utworzone przez Reformowani | lis 30, 2022 | Egzegezy, Ekumenizm
Przyczyny konfliktu
Marek 4:26-28
.
26. I mówił: Z królestwem Bożym jest tak, jak gdyby człowiek wrzucił ziarno w ziemię.
27. Czy śpi, czy wstaje, we dnie i w nocy, ziarno wschodzi i rośnie, a on nie wie jak.
28. Bo ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie.
Chrystus w drugim roku swojej służby, gdy Jego popularność stale rosła użył znamiennych słów, jak się okaże, bardzo istotnych dla każdego kaznodziei Ewangelii. Otóż Pan wskazał na duchową zasadę rozwoju królestwa, które jest całkowicie zależne od suwerennego Boga. W paraboli użył następujących elementów:
– człowiek, który sieje, co jest odniesieniem do głosicieli prawdy, Bożym agentem
.
– ziarno, czyli prawda Ewangelii
.
– ziemia, a konkretnie żyzna ziemia, która wydaje plon, to wszyscy którzy zostają przez Boga odrodzeni
.
– wzrost ziarna, jego przemiana z prostej Ewangelii do głębi teologii
.
– samoistność wzrostu ziarna, to Bóg czyni odrodzenie, wiarę w Ewangelię oraz oświecenie głębią teologii, dzięki pracy Bożych agentów
Prosta implikacja tekstu jest następująca: tam gdzie przez posłanych przez Boga prawowiernych chrześcijan, a w szczególności pastorów-nauczycieli (Rzym. 10:15; 1 Kor. 12:28; Efez. 4:11; Kol. 1:4-7) głoszona jest prawda Ewangelii (1 Kor. 15:1-4; Izaj. 53:10-12; Jan 10:11; Dzieje 20:28; Efez. 5:25; Mat. 20:28; 26:28; Marek 14:24; Hebr. 9:28) Bóg sam czyni całą pracę soteriologiczną od regeneracji (Jan 1:13; 3:3-6; 1 Piotra 1:23), poprzez wzrost duchowy aż do pełni, czyli osiągnięcia duchowej dojrzałości (Efez. 4:13; Kol. 1:10) a w ostateczności wiecznej chwały zapewnionej przez krzyż Chrystusa Pana, przez Jego przenajświętszą i bezcenną krew (Jan 10:28-29; Rzym. 8:28-30; Efez. 1:5-7; Kol. 3:3-4; Hebr. 2:10; 1 Piotra 1:5; Obj. 5:9-10).
Teraz ponieważ zbawionych jest relatywnie (tj. w porównaniu do ogółu populacji) niewielu (Mat. 7:14) oraz niezbawionych acz potrzebujących religii jest wielu (Mat. 7:13) do zagospodarowania przez fałszywą ewangelię pozostają całe idące na zatracenie, religijne rzesze (Łuk. 13:24).
Bójka między zwaśnionymi stronami wszczęła się o kawałek syntetycznego tortu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 29, 2022 | Chrześcijańska moralność, Reformowany światopogląd, Teologia biblijna
Hipoteza ramowa
Hebr. 4:4 …I odpoczął Bóg siódmego dnia od wszystkich swoich dzieł.
Mit jest także implikacją „hipotezy ramowej”. To jest wyjaśnienie sześciu dni Księgi Rodzaju 1 i siódmego dnia Księgi Rodzaju 2:1-3. Przyczyną powstania tej teorii to wątpliwości co do dosłowności relacji z Księgi Rodzaju 1:1-2:3 z powodu głośnych świadectw współczesnych naukowców,
- że wszechświat ma miliardy lat
.
- i że jego obecna forma jest wynikiem ewolucji.
Hipoteza ramowa zaprzecza, jakoby Księga Rodzaju 1:1-2:3 wyjaśniała, co faktycznie miało miejsce na początku. Ten bardzo ludzki, ale natchniony autor opowiedział raczej historię, której celem jest to, że Bóg stworzył świat w nieznany sposób i na przestrzeni nieznanego czasu. (W rzeczywistości obrońcy hipotezy ramowej będą uważać, że Bóg stworzył świat dokładnie tak, jak dekretuje nauka ewolucyjna: w procesie ewolucyjnym trwającym miliardy lat).
[kreacjonizm sześciodniowy to] przejaw ignorancji i fanatyzmu […] nie wiem jak było naprawdę […] sześciodniowy kreacjonizm naukowy z geologią potopową jest po prostu błędny [… to] pseudonauka jakich wiele, żadna teologia, żadna pobożność, [lecz] ośli upór i brak wiedzy, górne rejestry Denninga-Krugera [tj. odniesienie do osoby niedouczonej i przeceniającej swoje intelektualne możlwości, przyp. red.], nic więcej. Kreacjonistów którzy […] nie są sześciodniowi […] nie atakuję, są odmiany kreacjonizmu nie tylko w sensie filozoficznym/teologicznym (bo ten sam wyznaję), które mogą mieć przynajmniej częściowo jakiś sens, których zostanie przejęty przez przyszłą teorię wyjaśniającą zmiany życia [czyli ewolucję, przyp. red.] – Janusz Kucharczyk, wykładowca greki i filozofii na Wyższym Seminarium Baptystycznym, mitolog, źródło
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lis 28, 2022 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Historia chrześcijaństwa, Teologia reformowana, Teologia systematyczna
Wyznanie czy chaos?
Efez. 4:4-6
.
4. Jedno jest ciało i jeden Duch, jak też zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania.
5. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;
6. Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i w was wszystkich.
Istnieje esej znanego brytyjskiego autora tego stulecia, zatytułowany „Creed or Chaos”.[1] Chociaż nie zgadzam się z większością treści eseju, tytuł bardzo dobrze opisuje pilną potrzebę posiadania i używania historycznych Wyznań Wiary Kościoła. Jesteśmy przekonani, że jedyną alternatywą dla wyznań jest chaos kościelny.
Historia to udowodniła, zwłaszcza w obecnym stuleciu. Odmawiając posiadania Wyznań lub odchodząc od Wyznań, kościół naraził się na chaos, który przynosi powodzie i wiatry zmian doktrynalnych, duchową ignorancję i światowość.
Niektórzy zaczęli zdawać sobie z tego sprawę i powrócili do Wyznań Wiary, za co jesteśmy głęboko wdzięczni. Inni jednak nadal zaniedbują i pogardzają Wyznaniami Wiary, i to właśnie do nich ten artykuł jest adresowany w nadziei, że ponownie rozważą i zobaczą zarówno podstawy biblijne, jak i potrzebę wyznań wiary w kościele.
Przede wszystkim ustalimy podstawę biblijną. Następnie chcielibyśmy odnieść się do niektórych zarzutów podnoszonych przeciwko Wyznaniom Wiary. Wreszcie, po ustaleniu i obronie konieczności Wyznań Wiary, pragniemy zwrócić uwagę na niektóre szczególne zastosowania wyznań wiary w kościele, ponieważ dopóki
Wyznania Wiary nie są znane i używane, posiadanie ich nie ma żadnej wartości.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 25, 2022 | Teologia systematyczna
Pytanie 83: Co rozumiemy pod pojęciem „władza kluczy”?
Głoszenie Ewangelii oraz dyscyplinę kościelną; dzięki tym dwóm środkom Królestwo Niebios zostaje otwarte dla wierzących, a zamknięte przed niewierzącymi.
Mat. 16:19 I tobie dam klucze królestwa niebieskiego. Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie
.
Jan 20:21-23 Jezus znowu powiedział do nich: Pokój wam. Jak Ojciec mnie posłał, tak i ja was posyłam. A to powiedziawszy, tchnął na nich i powiedział: Weźcie Ducha Świętego. Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 24, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Wprowadzenie
2 Kor. 7:1 Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkiego brudu ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej
Ten pierwszy werset siódmego rozdziału 2 Listu do Koryntian należy do rozdziału szóstego. Tekst nawiązuje do „tych obietnic”. Przedstawione obietnice to te, o których mowa w wersetach 16-18 rozdziału szóstego. Po wezwaniu Apostoła do duchowej separacji opisano Boże obietnice:
2 Kor. 6:16-18 Będę w nich mieszkał i będę się przechadzał w nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego nie dotykajcie, a ja was przyjmę. I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami – mówi Pan Wszechmogący.
Znaczenie 2 Koryntian 7:1 jest jasne: „Ponieważ posiadasz te obietnice, chodź w świętości przed Bogiem”. Jasne jest, że Apostoł kieruje napomnienie do ludu przymierza z Bogiem, który posiada te obietnice. Ten nacisk na lud przymierza z Bogiem jest dodatkowo wzmocniony przez imię, które Paweł nadaje tym, do których pisze: „Najmilsi”. Są bardzo umiłowani przez Pawła, ponieważ święci są razem synami i córkami Boga.
Lud przymierza z Bogiem został tutaj powołany, aby chodzić po świecie jako lud przymierza.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 23, 2022 | Eklezjologia: nauka o kościele
Przedmowa
Hebr. 10:24-25 I okazujmy staranie jedni o drugich, by pobudzać się do miłości i dobrych uczynków nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień.
W pytaniu o sabat chodzi o wielkie sprawy. I niestety, jest to pytanie dzisiaj, nie tylko w społeczeństwie, które kiedyś wykazało pewien wpływ chrześcijaństwa przez „zamknięcie sklepu” w niedzielę, a teraz pracuje i bawi się w Dzień Pański jak w każdy inny dzień, ale także wśród Reformowanych chrześcijan. To, że sabat jest bezczeszczony w praktyce, jest wystarczająco poważne – słaba frekwencja na drugim nabożeństwie (tam, gdzie drugie nabożeństwo nadal się odbywa) i zakres, w jakim wyznający chrześcijanie „omijają kościół” są wystarczającym świadectwem tej powszechnej profanacji sabatu.
Jeszcze poważniejsze jest rosnące „rozwiązanie” problemu, które polega na zaprzeczaniu, że w ogóle istnieje dzień sabatu! To zaprzeczenie istnienia specjalnego dnia odpoczynku jest
- atakiem na Prawo (na czwarte przykazanie)
.
- błędnym pojmowaniem dzieła Chrystusa (Chrystus znosi Prawo)
.
- podważaniem publicznego nabożeństwa i służby Słowa
.
- osłabianiem rodzinnego nabożeńśtwa, instrukcji i społeczności
.
- oraz zagrożeniem dla prawdziwego odpoczynku świętych
Nie wspominając o niewierności wobec własnych Wyznań Wiary ze strony Reformowanych i Prezbiterian (Dzień Pański 38 Katechizmu Heidelberskiego dla Reformowanych i Rozdział 21 Konfesji Westminsterskiej dla Prezbiterian).
Chociaż apostazji od prawdy o sabacie poświęca się mało uwagi, uważamy ją za jedno z najpoważniejszych odstępstw w naszych czasach; i uważamy za pilne nasze wezwanie do powrotu na stare drogi naszych ojców lub do kontynuowania tych dróg, w zależności od przypadku.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 22, 2022 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Greka Koine, Trynitologia
Przyczynek
Temat Jana 1:1 wraca jak bumerang. Jest to bardzo ważny tekst z punktu widzenia Chrystologii, ponieważ wyraźnie naucza iż Słowo, czyli Boży Syn, jest Bogiem. Nie jakimś tam bogiem, tak jakby Pismo Święte nauczało henoteizmu (tj. wielobóstwa przy zachowaniu gradacji boskości od największej czyli Ojca do pomniejszych można by rzec na modłę gnostyków „emanacji”) lecz Słowo posiada istotę Boga.
Czytamy wyraźnie
Jan 1:1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo.
Interesująca nas fraza brzmi w grece następująco: καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος kai Theos hen ho Logos. W każdym poprawnym tłumaczeniu tak Syn-Logos jak i Bóg-Theos pisane są dużą literą, choć w grece koine, języku w jakim spisany został tekst nie istniało wyróżnienie liter dużych i małych.
Niestety sprawa nie dla wszystkich jest jasna tak jak być powinna. Niestrudzeni w swych wysiłkach do wykluczenia Bóstwa Syna współcześni socynianie, tacy jak Świadkowie Russella, Badacze Pisma Świętego (a za nimi większość odstępczych pozbawionych rozumu i zdolności interpretacji gramatyki neo-ewangelików) podnosi w tym miejscu obiekcję. Według heretyków gdyby Logos miał naturę Boga (tzn. Boga Ojca)
- tekst grecki powinien posiadać przedimek określony przed słowem Θεὸς.
.
- ponadto istnieją dowody w manuskryptach zawierających tłumaczenie z greki na koptyjski, gdzie przed słowem Θεὸς dodany został przedimek nieokreślony
Stąd przez upadłe umysły wysnuwane są następujące wnioski:
„Czego możemy się z niego dowiedzieć? Otóż wyraz „bóg” w drugiej części tego wersetu jest poprzedzony rodzajnikiem nieokreślonym. Gdyby więc przełożyć je na współczesny język polski, tłumaczenie brzmiałoby tak: „I Słowo był bogiem”. Jak zatem wyraźnie widać, ci starożytni tłumacze zdawali sobie sprawę, że w Ewangelii według Jana 1:1 Jezusa nie utożsamiono z Bogiem Wszechmocnym„ – źródło
Brak tego przedimka oraz świadectwo manuskryptu koptyjskiego, napisanego w dialekcie saidzkim (spisany przed IV wiekiem) który dodaje przedimek nieokreślony (czyniąc z Syna jakiegoś tam boga) dowodzą iż Syn nie jest Bogiem lecz ma zaledwie boskie pochodzenie.
Czy rzeczywiście możemy ufać argumentacji Russellitów, jakoby pierwotny przednicejski Kościół odrzucał doktrynę współistotności Ojca i Syna?
Rozważmy te argumenty
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 21, 2022 | Teologia biblijna
Argumenty za jednym Izajaszem
Izaj.28:13 I słowo PANA będzie im: przykazanie za przykazaniem, przykazanie za przykazaniem, przepis za przepisem, przepis za przepisem, trochę tu, trochę tam, po to, aby szli, padli na wznak i rozbili się, aby zostali uwikłani i pojmani.
Atak wyższej krytyki tekstu na Pismo Święte jest atakiem nieodrodzonych umysłów na Boga. Jeśli wrogom uda się podważyć wiarygodność spisanego tekstu, sam Bóg zostanie podważony. Jeśli bowiem Pismo nie jest natchnionym dziełem to jest ludzkiego autorstwa. Z tego płynie prosty wniosek, że jak każdy człowiek, tak i Pismo może się mylić. Zatem nic o Bogu nie można wiedzieć na pewno.
Tak „osłabiony” Bóg pozostaje mitycznym bytem, być może częściowo objawionym a już z pewnością częściowo będący wytworem ludzkiego umysłu. W ostateczności triumfująca ludzka mądrość na Bożym tronie sadza człowieka, aby suwerennie i wybriórczo okreśić co jest a co nie jest prawdą o Bogu.
Zabieg ten jest celowy i posiada ukrytą misję. Jest nią otworzenie nieupamiętanym grzesznikom furtki do życia wiecznego poza Chrystusem.
Ewentualnie chodzi o proste uspokojenie sumienia: jeśli Pismo się mylli to być może Bóg nie jest taki sprawiedliwy i jakimś sposobem przymknie oko na ludzkie grzechy praktykowane skrycie jak Karl Barth, który uprawiał bigamię za zgodą małżonki, a może nawet i otwarcie czego domagają się środowiska „chrześcijańskich” sodomitów i aborcjonistów?
Oczekiwanie, że będzie można udowodnić jedność autorstwa Księgi Izajasza jest równie nierozsądne, jak przypuszczenie, że jedność została obalona przez uczonych. Wewnętrzne dowody w obu przypadkach są nierozstrzygające.
Istnieją jednak argumenty, które potwierdzają przekonanie, że był tylko jeden autor, jeden Izajasz. Oto niektóre z nich:
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 18, 2022 | Teologia systematyczna
Pytanie 78: Czy chleb i wino stają się rzeczywistym ciałem i krwią Jezusa Chrystusa?
Nie. Jak podczas Chrztu woda nie zmienia się w krew Jezusa Chrystusa i sama nie oczyszcza nas z grzechów, lecz pozostaje jedynie znakiem i zapewnieniem danym od Boga, tak i chleb poświęcony podczas Wieczerzy nie staje się ciałem Chrystusa, chociaż zgodnie z naturą sakramentów i ich sprawowaniem nazywany jest ciałem Chrystusowym.
1 Kor. 10:16 Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest wspólnotą krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czy nie jest wspólnotą ciała Chrystusa?
.
1 Kor. 11:26-29 Ilekroć bowiem będziecie jedli ten chleb i pili ten kielich, śmierć Pana zwiastujecie, aż przyjdzie. Dlatego też kto je ten chleb albo pije ten kielich Pański niegodnie, będzie winny ciała i krwi Pana. Niech więc człowiek bada samego siebie i tak niech je z tego chleba, i niech pije z tego kielicha. Kto bowiem je i pije niegodnie, sąd własny je i pije, nie rozróżniając ciała Pańskiego.
.
1 Kor. 10:1-4 Nie chcę, bracia, żebyście nie wiedzieli, że wszyscy nasi ojcowie byli pod obłokiem i wszyscy przeszli przez morze; I wszyscy w Mojżesza zostali ochrzczeni w obłoku i w morzu; Wszyscy też jedli ten sam pokarm duchowy; I wszyscy pili ten sam duchowy napój. Pili bowiem ze skały duchowej, która szła za nimi. A tą skałą był Chrystus.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lis 17, 2022 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji
Dług
Mat. 18:23-35
.
23. Dlatego królestwo niebieskie podobne jest do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami.
24. A gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów.
25. A ponieważ nie miał z czego oddać, jego pan kazał go sprzedać wraz z żoną, dziećmi i wszystkim, co miał, i spłacić dług.
26. Wtedy sługa upadł i oddał mu pokłon, mówiąc: Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam.
27. Pan tego sługi, ulitowawszy się nad nim, uwolnił go i darował mu dług.
28. Lecz gdy ten sługa wyszedł, spotkał jednego ze swoich współsług, który był mu winien sto groszy. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: Oddaj, coś winien!
29. Wtedy jego współsługa upadł mu do nóg i prosił go: Okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam.
30. On jednak nie chciał, ale poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.
31. A jego współsłudzy, widząc, co się stało, zasmucili się bardzo i poszedłszy, oznajmili swemu panu wszystko, co zaszło.
32. Wtedy jego pan wezwał go i powiedział: Zły sługo, darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś.
33. Czyż i ty nie powinieneś był zmiłować się nad swoim współsługą, jak ja zmiłowałem się nad tobą?
34. I jego pan, rozgniewany, wydał go katom, dopóki nie odda wszystkiego, co był mu winien.
35. Tak i wam uczyni mój Ojciec niebieski, jeśli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu jego przewinień.
Czy Ew. Mateusza 18:23-35 naucza, że człowiek może być zbawiony (dług spłacony), a następnie utracić zbawienie (ponownie wtrącony do więzienia)?
We fragmencie znajduje się przypowieść o niegodziwym słudze, któremu darowano duży dług, który był winien swemu królowi.
Zamiast być wdzięcznym za życzliwość króla, udał się do jednego ze swoich współsług i zmusił go do oddania mu bardzo małej sumy, którą był winien jego współsługa.
Podstawowe znaczenie i punkt tej przypowieści określa sam Pan: „Tak i wam uczyni mój Ojciec niebieski, jeśli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu jego przewinień” (w.35).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 16, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Tekst źródłowy
Kol. 1:22
21. I was, którzy kiedyś byliście obcymi i wrogami umysłem w niegodziwych uczynkach, teraz pojednał;
22. W jego doczesnym ciele przez śmierć, aby was przedstawić jako świętych, nieskalanych i nienagannych przed swoim obliczem;
23. Jeśli tylko trwacie w wierze, ugruntowani i utwierdzeni, niedający się odwieść od nadziei ewangelii, którą usłyszeliście, a która jest głoszona wszelkiemu stworzeniu pod niebem, której ja, Paweł, stałem się sługą;
Przypomnijmy strukturę omawianego rozdziału. W ogólnym ujęciu tekst Kolosan 1 składa się z trzech sekcji
1) Sekcja otwierająca: wskazuje na autora Listu, adresata i zawiera pozdrowienia (wersy 1-2), doksologię – oddaje chwałę Suwerennemu Bogu za dzieło zbawienia oraz dary łaski, jakie otrzymali Kolosanie: Ewangelię, wiarę, miłość oraz doktrynalną jedność (wersy 3-6); następnie wskazuje na źródło jedności, którym jest dzieło Ducha Świętego w Ewangelii, którą Kolosanom przekazał Epafras, apostolski łącznik i jednocześnie ich krajan (wersy 7-8)
2) Sekcja doktrynalna: odnosi się do uni hipostatycznej Chrystusa (wersy 14-22), rozważaja kwestię pojednania świata z Bogiem przez Mesjasza, prawdziwie Boga i prawdziwie człowieka, poruszona zostaje kwestia darów uświęcenia i wytrwania (wersy 20-23)
3) Sekcja eklezjalna: która obejmuje zagadnienie katolickości Kościoła poprzez analizę pracy misyjnej: jej zakres, cel oraz towarzyszący trud (wersy 24-29)
Sam wers 22 choć składa się zaledwie z 22 słów jest bardzo bogaty teologicznie i doskonale wpisuje się w główne przesłanie Pisma Świętego. Całe Pismo Święte posiada swój punkt centralny w pojednaniu wybranych grzeszników z Bogiem co umożliwiła zadośćczyniąca ofiara Chrystusa zrealizowana przez zastępczą śmierć Mesjasza i odkupienie przez Jego krew.
Doktryna wskazuje na odwieczny plan Boga względem wybranych do zbawienia ludzi. Podsumować to można frazą: Bóg zbawia Swój lud przez Swojego Syna dla Swojej chwały. Wyraźnie obserwowalne są tutaj następujące elementy teologiczne:
a) unia hipostatyczna
b) atrybut prostoty Boga
c) prawna i organiczna unia z Chrystusem
d) usrpawiedliwienie
e) uświęcenie
f) przetrwanie świętych
Przesłanie Apostoła Pawła stanowi wyraźny kontrast i antytezę do kultury oraz teologii, w jakiej dorastali chrześcijanie zanim nawrócili się do Chrystusa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 15, 2022 | Reformowany światopogląd, Teologia biblijna
Przedmowa
“Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi” – Apostolski Symbol Wiary II wiek
Jest to pierwsze zdanie w chrześcijańskim wyznaniu wiary.
To bardzo proste: chrześcijanin poznaje Boga jako Stwórcę, a więc prawdę o pochodzeniu świata i o sobie samym przez wiarę – tylko przez wiarę. Zakłada się, że ta wiedza o Bogu jako Stwórcy pochodzi z Pisma Świętego, szczególnie z wybitnego objawienia Boga jako Stwórcy w 1 i 2 Księgi Rodzaju. Wiara bowiem patrzy na natchnione Słowo Boże i jest nim inspirowana.
Znajomość Boga jako Stwórcy jest nie tylko pierwsza. Jest również fundamentalna. Jest fundamentalna dla naszego poznania Boga jako Odkupiciela, a zatem dla poznania naszego odkupienia. Od obu tych artykułów, wiary w Boga jako Stwórcę i wiary w Boga jako Odkupiciela, zależy trzeci: „Wierzę w Ducha Świętego”. Tam, gdzie żywi się wątpliwość niewiary w stosunku do Stwórcy, ufność w odkupienie krzyża i nadzieja zmartwychwstania ciała są przegraną sprawą.
To jest kwestia obecnego sporu o historyczność Księgi Rodzaju 1-11 w rzekomo prawowiernych kościołach i seminariach. Słusznie, kontrowersje koncentrują się na dniach 1 i 2 Księgi Rodzaju.
Za kilka lat kościoły, które będą tolerować pytanie: „Księga Rodzaju 1-11: mit czy historia?” jako poważne pytanie (na które oczywiście odpowie „nauka„) będzie zmaganie się z pytaniem „Łukasza 1 i 2: mit czy historia?” Wkrótce potem 1 Koryntian 15 będzie problemem.
Czy kościoły Reformowane i Prezbiteriańskie wyznają pierwszy artykuł wiary chrześcijańskiej w obliczu
- scjentyzmu,
- ewolucjonizmu,
- wyższej krytyki Biblii
- i po prostu wyśmiewania wiary naszych czasów?
Oto rzeczywiste pytanie.
„Pierwsze 11 rozdziałów [Genesis] to na pewno mitologia, następne też w jakiejś mierze […] Mit to historia mówiąca o początkach świata, styku ludzi i bogów, o narodzinach narodów i miast. Często przywołuje się na dowód prawdziwości opowieści o potopie podobne historie innych narodów, tylko że to są mity, tak samo opowieści o stworzeniu, jeśli odpowiedniki biblijnych opowieści są mitami, to i dane opowieści biblijne nimi są. Tylko przyjęcie, że to są mity, pozwala zrozumieć ich treść w w takiej konwencji, w jakiej zostały napisane. Inaczej mamy do czynienia z gwałtem na Słowie w imię ideologii [czyli w imię chrześcijaństwa, przyp. red.]. ” – Janusz Kucharczyk, wykładowca greki i filozofii na Wyższym Seminarium Baptystycznym, mitolog, źródło
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 14, 2022 | Charyzmania, Egzegezy
Potępieni egzorcyści
Mat. 7:21-23
.
21. Nie każdy, kto mi mówi: Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto wypełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie.
22. Wielu powie mi tego dnia: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w twoim imieniu i w twoim imieniu nie wypędzaliśmy demonów, i w twoim imieniu nie czyniliśmy wielu cudów?
23. A wtedy im oświadczę: Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość
Jak egzorcyści mogą pozostać niezbawieni? Gdzie w tej sprawie przejawia się niegodziwość? Otóż kluczem do zrozumienia tekstu jest werset 21. Ponadto, szerszy kontekst, w którym znajdują się te słowa Jezusa, obejmują wersety 15-20, w których Jezus ostrzega przed fałszywymi prorokami, którzy wydają się być ludem bogobojnym i pobożnym, lecz są „drapieżnymi wilkami” Ich jedynym motywem wejścia do owczarni Chrystusa jest zniszczenie stada, często poprzez wydojenie ludzi z jak największej ilości ich zasobów finansowych, a wskutek tego życie sobie w luksusie.
15. Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, ale wewnątrz są drapieżnymi wilkami. 16. Po ich owocach poznacie ich. Czy zbierają winogrona z cierni albo z ostu figi? 17. Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, ale złe drzewo wydaje złe owoce. 18. Nie może dobre drzewo wydawać złych owoców ani złe drzewo wydawać dobrych owoców. 19. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień. 20. Tak więc po ich owocach poznacie ich.
Dzisiaj świat jest pełen takich „kaznodziejów” i „ewangelistów”. Głoszą swoją fałszywą doktrynę w radiu i telewizji oraz w ogromnych audytoriach, gdzie mogą, za pomocą reklam, które mogłyby wzbudzić zazdrość u niejednej firmy, prezentować swoje towary pod przykrywką religii.
Jest to dokładna miara smutnego stanu religii w dzisiejszym świecie, gdzie szarlatani mogą przyciągnąć tysiące ludzi i przekonać ich do tak łatwego rozstania się ze swoimi środkami finansowymi.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 11, 2022 | Teologia systematyczna
Pytanie 75: Dlaczego Wieczerza Pańska ma ci przypominać i jednocześnie upewniać cię, że masz swój udział w jedynej ofierze krzyżowej Jezusa Chrystusa i we wszystkich Jego darach?
Dlatego, że sam Jezus Chrystus nakazał mi – podobnie jak wszystkim wierzącym – jeść łamany chleb i pić z kielicha na Jego pamiątkę. Zapewnił przy tym, że:
A) Jego ciało było ofiarowane i łamane na krzyżu, a krew przelana za mnie w sposób tak rzeczywisty, jak rzeczywiście na moich oczach łamany jest dla mnie chleb i podawany Jego kielich.
B) On w sposób tak rzeczywisty karmi i poi moją duszę swoim ukrzyżowanym ciałem i przelaną krwią, abym żył wiecznie, jak rzeczywiście z rąk sługi Bożego otrzymuję i materialnie spożywam chleb i kielich Pański – dane mi jako niezawodne znaki ciała i krwi Chrystusa.
Mat. 26:26-28 A gdy jedli, Jezus wziął chleb, pobłogosławił, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie, jedzcie, to jest moje ciało. Potem wziął kielich, złożył dziękczynienie i dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy; To bowiem jest moja krew nowego testamentu, która wylewa się za wielu na przebaczenie grzechów.
.
1 Kor. 10:16 Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest wspólnotą krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czy nie jest wspólnotą ciała Chrystusa?
.
1 Kor. 11:23-25 Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb; A gdy złożył dziękczynienie, połamał i powiedział: Bierzcie i jedzcie, to jest moje ciało, które za was jest łamane. Czyńcie to na moją pamiątkę. Podobnie po wieczerzy wziął też kielich, mówiąc: Ten kielich to nowy testament w mojej krwi. Czyńcie to, ilekroć będziecie pić, na moją pamiątkę
..
Jan 6:54-55 Kto je moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Moje ciało bowiem prawdziwie jest pokarmem, a moja krew prawdziwie jest napojem
.
Łuk. 22:19-20 Wziął też chleb, złożył dziękczynienie, połamał i dał im, mówiąc: To jest moje ciało, które jest za was dane. To czyńcie na moją pamiątkę. Podobnie i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to nowy testament w mojej krwi, która jest za was wylana.
.
Marek 14:22-24 A gdy jedli, Jezus wziął chleb, pobłogosławił, połamał i dał im, mówiąc: Bierzcie, jedzcie, to jest moje ciało. Potem wziął kielich, złożył dziękczynienie i dał im. I pili z niego wszyscy. I powiedział im: To jest moja krew nowego testamentu, która się za wielu wylewa
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 10, 2022 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Teologia biblijna
Źródło autorytetu Pisma
Jan 10:34-36 Jezus im odpowiedział: Czy nie jest napisane w waszym Prawie: Ja powiedziałem: Jesteście bogami? Jeśli nazwał bogami tych, do których doszło słowo Boże, a Pismo nie może być naruszone; To jakże do mnie, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat, mówicie: Bluźnisz, bo powiedziałem: Jestem Synem Bożym?
Co odpowiada za wyjątkowy autorytet Pisma Świętego? Wyjaśnieniem jest i może być tylko to, że Pismo Święte jest Słowem Bożym – spisanym Słowem Bożym. Tylko Słowo Boże
- jest nienaruszalne
.
- nie może być krytykowane
.
- jest nieomylne
.
- ma absolutną, ostateczną, najwyższą, wyłączną władzę nad kościołem i jego członkami
.
- jest niepodważalnym standardem wiary i życia
.
- jest sędzią wszelkich kontrowersji
.
- jest końcem wszelkiej debaty
Tylko Słowu Bożemu Mesjasz Boży podda swoje własne nauczanie w celu potwierdzenia. A Pismo Święte jest Słowem Bożym, ponieważ Pismo Święte zostało „dane z natchnienia Bożego”, jak czytamy w Autoryzowanym Przekładzie w 2 Tymoteusza 3:16, czyli jest „natchnione przez Boga”, jak jest to dosłowne tłumaczenie oryginalnej greki.
2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga (θεόπνευστος theopneustos) i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lis 9, 2022 | Teologia biblijna, Teologia systematyczna
Rola logiki w interpretacji
1 Piotra 2:2 Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie logicznego (λογικὸν logikon), czystego mleka (słowa Bożego), abyście dzięki niemu rośli;
Czy logika ma miejsce w studiowaniu Pisma Świętego?
Współcześni teologowie ewangeliccy w najlepszym razie udzelają bardzo niejednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Nie odrzucając całkowicie używania logiki — któż może? — odmawiają jednak stawienia czoła wielu logicznym konsekwencjom ich własnych nauk, nauczają wielu logicznie niespójnych doktryn, takich jak doktryna dwóch sprzecznych woli w Bogu, i tych, którzy się upierają na logicznej konstrukcji prawdy potępiają jako racjonalistów.
Kiedy wytyka się ich niespójności, szydzą ze „zwykłej ludzkiej logiki”. Uwielbiają mówić o „tajemnicy”, „antynomii”, „napięciu” i pozornych lub rzeczywistych sprzecznościach w Słowie Bożym.
„[O konflikcie między dobrointencyjną ofertą ewangelii a doktryną elekcji] Nie mogę tego wszystkiego zharmonizować. Nie mogę rozwiązać tego wszystkiego bardziej niż ty. Mój mózg jest ograniczony tak jak wszystkich innych, tak jak całej reszty z nas, ludzi. Bóg jest nieskończony. To nie jest dla Niego dylemat. Dla Boga nie ma pozornych paradoksów, nie ma On dylematów. Nie ma zamieszania. Nie ma nierozwiązanych problemów.
.
Myślę, że to wspaniałe świadectwo tego, że Bóg napisał Biblię, ponieważ gdyby komitet napisał Biblię, nie pozwoliliby na istnienie tak niemożliwych napięć, naprawiliby je. Wiesz, jesteś redaktorem, wszystko naprawiasz. A więc – ale fakt, że tam jest, oznacza, że książka jest transcendentna. Te sprawy nie są rozwiązane”. – John MacArthur, Answering the Key Questions About the Doctrine of Election źródło
Co mamy o tym wszystkim myśleć?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 8, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Dwa wyznania, dwie drogi
Łuk. 21:8 A on odpowiedział: Uważajcie, abyście nie zostali zwiedzeni. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Chrystusem, oraz: Nadchodzi czas. Nie idźcie więc za nimi.
Ostrzeżenie Jezusa jest poważne i dotyczy fałszywej nadziei na zbawienie. Konkretyzując, Jezus zwracał się do obecnych w świątyni słuchaczy, zapowiadając nadchodzące na wielką skalę zwiedzenie. Argumentując Pan zalecał zachowywać wielką ostrożność a mówiąc dokładniej rozeznanie doktrynalne (gr. Βλέπετε blepete oznacza rozeznanie) umożliwiające zidentyfikowanie fałszywych chrystusów.
- Prostą implikacją tekstu jest obecność ogromu fałszywych „chrześcijańskich” religii prowadzących do fałszywego mesjasza i fałszywej ewangelii.
.
- Z drugiej strony prawdziwy Chrystus jest tylko jeden. To oznacza, że odnalezienie prawdy we wszechogarniającym zalewie kłamstwa będzie wyzwaniem niebagatelnym. Powszechnym przekonaniem bowiem będzie nie prawda lecz fałsz. Wielu zawsze posiada przewagę nad nielicznymi i ich głos będzie słyszany. Głos kaznodziei prawdy będzie zagłuszany (Łuk. 13:24; Mat. 7:13).
.
- Przyjść pod imieniem Chrystusa oznacza głosić fałszywego chrystusa. To odniesienie do wspólnoty nazwy (Chrystus, chrześcijaństwo) jest swoistym kamuflarzem (2 Piotra 2:1-3; Judy 1:4).
.
- Ci, którzy głoszą niezbawiające kłamstwo będą także intensywnie zajęci pracą w propagowaniu swojej wersji chrystusa. Oni będą mówić. Nieustannie i z przekonaniem, głośno, bez wytchnienia i zawsze błędnie przedstawiając zbawienie i zbawiciela (Tyt. 1:11, 14; 1 Tym. 1:4; 2 Tym. 2:17)
Skoro nalezy uważać na kaznodziejów kłamstwa nasuwa się zaraz pytanie: jak ich rozpoznać? Jak poznać ludzi religijnych, gorliwych, aktywnych, przekonujących a przy tym proklamujących fałsz? Skoro nakaz głosi aby za nimi nie iść, z pewnością retoryka i przekaz, choć oddalający od prawdy, będzie porywający, poruszajcy duszę, nakłaniający do pójścia w ich ślady.
Najgroźniejsi jednak są ci zwodziciele, którzy zachowując pozornie prawidłową Chrystologię, tj. nie zaprzeczając podwójnej naturze Chrystusa (prawdziwie Boskiej i prawdziwie ludzkiej) prowadzą ku zatraceniu nauczając fałszywej soteriologii:
“Fałszywi prorocy będą znajdywani w kręgach najbardziej ortodoksyjnych i będą udawać, że posiadają gorącą miłość dla dusz, jednak śmiertelnie zwodzą rzesze odnośnie sposobu zbawienia“ [1]
Prawda Ewangelii nie ma znaczenia dla kaznodziejów obcego chrystusa. Objawiona w Słowie obiektywna Ewangelia Jezusa Chrystusa, wcielonego Boga, który żył, umarł za grzechy wybranych i zmartwychwstał trzeciego dnia zgodnie z Pismem (1 Kor. 15:1-5) jest odrzucana na rzecz uniwersalnego odkupienia zakorzenionego w emocjonalizmie i zmysłach. W miejsce Chrystusa czczone jest przeżycie, zamiast na obiektywnym przesłaniu Ewangelii wiara oparta jest o subiektywne doświadczenie.
„Bezpośrednim produktem postmodernizmu w sferze chrześcijaństwa jest „wschodzący kościół”. Jest to niezorganizowane, chaotyczne zgromadzenie się ludzi religijnych w celu oddawania czci czemuś, bez żadnych zasad. Ściąganie tłumu i trzymanie go razem przez charyzmatycznego kaznodzieję, który ciepło przemawia do uczuć swojej publiczności jest heretyckie. Nie wiedząc, kogo czczą, jak i dlaczego, ludzie tolerują wszystkich bogów, wszelkie formy kultu, wszelkie doktryny i wszelkiego rodzaju zachowania.” [2]
Rozważmy dwa przypadki takich kaznodziejów śmierci. Rzymsko-katolickiego i neo-ewangelikalnego.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lis 7, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Jan Chrzciciel
Mat. 11:12 A od dni Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i gwałtownicy je zdobywają.
O jaki rodzaj przemocy i siły chodzi? Czy to oznacza, że wierzący powinien podjąć jakiś wysiłek, aby wejść do Królestwa Bożego? A jak to ma się do zbawienia przez samą wiarę tylko z łaski?
Postać, którą Jezus posługuje się w cytowanym powyżej tekście, jest bardzo przekonująca. Mówi w tym dyskursie o Janie Chrzcicielu, Jego poprzedniku. Jan zajmował wyjątkowe miejsce w szlachetnym gronie proroków. Był ostatnim z proroków Starego Testamentu i obejmował dwa testamenty. Miał niejako jedną nogę w starej dyspensacji, a drugą w nowej.
To wyjątkowe miejsce Jana jest powodem, dla którego Pan mówi, że Jan był największym ze wszystkich proroków, a najmniejszy w królestwie niebieskim jest większy od niego.
Mat. 11:11 Zaprawdę powiadam wam: Nie powstał z tych, którzy rodzą się z kobiet, większy od Jana Chrzciciela. Ale ten, kto jest najmniejszy w królestwie niebieskim, jest większy niż on.
To samo stwierdzenie da ci pewne wyobrażenie o ogromnej różnicy, jaka powstała między dwoma testamentami, kiedy Chrystus wstąpił do nieba Jego Duch został wylany w dniu Pięćdziesiątnicy.
Pomimo faktu, że Jan obejmował obie dyspensacje, zmarł w starej dyspensacji i nie widział świtu nowego dnia, który rozpoczął się w dniu Pięćdziesiątnicy. A zatem jego pozycja w historycznym objawieniu zamierzenia Bożego jest gorsza od tego, który jest „najmniejszy w królestwie niebieskim”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 4, 2022 | Teologia systematyczna
Pytanie 69: Dlaczego Chrzest Święty ma ci przypominać i zarazem upewnić cię w tym, że jedna ofiara Jezusa Chrystusa dokonała się dla ciebie?
Dlatego, że sam Jezus Chrystus ustanowił tę zewnętrzną kąpiel, obiecując jednocześnie, że krewJego i Duch w sposób równie rzeczywisty obmywają duszę moją ze wszelkich nieczystości , tzn. z grzechów, jak woda, która usuwa brud z ciała, obmywa mnie zewnętrznie.
Mat. 28:19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego;
.
Dzieje 2:38 Wtedy Piotr powiedział do nich: Upamiętajcie się i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na przebaczenie grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego.
.
Marek 16:16 Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony
.
1 Jana 1:7 A jeśli chodzimy w światłości, tak jak on jest w światłości, mamy społeczność między sobą, a krew Jezusa Chrystusa, jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.
.
Mat. 3:11 Ja was chrzczę wodą ku upamiętaniu; ten zaś, który idzie za mną, jest mocniejszy ode mnie; nie jestem godny nosić mu obuwia. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 3, 2022 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Reformowany światopogląd, Rzymski katolicyzm
Nieodwoływalne śluby czystości?
1 Tym. 5:11-15
.
11. Natomiast młodszych wdów do nich nie zaliczaj, bo gdy rozkosze odwodzą je od Chrystusa, chcą wyjść za mąż
12. Ściągając na siebie potępienie, ponieważ odrzuciły pierwszą wiarę.
13. Co więcej, uczą się bezczynności, chodząc od domu do domu, i nie tylko są bezczynne, lecz też gadatliwe, wścibskie, mówiące to, co nie wypada.
14. Chcę więc, żeby młodsze wychodziły za mąż, rodziły dzieci, zajmowały się domem, nie dawały przeciwnikowi żadnego powodu do obmowy.
15. Już bowiem niektóre odwróciły się i poszły za szatanem.
Bardzo interesującym zagadnieniem dla każdego egzegety jest kwestia seksualnej wstrzemięźliwości. Mówiąc konkretniej chodzi o podnoszone przez herezję rzymskiego katolicyzmu, kwestie:
- celibatu mnichów i kapłanów tj. zrezygnowanie z możliwości wchodzenia w związek małżeński i poświęcenie życia w służbie organizacji watykańskiej
.
- dziewictwa konsekrowanego przez co należy rozumieć odrzucenie możliwości zawarcia małżeństwa i pożycia seksualnego w ogóle
,
- białych małżeństw, czyli związków małżeńskich gdzie wstrzemięźliwość seksualna zachowywana jest po zawarciu małżeństwa
Cechą wspólną dla powyższych jest składana przez daną osobę przysięga, zaś podstawą do propagowania doktryny jest między innymi tekst Pierwszego Listu do Tymoteusza, gdzie, jak rozumują teologowie na służbie watykańskiego antychrysta, wdowy przysięgały na Boga że zachowają się w czystości i oddadzą na służbę kościołowi. Takie właśnie znaczenie przypisuje się wersetowi 12 gdzie mowa o odrzuceniu pierwszej wiary przez wdowy:
odrzuciły pierwszą wiarę.
Czy rzeczywiście Biblia naucza o konieczności czy choćby możliwości złożenia dożywotniego ślubu czystości? Oraz czy Pismo potępia osoby, które po złożeniu takich obietnic mimo wszystko chcą wyjść za mąż ?
(więcej…)
