utworzone przez Reformowani | gru 29, 2017 | Soteriologia: nauka o zbawieniu
Kim był Korneliusz?
Korneliusz był rzymskim żołnierzem (gojowskim), w legionie italskim, który był armią ochotniczą z Italii. Był częścią regimentu (bandy lub kohorty) żołnierzy składających się z około 600 – 800 mężczyzn. Dla porównania legion to od 3000 do 6000 ludzi. Jak widać 6 Centurionów i ich żołnierzy tworzyło 1 Kohortę żołnierzy. 10 Kohort tworzyło 1 Legion żołnierzy.
Korneliusz był co najmniej dowódcą kohorty, wymiennej z nazwy Italska czyli 1 legionowej a ta składała się z 800 ludzi. Zazwyczaj dowódca kohorty był trybunem lub legatem podlegał konsulowi. Korneliusz nie mógł być dowódcą centurii gdyż ci ni mogli mieć domów i rodziny. Dom i rodzina przysługiwała im dopiero po minimum 20 latach służby (zazwyczaj dopiero po skończeniu służby centurion dostawał ziemię i mógł się żenić mieć rodzinę). Legionista centurion był bardzo nisko wynagradzany i nie stać go było na dom i sługi Dlatego żołnierze żyli z grabieży wojennych i nigdy nie żyli poza koszarami. Żaden setnik centurion nie mógł mieć służby chyba że sprawował wyższą funkcje w legionie minimum Trybun. – Michał Roszak
Kwatera główna sił rzymskich w Judei była w Cezarei. Stąd wnioskujemy, że Korneliusz nadzorował około 100 ludzi, którzy mogliby być określani jako regionalne dowództwo.
.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 29, 2017 | Teologia historyczna
Jak potoczyły się losy Apostołów Baranka, ewangelistów i ich najbliższych pomocników? Dzieje Apostolskie opisują tylko część wydarzeń pełnych cierpienia, prześladowań i walki o prawdę Słowa Bożego. Resztę znajdziemy w pismach ojców kościoła i tradycji przekazywanej z pokolenia na pokolenie. I choć nie są to informacje będące podstawą wiary, jednak warto zapoznać się z nimi w celu zbudowania pełnego obrazu wydarzeń.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 28, 2017 | Historia chrześcijaństwa, Teologia reformowana
Jan Kalwin
Po usłyszeniu tego nazwiska, co jest pierwszą rzeczą, która przychodzi ci na myśl? Jeśli jesteś jak większość chrześcijan, myślisz o dwóch rzeczach: solidna jak skała wiara w przeznaczenie, no i osoba, która zabijała ludzi na stosie.
Pierwsza myśl jest prawdziwa; druga nie.
Jestem zobowiązany do dzielenia się słowami Kalwina ze światem codziennie. W rezultacie, musiałem pilnie studiować jego prace i nauczyłem się mnóstwo o jego życiu, czego nie wiedziałem wcześniej. Domyślam się, że możesz też nie wiedzieć wielu z tych rzeczy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 27, 2017 | Islam
Allah, czyli kto?
Allah jest imieniem jedynego boga w islamie. Jednak Allah jest przed-islamskim imieniem pochodzącym od złożonego arabskiego słowa Al-ilah, które oznacza boga, pochodzącego od al (przedimek określony, którego najbliższym polskim odpowiednikiem jest słowo ten) oraz ilah (bóstwo).
Arabskie imię dla „Boga” to słowo „Al-ilah„. Jest to ogólny tytuł dla każdego boga uważanego za najwyższego boga. Różne plemiona arabskie używały słowa „Allah”, aby odnieść się do swojego osobistego wysokiego boga.
„Allah” był czczony w Kaa’ba w Mekce przez Arabów przed czasem Mahometa. Dawniej było to imię głównego boga wśród licznych idoli (360) w Kaa’ba w Mekce zanim Mahomet uczynił ich monoteistami. Historycy wykazali, że bóg księżycowy zwany „Hubalem” był bogiem, do którego Arabowie modlili się w Kaa’ba i kiedy modlili się używali imienia „Allah”.
Obecnie muzułmaninenm jest ten, który poddaje się bogu o imieniu Allah.
Islam oznacza poddanie się (Allahaowi), ale początkowo oznaczało to siłę, która charakteryzowała pustynnego wojownika, który nawet w obliczu niemożliwych przeciwności walczyłby na śmierć dla swojego plemienia. (Dr M. Baravmann, Duchowe tło wczesnego islamu , EJ Brill, Leiden, 1972)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 27, 2017 | Charyzmania, Teologia systematyczna
Biblijna definicja
Czym jest proroctwo wedug Słowa Bożego? To niezawodne, bezbłędne, autorytatywne, wiążące i obowiązujące Słowo pochodzące od Boga. Takiemu Słowu można a nawet trzeba ufać.
Według Izajasza Bóg potwierdza słowa Jego prawdziwych posłańców.
Izaj 44:26 Potwierdzam słowa swego sługi I spełniam radę swoich posłańców.
Według Jeremiasza prawdziwym prorokiem jest ten, którego wszystkie przepowiednie się sprawdzają.
Jer. 28:9 Ten prorok, który prorokuje o pokoju, dopiero będzie uznany za proroka, którego PAN posłał, gdy spełni się jego słowo.
Według Ezechiela Pan zawsze spełnia swoje wyrocznie.
Ezech. 12:25wyrzeknęsłowo, i wypełnięje, mówi panujący Pan.
Oto doskonały biblijny standard, dzięki któremu mamy pewność, że prowadzeni przez Ducha Świętego prorocy mówili czyste, prawdziwe I niezawodne słowa pochodzące wprost z ust Bożych.
2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga
2 Piotra 1:21 Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.
Psalm 119:160 Podstawą twego słowa jest prawda
Psalm 12:6 Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone.
Zatem prawdziwy prorok głoszący bezpośrednie objawienie Boga poznawany był po tym, że wszystkie jego proroctwa wypełniały się w najmniejszych detalach. Jeśli choć jeden najmniejszy detal proroctwa nie spełni się, osoba musi zostać uznana za fałszywego proroka. I tu pojawia się problem ruchu zielonoświątkowego..
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 25, 2017 | Chrześcijańska moralność, Sabatarianie i legaliści
Stanowisko sabatarian
Prawo Boze nigdy nie zostalo zniesione. Jest niezmienne i wieczne. Zostały zniesione ustawy i przepisy Prawa Mojżeszowego, ceremonialne i inne, czasowe, dotyczące sposobu oddawania Bogu chwały, kapłaństwa, ofiar, świątyni, dyscypliny napisane przez Mojżesza na pergaminie i umieszczone obok Arki, składające się z:
.
- Prawa ceremonialnego (świątynia, kapłaństwo, ofiary)
.
- Prawa cywilnego i rodzinnego (relacje bliźni-bliźni)
./
- Prawa karnego (dyscyplina, konsekwencje grzechu
Pamiętajmy, że sabatarianie nauczają, iż zniesione zostało Prawo ceremonialne, Prawo cywilne i Prawo karne. Prawo moralne wciąż obowiązuje jako podstawa usprawiedliwienia. To oznacza, że wszystkich obowiązuje zbawienie z uczynków. Czemu? Ponieważ nigdzie szabatarianie nie nauczają, iż zniesione zostało przekleństwo Prawa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 22, 2017 | Teologia historyczna
62-66 a.d.
- Paweł staje przed Neronem i zostaje uwolniony. Po uwolnieniu z pierwszego aresztu Paweł pisze„Listy Pastoralne” do Tymoteusza (pastora w Efezie) i Tytusa (zakładającego kościoły na Krecie) 2 List do Tymoteusza Paweł pisze podczas drugiego aresztu z więzienia znajdującego się w rzymskim systemie kanalizacyjnym. Drugi areszt jest cięższy ze względu na zmianę polityki Rzymu wobec chrześcijan. Stało się tak ponieważ w a.d. 64 wybuchł pożar w Rzymie, a chrześcijanie zostali oskarżeni o jego podłożenie i uznani za wrogów państwa.
.
- W tym czasie powstają listy Apostoła Piotra.
.
- Piotr, który opuścił Jerozolime w tym samym czasie, gdy Paweł został aresztowany w Jerozolimie (a.d. 55-58) udaje się na północ ponownie odwiedzając Antiochię, tym razem w celu pokrzepienia tamtejszego kościoła (podczas pierwszego pobytu w Antiochii Piotr odmówił spożywania posiłku z poganami – Gal. 2). Następnie Piotr udaje się z wizytą do kościołów w południowej Galacji, o których wspomina w swoich listach. Potem Piotr udaje się do Rzymu. Było to z pewnością po napisaniu listu do Rzymian przez Pawła, ponieważ Paweł nie wymienia w swoim liście Piotra między liderami rzymskiego kościoła. Piotr pojawia się w Rzymie po uwolnieniu Pawła z pierwszego aresztu. Podczas pobytu w Rzymie Piotr pisze listy do zborów w Azjii mniejszej, w których służył zanim przyszedł do Rzymu. Pisze w celu pokrzepienia wierzących, co ma szczególne znaczenie gdyż pojawiły się pierwsze prześladowania w lecie 64 a.d. w rezultacie którego sam Piotr zostanie aresztowany i stracony w Rzymie.
.
- Piotr również ostrzega przed fałszywymi nauczycielami, widzimy zatem, że kościół znalazł się w poważnym niebezpieczeństwie z powodu zagrożenia zarówno z zewntątrz jak i wewnątrz kościoła.
2 Piotra 2:1 Byli też fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą herezje zatracenia, wypierając się Pana, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie rychłą zgubę.
.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 22, 2017 | Charyzmania, Teologia systematyczna
Pozycja wyznawców ruchu zielonoświątkowego
Istnieje wiele świadectw a także dokumentów filmowych na których widać, jak wyznawcy skupieni we współczesnym ruchu zielonoświątkowym padają na plecy pod tzw. ”mocą ducha”. Jest to zjawisko, któremu ciężko zaprzeczyć. Ludzie padają masowo, wystarczy że ”namaszczony duchem mąż boży” dmuchnie na nich, zakręci marynarką lub dotknie czoła i pchnie lekko. Uznaje się, że leżący na ziemi są pod wpływem ducha. Świadectwa osób, które tego doświadczyły mówią o bezwładzie, braku kontroli nad swoim ciałem, utracie poczucia czasu i rzeczywistości.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 22, 2017 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Strategiczne miejsce w Kościele
Myślę że mogę powiedzieć wam bez wahania, że najbardziej strategiczny wpływ w Kościele ma kazalnica. Tam gdzie podąża kazalnica tam też zmierza kościół. Tak więc zabezpieczenie kazalnicy jest zabezpieczeniem najsilniejszego wpływu, z tych które istnieją w życiu Kościoła. Kościół z kolei posiada oddziaływanie na świat, kulturę i społeczeństwo, i na wszystkio inne. Więc myślę, że kazalnica jest tym pojedynczym, najbardziej strategicznym miejscem w całym świecie.
Dopóki głoszenie nie będzie tym czym powinno być, uwielbienie będzie zawsze czymś mniejszym od tego czym powinno być, ewangelizacja, społeczność, dążenie do świętości, służba, wszystkie te rzeczy będą czymś mniejszym niż powinny być – wtedy gdy Kościół jest słaby.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 21, 2017 | Teologia reformowana
Czym jest doktryna o ‘ograniczonym odkupieniu’?
Ograniczone odkupienie jest trzecim z pięciu puntów Kalwinizmu, znanym także jako doktryny łaski. Jest ono określeniem użytym w celu streszczenia tego czego naucza Biblia na temat celu śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu, oraz tego co zostało osiągnięte poprzez Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie. Doktryna ograniczonego odkupienia jest bez dwóch zdań najbardziej kontrowersyjną oraz prawdopodobnie najbardziej niezrozumianą ze wszystkich doktryn łaski.
Ponieważ jej nazwa potrafi zmieszać lub spowodować jej błędne zrozumienie, wielu teologów woli używać określeń zamiennych np. ‘określone odkupienie’, ‘pewne zbawienie’,‘rzeczywiste pojednanie’ lub ‘celowe pojednanie’. Zamieszczone nazwy wskazują na fakt, iż według nauczania Pisma ofiara Jezusa Chrystusa na krzyżu była zamierzona / zaplanowana oraz miała na myśli określony cel który został w pełni wykonany.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 19, 2017 | Charyzmania
Kariera
Trudno dziś wyobrazić sobie, ale to prawda: w pierwszej ćwierci ubiegłego wieku (1900 do 1925) Sadhu znalazł się wśród czterech najbardziej znanych osób zamieszkujących Brytyjsko-Indie. Pozostałe trzy, według prof. Eric J. Sharpe (1933-2000) w książce „Zagadka sadhu Sundara Singha” to: Tagore, Gandhi i Radhakrishnan.
Sadhu był postacią charyzmatyczną i całkowicie kontrolował wyznawaną wiarę wielu chrześcijańskich licealistów i studentów. Co najmniej dziesięciu z tych uczniów z wielką radością powiedziało mi że mają spotkać się z Sadhu na końcu linii Rohikhand i Kumaun w Kathgodam u podnóża gór i udać się z nim do Tybetu. Zapytałem, ile pieniędzy będą mieli na podróż. Powiedzieli, że Sadhu nigdy nie wziął ze sobą pieniędzy, ale że Bóg zaspokajał jego potrzeby w obfitości, a Sadhu powiedział, że oni także powinni iść wiarą i całkowicie bez pieniędzy.
.
Większość chłopców poszła do Kathgodam, ale Sadhu tam nie było. Pewien chłopiec powiedział, że wierzy, że Sadhu powiedział, że powinni go spotkać w Pithoragarh około 60 mil od najbliższej stacji kolejowej. Dwóch z nich poszło tam, ale dowiedzieli się, że był tam dwa tygodnie wcześniej i wyjechał samotnie do Nepalu, mówiąc, że wróci po trzech miesiącach. Chłopcy czuli się zawiedzeni, a wszyscy z wyjątkiem dwóch odwrócili się całkowicie od Sundara Singha. – źródło
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 19, 2017 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Trynitologia
Bóg wieczny
Izaj. 9:6 Albowiem dziecię narodziło się nam,a syn dany jest nam; i będzie panowanie na ramieniu jego, a nazwią imię jego: Dziwny, Radny, Bóg mocny, Ojciec wieczności (עד אבי ‚ĕby ‛ad), Książę pokoju;
עד אבי ĕby ‛ad – Ojceic wiecznośći, od którego wieczność pochodzi.
Pan Jezus Chrystus, według poglądów grup głąszących innego ducha i innego chrystusa, jest jedną, ludzką, posiadającą swój początek istotą. Słowo Boże całkowicie temu zaprzecza. Według tekstu Izajasza:
- Dziecię, jakie się narodziło to Bóg mocny, który przyjął naturę człowieka, nie tracąc swojej Boskiej natury.
.
- Dzięcię ma imię Ojciec wiecznośći, zatem od Dziecięcia pochodzi wieczność. Niemożliwym jest, aby wieczność pochodziła od istoty, która ma początek.
.
- Chrystus nie ma początku (tak jak nie ma końca).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 19, 2017 | Egzegezy, Teologia reformowana
Tekst kluczowy
Kluczowym i wręcz sztandarowym fragmentem braci wierzących w utracalność zbawienia jest 2 List Piotra, rozdział 2 wers 1. Mowa tam o fałszywych nauczycielach, którzy zostali odkupieni a jednak zaparli się Pana i idą na zatracenie.Spójrzmy tekst źródłowy
2 Piotra 2:1 Byli też fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą herezje zatracenia, wypierając (αρνουμενοι arnoumenoi) się Pana, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie rychłą zgubę.
Skoro chrześcijanie nie mogą utracić zbwienia, czemu Piotr pisze, że byli fałszywi nauczyciele zapierający się Pana, który ich odkupił? Czy to implikuje, że fałszywi nauczyciele utracili zbawienie, skoro zostali wykupieni przez krew Chrystusa?
Rozważmy to zagadnienie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 18, 2017 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm
Obj. 5:8 A gdy wziął księgę, cztery stworzenia i dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem, a każdy z nich miał harfę i złote czasze pełne wonności, którymi są modlitwy świętych.
Według papistów:
Widzimy wyraźnie, że mają oni nasze modlitwy (modlitwy świętych) w zlotych czaszach.
- Starsi trzymają w czaszach modlitwy świętych
- Składają te modlitwy w ofierze Bogu
- Widzimy pośrednioctwo między Bogiem a ludźmi, są nimi starsi.
- To oznacza, że mamy modlić się do świętych w niebie.
.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 18, 2017 | Charyzmania, Historia chrześcijaństwa
Ostateczność Pisma
Kościół zawsze był najsilniejszy, kiedy zajmował stanowisko w sprawie Bożego Słowa. Zawsze uprzywilejowana pozycja kościoła na każdym etapie historii kościoła wynikała z twardego stanowiska Sola Scriptura. A jeśli kościół chociaż minimalnie schodzi ze stanowiska Sola Scriptura, to stawia swoją stopę na śliskim zboczu, a kwestią czasu jest kiedy stoczy się w kierunku liberalizmu, ekumenii, aż dojdzie do agnostycyzmu, a ostatecznie do ateizmu.
Uprzywilejowaną pozycją jest Sola Scriptura.. Nie ma nowego objawienia, które by otrzymał człowiek po tym jak został zamknięty kanon Pisma.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 14, 2017 | Charyzmania, Egzegezy
Nieomylność Pisma
Pismo Święte nie zaprzecza samo sobie oraz nie zawiera błędów i pomyłek ponieważ Bóg jest doskonały, święty I nieomylny. Rozważymy dzisiaj dwa fragmenty Słowa, które mogą stanowić problem interpretacyjny.
W Liście do Efezjan napisane jest, że Jezus dał ludziom dary, podczas gdy w Psalmie 68 napisano, że Jezus przyjął dary dla ludzi. Oba fragmenty brzmią niemal identycznie i nie ma żadnych wątpliwości co do tego, że Paweł cytuje psalmistę, wszak wers 8 zaczyna się od frazy „dlatego Pismo mówi” stanowiącej początek cytatu ze Starego Testamentu. Skąd więc ta różnica?
Efez. 4:8 Dlatego Pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, poprowadził pojmanych jeńców i dał ludziom dary.
.
Psalm 68:18 Wstąpiłeś na wysokość, poprowadziłeś pojmanych jeńców, przyjąłeś dary dla ludzi, nawet dla buntowników, aby PAN Bóg mógł z nimi zamieszkać.
Prawidłowo rozkładając Pismo Zgodnie z zaleceniem w 2 Tym. 2:15, odkryjemy wspaniałe prawdy. Zobaczymy, że Słowo Boże jest spójne, prawdomówne i doskonałe, ujrzymy też doskonałe dzieło Boga w przydzielaniu darów łaski, Ojca, Syna i Ducha współdziałających w tym dziele w harmonii, gdzie każda z Osób Bożych posiada różne zadania i jeden cel..
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 14, 2017 | Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Trynitologia
Wieczność
Duch Święty to nie bezosobowa moc Boża, energia czy też przejaw działania Boga. Duch Święty jest Bożą osobą. Oto Biblijne argumenty:
Jan 15:26 Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który wychodzi od Ojca, on będzie świadczył o mnie.
Pochodzenie Ducha Świętego jest wieczne. Tak jak promienie światła wychodzą ze słońca, tak Duch Święty pochodzi od Ojca, a ponieważ pochodzenie jest od całej wieczności, Ojciec nie jest w czasie przed Duchem – Obaj są współwieczni.
Hebr. 9:14To o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego (αἰωνίου aiōniou) ofiarował Bogu samego siebie bez skazy, oczyści wasze sumienie z martwych uczynków, by służyć Bogu żywemu?
αἰώνιος aionos – wiekuisty, wieczny, bez początku i bez końca, który zawsze był, jest i będzie
Współwieczność Ducha i Ojca jest dowodem na Boską naturę Ducha. Niewyobrażalnym jest, aby określenie współwieczny mogło zostać użyte w stosunku do kogokolwiek (czy też czegkokolwiek) innego niż Bóg. Nie ma współwiecznych aniołów, nie ma współwiecznych ludzi, nie ma współwiecznego stworzenia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 14, 2017 | Teologia historyczna
Czwartą i ostatnią podróż misyjną Pawła możemy odtworzyć na podstawie wzmianek w pastoralnych listach Pawła, które nie pasują do wydarzeń opisanych w Dziejach Apostolskich. Potwierdzają to również Referencje Klemensa z Rzymu (a.d. 95) i Kanon Muratoriego, prywatny spis ksiąg Nowego Testamentu, napisany po łacinie, a powstały w Rzymie (a.d. 180-200)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 13, 2017 | Charyzmania, Chrześcijańska moralność, Eklezjologia: nauka o kościele
Ruch bez granic
Ruch zielonoświątkowy nie zna granic. Obecnie na świecie jest 600 milionów wyznawców charyzmatów skupionych w ponad 20 tysiącach denominacji uznających chrzest Duchem Świętym jako przeżycie mające miejsce jakiś czas po zbawieniu, który przejawia się mówieniem niezrozumiałym bełkotem, czy też omylnymi i błędnymi proroctwami. Rzekoma moc, cuda i znaki stanowią trzon nauki skierowanej na zaspokojenie najważniejszych potrzeb człowieka: zdrowia, szczęścia i pomyślności w życiu doczesnym. Nic dziwnego, że ruch ten tak bardzo nęci, kusi i przyciąga do siebie ogromne rzesze. Rzesze, które prawdopodobnie nigdy nie usłyszą nauki o wchodzeniu przez ciasną bramę, upamiętaniu, odwróceniu się od martwych uczynków i pożądliwości tego świata, umartwianiu ciała i uświęceniu.
Świat wkroczył do kościoła Pana Jezusa. A nienarodzeni z góry członkowie zborów mają cielesne potrzeby. I te potrzeby zostają zaspokojone, wystarczy wspomnieć „chrześcijańskie” koncerty rockowe i metalowe, czy też „chrześćijańskie” dyskoteki. Jedyne co łączy te rzeczy z chrześćcijaństwem to użycie słowa „chrześcijański”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 13, 2017 | Soteriologia: nauka o zbawieniu
Pokuta
Definicja słowa “pokuta” według Słownika języka polskiego:
- W wielu religiach: kara za grzechy, połączona z żalem, skruchą i zadośćuczynieniem.
- W Kościele katolickim: jeden z siedmiu sakramentów.
- Kara za przewinienie, wykroczenie.
- Odbywanie tej kary.
Ponieważ pokuta jest odbywaniem kary nałożonej za grzechy, nie możemy jej utożsamiać z Biblijnym upamiętaniem.
(więcej…)
