utworzone przez Reformowani | sty 27, 2020 | Egzegezy, Teologia reformowana
Słowem wstępu
Jest kilka rzeczy ogólnych, które trzeba najpierw powiedzieć o użyciu słowa „wszyscy”. W normalnym użyciu ma ono dwa znaczenia. Może oznaczać albo „cała ilość czegoś” albo „z każdego rodzaju”. Mogę powiedzieć, że w Piśmie nie więcej niż jeden raz na dziesięć słowo to oznacza „całą ilość czegoś”! Zazwyczaj słowo to używane jest w znaczeniu „z każdego rodzaju”. Np.
Łuk .11:42 dajecie dziesięcinę z mięty, ruty i z każdego (πᾶν pan) ziela
– w rzeczywistości użyte tu słowa znaczą „wszystkie ziela” ale tłumacze przekładają to jako „każdy rodzaj ziela” co jak myślimy jest poprawne
Jan 12:32 A ja, jeśli będę wywyższony nad ziemię, pociągnę wszystkich (πάντας pantas) do siebie
– oczywiście nie cały ludzki rodzaj zostanie pociągnięty do Chrystusa. W tym miejscu „wszyscy” może oznaczać tylko ludzi wszelkiego rodzaju.
Dzieje 2:17 I stanie się w ostatecznych dniach – mówi Bóg – że wyleję z mego Ducha na wszelkie (πᾶσαν pasan) ciało i będą prorokować wasi synowie i córki, wasi młodzieńcy będą mieć widzenia, a starcy będą śnić sny.
– nasze doświadczenie wyraźnie wskazuje na to, że nie na wszystkich ludzi wylany został Duch Święty. „wszelkie ciało” może oznaczać tu tylko ludzi wszelkiego rodzaju – nie tylko Żydów.
Dzieje 10:12 Były w nim wszelkie (πάντα panta) czworonożne zwierzęta ziemskie, bestie, gady i ptaki nieba.
– znowu dosłowne znaczenie to „wszystkie zwierzęta”, ale tłumacze prawidłowo przekładają to jako zwierzęta „wszelkiego rodzaju”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 22, 2020 | Egzegezy, Teologia reformowana
Teologiczny nokaut
Kol. 1:11 Umocnieni wszelką mocą według jego chwalebnej potęgi, ku wszelkiej cierpliwości i wytrwałości z radością;
Stwierdzenie Apostoła ma dramatyczne znaczenie dla chrześcijańskiego sprawowania wiary. Wbrew obiegowej opinii ustanawia ono nie człowieka lecz Boga jako przyczynę prawidłowego i osiągającego końcowy cel życia osoby zbawionej. Duch Święty wskazując na ostateczny rezultat czyli wytrwanie w wierze ani przez moment nie waha się postawić na szali chwalebnej potęgi Boga przeciwstawiając ją prowadzącej do rozpaczy fałszywej koncepcji apostazji i rzekomej możliwości utraty zbawienia jako alternatywy, która mogłaby dotknąć osobę zbawioną. I rzeczywiście nawet w ujęciu soteriologicznym prawdą jest stwierdzenie Kanodziei Salomona:
Kazn. 3:14 Wiem i to, że cokolwiek czyni Bóg [a to Bóg czyni zbawienie, nie człowiek], będzie trwać na wieki. Nie można do tego nic dodać ani z tego odjąć, a Bóg czyni to, aby ludzie się go bali
Moc, jakiej chrześcijaninowi udzielił Bóg nie jest ograniczona w żaden inny sposób jak tylko Bożym dekretem i dostosowana została do rzeczywistych potrzeb łaską obdarowanego. Innymi słowy im większe trudności, prześladowania i zło, jakie dotyka zbawionego, tym większa łaska od Boga zapewniająca wytrwanie w niesprzyjających okolicznościach oraz osiągnięcie celu czyli społeczności z Bogiem w niebie. Chwała Bogu za to, że nie jest Arminianiem 🙂
Duch Święty jest wspaniałym Pocieszycielem!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 16, 2020 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia biblijna
Wtręt Ewy
2 Mojż. 2:16-17 16. I rozkazał PAN Bóg człowiekowi: Możesz jeść do woli z każdego drzewa ogrodu; 17. Ale z drzewa poznania dobra i zła jeść nie będziesz, bo tego dnia, kiedy zjesz z niego, na pewno umrzesz.
1 Mojż. 3:2-3 2. I kobieta odpowiedziała wężowi: Możemy jeść owoce z drzew tego ogrodu; 3. Ale o owocu drzewa, które jest pośrodku ogrodu, Bóg powiedział: Nie będziecie z niego jeść ani go dotykać, abyście nie umarli.
Dlaczego Ewa w śmiertelnej w skutkach dyskusji z diabłem obok argumentu o zakazie spożywania owocu z drzewa poznania dobra i zła dodała iż nie wolno go również dotykać? Dlaczego według Ewy nie tylko spożycie ale i sam dotyk owocu miał spowodować śmierć?
- Czy była to nadinterpretacja słów Adama?
- Czy Bóg powtórzył zakaz obu ludziom dodatkowo go uzupełniając?
- A może to Adam okazał się nadgorliwy?
- Czy może raczej to Pismo Święte się myli podając dwie sprzeczne ze sobą historie?
- Jeśli Ewa dodała do Słów Boga, czy rzeczywiście pierwszym grzechem było spożycie z zakazanego owocu czy też raczej dodawanie do Bożych Słów?
„Niesamowite w Biblii nie jest jej boskie autorstwo; jest nim raczej fakt, że kotokolwiek może wierzyć iż taka mikstura sprzecznych bzdur mogłaby być napisana przez wszechwiedzącego boga. Aby to zrobić, najpierw trzeba by nie czytać tej książki, co jest praktyką większości chrześcijan; lub, jeśli ktoś to już czyta, musi wrzucić do śmietnika swoją racjonalną inteligencję – innymi słowy, trzeba stać się głupcem dla boga. Zaś aby stać się ateistą, wystarczy śmiać się wtedy, gdy tak oczywisty nonsens serwowany jest jako „boska” prawda”” – Frank Zindler, American Atheists, źródło
Jak widzimy przedstawiony problem nie jest błahy lecz w rzeczywistości dotyka sprawy najważnejszej czyli nieomylności Słowa Bożego. Jeśli Słowo Boże jest omylne, ateiści mają rację i nasza wiara jest nic nie warta. Dlatego też z całą pilnością użyjemy miecza Słowa Bożego aby ten atak skutecznie odeprzeć.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 13, 2020 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Chrześcijański obowiązek
Filip. 4:8 W końcu, bracia, co prawdziwe, co uczciwe, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co chwalebne, jeśli jest jakaś cnota i jakaś chwała – o tym myślcie.
Weźmy pod uwagę List do Filipian 4:8. Częścią wspólną wszystkich przymiotników jest obowiązek myślenia lub medytacji. Każdy z tych przymiotników opisuje „rzeczy”, nad którymi mamy medytować. Jest to wezwanie Pawła (polecenie Ducha Świętego), aby nad nimi medytować. Jest to obowiązek, który kojarzy się z procesem myślenia, starannej deliberacji.
Ludzie często przypisują medytację czemuś zbliżonemu do orientalnego mistycyzmu. Nie o to chodzi w medytacji biblijnej. Zamiast tego Biblia wzywa nas do zastanowienia się nad słowem Bożym. Zastanawianie się nad Bogiem i Jego dziełami jest obowiązkiem każdego chrześcijanina i nakazane przez Boga do codziennej pobożności. Reformatorzy i purytanie wierzyli w to dobitnie i byli mistrzami egzegetów w wyciąganiu Bożego umysłu w tej sprawie ze Słowa Bożego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 7, 2020 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Zgubna droga
Smutek chrześcijanina
2 Kor. 7:10 Bo smutek, który jest według Boga, przynosi upamiętanie ku zbawieniu, czego nikt nie żałuje; lecz smutek według świata przynosi śmierć.
Z całą pewnością życie osoby wierzącej nie jest usiane różami, nigdzie też w Piśmie nie znajdziemy obietnicy życia w dostatku, spokoju i szczęśliwośći na tym świecie.
Chrześcijanie, choć powołani do radości w Duchu Świętym (Dzieje 13:52; Rzym. 14:17; 15:13; Gal. 5:22; 1 Tes. 1:6), nad wyraz często doświadczają Bożego smutku. Przypadek w Koryncie dobitnie świadczy o tym, że Stwórca w suwerenny sposób obciąża sumienie grzesznych wierzących brzemionami głębokiego żalu, dojmującej rozpaczy, bólem zmartwienia, goryczą i poczuciem desperacji.
– Jaki jest sens chrześcijańskiego cierpienia?
– Czy jako ród krółów-kapłanów (1 Piotra 2:9) przeznaczeniem naszym jest ból?
– Czyż Chrystus nie zapłacił za wszystkie grzechy zbawionych?
– Jeśli tak, czemu jeszcze mielibyśmy ponosić konsekwencje upadków?
Odpowiedź na te i inne pytania poniżej…
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 2, 2020 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Rys historyczny
Dan. 9:24-27
24. Siedemdziesiąt tygodni wyznaczono nad twoim ludem i twoim świętym miastem na zakończenie przestępstwa, na zgładzenie grzechów i na przebłaganie za nieprawość, na wprowadzenie wiecznej sprawiedliwości, na wstrzymanie widzenia i proroctwa oraz na namaszczenie Najświętszego.
25. Dlatego wiedz i zrozum, że od wyjścia nakazu o przywróceniu i odbudowaniu Jerozolimy aż do Księcia Mesjasza będzie siedem tygodni i sześćdziesiąt dwa tygodnie. Zostaną odbudowane ulica i mur, ale w czasach trudnych.
26. A po tych sześćdziesięciu dwóch tygodniach zostanie zabity Mesjasz, lecz nie za siebie. A lud księcia, który przyjdzie, zniszczy miasto i świątynię i jego koniec nastąpi wśród powodzi; i do końca wojny są postanowione spustoszenia.
27. Utrwali przymierze z wieloma przez jeden tydzień. A w połowie tego tygodnia sprawi, że ustanie ofiara spalana i ofiara z pokarmów, a przez mnóstwo obrzydliwości uczyni spustoszenie aż do końca, i wyleje się to, co postanowione, na tego, który ma być spustoszony.
Reformacja przywróciła światu Ewangelię zbawienia z łaski przez wiarę w Chrystusa ukrzyżowanego za grzechy wybranych i zmartwychwstałego trzeciego dnia(Rzym. 11:6; 3:20; 28; Gal. 2:16; 21; Efez. 1:7; 2:8-9; 2 Tym. 1:9; Tyt. 3:5), gdzie dobre uczynki są owocem nawrócenia lecz nie jego przyczyną (Efez. 2:10; Tyt. 2:7; 14; Hebr. 10:24; Jakuba 2:26). Misterny plan szatana zwodzenia wszystkich ludzi fałszywą nadzieją uniwersalnego odkupienia i w konsekwencji zbawienia z uczynków i wolnej woli grzesznika został zagrożony a siedzący na swoim watykańskim tronie diabeł zawrzał gniewem i zawył w nienawiści do prawdy Słowa Bożego.
W celu przywrócenia starego porządku zatracenia również zwołany został Sobór Trydencki (1545–1563) który odrzucił chrześcijańską Ewangelię a Protestantów przeklął na wieki setką anatem (więcej tutaj). Chrześcijan należało zgładzić z powierzchni ziemi, podjudzeni przez papieża władcy uznający przywództwo bożka z Watykanu rozpoczęli okres krwawych katolicko-protestanckich wojen religijnych, z których największą i najbardziej brutalną była niesławna Wojna Trzydziestoletnia (1618-1648).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 23, 2019 | Charyzmania, Egzegezy, Teologia reformowana
Przykład Chrystusa
Jan 11:41-42 41. Wtedy usunęli kamień z miejsca, gdzie był położony zmarły. Jezus zaś podniósł oczy w górę i powiedział: Ojcze, dziękuję ci, że mnie wysłuchałeś. 42. A ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz, ale powiedziałem to ze względu na stojących wokoło ludzi, aby uwierzyli, że ty mnie posłałeś.
Jak to jest, że modlitwy Chrystusa były zawsze wysłuchiwane, jednak nie wszystkie modlitwy chrześcijan znajdują odpowiedź u Boga? Czy wierzący może prosić absolutnie o wszystko? I czy Bóg jest zobligowany do spełnienia petycji osoby ponieważ ta wzbudziła w sobie odpowiednią wiarę?
Odpowiedź na powyższe pytania jest bardzo prosta dla chrześcijan, dla pogan wręcz nierzeczywista.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 23, 2019 | Egzegezy, Teologia reformowana
Błędna interpretacja
1 Jana 2:1-2 1. Moje dzieci, piszę wam to, abyście nie grzeszyli. Jeśli jednak ktoś zgrzeszy, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. 2. I on jest przebłaganiem za nasze grzechy, a nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata.
Mówi się, że wyrażenie „cały świat” musi oznaczać „wszyscy ludzie na świecie” i że wyrażenie „nie tylko za nasze” w sposób szczególny mówi o wszystkich, o każdym człowieku jako tym, za kogo Chrystus umarł, poza już wierzącymi.
„Świat” oznacza ludzi żyjących na świecie, tak że „cały świat” oznacza nie więcej niż „ludzi żyjących na całym świecie” tak jak mówi się o odkupionych w
Obj 5:9 I śpiewali nową pieśń: Godzien jesteś wziąć księgę i otworzyć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś nas dla Boga przez swoją krew z każdego plemienia, języka, ludu i narodu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 19, 2019 | Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym
Cel modlitwy
Kol. 1:10 Abyście postępowali w sposób godny Pana, by podobać mu się we wszystkim, w każdym dobrym uczynku wydając owoc i wzrastając w poznawaniu Boga;
Apostolska modlitwa zapoczątkowana w wersie 9 dotyczyła udzielenia zbawionym kolosanom Bożej łaski osobistej mądrości, poznania, zrozumienia, oświecenia i uświęcenia. Łaski, bez której byliby głupi, trwający w ciemności, niewiedzy i ślepocie oraz grzechu,
wers 9 Dlatego i my od tego dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy za was się modlić i prosić,
.
a. abyście byli napełnieni poznaniem jego woli
b. we wszelkiej mądrości
c. i duchowym zrozumieniu
Okazuje się, że człowiek narodzony na nowo nawet posiadając dostęp do prawdy nie jest w stanie sam z siebie dokonać czegokolwiek, co Bogu mogłoby się podobać lub wydawać jakikolwiek dobry owoc. Świadczy o tym potrzeba modlitwy o oświecenie umożliwiające praktyczną aplikację poznanej prawdy w życiu osobistym wierzącego. Tym bardziej niedorzecznym i wręcz heretyckim jest stwierdzenie, że istota martwa w swoich grzechach, gdy prawda zostanie jej przedstawiona, ma jakąkolwiek możliwość wyboru między dobrem a złem, Bogiem a grzechem, życiem w świętości a zepsuciu, życiem wiecznym a potępieniem. W Księdze Hioba czytamy, iż mądrość, która ma wartość dla Boga dla żywego człowieka jest po prostu nieosiągalna
Hiob 28:12-13 13. Ale gdzie można znaleźć mądrość? Gdzie znajduje się miejsce rozumu? 13. Człowiek nie zna jej ceny ani nie można jej znaleźć w ziemi żyjących
Bóg Duch Święty od momentu narodzenia z góry jest podtrzymującym egzystencję „duchowym respiratorem” każdego zbawionego, bez dzieła którego nie jest możliwym chrześcijańskie życie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 9, 2019 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Kamień potknięcia intelektualistów
Filip. 3:11 Abym jakimkolwiek sposobem dostąpił powstania z martwych
Są na świecie ludzie oczytani w Słowie i dobrze zaznajomieni z zasadami gramatyki greckiej, którzy mimo to, powołując się na tekst Filipian, poddają w wątpliwość dzieło Chrystusa w sposób dwojaki:
- subiektwynie: negują pewność chrześcijanina co do jego osobistego zmartwychwstania
- obiektywnie: negują zmartwychwstanie samo w sobie, traktują je raczej jako fikcję a nie rzeczywistość
Twierdzą oni stanowczo, że nawet sam Apostoł nie był pewien, czy będzie wzbudzony do ponownego życia i jest to konkluzja lżejszego kalibru, całkowicie znośna dla współczesnych odstępczych tzw. nominalnych „chrześcijan” którzy wierzą przecież w utracalność wiary i zbawienia. Jednakże to, co nie tyle niepokoi prawowiernych chrześcijan, ale raczej alarmuje w najwyższym stopniu, jest fakt, że w tle tej fałszywej nauki czai się demon niewiary, duch pseudochrześcijańskiej religijności opartej nie o nadzieję zbawienia lecz o egzystencjonalne tu i teraz, co w rzeczywistości jest kopią ideologii satanizmu
„Satanizm jest religią ciała. Satanista musi znaleźć szczęście tu i teraz. Nie istnieje niebo, które osiąga się po śmierci, ani ogień piekielny jako kara dla grzesznika”. – źródło
Pismo fanatyków zwących się chrześcijanami a watpiących w pewność zmartwychwstania nazywa fałszywymi świadkami, ludźmi najbardziej pożałowania godnymi spośród wszystkich z pwoodu trwania w wierze daremnej, która nic dobrego przynieść nie może a raczej prowadzi na zatracenie. (1 Kor. 15:12-21).
Rozważmy argumenty kacerzy
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 5, 2019 | Egzegezy, Teologia reformowana
Uniwersalne odkupienie?
Jan 3:16 Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.
Ten werset często jest używany do nauczania, że: Bóg ma takie naturalne pragnienie dobra dla całej ludzkości wszystkich wieków i czasów, że oddał swego Syna na śmierć, nie żeby skutecznie kogoś zbawić, ale aby każdy kto ma naturalną skłonność do uwierzenia mógł w wyniku tego osiągnąć życie wieczne.
W przeciwieństwie do tego, my rozumiemy nauczanie tego wersetu tak: Bóg miał tak szczególną, doskonałą miłość, że postanowił iż cały jego lud, ze wszystkich narodów zostanie zbawiony przez ustanowienie jego Syna doskonałym Zbawicielem, który wierzącym zapewni wszystko co potrzebne i tylko oni osiągną te wszystkie chwalebne rzeczy, które dla nich przygotował.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 29, 2019 | Egzegezy, Trynitologia
Historyczna konotacja
Obj. 1:8 Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec, mówi Pan, który jest i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący.
Apostoł napisał, że Syn Boży jest wiecznie egzystującym Panem Wszechmogącym. Wyrażenie ja jestem w grece brzmi ἐγώ εἰμι ego eimi i jest odpowiednikiem dwóch hebrajskich imion Boga:
Jan użył idiomu alfa i omega referując w swojej wypowiedzi do językowego kontekstu zrozumiałego dla pierwotnego odbiorcy. Zarówno Hebrajczycy, jak i Grecy używali liter swoich alfabetów jako cyfr; hebrajskie א – alef oraz greckie α – alfa znaczą jeden, pierwszy. Dlatego nasz Bóg mówi o sobie:
Ἐγώ εἰμι τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὦ
.
Ego eimi to Alfa kai to Omega
.
Ja jestem ten Alfa i ten Omega
Następnie Duch Święty w natchnionym i spisanym Słowie daje wyjaśnienie znaczenia użytego idiomu: początek i koniec, w innym miejscu zaś pierwszy i ostatni (Obj. 22:13) aby rozwiać wszelkie możliwe wątpliwości tym wszystkim, którzy mogli nie rozumieć pierwszego wyrażenia. Redundancja (czyli nadmiar) wypowiedzi dobitnie świadczy o jej wadze. Przekaz jest naprawdę istotny skoro zostaje wyjaśniony na dwa (i więcej w dalszej części Księgi) sposobów, Bóg uczynił to uniemożliwiając tym samym zakłócenie przekazu przez zewnętrzne czynniki językowe.
Zatem głęboko zadziwiającym jest fakt, że heretycy nie umieją doczytać, iż owo określenie odnosi się do trzech Osób Jednego Boga: Ojca, Syna i Ducha Świętego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 25, 2019 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Teskt źródłowy
Psalm 49: 7-9
7. Nikt z nich w żaden sposób nie odkupi swego brata ani nie może dać Bogu za niego okupu;
8. (Kosztowny bowiem jest okup za ich dusze i nigdy się nie zdarzy);
9. Aby żył na wieki i nie doznał zniszczenia.
Czy Psalm ten dowodzi, że Jezus nie odkupił ani jednej duszy?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 22, 2019 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Tekst źródłowy
Obj. 2:17 Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów: Temu, kto zwycięży, dam jeść z manny ukrytej i dam mu kamyk biały, a na kamyku wypisane nowe imię, którego nikt nie zna oprócz tego, który je otrzymuje.
Wielu chrześcijan wierzy, że fragment ten dowodzi posiadania sekretnego niebiańskiego imienia, które każdy otrzyma stając w obecności Bożej. Jednakże szereg argumentów zdaje się przeczyć temu poglądowi. Aby właściwie zrozumieć czego naucza powyższy tekst nalezy udzielić odpowiedzi na kilka pytań:
Czym jest nowe imię jakie otrzyma każdy zbawiony? Jak brzmi owo nowe imię? Dlaczego nikt poza samym zainteresowanym go nie zna? Jak rozumieć wyrażenie znać? Czy według kontekstu stanie się to po śmierci czy też jeszcze w czasie życia w ciele?
„To porównanie może odnosić się do momentu, gdy zwycięzca otrzyma swój „bilet wstępu” na obchody wiecznego zwycięstwa w niebie. nowe imię To osobisty przekaz Chrystusa zaadresowany do tych, których kocha. Słowa te służą jako karta wstępu do wiecznej chwały. Imię jest tak osobiste, że tylko osoba je otrzymująca będzie je znała” – źródło
Powyższa interpretacja „największego teologa naszych czasów” jest błędna. Fragment Objawiania niesie za sobą poruszającą serca głębie przekazu Bożej Mądrości, którą warto wydobyć na światło dzienne.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 11, 2019 | Egzegezy, Teologia biblijna
Rys historyczny
1 Tym. 4:13-16 13. Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, zachęcania i nauki. 14. Nie zaniedbuj daru, który jest w tobie, który został ci dany przez proroctwo wraz z nałożeniem rąk starszych. 15. O tym rozmyślaj, temu się oddawaj, aby twoje postępy były widoczne dla wszystkich. 16. Pilnuj samego siebie i nauki, trwaj w tych rzeczach, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.
Apostoł właśnie opuścił więzienie w Rzymie, w którym przebywał w latach 60-62 a.d. (Dzieje 28:30-31) udał się do Macedonii w celu odwiedzenia okolicznych miast gdzie zakładał zbory, w Efezie zaś pozostawił Tymoteusza aby rozwiązać problemy fałszywej doktryny zalecającej przestrzeganie Prawa, osobistą i pokarmową ascezę, (1 Tym. 1:3-7; 4:1-3; 6:3-5), a także kwestie moralnego i eklezjalnego nieporządku (1 Tym. 2:1-15) i wreszcie przywódctwa (1 Tym. 3:1-14).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 24, 2019 | Egzegezy, Teologia reformowana
Wprowadzenie
Jan 15:1-6
1. Ja jestem prawdziwą winoroślą, a mój Ojciec jest winogrodnikiem.
2. Każdą latorośl, która we mnie nie wydaje owocu, odcina, a każdą, która wydaje owoc, oczyszcza, aby wydawała obfitszy owoc.
3. Wy już jesteście czyści z powodu słów, które do was mówiłem.
4. Trwajcie we mnie, a ja w was. Jak latorośl nie może wydawać owocu sama z siebie, jeśli nie będzie trwała w winorośli, tak i wy, jeśli nie będziecie trwać we mnie.
5. Ja jestem winoroślą, a wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a ja w nim, ten wydaje obfity owoc, bo beze mnie nic nie możecie zrobić.
6. Jeśli ktoś nie trwa we mnie, zostanie wyrzucony precz jak latorośl i uschnie. Takie się zbiera i wrzuca do ognia, i płoną.
Pan Jezus zwrócił się do swoich uczniów poprzez obszerną metaforę, aby mogli zrozumieć zasady chrześcijańskiego życia, na przykładzie wziętym z dobrze im znanego procesu mającego zastosowanie w rolnictwie. Chrystus sam porównuje się do winorośli, w odróżnieniu od nazywanego winnicą domu Izraela (zob. Izaj. 5:1-7), który zamiast winogron wydał dzikie owoce.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 15, 2019 | Egzegezy, Trynitologia
Współcześni Żydzi a Trynitaryzm
W artykule z pytaniami i odpowiedziami rabin Stanley Greenberg ze świątyni Synaj w Filadelfii napisał kiedyś:
„Chrześcijanie oczywiście mają prawo wierzyć w trynitarną koncepcję Boga, ale ich wysiłki, aby oprzeć tę koncepcję na hebrajskiej Biblii, muszą upaść w obliczu przytłaczającej historii tej Biblii. Pisma Hebrajskie są jasne i jednoznaczne na temat jedności Boga.
.
Hebrajska Biblia potwierdza jedynego Boga z jednoznaczną jasnością. Monoteizm, bezkompromisowa wiara w jednego Boga, jest znakiem rozpoznawczym hebrajskiej Biblii, niezachwianą afirmacją judaizmu i niezachwianą wiarą Żyda ”.
Słowa szanownego rabina zdradzają, po pierwsze że nie rozumie on doktryny Trynitarnej myląc ją z tryteizmem (trzech bogów) oraz po drugie jego uparte przywiązanie do tradycji, która nie pozwala mu spojrzeć z otwartym i oświeconym przez Ducha Świętego umysłem na tekst Tory, gdzie aż kipi od dowodów na potwierdzenie naszej świętej doktryny.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | paź 1, 2019 | Egzegezy, Teologia systematyczna
Wstęp
Biblia pięciokrotnie wspomina o koronach przygotowanych dla prawdziwie wierzących chrześcijan. Korony te będą im przyznane przez Boga i według Jego suwerennej woli. Koronę zawsze otrzymuje się od kogoś, kto ją przyznał drugiej osobie. W tym wypadku Osobą przyznającą korony jest sam Bóg, a dostaną je ci, którzy zwyciężają, zaliczają próbę, zawsze jednak w kontekście triumfu osiągniętego przez Chrystusa i nigdy poza tym kontekstem. Dlatego mogłoby się wydawać, że jest to akt, na który zasługujemy, ale jest to tylko pewna część prawdy, ponieważ Boża łaska ma tutaj priorytetowe znaczenie. Bez Bożej łaski nasze zwycięstwo byłoby po prostu niemożliwe.
Korony reprezentują zwycięstwo Chrystusa osiągnięte w nas samych, my zaś jesteśmy odbiorcami tego zwycięstwa. Biblia porównuje życie wieczne do diademu, który wręcza się za zwycięstwo w zawodach sportowych.
Zobaczmy owych pięć koron w sposób szczegółowy.
- 1) Niezniszczalna korona upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad wszystkim tym, co ulega zniszczeniu i przemijaniu: (1 Kor. 9:25)
- 2) Korona sprawiedliwości upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad nieprawością: (2 Tym. 4:8)
- 3) Niewiędnąca korona chwały upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad nieczystością i skażeniem duchowym: (1 Piotra 5:4)
- 4) Korona życia upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad śmiercią duchową i fizyczną: (Jakuba 1:12; Obj. 2:10)
- 5) Korona radości (chluby) upamiętniająca zwycięstwo zbawienia nad prześladowaniem wierzących ze strony szatana oraz ludzi idących na zatracenie (1 Tes 2:19)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 30, 2019 | Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym
Wstęp
Kol. 1:9 Dlatego i my od tego dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy za was się modlić i prosić, abyście byli napełnieni poznaniem jego woli we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu;
Kto modlił się o Kolosan i z jakiego powodu? Dlaczego modlitwa jest ekstremalnie ważna dla duchowego wzrostu? Kim byli współpracownicy Apostoła? Czym jest oświecenie? Co ma z tym wszystkim wspólnego Duch Święty?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 27, 2019 | Egzegezy, Teologia reformowana
Filary wiary
Efez. 1:3-6
.
3. Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie.
4. Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
5. Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli;
6. Dla uwielbienia chwały swojej łaski, którą obdarzył nas w umiłowanym;
Ostatnim artykułem rozpoczęliśmy serię pięciu filarów wiary. Filary jak wiadomo są bardzo ważne. Gdy zacznie się je usuwać z budynku wszystko się zacznie zawalać. Te pięć prawd należy zrozumieć, wierzyć w nie, pozwolić im wsiąknąć w serce tak, by móc prawdziwie zrozumieć czego Biblia naucza o tobie, o Bogu i w jaki sposób Bóg zbawia ludzi.
Czasami te pięć prawd nazywa się pięcioma punktami Kalwinizmu. Czasami są nazywane pięcioma doktrynami łaski, lecz jakkolwiek by ich nie nazwać, wielkim zagadnieniem jakim się one zajmują jest
- Kto jest odpowiedzialny za nasze zbawienie?
- Kto jest odpowiedzialny za nasze pójście do nieba. Czy to my?
- Czy jest to kombinacja, rodzaj pracy zespołowej Boga czyniącego większą część, i nas dodających część od siebie?
- Czy może jest to tylko Bóg który zbawia ludzi i zabiera ich do nieba?
(więcej…)
