utworzone przez Reformowani | wrz 19, 2019 | Ekumenizm, Herezja Remonstrancji, Historia chrześcijaństwa
W 1588 roku Luis de Molina, członek zakonu Jezuitów opublikował swój traktat zatytułowany Pojednanie Wolnego Wyboru z Darami Łaski, Boskiej Wiedzy, Opatrzności, Predestynacji i Reprobacji. Powstaje Molinizm oparty o koncepcję „środkowej wiedzy Boga” która zakłada iż Bóg determinuje przyszłość na podstawie tego, co przewidział co ludzie w akcie wolnej woli uczyniliby we wszystkich możliwych sytuacjach.
Jakub Arminiusz zauważył, że Jezuicka teoria media scientia dowodząca istnienia całkowicie wolnej woli człowieka „posiada nieskończoną wartość jako narzędzie w różnych tematach teologicznej doktryny”.
I rzeczywiście patrząc na historię zobaczymy jak koszmarne skutki dla chrześcijaństwa przyniosła wprowadzona do teologii przez Arminiusza nauka o wolnej woli człowieka.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 18, 2019 | Herezja Remonstrancji
Łuk. 16:8 Bo synowie tego świata są przebieglejsi w rodzaju swoim od synów światłości.
W XVII wieku w Kościołach Reformowanych wybuchła wielka kontrowersja. Atak nastąpił z ukrycia a jego autorzy działając podstępnie pragnęli obalić Ewangelię ustanawiając w jej miejsce wyznanie artykułujące pięć herezji – praktyczną negację totalnej deprawacji, odrzucenie nieodpartej Bożej łaski w zbawieniu, wymazanie doktryny predestynacji, ogłoszenie powszechnej miłości Boga do wszystkich ludzi a przez to konsekwentnie przekonania o uniwersalnym zadośćuczynieniu Chrystusa za wszystkie grzechy każdego człowieka i w ostateczności wiarę w wieczne zatracenie większości z tych, za których Chrystus cierpiał na krzyżu.
W 1618 roku, w odpowiedzi na kontrowersję zebrał się powszechny Synod Kościołów Reformowanych, którego celem było rozpoznanie tej nowej nauki. Rezultatem żmudnej pracy Synodu były Kanony, wiążący dokument, w których wielokrotnie doktrynę nowego stronnictwa uznano za pelagianizm i herezję z piekła rodem – śmiertelne zagrożenie dla chrześcijaństwa Reformowanego.
Niniejsze rozważanie, idąc śladami Synodu, kamienia milowego Reformacji, postara się udzielić odpowiedzi na pytania: czym jest Arminianizm? jakie ma korzenie? co jest sercem wiary wyznawców tego systemu? czym jest doktryna środkowej wiedzy Boga? i jakie to ma znaczenie dla soteriologii Arminian?
Właściwe zrozumienie problemu ma kluczowe znaczenie nie tylko dla teologii, ale i życia wiecznego.
„Arminianizm jest „naturalny” w pewnym sensie, w którym reprezentuje charakterystyczne wypaczenie nauczania Biblii przez upadły umysł człowieka.” – J.I. Packer
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 12, 2019 | Herezja Remonstrancji
Odrobina dziegciu…
Gal. 1:8 Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty.
Arminianizm nie jest chrześcijaństwem lecz przebiegle zakamuflowaną jezuicką herezją, w sercu której leży doktryna średniej wiedzy Boga uzależniająca decyzje Stwórcy od aktów wolnej woli człowieka. Ch. H. Spurgeon ostrzegał świat protestancki przed skutkami tej fałszywej doktryny mówiąc: „Arminianizm skłania się w stronę legalizmu; nic innego, ale to właśnie legalizm, leży u podstaw Arminianizmu.” Wyrywając akt soteriologiczny z rąk Bożych i przekazując go pod sąd ludzkiej wolnej woli w ostateczności arminianizm uzależnił zbawienie człowieka od samego człowieka.
W poprzedniej części rozważania przedstawione zostały historyczne aspekty powstania arminianizmu, zbudowanego na bazie jezuickiego molinizmu podstępnie przemyconego do teologii protestanckiej. W niniejszym artykule sednem analizy opartej o materiały źródłowe będzie teologiczna tożsamość jezuickiego molinizmu i arminianizmu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 6, 2019 | Herezja Remonstrancji, Historia chrześcijaństwa
W kuźni herezji
2 Piotra 2:1-2 1. Byli też fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą herezje zatracenia, wypierając się Pana, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie rychłą zgubę. 2. Wielu zaś podąży za ich zgubną drogą, a droga prawdy z ich powodu będzie bluźniona.
Nie ma na świecie nic gorszego niż fałszywa ewangelia. Prawda jest taka, że Bóg wybrał sobie do zbawienia konkretnych ludzi (Ograniczone odkupienie), przeznaczył ich do tego przed założeniem świata (Wybrany przez Boga), posłał Swojego Syna aby umarł na krzyżu za nich właśnie, w ich miejsce przyjmując na siebie Boży gniew za wszystkie możliwe grzechy jakie popełnili i popełnią (O grzechu niewiary). Po usłyszeniu Ewangelii (Skąd się biorą „uszy do słuchania”?) duchowy trup zostaje wskrzeszony i ochrzczony Duchem Świętym (Chrzest w Duchu Świętym a zbawienie), kąpiel odrodzenia czyni go nowym stworzeniem (Bóg Duch Święty: Regeneracja) I to nie jest tak, że może się on opierać. Trup nie może się opierać (I nieodparta łaska). Mając nowe serce i podarowaną wiarę (Jego wiara w nas) następuje upamiętanie, odwrócenie się od grzechu (Pokuta, upamiętanie, skrucha i nawrócenie), pragnienie naśladowania Chrystusa.
Zaś fałszywa ewangelia mówi tak:
- to człowiek decyduje o przyjęciu zbawienia,
- to człowiek wybiera Boga,
- człowiek jest zobowiązany do wytrwania w wierze, którą sam w sobie musi wzbudzić,
- w konsekwencji to człowiek może zdecydować odpaść od wiary i Boga.
Człowiek, człowiek, człowiek. Synergizm soteriologiczny nie zbawia. Skąd on się wziął?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 2, 2019 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Stanowisko arminian
Hebr. 10:25-29
.
25. Nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień.
26. Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu poznania prawdy, to nie pozostaje już ofiara za grzechy;
27. Lecz jakieś straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawić ma przeciwników.
28. Kto gardził Prawem Mojżesza, ponosił śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków.
29. Jak wam się wydaje, na ileż surowszą karę zasługuje ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski?
Jak powyższy tekst interpretują duchowi spadkobiercy jezuickiej doktryny Molinizmu, czyli arminianie? Otóż jeśli narodzony na nowo chrześcijanin rozumiejąc Słowo Boże oraz jego naukę a także znając Boże przykazania świadomie je przekracza, przestaje być zbawiony. Ofiara Chrystusa, który umarł za przeszłe, teraźniejsze i przyszłe czyli wszystkie grzechy (Kol. 2:13), w tym za grzech niewiary, (Hebr. 3:12; Jan 3:18; Jan 16:8-9) i która uczyniła grzesznika na doskonałym raz na zawsze (Heb. 10:14) staje się nieskuteczna, wstawiennictwo Chrystusa do Ojca bezowocne (Rzym. 8:34; Hebr. 7:25).
Krew Chrystusa przelana na krzyżu staje się niewystarczająca do zbawienia osoby, która swoją wolą nie współpracuje z Bogiem w tym dziele. Czy tego naucza fragment Hebrajczyków?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 13, 2019 | Herezja Remonstrancji, Historia chrześcijaństwa, Teologia reformowana
Temat rozważania
„Prawda… także i w Kościele jest wiele do zreformowania.” – Jodocus van Lodenstein, Contemplation of Zion
Sformułowanie ecclesia reformata, semper reformanda (kościół reformowany, zawsze reformujący) jest używane tak często, że stało się mottem i sloganem. Ludzie używali go do wspierania zaskakującej gamy programów i celów teologicznych i kościelnych. Naukowcy odkryli jego pochodzenie w książce oddania napisanej przez Jodocusa van Lodensteina w 1674 roku.
Van Lodenstein bez wątpienia nie miał zamiaru być twórcą frazesów lub sloganów. Jaki był jego zamiar i co miał na myśli przez to zdanie?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 27, 2019 | Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Ostrzeżenie: artykuł zburzy mit o zbawieniu rzekomo obecnym wśród szerokopojętych „chrześcijan ewangelikalnych” wyznających arminainizm. Drogi czytelniku, jeśli nie wyznajesz Teologii Reformowanej to jesteś arminianinem.
Bóg: dżentelmen czy suweren?
„Pan Jezus jest dżentelmenem i nie zmusza nikogo do wiary, trzeba Go zaprosić do serca.”
Zdaje się, że powyższy cytat odzwierciedla wierzenia praktycznie wszystkich tzw. „chrześćijan ewangelikalnych”. Twierdzą oni stanowczo, że Pan Jezus pokornie puka do drzwi serca czekając na decyzję człowieka aby go zbawić. Jest w swoim dziele cierpliwy, czuły i miłosierny, przelał przecież swoją krew za każdego człowieka na świecie. To taki dobry król-dziadziuś z siwą brodą, spokojny i rozważny i ufny w ludzką wolną wolę. Przecież muszą być na świecie jacyś dobrzy ludzie szukający Boga, którzy w końcu z własnej woli Go wybiorą…
Problem tutaj jest tylko jeden: nic z powyższego nie jest prawdą.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 13, 2019 | Charyzmania, Eklezjologia: nauka o kościele, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Nie wszystko złoto, co się świeci
„Uważam jednak, że nie należy zwracać uwagi na wyrządzoną ludziom zniewagę, gdybyśmy przeciwnie, przez okazaną im uległość obrazili Boga.” – Jan Chryzostom, Dialog o kapłaństwie, księga 2.7
Jan Chryzostom (350 – † 407 a.d.), największy teolog kościoła zachodniego za powyższe słowa dziś zostałby okrzyknięty przez współczesnych tzw. „chrześcijan” człowiekiem pozbawionym Ducha Świętego i miłości. Stawiał on przecież teologię ponad ludzkie uczucia. W niniejszym artykule również ludzkie uczucia będą bez znaczenia, za to za istotne uznane zostaną prawdy Słowa Bożego potwierdzone historycznie przez Reformatorów.
Odpowiemy na pytania:
- Czym jest Kośćiół Chrsytusa?
- Co to jest Kościół Uniwersalny?
- Co to jest Kościół Lokalny?
- Czy wszyscy wzywający Chrystusa to bracia?
- Czy wspólnota nazwy „chrześcijanin” upoważnia do członkowstwa w lokalnym zborze?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 25, 2019 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Drastyczna prawda
Mat. 24:4-5 4. I odpowiedział im Jezus: Uważajcie, aby was ktoś nie zwiódł. 5. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem, mówiąc: Ja jestem Chrystusem. I wielu zwiodą.
Jak daleko sięgnąć wzrokiem w historii kościoła zawsze pojawiali się kaznodzieje śmierci, głoszący fałszywego chrystusa. Zwiedzenie ma dotykać wielu, zatem wnioskujemy, że jedynie niewielu pozostanie wiernymi prawdzie. Historia kościoła instytucjonalnego to historia odstępstwa. Pelagianizm, semi-pelagianizm i w ostateczności Arminianizm są sztandarowymi przykładami zwiedzenia obcym chrystusem i fałszywą ewangelią. Historia ta posiada swoją kulminację w czasach współczesnych:
A) Tzw. “ewangelia” według oficjalnego wyznania KZ ogłasza uniwersalne odkupienie wszystkich ludzi, tak więc zakres śmierci fałszywego chrystusa zielonoświątkowstwa to wszyscy ludzie, łącznie z Antychrystem, Judaszem Iskariotą, każdym przebywającym w piekle do czasu ukrzyżowania oraz każdym człowiekiem, który pójdzie na zatracenie.
“Zbawienie dokonało się przez śmierć Jezusa Chrystusa, Baranka Bożego na krzyżu i jest dostępne każdemu człowiekowi z łaski Bożej przez wiarę.”
B) Tzw. “ewangelia” według oficjalnego wyznania KChB, opartego o błędną interpretację Słowa Bożego również ogłasza, choć nieco pokrętnie, uniwersalne odkupienie każdego człowieka zgodne z wolą zbawienia Boga każdego człowieka, gdzie ofertę tejże “ewangelii” można odrzucić a zatem skutecznie opierać się Bożemu powołaniu. Ponadto sekta definiuje wiarę jako posłuszną, czyli uczynkową.
“Wierzymy, że Bóg pragnie, aby każdy człowiek był zbawiony (Jan 3,16; 1 Tym. 2,4; Ezech. 33,11). Dlatego obowiązkiem każdego człowieka jest przyjęcie, przez szczerą i posłuszną wiarę w Jezusa Chrystusa, daru zbawienia. Tylko uporczywe trwanie w grzechach, niechęć do poprawy i poddania się Chrystusowi może przeszkodzić grzesznikowi w zbawieniu. W tej sprawie każdy człowiek sam ponosi odpowiedzialność przed Bogiem
C) Tzw “ewangelia” według oficjalnych zasad wiary KECh głosi nie tylko powszechne odkupienie całego świata ale też kondycjonalizm soteriologiczny. Tak rozumiany chrystus umarł za wszystkich ale podstawą wybrania do zbawienia jest przewidziana wiara grzeszników.
“Wierzymy, że Pan Jezus Chrystus zmarł za grzechy świata, złożywszy zastępczą ofiarę, aby wszyscy, którzy wierzą w niego byli usprawiedliwieni darmo, z łaski, na podstawie jego przelanej krwi.
D) Matka wszystkich powyższych duchowych wszetecznic, herezja rzymsko katolicka, otwarcie naucza fałszywego chrystusa, jego powszechnego zadośćuczynienia i odkupienia każdego człowieka na świecie.
“Imię Jezus oznacza, że samo imię Boga jest obecne w osobie Jego Syna, który stał się człowiekiem dla powszechnego i ostatecznego odkupienia grzechów. Jest to imię Boże, jedyne, które przynosi zbawienie; mogą go wzywać wszyscy, ponieważ Syn Boży zjednoczył się ze wszystkimi ludźmi przez Wcielenie… “
Ktokolwiek mający choć ułamek zrozumienia doktryny Ewangelii musi potępić Arminianizm. Posłuchajmy świadectwa z XIX wieku.
„Nawet w małym ułamku nie służę Bogu Arminian; nie mam z nim nic wspólnego, i nie zegnę kolana przed baalem którego ustawili; nie jest on moim Bogiem, ani nigdy nie będzie; nie obawiam się go, ani nie drżę w jego obecności… Bóg który dzisiaj coś mówi, a zaprzecza jutro, który dzisiaj usprawiedliwia, a jutro potępia… nie ma nic wspólnego z moim Bogiem nawet w najmniejszym stopniu. Może mieć coś wspólnego z astartą, czy baalem, ale z Jahwe nigdy nie miał, i mieć nie może.” – Charles Haddon Spurgeon
Wypowiedź Spurgeona aż tryska emocjami i rzeczywiście Spurgeon miał po temu więcej niż poważny powód. Z jednej strony żarliwie staje on w obronie prawdziwego Boga objawionego w Piśmie, z drugiej pełen sprawiedliwej nienawiści do fałszu obnaża czym jest kult arminian. Dlaczego Spurgeon tak bardzo brzydził się ich idolem i negował remonstracyjną wersję Jahwe, którego przyrównywał do pogańskich kultów asztarty i baala, tym samym uznawał go za fałszywego bożka? Dlaczego gardził on nim aż tak bardzo?
Odpowiedź, chodź pozornie prosta, dotyka rzeczy najważniejszej, samym centrum dzieła Chrystusa Pana:
- Jego przebłagalnej ofiary,
- Jego dzieła zadośćuczynienia
- Jego pośrednictwa między Bogiem a ludźmi
Można by to przedstawić za pomocą następującego związku przyczynowo-skutkowego
wystarczająca ofiara na krzyżu ⇒
⇒ rzeczywiste zadośćuczynienie i zapłata za grzechy ⇒
⇒ skuteczna mediacja czyli pośrednictwo
Zwróćmy uwagę, że Chrystus, który umarł za wszystkich ludzi, jacy kiedykolwiek stąpać będą po świecie nie wyjednał u Boga rzeczywistego przebaczenia lecz jedynie możliwość przebaczenia. Tym samym ofiara Chrystusa nie była w pełni wystarczająca i zadowalająca Ojca. Aby taką się stała potrzebny jest tu dodatkowy czynnik ludzki, czyli wybór Boga jako zbawiciela rozumiany jako przyczyna a nie owoc zbawienia. A to godzi w rolę Mesjasza jako pośrednika, którego wstawiennictwo do Ojca zawodzi w zdecydowanej większości przypadków. Zatem patrząc od końca na związek przyczynowo-skutkowy zauważmy co następuje:
niewystarczająca ofiara na krzyżu ⇐
⇐ potencjalne zadośćuczynienie i zapłata za grzechy ⇐
⇐ nieskuteczna mediacja czyli pośrednictwo
Nie trzeba chyba nikomu tłumaczyć, że tego typu doktryna ma katastrofalne konsekwencje soteriologiczne, a mówiąc kolokwialnie, taka nauka odcina od zbawienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 12, 2019 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Soteriologiczny uniwersalizm arminian
1 Jana 2:2 I on jest przebłaganiem za nasze grzechy, a nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata
Istnieją trzy możliwe poglądy na zbawienie, parafrazując J. I. Packera można to przedstawić następująco
- Reformowany partykularyzm: ofiara przebłagalna ma nieograniczoną skuteczność (rzeczywistą), lecz ograniczony zakres (wybrani) – śmierć Chrystusa przyniosła zbawienie wybranym członkom rodzaju ludzkiego i gwarantuje im zbawienie.
.
- Hipotetyczny uniwersalizm: ofiara przebłagalna ma ograniczoną skuteczność (potencjalną), lecz nieograniczony zakres (wszyscy) – śmierć Chrystusa uczyniła zbawienie możliwym dla każdego, ale w rzeczywistości przynosi tylko tym, którzy dodają doń swą wiarę i nawrócenie jako konieczną odpowiedź. Sama śmierć Chrystusa za kogoś nie gwarantuje mu zbawienia.
.
- Rzeczywisty uniwersalizm: ofiara przebłagalna ma nieograniczoną skuteczność (rzeczywistą) i nieograczony zakres (wszyscy) – śmierć Chrystusa przyniosła zbawienie każdemu członkowi rodzaju ludzkiego, w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.
Powyższy fragment przytaczany jest jako ostateczny argument dowodzący hipotetycznego uniwersalizmu arminian, a mianowicie, że Chrystus umarł za wszystkie grzechy wszystkich ludzi jacy kiedykolwiek żyli, żyją i będą żyć na świecie, z których pójdą do nieba ci, którzy wybiorą Boga i wiarę jako akt swojej niezależnej i wolnej woli. Przedstawiają oni tutaj następujący ciąg logicznego rozumowania:
⇒ Apostoł napisał ten list pod koniec I wieku
⇒ Skierowany do kościołów w Azji Mniejszej
⇒ Kościoły te tworzyli chrześcijanie wywodzący się z pogan
⇒ Przebłaganie za nasze grzechy odnosi się do czytelników czyli pogan
⇒ Przebłaganie za grzechy całego świata musi dotyczyć uniwersalnego odkupienia
⇒ Zatem ofiara Chrystusa została złożona za wszystkich ludzi a nie tylko za wybranych
Konkluzja arminian, choć wynikająca z pozornie logicznego ciągu argumentów, jest całkowicie fałszywa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 26, 2018 | Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Czcisz Boga czy bożka?
Artykuł II Remonstrancji stwierdza o nieograniczonym odkupieniu, to jest że Chrystus umarł za wszystkich ludzi na całym świecie jacy kiedykolwiek żyli bez wyjątku, w tym wszystkich idących do piekła na zatracenie wieczne
„Że, zgodnie z tym, Jezus Chrystus, Zbawiciel świata, umarł za wszystkich ludzi i za każdego człowieka, tak że przez swoją śmierć na krzyżu wyjednał dla nich odkupienie i przebaczenie grzechów; ale że nikt tak naprawdę nie skorzysta z tego przebaczenia grzechów, z wyjątkiem wierzącego…” – źródło
Chrystus, ktróry umarł za wszystkich ludzi jacy kiedykolwiek żyli na świecie, umarł także za wszystkich idących na wieczne zatracenie do jeziora ognistego, w tym za Judasza Iskariotę i Antychrysta. Jego ofiara zastępcza była niewystarczająca, przelana przez Niego krew nie wystarcza do uśmierzenia Bożego gniewu. W rzeczywistości ofiara Chrystusa ne ma żadnej wartości dopóki w centrum nie pojawi się człowiek dokonujący własciwej decyzji „przyjęcia zbawienia”. Oto idol i rzeczywisty suweren tego systemu: człowiek i jego wolna wola.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 3, 2018 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Teologia bólu
Istnieje w „chrześcijańskim” światku swoista teologia masochizmu soteriologicznego. Otóż chodzi o założenie, że człowiek wierzący, zbawiony, uświęcony, usprawiedliwiony z wszystkich grzechów cały czas może stracić zbawienie. Jednym z fragmentów Pisma, na jaki powołują się przedstawiciele tej doktryny jest tekst
Hebr. 10:38 A sprawiedliwy będzie żył z wiary, lecz jeśli się ktoś cofnie, moja dusza nie będzie miała w nim upodobania.
Argumentacja jest następująca
- słowo ktoś nie występuje w tekście greckim
- sprawiedliwy to ten, kto wierzy
- wiara prowadzi do życia wiecznego
- jeśli sprawiedliwy przestanie wierzyć (cofnie się) straci zbawienie, Bogu taka osoba przestanie się podobać
Zatem osoba, za którą umarł Chrystus zmazując jej wszystkie grzechy (Kol. 2:13) w tym grzech niewiary (Jan 16:8-9), kogo usprawiedliwia Bóg (Rzym. 8:33), za kim Chrystus się wstawia (Rzym. 8:34), Duch Święty się wstawia (Rzym. 18:26), kogo Syn obiecał nie utracić, lecz doprowadzić do końca zbawienia, czyli do nieba (Jan 6:39), kogo wiara strzeżona jest przez moc Bożą (1 Piotra 1:5), ktoś komu została przypisana doskonała sprawiedliwość Chrystusa (Filip. 3:9) może pewnego dnia zdecydować aby nie wierzyć i przez to pójść na zatracenie.
Jest ewidentne, że powyższa nauka ma demoniczne pochodzenie i godzi tak we wszystkie Trzy Osoby Jednego Boga, jak i w Jego skończone i kompletne dzieło zbawienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 19, 2018 | Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Chrześcijańska ewangelia
„Mam własną prywatną opinię, że nie ma czegoś takiego jak głoszenie ukrzyżowanego Chrystusa, o ile nie głosicie tego, co teraz nazywa się „kalwinizmem”. Swoje idee wyrażam zawsze odważnie. Kalwinizm to pseudonim. Kalwinizm to Ewangelia i nic więcej.
.
- Nie wierzę, że możemy głosić Ewangelię, jeśli nie nauczamy usprawiedliwienia przez wiarę bez uczynków;
- ani jeśli nie głosimy suwerenności Boga w udzielaniu łaski;
- ani dopóki nie wywyższamy miłości Jahwe, która dokonuje wyboru, jest niezmienna, wieczna, podbijająca;
- ani też, jak sądzę, nie możemy głosić Ewangelii, jeśli nie opieramy się na ograniczonym odkupieniu, które Chrystus uczynił dla swojego wybranego ludu;
- nie mogę też zrozumieć ewangelii, która pozwala świętym odpaść, gdy zostaną wezwani, i krzywdzi dzieci Boże, zezwalając aby zostały spalone w ogniu potępienia, po tym jak uwierzyli.
Brzydzę się takiej ewangelii. Ewangelia biblijna nie ma z nią nic wspólnego. Chrystusa ukrzyżowanego głosimy w inny sposób, a wszystkim przeciwnikom odpowiadamy: „Nie tak nauczyliśmy się Chrystusa”
.
[Spurgeon’s Sermons, tom. I (Baker Books, przedruk 2007), 88-89.]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 21, 2018 | Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Tekst źródłowy
Artykuł I Remonstrancji stwierdzia, że wybranie do zbawienia jest zależne od wiary w Chrystusa (wiara poprzedza wybranie) oraz że Bóg wybiera do zbawienia tych, o których Bóg wiedział, że będą mieli wiarę w Niego
„Że Bóg, w wiecznym i niezmiennym celu w Jezusie Chrystusie, swoim Synu, przed założeniem świata, postanowił, z upadłego, grzesznego rodzaju ludzkiego, zbawić w Chrystusie dla Chrystusa i przez Chrystusa tych, którzy, dzięki łasce Ducha Świętego, uwierzą w jego syna Jezusa i wytrwają w tej wierze i posłuszeństwie wiary, poprzez tę łaskę aż do końca; z drugiej strony pozostawić niepoprawnych i niewierzących w grzechu i pod gniewem, a także potępić ich jako oddalających się od Chrystusa, zgodnie ze słowem Ewangelii w Jana 3:36: „Kto wierzy w Syna, ma wieczne życie: a kto nie uwierzy Synowi, nie ujrzy życia; ale gniew Boży trwa na nim ”i zgodnie z innymi fragmentami Pisma Świętego” – źródło
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 15, 2018 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Dożywotni okres próbny
Izaj. 26:3 Temu, którego umysł jest stały, zachowujesz pokój, pokój mówię, bo tobie zaufał
Jakuba 1:6-8 6. Kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej pędzonej przez wiatr i miotanej tu i tam. 7. Człowiek taki niech nie myśli, że coś otrzyma od Pana. 8. Człowiek umysłu dwoistego jest niestały we wszystkich swoich drogach.
Jeśli wierzysz, że zbawienie można utracić, nie możesz mieć pewności zbawienia. Bo i skąd możesz wiedzieć, że jutro nie popełnisz grzechu, który przeleje czarę? Albo skąd możesz wiedzieć, że za tydzień nie stracisz wiary, tak, jakbyś sam ją w sobie wzbudził?
Musisz przyznać, że z „bojaźnią i drżeniem” sprawujesz swoje zbawienie tzn. że drżysz w obawie przed utratą zbawienia. Przyjacielu, taka wiara tylko teoretycznie daje możliwość zbawienia. Ona nie zbawia. Twój Chrystus na krzyżu niby zbawił wszystkich, lecz w rzeczywistości nikt nie został przez niego zbawiony. On tylko stworzył możliwość zbawienia. A od ciebie zależy czy przyjmiesz to zbawienie oraz czy w nim wytrwasz, czy też odpadniesz.
Ustanowiłeś się właśnie panem swojego zbawienia. Stąd twoja bojaźń i drżenie. Jesteś arminianinem. W rzeczywistości wierzysz w zbawienie z uczynków.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 19, 2018 | Bohaterowie wiary, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Kim był Spurgeon?
„Doktryna usprawiedliwienia, jaką głoszą Arminianie, jest niczym innym jak doktryną zbawienia przez uczynki…” – C.H. Spurgeon
Chwalony przez wielu Ewangelików jako wielki kaznodzieja, Charles H. Spurgeon jest rozpatrywany jako skuteczny i „bezpieczny” przykład „nie teologicznej” służby. Jego dzieła są rekomendowane jako środki prowadzące wielu ambitnych pastorów w rozwijaniu swojej własnej, odnoszącej sukcesy pracy duszpasterskiej.
Jego ’Wykłady dla moich studentów’ są często stosowane do tego celu, kładąc nacisk na „praktyczne” aspekty ewangelizacji. Ale podczas gdy forma skutecznego głoszenia Spurgeona jest często studiowana przez tych, którzy mają zamiar zostać pastorami, to zawartość głoszenia i nauczania tego Chrześcijańskiego giganta jest często ignorowana. Właściwie bardziej popularną opinią o Spurgeonie jest to, że z całego serca zaaprobował on tą samą teologię, która współcześnie zdominowała Amerykańską kulturę: Arminianizm.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 15, 2018 | Herezja Remonstrancji, Historia chrześcijaństwa, Teologia reformowana
Wprowadzenie do Synodu w Dordrechcie
Zwołanie i obrady Synodu w Dordrechcie (1618-1619) można uważać za „jedno z najbardziej interesujących wydarzeń siedemnastego stulecia”. Zgromadzenie Teologów w Westminster było oczywiście bardziej interesujące dla prezbiterian angielskich i amerykańskich, jednak Synod w Dordrechcie miał szczególną wagę sam w sobie z uwagi na doniosłość tematu. Nie było to tylko spotkanie wybranych teologów z jednego narodu, lecz zgromadzenie świata kalwinistycznego dla wydania świadectwa przeciwko podnoszącym się i uciążliwym błędom — dla rozwiązania kwestii, którą bezpośrednio i głęboko zainteresowane były wszystkie reformowane Kościoły Europy. Kwestią było to, czy poglądy Arminiusa, które zajmowały tak wiele umysłów, można było pogodzić z wyznaniem wiary Kościołów belgijskich.1 Aby czytelnik mógł lepiej zrozumieć kanony synodu w Dordrechcie, poniżej podano krótkie naświetlenie sporu teologicznego jaki miał miejsce w Holandii na początku XVII w., oraz wyjaśnienie okoliczności historycznych związanych z tym synodem.
W 1610 r., w rok po śmierci profesora Uniwersytetu w Lejdzie Jakuba Arminiusa, jego zwolennicy opracowali pięć artykułów wiary. Arminianie, jak ich później nazwano, przedstawili owe pięć artykułów Stanom Holandii w formie „remonstrancji”, tzn. protestu. Stronnictwo arminian uważało swe nauki za postęp w stosunku do odczuwanej surowości niektórych doktryn kalwinistycznych Kościołów Holandii. Usilnie domagali się, by uwzględniono stanowisko doktrynalne remonstrancji i poprawiono Belgijskie Wyznanie Wiary oraz Katechizm Heidelberski (oficjalne dokumenty doktrynalne Kościołów Holandii).
J. I. Packer podsumowuje naukę arminian w następujący sposób:
Teologia zawarta w remonstrancji opiera się na dwóch założeniach filozoficznych:
.
– po pierwsze — ponieważ Biblia uważa wiarę za wolny i odpowiedzialny akt człowieka, nie może więc być ona powodowana przez Boga, lecz jest sprawowana niezależnie od niego;
.
– po drugie — ponieważ Biblia uważa wiarę za element obligatoryjny ze strony tych wszystkich, którzy słuchają ewangelii, wobec tego zdolność do uwierzenia musi być uniwersalna.
.
Stąd też utrzymywali oni, że Pismo Święte należy tak interpretować, by wykazać, że naucza ono następujących pięciu punktów:
.
- Człowiek nigdy nie jest tak dogłębnie skażony przez grzech, aby nie mógł uwierzyć ewangelii, kiedy jest mu ona zwiastowana.
- Człowiek nie jest też tak dogłębnie kontrolowany przez Boga, aby nie mógł jej odrzucić.
- Bóg uprzednio wiedział, którzy sami z siebie uwierzą i to właśnie ich wybiera do zbawienia.
- Śmierć Chrystusa nie zapewniła zbawienia nikomu, gdyż nie zabezpieczyła nikomu daru wiary (nie ma takiego daru). Śmierć ta raczej otworzyła możliwość zbawienia każdemu, kto uwierzy.
- Wierzący odpowiedzialni są za zachowanie siebie w stanie łaski poprzez zachowanie wiary — ci którzy tego nie dopełnią odpadają i są zgubieni.
.
W ten sposób arminianizm uzależnił zbawienie człowieka w ostatecznym rozrachunku od człowieka, zaś zbawienną wiarę uważano w całości jako dzieło człowieka, nie zaś Boga w nim.
J.I. Packer Introductory Essay to John Owen’s Death of Death in the Death of Christ, s. 4.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 3, 2018 | Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Historyczne ostrzeżenie
„Jeśli podsumujemy wszystkie przedstawione dowody to możemy wskazać, że arminianizm wywodzi się z kościoła Rzymskiego i prowadzi do tego samego dołu, z którego został wydobyty.”– Augustus Toplady
Arminianizm to plugawa herezja! Żaden boski prorok, ani Paweł, ani Chrystus nigdy nie głosili tej semi-pelagianistycznej, taniej ewangelii, która nie ma mocy zbawiania gdyż nie jest ewangelią. Kanony z Dort mówią o arminianizmie jako „nowatorskim pomyśle”, „interwencji ludzkiego umysłu” bądź „obrzydliwym błędzie”, który „stoi w sprzeczności z Pismem Świętym”. Ten artykuł wyjaśni kilka powodów dlaczego arminianizm to plugawa herezja, a nie nieistotna doktryna, którą Chrześcijanie mogą ignorować.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 3, 2017 | Hamartiologia: nauka o grzechu, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Zbawienie a’la „kot Schrödingera”
Jezus umarł za wszystkie grzechy wszystkich ludzi jacy żyli na świecie, natomiast warunkiem otrzymania przebaczenia jest przyjście do Jezusa i wyznanie Mu swoich grzechów, przyjęcie Go jako swojego osobistego Zbawiciela! Jak ktoś był niewierzący, ale się nawrócił, to będzie zbawiony czy nie?
Takie, lub podobne twierdzenia będą wypowiadać zwolennicy dożywotniego okresu próbnego, którym jest arminianizm. W zasadzie z natury wszyscy ludzie to arminianie, ponieważ uważają, że wolna wola człowieka nie może być przez Boga naruszona, człowiek jest w stanie sam przyjść do Boga oraz jest zobowiązany do utrzymania swojego zbawienia.
Jedną z najbardziej kontrowersyjnych doktryn jest przekonanie niektórych arminian, że na krzyżu zbawienie się nie dokonało. Mówiąc bardziej precyzyjnie na krzyżu umarł Chrystus za wszystkie grzechy wszystkich ludzi ale tylko potencjalnie. Zbawienie następuje dopiero wtedy, gdy konkretna osoba uwierzy w Jezusa. Zatem samo zbawienie nie jest efektywne lecz potencjalne i całkowicie zależne od wyboru człowieka.
W tym aspekcie teologia arminian żywo przypomina eksperyment z kotem zamkniętym w pudełku, który jednocześnie według rozumowania jest i żywy i martwy. Tak jak życie kota zależne jest od przypadkowego zadziałania lub niezadziałania mechanizmu uruchamiającego truciznę, tak życie wieczne arminianina zależne jest od przypadkowego (gdyż zależnego od widzi mi się danej osoby) przyjęcia lub odrzucenia Jezusa. Przyczyną, dla której Bóg wysyła „zbawionych” do piekła jest niewiara człowieka.
Powyższa nauka jest tak niebezpieczna jak niebiblijna..
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 18, 2017 | Herezja Remonstrancji, Historia chrześcijaństwa, Teologia reformowana
Arminianizm jest „naturalny” w pewnym sensie, w którym reprezentuje charakterystyczne wypaczenie nauczania Biblii przez upadły umysł człowieka.” – J.I. Packer
Czym jest Arminianizm?
Remonstrancja czyli teologia utworzona przez Arminiusza oparta została o pięć Artykułów:
- Artykuł I stwierdzia, że wybranie do zbawienia jest zależne od wiary w Chrystusa (wiara poprzedza wybranie) oraz że Bóg wybiera do zbawienia tych, o których Bóg wiedział, że będą mieli wiarę w Niego
.
- Artykuł II stwierdza o nieograniczonym odkupieniu, to jest że Chrystus umarł za wszsytkich ludzi na całym świecie jacy kiedykolwiek życli bez wyjątku, w tym wszystkich idących do piekła na zatracenie wieczne
.
- Artykuł III potwierdza całkowitą deprawację człowieka tzn. że człowiek nie może zbawić samego siebie
.
- Artykuł IV uznaje, że człowiek jest suwerenem nad Bogiem ponieważ wola człowieka nie może być przez Boga naruszona, i człowiek sam musi, choć z Bożą pomocą, zdecydować, czy chce być zbawiony
.
- Artykuł V stwierdza, że zbawienie jest zależne od człowieka i może być utracone
Teologia zawarta w remonstrancji opiera się na dwóch założeniach filozoficznych:
.
– po pierwsze — ponieważ Biblia uważa wiarę za wolny i odpowiedzialny akt człowieka, nie może więc być ona powodowana przez Boga, lecz jest sprawowana niezależnie od niego;
.
– po drugie — ponieważ Biblia uważa wiarę za element obligatoryjny ze strony tych wszystkich, którzy słuchają ewangelii, wobec tego zdolność do uwierzenia musi być uniwersalna.
.
Stąd też utrzymywali oni, że Pismo Święte należy tak interpretować, by wykazać, że naucza ono następujących pięciu punktów:
.
- Człowiek nigdy nie jest tak dogłębnie skażony przez grzech, aby nie mógł uwierzyć ewangelii, kiedy jest mu ona zwiastowana.
- Człowiek nie jest też tak dogłębnie kontrolowany przez Boga, aby nie mógł jej odrzucić.
- Bóg uprzednio wiedział, którzy sami z siebie uwierzą i to właśnie ich wybiera do zbawienia.
- Śmierć Chrystusa nie zapewniła zbawienia nikomu, gdyż nie zabezpieczyła nikomu daru wiary (nie ma takiego daru). Śmierć ta raczej otworzyła możliwość zbawienia każdemu, kto uwierzy.
- Wierzący odpowiedzialni są za zachowanie siebie w stanie łaski poprzez zachowanie wiary — ci którzy tego nie dopełnią odpadają i są zgubieni.
.
W ten sposób arminianizm uzależnił zbawienie człowieka w ostatecznym rozrachunku od człowieka, zaś zbawienną wiarę uważano w całości jako dzieło człowieka, nie zaś Boga w nim.
J.I. Packer Introductory Essay to John Owen’s Death of Death in the Death of Christ, s. 4.
.
Synod w Dort
Obradował w 1618 roku przez sześć miesięcy po rozpatrzeniu spisanego protestu i wysłuchaniu argumentów uznał nauki Arminiusza i jego naśladowców jako niezgodne z Biblią i wyznaniem Kościoła Holandii. A tak naprawdę posunęli się nawet do tego, że nazwali Remonstrancję i jej doktryny jako formę pelagiańskiej herezji. Współcześni arminianie z tym się nie zgadzają twierdząc, że jest to zarówno niesprawiedliwe jak i krzywdzące.
. (więcej…)
