczywistości nim nie jest. Przeciwnie, „jak gdyby” ma na celu podkreślenie realności usprawiedliwionego grzesznika.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 19, 2023 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Watykańskie kalumnie
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
W podstawie usprawiedliwienia, czyli w śmierci Chrystusa jako zastępcy Jego wybranego ludu, jest obalenie zarzutu wobec protestanckiej doktryny o usprawiedliwieniu, że jest ona niczym innym jak tylko fikcją prawną. Oskarżenie to zawsze było ulubionym atakiem kościoła rzymskokatolickiego i jego teologów na reformacyjną naukę o usprawiedliwieniu.
Oskarżenie Rzymu zostało podchwycone przez innych wrogów doktryny Reformacji o usprawiedliwieniu przez wiarę, bez własnych uczynków i wartości grzesznika.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 12, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Sprawiedliwość podważona przez Arminian
Jan 10 26-28
26. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec, jak wam powiedziałem.
27. Moje owce słuchają mego głosu i ja je znam, a one idą za mną.
28. A ja daję im życie wieczne i nigdy nie zginą ani nikt nie wydrze ich z mojej ręki.
Zgodnie ze świadectwem Kanonów z Dort 1 § 3 Arminianie nauczają:
„Że upodobanie i cel Boga, o których mówi Pismo Święte w nauce o wybraniu, nie polega na tym, że Bóg wybrał pewne osoby a nie inne, lecz na tym, że wybrał ze wszystkich możliwych warunków (wśród których znajdują się także uczynki zakonu),… akt wiary, ..a także jej niepełne posłuszeństwo, jako warunek zbawienia, i że On łaskawie uznał to w swych oczach za pełne posłuszeństwo i policzył za godne nagrody życia wiecznego.
.
Przez ten bowiem szkodliwy błąd odmawia się skuteczności upodobaniu Bożemu oraz zasługom Chrystusa, a ludzie są odciągani od prawdy usprawiedliwienia z łaski i od prostoty Pisma Świętego próżnymi pytaniami i zadaje się kłam niniejszej wypowiedzi apostoła: „Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy. (2 Tym 1:9).”
Ponieważ herezja Arminian wypacza i w ten sposób zaprzecza prawdzie krzyża, wypacza również i zaprzecza prawdzie usprawiedliwienia. Arminianizm zaprzecza krzyżowi, nauczając, że w swojej miłości i pragnieniu zbawienia wszystkich ludzi bez wyjątku Bóg posłał Chrystusa, aby umarł za wszystkich ludzi bez wyjątku. Ponieważ wszyscy ludzie nie są zbawieni, jasną i konieczną konsekwencją doktryny Arminian o krzyżu, zgodnie z własnym przyznaniem Arminianizmu, jest to, że śmierć Chrystusa nie była zastępczym zadośćuczynieniem.
To, czym był krzyż w teologii Arminian, różni się w zależności od heretyka. Głównym wyjaśnieniem krzyża przez Arminian w czasie Synodu w Dort (1618–1619) było to, że śmierć Chrystusa po prostu uświadomiła wszystkim ludziom, co Bóg może im zrobić w swojej sprawiedliwości, jeśli zechce to zrobić.
Ta przerażająca ilustracja w Jezusie Chrystusie tego, co Bóg może sprawiedliwie zrobić wszystkim, ma skłonić grzeszników do pokuty i wiary. Ta teoria śmierci Chrystusa jest znana jako teoria rządu. Jego ojcem był teolog Arminian Hugo Grotius. Większość Arminian w czasach Synodu w Dort podzielała ten pogląd na krzyż.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 7, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Obietnica dla zwycięzców
Ob. 2:10 Nic się nie bój tego, co masz cierpieć. Oto diabeł wtrąci niektórych z was do więzienia, abyście byli doświadczeni, i będziecie znosić ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę życia.
Obietnica ostatecznego zbawienia i chwały w królestwie niebieskim jest dla tych, którzy odniosą zwycięstwo w walce wiary.
Wielokrotnie czytamy w Liście Chrystusa do siedmiu kościołów Azji, zachowanym dla nas w drugim i trzecim rozdziale Księgi Apokalipsy, że Pan wypełni swą obietnicę daną zwycięzcy. „Temu, kto zwycięży, dam jeść z drzewa życia, które jest pośrodku raju Boga.”.(Objawienie 2:7).
Chrystus zwycięzcy da koronę życia (Obj. 2:10) Da mu jeść mannę ukrytą i da mu biały kamień, a na kamieniu wypisane nowe imię, którego nie zna nikt oprócz tego, który je otrzymuje. (Obj. 2:17) I da mu władzę nad narodami, tak jak Chrystus otrzymał od swego Ojca i gwiazdę poranną. (Obj. 2:26-28).
- Zwycięzca będzie ubrany w białą szatę; i imię jego nie zostanie wymazane z księgi żywota, i Chrystus wyzna jego imię przed Ojcem swoim i przed świętymi aniołami. (Obj. 3:5)
.
- Zwycięzca stanie się filarem w świątyni Bożej, aby już stamtąd nie wychodził, i nowe imię, imię Boga i imię niebieskiego Jeruzalem, i nowe imię Chrystusa, będzie na nim napisane (Obj. 3:12)
.
- I będzie mu dane zasiąść z Chrystusem na Jego tronie, jak i Chrystus zwyciężył i zasiadł wraz ze swoim Ojcem na Jego tronie. (Obj. 3:21)
.
- Zaprawdę, tylko zwycięzca odziedziczy wszystko (Obj. 21:7)
..
- A kto wytrwa do końca, będzie zbawiony. (Mat. 10:22)
Wszystko to zakłada oczywiście, że wierzący na tym świecie ma do stoczenia bitwę i że tylko drogą bitwy może odnieść zwycięstwo i zdobyć koronę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 5, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Sprawiedliwość jako fundament
2 Mojż. 34:7 Zachowujący miłosierdzie nad tysiącami, przebaczający nieprawość, przestępstwo i grzech, lecz nieusprawiedliwiający winnego, nawiedzający nieprawość ojców na synach i na synach ich synów do trzeciego i czwartego pokolenia.
Aspekt usprawiedliwienia, który składa się z podstawy usprawiedliwienia grzesznika, jest fundamentalny, ponieważ usprawiedliwiający Bóg
- jest,
- musi być
- i nie może nie być sprawiedliwy,
Czyli musi być sprawiedliwy. Palące pytanie, które nieuchronnie pojawia się w umyśle bogobojnego mężczyzny lub kobiety, kiedy prawda o usprawiedliwieniu jest właściwie głoszona lub nauczana, brzmi:
„Jak Bóg może być sprawiedliwy, skoro dobrowolnie umarza dług grzechu temu, kto zaatakował najwyższy majestat Boga, gdy uzna za sprawiedliwego tego, który w rzeczywistości jest winny i zdeprawowany? Jak Bóg może być Bogiem sprawiedliwym, skoro usprawiedliwia kogoś, kto nie tylko nie zasługuje na stan sprawiedliwości w obecności Boga, ale także zasługuje na coś przeciwnego — potępienie, przekleństwo i zatracenie?”
Cud łaski usprawiedliwienia – dobrowolne uniewinnienie winnego i usprawiedliwienie niesprawiedliwego – podkreśla wielkość trudności: jak sam usprawiedliwiający Bóg może być sprawiedliwy w tym zbawczym akcie?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 1, 2023 | Soteriologia: nauka o zbawieniu
Pokuta czy upamiętanie? (do pobrania tutaj) – to książka, która traktuje o różnicy między pokutą a upamiętaniem oraz wskazuje na relację między tym ostatnim a wiarą, uczuciami i uczynkami. Pozycja obala także współczesną neo-kalwińską definicję upamiętania zrównującą jej znaczenie z rzymsko katolicką pokutą.
Kiedy 29 maja 1453 roku Konstantynopol został zdobyty przez wojska Mehmeda II, chrześcijaństwo wschodnie znalazło się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Uczeni w Piśmie i teologowie często salwowali się ucieczką na zachód, zabierając ze sobą swój dorobek, w tym greckie manuskrypty Biblii. Ponieważ kościół na zachodzie opierał się głównie na Wulgacie, łacińskim tłumaczeniu Hieronima z przełomu IV i V wieku, manuskrypty sprowadzone przez uciekinierów dały podstawę do krytycznego spojrzenia na ówczesną edycję tekstu.
Korzystając z tych nowych źródeł, Erazm z Roterdamu stworzył dwójęzyczną wersję Nowego Testamentu, Novum Instrumentum omne, łacińską i grecką, która stała się podstawą do tłumaczenia Biblii przez Lutra na język niemiecki.
Łacina Erazma zawierała kilka kontrowersyjnych tłumaczeń słów – odmiennych lub uzupełniających Wulgatę – (z filologicznymi lub historycznymi uzasadnieniami w adnotacjach), które stały się znaczące w okresie Reformacji. Grecka metanoia była znaczącym problemem: każde wydanie Nowego Testamentu przez Erazma przyjmowało inne tłumaczenie z łaciny Wulgaty: poenitentiam agite (czyńcie pokutę), poeniteat vos (obyś pokutował), poenitemini (żal za grzechy) i poenitentiam agite vitae prioris (pokuta za dawne życie).
Jednak wydanie z 1519 r. – używane przez niemieckie tłumaczenie Marcina Lutra, w szczególności przyjęło sugestię sekretarza papieskiego Lorenza Valli: resipiscere (upamiętać się, ponownie stać się mądrym, wyzdrowieć z szaleństwa lub starości lub odzyskać przytomność) z historycznym uzasadnieniem od Laktancjusza i o konotacji intelektualnej, a nie afektywnej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 29, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wieczne usprawiedliwienie
4 Mojż. 23:21 Nie dostrzegł nieprawości w Jakubie ani nie widział przestępstwa w Izraelu. PAN, jego Bóg, jest z nim, a okrzyk króla – przy nim
Bardziej dzielący, jeśli chodzi o czas usprawiedliwienia, jest spór między tymi teologami Reformowanymi, którzy wyznają wieczne usprawiedliwienie, a tymi teologami Reformowanymi, którzy zaprzeczają wiecznemu usprawiedliwieniu.
Aby właściwie zrozumieć kontrowersję, konieczne jest jasne zrozumienie problemu. Problemem nie jest to, czy Bóg w wieczności postanowił usprawiedliwić wybranych w czasie i historii. Żaden Reformowany teolog nie zaprzecza, że Bóg odwiecznie postanowił usprawiedliwić wybranych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 23, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia historyczna
Czym jest Ewangelia?
Rzym. 1:16-17
.
16. Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka
17. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.
Termin Ewangelia oznacza:
1) Radosne przesłanie lub dobrą nowinę.
2) Ofiara składana Bogu za tę dobrą nowinę.
3) Nagroda, która jest dana temu, kto ogłasza te radosne nowiny.
Tutaj oznacza doktrynę, czyli radosną nowinę o Chrystusie objawionym w ciele;
Łuk. 2:10-11 10. I powiedział do nich anioł: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam wielką radość, która będzie udziałem całego ludu. 11. Dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 21, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Powtórzone usprawiedliwienie
1 Jana 1:8-9
8. Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości.
9. Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy.
To, że stan usprawiedliwienia nie może zostać stracony lub utracony, nie oznacza jednak, że akt usprawiedliwienia nie powtarza się przez całe życie wybranego dziecka Bożego lub że nie ma potrzeby tego powtarzania. Wręcz przeciwnie, Bóg utrzymuje stan usprawiedliwienia, wielokrotnie, nawet codziennie, usprawiedliwiając swoje umiłowane, wybrane dziecko.
Usprawiedliwienie jest zasadniczo przebaczeniem grzechów. Jest to Boża deklaracja w świadomości wierzącego:
„Przebaczam winę za twoje grzechy ze względu na odkupieńczą śmierć Jezusa Chrystusa”.
Jednocześnie usprawiedliwienie to przypisanie winnemu grzesznikowi sprawiedliwości Jezusa Chrystusa – poprzez wiarę wierzącego i jego własne doświadczenie. Codziennie każdy wierzący potrzebuje tego boskiego, zbawczego działania Boga. Codziennie otrzymuje ten łaskawy dar. Ilekroć wierzący żałuje, wyznaje i woła do Boga: „Przebacz mi moje grzechy i grzeszną naturę”, jest usprawiedliwiony.
(więcej…)
