utworzone przez Reformowani | lip 7, 2023 | Teologia systematyczna
Treść pytania
Jan 6:54-55 54. Kto je moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. 55. Moje ciało bowiem prawdziwie jest pokarmem, a moja krew prawdziwie jest napojem.
I. Kwestię tę wysuwają przeciwko nam papiści, którzy posunęli się nawet do stwierdzenia, że świadectwa zmysłów nie należy uważać za tajemnice wiary, ponieważ tajemnice są ponad zmysłami, i wiara musi polegać na wierze w to, czego nie widzimy.
Uczynili to aby osłabić argument, który wyciągamy ze świadectwa zmysłów, aby obalić fikcję przeistoczenia i cielesnej obecności Chrystusa w Eucharystii i ustanowić rzeczywistość substancji chleba i wina, ponieważ zmysły widzą, dotykają i smakują tylko chleba i wina.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 6, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Ekumenizm, Zgubna droga
Wiatr wypaczeń i apostazji
Efez. 4:4-6
.
4. Jedno jest ciało i jeden Duch, jak też zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania.
5. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;
6. Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i w was wszystkich.
Modernizm i postmodernizm dokonały wielu zmian w duchowym i religijnym życiu człowieka. Pojawiły się nowe ruchy i filozofie czerpiące z tradycji religijnych różnych kultur. Oczywistym jest, że owe zmiany dotknęły także ruchów czerpiących z tradycji chrześcijańskiej, ale nie z chrześcijaństwa, które w ujęciu Reformowanym jest jedno i opiera się na niezmiennej Ewangelii, Święty Paweł w Liście do Galacjan, już w pierwszym rozdziale pisał do braci w wierze:
Gal. 1:6-9 6. Dziwię się, że tak szybko dajecie się odwieść od tego, który was powołał ku łasce Chrystusa, do innej ewangelii; 7. Która nie jest inną; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą wypaczyć ewangelię Chrystusa. 8. Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty. 9. Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Gdyby wam ktoś głosił ewangelię inną od tej, którą przyjęliście, niech będzie przeklęty.
Zatem obecna ewolucja Ewangelii czyniona według ludzkich filozofii nie jest wymysłem ani zjawiskiem nowym i wcześniej nie spotykanym. Wręcz przeciwnie, towarzyszy Kościołowi od początku jego istnienia. Sami Apostołowie nie byli wolni od chwilowych wahań i rozterek dotyczących praktycznego zastosowania Ewangelii. Piotr wpadł niejako w sidła judaizujących co wypominał mu Paweł. Czytamy o tym zarówno w Dziejach Apostolskich, jak i w liście do Galacjan:–
Dzieje 15:1 A niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: Jeśli nie zostaniecie obrzezani według zwyczaju Mojżesza, nie możecie być zbawieni
.
Gal. 2:11-16 11. A gdy Piotr przybył do Antiochii, sprzeciwiłem mu się w twarz, bo był godny nagany. 12. Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał razem z poganami. Gdy zaś oni przyszli, odsunął się i odłączył, obawiając się tych, którzy byli z obrzezania. 13. A razem z nim obłudnie postępowali i inni Żydzi, tak że i Barnaba dał się wciągnąć w tę ich obłudę. 14. Lecz gdy zobaczyłem, że nie postępują zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem Piotrowi wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, żyjesz po pogańsku, a nie po żydowsku, czemu przymuszasz pogan, aby żyli po żydowsku? 15. My, którzy jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie grzesznikami z pogan; 16. Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.
Jednak ludzkie filozofie stopniowo wkradały się do Kościoła, nie tylko wypaczając przesłanie Ewangelii, ale i „zmieniając” samą naturę Boga, który jest wieczny i niezmienny w swej naturze. Dla nowo narodzonych chrześcijan, powinna owa niezmienność być powodem radości i pewności że zbawienie od gniewu Ojca zostało opłacone krwią Syna i dokonało się dla nich i wytrwają w nim. Bez względu na „dobre” uczynki i ich ludzką, grzeszna naturę, ale na suwerenną wolę Boga.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 5, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Istota zagadnienia
Hebr. 8:4 Gdyby zaś był na ziemi, nie byłby kapłanem, gdyż są tu inni kapłani, którzy ofiarują dary zgodnie z prawem
Kwestia paruzji jest istotnym tematem dla wiary chrześcijańskiej i zajmuje centralne miejsce wśród doktryn, których właściwa interpretacja posiada szeroki i całościowy wpływ na wiarę. Powtórne przyjście Chrystusa zostało opisane w więcej niż 300 wersetach biblijnych (w przeciwieństwie do jednego tekstu rzekomo nauczającego o fizycznym, milenijnym królestwie Chrystusa na ziemi, por. Obj. 20:1-7).
Jak się za moment okaże, próba ingerencji w Słowo Boże poprzez katastrofalnie błędną interpretację milenijną jest zamachem stanu na Chrystusa jako Arcykapłana. Być może milenialiści nie zauważają tego, ale dowody biblijne są miażdżące. Chrystus bowiem w rzekomym milenijnym królestwie zostaje pozbawiony swojej funkcji Mesjasza w miejsce którego powraca starotestamentowy, nieskuteczny typ krwawych ofiar ze zwierząt.
Ale zacznijmy od początku
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 4, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Boży egocentryzm
1 Jana 4:10 Na tym polega miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że on nas umiłował.
Łatwo zauważyć, że miłość Boga może być rozważana pod ogólnym tytułem świętości Boga. Absolutny i czysty egocentryzm Boga wyraża się i manifestuje zwłaszcza w Jego miłości, gdyż Bóg jest miłością (1 Jana 4:8). Szczególnie o miłości można z naciskiem powiedzieć, że „Z niego bowiem, przez niego i w nim jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen” (Rzym. 11:36).
Ma swoje źródło w Bogu i z Niego jako swego źródła, miłość działa w nas i przez nas, ażeby powrócić do Boga. Miłość jest z Boga, pochodzi od Boga — to znaczy, że wszelka prawdziwa miłość, gdziekolwiek się znajduje, ma swoje źródło w Nim
Jan 4:7 Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, gdyż miłość jest z Boga i każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga.
To przede wszystkim Swoją miłość Bóg objawia w posłaniu i wydaniu Swego Jednorodzonego Syna. W tym objawiła się miłość Boga do nas, że posłał na świat Swego jednorodzonego Syna, abyśmy mogli żyć przez Niego
Jan 4:9 Przez to objawiła się miłość Boga ku nam, że Bóg posłał na świat swego jednorodzonego Syna, abyśmy żyli przez niego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 3, 2023 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wielkie kłamstwo
1 Tym. 4:1-2 1. A Duch otwarcie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, dając posłuch zwodniczym duchom i naukom demonów; 2. Mówiąc kłamstwo w obłudzie, mając napiętnowane sumienie;
Reformowane wyznania wiary, które oficjalnie wyrażają wiarę Reformowaną i które w swoim wyznaniu, że usprawiedliwienie jest tylko przez wiarę dokładnie odzwierciedlają doktrynę Kalwina, demaskują „wielkie kłamstwo”, które zwolennicy federalnej wizji narzucają teraz kościołom Reformowanym i Prezbiteriańskim. Wyrażenie „wielkie kłamstwo” celowo zapożyczam ze słownika nazistowskich Niemiec.
Josef Goebbels, cyniczny szef ministerstwa propagandy, praktykował taktykę przekonywania Niemców do wszelkich kłamstw, w które Hitler chciał, aby wierzyli, trąbiąc odważnie, bez zażenowania, często i wszelkimi sposobami oczywiste kłamstwo. Naturą taktyki wielkiego kłamstwa, czy to w polityce, czy w teologii, jest to, że obezwładnia ona prawdę, co jest oczywiste po prostu przez głośność, śmiałość i powtarzalność wypowiedzi skandalicznego fałszu sprzecznego z prawdą.
Wielkim kłamstwem federalnej wizji jest głoszenie, że Kalwin różnił się od Lutra w sprawie usprawiedliwienia w tym, że Luter nauczał usprawiedliwienia tylko przez wiarę a Kalwin nauczał usprawiedliwienia przez wiarę i dobre uczynki. Według ludzi federalnej wizji, niezłomne, bezkompromisowe wyznanie usprawiedliwienia tylko przez wiarę jest luterańskie, a nie Reformowane. Według nich głoszenie i nauczanie o usprawiedliwieniu przez wiarę i uczynki jest kalwińskie i Reformowane.
Samo stwierdzenie wielkiego kłamstwa prostym językiem wystarczy, aby je zdemaskować:
„Kalwinizmem i nauką Reformowaną jest głoszenie i nauczanie usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki”.
O ile to oskarżenie o rzekomą różnicę między Lutrem a Kalwinem w sprawie usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę jest formą wielkiego kłamstwa, ludzie federalnej wizji są wielkimi kłamcami. To, co Goebbels praktykował na arenie politycznej w Niemczech, ludzie federalnej wizji praktykowali w sferze doktrynalnej i kościelnej w Ameryce Północnej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 30, 2023 | Teologia systematyczna
Ustanowienie i cel chrztu
Wierzymy i wyznajemy, że Jezus Chrystus, który jest końcem Prawa, zniósł przez swoją przelaną krew wszelkie inne przelewanie krwi przez ludzi w celu przebłagania lub zadośćuczynienia za grzech oraz że zniósłszy obrzezanie, które również upuszczało krew, a ustanowił w jego miejsce sakrament chrztu, przez który
- jesteśmy włączeni do Kościoła Bożego i oddzieleni od wszystkich innych ludzi i obcych religii
,
- byśmy mogli w pełni należeć do Tego, kogo znak nosimy
,
- a który to znak służy za świadectwo wiecznej łaskawości ku nam naszego Boga i Ojca.
Rzym. 10:4 Końcem bowiem prawa jest Chrystus ku sprawiedliwości każdego, kto wierzy.
.
Kol. 2:11-12 11. W nim też zostaliście obrzezani obrzezaniem nie ręką uczynionym, lecz obrzezaniem Chrystusa, przez zrzucenie grzesznego ciała doczesnego; 12. Pogrzebani z nim w chrzcie, w którym też razem z nim zostaliście wskrzeszeni przez wiarę, która jest działaniem Boga, który go wskrzesił z martwych.
.
1 Piotra 3:21 Teraz też chrzest, będąc tego odbiciem, zbawia nas – nie jest usunięciem cielesnego brudu, ale odpowiedzią czystego sumienia wobec Boga – przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
.
1 Kor. 10:2 I wszyscy w Mojżesza zostali ochrzczeni w obłoku i w morzu;
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 29, 2023 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Sakrament a niemowlęta
1 Mojż. 17:7 I utwierdzę moje przymierze między mną a tobą oraz twoim potomstwem po tobie przez wszystkie pokolenia jako wieczne przymierze, abym był ci Bogiem i twemu potomstwu po tobie.
Ludzka presupozycja krzyczy przeciwko doktrynie chrztu niemowląt. Wewnętrzny sprzeciw oparty jest głęboko o przeświadczenie o suwerenności człowieka w zbawieniu. Chrzest ma być świadomy a wielu powie nawet, że chrzest wodny (lub o zgrozo, zanurzenie w wodzie) posiada konieczny wymóg, którym jest wiara osoby chrzczonej.
Jednak nie w każdym przypadku jest to prawda. Chrzest wodą nie odnosi się bowiem ani do wiary, ani do ludzkiej decyzji. Jest to sakrament wskazujący na suwerenne dzieło Boga Ducha Świętego w zbawieniu człowieka, które w całości jest oparte o Boże Przymierze: Pokropienie krwią Chrystusa (Ezech. 36:25-26; Hebr. 10:22; 11:28; 1 Kor. 5:7; Hebr. 12:24; 1 Piotra 1:2) zapewnia:
- Odrodzenie i odnowienie, (1 Kor. 6:11, Tyt. 3:5, Jan 3:5, 1 Piotra 1:2; 3:21; Hebr. 10:22; Psalm 51:10; Ezech. 36:25)
- Usynowienie przez adopcję (Rzym. 8:15, 23)
- Włączenie do społeczności wierzących, (1 Kor. 12:13, 1 Kor. 6:11)
- Włączenie do Przymierza (Izaj. 59:21; Agg. 2:5; Jer. 31:31-33; Hebr. 8:8-11; Efez. 2:12)
- Zapieczętowanie na dzień odkupienia, (Efez. 1:13)
- Rękojmię, (2 Kor. 5:5)
- Uświęcenie, (2 Tes. 2:13-14)
Przymierze Boga zawarte z Jego ludem w Chrystusie nie posiada żadnego warunku. Warunkiem Bożego Przymierza nie jest ani wiara ani dobre uczynki. Rada Przymierza jest suwerennym, wiecznym, bezwarunkowym dekretem Trójjedynego Boga, który ustanawia wcielonego Syna na Głowę Przymierza Łaski i wybiera w Nim wielkie zastępy spośród wszystkich narodów rodzaju ludzkiego jako swoje Ciało, aby byli zbawieni od grzechu i śmierci i doprowadzaeni przez Niego do wspólnoty Przymierza z Bogiem. [1]
Zgodnie z nauczaniem Słowa Bożego Abraham posiada duchowe potomstwo, które jest potomstwem obietnicy i Przymierza niezależnie od pochodzenia z ciała (Rzym. 9:7-8). Ponieważ Przymierze jest wieczne i trwa przez wszystkie pokolenia, zatem potomkowie Abrahama pochodza zarówno z żydowskiego nasienia jak i nasienia chrześcijańskiego.
Przymierze Boga dotyczy pokoleń, nie tylko jednostek. (utwierdzę moje przymierze między mną a tobą oraz twoim potomstwem po tobie przez wszystkie pokolenia). Stąd znak Przymierza muszą mieć także niemowlęta: są w pokoleniowym Przymierzu razem ze swoimi rodzicami. Tę cześć i łaskę Bóg złożył na nasienie Abrahama. I zarówno jego żydowskie, jak i chrześcijańskie nasienie, a wraz z nimi ich niemowlęta, mają w tym udział.
- Tak żydowskie nasienie Abrahama i jego dzieci miały być obrzezane
.
- Tak chrześcijańskie nasienie Abrahama i ich dzieci mają być ochrzczone.
Poniżej siedem dodatkowych, Biblijnych argumentów przemawiających za koniecznością chrztu niemowląt.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 28, 2023 | Chrześcijańska moralność, Reformowany światopogląd
Czym jest Krytyczna Teoria Rasy (KTR)?
Jana 8:43-45
.
43. Dlaczego nie pojmujecie tego, co mówię? Dlatego że nie możecie słuchać mojego słowa.
44. Wy jesteście z waszego ojca – diabła i chcecie spełniać pożądliwości waszego ojca. On był mordercą od początku i nie został w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.
45. A ponieważ ja mówię prawdę, nie wierzycie mi.
Jak widzieliśmy w części 1, korzenie i wpływy KTR sięgają od teoretyków krytycznych ze Szkoły Frankfurckiej, przez Marksa i Engelsa, aż do jezuickich komunistów, a ostatecznie do ojca kłamstwa – szatana.
Teraz musimy zdefiniować, czym jest KTR. W skrócie, KTR to marksizm zastosowany do rasy zamiast do klasy. Konserwatywny aktywista Christopher Rufo definiuje KTR jako
Dyscyplinę akademicką, która twierdzi, że Stany Zjednoczone zostały założone na rasizmie, ucisku i białej supremacji – i że te siły nadal leżą u podstaw naszego społeczeństwa.
Tak właśnie definiuje się ją w praktyce. Ale biurokraci wdrażający krytyczną teorię rasy powiedzą, że jest to koncepcja akademicka, która twierdzi, że rasa jest konstruktem społecznym, a rasizm to nie tylko indywidualne uprzedzenia, ale także coś osadzonego w systemach prawnych i politycznych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 27, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Teologia reformowana
Przypomnienie
Kol. 4:4
3. Modląc się jednocześnie i za nas, aby Bóg otworzył nam drzwi słowa, żebyśmy mówili o tajemnicy Chrystusa, z powodu której też jestem więziony;
4. Abym ją objawił i mówił tak, jak powinienem.
5. Postępujcie mądrze wobec tych, którzy są z zewnątrz, odkupując czas.
Przed rozważeniem tekstu Kolosan 4:4 przypomnijmy problemy jakie nękały chrześcijan między 30 a 62 rokiem I wieku. Chrześcijaństwo i Paweł, jego krzewiciel, oskarżeni zostali w ostateczności o próbę obalenia władzy i zniszczenia konkurencyjnych religii:
- Ze względu na wieloletnie działania judaizujących, którzy nie tylko niszczyli od wewnątrz dzieło Boże jakie wykonywał Apostoł poprzez zakładanie nowych zborów na terenach wcześniej dla chrześcijaństwa dziewiczych (jak mówi Paweł: usiłowałem głosić ewangelię tam, gdzie imię Chrystusa nie było znane, aby nie budować na cudzym fundamencie; Rzym. 15:20),
.
- Ale także ze względu na stałe oskarżenia o wywracanie ustalonego porządku społecznego za pomocą religii, która nie uznaje innego króla jak Jezus, (przekaz całkowicie zmanipulowany),
W konsekwencji działań Żydów, największych wrogów chrześcijaństwa po dziś dzień, Apostoł znalazł się w więzieniu.
Miał stanąć przed Neronem, wyjątkowo podłym i zdeprawowanym tyranem i w obliczu doktrynalnego zagrożenia zborów w Kolosach, Hierapolis i Laodycei posiadając ograniczone pole działania (Pamiętajcie o moich więzach Kol. 4:18) oraz stał w obliczu dywersji wrogów, którzy nie zaprzestali niszczenia Apostoła nawet gdy był w więzieniu (Jedni ze sporu głoszą Chrystusa nieszczerze, sądząc, że dodadzą ucisku moim więzom; Filip. 1:16)
Apostoł śle list, w którym zawiera doktrynalne lekarstwo na fałszywe nauki Chrystologiczne oraz wyraża swoje całkowite zaufanie Bogu, Jego woli i suwerenności.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 26, 2023 | Egzegezy, Ekumenizm, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Doktrynalna przepaść Reformacji i papizmu
Gal. 3:11 A że przez prawo nikt nie jest usprawiedliwiony przed Bogiem, jest oczywiste, bo: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.
W kontrowersjach wokół nauki o usprawiedliwieniu słowo tylko zawsze wyrażało i broniło prawdy, demaskowało herezję dotyczącą usprawiedliwienia i odróżniało prawdziwy kościół od fałszywego.
„Tylko albo jedynie” w wyznaniu usprawiedliwienia oddzieliło protestantyzm, zarówno luterański, jak i Reformowany, od kościoła rzymskokatolickiego w czasach Reformacji. W swoich kazaniach na podstawie Listu do Galacjan Jan Kalwin głosił w swoim zborze w Genewie:
Albowiem papiści słusznie przyznają, że jesteśmy usprawiedliwieni przez wiarę ale oni dodają że tylko częściowo. Ale ten wtręt psuje wszystko. Tutaj bowiem zostało udowodnione, że nie możemy być uznani za sprawiedliwych przed Bogiem, jak tylko za pośrednictwem naszego Pana Jezusa Chrystusa i polegając na zbawieniu, które On dla nas nabył. Papiści dobrze to widzą i dlatego dla fasonu mówią, że usprawiedliwia nas wiara, ale nie sama wiara: nic z tego nie chcą. To jest rzecz, przeciwko której walczą: i to jest główny punkt sporu między nimi a nami. [1]
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 23, 2023 | Teologia systematyczna
Przeciw sektom
Wierzymy, że powinniśmy pilnie i rozważnie studiować Boże Słowo, aby rozeznać się odnośnie prawdziwego Kościoła, ponieważ wiele sekt na świecie rości sobie pretensje do nazywania się Kościołem.
Lecz nie mówimy tu o obłudnikach, którzy znajdują się wśród prawdziwych wierzących w Kościele, choć tak naprawdę nie są jego częścią, chociaż na zewnątrz tak się to jawi – mówimy tu raczej o potrzebie rozróżnienia pomiędzy ciałem i społecznością prawdziwego Kościoła a sektami, które przywłaszczają sobie imię Kościół.
Mat. 13:22 A posiany między ciernie to ten, który słucha słowa, ale troski tego świata i ułuda bogactwa zagłuszają słowo i staje się on bezowocny.
.
2 Tym. 2:18-20 18. Którzy pobłądzili w sprawie prawdy, mówiąc, że zmartwychwstanie już nastąpiło, i wywracają wiarę niektórych. 19. Mimo to fundament Boży stoi niewzruszony, mając taką pieczęć: Zna Pan tych, którzy należą do niego, oraz: Niech odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Chrystusa. 20. W wielkim zaś domu znajdują się nie tylko naczynia złote i srebrne, lecz także drewniane i gliniane, niektóre do użytku zaszczytnego, a inne do niezaszczytnego.
.
Rzym. 9:6 Lecz nie jest możliwe, żeby miało zawieść słowo Boże. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą od Izraela, są Izraelem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 22, 2023 | Historia chrześcijaństwa
Luter przeciw herezji wolnej woli
Przysłów 26:5 Odpowiedz głupiemu według jego głupoty, aby nie był mądry we własnych oczach.
Niemcy lata 1523 – 1527
Nadszedł czas, by Luter i Erazm wymienili ciosy. Chociaż Luter pragnął, aby Erazm zjednoczył się z nim przeciwko Rzymowi, Erazm był zbyt nieśmiały, aby zostać Reformatorem. Początkowo Luter poinformował Erazma w liście, że jeśli Erazm nie napisze nic przeciwko niemu lub Reformacji, to on nie będzie pisał przeciwko Erazmowi.
List Lutra uderzył Erazma w serce i wywołał w nim gniew, ponieważ Luter uznał Erazma za pozbawionego kręgosłupa. Jednakże, po wielu naciskach ze strony rzymskiego dworu, Erazm, człowiek pokojowo nastawiony, chwycił za pióro przeciwko Lutrowi. Nie mógł bronić nadużyć Kościoła katolickiego. Co więc napisałby przeciwko Reformatorowi?
W 1524 Erazm ukończył i opublikował Diatrybę O wolności woli. Był to potężny cios Erazma przeciwko Reformacji, czyli frakcji, jak ją nazwał. Był to traktat podtrzymujący wolną wolę człowieka nad fundamentalną doktryną Reformacji, deprawacją duszy człowieka i niewolną wolą.
Luter wiedział, że musi odpowiedzieć temu uczonemu, ale zrobił to dopiero w 1525 roku. Luter napisał O niewolnej woli w odpowiedzi na Diatrybę Erazma. Bronił łaski Bożej ponad wolną wolą człowieka.
Erazm został obalony. Luter odpowiedział na każdy argument, a następnie wyłożył ewangeliczne doktryny o łasce Bożej, która ratuje człowieka od zepsucia jego własnej upadłej natury.
Erazm odpowiedział ponownie w swojej pracy Hyperaspistes, ale tylko szydził w niej z Lutra i jego rzekomych bluźnierstw i barbarzyństwa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 21, 2023 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Twierdzenie heretyków
2 Kor. 5:16 Dlatego my odtąd nikogo nie znamy według ciała, a chociaż znaliśmy Chrystusa według ciała, to teraz już więcej go takim nie znamy.
Zastanawiającym jest jak głęboko herezja potrafi zmienić i nagiąć interpretację biblijnych tekstów tylko po to, aby w umyśle zwiedzionego człowieka potwierdzały kłamstwo uznawane przez niego za świętą i objawioną prawdę. Tym razem do czynienia będziemy mieć z modalizmem, który naucza, że Bóg to jedna istota, która czasem objawia się jako Ojciec, czasem jako Syn, a czasem jako Duch Święty.
Według jednej ze współczesnych wersji modalizmu objawienia te mają charakter historyczny, gdzie każda z tak rozumianych „osób” czy też form ekspresji Boga była objawiona w zależności od dyspensacji:
- W Starym przymierzu Bóg objawiał się jako Ojciec
.
- W okresie między przymierzami Bóg objawił się jako Syn
.
- W nowej dyspensacji Bóg jest Duchem Świętym
Jednym z tekstów używanych przez nieodrodzonych zwodzicieli na poparcie teologii modalizmu jest Drugi List do Koryntian, gdzie Apostoł twierdząc iż „nie zna Chrystusa według ciała” dowodzi tym samym bezcielesności Boga. I choć samo wcielenie może być akceptowane przez neo-ewangelików, rozumiane jest jednak w sposób tymczasowy. Po dziele odkupienia Jezus pozbył się ciała i poszedł do nieba już jako Duch Święty.
Niniejszy artykuł stanowi obalenie tego bluźnierstwa
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 20, 2023 | Egzegezy, Teologia reformowana
Wstęp
1 Mojż. 9:9 A ja, oto ja ustanawiam moje przymierze z wami i z waszym potomstwem po was
Doktryna Przymierza, przedstawiona w kontekście teologii Reformowanej, była przedmiotem poważnej debaty i zrodziła różne poglądy. Jednym z decydujących głosów w tych dyskusjach był Herman Hoeksema (1886-1965), czołowy teolog Reformowany i założyciel Protestanckiego Kościoła Reformowanego w Ameryce Północnej.
Biblijny pogląd Hoeksemy na Przymierze i relację Boga z jednostkami kwestionuje popularne poglądy i ma na celu lepsze zrozumienie Przymierza zgodnie z zamierzeniami czy zamysłem Boga.
W tym eseju zagłębimy się w powody, dla których uważa się doktrynę Hoeksemy o Przymierzu za biblijną i udowodnimy, że popularny pogląd jest fałszywy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 19, 2023 | Chrześcijańska moralność, Historia chrześcijaństwa, Reformowany światopogląd
Wojna od zarania dziejów
1 Piotra 1:25 Lecz słowo Pana trwa na wieki. A jest to słowo, które zostało wam zwiastowane.
W całej historii ludzkości Słowo Boże było atakowane, najpierw przez szatana, a następnie przez tych, którzy za nim podążali. Pierwszym tego przykładem było kuszenie Ewy i upadek Adama w ogrodzie Eden, gdy szatan pod postacią węża zapytał Ewę: „Czy Bóg rzeczywiście powiedział: Nie wolno wam jeść ze wszystkich drzew tego ogrodu?” (1 Mojż. 3:1). Od tego czasu Słowo Boże było
- kwestionowane,
- atakowane,
- palone,
- ignorowane,
- fałszowane
- i zmieniane.
Przez całe ciemne wieki rzymskokatolicki fałszywy kościół-państwo zakazywał Biblii „świeckim” i palił jej kopie przetłumaczone na języki zwykłych ludzi. Następnie, na początku XVI wieku, Erazm „złożył jajo, z którego wykluł się Luter„, publikując swój grecki tekst Nowego Testamentu oparty na tekstach bizantyjskich, które ostatnio wyszły ze wschodniego kościoła prawosławnego po zajęciu Konstantynopola przez muzułmanów.
Stało się to znane jako Textus Receptus, czyli Tekst Przyjęty, który był podstawą wszystkich Reformacyjnych tłumaczeń Nowego Testamentu, od niemieckiego Lutra po angielski Tyndale’a, Genewę i wreszcie Wersję Króla Jakuba. To właśnie ta angielska Biblia rozeszła się po całym świecie, niesiona przez misjonarzy do narodów, co okazało się „śmiertelną raną” dla rzymskokatolickiego fałszywego kościoła-państwa.
Obj. 13:3 I zobaczyłem jedną z jej głów jakby śmiertelnie zranioną
Słowo Boże zostało uwolnione, a prawdziwy kościół Jezusa Chrystusa został zreformowany i wzrósł w potężnym wylaniu Ducha Świętego na lud Boży, a fałszywy kościół został zdemaskowany jako to, czym naprawdę był – Babilonem Wielkim, który prześladuje prawdziwych świętych Bożych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 16, 2023 | Egzegezy, Teologia systematyczna
Źródło pytania
I. Ta kontrowersja jest prowadzona przez naszą partię przeciwko luteranom (zwłaszcza uniwersalistom), którzy {kiedy mówimy, że ich opinia o obecności ciała Chrystusa w wielu miejscach [polytopia] lub wszędzie [pantachousia] jest sprzeczna) zwykle odpowiadają, że sąd o sprzeczności w sprawach wiary nie należy do rozumu, ale do Pisma Świętego, np.
– Lucas Osiander [starszy], Enchiridion controversiarum … Calvinianus 1.3 [1608), s. 25-45
– Balthasar Mentzer, Elencheus errorum Antonii Sadeelis, Arg. 6 [1609], s. 75-76
– Josua Stegmann, Photinianismus hoc est succincta refutatio errorum Photiniarum [1643], disp. 2, q. 3, s. 17-19).
Dlatego Balthasar Meisner mówi, że ten aksjomat czyli „rzeczy przeciwstawne są więc niemożliwe, ponieważ niemożliwe jest bycie i nieistnienie tej samej rzeczy [adynaton]”jest niezwykle niebezpieczny w rzeczach boskich (quaest. metaph. 3. contra Calvin. + ).
Aby właściwie poznać stan sprawy, należy tutaj rozróżnić trzy rzeczy: rozum sądzący, zasadę, z której sąd jest tworzony, oraz regułę konsekwencji, dzięki której jest on tworzony.
1) Rozum nie oznacza tutaj tego, co jest ślepe i zepsute przez grzech, ale to, co jest odnowione i oświecone przez Ducha Świętego.
1 Kor. 2:14 Lecz cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo.
2) Zasady są aksjomatami nie tyle znanymi z natury lub opartymi na ludzkim autorytecie, ale podanymi w Piśmie Świętym.
1 Kor. 2:13 A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe.
3) Regułą, według której rozum kieruje i umacnia się w śledzeniu i stosowaniu prawd Pisma Świętego, jest reguła słusznej konsekwencji, narzucona rozumnemu stworzeniu przez Boga. Ta reguła nie jest regułą samej prawdy (która jest jedynie Słowem Bożym i pierwszą normalną prawdą), ale tylko regułą konsekwencji, dzięki której możemy poznać i rozeznać z większą pewnością, co wynika z prawdy i co nie.
1 Kor. 2:15 Człowiek duchowy zaś rozsądza wszystko…
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 15, 2023 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Teologia biblijna
Źródło problemu
Dyspensacjonalizm będący nowym i nienznanym do XIX wieku prądem myślowym w kościele stwarza wiele problemów teologicznych. Wynikają one z błędnego założenia i reinwencji znaczenia dosłownej interpretacji Słowa. Zamiast poszukiwać właścwiego, duchowego znaczenia jakie przekazał Duch Święty czytelnikom, główny nacisk położony został na historyczną metodę analizy tekstu.
Jednak pomimo zarzutów jakimi dyspensacjonaliści obarczają Reformowanych, teologia przymierza jest bardziej dosłowna niż dyspensacjonalizm. Oto jak dyspensacjonaliści przestali dosłownie interpretować Pismo Święte, jednocześnie oskarżając Reformowaną ortodoksję o niewłaściwe postępowanie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 14, 2023 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Imperium Rzymskie a wolność słowa
Kol. 4:3 Modląc się jednocześnie i za nas, aby Bóg otworzył nam drzwi słowa, żebyśmy mówili o tajemnicy Chrystusa, z powodu której też jestem więziony
W okresie republikańskim Cesarstwa Rzymskiego (509-27 p.n.e.) obywatele posiadali uznaną zdolność do swobodnego wypowiadania się publicznie, ale nie cieszyli się równym statusem w chronionej prawem dziedzinie wypowiedzi. Oczywiście republikański Rzym znał prawa regulujące wolność słowa i być może nawet później uchwalono przepisy dotyczące iniurii czyli werbalnego afrontu wobec drugiej osoby. Jednak w tych przypadkach, podobnie jak później za Augusta, środki te działały jako ograniczające i hamujące i nie odnosiły się bezpośrednio do prawa jednostki do swobodnego wypowiadania się.
Chociaż nie wiemy, czy każdy obywatel, niezależnie od zajmowanej pozycji w społeczeństwie, miał możliwość wyrażania swojego zdania bez obawy odwetu lub represji wydaje się, że ludzie na ogół faktycznie nie cieszyli się znaczną swobodą mówienia własnego zdania.
Należy zauważyć, że publiczne oświadczenie własnego zdania można określić albo jako wyrażenie libertas, albo jako akt licentia, w zależności od zastosowania szerszych ram społeczno-kulturowych i etycznych w konkretnym kontekście. Ogólnie rzecz biorąc, na przykład w przypadku satyr,
- libertas, zastosowane do opisu aktu mowy, zawsze miało wartość pozytywną, podczas gdy
.
- licentia często oznaczała przekroczenie dopuszczalnej normy, wskazując na formę wolności słowa, którą można było zasadnie postrzegać jako groźby lub wywołujące dezaprobatę.
Wolność słowa w cesarstwie nie było kwestią prostą:
„Zagrożenie licentia i sposób, w jaki może ona skonfrontować widzów z nieprzyjemnymi prawdami, zawsze czai się za używaniem przez satyrę ich libertas. A krytycy satyry zobaczą tylko licentię” [1]
Waleriusz Maksymus, rzymski pisarz żyjący w pierwszej połowie I wieku twierdził, że wolność słowa w jego czasach znajdowała się pomiędzy cnotą a występkiem. Jeśli działała w swoich postrzeganych uzasadnionych granicach, była postrzegana jako zdolność do pozytywnej siły moralnej.
Jeśli z drugiej strony przekraczała swoje uznane granice, uważano ją raczej za zdolność o moralnie godnej ubolewania mocy opisowej. Granice te były częściowo ustalane, egzekwowane i regulowane przez publiczność. [2]
Imperium Rzymskie tolerowało wszystkie religie i bóstwa, których były setki, a to ze względu na ilość podbitych ludów włączonych przez działania wojenne. Zasada Pax Romana gwarantowała wolność wyznawanej religii, o ile ta była uznana za legalną czyli religio licita i nie naruszała uznanego porządku społecznego. Szczytowy okres okoju i dobrobytu gwarantowanego przez Pax Romana przypadał na lata 96-180, czyli miał się rozpocząć około 30 lat po napisaniu Listu do Kolosan.
Imperium zbliżało się do swojego złotego wieku, w którym dobrodziejstwa wolności słowa i wzrostu gospodarczego miał objąć dużą część jego populacji.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 13, 2023 | Egzegezy, Ekumenizm, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Usprawiedliwienie jako członkostwo w kościele
Rzym 8:3 Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele
Błądzący w kwestii sprawiedliwości Bożej w Jezusie Chrystusie i co do wiary, N.T. Wright i ludzie nowej perspektywy są w poważnym błędzie co do zbawczego aktu usprawiedliwienia. Dla nich usprawiedliwienie nie jest oświadczeniem Boga sędziego wobec wierzącego, że jego grzechy są przebaczone i że jest on sprawiedliwy przed Bogiem dzięki sprawiedliwości Jezusa Chrystusa, który był posłuszny zamiast grzesznika, zwłaszcza ponosząc karę grzesznika na krzyżu.
Wedug nich usprawiedliwienie wcale nie jest aktem zbawienia. Jest to jedynie Boża deklaracja, że grzesznik jest pełnoprawnym członkiem kościoła Nowego Testamentu. Zbawienie może być zasugerowane w tej deklaracji, chociaż bez żadnego przypisania sprawiedliwości, ale boski akt usprawiedliwienia nie jest przede wszystkim zbawczym aktem Boga. Jest to raczej obserwacja ze strony Boga.
Jakże nowa perspektywa podkreśla to nowe spojrzenie na usprawiedliwienie!
„„Usprawiedliwiony” [nie jest] stwierdzeniem o tym, jak ktoś staje się chrześcijaninem [to jest przez przebaczenie grzechów i stwierdzenie, że jest się sprawiedliwym w Chrystusie], ale… stwierdzeniem o tym, kto należy do ludu Bożego i jak możesz to stwierdzić w teraźniejszości”[16].
.
„Usprawiedliwienie… nie polega na tym, jak ktoś wchodzi do społeczności prawdziwego ludu Bożego, ale na tym, jak rozpoznajesz, kto należy do tej wspólnoty”[17].
To usprawiedliwienie nie jest zbawczym aktem Boga, przebaczającym grzechy usprawiedliwionego, ale raczej stwierdzeniem lub obserwacją Boga, że ktoś jest członkiem kościoła, Wright wyraża w pełniejszym opisie własnej nauki i nauki nowej perspektywy o usprawiedliwieniu w swojej książce Justification: God’s Plan & Paul’s Vision.
„Być usprawiedliwionym” tutaj [w klasycznym fragmencie Listu do Galacjan 2, szczególnie werset 16] nie oznacza „otrzymania darmowego przebaczenia grzechów”, „dojścia do właściwej relacji z Bogiem” ani jakiegoś innego bliskiego synonimu „być uważanym za sprawiedliwego” przed Bogiem”, ale raczej, i bardzo konkretnie, „być uznanym przez Boga za prawdziwego członka jego rodziny, a zatem z prawem do wspólnego stołu” [to znaczy uczestniczyć w Wieczerzy Pańskiej] [18]
Nic nie zostało z konfesyjnej, reformacyjnej Ewangelii usprawiedliwienia przez wiarę. Każdy element tej Ewangelii, która jest Ewangelią Biblii, jest zepsuty:
- sprawiedliwość
- wiara
- i akt usprawiedliwienia
Tyle co do prawdy o usprawiedliwieniu przez wiarę!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 12, 2023 | Egzegezy, Teologia biblijna, Teologia reformowana
Kwestia definicji
5 Mojż. 28:1-2, 15
.
1. Jeśli będziesz pilnie słuchał głosu PANA, swego Boga, by przestrzegać i wypełniać wszystkie jego przykazania, które ci dziś nakazuję, to PAN, twój Bóg, wywyższy cię ponad wszystkie narody ziemi.
2. I spłyną na ciebie te wszystkie błogosławieństwa, i dosięgną cię, jeśli będziesz słuchał głosu PANA, swego Boga:
15. Lecz jeśli nie będziesz słuchał głosu PANA, swego Boga, by przestrzegać wszystkich jego przykazań i ustaw, które ci dziś nakazuję, i wypełniać je, to spadną na ciebie wszystkie te przekleństwa i cię dosięgną
Kiedy mówimy o właściwym użyciu terminu „warunek”, nie możemy odwoływać się do użycia tego terminu w Piśmie Świętym, ponieważ nigdy się tam nie pojawia. W tym sensie nie jest to termin biblijny. Nie oznacza to jeszcze, że jest to sprzeczne z Pismem Świętym, ponieważ jest wśród nas wiele przyjętych terminów, takich jak
- „atrybut”
- „sakrament”
- „opatrzność”
Kiedy używamy takich terminów, zawsze upewniamy się, że kościół z przeszłości dawał im biblijną konotację i że nadajemy im biblijną konotację, aby nie było nieporozumień. Nie możemy jednak odwoływać się do Pisma Świętego, aby dowiedzieć się, w jaki sposób Pismo Święte używa tego terminu.
(więcej…)
