utworzone przez Reformowani | lip 28, 2021 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Czym jest Kościół?
Efez. 2:19-22
19. A więc nie jesteście już więcej obcymi i przybyszami, ale współobywatelami z świętymi i domownikami Boga;
20. Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus;
21. Na którym cała budowla razem zespolona rośnie w świętą świątynię w Panu;
22. Na którym i wy razem się budujecie, aby być mieszkaniem Boga przez Ducha.
Paweł w swoim liście do Efezjan poświęca wielką uwagę eklezjologii, doktrynie Kościoła. W rzeczywistości moglibyśmy powiedzieć, że List do Efezjan odpowiada na to pytanie: Czym jest Kościół?
Główną metaforą, której używa Paweł, jest budynek – dom Boży. Chrześcijanie są częścią rodziny w tym sensie, że zostali przyjęci do rodziny Bożej, co jest kolejnym obrazem, którego Pismo używa do opisania Kościoła. Ale tutaj akcent kładzie się nie tyle na rodzinę domowników, ile na dom domowników
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lip 27, 2021 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Tekst źródłowy
Daniel 9:23-27
23. Na początku twoich błagań wyszło słowo, a ja przybyłem, aby ci je oznajmić, bo jesteś bardzo umiłowany. Tak więc rozważ to słowo i zrozum widzenie.
24. Siedemdziesiąt tygodni wyznaczono nad twoim ludem i twoim świętym miastem na zakończenie przestępstwa, na zgładzenie grzechów i na przebłaganie za nieprawość, na wprowadzenie wiecznej sprawiedliwości, na opieczętowanie widzenia i proroctwa oraz na namaszczenie Najświętszego.
25. Dlatego wiedz i zrozum, że od wyjścia nakazu o przywróceniu i odbudowaniu Jerozolimy aż do Księcia Mesjasza będzie siedem tygodni i sześćdziesiąt dwa tygodnie. Zostaną odbudowane ulica i mur, ale w czasach trudnych.
26. A po tych sześćdziesięciu dwóch tygodniach zostanie zabity Mesjasz, lecz nie za siebie. A lud księcia, który przyjdzie, zniszczy miasto i świątynię i jego koniec nastąpi wśród powodzi; i do końca wojny są postanowione spustoszenia.
27. Utrwali przymierze z wieloma przez jeden tydzień. A w połowie tego tygodnia sprawi, że ustanie ofiara spalana i ofiara z pokarmów, a przez mnóstwo obrzydliwości uczyni spustoszenie aż do końca, i wyleje się to, co postanowione, na tego, który ma być spustoszony.
Interpretacja premilenialna
A. Czego uczą (ogólnie)
- Twierdzą, że w niedalekiej przyszłości Jezus powróci, aby założyć ziemskie królestwo w Palestynie na tysiąc lat.
.
- Uczą, że literalny naród Izraela zaakceptuje Go i stanie się Jego szczególnym ludem, tak jak było w Starym Testamencie.
.
- Swoją nazwę, premilenialiści, czerpią z ich doktryny dosłownego tysiąclecia, przed którym Pan powraca (pre oznacza „przed”, milenium oznacza „1000 lat” i pochodzi z Objawienia 20).
B. Utrzymują, że 70 tygodni Daniela , całe proroctwo, jest przeznaczone wyłącznie dla narodowego Izraela, Żydów
- W ogóle nie ma tu nic dla kościoła.
.
- Odwołują się do faktu, że Daniel modlił się o „mój lud Izraela” i dosłowne Jeruzalem.
.
- Wskazują na werset 24, gdzie „twój lud” to dosłownie Juda, a „twoje święte miasto” to Jerozolima.
C. Wyjaśniają 70 tygodni jako określony okres
- Nie dosłownie, gdyż dosłowna interpretacja zajęłaby okres 490 dni — nieco ponad rok.
.
- Tydzień w proroctwie to 7 lat.
.,
- 70 tygodni to zatem 70 okresów 7-letnich, czyli 490 lat.
D. Ich podział na 70 tygodni, wzięty jako 490 lat
Punktem wyjścia, zgodnie z tekstem, jest „wyjście słowa, aby przywrócić i zbudować Jeruzalem” (w. 25).
- Premilenialiści różnią się co do tego, kiedy to nastąpi.
.
- Niektórzy twierdzą, że zgodnie z dekretem Cyrusa Juda może powrócić do Kanaanu; inni powołują się na pozwolenie Dariusza na budowę świątyni (por. Ezdrasza 6); inni odnoszą się do listu Artakserksesa z Nehemiasza 2:8.
.
- Zależy im na dokładnym ustaleniu punktu wyjścia, aby ich określony okres 490 lat przypadał prawidłowo.
Jest 69 tygodni od tej daty do Księcia Mesjasza (wers 25): „siedem tygodni i sześćdziesiąt i dwa tygodnie” = 69 tygodni
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 22, 2021 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Nadchodzące cierpienie
Mat. 24:21-22 21. Wtedy bowiem będzie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd ani nigdy nie będzie. 22. A gdyby te dni nie były skrócone, żadne ciało nie byłoby zbawione. Ale ze względu na wybranych dni te będą skrócone.
Pismo Święte ostrzega Kościół Jezusa Chrystusa, że w nadchodzących dniach będzie cierpiał wielki ucisk. Ucisk to cierpienie, które człowiek znosi, ponieważ wyznaje Jezusa Chrystusa słowem i życiem. To cierpienie zadawane członkom Kościoła Jezusa przez bezbożnych, niewierzących ludzi, którzy ich prześladują.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lip 16, 2021 | Egzegezy, Poradnik berejczyka
Czy naprawdę jesteś powołany?
Rzym. 1:1 Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany apostoł, odłączony do głoszenia ewangelii Boga;
Czy uważasz, że jesteś powołany do głoszenia ? Czy znasz gorliwego człowieka, który myśli, że jest? Czym więc jest „to powołanie”, o którym często słyszymy? W całym świecie ewangelicznego kościoła, mężczyźni mają to palące w sercu przekonanie, że są „powołani do głoszenia” Moje pytanie do tych wszystkich, którzy uważają, że są powołani, brzmi następująco. . . „GŁOSZENIA CZEGO!?”
Do czego dokładnie są powołani ci ludzie, aby głosić? Myślą, że są powołani do zawodu kaznodziejskiego! Myślą, że są powołani do tego, aby grupa ludzi płaciła im dożywotnią pensję za to, że po prostu wstają co niedzielę i wylewają brudy ze swoich kazalnic.
Zadziwiające jest to, że oszukani wciąż wydają tysiące złotych, by słuchać śmieci. W końcu, jeśli mogą przyczynić się do zbawienia dusz, być może i oni zostaną nagrodzeni za swoje wysiłki w niebie. Nie mogą uciec przed mentalnością uczynków.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 15, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Pozorna sprzeczność
Izaj. 26:14-15
14. Umarli oni [nasi panowie] i nie ożyją, są martwi i nie powstaną, ponieważ nawiedziłeś ich i wytępiłeś, i zgładziłeś wszelką pamięć o nich.
15. Rozmnożyłeś naród, PANIE, rozmnożyłeś naród. Jesteś uwielbiony, choć go wypędziłeś na wszystkie krańce ziemi.
Teraz posłuchajmy, co dalej mówi prorok. Od wersetu 14 wydaje się, że prorok nie przestrzega żadnego porządku; tak, że mówi rzeczy bezpośrednio sprzeczne ze sobą;
- najpierw bowiem mówi: „Umarli nie ożyją”,
.
- a potem stwierdza: „Twoi umarli ożyją”.
.
- po drugie, mówi: „nawiedziłeś ich i wytępiłeś, i zgładziłeś wszelką pamięć o nich”
.
- zaraz potem mówi: „Rozmnożyłeś swój naród… ciebie szukali; gdy ich karałeś, wylewali swoje modlitwy.”.
Któż, jak powiadam, nie pomyślałby, że są to rzeczy nie tylko wypowiedziane bez właściwego porządku i celu, ale także jawnie sprzeczne ze sobą? Albowiem żyć, a nie żyć, być tak zniszczonym, aby nie pozostała żadna pamięć, i tak rozmnożyć, że brzegi ziemi zostaną wypełnione, wydaje się nieść ze sobą jawną sprzeczność.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lip 11, 2021 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Poradnik berejczyka
Duch czasu
1 Kor. 5:12-13 12. Po co mi bowiem sądzić tych, którzy są na zewnątrz? Czy wy nie sądzicie tych, którzy są wewnątrz? 13. Tych, którzy są na zewnątrz, osądzi Bóg. Usuńcie więc złego spośród was samych.
W Byron Center, MI, w roku szkolnym 1996-1997, głośno było o nauczycielu muzyki w miejscowym liceum publicznym, który „poślubił” swojego homoseksualnego kochanka. To „małżeństwo” nie spodobało się mieszkańcom Byron Center; wielu z nich uważało, że taki człowiek nie powinien uczyć ich dzieci i skutecznie dążyli do zwolnienia nauczyciela.
Postawa tych rodziców, z kolei, sprowadziła na mieszkańców Byron Center gniew wielu osób z szerszej społeczności. Pisząc w sekcji „Public Pulse” w Grand Rapids Press, wielu z nich nazwało ludzi z Byron Center nietolerancyjnymi, osądzającymi, hipokrytami, nadętymi, zadufanymi w sobie, aroganckimi, bigoteryjnymi, złośliwymi i nienawistnymi. Przesłanie szerszej społeczności do mieszkańców miasteczka było jasne: nie wolno nam osądzać działań i przekonań innych.
To myślenie, że nie możemy osądzać działań i przekonań innych, jest duchem epoki. To też jest złe. Próbując przeciwstawić się temu sposobowi myślenia, Towarzystwo Ewangelizacyjne Byron Center Protestant Reformed Church publikuje tę broszurę, z pragnieniem, aby Bóg został uwielbiony, a Jego święci zachęceni do właściwego sądzenia. Naszą modlitwą za czytelnika jest modlitwa Pawła za Filipian:
Filip. 1:9-11 9. I o to się modlę, aby wasza miłość coraz bardziej obfitowała w poznanie i we wszelkie zrozumienie; 10. Abyście mogli rozpoznać to, co lepsze, żebyście byli szczerzy i bez zarzutu na dzień Chrystusa; 11. Napełnieni owocami sprawiedliwości, które przynosicie przez Jezusa Chrystusa ku chwale i czci Boga.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 27, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Przyczynek dyskusji
Joshua De La Place (1596-1665) był profesorem Akademii w Saumur, W 1631 roku tworzył zespół z Mojżeszem Amyrautem (odpowiedzialnym za herezję hipotetycznego uniwersalnego odkupienia) i Luisem Cappelem (podważał wiarygodność Słowa Bożego). W tak zacnym towarzystwie jego umysł powołał do życia ciekawą doktrynę, mianowicie w dość przebiegły sposób zanegował on grzech pierworodny doktryną pośredniego przypisania:
„Nie jesteśmy winni grzechu Adama; raczej Bóg przypisuje nam winę z powodu obecności w nas deprawacji… Adam zgrzeszył; dlatego wszyscy są zdeprawowani; dlatego wszyscy są winni”- Stanley J. Grenz, Theology for the Community of God
Chrześćijańska pozycja odnośnie grzechu pierworodnego jest następująca:
- Adam w Edenie reprezentował całą ludzką rasę.
.
- Dlatego gdy zgrzeszył, w Adamie zgrzeszyli wszyscy ludzie sami nie popełniając grzechu Adama.
.
- Karą, jaką Bóg zsyła na wszystkich ludzi, którzy w Adamie popełnili grzech jest grzeszna natura.
.
- Ta grzeszna natura nie jest dziedziczona genetycznie (jak twierdzą rzymscy katolicy).
.
- Grzech Adama jest przypisany każdemu od momentu poczęcia i zaliczany tak, jakby to on go popełnił
Niestety rzeczywistość ta odrzucana jest przez wielu teologów, W sposób zakamuflowany pozycja chrześcijańska odrzucana jest także przez niektóych prominentnych teologów Reformowanych poprzez twierdzenie, iż wszystkie nienarodzone dzieci idą do nieba.
W konsekwencji odrzucenie doktryny bezpośredniego przypisania grzechu Adama wszystkim ludziom jest równoznaczne z zanegowaniem doktryny przypisania sprawiedliwości Chrsytusa wybranym do zbawienia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 26, 2021 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Współczesny konsensus
Obj 2:1-7
.
1. Do anioła kościoła w Efezie napisz: To mówi ten, który trzyma siedem gwiazd w swojej prawej ręce, który się przechadza wśród siedmiu złotych świeczników:
2. Znam twoje uczynki, twoją pracę i twoją cierpliwość i wiem, że nie możesz znieść złych i że poddałeś próbie tych, którzy nazywają się apostołami, a nimi nie są, i stwierdziłeś, że są kłamcami.
3. Wytrwałeś też i masz cierpliwość, i pracowałeś dla mego imienia, a nie ustałeś.
4. Ale mam nieco przeciw tobie – że porzuciłeś twoją pierwszą miłość.
5. Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i upamiętaj się, i spełniaj pierwsze uczynki. A jeśli nie, przyjdę do ciebie szybko i ruszę twój świecznik z jego miejsca, jeśli się nie upamiętasz.
6. Ale masz tę zaletę, że nienawidzisz uczynków nikolaitów, których i ja nienawidzę.
7. Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów: Temu, kto zwycięży, dam jeść z drzewa życia, które jest pośrodku raju Boga.
Powszechnie panująca i przyjęta w kręgach neo-ewangelickich interpretacja powyższego tekstu jest taka, że zbór w Efezie porzucił afekt serca w żmudnej pracy obrony świętej doktryny. Ta pierwsza miłość zniknęła i zastąpiona została swego rodzaju rutyną, czy to pozbawioną miłosierdzia czy też żaru działania dla Chrystusa, w każdym bądź razie efezjanie zamienili się w scholastyków działających w sposób wyuczony i mechaniczny – bez entuzjazmu.
Interpretację doskonale podsumowuje to ten oto pogląd:
„Kiedy miłość umiera, ortodoksyjna doktryna staje się trupem, bezsilnym formalizmem. Przywiązanie do prawdy zamienia się w bigoterię, gdy odchodzi słodycz i światło miłości do Jezusa”. – Ch. H. Spurgeon
I choć jest wiele ogólnej prawdy w słowach Spurgeona (formalizm to ogromne zagrożenie dla chrześcijaństwa) nie oddają one trafnie przekazu rozważanego tekstu. Zgodnie Reformowaną zasadą Sola Scriptura opieramy się raczej na świadectwie Pisma, niż ludzkiej opinii nauczyciela nawet o najwyższym autorytecie jeśli jest sprzeczne z Pismem (odrzucamy Prima Scripturalizm).
Pozwólmy przemówić samemu Pismu. (więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 11, 2021 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wstęp
Jan 6:36-40
36. Ale wam powiedziałem: Chociaż widzieliście mnie, nie wierzycie.
37. Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie, nie wyrzucę precz.
38. Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, żeby czynić swoją wolę, ale wolę tego, który mnie posłał.
39. A to jest wola Ojca, który mnie posłał, abym nie stracił nic z tego wszystkiego, co mi dał, ale abym to wskrzesił w dniu ostatecznym.
40. I to jest wola tego, który mnie posłał, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
Ważnym, a nawet wielkim tematem jest Pięć Punktów Kalwinizmu, czyli doktryny łaski. Oto pięć wybitnych prawd Pisma Świętego, które zostały podkreślone, zdefiniowane i bronione przez jeden z wielkich Synodów Kościoła. Są to
- bezwarunkowa elekcja (wraz z wybraniem na potępienie)
- ograniczone odkupienie
- całkowita deprawacja
- nieodparta (lub skuteczna) łaska i
- wytrwanie (lub zachowanie) świętych.
Wielu z nas zapamiętało je w kolejności:
Totalnej deprawacji,
Usilnej i bezwarunkoweej elekcji,
Limitowanego odkupienia,
I nieodpartej łaski oraz
Przetrwania świętych.
Powodem tego porządku jest to, że pierwsze litery doktryn w tej kolejności składają się na słowo TULIP. To jest porządek mnemoniczny. Jest to stosowne, ponieważ tulipan jest ulubionym kwiatem w Holandii, gdzie odbywał się Synod (w mieście Dort, w latach 1618-1619), który bronił pięciu doktryn przed atakiem heretyka Jakuba Arminiusza.
W tej części przyjrzymy się kolejności, w jakiej holenderski Synod traktował doktryny, poczynając od doktryny o wyborze.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 9, 2021 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Istota zagadnienia
Mat. 26:63-65
63. …A najwyższy kapłan powiedział mu: Zaklinam cię na Boga żywego, abyś nam powiedział, czy ty jesteś Chrystusem, Synem Bożym?
64. Odpowiedział mu Jezus: Ty powiedziałeś. Ale mówię wam: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego siedzącego po prawicy mocy Boga i przychodzącego na obłokach niebieskich.
65. Wtedy najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i powiedział: Zbluźnił! Czyż potrzebujemy jeszcze świadków? Oto teraz słyszeliście bluźnierstwo.
Motywem przewodnim Pisma Świętego jest motto:
– Bóg zbawia swój lud (2 Mojż. 15:2; Psalm 3:8; 18:46; 68:20; Mat. 1:21)
– przez swojego Syna (2 Mojż. 34:7; 5 Mojż. 33:29; Łuk. 2:11; 2 Kor. 2:15; 1 Tes. 5:9)
– dla swojego Syna (Izaj. 8:17-18; Jan 6:39; 17:6-12; 18:9; Hebr. 2:13)
– dla swojej chwały (Izaj. 63:7; Rzym. 8:29; 2 Kor. 11:17-20; Filip. 1:11; 2:11; Obj. 5:13 )
Być może dla niektórych zabrzmi to nieco dziwnie ale to nie Ojciec (Jan 8:18), również nie Duch Święty (Jan 15:26), ani nawet sami zbawieni (Dzieje 1:8), lecz Syn jest w centrum całego przesłania (Jan 5:23; Łuk. 10:16; Rzym. 1:16; 2 Tym. 1:12; 1 Jana 2:23).
Mimo to wielokrotnie wśród opinii osób nieodrodzonych przez Ducha Świętego spotkamy się i z taką, że Chrystus nie jest Bogiem Jahwe. Z punktu widzenia teologicznego jednym z bardziej interesujących „dowodów” przedstawianych przez proponentów tej herezji jest pozycja Chrystusa w niebie: ponieważ Mesjasz siedzi po prawicy Boga, Bogiem być nie może.
To karkołomne założenie podparte zostaje dodatkowo przez wczytanie do świętego tekstu współczesnego zwyczaju umiejscawiania po prawicy osób wprawdzie ważnych dla gospodarza, być może nawet najważniejszych, jednakże nie będących samym gospodarzem. Stąd Chrystus uznawany jest za najwyższe stworzenie Boże.
Czy tego naucza Pismo Święte? Czego dotyczył dyskurs Kajfasza – reprezentanta fałszywej religii, z Jezusem? Co oznacza siedzieć po prawicy Boga, czy też prawicy mocy Bożej?
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 7, 2021 | Egzegezy, Prima Scriptura, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Eisegeza najgorszego sortu
Termin powszechna łaska jest fałszywą i niebiblijną nauką, według której Bóg miłuje tych, którzy są przeznaczeni na potępienie. Stąd wynika konflikt wewnątrz Boga: z jednej strony Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi, z drugiej zaś jeszcze przed założeniem świata zdecydował o potępieniu niewybranych do zbawienia.
Ten rzekomy konflikt nazywany jest przez proponentów powszechnej łaski „paradoksem”, lecz w rzeczywistości doprowadzony do logicznych konkluzji dowodzi, iż tak rozumiany Bóg jest sfrustrowanym schizofrenikiem (chce zbawienia tych wszystkich, których nie wybrał do zbawienia, ponieważ tego nie chciał).
Powodem przyjęcia przez dr Mouwa koncepcji powszechnej łaski (zobacz ”On Shines in All That’s Fair” Richarda Mouwa) są:
- jego postrzeganie dobra w świecie bezbożnych
.
- jego uczucia zachwytu i litości w odniesieniu do zdolności i nieszczęść niegodziwców oraz
.
- jego przekonanie, że wierzący muszą współpracować z niewierzącymi budując dobrą kulturę.
Richard Mouw odwołuje się do jednego tekstu biblijnego na poparcie swojego przekonania.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | cze 4, 2021 | Egzegezy, Ekumenizm, Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Trucizna Arminianizmu
Wydaje się, że rośnie liczba umiarkowanych kalwinistów, którym nie podoba się jednoznaczne i kategoryczne odrzucenie pięciu punktów Arminianizmu, mimo że te pięć punktów zaprzecza ich własnemu rozumieniu soteriologii, tj. TULIP-owi. Chociaż ci wyznający kalwiniści nie oklaskują otwarcie Arminianizmu, z pewnością odrzucają jego zagrożenia, nie nazywając jego błędów herezją i nie ostrzegając innych o jego całkowitej niezdolności do uratowania grzesznika przed gniewem Bożym.
W Księdze Hioba udręczony mąż Boży zadał pytanie, które każdy chrześcijanin powinien sobie zadać i odpowiedzieć głośnym „tak”; Hiob zapytał:
Hiob 12:11 Czy ucho nie bada mowy, a podniebienie nie smakuje pokarmu?
- Czy testujesz słowa, które czytasz i słyszysz z taką skrupulatnością, jak twoje podniebienie smakuje pokarm?
.
- Jeśli mleko jest kwaśne, czy wypluwasz je? Jeśli ryba śmierdzi, czy w ogóle wkładasz ją do ust?
Bóg wyposażył naszą ludzką fizjologię w środki ochrony, aby pomóc nam w trawieniu niebezpiecznej żywności, ale czasami nasze dusze nie są tak chronione. Nie dajcie się zwieść, Arminiańska ewangelia w ogóle nie jest ewangelią! Dlatego jest to pokarm religijny pełen duchowych bakterii E. coli, salmonelli i jadu kiełbasianego, a jego wygląd i dźwięk powinny wywoływać natychmiastowe mdłości w duszach każdego, kto poprzez zrozumienie Doktryn Łaski boi się Boga.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 25, 2021 | Egzegezy, Teologia biblijna
Żydowski precedens
Marek 7:9 Mówił im też: Całkowicie znosicie przykazanie Boże, aby zachować swoją tradycję.
Gdy w 587 roku B.C. wojska babilońskie Nabuchodonozora II zdobyły Jerozolimę rozpoczęło się planowane przesiedlenie Żydów do Babilonu. Zgodnie z dekretem królewskim do roku 582 B.C. działaniami tymi został objęty niemal cały naród. Całkowicie odcięci od Świątyni i religijnego systemu Izraelici na wygnaniu utworzyli Talmud – centralny tekst judaizmu rabinicznego, którego częścią był Midrasz – ustna tradycja będącą komentarzem do Talmudu. Z biegiem czasu ustna tradycja zyskała nowy status. Traktowana na równi z natchnionym Słowem była przekazywana kolejnym generacjom przybierając w ostateczności formę wypaczonej, legalistycznej i sprzecznej z Torą herezji.
„Z uwagi na sens owego tekstu, [Midrasz] pozostaje stosunkowo niezależny od podstawowego sensu biblijnego i zachowuje możliwość wydobywania nowych, zróżnicowanych znaczeń wyrażeń biblijnych” [1]
To właśnie tą ustną tradycję skrytykował Chrystus – ludzki ustny komentarz wywyższony do pozycji nieomylnego Słowa Bożego.
Podobnie i dziś rzymskokatolicka, wyssana z palca historia (2 Piotra 2:3) o rzekomym ustnym, pozabiblijnym depozycie wiary zwanym tradycją (Marek 7:8; Kol. 2:8) nie posiada biblijnego argumentu na którym jej powstanie mogłoby zostać oparte (brak ustępów informujących o zakresie formalnym rzekomej tradycji).
Na pierwsze zalążki tej bluźnierczej koncepcji natkniemy się w praktykach wschodniej części kościoła V wieku.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 18, 2021 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Czy łaska Boża jest powszechna?
Przysłów 3:33 Przekleństwo PANA jest w domu niegodziwego, lecz PAN błogosławi mieszkanie sprawiedliwych.
Absolutnie nie! Łaska to termin soteriologiczny zarezerwowany wyłącznie dla Bożych wybranych. Za każdym razem, gdy Pismo Święte wspomina o łasce Bożej, ma ona zawsze zbawczy charakter. Egzegetycznie i teologicznie łaska jest istotą Ewangelii i niezasłużoną przychylnością Boga wobec Jego wybranych, za których umarł Jego Syn. Ponadto Biblia zasadniczo naucza, że łaska Boża jest
- rozróżniająca
- darmowa
- absolutna
- wieczna
- skuteczna
- niezmienna
Nie ma nic powszechnego w łasce Bożej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 12, 2021 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Podstawa rozważania
Kazn. 4:9-12 9. Lepiej jest dwom niż jednemu, gdyż mają dobry pożytek ze swojej pracy. 10. Jeśli bowiem jeden upadnie, drugi podniesie swego towarzysza. Lecz biada samotnemu, gdy upadnie, bo nie ma drugiego, który by go podniósł. 11.Także jeśli dwoje ludzi śpi razem, grzeją się wzajemnie. Ale jeden jakże się ogrzeje? 12. A jeśli kto przemaga jednego, to dwaj stawią mu czoła, a potrójny sznur nie rozerwie się tak łatwo.
Co oznacza powyższy tekst? Salomon zastanawia się tutaj nad Księgą Rodzaju, która mówi, że nie jest dobrze, aby człowiek był sam.
1 Mojż. 2:18 PAN Bóg powiedział też: Niedobrze, by człowiek był sam; uczynię mu odpowiednią dla niego pomoc
Tutaj rozważa korzyści płynące z towarzystwa i przyjaźni i mówi: „Lepiej jest dwom niż jednemu”
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 11, 2021 | Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym
Pretekst naturalizmu
Łuk. 1:35 A anioł jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to święte, co się z ciebie narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.
Naturalizm metafizyczny wkroczył na zachodnie uniwersytety w XVIII i XIX wieku, tak, że nawet seminaria i szkoły teologiczne nie były na niego odporne. Wielu pobożnych profesorów stawiało opór tym, którzy zaprzeczali temu, co nadprzyrodzone, ale inni ulegli panującej modzie, zaprzeczając możliwości cudów, a nawet dosłownego, cielesnego zmartwychwstania Jezusa.
Wiara w narodziny z dziewicy stała się szczególnie krępująca i wiele pracy włożono, aby udowodnić, że w narodzinach Chrystusa nie ma nic nadprzyrodzonego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 7, 2021 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Podstawa rozważania
Kol. 1:15
14. W którym mamy odkupienie przez jego krew, przebaczenie grzechów.
15. On jest obrazem Boga niewidzialnego i pierworodnym wszelkiego stworzenia.
16. Przez niego bowiem wszystko zostało stworzone, to, co w niebie i to, co na ziemi, to, co widzialne i co niewidzialne, czy trony, czy panowania, czy zwierzchności, czy władze. Wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone.
Byle jakie „chrześcijaństwo” (Obj. 3:15) prowadzone przez miernych „pasterzy” albo odrzuca doktrynę trynitarną, albo też nie potrafi jej należycie wyjaśnić. Stąd wiara, jaką prezentuje zdecydowana większość systemowych „kościołów” jest czysto nominalna, nierozumna i pozbawiona substancji. Za wszystko zaś odpowiedzialne są psy żarłoczne i nienasycone; są to pasterze niezdolni do zrozumienia (Izaj. 56:11). Jak zauważył jeden z największych brazylijskich teologów reformowanych, kanclerz i profesor Uniwersytetu MacKenzie:
„Często deformacja rozpoczyna się w samym kościele. Przez ludzi pozbawionych prawdy, którzy zwodzą Bożych ludzi, prowadząc kościół w objęcia doktryn i praktyk przeciwnych Ewangelii Jezusa Chrystusa. […] Historycznie deformacja nie rozpoczęła się w ławkach kościelnych lecz z pulpitów kazalnic.” – Augustus Nicodemus Lopes, Narodowa Konferencja 2017
Ponieważ kongregacja w Kolosach, oraz siostrzane kościoły w pobliskich Hierapolis i Laodycei narażone zostały na atak ze strony fałszywej doktryny, Apostoł Paweł, z natchnienia Ducha Świętego (2 Tym. 3:16; 2 Piotra 1:20-21) śle List zawierający nienaruszalne prawdy, doktrynalny fundament (Efez. 2:20-22; Psalm 2:12; 18:30; Przysłów 30:5) na którym możliwa stała się skuteczna apologetyka wiary (2 Tym. 1:13; 2:25; 3:14; 2 Tes. 2:15) i polemika z herezją (Judy 1:3-4; 1 Tym. 6:12; Tyt. 1:9).
Zobaczmy z czym się zmagały i w co uzbrojone zostały kazalnice Azji Mniejszej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 28, 2021 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Trudy pielgrzyma
2 Kor. 1:3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy
W świecie częstych i niejednokrotnie niepokojących, a nawet niszczących zmian, wielką pociechą wierzącego jest to, że zna i służy niezmiennemu Bogu. Wobec
- zwolnień i niepewności co do naszego zatrudnienia,
- wahań na giełdzie,
- obaw o zdrowie nasze lub naszych bliskich,
- rewolucji w krajach arabskojęzycznych
- i obaw o przyszłość,
wspiera nas prawda:
Mal. 3:6 Gdyż ja, PAN, nie zmieniam się, dlatego wy, synowie Jakuba, nie zostaliście zniszczeni.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 22, 2021 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Podstawa rozważania
Mat. 27:51-54 51. A oto zasłona świątyni rozerwała się na pół, od góry aż do dołu, ziemia się zatrzęsła i skały popękały. 52. Grobowce się otworzyły, a wiele ciał świętych, którzy zasnęli, powstało. 53. I wyszli z grobów po jego zmartwychwstaniu, weszli do miasta świętego i ukazali się wielu. 54. Wtedy setnik i ci, którzy z nim pilnowali Jezusa, widząc trzęsienie ziemi i to, co się działo, bardzo się zlękli i powiedzieli: On prawdziwie był Synem Bożym.
W pierwszej części rozważania zostały obalone argumenty neortodoksji, sugerujące, iż tekst Mateusza to fikcja zawierająca motywy czysto powieściowe (Rudolf Bultmann – luteranin), że wydarzenia opisane przez Apostoła, choć nie pozbawione sensu teologicznego, nie miały miejsca w empirycznej historii (Donald Hagner – Fuller Theological Seminary) oraz że emocjonalnie prawidłowa narracja zawiera merytoryczne błędy (Raymond Brown – rzymskokatolicki ksiądz).
Temu gremialnemu i ekumenicznemu zarazem głosowi odstępczej, nierządnej religii (gdzie wspólnym mianownikiem jest odrzucenie epistemologicznej obiektywności Pisma wyrażonej przez zasadę Sola Scriptura), przeciwstawione zostały dwie obiekcje:
Po pierwsze argument oparty o pierwotnego odbiorcę tekstu, czyli rozproszonych w diasporze Żydów. Ci mogli z łatwością sprawdzić wiarygodność „demonstratio ad oculus” czyli zeznań naocznych świadków wskrzeszenia tak samego Pana jak i niektórych świętych (Mat. 27:53; 1 Kor. 15:6), jacy powstali z grobów a ukazali się wielu (ponad 500 osobom). Spośród tej grupy w latach 50- 60 A.D. (czyli 20 – 30 lat po ukrzyżowaniu oraz w czasie powstania Ewangelii Mateusza oraz 1 Listu do Koryntian) „większość jeszcze żyła” . Jedna pielgrzymka do Jerozolimy bardzo szybko zweryfikowałaby kłamstwo, gdyby do niego doszło.
Po drugie wczesnochrześcijańskie świadectwa piśmiennictwa patrystycznego:
- Ireneusza z Lyonu (140 – 202 A.D.), który tekst Mateusza uznawał wystarczający dowód historyczny zmartwychwstania Chrystusa
.
- Orygenesa z Aleksandrii (185 – 254 A.D.), według którego świadectwo posiadało należyte potwierdzenie historyczne aby stanowić argument apologetyczny przeciw Celsusowi, greckiemu filozofowi i krytykowi chrześcijaństwa
.
- Tertuliana z Kartaginy (150 – 240 A.D.), któy nie tylko podtrzymywał historyczną wiarygodność przekazu Ewangelii ale także dokonał prawidłowej jego interpretacji teologicznej
.
- Testamentów Dwunastu Patriarchów (ok. 192 A.D.), apokryficznego dzieła spoza głównego nurtu chrześćijaństwa, będącego nieco zniekształconym, echem Bożej Prawdy ciągle potwierdzającym wiarygodność świadectwa natchnionego przez Boga Słowa zawartego w Ewangelii Mateusza.
Za centralny punkt dalszej analizy przyjęte zostanie stwierdzenie Tertuliana o świętych „którzy wyszli z grobów po zmartwychwstaniu naszego Pana”. Stosując pozostałe cztery metody interpretacji hermeneutycznej (dosłowności, gramatyczną, syntezy i praktyczną) postaramy się odpowiedzieć na pytanie, czy rzerzywiście tego naucza Mateusz.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 15, 2021 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia historyczna
Podstawa rozważania
Mat. 27:51-54 51. A oto zasłona świątyni rozerwała się na pół, od góry aż do dołu, ziemia się zatrzęsła i skały popękały. 52. Grobowce się otworzyły, a wiele ciał świętych, którzy zasnęli, powstało. 53. I wyszli z grobów po jego zmartwychwstaniu, weszli do miasta świętego i ukazali się wielu. 54. Wtedy setnik i ci, którzy z nim pilnowali Jezusa, widząc trzęsienie ziemi i to, co się działo, bardzo się zlękli i powiedzieli: On prawdziwie był Synem Bożym.
Niektórzy czytając tekst Mateusza odnoszą wrażenie, że w czasie gdy Chrystus oddał życie na krzyżu, obok wielu innych ponadnaturalnych okoliczności miały miejsce cztery wydarzenia:
- Trzęsienie ziemi i pęknięcie skał
- Związane z tym otwarcie grobów
- Powstanie z martwych niektórych świętych
- Wejście tych świętych do Jerozolimy
Inną rozpowszechnioną alternatywną i zarazem koncepcją jest założenie o zmartwychwstaniu świętych zaraz po śmierci Chrystusa oraz ich wejściu do Jerozolimy po zmartwychwstaniu Bożego Syna. Obie interpretacje nie są zgodne z pozostałą nauką Słowa, gdzie Chrystus ma cierpieć, jako pierwszy zmartwychwstać (Dzieje 26:23)
(więcej…)
