Chrystus Panem Zakonu

Prawo a dzieło Chrystusa

Rzym. 10:4 Końcem bowiem prawa jest Chrystus ku sprawiedliwości każdego, kto wierzy.

Hebr. 7:11 A skoro zmienia się kapłaństwo, musi też nastąpić zmiana prawa.

Chrystus całkowicie usunął legalistyczne i ceremonialne zakazy, nakazy i cywilne wymogi Prawa a także poprzez swoją śmierć zniósł jego przekleństwo. A ponieważ wszyscy wierzący umarli wraz z Chrystusem, umarli wraz z Nim dla przekleństwa, ceremonii i cywilnych regulacji Prawa. Ani jedna jota ceremonii i cywilnych regulacji Prawa Chrześcijan nie  obowiązuje. Jest to logiczna konsekwencja dzieła Chrystusa, który wypełniając wszystkie nakazy Prawa poprzez swoją śmierć krzyżową ustanowił Nowe Przymierze.

Gal. 4:10-11 10. Zachowujecie dni i miesiące, pory i lata. 11. Boję się o was, czy przypadkiem na próżno nie trudziłem się nad wami.
.
Gal. 5:2-4 2. Oto ja, Paweł, mówię wam, że jeśli dacie się obrzezać, Chrystus na nic wam się nie przyda. 3. A oświadczam raz jeszcze każdemu człowiekowi, który daje się obrzezać, że jest zobowiązany wypełnić całe prawo. 4. Pozbawiliście się Chrystusa wszyscy, którzy usprawiedliwiacie się przez prawo; wypadliście z łaski.
.
Kol. 2:16-17 16. Niech więc nikt was nie osądza z powodu jedzenia lub picia, co do święta, nowiu księżyca lub szabatów. 17. Są to cienie rzeczy przyszłych, ciało zaś jest Chrystusa.

Niektórzy jednak wierzą, że słowa Apostoła, że ​​wierzący nie są pod Prawem (Rzym. 6:14-15, Rzym. 7:4-6, Gal. 5:18-23) muszą być zrozumiane dokładnie odwrotnie: że wierzący są pod Prawem. Mówią to, ponieważ myślą, że jeśli powiesz wierzącym, że nie są pod Prawem, wszyscy natychmiast rozproszą się w tawernach i burdelach. Aby Kościół mógł mieć mniej skandalicznych grzechów, konieczne jest (jak wierzą) dodawanie

  • uczynków do łaski,
  • prawa do Ewangelii,
  • Mojżesza do Chrystusa,
  • Synaju do Syjonu.

To nic, że zbawienie przez wierność i świętość znosi krzyż Chrystusa. Nic nie znaczy, że dodanie dzieł Prawa do doskonałego dzieła Chrystusa jest inną Ewangelią. Najważniejsze, że członkowie walecznych kościołów nie powinni angażować się w nieprzyzwoitość.

(więcej…)

Zakonolubni fanatycy

Ostrzeżenie

„Nie wspominając o innych sprawach, jak można sobie wyobrazić większą ślepotę, niż mieć nadzieję na odkupienie grzechów z ofiar zwierzęcych, czy szukać oczyszczenia umysłu przez zewnętrzne obmycie wodą lub usiłować uspokoić Boga zimnymi ceremoniami, jakby był On z nich wielce zachwycony? Takie są absurdy, w które wpadają ci, którzy trzymają się przestrzegania Prawa, bez szacunku dla Chrystusa.” Jan Kalwin, Instytuty II 11,10

Religijność „chrześcijańska” coraz bardziej ulega skrajnościom, aby pseudochrzescijanie mogli karmić swoją nieodrodzoną, cielesną naturę.

Z jednej strony fala charyzmanii pociąga ludzi myślących o dobrach ziemskich, którzy nawracają się do takiej emocjonalnej, dziwacznej formy pobożności.

Z drugiej strony mamy zakonny radykalizm w tym adwentyści i sabatarianie oraz sekty typu m.in. darbystów, różnych „uswięceniowców”, zielonoświątkowi tzw. „prostaczkowie” (ChWZ) itp, gdzie ludzi pociąga własna sprawiedliwość, dążenie do zadowolenia Boga (właściwie raczej siebie) przez uczynki prawa interpretowane często w dziwaczny sposób. Tam także ludzie nawracają się często niewłaściwie, właśnie do takiej formy pobożności, a nie do Biblijnego Chrystusa.

(więcej…)

Dzień Pański

Niedziela nowym sabatem

Wiara Reformowana utrzymuje konieczność regularnego oddawania czci w każdy sabat. Nie chodzi o to, by zminimalizować lub zaniedbać cześć Jahwe w regularnych nabożeństwach. Radością Reformowanych jest raczej wypełnianie nakazu czwartego przykazania i nauk Pisma Świętego poprzez gromadzenie się w każdy sabat, aby wielbić Imię Boże. Zbierają się nie dla rozrywki, ale dla uwielbienia Imienia, które jest ponad wszelkie inne imię.

W Kościele Nowego Testamentu niedziela jest nowym sabatem. Dniem, który trzeba odróżnić od innych ważnych dni.

(więcej…)

Birkat HaMinim judaizujący przyjaciele, Birkat HaMinim!

 

Przedmowa

Obj. 3:9 Oto dam ci ludzi z synagogi szatana, którzy mówią, że są Żydami, a nimi nie są, lecz kłamią. Oto sprawię, że przyjdą i pokłonią się przed twoimi nogami, i poznają, że ja ciebie umiłowałem.

Wszyscy nasi judaizujący przyjaciele zakochani w tradycji żydowskiej wiary, w sabatach, jarmułkach, świecznikach siedmioramiennych i koszernym jedzeniu powinni na pamięć uczyć się dwunastej modlitwy z kanonu Shemoneh Esrei, czyli błogosławieństwa Birkat HaMinim.

„Błogosławieństwo” to zostało ustanowione przez Radę Yavneh w krótkim czasie po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej, co miało miejsce w 70 roku. Modlitwa ta była odpowiedzią na powstałe niedawno chrześcijaństwo.

Krótko mówiąc, „błogosławieństwo” było używane przez rabinów jako test: chrześcijanin mógł swobodnie recytować pozostałe 18 błogosławieństw Amidah, lecz jeśli był prawdziwie wierzący, nie mógł wyrecytować dwunastej modlitwy przeklinającej naśladowców Chrystusa. Osoby nierecytujące Birkat HaMinim oskarżano o herezję i poddawano procedurze cherem (ekskomunikacji).

(więcej…)