utworzone przez Reformowani | cze 22, 2020 | Charyzmania, Egzegezy, Teologia reformowana

Pozycja religijnych fanatyków
Jer. 33:3 Wołaj do mnie, a odpowiem ci i oznajmię ci rzeczy wielkie i ukryte, których nie znasz.
Skoncentrowane na osobistych doświadczeniach i przeżyciach grupy o charakterze „przebudzeniowym” z całą stanowczością traktują powyższy fragment Pisma jako zachętę skierowaną do wszystkich członków Kościoła Chrystusa. Powiadają oni, że w zasadzie każdy zbawiony powinien wołać do Boga z prośbą o proroctwo, a Bóg chętnie wyjawi rzeczy ukryte, które wcześniej nie były znane delikwentowi.
W wyniku tego interpretacja zielonoświątkowców jest następująca:
- każdy może prosić Boga o dar proroctwa
- Bóg honoruje wszelkie tego typu prośby
- rezultatem tego są pozabiblijne proroctwa rozumiane jako rzeczy wielkie i ukryte, wcześniej prorokowi nie znane
Stanowisko to jest nie tylko błędne ale, jak zostanie wykazane, śmiertelne w skutkach dla ofiar fałszywej zielonoświątkowej teologii. Bóg bowiem proroków obarczył szczególną odpowiedzialnością tak za źródło jak i czystość przekazu. Innymi słowy, jeśli prorok twierdząc, że wypowiada Słowa Pana nie mówi tego, co przekazał Bóg, zostanie przez Boga wysłany na zatracenie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 16, 2020 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy

Uderzająca głębia przekazu
Mat. 12:41-42 41. Ludzie z Niniwy staną na sądzie z tym pokoleniem i potępią je, ponieważ pokutowali wskutek głoszenia Jonasza, a oto tu ktoś więcej niż Jonasz. 42. Królowa z Południa stanie na sądzie z tym pokoleniem i potępi je, bo przybyła z krańców ziemi, aby słuchać mądrości Salomona, a oto tu ktoś więcej niż Salomon.
Pisma Świętego nie można poznać w całości wraz z jego wszystkimi niuansami, detalami oraz przekazywanymi przez nie prawdami w ciągu życia jednego człowieka (Przysłów 26:12; 1 Kor. 8:2; 13:2; Jakuba 3:1-2). Prawdę mówiąc intensywne studium Biblii skutkować będzie powstawaniem coraz to nowych pytań a te z kolei poprowadzą do zaskakujących wniosków. Niektóre z najgłębszych i powalających na kolana doktryn odkryć można w wypowiedziach, zdawałoby się, prostych, których znaczenie początkowo nie wzbudza w czytelniku głębokich skojarzeń. Te pojawią się dopiero po dłuższym czasie zadumy i medytacji nad Świętym Tekstem (Jozue 1:8; Psalm 1:1-2; 63:6; 119:15; 48; 1 Tym. 4:15).
Choć na pierwszy rzut oka w wypowiedzi Jezusa ciężko dostrzec, iż określił się jako Bóg Wszechwiedzący, to jednak głębsza analiza Słów Mesjasza stanowi niezbity tego dowód. Rozważmy to.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 15, 2020 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele

Pornifikacja kazalnicy
Tyt. 2:7-8 7. We wszystkim stawiaj samego siebie za wzór dobrych uczynków. W nauczaniu okazuj prawość, powagę; 8. Słowa zdrowe [λόγον ὑγιῆ logon hygie], nienaganne, aby ten, kto się sprzeciwia, był zawstydzony, nie mając o was nic złego do powiedzenia.
Dziś rano chcę spojrzeć na dwa wersety z Listu do Tytusa 2 – wersety 7-8. To jest napomnienie od Pawła do Tytusa, jego przyjaciela, partnera, protegowanego i prawdziwego syna w wierze. Tytus jest jednym z niedocenianych bohaterów wczesnego kościoła – młody pastor, którego wierne wsparcie i ciągła praca za kulisami uczyniły go niezwykle cennym dla Pawła.
Wybrałem ten tekst, szczerze mówiąc, ponieważ jestem głęboko zaniepokojony tendencją tak wielu pastorów do stosowania ostatnio
- bluźnierczych, ordynarnych i nieprzyzwoitych słów,
- haniebnej tematyki,
- cielesnych tematów,
- graficznych obrazów seksualnych,
- języka erotycznego
- i rynsztokowych żartów.
Wiem, że większość z was jest świadoma trendu, o którym mówię. Kusi mnie, by nazwać to pornifikacją kazalnicy
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 12, 2020 | Egzegezy, Teologia reformowana

Dziecinne pytanie
Rzym. 9:15-16 15. Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. 16. A więc nie zależy to od tego, który chce, ani od tego, który zabiega, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.
Dzieci zawsze zadają tego rodzaju pytania. Dorośli ich nie zadają, ponieważ nauczyli się, że nie ma na nie odpowiedzi.
Dlaczego Bóg nie wybrał wszystkich do zbawienia? Nie wiem. Po prostu nie wiem. Ale dam prostą odpowiedź: ponieważ Bóg otrzyma więcej chwały dla swego imienia robiąc to w taki sposób w jaki to zrobił. Bóg wszystko czyni dla swojej chwały.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 8, 2020 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana

Synergistyczna interpretacja tekstu
2 Kor. 5:3 Jeśli tylko zostaniemy znalezieni odziani, a nie nadzy.
Soteriologia Arminianizmu zakłada między innymi, że człowiek może zostać znaleziony przez Chrystusa nagim i tym samym utracić zbawienie, które wcześniej posiadał. Oczywiście według odstępczej religii nagość wynika ze zbyt dużej ilości grzechów, z których chrześcijanin nie pokutował. I tak zakrywające wszelkie wykroczenia białe szaty Chrystusa, czyli przypisana grzesznikowi Jego doskonała sprawiedliwość, szaty które zakrywają wszystkie grzechy i dzięki którym Bóg postrzega grzesznika jako niewinnego niezależnie od popełnionych czynów (Izaj. 1:18; 43:25; 44:22; Koh. 9:8; Dan. 7:9; Psalm 51:7; Obj. 3:4; 7:9; 14), gdy one zostają „zrzucone” poprzez zbyt dużą ilość grzechów to delikwent traci łaskę.
Chrystus zauważy, że taki człowiek nie jest zakryty szatą weselną (Mat. 22:11-13) przez co na sądzie ostatecznym znajdzie się wśród kozłów, nie owiec i usłyszy słowa: Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość (Mat. 7:23) po czym nastąpi wyrzucenie zbawionego człowieka, który nie wytrwał w Chrystusie, do jeziora ognistego na wieczną kaźń (por. Jan 15:6).
Rozważmy propozycję Arminian
- tekst naucza o białych szatach, które zakrywają grzech
- istnieje szansa, że będąc zawczasu przyodzianym, można być znalezionym nagim, czyli bez szat weselnych
Czy rzeczywiście tekst Koryntian naucza tutaj o utracie zbawienia? Podstawowe zasady hermeneutyki wręcz krzyczą przeciwko temu nowatorskiemu podejściu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 23, 2020 | Egzegezy, Historia chrześcijaństwa

Jak pokonać prawdę?
Dzieje 4:17 Lecz żeby się to bardziej nie rozchodziło wśród ludzi, zabrońmy im pod groźbą mówić do kogokolwiek w to imię.
Ponieważ Kościół jest filarem i podporą prawdy (1 Tym. 3:15) oraz posiada bardzo silny nakaz misyjny (Mat. 28:19-20; Dzieje 13:47; Rzym. 10:15, 18; Psalm 19:4; Kol. 1:6; 1 Tes. 1:8), zaś cały świat tkwi w szponach uzurpatora czyli diabła (Łuk. 4:6; Efez. 2:2; 1 Jana 5:19) chrześcijaństwu zawsze towarzyszył zakaz zgromadzeń, który godzi w bezpośredni nakaz Pański aby zgromadzenia w imię Chrystusa odbywały się tak często, jak to tylko możliwe (Hebr. 10:25; Dzieje 2:42; 14:27; 15:30; 20:7; 1 Kor. 5:4; 11:20 2 Tes. 2:1)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 19, 2020 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji

Przedmowa
Mat. 24:5 Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem, mówiąc: Ja jestem Chrystusem. I wielu zwiodą.
Artykuł ten, autorstwa pastora wyznającego teologię przymierza, dowodzi jasno, że współczesne ortodoksyjne chrześcijaństwo reformowane w dużej mierze zostało w swoisty sposób ogłupione. Większość z tych, którzy powinni stać w pierwszym szeregu w walce z kłamstwem innej ewangelii i jej wyznawcami, którzy powinni głosić im prawdę aby oszukani mogli pokutować, raczej utwierdzają Arminian w przekonaniu, że soteriologia sprzeczna z nauką Pisma zbawia.
Czyż obrona herezji zatracenia nie jest przejawem duchowego ogłupienia? Owszem, to dowód wielkiego sukcesu szatana. Chwała Panu za to, że nie jesteśmy osamotnieni w walce o prawdę, ponieważ chrystus Arminianizmu nie zbawia lecz prowadzi na zatracenie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 12, 2020 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy

Spanikowany Mesjasz?
Marek 14:33-36 33. Wziąwszy ze sobą Piotra, Jakuba i Jana, zaczął odczuwać lęk (ἐκθαμβεῖσθαι ekthambeisthai) i udrękę (ἀδημονεῖν ademonein) 34. I powiedział do nich: Bardzo smutna jest moja dusza aż do śmierci. Zostańcie tu i czuwajcie. 35. A odszedłszy trochę dalej, upadł na ziemię i modlił się, aby, jeśli to możliwe, ominęła go ta godzina. 36. I powiedział: Abba, Ojcze, dla ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ode mnie ten kielich. Jednak niech się stanie nie to, co ja chcę, ale to, co Ty.
Czy Chrystus, wcielony wieczny Bóg (Izaj. 9:6; Filip. 2:6-8), Druga Osoba Trójcy (Izaj. 48:16-17; Mat. 28:19; Filip. 2:1; 1 Jana 5:7), stwórca wszechświata (Jan 1:3), wszystkiego co widzialne i niewidzialne (Kol. 1:16), Alfa i Omega czyli pierwszy i ostatni (Obj. 1:8; 1:17-18; Izaj. 41:4; 44:6), Pan panów i Król królów (Obj. 19:16) kuszony we wszystkim co ludzkie ale bez grzechu (Hebr. 4:14) wpadł w panikę wieczorem w dniu przed sądem i ukrzyżowaniem?
Wśród nauczycieli zdania tutaj są podzielone.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 8, 2020 | Egzegezy, Teologia reformowana

Analiza 2 Piotra 3:9
2 Piotra 3:9 Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do pokuty.
Być może jedynym fragmentem, który przedstawił największą trudność tym, którzy widzieli ten fragment po fragmencie Pisma Świętego, wyraźnie naucza o wyborze ograniczonej liczby osób do zbawienia, jest 2 Piotra 3:9.
Pierwszą rzeczą, którą należy powiedzieć w powyższym fragmencie, jest to, że podobnie jak wszystkie inne Pisma, należy je rozumieć i interpretować w świetle ich kontekstu. To, co cytowaliśmy w poprzednim akapicie, jest tylko częścią wersetu, a na koniec jego częścią!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 6, 2020 | Egzegezy, Teologia systematyczna

Pytanie niewiedzy?
1 Mojż. 3:9 I PAN Bóg zawołał na Adama, i zapytał go: Gdzie jesteś?
Bóg zapytał, gdzie jest Adam po tym, jak zgrzeszył. Więc, czy Bóg naprawdę wie wszystko? Tak, Bóg wie absolutnie wszystko. On jest wszechwiedzący.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 29, 2020 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji

Szybka analiza tekstu
2 Tym. 1:9-10 9. Który nas zbawił (σώσαντος sosantos) i powołał (καλέσαντος kalentos) świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy. (πρὸ χρόνων αἰωνίων pro chronon aionion) 10. A obecnie została objawiona przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, który zniszczył śmierć, a życie i nieśmiertelność wydobył na jaw przez ewangelię;
Warto w tym momencie rozważyć znaczenie dwóch greckich imiesłowów σώσαντος sosantos oraz καλέσαντος kalentos.
- oba imiesłowy są aoristami (aorist imiesłowu posiada aspekt czasowy, czyli mowa o czasie przeszłym dokonanym);
- posiadają ten sam tryb oznajmujący
- i stronę czynną
Czas aorist w tym przypadku wskazuje, że zbawienie i powołanie rozumiane jest jako czynność dokonana w przeszłości, która efektywnie została zrealizowana w momencie nawrócenia. Tryb oznajmujący wskazuje na wcześniejsze działanie, zaś strona czynna podmiotem działania czyni Boga, nie człowieka.
- Bóg zbawia i powołuje na podstawie tej samej przyczyny
- nie są to dobre uczynki człowieka, żadne jego cechy czy szczególne zachowanie, wybory czy decyzje
- jedyną przyczyną zbawienia i skutecznego powołania jest Boże postanowienie
- imiesłowy czasu aorist wskazują na działanie poprzedzające działanie czasownika głównego kaluzuli; tutaj zatem mowa o uprzednim zbawieniu i powołaniu przed wiecznymi czasy czyli przed objawieniem i pojawieniem się Zbawiciela na świecie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 12, 2020 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana

Kontekst ma znaczenie
Kol. 1:12
11. Umocnieni wszelką mocą według jego chwalebnej potęgi, ku wszelkiej cierpliwości i wytrwałości z radością;
12. Dziękując Ojcu, który nas uzdolnił do uczestnictwa w dziedzictwie świętych w światłości;
13. Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna;
Wstępne założenie: jeśli Bóg uzdolnił zbawionych do społeczności z Nim w niebie, lecz nie zapewnił środków do osiągnięcia tego celu z całą pewnością wers 11 jest fałszywy, ponieważ stwierdza autorytatywnie, że Bóg uzdolnił zbawionego do wszelkiej cierpliwości i wytrwałości udzielając przy tym duchowej radości. Również wers 13 jest fałszywy, ponieważ użycie czasu przeszłego dokonanego w czasownikach wyrwał i przeniósł opisują pewny i niezawodny tranzyt z królestwa ciemności do światłości. Tak więc twierdzenie o warunkowym uczestnictwie w dziedzictwie świętych w światłości nie koresponduje z pewnością, o jakiej informuje nas wers 13.
Obiekcja: mimo tak jasnego świadectwa Słowa współcześni „ewangelicy” a w rzeczywistości duchowi buntownicy-Remonstranci, z całą stanowczością twierdzą, że zbawienie można utracić. Siłą rzeczy wers 12 odnoszą do końcowego celu czyli społeczności z Bogiem w niebie, całkowicie przeoczając, że tekst ten wskazuje także na obecny aspekt Królestwa, duchową rzeczywistość zbawienia w jakiej chrześcijanie mają udział i to jesze przed fizyczną śmiercią i zmartwychwstaniem.
Komu i dlaczego i za co dziękować? Co to znaczy zostać uzdolnionym? Czym jest dziedzictwo świętych? Czym jest uczestnictwo? Czy mowa tu o czasie teraźniejszym czy przyszłej rzeczywistości? Dlaczego dziedzictwo jest w światłości? Kto ma rację, Biblia i ortodoksyjne chrześcijaństwo czy Arminianie?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 6, 2020 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Jak pogodzić list do Rzymian z Listem Jakuba, czy musimy?
Mamy ostrzec cię przed tym kamieniem potknięcia, który (jak mogłoby się wydawać) święty Jakub położył na naszej drodze, aby, tak jak zrobili to nasi rzymsklokatoliccy przeciwnicy, nikt nie rzucił się na niego z wiarą i nie upadł w ten błąd usprawiedliwienia przez uczynki. Błogosławiony apostoł w drugim rozdziale swojego listu wydaje się nie tylko dawać okazję, ale bezpośrednio nauczać doktryny usprawiedliwienia poprzez uczynki.
W wersecie 21 i następnych wyraźnie mówi, że Abraham był usprawiedliwiony uczynkami, gdy ofiarował swego syna Izaaka na ołtarzu, a także, że Rahab była w podobny sposób usprawiedliwiona przez uczynki, gdy zabawiała szpiegów. Stąd też nasuwa się ogólny wniosek, że człowiek jest usprawiedliwiony przez uczynki, a nie tylko przez wiarę;
Jakuba 2:24 A widzicież, iż z uczynków usprawiedliwiony bywa człowiek, a nie z wiary tylko.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 25, 2020 | Charyzmania, Egzegezy, Rzymski katolicyzm, Teologia biblijna

Zdrowa nauka
Efez. 3:3-6 3. Że przez objawienie została mi oznajmiona tajemnica, jak to wam przedtem krótko napisałem. 4. Dlatego czytając to, możecie zrozumieć moje poznanie tajemnicy Chrystusa; 5. Która w innych wiekach nie była znana synom ludzkim, jak teraz została objawiona jego świętym apostołom i prorokom przez Ducha; 6. Mianowicie, że poganie są współdziedzicami i członkami tego samego ciała, i współuczestnikami jego obietnicy w Chrystusie przez ewangelię
Apostoł w powyższych słowach daje wyraźnie do zrozumienia czytelnikowi, że Pismo Święte jest z teologicznego punktu widzenia całkowicie wystarczającym źródłem tak wiary jak i praktyki oraz że jest całkowicie wystarczające do zrozumienia tego, co przekazuje. Stwierdza on, że
- głosi doktryny teologiczne
- są one oparte o bezpośrednie objawienie od Boga
- doktryny te nie były wcześniej znane
- doktryny te zostaly spisane
- ich pełne zrozumienie nie wymaga przez oryginalnego odbiorcę zewnetrznego źródła zrozumienia
Formalna wystarczalność Pisma wynika z głównego założenia komunikacji. Nadawca, tworząc komunikat w danym języku, spodziewa się, że odbiorca ten komunikat będzie w stanie zrozumieć w sposób zgodny z intencją nadawcy. Pismo zostało spisane aby było zrozumiałe i aby zrozumiałe w pełni. Formalna wystarczalność oznacza, że Pismo Święte jest formalnie wystarczające dla chrześcijan.
Efez. 3:4Dlatego czytając to, możecie zrozumieć moje poznanie tajemnicy Chrystusa
.
2 Kor. 1:13 Nie piszemy wam nic innego, jak tylko to, co czytacie albo rozumiecie. Spodziewam się zaś, że też do końca zrozumiecie;
.
Rozmyślanie o Słowie Bożym czyni coraz bardziej rozumnym i prowadzi pilnego studenta do mądrości większej, niż posiadają zewnętrzni nauczyciele. Jest to całkowicie sprzeczne z poglądem o niemożliwości zrozumienia Pisma Świętego bez zewnętrznej pomocy oraz potwierdza formalną wystarczalność, ponieważ nie da się rozmyślać o czymś, czego się nie rozumie.
Psalm 119:99 Stałem się rozumniejszy od wszystkich moich nauczycieli, bo rozmyślam o twoich świadectwach
Materialna wystarczalność Pisma wynika z kompletności kanonu, do którego nie można nic więcej dodać. Bóg przemówił, ogłosił całą teologię niezbędną do życia i praktyki tak aby w pełni przygotować chrześcijanina do wszelkiej posługi jak udzielić zrozumienia i konieczności zasad wiary. Materialna wystarczalność Pisma oznacza, że wszystko co niezbędne do wiary i praktyki jest zawarte w Piśmie.
2 Tym. 3:16-17 16. Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości; 17. Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany.
Istnieją zasadniczo dwie grupy uzurpujące sobie prawo do używania przymiotnika „chrześcijańskie”, a zarazem odrzucające apostolskie zalecenia kurczowego trzymania się Pisma (1 Kor. 4:1-6; 2 Piotra 1:15-19), dla których spisane Słowo Boże jest pod pewnymi względami niewystarczające. Mowa o Rzymskich katolikach i ich duchowych braciach, zielonoświątkowcach.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 24, 2020 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu

Pozorna sprzeczność
Psalm 14:1 Głupi powiedział w swoim sercu: Nie ma Boga. Są zepsuci, popełniali obrzydliwe czyny. Nie ma nikogo, kto by czynił dobro.
Mat. 5:22 Lecz ja wam mówię: Każdy, kto się gniewa na swego brata bez przyczyny, podlega sądowi, a kto powie swemu bratu: Raka, podlega Radzie, a kto powie: Głupcze, podlega karze ognia piekielnego.
W Psalmie 14:1 Bóg mówi, że tylko głupiec nie uwierzy w niego. Ale w Ewangelii Mateusza 5:22 Biblia mówi, że nie powinniśmy nikogo nazywać głupcem.
Nie rozumiem tego, czy te wersety nie kłócą się ze sobą?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 17, 2020 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele

Schorowany, zbity człowiek
Na przełomie dekad, między 49 a 50 rokiem Anno Domini z ust Apostoła Pawła padają znamienne słowa zapisane w Liście do Galacjan.
Gal. 4:13 Wiecie przecież, że pierwszy raz głosiłem wam ewangelię w słabości (ἀσθένειαν astheneian – chorobie) ciała.
Paweł chorował i nikt nie był w stanie go uzdrowić. Jeszcze pięć lat później słyszymy jak echo o postępującym schorzeniu ciała, które prowadziło tego bohatera wiary do osłabienia psychicznego, już nie tylko podległy był niemocy ale też cierpiał w duszy strach przechodzący niemal w cielesny paraliż.
1 Kor. 2:3 I byłem u was w słabości (ἀσθενείᾳ astheneia – chorobie), w bojaźni (φόβῳ fobo – strach, terror) i z wielkim drżeniem (τρόμῳ πολλῷ trome pollo – często powracające drgawki).
.
τρόμος tromos – dosł. wywołane strachem drgawki – zwrot używany do opisania niepokoju tego, kto całkowicie nie ufa swojej zdolności do spełnienia wszystkich wymagań, ale religijnie robi wszystko, co w jego mocy, aby wypełnić swój obowiązek
.
πολύς polus – nacisk położony jest na powracające i powtarzające się liczne wystąpienia, tutaj: strachu
Na przestrzeni 5 lat nikt nie uzdrowił Pawła z tej wielkiej choroby, choć był to człowiek pełen wiary i poruszał się w środowisku wierzących chrześcijan. Mimo słabości ciała wielkie dzielo krzewienia Ewangelii (Dzieje 9:15; Rzym. 1:14-15; 1 Kor. 1:17; 9:16), slużba zakladania zborów (Dzieje 14:23; 19:9; Tyt. 1:5) raczej nabrały tempa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 10, 2020 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Trynitologia

W przededniu katastrofy
W VII wieku przed narodzeniem Chrystusa Pana królestwo Judy kwitnie militarnie i gospodarczo. W czasie 52 lat rządów króla Uzjasza (790 – 739 B.C.) państwo zostało ufortyfikowane (2 Kronik 26:3-5; 8-10; 13-15), w kraju panuje pokój. Jednakże religia zaczyna upadać, rodzi się fałszywa duchowość (2 Król. 15:34; 2 Kronik 26:16-19) a wraz z nią moralność, co w ostateczności zaowocuje uprowadzeniem calego narodu do Babilonu (2 Król. 20:17-18; 24:11-20)
Bóg ostrzega swój lud ale złudzenie siły, dobrobytu i religijne samozadowolenie zaślepiają serca Żydów. Upadek jest nieunikniony, jednakże Suwerenny Pan nie tylko czuwa ale jest także autorem wszystkich wydarzeń.
Izaj. 14:24 Przysiągł PAN zastępów, mówiąc: Zaprawdę, jak obmyśliłem, tak będzie, a jak postanowiłem, tak się stanie;
.
Izaj. 42:24 Kto wydał Jakuba na rabunek, a Izraela łupieżcom? Czy nie PAN, przeciwko któremu zgrzeszyliśmy? Nie chcieli bowiem kroczyć jego drogami ani słuchać jego prawa
Przyjdzie dzień, gdy sam Jahwe, Pan z nieba (1 Kor. 15:47) wkroczy na scenę a wraz z Nim zbawienie. Imię jednego z wybranych do ogłoszenia tego dzieła proroków to Izajasz (hebr. יְשַׁעְיָה) – co się tłumaczy zbawienie należy do Jahwe. Jest ono symboliczne ponieważ odnosi się do Mesjasza oraz dzieła zbawienia, którego jest autorem: dla Izraela duchowego, dla wszystkich wybranych.
Poniższe rozważanie oparte jest o interpretacyjną zasadę progresywnego objawienia, według której teksty objawione przez Ducha w Starym Testamencie należy interpretować przez pryzmat objawienia Nowego Testamentu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 4, 2020 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Warunek zbawienia?
Mat. 5:7 Błogosławieni miłosierni, ponieważ oni dostąpią miłosierdzia.
Czy zbawienie jest zależne od ludzkich aktów miłosierdzia? Jest to niedorzeczność ponieważ żaden człowiek nie może być doskonale miłosierny, tak jak Bóg. Zatem jedno odstępstwo od reguły skreślałoby „zbawionego” z Księgi Życia a to jest niemożliwe (Obj. 3:5). Fragment informuje raczej o stale widocznej w wierzących postawie miłosierdzia, to jest w osobach wydających owoce Ducha Świętego:
- którzy uznają swoje duchowe bankructwo (wers 3)
- trwają w upamiętaniu (wers 4)
- są dziećmi pokoju (wers 5)
- rozumieją, że nie posiadają wewnętrznej sprawiedliwości (wers 6)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 20, 2020 | Charyzmania, Egzegezy, Rzymski katolicyzm, Teologia biblijna

Śmiertelne zagrożenie
Jan 2:22 Gdy więc zmartwychwstał, jego uczniowie przypomnieli sobie, że im to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wypowiedział Jezus
Z pewnością wielu apologetów religii odrzucających zasadę Sola Scriptura z radością zacytuje powyższy fragment dowodząc, iż depozyt wiary zawarty jest tak w spisanym Słowie jak i ustnie przekazanej tradycji (rzymscy katolicy) czy też pozabiblijnym objawieniu (zielonoświątkowcy).
Reprezentanci pierwszej grupy będą argumentować, iż właściwa interpretacja Pisma dostarczona została świętej Matce Kościołowi przez samego Ducha Świętego, dzięki czemu Watykan uzyskał wyjątkowy status jedynej instytucji uprawnionej do ogłaszania dogmatów wiary, jednolitych dla ponad miliarda wyznawców skupionych w scentralizowanej i rzekomo nieomylnej formie kultu.
W tym samym czasie przedstawiciele drugiego stronnictwa stanowczo przekonują, iż Bóg przemawia osobiście do każdego wyznawcy udzielając mu właściwego wykładu czytanych ustępów Słowa, objawiając przyszłe wydarzenia a nawet dodając nową teologię do tej, która wcześniej została spisana. W ekstremalnych i coraz częściej występujących przypadkach ta nowa teologia całkowicie zastępuje „martwą literę Pisma”. Tym sumptem ponad pół miliarda osób przynależąych do ponad 50 tysięcy odszczepień, nie wspominając o niemożliwej do zidentyfikowania liczbie społeczności domowych wyznaje tysiące sprzecznych ze sobą doktryn „objawionych” przez tego samego ducha.
Choć obie grupy znajdują się na skrajnych biegunach postrzegania autorytetu łączy je teologiczna i praktyczna nienawiść do zasady Sola Scriptura. Polem ataku stało się ortodoksyjne chrześcijaństwo oskarżane przez każdą z wrogich stron o grzechy tej drugiej. Jest to zatem nienawiść oparta o brak zrozumienia czym w rzeczywistości jest zasada Sola Scrptura.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 12, 2020 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Powszechny pogląd na nowonarodzenie
Jan 3:3-5
3. Odpowiedział mu Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć królestwa Bożego.
4. Nikodem zapytał go: Jakże może się człowiek narodzić, będąc stary? Czy może powtórnie wejść do łona swojej matki i narodzić się?
5. Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego.
Pytanie o życie wieczne nurtuje wiele osób. Kwestia zapewnienia sobie bogatego w treść życia doczesnego oraz zabepieczenia pośmiertnej sytuacji zajmuje umysły niejednego człowieka.
I tak posiadająca ponad 12 tysięcy supskrypcji sympatyczna i uśmiechnięta „mówca, autor, streetworker” oraz samozwańcza „nauczycielka” Słowa przedstawiła umożliwiające „duchową” samorealizację nagranie w doskonały sposób odzwierciedlające powszechne dziś postrzeganie zagadnienia narodzenia na nowo.
„Nowonarodzenie jest czynnikiem decydującym o tym, czy znajdziemy się w niebie, czy będziemy w Bożym Królestwie, czy też nie. W takim razie czym jest nowonarodzenie i jak się na nowo narodzić? […] Gdy byłam dzieckiem, potem młodą dziewczyną to czytałam książki o różnych bohaterach i potem wyobrażałam sobie, że chciałabym sama żyć dla jakiejś idei, żyć tak pełną piersią, poświęcając swoje życie, oddając swoje życie innym ludziom w jakiejś słusznej idei […]
.
Pewnego dnia spotkałam człowieka, który opowiedział mi o swojej osobistej relacji z Jezusem, o tym, że z nim rozmawia, o tym że daje mu poczucie sensu, poczucie misji, że wskazuje mu to co dokładnie ma robić, pokazuje mu na czym polega życie. I moje serce podskoczyło, zrozumiałam, że chyba ja właśnie tego potrzebuję, że właśnie tego szukam […]
.
czułam wzrastającą pustkę w moim życiu. Czułam tą dziurę, tą potrzebę poświęcenia swego życia czemuś szczególnemu. Kiedy otworzyłam Biblię i przeczytałam Ewangelię Mateusza to zrozumiałam, że Jezus jest tą osobą, której chcę oddać swoje życie. Moje nawrócenie, moje nowonarodzenie było jak skok w przepaść, kiedy teraz o tym myślę to była to najważniejsza decyzja w moim życiu. […]
.
termin użyty w Nowym testamencie oznaczający nowonarodzenie, czy też nawrócenie jest określany jako metanoia, greckie słowo które oznacza zmianę myślenia. Nowonarodzenie to decyzja, którą może podjąć każdy człowiek.” – Agata Strzyżewska, Czym jest nowonarodzenie? źródło
(więcej…)